ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ မ်ားမ်ားပြားပါ

 

ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ (၉) ပါးကို ပြားမ်ားရတယ္။ 

အဲဒီလို ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ ပြားမ်ားရင္ ဘုရားဓာတ္ေတြ တည္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေပၚ ဘုရားဓာတ္ေတြ ကိန္းလာတယ္ ။ အဲဒီလိုဘုရားဓာတ္ေတြ ကိန္းေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုး အာႏုေဘာ္ေတြလည္း တစ္ၿဖည္းျဖည္းကူးလာတယ္ ။ 

ဘုန္းဘုန္းတို႔ ႏွစ္သစ္အခ်ိန္အခါက ကာလ တစ္ႏွစ္ေျပာင္း သြားေတာ့ သိပၸံနည္းအရ ေနက ဟိုး,ဒကၡိဏ အရပ္ကေန တစ္ၿဖည္းျဖည္းရပ္ၿပီးေတာ့ ဒီဘက္ျပန္ေျပာင္းလာတာကို ႏွစ္သစ္လို႔ေခၚတာေပါ့ ။

ကမာၻႀကီးက ေနကို ပတ္လွည့္ေနတာ •••

အဲဒီလိုအခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ  ဒီကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ လူေတြ၊ နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြ၊ သစ္ပင္ေတာေတာင္ ေရေျမေတြလည္း ဥတု အလိုက္ ေနရဲ႕အပူရွိန္နဲ႔ လိုက္ၿပီးေတာ့ေျပာင္းၾကတယ္ ။

* အဲဒီလိုေျပာင္းသလို သက္ရွိသတၱဝါေတြက ဘာေျပာင္း ရလဲ ဆိုေတာ့ အေကာင္းဆုံးက ႏွစ္သစ္မွာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပုတီးစိပ္ ေမတၱာပြားတာ အလြန္တစ္ရာေကာင္းပါတယ္။

ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ (၉) ပါးကို ပြားမ်ားရတယ္ ။

အဲဒီလို ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ ပြားမ်ားရင္ ဘုရားဓာတ္ေတြ တည္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေပၚ ဘုရားဓာတ္ေတြ ကိန္းလာတယ္ ။ အဲဒီလို ဘုရားဓာတ္ေတြကိန္းေတာ့ ဘုရားရဲ႕ဘုန္းတန္ခိုး အာႏုေဘာ္ေတြလည္း တစ္ၿဖည္းျဖည္း ကူးလာတယ္ ။

                                 

႐ုိေသေလးျမတ္ရမည့္ပုဂၢိဳလ္၌ ျပစ္မွားကဲ့ရဲ႕ မိသည္႐ွိေသာ္

႐ုိေသေလးျမတ္ရမည့္ပုဂၢိဳလ္၌ ျပစ္မွားကဲ့ရဲ႕ မိသည္႐ွိေသာ္ " ဒကၡိေဏယ်ဂၢိ=အလႉခံမီး " ေလာင္တတ္ သည္။    (အဂၤဳတၱရ-၇၊ပထမအဂၢိသုတ္)


ထိုသေဘာကို ရည္ရြယ္၍ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးသီလ (ရဟႏၲာအ႐ွင္ျမတ္ႀကီး) က ရဟန္းသံဃာမ်ား၏ အျပစ္
အနာအဆာ ကိုေျပာေလ့႐ွိေသာ ဦးဘိုးရင္ ဆိုသူအား ...

" ဟဲ့ ဘိုးရင္၊ နင့္စိတ္ျပဳျပင္ၿပီး ၾကည္ညိဳရင္လႉ၊ မၾကည္ညိဳရင္ မလႉပဲေနတာေပါ့၊ ဘာဘာညာညာ မေျပာနဲ႔" ဟု ဆံုးမခဲ့ ဖူး၏။

ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ႕မွ ေ႐ွ႕ေန ဦးတိုးႀကီး ဆိုသူလည္း ဦးဘိုးရင္ ကဲ့သို႔ပင္ ဘုန္းႀကီးမ်ား အျပစ္ကိုေျပာေလ့႐ွိ သျဖင့္ သူ႔အား ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးသီလ ဆံုးမခဲ့ဖူးသည္ကိုထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို ခဲ့ဖူး၏။

ဘုန္းေတာ္ႀကီး။ ။ ဟဲ့ ငတိုး ၊႐ွင္ဘုရင္ႀကီးမွာ သားေတာ္ႏွစ္ပါး ႐ွိတယ္၊ အႀကီးက တရား႐ွိ သူေတာ္ေကာင္း ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳ သူေပါတယ္။ အငယ္ကေတာ့ တရားမဲ့ သူယုတ္မာ၊ လူမုန္းမ်ား တယ္။

အဲဒီ သူယုတ္မာ သားငယ္ကို လက္နဲ႔ သြားပုတ္ရင္ ဘယ္လို လုပ္မယ္ ထင္သလဲ။
ဦးတိုးႀကီး။ ။ လက္ျဖတ္ခံရမွာပါဘုရား။

ဘုန္းေတာ္ႀကီး။ ။ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ရင္ေကာ။
ဦးတိုးႀကီး။ ။ေျချဖတ္ခံရမွာပါဘုရား။

ဘုန္းေတာ္ႀကီး။ ။ ဆဲေရး တိုင္းထြာရင္ေကာ။
ဦးတိုးႀကီး။ ။အာဟက္ ခံရမွာပါဘုရား။

ဘုန္းေတာ္ႀကီး။ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြဲ႔။
ဦးတိုးႀကီး။ ။ ဘုရင့္သားေတာ္မို႔လို႔ပါဘုရား။

ကာလာမ သုတ္

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ရဲ႕ ဘာကိုတန္ဖိုးထားရ မလဲ စာအုပ္ထဲက ကာလမ သုတ္ ကို ေ၀မွ်လိုက္ ပါတယ္။

ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ထိုးထိုးထြင္းထြင္း သိဖို႔ျမင္ဖို႔ (self-knowledge) နဲ႔ creativity ဆိုတာ ျဖစ္လာဖို႔ဆိုတာ သတၱိ ရွိရွိ ႐ိုး႐ိုးသားသား ရင္ဆိုင္မွပဲ ရတယ္။

အဲဒီလို မဟုတ္ပဲနဲ႔ မ်က္ကန္းယံုၾကည္မႈနဲ႔ ေနမယ္၊ ပံုေသကားခ် မွတ္သားထားတဲ့ အတိုင္းပဲ ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ္ေန သြားမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္မွာ new creativity ဆိုတာျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

အမွန္ေတာ့ အမွန္တရားတစ္ခုခုကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ နက္နက္ နဲနဲ ထိုးထြင္းၿပီး သိျမင္လိုက္ရတာဟာ လူသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ရနိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးအရာ ျဖစ္တယ္။

အမွန္တရားတစ္ခုဟာ သူ႔ဟာသူ မွန္ေနေပမဲ့၊ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ က ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ မသိေသးဘူးဆိုရင္ အဲဒါ ကိုယ့္ အတြက္ေတာ့ အမွန္တရား အျဖစ္ကို မေရာက္ေသးဘူး။

ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ မွန္တယ္လို႔ သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ သာ အဲဒါ ကိုယ့္အတြက္ အမွန္တရား ျဖစ္လာတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာရင္းနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့ ကာလာမသုတ္ ဆိုတာကို သြားသတိရတယ္။
ကာလာမသုတ ္မွာ ျမတ္စြာ ဘုရားက .....

"မာ အနုႆေ၀န" ၾကားပါမ်ားတာနဲ႔ပဲ မွန္ၿပီ (သို႔) မွားၿပီ၊ တစ္ခုခုကို မွားတယ္၊ မွန္တယ္လို႔ မဆံုျဖတ္ပါနဲ႔တဲ့။

"မာ ပရမၸရာယ" ဘိုးဘြား စဥ္ဆက္ လက္ခံခဲ့တဲ့ အယူ အဆျဖစ္လို႔ မွန္တယ္ လို႔ မယူဆပါနဲ႔တဲ့။

ခရစ္ေယာဝါဒ ပုစၧာ က်မ္းထဲက ဧဝံေဂလိ ပုစၧာ

ခရစ္ေယာဝါဒ ပုစၧာ က်မ္းထဲက ဧဝံေဂလိ ပုစၧာ မွ ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶ အလိုအရ လူ သတၱဝါ တို႔၏ အစသည္ မထင္ရွားတာကို ယခင္ Post မွာ ျပဆိုထားျပီးပါျပီ ။
လူ သတၱဝါ နဲ႔ ကမၻာ တို႔တြင္ ဗုဒၶ အလိုအရ အစမရွိ အစမထင္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ဘာသာျခားတို႔၌မူ
အစရွိ၏ ဟူေသာအယူကို ယူၾကကုန္၏။


အကယ္၍
တစ္ပါးေသာ ဘာသာတို႔၌ ကမၻာ သည္ အစရွိသည္ လူ သတၱဝါ တို႔သည္ အစရွိသည္ ။
ထို အစရွိသည္ ဟု ယူေသာေၾကာင့္ သတၱဝါ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ရန္ အေၾကာင္း ကမၻာ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ရန္ အေၾကာင္း သည္လို၏။

ဆိုလိုသည္မွာ....
လူ၏ အစသည္ရွိ၍  လူ သတၱဝါတို႔ ျဖစ္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ လူ သတၱဝါတို႔ ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္း သည္
ရွိရ မည္သာတည္း  ။ ထိုနည္းအတူ  ကမၻာျဖစ္ျခင္း အစသည္ရွိေသာ္ ကမၻာျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္း ရွိရမည္သာတည္း ။


လူ သတၱဝါ ကမၻာ မိုးေျမ တို႔ စတင္ျဖစ္ေပၚလာသည္ကိုသာ ယူ၍ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ၿဖစ္ေပၚလာ သည္ ကို မသိေလေသာေၾကာင့္ ကမၻာကို၎ သတၱဝါ မိုးေျမ တို႔ကို၎ ဖန္ဆင္းသူ ရွိသည္ဟု အခိုင္ အျမဲ ယူၾက၏။ ထိုအယူကို ဗုဒၶဘာသာ၌ ဝိသမေဟတုဒိဌိ အယူ ဟူ၍၎ ဣသရနိမၼာနဒိဌိ ဟူ၍၎ က်မ္းဂန္တို႔၌ ဆိုေလ၏။

* ဝိသမေဟတုဒိဌိ ဆိုသည္ကား ....
ကမၻာျဖစ္ေပၚရန္ လူ ႏွင့္ သတၱဝါတို႔ျ ဖစ္ေပၚရန္ ဟုတ္မွန္ေသာ အေၾကာင္းကို လႊတ္၍ ( ရွာမရ၍/ မသိ၍ ဟုမွတ္ပါ ) မဟုတ္ မမွန္ေသာ အေၾကာင္းကို ယူျခင္းျဖစ္ေပသည္။

