Thursday, July 4, 2013

ကြက္လပ္



မိသားစု စကားဝုိင္း မွာ ၾကားလိုက္ ရတဲ့ သမီးငယ္ရဲ႕ စကားအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ အံ့ၾသ တႀကီး ျဖစ္သြား ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ လို စကားမ်ဳိးကုိ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အတြက္ အံ့ၾသလြန္း တဲ့စိတ္၊ အားမလို အားမရ နဲ႔ ေဒါသျဖစ္မိတဲ့စိတ္၊ စိုးရိမ္ ပူပန္မိတဲ့ စိတ္ေတြ အားလံုး ကုိ ေရာေထြး ခံစား မိရာက အျခား ႀကံဳေတြ႕ဖူးတဲ့ ျပႆ  နာေတြကိုပါ ဆက္စပ္ၿပီး ”ကြက္လပ္ ” ဆုိတဲ့အေၾကာင္းအရာကို အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိပါတယ္။

”ကြက္လပ္” ဆုိတာ ကုိ အေၾကာင္း အရာတစ္ခုခု၊ ေနရာတစ္ခုခု၊ ျပႆနာ တစ္ခုခုမွာ အၾကား အလပ္ ျဖစ္ေပၚေန တာ၊ ဟာကြက္ျဖစ္ေပၚေနတာ၊ အဆက္ အစပ္ ျပတ္ေ တာက္ေနတာ၊ ကြာဟ ခ်က္ ျဖစ္ေပၚေနတာေတြကို ကြက္လပ္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ရည္ၫႊန္းေျပာဆိုႏုိင္သလို မီဒီယာေလာက အေနနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ အျဖစ္မွန္နဲ႔ သတင္းအခ်က္ အလက္ ကြာဟခ်က္ (credibility gap) လို႔ ေျပာရင္ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပါပဲ။

လက္ဆင့္ ကမ္းမႈ အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ လူငယ္မ်ဳိးဆက္ေတြအ ၾကားက ျခားနား ကြာဟ ခ်က္၊ (the generation gap)  ကိုလည္း ကြက္လပ္ ျဖစ္ေနတယ္ လို႔ပဲ ေျပာဆုိႏုိင္ ပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ အေနနဲ ႔က ေတာ့ မွတ္ဥာဏ္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္း သလဲ (ဝါ) စာက်က္ အား ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသလဲ ဆုိတာကုိ စစ္ေဆးတဲ့ ကြက္လပ္ျဖည့္ ပါ ေမးခြန္း ကို ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေျဖၾကမွာ မလဲြပါဘူး။    
ကၽြန္ေတာ္ အေတြးနယ္ ခ်ဲ႕မိတဲ့    ”ကြက္လပ္” ဆုိတာကလည္း လူႀကီးနဲ႔ လူငယ္ေတြ အၾကား က မ်ဳိးဆက္ျပတ္ ေတာက္မႈ(the generation gap)ကိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီေနရာမွာ ပထမကမၻာ စစ္အတြင္း ႀကီးျပင္း အရြယ္ေရာက္လာ ၾကတဲ့ လူငယ္မ်ဳိးဆက္ေတြ ကို ရည္ၫႊန္း တဲ့ ”လမ္းေပ်ာက္ေန တဲ့ မ်ဳိးဆက္တစ္ခု” (lost generation) ကို ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္က ဖန္တီးပံုသြင္း တာကို ခံခဲ့ၾကရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လူငယ္ မ်ဳိးဆက္ေတြ နဲ႔ လူႀကီးေတြရဲ႕ အၾကားက ကြာဟသြားတဲ့ မ်ဳိးဆက္ျပတ္လပ္မႈ (the generation gap) ကို ေျပာခ်င္တာပါ။

ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ ျမန္မာ့ လူမႈအသိုက္ အဝန္းက လူငယ္၊ လူရြယ္ အားလံုး ဟာ ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ႐ုိးသားႀကိဳး စားတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ ႐ုိး႐ိုးက်င့္ ျမင့္ျမင့္ႀကံ တတ္တဲ့ စိတ္ ဓာတ္ေတြကို အေျခခံ က စၿပီး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးတာကို ခံခဲ့ၾက ရသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ 

