ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ရဲ႕ ဘာကိုတန္ဖိုးထားရ မလဲ စာအုပ္ထဲက ကာလမ သုတ္ ကို ေ၀မွ်လိုက္ ပါတယ္။
ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ထိုးထိုးထြင္းထြင္း သိဖို႔ျမင္ဖို႔ (self-knowledge) နဲ႔ creativity ဆိုတာ ျဖစ္လာဖို႔ဆိုတာ သတၱိ ရွိရွိ ႐ိုး႐ိုးသားသား ရင္ဆိုင္မွပဲ ရတယ္။
အဲဒီလို မဟုတ္ပဲနဲ႔ မ်က္ကန္းယံုၾကည္မႈနဲ႔ ေနမယ္၊ ပံုေသကားခ် မွတ္သားထားတဲ့ အတိုင္းပဲ ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ္ေန သြားမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္မွာ new creativity ဆိုတာျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
အမွန္ေတာ့ အမွန္တရားတစ္ခုခုကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ နက္နက္ နဲနဲ ထိုးထြင္းၿပီး သိျမင္လိုက္ရတာဟာ လူသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ရနိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးအရာ ျဖစ္တယ္။
အမွန္တရားတစ္ခုဟာ သူ႔ဟာသူ မွန္ေနေပမဲ့၊ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ က ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ မသိေသးဘူးဆိုရင္ အဲဒါ ကိုယ့္ အတြက္ေတာ့ အမွန္တရား အျဖစ္ကို မေရာက္ေသးဘူး။
ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ မွန္တယ္လို႔ သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ သာ အဲဒါ ကိုယ့္အတြက္ အမွန္တရား ျဖစ္လာတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာရင္းနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့ ကာလာမသုတ္ ဆိုတာကို သြားသတိရတယ္။
ကာလာမသုတ ္မွာ ျမတ္စြာ ဘုရားက .....
"မာ အနုႆေ၀န" ၾကားပါမ်ားတာနဲ႔ပဲ မွန္ၿပီ (သို႔) မွားၿပီ၊ တစ္ခုခုကို မွားတယ္၊ မွန္တယ္လို႔ မဆံုျဖတ္ပါနဲ႔တဲ့။
"မာ ပရမၸရာယ" ဘိုးဘြား စဥ္ဆက္ လက္ခံခဲ့တဲ့ အယူ အဆျဖစ္လို႔ မွန္တယ္ လို႔ မယူဆပါနဲ႔တဲ့။
ေခၽြးမ လုပ္တဲ့သူက ......
"ေပါ့ေတာ့လဲ အရသာ မရွိဘူး၊ ငံေတာ့လဲ ၿမိဳမက်ဘူးနဲ႔ အေမက ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ .... ?"
အေမက သူ႔သားျပန္လာတာ ျမင္ေတာ့ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပဲ ထမင္းဟင္းကို ပါးစပ္ထဲ သြတ္ထည့္ လိုက္ တယ္။ သူမ သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး တခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။
သားျဖစ္သူက တစ္လုပ္ေလာက္ ျမည္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေထြးထုတ္ လိုက္ၿပီး ..
"ငါမင္းကို ေျပာထားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား၊ အေမ့မွာ ေရာဂါရွိတယ္၊ အငံစ ားလို႔ မရဘူး ဆိုတာကို"
"ေကာင္းၿပီေလ၊ ဒါ ရွင့္ အေမပဲ၊ ေနာက္က်ရင္ ရွင္ပဲ ခ်က္ေတာ့"
ေခၽြးမက ေျပာၿပီးတာ့ ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီး အခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္။
သားက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္...
"အေမ မစားနဲ႔ေတာ့၊ သား ေခါက္ဆြဲ ခ်က္ေကၽြးမယ္"
"သား မင္း အေမ့ကို ေျပာစရာ ရွိတယ္မဟုတ္လား၊ ရွိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသာေျပာပါ၊
စိတ္ထဲမွာ မ်ိဳသိပ္မထားပါနဲ႔"
" အေမ သား ေနာက္လက်ရင္ ရာထူးတိုးတယ္၊ အလုပ္ေတြ အရမ္းမ်ားလာလိမ့္မယ္၊
မိန္းမကလဲ အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္…"
“သား အေမ့ကို လူအိုရံု မပို႔ပါနဲ႔ေနာ္” အသံေလးက တုန္ရီေနတယ္။
သား ကလဲ ခဏၿငိမ္သက္သြားတယ္၊ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ရွာေနသလို။
“အေမ လူအိုရံုကလဲ မေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အေမသိတဲ့အတိုင္း မိန္းမ အလုပ္လုပ္ရင္ အေမ့ကို ေကာင္းေကာင္း ျပဳစုႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဟိုမွာက ေကၽြးမဲ့သူ ျပဳစုမဲ့သူ အဆင္သင့္
ရွိၿပီးသားပဲ။ အိမ္မွာထက္ေတာင္ ပိုအဆင္ေျပေသးတယ္ မဟုတ္ဘူးလား......?”
“…….....”