* ဣသရနိမၼာနဒိဌိ ဆိုသည္ကား ....
ဤ ကမၻာကို အစိုးရေသာ ကမၻာ့ သခင္ႀကီးသည္ ရွိ၏ ။ ထိုသခင္ႀကီးသည္ ကမၻာကို၎ သတၱဝါကို၎ ဖန္ဆင္းသည္ ဟု ယူျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ဤကား ကမၻာ အစ ရွိ၏ သတၱဝါ အစရွိ၏ ဟု ယူသည့္ အတြက္ ျဖစ္ပြားသြားပုံတည္း။ တစ္ဖန္ ထို ကမၻာ ဖန္ဆင္းေသာ သခင္ႀကီးသည္ အစရွိသေလာ ဟု ေမးရန္ရွိ၏၊ အစရွိသည္ဟု ဆိုေသာ္ ထိုသခင္ႀကီး ကို သူ၏ အရင္က ဖန္ဆင္းသူ ေပၚရ လိမ့္မည္ျဖစ္၏။

ဆားေတာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပညာဏိက

ဆားေတာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပညာဏိက က တရား အားထုတ္ရန္ ပ်င္းရိသူမ်ားအား ဤသို ့ မိန္ ့ၾကား ေတာ္မူခဲ ့ပါတယ္။

ေတာထဲလႊတ္ေက်ာင္းတဲ့ ႏြားေတြဟာ ေန ့တိုင္း ေန ့ တိုင္း ဒီ စားက်က္ပဲ စားေနၾကတာပဲ ။ ကိုက္ပါမ်ားေတာ့ လည္းဗိုက္ျပည့္တာပဲ။ တရားဆိုတာလည္း ဒီအတိုင္း ပါပဲ။

ဒီခႏၶာပဲ ေန ့စဥ္ ရွဳ မွတ္ေနရမွာပဲ။

တရားအားထုတ္ဖို ့က်ေတာ့ မအားဘူး။ မအားဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ေသခ်ိန္က်လာလို ့ မေသခ်င္ ဘူး လို ့ေျပာလို႔ ရတာမဟုတ္ဘူး။ မအားဘူးလို ့ ေျပာလို ့ ရတာ မဟုတ္ ဘူး။

မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ အလုပ္ေတြကိုေတာင္ ဟုတ္ႏိုးႏိုး ေတာ္ႏိုးႏိုး နဲ ့ သက္စြန္ ့ဆံဖ်ား လုပ္ေန ရတာပဲ။ ေသခ်ာ ေရရာတဲ့အလုပ္ ဘာမလုပ္ရဲစရာရွိလဲ။ ဆင္းရဲ တစ္ဘဝ ေပါ့။ တစ္ဘဝ ေတာင္ မွ ခဏ ေလးပါ။

တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုတာ အားနဲ ့မာန္ နဲ ့ အား ထုတ္ရတယ္။ ခႏၶာရွိလို ့ဆင္းရဲေနတာ။ ဆင္းရဲတဲ့ အထဲ ငါပါေတာ့ သံသရာ လည္တာေပါ့။ နာတာဟာ ငါမဟုတ္ ဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕က တရားအားထုတ္ရမွာေၾကာက္တယ္လို ့ေျပာ တယ္။ အားထုတ္ၾကည့္စမ္းပါ။

ေၾကာက္စရာမလိုပါဘူး။

အားမထုတ္ပဲနဲ ့ ေၾကာက္တယ္ေျပာေတာ့ တရားကို ပစ္ပယ္ရာေရာက္ပါတယ္။

မဟုတ္တာ လုပ္ရမွာ ေၾကာက္ပါ။

သီတဂူ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ဉာဏိႆ ရ ရဲ႕ ဘဝသမုုိင္း တစ္​စိတ္ တစ္ပုုိင္း

သီတဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ျဖစ္လာမည့္ ေမာင္စံသိန္း သည္ (၇)ႏွစ္သား အရြယ္ကပင္ တပ္ရြာေက်ာင္း ဆရာေတာ္ အရွင္ ဣႏၵဝံသ ထံတြင္ ေက်ာင္းသားငယ္ အျဖစ္ စတင္ ပညာသင္ယူ သည္ ။

(၁၅)ႏွစ္ သား အရြယ္တြင္ ရွင္သာမေဏျပဳသည္ ဘြဲ ့အမည္မွာ ရွင္ေဇာတိ က ျဖစ္သည္ ကိုရင္ေဇာတိက အသက္ (၁၉) ႏွစ္ (၃)လ တြင္ သဲကုန္းဆရာေတာ္ အရွင္ဓမၼစကၠ ကို ဥပဇၥ်ာယ္ျပဳ၍ ရဟန္းျပဳ သည္ ။ရဟန္းျဖစ္လာေသာအခါ အရွင္ဥာဏိႆ        ရ ျဖစ္လာခဲ့သည္ ။

ရန္ကုန္ ေျခာက္ထပ္ႀကီး ဘုရားႀကီးတိုက္ ထိုမွ ကင္းဘဲလမ္း (ယခု ငါးထပ္ႀကီး ဘုရားလမ္း) ရွိ သိမ္ကုန္းေက်ာင္း သို႔ ပညာ ဆက္လက္ ဆည္းပူးရန္ ေရာက္ရွိခဲ႔သည္ ။

တာေမြ သိမ္ကုန္းေက်ာင္းမွ ပထမငယ္တန္း ေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္ မဂၤလာေတာင္ညြန္႔ သိမ္ကုန္း ေက်ာင္းတိုက္ သို႔ ေျပာင္းေရႊ ့သီတင္း သံုးခဲ့သည္ အလတ္တန္း ၊ အႀကီးတန္း ေအာင္ျမင္ခဲ႔ျပန္သည္ ။ အႀကီးတန္း တက္ေနစဥ္ ပ႒ာန္း စာဝါကို ဆူးေလရင္ျပင္ရွိ အဘိဓမၼာျပန္႔ပြားေရး အသင္းႀကီး၏ အဘိဓမၼာ ဆရာႀကီး ဦးေက်ာ္ ထံတြင္ သင္ယူခဲ႔သည္ ။

အႀကီးတန္း ေအာင္ျပီးေနာက္ ဓမၼာစရိယ စာခ်တန္းအတြက္ မႏၲေလး ခင္မကန္တိုက္ မိုးတားေက်ာင္းတိုက္ တို႔တြင္ ဆက္လက္ ပညာ ဆည္းပူးသည္ ႏၲေလးရွိ နာမည္ေက်ာ္ ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ား ထံတြင္ စာဝါမ်ား လိုက္ခဲ့သည္ ဓမၼာစရိယ စာခ်တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီး သာသနဓဇ ဓမၼာစရိယဘြဲ ့ရရွိခဲ့သည္ ထို့ေနာက္ သံဃၤ တကၠသိုလ္ ဆက္လက္ တက္ခဲ႔သည္ ။

မုိးျပာ အ​ေၾကာင္​း သိ​ေကာင္​းစရာ

 

 

လြန္ခဲ႔သည ္႔ကာလ (၃၁) ႏွစ္က ဦးဥာဏသည္ စစ္ကုိင္းတုိင္း မင္းကြန္း ေရႊျမင္တင္ေတာင္မွာ ေနထုိင္သူျဖစ္ပါသည္။

စ်ာန္ရပုဂၢဳိလ္၊ ပဋိသမၻီဒါရ ရဟႏၱာ စသည္ျဖင္႔ ၾကြား၀ါကာ တရားေဟာခဲ႔သူျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေၾကာင္း ကုိ ၾကားသိၾကသျဖင္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကအဖြဲ႔ၾကီးကပင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း သာသနာေရးမူး ဥိးစုိးျမင္႔ က စြဲဆုိ၍ စစ္ကုိင္းျမဳိ႔နယ္ သံဃနာယက သုိ႔ တင္ခဲ႔သည္။
 

ဦးဥာဏ ႏွင္႔ ဦးဂုဏ တုိ႔ႏွစ္ပါး ရွဳံးခဲ႔ၾကပါသည္။ တစ္ဖန္ သူတုိ႔ကပင္ တုိင္းသုိ႔တက္ခဲ႔ၾကသည္။ တုိင္းမွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံးၾကျပန္သည္။ တစ္ဖန္ ဗဟုိဌာန ဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ထံသုိ႔
သူတုိ႔ကပင္ ေစာဒနာ တင္ၾကလ်က္ “သာသနာေရး ေလွ်ာက္ထားေတာင္းဆုိလြာ” အမည္ျဖင္႔ စတင္၍ ျမဳိ႔နယ္ႏွင္႔တုိင္းတုိ႔က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးရန္ေတာင္းဆုိခဲ႔ၾကသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္မွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံခဲ႔၍ ေထာင္သုံးႏွစ္ ၾကခဲ႔ပါသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယက ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱမာနိတ သီရိဘိ၀ံသေထရ္ ၏ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ သိရသည္မွာ (၁၉၈၃-၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ၀ိနည္းဓမၼကံ
(၉/၁၁)ျဖင္႔ တရားစြဲခံရျပီးကတည္းက ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူဖုိ႔ စီရင္ခဲ႔ရာတြင္ တိပိဋကဓရ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ၾကီးက ေမတၱာရပ္ခံမူေၾကာင္႔ ေထာင္သုံးႏွစ္ မွ်ျဖင္႔ ျပီးသြားရျခင္းပင္ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။



ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔

ကဆုန္ လျပည့္ (၅) ေန႔
(၁) ဗ်ာဒိတ္ယူသည့္ေန႔ = ေလး သေခ်ၤကမၻာတစ္သိန္း အစ ကဆုန္လျပည့္ေန႔။
(၂) ဘုရားေမြးသည့္ေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၆၈၊ ကဆုန္လျပည့္။ (ေသာၾကာေန႔)
(၃) ဘုရားျဖစ္သည့္ေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၀၃၊ ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶဟူူးေန႔)
(၄) ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္းေဟာသည့္ေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၀၄၊ ကဆုန္လျပည္႔။
(၅) ပရိနိဗၺာန္စံသည့္ေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၄၈၊ ကဆုန္လျပည့္ ။ (အဂၤါေန႔)

ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔.

ဆု . ဖြား . ပြင့္ .စံ ဤေလးတန္ မွတ္ရန္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔

ကဆုန္ လျပည့္ေန႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာတို႔ရဲ႕ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ႀကီးတစ္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ .......