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေလးေတြဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေလး ဘဝကတည္းက ငါးပါးသီလ အေျခခံ ကစၿပီး သံုးဆယ့္ရွစ္ ျဖာ မဂၤလာ၊ သိဂၤါေလာ ဝါဒသုတ္ စတဲ့ လူ႔က်င့္ဝတ္ တရားေတြ နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ယဥ္ပါး ထိေတြ႕သင္ယူခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ”သားသမီး က်င့္ရာ ဝတ္ ငါးျဖာ” ကို အသက္ထက္ဆံုး လိုက္နာ က်င့္ႀကံ ႏုိင္ခဲ့႐ုံမွ်သာမက ”တပည့္ဝတ္ငါးျဖာ” ကိုလည္း မေမ့ မေပ်ာက္ လိုက္နာက်င့္ ႀကံႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ အျခား အျခားေသာ လူမႈေရးက်င့္ဝတ္ေတြကို လည္း လိုက္နာႏုိင္ခဲ့ၾကတာကို ေတြ႕ ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒီလို အေျခခံစိတ္ဓာတ္ ေကာင္းမြန္ၾကတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔မ်ဳိးဆက္ သစ္လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ ေသြး(IQ) နဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ အရည္အ ေသြး(EQ)ေတြကို အညြန္႔တံုးေအာင္၊ မဖံြ႕ၿဖိဳးေအာင္ ေခတ္စနစ္ေတြ က ဖန္တီး ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ လူငယ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတြနဲ႔ လူႀကီးေတြ ရဲ႕အၾကားက ကြာျခား သြားတဲ့ ”ကြက္လပ္”က ႀကီးမားလြန္း လွၿပီး အံ့ၾသဖြယ္ရာ ျဖစ္လာခဲ့ ရပါေတာ့တယ္။ 

ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မူလ တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ ေျမးငယ္ႏွစ္ ေယာက္ကို အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္လာ တဲ့အတြက္ အာဇာနည္ဆုိတာ ဘာလဲ။ သိၾကရဲ႕လား လို႔ ေမးျမန္း လိုက္ မိေတာ့ ေျမးအႀကီး က စဥ္းစားေနခုိက္ မွာ ေျမး အငယ္က ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ အဖုိးရဲ႕။ အဆုိေတာ္ အာဇာနည္ကို ေျပာတာ မဟုတ္လားလို႔ျပန္ေမးပါတယ္။

 ေျမး အႀကီးက တစ္ခဏမွ် စဥ္းစားၿပီး ေရႊ တိဂုံဘုရား ေအာက္နားမွာ ရိွတယ္ေလ။ သားေတြ႕ဖူး ပါတယ္လို႔ သူေတြ႕ျမင္စဥ္း စားမိတဲ့အတိုင္း ေျဖၾကားခဲ့ၿပီးအခ်က္ အလက္အျပည့္ အစံု ကိုေတာ့ မေျပာႏိုင္ ရွာပါဘူး။

 အဲဒီလိုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ ရြယ္စဥ္ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ ဆရာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေျပာတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခ်က္ခ်င္း နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့ၾက ေပမယ့္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက သူ႔ရဲဲ႕ေျမးမ ေလး အေၾကာင္း ကို ေျပာျပ ပါတယ္။ 

သူ႕ရဲ႕ ေျမးမေလး ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကို သိ ရဲ႕လားလို႔ အေမးခံ ရေတာ့ သိပါတယ္ အဖုိးရဲ႕လို႔ သြက္သြက္ လက္ လက္ နဲ႔ ျပန္ ေျဖလိုက္ပါသတဲ့။ ေျမးမေလး ဆက္ေျဖ လိုက္တာကေတာ့ ဟိုေန႔ က တီဗြီ ထဲမွာ ေတြ႕လိုက္ ရတယ္ အဖိုးရဲ႕။ စစ္သားေတြ ကုိ ကားနဲ ႔လွည့္ၿပီး အေလးျပဳခံေနတာ ေလတဲ့။

ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူ ငယ္ေလးေတြ အခုလို ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ ေသြးေတြေလ်ာ့ နည္းလာ ရတာဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အခြင့္အာဏာ ရိွသူေတြ ရဲ႕ အစီအစဥ္ တက် ဖန္တီး မႈေတြေၾကာင့္ လို႔ ေျပာရင္ ရပါတယ္။ 

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ စဥ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရဲ႕ ဓာတ္ပံု ကုိ ေက်ာင္းေတြနဲ႔ ႐ုံးျပင္ကနားေတြ မွာ အေလးထားေနရာေပး ခ်ိတ္ဆဲြ ခဲ့ရာမွ ဖယ္ရွား ပစ္ခဲ့တာေတြ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းနဲ႔ ပတ္သက္ တဲ့ စာအုပ္စာတမ္း ေတြကုိ  လူငယ္၊ လူရြယ္ေတြ မဖတ္႐ႈႏုိင္ေအာင္ ပိတ္ခဲ့တာေတြ၊ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနား က်င္းပခြင့္ မေပးဘဲ ပိတ္ပင္ခဲ့တာေတြ၊ 

အာဇာနည္ေန႔ကုိ ဆရာေတြက ကုိယ့္ အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္၊ စာသင္ခန္းထဲမွာ က်င္းပျပဳလုပ္တာကို ပိတ္ပင္႐ုံမွ်မက ဖမ္းဆီး အေရးယူမႈေတြ ပါ ၿပဳလုပ္ ဖိႏွိပ္လာေတာ့ အာဇာနည္ဆုိ တာ အဆုိေတာ္ ျဖစ္သြားရသလို တပ္မ ေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားမွာ ေမာ္ေတာ္ ကားနဲ႔ အေလးျပဳခံတဲ့ အႀကီးအကဲက လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း) အျဖစ္ အထင္ခံရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေတြက အဆန္းမဟုတ္ၾကေတာ့ပါဘူး။ 

ဒီေတာ့ အခုလို အေျခအေနမ်ဳိးေတြဟာ အထက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေဖာ္ျပခဲ့သလို ေခတ္၊ စနစ္ေတြ က ဖန္တီးေပးလိုက္ တာေတြလို႔ပဲ နားလည္ခံစားရပါေတာ့တယ္။ဒါတြင္ မကေသးပါဘူး။ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံ ရဲ႕ အထင္ ကရျဖစ္တဲ့ ရန္ ကုန္ တကၠသိုလ္ႀကီး ဆုိရင္လည္း အာရွ တစ္ခြင္ မွာထိပ္ဆံုး အဆင့္ကေန အဆင့္ နိမ့္ေလွ်ာ က်ခဲ့ ရၿပီး ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ ကပ္၊ က်ီးနဲ ႔ဖုတ္ဖုတ္ ျဖစ္သြားခဲ့ရပါ တယ္။ 

တစ္ေခတ္ တစ္ခ်ိန္ က အဆင့္ ျမင့္ျမင့္ နဲ႔ ေက်ာ္ၾကား ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ႀကီးဟာ ဂုဏ္ထူး တန္း အခ်ဳိ႕၊ ဘဲြ႕လြန္ မဟာတန္း က်ဳိးတိုးက်ဲတဲ နဲ႔ ေဒါက္တာဘဲြ႕ အတြက္ အဆင္ေျပတ့ဲ နီး စပ္ရာ အသိုက္ အဝန္းက ပုဂၢိဳလ္ႀကီး အ ခ်ဳိ႕ေလာက္ ကိုပဲ ေတြ႕ျမင္ရ တဲ့အေျခအ ေနမ်ဳိး အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။