ေရမိုး ခ်ိဳးၿပီး ေခါက္ဆြဲထုတ္ကိုပဲ ကမန္းကတန္း ျပဳတ္စားလိုက္တယ္။ သူ အခန္းထဲ ဝင္ သြားၿပီး ျပတင္းေပါက္မွာ ရပ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေတြေဝေနသလိုပဲ။
အေမဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက မုဆိုးမ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ သူ႔ကို ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အထိ တစ္ေယာက္တည္း ရွာေကၽြးခဲ့တာပါ။ ငယ္ရြယ္စဥ္ အခါက ပင္ပန္းခဲ့တာေတြကို အေၾကာင္း ျပၿပီး မိခင္ကို လုပ္ေကၽြးေစာင့္ ေရွာက္ရမယ္လို႔ တစ္ခြန္းမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမကေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ခ်ိန္းေျခာက္လာတယ္။
အေမ့ကို လူအိုရံု တစ္ကယ္ ပို႔ရမွာလား .. ? သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ေမးတယ္။ သူ မလုပ္ရက္ဘူး။
“မင္းရဲ႕ေနာက္ပိုင္းဘဝကို ဆက္ၿပီးလက္တြဲေလွ်ာက္မွာက မင္းမိန္းမေနာ္။ မင္းအေမ မဟုတ္ဘူး”လို႔ ဦးေလးရဲ႕သားက အၿမဲသတိေပးတယ္။
“မင္း အေမ ဒီေလာက္ေတာင္ အိုေနၿပီ၊ ကံေကာင္းရင္ေတာ့ ေနႏိုင္ေသးတာေပါ့၊ အသက္ရွင္ေနတုန္း ေကာင္းေကာင္း ျပဳစုပါလား? သစ္ပင္ သည္ ၿငိမ္ခ်င္ေသာ္လည္း ေလကမၿငိမ္ေပ။ မိဘကို လုပ္ေကၽြး ခ်င္ေသာ္လည္း မိဘ က မရွိေတာ့ေပ ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ေစနဲ႔ေဟ့” လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေဆြမ်ိဳးေတြကေတာ့ သတိေပးၾကတယ္။ သူ ဘာမွ ထပ္မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ဘူး၊ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာစိုးလို႔။
ခရစ္ေယာဝါဒ ပုစၧာ က်မ္းထဲက ဧဝံေဂလိ ပုစၧာ မွ ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶ အလိုအရ လူ သတၱဝါ တို႔၏ အစသည္ မထင္ရွားတာကို ယခင္ Post မွာ ျပဆိုထားျပီးပါျပီ ။
လူ သတၱဝါ နဲ႔ ကမၻာ တို႔တြင္ ဗုဒၶ အလိုအရ အစမရွိ အစမထင္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ဘာသာျခားတို႔၌မူ
အစရွိ၏ ဟူေသာအယူကို ယူၾကကုန္၏။
အကယ္၍
တစ္ပါးေသာ ဘာသာတို႔၌ ကမၻာ သည္ အစရွိသည္ လူ သတၱဝါ တို႔သည္ အစရွိသည္ ။
ထို အစရွိသည္ ဟု ယူေသာေၾကာင့္ သတၱဝါ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ရန္ အေၾကာင္း ကမၻာ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ရန္ အေၾကာင္း သည္လို၏။
ဆိုလိုသည္မွာ....
လူ၏ အစသည္ရွိ၍ လူ သတၱဝါတို႔ ျဖစ္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ လူ သတၱဝါတို႔ ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္း သည္
ရွိရ မည္သာတည္း ။ ထိုနည္းအတူ ကမၻာျဖစ္ျခင္း အစသည္ရွိေသာ္ ကမၻာျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္း ရွိရမည္သာတည္း ။
လူ သတၱဝါ ကမၻာ မိုးေျမ တို႔ စတင္ျဖစ္ေပၚလာသည္ကိုသာ ယူ၍ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ၿဖစ္ေပၚလာ သည္ ကို မသိေလေသာေၾကာင့္ ကမၻာကို၎ သတၱဝါ မိုးေျမ တို႔ကို၎ ဖန္ဆင္းသူ ရွိသည္ဟု အခိုင္ အျမဲ ယူၾက၏။ ထိုအယူကို ဗုဒၶဘာသာ၌ ဝိသမေဟတုဒိဌိ အယူ ဟူ၍၎ ဣသရနိမၼာနဒိဌိ ဟူ၍၎ က်မ္းဂန္တို႔၌ ဆိုေလ၏။
* ဝိသမေဟတုဒိဌိ ဆိုသည္ကား ....
ကမၻာျဖစ္ေပၚရန္ လူ ႏွင့္ သတၱဝါတို႔ျ ဖစ္ေပၚရန္ ဟုတ္မွန္ေသာ အေၾကာင္းကို လႊတ္၍ ( ရွာမရ၍/ မသိ၍ ဟုမွတ္ပါ ) မဟုတ္ မမွန္ေသာ အေၾကာင္းကို ယူျခင္းျဖစ္ေပသည္။
* ဣသရနိမၼာနဒိဌိ ဆိုသည္ကား ....
ဤ ကမၻာကို အစိုးရေသာ ကမၻာ့ သခင္ႀကီးသည္ ရွိ၏ ။ ထိုသခင္ႀကီးသည္ ကမၻာကို၎ သတၱဝါကို၎ ဖန္ဆင္းသည္ ဟု ယူျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ဤကား ကမၻာ အစ ရွိ၏ သတၱဝါ အစရွိ၏ ဟု ယူသည့္ အတြက္ ျဖစ္ပြားသြားပုံတည္း။ တစ္ဖန္ ထို ကမၻာ ဖန္ဆင္းေသာ သခင္ႀကီးသည္ အစရွိသေလာ ဟု ေမးရန္ရွိ၏၊ အစရွိသည္ဟု ဆိုေသာ္ ထိုသခင္ႀကီး ကို သူ၏ အရင္က ဖန္ဆင္းသူ ေပၚရ လိမ့္မည္ျဖစ္၏။