(၁) " ဆု "
------
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရေသ့ဟာ ဒီဘဒၵကမၻာမွ ေလးဆူေျမႇာက္ ေဂါတမဘုရား စစ္စစ္
ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားထံ  ဘုရားဆုပန္ၿပီး ဗ်ာဒိတ္ ခံယူတဲ့ေန႔ဟာ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္ ။

(၂) " ဖြား "
------
ေဂါတမဘုရား အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားေလး ေမြးဖြားလာခဲ့တဲ့ေန႔ဟာလည္း မဟာသကၠရာဇ္( ၆၈)ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ 

(၃) " ပြင့္ "
-------
ေဂါတမ ဘုရားအေလာင္း ေဗာဓိပင္ေအာက္မွာ ဘုရား ျဖစ္တဲ့ေန႔လည္း မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃) ခု ၊
ကဆုန္လျပည့္ေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။

(၄) " စံ "
------
ေဂါတမဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံတဲ့ေန႔လည္း မဟာသကၠရာဇ္ (၁၄၈)ခု ၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔သာ ျဖစ္ပါတယ္ ။

တစ္ဘ၀ပဲ ဆိုၿပီးေတာ႔ ေလ်ာ႔မတြက္လိုက္ပါႏွင့္ မိတ္ေဆြ

အေၾကြး ဆိုတာ မဆပ္ပဲ ေနလွ်င္ တစ္ဘ၀ပါ။ သို႔ေသာ္ တစ္ဘ၀ပဲ ဆိုၿပီးေတာ႔ ေလ်ာ႔မတြက္လိုက္ပါႏွင့္ 
မိတ္ေဆြ ။ ထို အေၾကြးကို ေက်ေအာင္ မဆပ္ခဲ႔ရင္ ဝဋ္ေႂကြး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္ ။ ဝဋ္ေႂကြး ဆိုသည္ ကေတာ႔ ထာ၀ရ ဆပ္ရမည္မွာ မလြဲပင္ ။

ရစရာရွိေသာ သူမ်ားသည္ မိမိတို႔ ၾကပ္တည္း လာတိုင္း ရရန္ ရွိေသာ ေငြေၾကးမ်ားကိုသာ အားကိုး တႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ရသည္ ။ ကိုယ့္ဆီက မရေသာေၾကာင့္ တစ္ပါးသူ အခက္အခဲေပါင္း မ်ားစြာႏွင့္ စိတ္ဆင္းရဲရေလေလ ကိုယ္ဆပ္ရမည့္ ဝဋ္ေႂကြး တန္ဖိုးႀကီးမာေလေလ ျဖစ္မည္ကိုလည္း သိေစလိုပါသည္ ။

သင္တို႔ ရဟန္း ၀တ္ဖူးေပလိမ့္မည္။ သင္တို႔ အသက္ ၂၀ျပည့္ၿပီးလို႔ ဒုလႅဘ ရဟန္​း အေနနဲ႔ သာသနာ႔ေဘာင္ ကို ၀င္ေတာ႔မယ္ ဆိုလွ်င္ သင္တို႔ကို ရဟန္းျပဳ သိမ္၀င္ေပးမယ္႔ ဆရာေတာ္က ” အသင္တို႔ဟာ အမွန္တစ္ကယ္ေၾကြးမီွမ်ား ကင္းရွင္းသူမ်ားျဖစ္ၾကပါရဲ႕လား ” ဆိုၿပီး ေမးလာခဲ႔သည္ ရွိေသာ္ ေၾကြးမွီမ်ား ကင္းပါတယ္   ၿဖစ္ေၾကာင္းကို လိပ္ျပာ သန္႔သန္႔ၿဖင္႔ေၿဖႏိုင္ဖို႔ အေရးၾကီးသည္ ။

ေႂကြးပူမ်ား ( မိမိမွ မေပးရင္ တစ္ဖက္လူ ဒုကၡေရာက္ေတာ႔မယ္႔ အေနအထား ) ရွိေနခဲ႔ေသာ္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္း အျဖစ္သို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာမွ လက္မခံပါ ။

ျခြင္းခ်က္ အေနျဖင့္ အေၾကြးပင္ ရွိေနေသာ္ျငားလည္း မေက်ေက်ေအာင္ ဆပ္မည္ဆိုသူမ်ား သို႔မဟုတ္ ေႂကြးရွင္မွ ေႂကြးပူအျဖစ္ မသတ္မွတ္ဘဲ အဆင္ေျပသည္အထိ ေစာင့္ပါမည္ဟု ခြင့္ျပဳေပးထားသူမ်ားအား ရဟန္းအျဖစ္သို႔ လက္ခံမည္ဟု ဆိုထားေသာ္လည္း ေၾကြးမွီမ်ားလည္း မကင္းၾက ဆပ္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိသူမ်ားအဖို႔ကား နည္းလမ္း မရွိႏိုင္ေပ ။

သူတစ္ပါးအား မ်က္ရည္ႀကီးငယ္ က်ေစေသာ အကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပး အျဖစ္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရမည့္ အခြင့္အေရးအား ယခုဘဝတြင္ ေလာေလာ လတ္လတ္ ဆံုးရွံုးရမည္ျဖစ္သည္ ။ ေနာက္ဘဝမ်ားတြင္လည္း ေကာင္းေသာ အက်ိဳးေပးမ်ား ရရွိႏိုင္မည္ဟု ရာႏႈန္းျပည့္ ေမွ်ာ္လင့္၍ မရႏိုင္ေတာ့ပါ ။

ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကြးေပးရန္ရွိသူမ်ား အေနနဲ႔ မိမိသာ တိရစၧာန္ ဘ၀မ်ိဳးေရာက္ေနခဲ႔လ်ွင္ မည္သို႔ေသာ နည္းျဖင္ ႔ေၾကြးဆပ္ရမည္ကို ေတြးၾကည္႔ဖို႔လိုသည္ ။ အေၾကြးမ်ားကင္းရွင္းရန္နွင္႔ ဝဋ္ေႂကြးမ်ားဆပ္ရန္အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္အခါၿဖစ္ေသာ လူျဖစ္ေနတုန္းအခိုက္မွ မဆပ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ သံသရာအဆက္ဆက္အထိ မေက်မခ်င္း ခႏၶာနဲ႔ရင္းၿပီး ဆပ္ရန္သာရွိေတာ့သည္ ။

သူ႔ဖို႔လား ကိုယ့္ဖို႔လား ခြဲျခားျမင္ႏိုင္ၾကပါေစ

ယေန ႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး အသြင္ေဆာင္သည့္ ပဋိပကၡမ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ျမင္ကြင္းမ်ားကို စာေရးသူ လက္လွမ္း မွီသေလာက္ ေထာက္ျပလိုပါသည္။ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အတိတ္ က ဘာသာေပါင္းစံု၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ညီညီညြတ္ညြတ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ခဲ့သည္မွာ လူတိုင္း အသိ ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာ လူမ်ိဳးတို႔၏ မူရင္း သေဘာမွာ သူတစ္ပါး အေပၚမွာ ေစာ္ကားလိုစိတ္၊ အႏိုင္ ယူလိုစိတ္၊ ဖိႏွိပ္လိုစိတ္ မရွိၾကပါ။ မိမိႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိလာၾကေသာ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားမ်ား ကိုလည္း ၾကည္ၾကည္ ၿဖဴျဖဴပင္ ေဆြ မ်ိဳးရင္းျခာ သေဘာထားကာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံခဲ့ၾကသည္။

အတိတ္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွ စ၍ ျမန္မာ့ေျမေပၚ၌ ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ “ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္” လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခား မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာမ်ား ပဋိပကၡျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ယခင္ကလည္း မၾကားသိခဲ့၊ ယခုလည္း မၾကား သိ၊ ယင္းသို႔ ပဋိပကၡ မျဖစ္ရျခင္းမွာ တစ္ဖက္သားမွ “ မိမိ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ ” ကို ဖ်က္လို႔ဖ်က္စီး မလုပ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ဟု စာေရးသူမွ ယူဆပါသည္။

ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္တစ္ကြ ကမာ ၻအရပ္ရပ္ ေဒသ အသီးသီး လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡမ်ားတြင္ လည္း ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ပါ၀င္သည္ဟု မၾကားသိရပါ။ သမိုင္း မွတ္တမ္း၊ စာနယ္ဇင္း မွတ္တမ္းမ်ား တြင္ လည္း မေတြ႕ရ၊ မသိရပါ။ ဤသည္ပင္ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ “မူရင္း စိတ္ဓါတ္အျဖစ္” အထင္းသားျမင္ႏိုင္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသ ေရာက္ေရာက္ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြ ေနတတ္ၾကသည္။ သူမ်ားအတြက္ “ ၀န္ထုပ္ ၀န္ပိုး ” မျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္တတ္ၾကသည္။ “ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလို က်င့္” ဆိုသည့္ အတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးၾကသည္။

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ပဋိပကၡမ်ားမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား စတင္ဖန္တီးခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္ တစ္ခုမွ် မရွိ၊ သို႔ေသာ္ တစ္ျခား တစ္ဖက္က “ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ေစာ္ကားလာသည့္ အခါ” မွာ ျပန္လည္တံု႔ျပန္တတ္သည့္ သေဘာသဘာ၀ အတိုင္း တစ္ခ်ိဳ႕လူငယ္မ်ား ပါ၀င္ ပက္သက္ လြန္က်ဴးခဲ့ သည္မ်ားေတာ့ ရွိႏိုင္ပါသည္။ “ အဂၤလန္ ၊ အေမရိကန္ ” စေသာ တိုင္းျပည္မ်ားတြင္လည္း ဒီသေဘာမ်ား ေတြ႕ရ တတ္ပါသည္။



ေသးမႊား သည့္ တိရိစာၦန္ ပုရြက္ဆိတ္ သတၱ၀ါပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ကိုယ့္ အင္အားရွိသေလာက္ တုန္႔ျပန္တတ္သည့္ သေဘာမွာ “ လူမ်ိဳးတိုင္း ၊ သတၱ၀ါတိုင္း ” မွာ ရွိသည္။ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ပဋိပကၡမ်ားကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာ “ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ား ” အပါအ၀င္ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူ အားလံုး ၀ိုင္း၀န္း ထိန္းသိမ္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ပဋိပကၡမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မျဖစ္ပြားသည္မွာလည္း အထင္အရွားပင္ျဖစ္ပါသည္။

“ဤသို႔ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၏ တာ၀န္ သိသိ ၀ိုင္း၀န္း ထိန္းသိမ္းသည့္ အေကာင္းကြက္ ကိုေတာ့ မ်က္ ကြယ္ျပဳထားၾကသည္။ အဆိုး ဘက္ကို ေဇာင္းေပးေဖာ္ျပေနသည္မွာလည္း တရားနည္းလမ္း က်မည္ မဟုတ္ပါ ”

လူသားတိုင္းမွာ ျပင္ပ အႏၱရာယ္မ်ား ထင္သလို ေစာ္ကား မခံရေစရန္ “ ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ္႔ ၿခံစည္းရိုး
လံုေအာင္ ကာရမည့္ နည္းလမ္း ” မွန္သမွ်ကိုေတာ့ မလြဲမေသြ လုပ္ေဆာင္ ရမည္သာျဖစ္ေပသည္။
ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ္ ၿခံစည္းရိုး မလံုလွ်င္ တစ္ဖက္သားက ထင္သလိုေစာ္ကားမည္။ အႏိုင္က်င့္မည္။
သိမ္းသြင္းမည္။ 

ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္တုိင္း သိသင့္ေသာ သိမွတ္ဖြယ္ရာမ်ား

သင့္ရဲ႕ ကေလးငယ္ကပဲ ေမးေမး ၊ ဘာသာျခားကပဲ ေမးေမး ၊ ဘယ္သူ ေမးေမး ဗုဒၶဘာသာ အေျခခံ ၊ 
အတိုခ်ဳပ္ေလာက္ေတာ့ သင္ေျဖႏိုင္ရမယ္။ အဲဒီလိုေျဖႏိုင္ေအာင္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ဘဒၵ ကမာၻတြင္ ပြင့္ေတာ္မူေသာ ဘုရား ငါးဆူ
********************************
၁။ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား
၂။ ေကာဏဂံုျမတ္စြာဘုရား
၃။ ကႆပျမတ္စြာဘုရား
၄။ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား
၅။ အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရား (ေနာင္ပြင့္ေတာ္မႈမည္)