 ႏုိင္ငံ ရဲ႕ တကၠသိုလ္ အသီးသီး ဟာလည္း အ ဆင့္ေတြ ေလွ်ာ့ခ် တာခံ ရၿပီး အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ ကို ေျပာင္းေရႊ႕ ေရာက္ရိွ သြား ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ေတြ ဟာ ေက်ာင္းသား လူငယ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ ရဲ႕ လူမႈေရး အသိစိတ္ဓာတ္ ေကာင္းမြန္ မႈေတြ၊ ႏုိင္ငံေရး အသိ ႏိုးၾကား တက္ၾကြ မႈေတြကို အညြန္႔တံုး သြားေစဖို႔အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ႀကီးမ်ားက အကြက္က် က် အစီအစဥ္ ရိွရိွ စီမံ ဖန္တီးခဲ့ၾကတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြပဲလို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

ဒီလို အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ အာဇာနည္ေတြ အ ေၾကာင္းကို မသိနား မလည္ၾကေတာ့ သ လို နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ဳိးသား လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ဦး ေဆာင္ ခဲ့ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာႀကီး ျဖစ္တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ စာဆုိေတာ္ ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကိုလည္း ေယာင္ ဝါးဝါးျဖစ္ေနၾက တာ မ်ဳိးကို ဝမ္းနည္းဖြယ္ ရာ ေတြ႕ျမင္ လာရ ပါတယ္။ 



လြတ္လပ္ ေရးရၿပီး ဒီဘက္ေခတ္ က ကြၽန္ေတာ္ တို႔ နုိင္ငံရဲ႕ၾကယ္ျဖဴႀကီး တစ္ပြင့္နဲ႔ ၾကယ္ငယ္ ငါးပြင့္ အလံေတာ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ရဲ႕ ျမန္မာ့ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္ ပင္နီယံ (pinion) စက္သြားနဲ႔ ၾကယ္ငယ္ ဆယ့္ ေလးလံုး အလံေတာ္၊ ဒီေန႔ ေခတ္ အဝါ၊ အစိမ္း၊ အနီ၊သံုးေရာင္ျခယ္နဲ႔ ၾကယ္ျဖဴ အလံေတာ္ေတြ ကိုေတာင္ ကဲြျပားျခား နားစြာ မသိၾကေတာ့ တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ လူငယ္ မ်ဳိးဆက္ေတြ အတြက္ အေတာ္ ေလး ခံစားခဲ့ရပါတယ္။

ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ မွာေတာ့ ေျပာင္းလဲ လာတဲ့ ေခတ္အေျခ အေနအရ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး စတဲ့ နယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ ပရဟိတေက်ာင္းေတြ၊ အေမ့အိမ္ စာ သင္ေက်ာင္းေတြ၊ ပညာ ေရး ကြန္ရက္ေတြ၊ ဘက စာသင္ေက်ာင္း ေတြ၊ အခမဲ့ေဆးကုသေပးတဲ့ ေဆးခန္း ေတြ၊ 

ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ႀကီးမ်ား ဦးေဆာင္တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ ကုသေပးမႈေတြ၊ သဘာဝေဘး အႏၲရာယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္္မႈ လုပ္ငန္းေတြ၊ စစ္ေဘးေရွာင္ ျပည္သူေတြကုိ ကူညီမႈ လုပ္ငန္းေတြ၊ နာေရးကူညီမႈလုပ္ငန္းေတြ နဲ႔ အျခားလူမႈေရးေဖာင္ေဒးရွင္း အဖဲြ႕ အစည္း အသီးသီးဖဲြ႕စည္းၿပီး ကူညီတာ ေတြကို ေတြ႕ျမင္လာရေတာ့ အေတာ္ ေလး ၾကည္ႏူးခဲ့ရပါတယ္။ 