သာသနာေတာ္ သံုးရပ္
****************
၁။ ပရိယတၱိ သာသနာ = ပိဋကပ္စာေပ သင္ၾကားျခင္း
၂။ ပဋိပတၱိ သာသနာ = တရားေတာ္ႏွင့္အညီ က်င့္ျခင္း
၃။ ပဋိေ၀ဒ သာသနာ = ထိုးထြင္း သိျမင္ျခင္း

ရတနာ သံုးပါး
***********
၁။ ဘုရား
၂။ တရား
၃။ သံဃာ

ေဂါတမ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သိသင့္ေသာ အခ်က္မ်ား
*************************************************
ျမတ္စြာဘုရား၏ ဖခမည္းေတာ္အမည္ = သုေဒါၶဓန
ျမတ္စြာဘုရား၏ မယ္ေတာ္အမည္ = မယ္ေတာ္မာယာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ ေမြးဖြားရာဇာတိ = ကပၸိလ၀တ္
ျမတ္စြာဘုရား၏ ငယ္နာမည္ = သိဒၶတၳမင္းသား
ျမတ္စြာဘုရား၏ ၾကင္ယာေတာ္ = ယေသာ္ဓရာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ သားေတာ္ = ရာဟုလာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ ဖြားဖက္ေတာ္ခုႏွစ္ေယာက္= ေမာင္စံ၊ ခႏိၶကျမင္း၊ ကာဠဳဒါရီအမတ္၊
ေရႊအိုးၾကီးေလးလံုး၊ ညီေတာ္အာနႏၵာ၊ ယေသာ္ဓရာ၊ ေဗာဓိေညာင္ပင္ ။

သံေ၀ဇနိယ ေလးဌာန
****************
၁။ ျမတ္စြာဘုရား ဖြားျမင္သည့္ အရပ္ = လံုမၺနီဥယာဥ္
၂။ ဘုရားအျဖစ္ေရာက္ေတာ္မူေသာ ေနရာ = ဗုဒၶဂါယာ
၃။ ဓမၼစၾကၤာတရားဦး ေဟာေတာ္မူေသာေနရာ = မိဂဒါ၀ုန္ေတာ
၄။ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေသာေနရာ = ကုသိနာရုံ

သတၱဌာန ခုႏွစ္ပါး
*************
၁။ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ ေဗာဓိေညာင္ပင္၏ အေရွ႕ေျမာက္ တစ္လံကြာ ေရႊပလႅင္ဌာန
၂။ ေဗာဓိပင္၏ ေျမာက္ဘက္ ၁၀ လံကြာဌာန အနိမိသအရပ္
၃။ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ အနိမိသအၾကားႏွစ္လံကြာဌာန ရတနာစၾကၤ ံ
၄။ ေဗာဓိပင္၏ အေနာက္ေျမာက္ ၁၅ လံကြာ ရတနာဃရေရႊအိမ္
၅။ ေဗာဓိပင္၏ အေရွ႕ ၃၂ လံကြာ အဇပါလ ဆိတ္ေက်ာင္းေညာင္ပင္
၆။ ေဗာဓိပင္၏ အေရွ႕ေတာင္ ၁၅ လံကြာ မုစလိႏၵာအိုင္၀ယ္ နဂါးပါးျပင္းေအာက္ဌာန
၇။ ေဗာဓိပင္၏ ေတာင္ဘက္ ၁၁ လံကြာ လင္းလြန္းပင္အရပ္

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ကိုးပါး
*****************
၁။ အရဟံ = ပူေဇာ္အထူးခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာဂုဏ္။
၂။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ = အလံုးစံုေသာတရားအေပါင္းကိုသိျမင္ေတာ္မူေသာဂုဏ္။
၃။ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ = ၀ိဇၨာသံုးပါး၊ ၀ိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏတရား ၁၅ပါး တို႔ႏွင့္
ျပည့္စံုေတာ္မူေသာဂုဏ္။
၄။ သုဂေတာ = ေကာင္းေသာစကားကိုသာဆိုေတာ္မူေသာဂုဏ္။
၅။ ေလာက၀ီဒူ = ေလာကသံုးပါးကုိသိေတာ္မူအပ္ေသာဂုဏ္။
၆။ အႏုတၱေရာ ပုရိသ ဓမၼသာရထိ= မယဥ္ေက်းေသာ လူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါတို႔ကို
ယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမေသာဂုဏ္။
ရ။ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ = နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေသာမူေသာဂုဏ္။
၈။ ဗုေဒၶါ = သစၥာေလးပါးကို သိေတာ္မူေသာဂုဏ္။
၉။ ဘဂ၀ါ = ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာဂုဏ္။

ကံ = အလုပ္

ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚသမွ်ေသာ အရာမ်ားသည္ အေၾကာင္းမရွိပဲ ျဖစ္လာၾကသည္ မဟုတ္ ။ သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္း မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည္ခ်ည္း ျဖစ္ၾက၏။

အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ထို အက်ိဳးမ်ားသည္လည္း တဖန္ အေၾကာင္း အျဖစ္သို႔ ေရာက္ျပန္ကာ တစ္ၿခား အက်ိဳးတစ္ခုကို ျဖစ္ေပၚေစျပန္သည္။

ဤနည္းျဖင့္ ေလာကႀကီးသည္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ သဘာဝႀကီးမွ်သာ ျဖစ္ေနေတာ့၏။

ပါဠိဘာသာ "ကမၼ" ကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ "ကံ" ဟုေခၚသည္။ "အလုပ္" ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။

ကမၼ=ကံ=အလုပ္၊ ဤစကား သံုးလံုး အဓိပၸာယ္ အတူတူျဖစ္သည္။

အလုပ္ ဆိုသည္မွာ-
ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္=ကာယကံ၊
ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္=ဝစီကံ၊
စိတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္=မေနာကံ
ဟု အလုပ္ ၃ မ်ိဳး ရွိ၏။ ကံ ၃ ပါး ဟုလည္း ေခၚ၏။

ကာယကံ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ အလုပ္ ( ကာယကံ ) ဆိုသည္မွာ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကို တုတ္ျဖင့္  ႐ိုက္ျခင္း၊ လက္သီးျဖင့္ ထိုးျခင္း၊ လဲေနသူ တစ္ဦးကို ထူေပးျခင္း၊ တစ္စံု တစ္ခု မ,ခ်ီေနသည္ကို ကူညီ မ,ခ်ီ  ေပးျခင္းမ်ိဳးကို ေခၚသည္။

ဝစီကံ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္ ( ဝစီကံ ) ဆိုသည္မွာ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကို ဆဲဆိုျခင္း၊ "႐ိုက္လိုက္" ဟု ခိုင္းျခင္း၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကို ခ်ီးမြမ္း ေျပာဆိုျခင္း၊ "ကူညီလိုက္ပါ" ဟု ခိုင္းျခင္းမ်ိဳးကုိ ေခၚသည္။

မေနာကံ စိတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္ ( မေနာကံ ) ဆိုသည္မွာ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကို ႐ိုက္ရန္ ႀကံစည္ျခင္း၊ သူ႕ပစၥည္းကို ခိုးရန္ ႀကံစည္ျခင္း၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ျခင္း၊ သူ တစ္ပါးကို ကူညီရန္၊ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းရန္ ႀကံစည္ေနျခင္းမ်ိဳးကို ေခၚသည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ တက္ၾကြစိတ္ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္ တို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ျပဳလုပ္တိုင္း ကံ မျဖစ္ေပ၊ ကံ အရာ မေျမာက္ေပ။ အေကာင္း အဆိုး ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုခုျဖင့္ တက္ၾကြ ထက္သန္ေသာ စိတ္ ဦးေဆာင္လ်က္ ျပဳလုပ္မွသာ "ကံ အရာေျမာက္၍" ကံ ဟု ေခၚသည္။

ကံ မေျမာက္ေသာ အလုပ္မ်ား 
တစ္ခ်ိဳ႕ အလုပ္မ်ားကို အေကာင္း အဆိုး ရည္ရြယ္ခ်က္ အထူးတစ္လည္ မပါ၊ တက္ၾကြ ထက္သန္ေသာ စိတ္ လည္း မရွိပဲ မထင္ရွားေသာ စိတ္ ေစတနာျဖင့္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ အတိုင္း လုပ္ၾက၏။ အလုပ္ျဖစ္ေျမာက္ေစေသာ ေစတနာ အလြန္အားေသးလွ သျဖင့္ သူ႕အလိုအေလ်ာက္ လုပ္သြားမိသည္ဟုပင္ မွတ္ထင္ၾကရ၏။ 
ယင္း အလုပ္မ်ားမွာ သြားျခင္း၊ ရပ္ျခင္း၊ ထိုင္ျခင္း၊ ထျခင္း၊ ေလ်ာင္းျခင္း စေသာ အလုပ္မ်ိဳး၊ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာျခင္း စေသာ အလုပ္မ်ိဳး ျဖစ္၏။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အလုပ္မ်ိဳးသည္ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳး တစ္စံု တစ္ရာ ျဖစ္ေပၚ ေစေသာ ကံမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ ကံ အရာေျမာက္ေသာ အလုပ္မ်ား မဟုတ္ၾကေပ။

အခ်ဳပ္ ဆိုရလွ်င္ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ တစ္ကြ တက္ၾကြ ထက္သန္ေသာ စိတ္ ဦးေဆာင္လ်က္ ျပဳလုပ္ေသာ အလုပ္သည္ ကံေျမာက္၍ မသိသာ မထင္ရွားေသာ သာမန္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ အလုပ္သည္ ကံ မေျမာက္ေပ။

ေစတနာသည္ ကံ 
ယင္း တက္ၾကြ ထက္သန္ေသာ စိတ္ကို ေစတနာ ဟု ေခၚသည္။ ဤ တက္ၾကြသည့္ စိတ္ သေဘာေၾကာင့္ပင္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္မိ၏။ ႏႈတ္ျဖင့္ ေျပာဆိုမိ၏။ စိတ္ျဖင့္ ႀကံစည္ေတြးေတာ ဆင္ျခင္မိ၏။

ယင္း တက္ၾကြထက္သန္ေသာ စိတ္သေဘာ ေစတနာသည္ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္ အလုပ္မ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္း အေျခခံ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေစတနာ ( တက္ၾကြေသာ စိတ္သေဘာ ) ကို "ကံ" ဟု ျမတ္စြာဘုရားက နာမည္ တပ္ေတာ္မူ၏။

ကံေကာင္းလိုလွ်င္ အယူမွန္ဖို႔လို

ကံ တရား၏ သေဘာ လကၡဏာကို တိက် မွန္ကန္ ျပည့္စံုစြာ သေဘာေပါက္ရန္ လူတုိင္း လုိအပ္သည္။ 
ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ တုိ႔သည္ ပုဗၺ၊ မုဥၥ၊ အပရ ေစတနာ သံုးတန္ျပည့္၀ အားသန္လွ်င္ အမွန္ပင္ ၾကီးမားေသာ အက်ိဳးတရားကို ေပးၾကစျမဲ ျဖစ္သည္။ 