အဲဒီ လိုပါပဲ ယခင္ က ပိတ္ပင္ခံခဲ့ ရတဲ့ စာအုပ္စာ တမ္းေတြ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္ ရလာၾကတဲ့ အတြက္ လည္း လူငယ္ လူရြယ္ေတြ ရဲ႕ အသိဥာဏ္ ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ ကုိ ျမႇင့္တင္ေပး ရာ ေရာက္တာ ကိုေတြ႕ ရၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္လည္း တတ္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းက ပါဝင္ေဆာင္ရြက္လာႏုိင္ခဲ့လို႔ စိတ္သက္ သာမႈ ျဖစ္ရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ မိသားစု စကားဝိုင္းမွာ သမီးငယ္ေျပာတဲ့ အေၾကာင္း အရာႏွစ္ ခုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဝမ္းသာ ပီတိ ျဖာခဲ့ရတာနဲ႔ အမွ် ”ေဟဟုတ္ရဲ႕လား” လို႔ ေအာ္မိေလာက္ေအာင္ လည္း အ့့ံ အားသင့္ခဲ့ ရပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ သမီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း က Language School တစ္ခုက အဂၤလိပ္ စာ သင္ျပတဲ့ ဆရာမ တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး စာသင္ခ်ိန္ မွာ အဲဒီ ဆရာမႀကံဳေတြ႕ ရတဲ့ အျဖစ္ တစ္ခု ကို ေျပာျပ တာပါ။ 

အဲဒီ ဆရာမ သင္ျပေနတဲ့အခန္းထဲမွာ မူလ တန္းအရြယ္၊ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ ဝန္းက်င္၊ ေက်ာင္း သူေက်ာင္းသား သံုးေလးဆယ္ ေက်ာ္ ရိွၿပီး သင္ၾကားမႈ ပံုစံက စာခ်ည္း သက္သက္ သင္ျပတာ ရိွသလို ကစားတဲ့ နည္းနဲ႔ စာသင္ၾကားတဲ့အခ်ိန္လည္း ရိွ ပါသတဲ့။ 

သင္တန္းခ်ိန္ တစ္ခု အတြင္းမွာ အဲဒီ ဆရာမနဲ႔ လက္ေထာက္ ဆရာမ သံုး ေယာက္ က ေက်ာင္းသားေလးေတြ ကုိ စာသက္ သက္ပဲ သင္ၾကမွာလား၊ ကစား ရင္း စာသင္ၾက မွာ လား လို႔ ေမးလိုက္ ေတာ့ ကစားရင္းပဲ သင္ပါ ဆရာမ လို႔ ေက်ာင္းသား အားလံုး က ေျဖၾက ပါသ တဲ့။ 

ဆရာမေတြက မေန႔ကလည္း ကစား ရင္း သင္ခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဒီကေန႔ စာသက္သက္ ကို သင္ၾကားဖို႔ တုိင္ပင္ ဆံုးျဖတ္ၾကၿပီး ကေလးတုိ႔ေရ ဒီေန႔ေတာ့ စာကိုပဲ သင္ၾကရေအာင္ေနာ္ လို႔ ေျပာ လိုက္တဲ့ အခါ ေက်ာင္း သားေလးတစ္ ေယာက္က ထုိင္ေနရာမွ ထရပ္ၿပီး၊ ဆရာ မတို႔ ေက်ာင္းက ဒီမိုကေရစီ လည္း မရိွ ဘူး။ 

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အားလံုး၊ ဆရာမ တုိ႔က ေလးေယာက္ တည္းရိွတဲ့ ဟာကို မတရားဘူးဗ်ာ လို႔ ေျပာ ပါသတဲ့။ ဒီ အေတြ႕ အႀကံဳ အျဖစ္အပ်က္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ႏွလံုးကို ရႊင္ၿပံဳးၾကည္ႏူး ေစခဲ့ေပမယ့္ …..

ကြၽန္ေတာ့္ သမီးက ဆက္ၿပီး ေျပာ ပါေသးတယ္။ သူ႕ရဲ႕ တပည့္ႏွစ္ဦး က ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေန ရာ မွ ေခတၱ အလည္ျပန္လာခ်ိန္ မွာ လာေရာက္ႏႈတ္ ဆက္ဂါရဝျပဳတဲ့ အတြက္    သူ ကလည္း တပည့္ႏွစ္ဦး ကို ျပန္လည္ ေကြၽးေမြး ဧည့္ခံဂုဏ္ျပဳလိုက္ ပါသတဲ့။