သံသရာ ခရီးရွည္ တစ္ေလွ်ာက္ ဒုဂၢတိဘ၀ သုဂတိဘ၀ မ်ိဳးစံုတုိ႔ကို ေပးႏုိင္ေလာက္ေသာ အင္အားရွိၾက သည္။ မိမိဘ၀ သံသရာ ခရီးအတြက္ ကိုယ္တုိင္ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ျပင္ဆင္ျပဳလုပ္၍ ရေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ 

ကံတရားတို႔ ျဖစ္ေပၚေရး အတြက္ ဒိ႒ိဇုကမၼ ေခၚ အယူေျဖာင့္မွန္မူသည္ အေရးၾကီးလွ၏။ အယူေျဖာင့္မွန္သူသည္ ကံတရား၏ အက်ိဳးေပးမူကို သိျမင္နားလည္ သျဖင့္ မိမိ အတြက္ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ ေကာင္းက်ိဳးေ၀ျဖာ ဘ၀သမၸတၱိျပည့္စံုလာေစေရးအတြက္ ေကာင္းေသာ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံ တုိ႔ကိုသာ ျပဳ လုပ္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ကုသလကမၼပထ တရား၏ စြမ္းအားေၾကာင့္ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ သာယာသုခ ခ်မ္းသာေသာ ဘ၀တုိ႔ကို ရရွိၾကမည္မွာ ေသခ်ာလွ၏။

ဒုကၡ တစ္ခု ႀကံဳတိုင္း ကုသိုလ္ တစ္ခု လုပ္္ပါ

တစ္ေန႔ ေသာအခါ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ ၏ မယ္ေတာ္ႀကီး သည္ မိမိ ေန အိမ္ မီးေလာင္ သြားေသာ ေၾကာင့္သား ဦးဇင္း ထံ သို႔ ေျပး လာပါတယ္။ သူ႕ခဗ်ာ မုဆိုးမႀကီး ဆိုေတာ့ အားကိုးလဲ မရွိ ရွာပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ သားဦးဇင္း ထံ အားကိုး တစ္ၾကီး နဲ႔ ေျပး လာတာ ပါ ။

အဲဒိ အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ က မင္းကိုးကြယ္ တဲ့ ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ ။မယ္ေတာ္ႀကီး အတြက္ေနစရာ အိမ္တစ္လံုးေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ဖန္တီးေပးႏူိင္စြမ္း ရွိပါတယ္။ ဘုရင္ ကိုယ္တိုင္က အလြန္ၾကည္ညိဳတဲ့ ဆရာေတာ္ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ လာဘ္လာဘေပါမ်ားမယ္ ဆိုတာ ယံုမွားဖြယ္ မရွွိပါဘူး။ 

ဒါယကာေတြကို မယ္ေတာ့္အိမ္ မီးထဲ ပါသြားတယ္လို႔ေျပာလိုက္တာ နဲ႔ ကိစၥၿပီးႏိူင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ က မယ္ေတာ္ႀကီး လာတဲ့အခါ မွာ ဘာေမး လဲဆိုေတာ့…

” ခု မယ္ေတာ္ႀကီးအိမ္ မီးထဲပါသြားၿပီ။ ဘာေတြက်န္ေသးလဲ လို႔ေမးပါတယ္။ ဒီအခါမွာ မယ္ေတာ္ႀကီး က အားကိုးတစ္ႀကီး နဲ ့တပည့္ေတာ္မ မွာ အခု ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္နဲ႔ ပခံုး ေပၚက ဒီ တဘက္ တစ္ထည္ပဲ က်န္ ပါေတာ့ တယ္ဘုရား…လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္ ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ က
” မယ္ေတာ္ႀကီးေရွ႕က ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ ခုလို ဒုကၡေတြ ေရာက္ရတာ ။ ဒါေၾကာင့္ ကုသိုလ္ျပဳပါဆို ၿပီး ပုခံုးေပၚက တဘက္ေလးကို အလွဴခံ လိုက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရား ဟာ ပညာရွိျဖစ္သည့္ အားေလွ်ာ္စြာ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ အျပဳမူ ဟာေနာက္လူေတြ အတြက္ လမ္းျပသြားတာမွတ္သား စရာပါ။

ဦးဇင္း တို႔ေတြဟာ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ ေကာင္းတာေတြ လဲ လုပ္ပါလွ်က္ မွန္မွန္ ကန္ကန္ လဲလုပ္ ပါလွ်က္ ဒုကၡေတြြ ႀကဳံေတ့ြရရင္ ဒါေရွ့ အကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးလာၿပီ လို႔သိရပါမယ္။ အဲဒါမ်ဳိး အခ်ိန္ၾကရင္ ကုသိုလ္ တစ္ခုခု ကိုျပဳလိုက္ပါ ။ ဒါဆိုရင္ လက္ရိွ အက်ိဳးေပးေနတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ အနည္းငယ္ေတာ့ အားေပ်ာ့ သြား ပါ လိမ့္မယ္ ။ ေတာ္႐ုံ အကုသိုလ္ ဆိုရင္ ေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါ လိမ့္ မယ္ သူေတာ္ေကာင္း တို႔ ။

တစ္ခ်ိဳ ့ဆိုရင္ အကုသိုလ္ေတြ လုပ္ေန ၿပီးေအာင္ၿမင္ ေနတာ ေတြ႕ရ တတ္ ပါတယ္။ ဒါဟာေရွ႕ က သူျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ရွိိေနလို႔ပါ။ ဥပမာ ခု လက္ရွိ အကုသိုလ္ လုပ္ေနၿပီး လမ္း မွာ လက္စြပ္ တစ္ကြင္းေကာက္ရတယ္ ဆို ပါ စို႔ ။ ဒါဆိုရင္ အဲဒိ လူဟာ ေရွ႕ ကုသိုလ္ ေၾကာင့္ လက္စြပ္ထက္ အဖိုး ႀကီးတဲ့ အရာတစ္ ခုရႏူိင္ ေပမဲ့ လက္ရိွ အကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ လက္စြပ္ပဲ ရေတာ့ တာပါ ။

သူတစ္ပါး အေၾကြးကို ၿပန္မဆပ္နိုင္လွ်င္ ဘယ္အၿပစ္ ၿဖစ္ပါသလဲ

အရွင္ဘုရား၊ အခ်ဳိ႕ေသာ လူ႔ေဘာင္မွ လူသားမ်ားမွာ သူတစ္ပါးထံမွ ေခ်းယူထားေသာ ပစၥည္း (အထူးျဖင့္ ေ ငြေၾကး)ကို ျပန္မေပးဘဲ ေနတတ္ၾကပါသည္။ အဲဒီလို ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေလာေလာဆယ္ ႀကဳံေနရလို႔ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနရပါသည္ ဘုရား။ 

အခ်င္းခ်င္း အေၾကြးယူၿပီး ျပန္မဆပ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ ယခု ဘဝ ေနာင္ ဘဝ တြင္ မည္သို႔ေသာ အျပစ္  ျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ေဟာၾကားေပးေတာ္မူပါ ဘုရား။ 

 ကတိ ဟာ လူ႔ အရည္အခ်င္း လူ႔ တန္ဖိုးရဲ႕ ေသာ့ခ်က္ပဲ။ ကတိေၾကာင့္ လူေလးစားခံရသလို ကတိ ပ်က္ရင္ အရည္အခ်င္း ရွိလ်က္ အသိအမွတ္ မျပဳခံရဘဲ ရွိတတ္တယ္။ အခ်ိန္၊ အေႂကြး ၊ အလုပ္ – စသည္နဲ႔ ပတ္ သက္ၿပီး ကတိ အေရးႀကီးတယ္ .. 

 စပ္တူ မလုပ္ဘူး

အရီဇိုးနား ကို ေရာက္ခါစမွာ ဗမာ တ႐ုတ္ တစ္ေယာက္က သူတြဲေနတဲ့ မိတ္ေဆြရင္းကို ‘ဒီေကာင္ နဲ႔ စီးပြားေရး စပ္တူ လုပ္လို႔ မရဘူး’လို႔ အေတာ္ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ ေျပာတာနဲ႔ ‘သူ႔ကို မယုံၾကည္ဘဲ ဘာေၾကာင့္ အေပါင္း အသင္း လုပ္တာလဲ’လို႔ ဘုန္းႀကီး ကလည္း မေနႏိုင္ ဝင္ေမးမိတယ္။ 

ဒီေတာ့ သူက ‘စီးပြားေရး အတူလုပ္ရင္ ကတိတည္မွ’ တဲ့။ သူ ႔အေျပာအရ သူ႔ မိတ္ေဆြမွာ ေကာင္းတာ  အခ်ဳိ႕ ရွိေပမယ့္ အခ်ိန္ကို မေလးစားဘူး။ တစ္နာရီ ခ်ိန္းရင္ သုံး နာရီမွ ေရာက္လာတာမ်ဳိး အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကဳံရသတဲ့။ ေျပာလည္း မၿဖဳံဘူးတဲ့။ 

လိုရင္း ကေတာ့ ကတိမတည္ (သူ႔ ရည္းစားနဲ႔သာ အဲဒီလို ျဖစ္ရင္ ျပတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနမွာ)။ မင္းမွာ သစၥာ လူမွာ ကတိဆို မဟုတ္လား။ အထူးသျဖင့္ ဒီဘက္က လူေတြကို အဲဒီလို လုပ္လို႔ မရဘူး။ အဲဒီ မိတ္ေဆြ ဆိုသူဟာ ဒီဘက္မွာ ေနသူ ျဖစ္ရင္ သိသလိုလိုနဲ႔ မသိေသးတဲ့ လူမ်ဳိးပါပဲ။ 

ကုိယ္ခ်င္းစာ

ရင္းႏွီးလို႔ ဆိုၿပီး ဘာစာ႐ြက္ စာတမ္းမွ် မရွိဘဲ ေခ်းယူသြားသူ အမ်ားစုဟာ ေခ်းလို႔ ရၿပီးတာနဲ႔ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနသြားေလ့ ရွိတာကို ေတြ႕ရတယ္။ (ဒီလို မဟုတ္တဲ့ လူ အနည္းစုလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္)။ ေျပာတုန္းက ႏွစ္လ အတြင္း။ ကူညီလိုစိတ္နဲ႔ ေခ်းေပးလိုက္သူကေတာ့ ယူသြားသူ ေျပာတဲ့ ႏွစ္လ ကို သတိတရနဲ႔ ေမွ်ာ္ေနတာပဲ။ ကိုယ့္ပစၥည္းပဲေလ။ လူတိုင္း ဒီလိုပဲေနမွာ။ 

ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕ ႏွစ္ႏွစ္ မကလည္း ျဖစ္သြားႏိုင္ၿပီး အခ်ဳိ႕ဆို ရာသက္ပန္ မေပၚ လာ ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ သူတို႔ အနည္းငယ္ အဆင္ေျပသြားတဲ့ အခ်ိန္ ‘အဆင္ မေျပတုန္းက ငါတို႔ကို ဘယ္သူမွ အေရးမလုပ္ဘူး’ ဆိုတာမ်ဳိးေတာင္ ေျပာတတ္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုက္ဆံ ေခ်းေပးမယ္ႀကံရင္ လူအခ်ဳိ႕ဟာ အသြင္ သဏၭာန္ သားနားတိုင္း အတြင္းစိတ္ မသားနားဘူး ဆိုတာကို အခုရ ရွိတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သခၤန္းစာယူေပါ့။ 