 ေကြၽးေမြး ဧည့္ခံ ပဲြမွာ သမီးရဲ႕ တပည့္ႏွစ္ဦးက သူတုိ႔နဲ႔အတူ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ တဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြတစ္ဦးကုိ ေခၚလာခဲ့ၿပီး မိတ္ဆက္ေပးပါသတဲ့။ ထမင္းစားပဲြမွာ သူတုိ႔ အလုပ္အကိုင္အ ေၾကာင္း၊ အဲဒီႏုိင္ငံအေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ ႏုိင္ငံထဲမွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျပာင္းအ လဲေတြအေၾကာင္းကို စကားစပ္မိသလို ေျပာဆိုျဖစ္ၾကပါတယ္တဲ့။ 

လူမႈေရးနယ္ ပယ္က ရန္ပံုေငြရွာေဖြတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖပဲြ ေတြ၊ ပညာေရးရန္ပံုေငြ ေထာက္ပံ့တဲ့ အလွဴပဲြေတြ၊ ဝမ္းမုိးအလွဴပဲြေတြ အ ေၾကာင္းကအစ၊ က်န္းမာေရးပညာေရး ေဖာင္ေဒးရွင္းေတြ အေၾကာင္းက အ လယ္၊ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ႀကီးေတြ ဦးစီးဦးေဆာင္ေပးတဲ့ လူမႈေရး၊ ပညာ ေရး၊ က်န္းမာေရးကိစၥေတြ အဆံုး ေျပာ ျဖစ္ၾကတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ 

အဲဒီအခ်ိန္ မွာ တပည့္မတစ္ဦးက တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရလာဟန္နဲ႔ ”ဆရာမရယ္၊ ဟုိက လူေတြက သူတုိ႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ စုေဆာင္းၿပီး ေဖာင္ေဒးရွင္းတစ္ခုကို လွဴေပးဖို႔ သမီးကို ပိုက္ဆံေပး လိုက္ၾက တယ္။ 
ဒါနဲ႔ သမီးက ဖုန္းနဲ႔ အက်ဳိးအ ေၾကာင္းေျပာၿပီး ဘယ္လို လွဴရမလဲလို႔ စံုစမ္းေတာ့ ဘယ္ေလာက္ လွဴမွာလဲ လို႔ ေမးတယ္ဆရာမရဲ႕။ ကြၽန္မက လွဴမယ့္ ေငြ ပမာဏ ကိုေျပာလိုက္ေတာ့ ျပန္ယူ သြားပါတဲ့။ ေငြႏွစ္သိန္း လွဴခုိင္းလိုက္ တာ ဆရာမရဲ႕။
 
ေငြတစ္သိန္း၊ ႏွစ္သိန္း ဆုိလည္း မနည္းပါဘူး ဆရာမရယ္။ တစ္ခုခုေတာ့ လဲြေခ်ာ္ေနၿပီ ထင္ တယ္ ေနာ္ဆရာမ”လို႔ေျပာရွာပါတယ္။ ကြၽန္မ က ဘာစကားမွ ဝင္မေျပာရေသးမီ အျခား တပည့္မ တစ္ေယာက္ကဝင္ၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေျပာပါတယ္။ 

”နင္က အခုေျပာတာ ဘယ္သူလဲ လို႔ ဖုန္းလက္ခံ တဲ့ လူရဲ႕ နာမည္ကုိမေမးလိုက္ ဘူးလား တဲ့” အဲဒီအခ်ိန္ မွာ သူတုိ႔နဲ႔ အတူပါလာ တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးက ဝင္ၿပီးေျပာလိုက္ တာ ကေတာ့ ။”နင္တို ႔ကလည္းဟယ္။ အလုပ္႐ႈပ္ခံေနရေသး တယ္။ 

ကုိယ့္ဟာကိုယ္ သြားရင္ ရတာပဲ။ ကုိယ့္မွာ ကားလည္း ရိွေနရဲ႕သားနဲ႔။ ေဒၚခင္ၾကည္ဆီကုိ။ ကိုယ္တုိင္ သြားလွဴ လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေန႔သြားမလဲ။ ငါလည္းလိုက္မယ္” တဲ့။


ခင္ေမာင္ေအး(ေခ်ာက္)                      
Popular News မွ ကူးယူေဖၚၿပသည္

No comments:

Post a Comment