အဲဒါ ကိုယ့္အတြက္ အျမတ္လို႔ပဲ ႏွလုံးသြင္းလိုက္ပါ။ သနားတတ္တာ၊ အားနာတာ၊ ယုံလြယ္တာ အရင္းခံနဲ႔ ဘုန္းႀကီး ေတာင္ အေမရိက ကို ေရာက္ၿပီးမွ ဇာတ္တူသား စားမိလို႔ ‘နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု’ လုပ္ လိုက္ရတာ ေလးႀကိမ္ ႀကဳံဖူးတယ္။ ဘုန္းႀကီး သာ မကပါဘူး။ ဘုန္းႀကီး  အေတာ္မ်ားမ်ား ဟို .. ဗမာျပည္မွာ မုဒိမ္းက်င့္ခံရတဲ့ မိန္းကေလး အခ်ဳိ႕ ရွက္လို႔ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြကို ဖြင့္မေျပာရဲသလို က်ိတ္ခံေနလိုက္ ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲဒီ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ေႂကြးျပန္ မရသူေတြကို ကိုယ္ခ်င္း စာပါတယ္။ 

ဘုရားေဟာ

ဣဏသုတ္ (အံ ၂၊ ၃ဝ၉)မွာ ေႂကြးယူရသူရဲ႕ ဆင္းရဲ ၆-မ်ဳိး ေဟာၾကားပါတယ္။ ဆင္းရဲတာ၊ ဆင္းရဲ လို႔ အေႂကြးယူရတာ၊ အရင္းကို မေပးႏိုင္ေသးလွ်င္ အတိုးေပးပါမယ္ လို႔ ကတိေပးထားရတာ၊ ေႂကြးရွင္က အတိုးကို ေတာင္းတာ၊ ျပန္မေပးႏိုင္လို႔ သူ႔ေနာက္ကို ေႂကြးရွင္ လိုက္ခံရတာ၊ ဖမ္းခံရတာ။ 

မ်က္ေမွာက္သာသနာ့ အေျခအေနႏွင့္ သာသနာ့ တာ၀န္ႀကီး (၄)ရပ္

သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ ဗုဒၶေန႔ အခမ္းအနား (သုိ႔မဟုတ္) ဗုဒၶဘာသာ ႏုိင္ငံေပါင္း (၅၀)ေက်ာ္တုိ႔၏ အစည္းအေဝးႀကီးမွာ စကားေျပာခြင့္ရတာ အလြန္ဝမ္းေျမာက္ပါတယ္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွာ ေျပာၾကားခြင့္ရလုိ႔လည္း ပုိ၍ပုိ၍ ဝမ္းေျမာက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ (သို႔မဟုတ္) ဗုဒၶသာသနာ ျပန္႔ပြားျဖန္႔ခ်ီရာေဒသဟာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပါဠိစာေပေလာကႀကီး တစ္ခုလုံး သင္ၾကားပို႔ခ်ေနၾကတဲ့ အ႒ကထာႏွင့္ ဋီကာေတြ အားလုံးဟာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ ေပါက္ဖြားတဲ့ က်မ္းစာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးေသာ ေနာက္ ႏွစ္ (၂၃၆)မွာ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးက ကိုးတုိင္းကိုးဌာနသို႔ သာသနာျပဳေတြ ေစလႊတ္ခဲ့ပါတယ္။ 

ပါဋလိပုတၱ ရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္ ေယာနကတိုင္း သို႔ ဓမၼဒူတ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ေစလႊတ္ပါတယ္။ အဲဒီ ေယာနက တုိင္းဆိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံႀကီးဟာ ဒီကေန႔ ဂရိ၊ တူရကီ၊ ဥဇဘက္ကစၥတန္၊ တာဂ်စ္ကစၥတန္ႏိုင္ငံမ်ား အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါၿပီ။

 ေနာက္ အေသာက ေစလႊတ္ေသာ Mission တစ္ခု ဂႏၶာရတိုင္း၊ ကသၼီရတိုင္းမ်ား သို႔ ၾကြသြားသည္ ဟု မွတ္ တမ္း ရွိပါသည္။ ဂႏၶာရတိုင္း ဟာလည္း ဒီကေန႔ေတာ့ အာဖဂန္နစၥတန္ႏွင့္ ပါကစၥတန္ တို႔ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ကသၼီရတိုင္း ဆိုတာကေတာ့ ကက္ရွမီးယား ကို ေျပာတာပါ။ ဝဂၤတိုင္း ဆိုတာကလည္း ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီ။

အခုေျပာခဲ့တဲ့ အထက္ပါ တိုင္းႏုိင္ငံေတြ အားလုံးဟာ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံမ်ား အျဖစ္ကေန အစၥလာမ္ႏိုင္ငံမ်ား အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ဲၾကသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ျမတ္ဗုဒၶ ၏ အဆုံးအမမ်ား စြဲစြဲၿမဲၿမဲ တည္ရွိေနသည့္ တိုင္းႏိုင္ငံမ်ား ကေတာ့ သုဝဏၰဘူမိေခၚတဲ့ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ လာအို၊ ကေမာၻဒီယား၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ သီရိလကၤာေခၚတဲ့ သီဟိုဠ္ကၽြန္း (Island of Srilanka) ျဖစ္ပါတယ္။ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ေရွးေဟာင္းသံဃာေတာ္မ်ားကို ကၽြႏု္ပ္ ဒီေနရာကေန အႏူးအညြတ္ ဦးခိုက္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဦးခုိက္ရသလဲ ဆိုရင္ အရွင္မဟိႏၵ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဓမၼဒူတ အဖြဲ႕က ႏႈတ္ငံုေဆာင္၍ အိႏၵိယက သယ္ေဆာင္လာခဲ့ေသာ ဘုရားေဟာေဖာ္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ကို ႏႈတ္ဆင့္ကမ္း သင္ယူ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ဲၾကတဲ့ စြမ္းရည္သတၱိမ်ားေၾကာင့္ပါဘဲ။

 ေနာက္ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ေဆာင္အား memory စြမ္းအားေတြ နည္းပါးလာမည့္ ေႏွာင္းေခတ္ကို ေမွ်ာ္ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ေဆာင္ပိဋကတ္ကို ေပရြက္ေပၚမွာ ေျပာင္းလဲေရးသားခဲ့ၾကတဲ့ ေရွးေဟာင္း သီဟိုဠ္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ သဒၶါ၊ ဝီရိယ စြမ္းရည္သတၱိမ်ားကိုလည္း ေလးနက္စြာ ဦးခိုက္ၾကည္ညိဳ ရပါတယ္။ ေရွးေခတ္က ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ သဒၶါ၊ ဝီရိယဟာ ႀကီးမားတဲ့ ထုထည္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မဟာပထဝီေျမႀကီး အလားပါပဲ။

ဒီကေန႔မွာေတာ့ iPhone, iPad, Computer စတဲ့ Technology ေတြ တိုးတက္လာမႈေၾကာင့္ သာသနာထမ္း ရွင္ရဟန္းငယ္မ်ား သဒၶါ၊ ဝီရိယေတြ ေခါင္းပါးလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ပိဋကတ္ ကို ႏႈတ္တိုက္၊ ႏႈတ္ငံုေဆာင္ျခင္း မလုပ္ေတာ့ဘဲ Computer နဲ႔ ေဆာင္တဲ့ IT တိပိဋကေခတ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားပါၿပီ။

ကဆုန္ု လျပည့္ေန႔

ကဆုန္ုလျပည့္ေန႔ ဟာ ဗုဒၶဘာသာ တုိ႔ရဲ႕ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ႀကီး တစ္ေန႔ျဖစ္တယ္။

အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ....................

(၁) ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ရေသ့ သုေမဓာ ဟာ ဒီ ဘဒၵကမၻာ မွ ေလးဆူေျမာက္ ေဂါတမ ဘုရား စင္စစ္ ျဖစ္ လိမ့္မယ္လုိ႔ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား ထံ နိယတ ဗ်ာဒိတ္ ခံယူတဲ့ေန႔ဟာ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ေဂါတမ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳ မင္းသားေလး ေမြးဖြားလာခဲ့တဲ့ေန႔ဟာလဲ မဟာ သကၠရာဇ္ ၆၈ ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရား ၏ စြယ္ေတာ္ကို သိပၸံ ပညာရွင္မ်ား စမ္းသပ္စစ္ေဆးခ်က္ ရပ္ဆိုင္းခံရ

ဗုဒၶ ပြင့္ေပၚခဲ့တာက (BC . 623) ဆိုေတာ့၊ ဗုဒၶ က ခရစ္ေတာ္ထက္ ၆၂၃ ႏွစ္ ပိုေစာခဲ့သလို၊ မိုဟာမက္ ေပၚခဲ့တာက (AD. 570) ဆိုေတာ့ ဗုဒၶ က မိုဟာမက္ ထက္လည္း ႏွစ္ေပါင္း (၁၁၉၃)ႏွစ္ ပိုေစာခဲ့ေတာ့ ၊ ယခု တရုတ္ၿပည္မွာ ရွိေနတဲ့ ဗုဒၶ ရဲ႕စြယ္ေတာ္(သြား) ရဲ႕ သက္တမ္းဟာ ႏွစ္ေပါင္း(၂၆၃၃) ႏွစ္ရွိေနပါၿပီ။ -

အဲဒီေလာက္ သက္တမ္း ရွိၿပီၿဖစ္တဲ့ သြား အေပၚမွာ သံသယ မကင္းၿဖစ္ေနတဲ့ အေနာက္တိုင္း သိပ ၸံပညာ ရွင္တို႕က အဲဒီ့ သြားကို Genetic Engineering နည္းနဲ႕ စမ္းသပ္ စစ္ေဆးလိုပါတယ္ လို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္း ဆိုလို႕ တရုတ္ အစိုးရက ခြင့္ၿပဳလိုက္ေတာ့ သိပၸံပညာရွင္တို႕စမ္းသပ္ေတြ.ရွိခ်က္ေတြ ကေတာ့ ……

(၁) ဒီသြားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း(၂၆၀၀) ခန္႕က သြားဆိုတာ မွန္ကန္ပါတယ္တဲ့ ၊
(၂) လူသား တစ္ဦး ရဲ႕သြား ဆိုတာလဲ မွန္ကန္ပါတယ္တဲ့ ၊
(၃) ၎သြားထဲမွာပါတဲ့ DNA (Deoxyribo Nucleic Acid) ဟာ သာမန္ လူသားတစ္ဦး ရဲ့ DNA နဲ႕မတူဘဲ Supreme Lord (အၿမင့္ၿမတ္ဆံုး အရွင္သခင္) ရဲ႕ DNA အၿဖစ္ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္တဲ့ ၊ -

ရွင္သီ၀လိ (ေထရုပၸတၱိ)

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား က ရွင္သီ၀လိ ကို ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လွ်င္ အေရာင္းအ၀ယ္ ေကာင္းသည္။ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားသည္ ဟု ယံုၾကည္ရင္းစြဲ ရွိၾကသည္။

ယင္းသို႔ ယံုၾကည္သည့္ အေလ်ာက္ ရွင္သီ၀လိ ပံုေတာ္ကို ထုလုပ္ ကိုး ကြယ္ ၍ အေဆာင္ေကာင္း အျဖစ္ သြားေလရာသို႔ ယူေဆာင္သြားၾကသည္။

  ရွင္သီ၀လိ ဆိုသည္မွာ လာဘ္လာဘ ဖြံ႔ျဖိဳးေသာ ရဟႏၲာ တစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္းကိုမူ အားလံုးက သိထားၾက၏။ ရွင္သီ၀လိႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတာင္းခဲ့ေသာ ဆု၊ ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္၊ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္၊ စံစားရေသာ အက်ိဳးေပး၊ ခံစား ရေသာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း အျပည့္အစံု ေလ့လာမွတ္သားဖို႔ ေကာင္းေပသည္။

( ေတာင္းခဲ့ေသာ ဆု)

  ရွင္သီ၀လိ အေလာင္းေတာ္သည္ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္ ၌ လာဘ္လာဘ အရာ၌ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ ေပးခဲ့ရေသာ ရဟန္းတစ္ပါး ကို အားက်ျပီး ထို ဧတဒဂ္မ်ိဳး ရလိုေၾကာင္း ပဒုမုတၱရ ဘုရားထံ ဆုေတာင္း၍ ပါရမီ ကို စတင္ျဖည့္ခဲ့ေလသည္။ (ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္) ၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေက်းလက္ ဇနပုဒ္တစ္ခု၌ အညတရ ေတာသား တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ 

ထိုအခ်ိန္၌ ဗႏၶဳ မတီျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔ သား တို႔က ဗႏၶဳမတီ မင္းႀကီးႏွင့္ သူႏိုင္ ငါႏိုင္ အျပိဳင္ၾကဲ၍ ဒါနပြဲ ကို ဆင္ႏႊဲေနခ်ိန္ျဖစ္၏။ ၆-ႀကိမ္ တိတိ ဘုရင္ ကလည္း ျပည္သူေတြကို ႏိုင္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္။ ျပည္သူေတြ ကလည္း ဘုရင္ထက္ သာေအာင္ မလုပ္ႏိုင္။ အားျပိဳင္ ၍ ေနေလ ၏။ 

၇-ႀကိမ္ေျမာက္ ဒါနျပိဳင္ပြဲတြင္ မူ ျပည္သူမ်ား ဘက္မွ ထူးျခားခ်က္ တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ အလွဴထက္ သာေစရန္ ျပည္သူတို႔၏ ဒါနပြဲတြင္ ေလာေလာ လတ္လတ္ ပ်ားရည္ႏွင့္ ႏြားႏို႔ခဲ မပါဘဲ ရွိရာ ထိုပစၥည္း ရလွ်င္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ၏ အလွဴထက္ သာေပလိမ့္မည္။

  ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းဆံု လမ္းမတြင္ အေစာင့္ ခ်၍ ျပည္သူတို႔က ဦးေအာင္ ၀ယ္ရန္ ငံ႔လင့္ေနၾကသည္။ ထိုအခိုက္ ေတာမွ ျမိဳ႔သို႔ တက္လာေသာ သီ၀လိအေလာင္း လုလင္ က ထိုပစၥည္း ၂-မ်ိဳး ကို ယူေဆာင္၍ လာရာ ျမိဳ႔သူျမိဳ႔ သား တို႔က တစ္က်ပ္ေပး၍ ၀ယ္ယူၾက၏။ 

ထိုေခတ္ေပါက္ေစ်း အရ တစ္က်ပ္ မတန္ေသာ ပစၥည္းကို တစ္က်ပ္ေပး၍ ၀ယ္ယူေသာေၾကာင့္ ေတာသား လုလင္၏ စိတ္တြင္ အထူး အဆန္းျဖစ္ျပီး ရုတ္တရက္ မေရာင္းဘဲ ေစ်းကိုင္ထားလိုက္၏။ ျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔သားတို႔က တစ္ၿဖည္းျဖည္း ေစ်းတက္ေပး၍ အနည္းငယ္မွ်သာ တန္ေသာေတာသားလုလင္ ၏ ပ်ားရည္ႏွင့္ ႏြားႏို႔သည္ တစ္ေထာင္ အထိေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္ သြားေလသည္။ 

ထိုအခါ ေတာသား လုလင္က-ျမတ္စြာဘုရား လွဴရန္ ၀ယ္သည္ ဆိုပါက ေငြျဖင့္ မေရာင္းလိုဘဲ ကၽြႏု္ပ္ ကိုယ္တိုင္ အခမဲ့ ကုသိုလ္ပါ၀င္ လွဴဒါန္းပါမည္-ဟု ေျပာၾကားရာ အားလံုး ကပင္ သေဘာတူ လက္ခံျပီး ရႊင္ရႊင္ပ်ပ် လွဴဒါန္းခြင့္ေပးေလသည္။ ေတာသားလုလင္က -လာဘ္လာေပါမ်ား ရပါလို၏-ဟု ဆုေတာင္းရာ၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရား က-သင္ ဆုေတာင္းသည့္ အတိုင္းျဖစ္ေစ သတည္း-ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။

  ဤ ဒါနႏွင့္ ဤ ဆုေတာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀ အက်ိဳးေပးေကာင္းမြန္ျပီးေဂါတမျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္တြင္ လာဘ္ေပါမ်ားသည့္ အရာ၌ သူ မတူေအာင္ အက်ိဳးေပး ေကာင္းမြန္သည့္ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ရ ရွင္သီ၀လိ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

  (က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္)

  ရွင္သီ၀လိျဖစ္မည့္ ေနာက္ဆံုး ဘ၀တြင္ အမိ ၀မ္းတြင္း၌ ၇-ႏွစ္ၾကာမွ် ၀ဋ္ ဒုကၡ ခံစားရျခင္း၊ ဖြားျမင္ေသာ အခါမွာလည္း အမိ ၏ ေယာနိ၀ တြင္ကန္႔လန္႔ ခံ ပိတ္ဆို႔၍ ၇-ရက္ၾကာမွ် ဒုကၡႀကီးစြာ ေရာက္ရျခင္း တို႔ႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္ ရ သည္။

  ဤသည္ တို႔မွာ ဆိုးက်ိဳး ဆိုးျပစ္ျဖစ္၍ အေၾကာင္းကို သံုးသပ္လွ်င္ ဤသို႔ ေတြ႔ျမင္ရပါမည္။ တစ္ခုေသာ အတိတ္ဘ၀က သီ၀လိႏွင့္ မယ္ေတာ္ သုပၸ၀ါသာ တို႔မွာ ဗာရာဏသီ မင္း၏ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ သားေတာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကေလသည္။ တစ္ခ်ိန္တြင္ ေကာသလမင္း က စစ္တပ္ အလံုးအရင္းျဖင့္ ဗာရာဏသီမင္းကို တိုက္ခိုက္ လုပ္ၾကံ၍ ထိုမင္း၏ မိဖုရားႀကီး ကို သိမ္းပိုက္ ယူငင္ေလ သည္။ 

ဗာရာဏသီမင္း ၏ သားသည္ သူ၏ ဖခင္ ဗာရာဏသီ မင္းႀကီး စစ္ရႈံး၍ နတ္ရြာစံေသာ အခါ ေရထုတ္ျပြန္ေပါက္မွ တိတ္ တဆိတ္ ထြက္ေျပးျပီးလွ်င္ ဗိုလ္ပါ အလံုးအရင္းကို စုရံုးလ်က္ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ကို ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ေလသည္။ အတြင္း ရွိ မယ္ေတာ္ႀကီးက ျမိဳ႔ကို ၀ိုင္းထားရန္ အၾကံေပးေလသည္။ 

မယ္ေတာ္ႀကီး အၾကံေပးသည့္ အတိုင္း သားျဖစ္သူက ျမိဳ႔တံခါး မႀကီး ေလးေပါက္ တို႔ကို အ၀င္အထြက္ မရွိ ပိတ္ဆို႔ ထားရာ ၇-ႏွစ္မွ် ၾကာသြားေလသည္။ မည္သို႔မွ် အေၾကာင္း မထူး၍ မယ္ေတာ္ႀကီးထံ ထပ္မံ၍ အၾကံဉာဏ္ေတာင္းခံရာ အတြင္းေန မယ္ေတာ္ႀကီးက တံခါးငယ္ (မလြယ္ေပါက္) ပါ မက်န္ အားလံုး ပိတ္ဆို႔ ၀န္းရံထားရမည္ဟု အၾကံေပးေလ၏။

မယ္ေတာ္ႀကီး အၾကံေပးသည့္အတိုင္း ၀င္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ မရွိေအာင္ (၀င္မရ ထြက္မရေအာင္) ပိတ္ဆို႔ ၀န္းရံထားေလရာ ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားေတြမွာ အစာေရစာ အတြက္ ဒုကၡေရာက္ျပီး အေနက်ပ္ေသာေၾကာင့္ ေကာသလမင္း ၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ ၍ သီ၀လိ အေလာင္း ဗာရာဏသီ မင္းသားအား ဆက္သျပီး ထီးနန္း ကို ထိုးအပ္ရေလသည္။ 

ဤ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ ကံေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ က်ဴးလြန္သူ ဗာရဏသီ မင္း သားမွာ ငရဲ၌ ခံရျပီး ရွင္သီ၀လိ အေလာင္းအလ်ာ ျဖစ္လာသည္။ ( ရွင္သီ၀လိ မယ္ေတာ္ႏွင့္ ခမည္းေတာ္) ရွင္သီ၀လိ ဖြားရာေဒသမွာ ကု႑ိကာျမိဳ႔ ျဖစ္သည္။ 

ရွင္သီ၀လိ ၏ မ်ိဳးရိုး မွာ ေကာလိယ မင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဖခင္ ၏ အမည္ကို က်မ္းဂန္ တို႔၌ သီျခား မျပပါ။ ေကာလိယ မင္းသား-တစ္ပါး ဟုသာ သာမန္ျပဆိုသည္။ မယ္ေတာ္ ၏ အမည္ကိုမူ သုပၸ၀ါသာ-ဟု သီးျခားျပဆိုသည္။ သုပၸ၀ါသာ သည္လည္း ေဆြႀကီး မ်ိဳးေကာင္း ေကာလိယ ဘုရင္တစ္ပါး၏ သမီးေတာ္ျဖစ္သည္။

အလြန္ သဒၶါတရား ေကာင္း၏။ ဖြယ္ဖြယ္ ရာရာ မြန္မြန္ျမတ္ျမတ္ လွဴတတ္ေသာ သေဘာရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား ၏ သာသနာ တြင္ မြန္မြန့္ျမတ္ျမတ္ အလြန္ သဒၶါတရား ေကာင္း၏။

ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား အတြက္ ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ႏွင့္ေဆး၀ါး ဓာတ္စာ မ်ားကို သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ စီမံ၍ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က်လွဴဒါန္းေလ့ ရွိ သည္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း သံဃာေတာ္ ၁၀၈-ပါး ကို နိစၥဘတ္ ဆြမ္းေလာင္းလွဴေလ့ ရွိသည္။ ဆြမ္းခံၾကြလာေသာ ဘိကၡဳျဖစ္ေစ၊ ဘိကၡဳနီျဖစ္ေစ အခ်ည္းႏွီး ျပန္မသြားရ။ ကန္ေတာ့ဆြမ္း မေလာင္း။
 
အကယ္၍ ဆြမ္းႏွင့္ ဆြမ္းဟင္း ကုန္သြားေသာ္ အျခား စားဖြယ္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ေလာင္းလွဴေလ့ရွိသည္။ လွူသည့္ အခါမွာလည္းျဖစ္ကတတ္ဆန္း မလွဴ။ မြန္မြန္ျမတ္ျမတ္ ရိုရိုေသေသ လွဴတတ္သည္။ ဒါနႏွင့္ ေပ်ာ္ေမြ႔သူျဖစ္သည္။

ဤမွ် သဒၶါတရားေကာင္းျပီး ရတနာသံုးပါးကို ရိုေသကိုင္းရႈိင္းသူ ျဖစ္ပါလ်က္ ကိုယ္၀န္ သေႏၶကို ခုနစ္ႏွစ္ၾကာမွ် လြယ္ထားရသည္မွာ သနားဖို႔ပင္ ေကာင္းေတာ့သည္။ 

အေျဖကား ျမိဳ႔ကို ၀န္းရံ ပိတ္ဆို႔ထားပါ-ဟု တိုက္တြန္း မိေသာ အကုသိုလ္ျပစ္ ခ်က္၏ အက်ိဳးဆက္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ရွင္သီ၀လိ သည္လည္း က်ပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အမိ ၀မ္းထဲတြင္ ေသြး အလူးလူးျဖင့္ ၇-ႏွစ္ၾကာမွ် ဒုကၡႀကီးစြာ ၀ဋ္ဆင္းရဲကို ခံရရွာသည္။

ေမြးဖြားရာတြင္လည္း သက္သာ လြယ္ကူျခင္း မရွိဘဲ ကမၼဇေလေၾကာင့္ ဦးေစာက္ေျပာင္းျပန္ ေျခေထာက္ မိုးေမွ်ာ္ ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္ရရံုမွ်မက အမိ ၏ေယာနိတြင္ ကန္႔လန္ ႔ခံ၍ ၇-ရက္ၾကာ ဒုကၡေ၀ဒနာကို အလူးအလဲ ခံရျပန္ေလသည္။ ( အံ႔ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ထူးမ်ား) ရွင္သီ၀လိ ၏ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေကာင္းပံုမွာလည္း ထူးထူးျခားျခား ရွိလွ၍ အံ႔ၾသဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွေပသည္။
 
ရွင္သီ၀လိ အေလာင္း သေႏၶ တည္မိသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ၀မ္းတြင္းရွိ သေႏၶသား ၏ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ မယ္ေတာ္ သုပၸ၀ါသာ မင္းသမီးအထံသို႔ ဟိုမွ သည္မွ ရာေပါင္း မ်ားစြာေသာ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား ေန႔စဥ္ အျမဲ ည-နံနက္ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေပးပို႔လာၾကေလသည္။

ေဆြမ်ိဳးမ်ားက သုပၸ၀ါသာ မင္းသမီး၏ ဘုန္းကံကို စမ္းလို၍ မ်ိဳးေစ့ ထည့္ထားေသာေတာင္းကို မင္းသမီး ၏ လက္ထဲသို႔ ထည့္ေစၾကကုန္၏။ သုပၸ၀ါသာ မင္းသမီး၏ လက္ျဖင့္ ထိမိ သမွ် မ်ိဳးေစ့ တို႔သည္အံ႔ၾသ ယူရေလာက္ေအာင္ တေစ့ တေစ့မွ အပင္ အေညႇာက္ အရာ အေထာင္ေပါက္ပြား လာၾကကုန္၏။ 

မင္းပယ္တစ္ပယ္ က်ယ္၀န္းေသာ လယ္ေျမ တစ္ကြက္မွ လွည္းအစီးေပါင္း ငါးဆယ္ေျခာက္ဆယ္ တိုက္ယူရေလာက္ေအာင္ ေကာက္ စပါးမ်ား အထြက္ တိုး၍ လာေလသည္။
 
စပါးက်ီ ထဲသို႔ စပါးမ်ားကို သြင္းသည့္ အခါမွာလည္း မင္းသမီး လက္ျဖင့္ တံခါးေပါက္ကို အကိုင္ ခိုင္းၾကည့္ရာ ၀မ္းတြင္းရွိ သီ၀လိ ၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေျပာင္း၊ စပါး၊ စေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားမွ (ထုတ္ယူ သယ္ေဆာင္သြား သည့္ တိုင္) မူလ အတိုင္း ေလ်ာ့သြားသည္ မရွိ၊ ျပည့္ျမဲျပည့္၍ ေနတတ္ေလ သည္။ 

ခ်က္ျပီးသား ထမင္းအိုး မွ ထမင္း ကို ခူးခပ္ကာ-ေဟာဒါ-မင္းသမီး ၏ ဘုန္းကံ ပါပဲ-ဟု ပါးစပ္မွ ေျပာဆို၍ ေပးကမ္း လွဴဒါန္း ပါလွ်င္ ကုန္ခန္းသည္ မရွိ၊ ျပည့္စံုလံုေလာက္ေသာ ဟူ၏။
 
ဤသို႔ အံ႔ဖြယ္ျဖစ္ရပ္ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေပၚရျခင္းမွာ ၀ိပႆီ ဘုရားလက္ထက္က ႏြားႏို႔ ခဲႏွင့္ ပ်ားရည္ ကို လွဴခဲ့ဖူးေသာ ကုသိုလ္ ၏ အက်ိဳးဆက္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ေသာ တ ပန္ နွင့္ စူ ဠ ေသာ တ ပန္

ေသာတပန္ = ေသာတပႏၷ

ေသာတ = ေရအယဥ္ ။

အာပႏၷ = ေရာက္သည္ ။

ေသာတပႏၷ (ဝါ) ေသာတပန္ ပုဂၢဳိလ္ ဆုိသည္မွာ -

ဥပမာျပဳရေသာ္ အရပ္ရပ္ မွ စီးဆင္းလာေသာ ေရအယဥ္ တုိ႔သည္ သမုဒၵရာ သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ေနာက္သုိ႔ ျပန္မဆုတ္ဘဲ သမုဒၵရာ သုိ႔သာ ေျပးဝင္ ဘိသကဲ့သုိ႔ ေသာတပန္ျဖစ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ငရဲ ၊ တိရိ စၦာန္ ၊ ၿပိတၲာ ၊ အသူရကာယ္ ၊ အပါယ္ေလးဘုံ သုိ႔ ျပန္မဆင္းေတာ့ဘဲ နိဗၺာန္ သုိ႔သာ ေျပးဝင္မည့္ ပုဂၢဳိလ္ဟု ဆုိလုိသည္ ။ (ဝါ) အပါယ္ေလးပါး တံခါး ပိတ္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္ လည္း မည္ဧ။္ ။

သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ ဧ။္ သေဘာ အဓိပၸာယ္ကုိ.....
( သင္ ၊ ေမး ၊ နာၾကား ၊ ေဆာင္ထား ၊ ဆင္ျခင္မႈ တုိ႔ျဖစ္ေသာ ) သုတမယဥာဏ္ ၊ စိႏၲာမယဥာဏ္ တုိ႔ျဖင့္ သိေသာ အသိ မဟုတ္ဘဲ အားထုတ္ ပြားမ်ားထား၍ ထုိးထြင္း သိျမင္ေသာ ပဋိေဝဓဥာဏ္ ျဖင့္ အမွန္တ ကယ္ သိျမင္ႏုိင္ေသာ သူကုိ ေသာတပန္ ပုဂၢဳိလ္ ဟူ၍ ေခၚဆုိရဧ။္ ။

ေသာတပန္ အစစ္ သာလွ်င္ အပါယ္ေလးပါး တံခါး ပိတ္သည္ မဟုတ္ေသး ၊ တရားအားထုတ္ ပြားမ်ားေန စဥ္ စူဠ ေသာတပန္ အရည္ အခ်င္းနွင့္ ျပည့္စုံေနသူလည္း ေသလြန္ စုေတ သြားပါက အပါယ္ေလးပါး တံခါး ပိတ္ႏုိင္သည္ သာတည္း။

( ဝိသုဒၶိ မဂ္ ) ။
( စူဠ ေသာတပန္ = ေသာတပန္ငယ္ ၊ ေသာတပန္ေလာင္း )

စူဠ ေသာတပန္ အရည္ အခ်င္း ျပည့္စုံမႈ ဆုိသည္မွာ ၊ ရုပ္ ဧ။္ သေဘာတရား ၊ ရုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း တရား ၊ 
နာမ္ ဧ။္ သေဘာတရား ၊ နာမ္ျဖစ္ေၾကာင္း တရား ၊ 
ရုပ္နာမ္ အက်ဳိးတရား ကုိ ျဖစ္ေပၚေစေသာ အေၾကာင္းတရား ( ပဋိစၥ သမုပၸာဒ္ ) ကုိ အနတၲ ဓမၼ သဘာဝသုိ႔ ဆုိက္ေအာင္ ဥာဏ္ မ်က္စိျဖင့္ ဆင္ျခင္ ပြားမ်ား ေနေသာ အခ်ိန္သည္ ထုိ ပုဂၢဳိလ္ အတြက္..
' စူဠ ေသာတပန္ ' ျဖစ္၍ေနသည္ မည္ဧ။္ ။

ရုပ္နာမ္ သေဘာတရား ဆုိသည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ ေျပာင္းလဲ ေဖာက္ျပန္ ေနျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္း အမွန္  ျဖစ္ေပၚေနျခင္း ( ဒုကၡ သစၥာ) ကုိ သိမႈပင္ ျဖစ္သည္ ။ 

ရုပ္နာမ္ ျဖစ္ေၾကာင္း တရား ဆုိသည္မွာ စြဲလန္း တပ္မက္မႈ ( သမုဒယ သစၥာ = တဏွာ ) ေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္တုိ႔ ျဖစ္ေပၚေနျခင္းကုိ သိမႈပင္ ျဖစ္သည္ ။ ထုိ အသိဥာဏ္ ျဖစ္ေပၚေနစဥ္ အခ်ိန္တြင္ ထုိပုဂၢဳိလ္သည္
စူဠ ေသာတပန္ ျဖစ္၍ေနေလသည္ ။ 

ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ အခ်ိန္၌ ကြယ္လြန္ စုေတ သြားပါက အပါယ္ေလးပါးမွ ကင္းလြတ္ခြင့္ ရရွိႏုိင္ၿပီး
ေကာင္းျမတ္ေသာ ေနာက္ ဘဝကုိ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ေသာတပန္ အစစ္ ျဖစ္ခါ အရိယာဘဝ ရရွိပုိင္ဆုိင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ေပသည္ ။    ( ကခၤာ ဝိတရဏ ဝိသုဒၶိ နိေဒၵသ ) ။