ေရပန္းစား လူ႔ အခြင့္အေရး ကို ဦးစားေပးရင္ အနာဂတ္ မွာ အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္သြားပါ လိမ့္မယ္

ယေန႔ ႏိုင္ငံ တိုင္းသည္ ထိုႏိုင္ငံ၊ ထိုႏိုင္ငံရွိ လူမ်ဳိး၏ အက်ဳိးစီးပြား အေပၚသာ အေျခခံ ၍ ေဆာင္ ရြက္ေနၾက သည္။ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပား ရျခင္း၊ စီးပြားေရး စနစ္ ေရြးခ်ယ္မႈ ကြဲျပား ၾကျခင္း ၊ စနစ္တစ္ခုမွ တစ္ခု ေျပာင္းလဲ က်င့္သံုးၾကျခင္း သည္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ အက်ဳိး စီးပြား ရရွိေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္းၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ 

 

တစ္ခ်ိန္က ကိုလိုနီခ်ဲ႕ရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ ကိုလိုနီႏိုင္ငံ၏ သယံဇာတ၊ လုပ္အားမ်ားျဖင့္ မိမိႏိုင္ငံ အက်ဳိး စီးပြား တစ္စံုတစ္ရာ ျဖစ္ေစရန္ အတြက္သာျဖစ္သည္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္မူ တစ္ႏိုင္ငံ ကို တစ္ႏိုင္ငံ က်ဴးေက်ာ္ သိမ္းပုိက္၍ ကိုလိုနီျပဳျခင္းထက္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားကို ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ၊ ဘာသာေရး ၾသဇာလႊမ္းမိုး လ်က္ သြယ္၀ိုက္ ကိုလိုနီျပဳသည့္ နည္းအား ပိုမိုက်င့္ သံုး လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ 

 

 နည္းပညာ၊ အသိပညာ သာလြန္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ တတိယႏိုင္ငံမ်ားသုိ႔ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ အရင္းရွင္စနစ္ တင္ပို႔ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းမွာလည္း ၎တို႔ သာလြန္ထားၿပီးေသာ နည္းပညာ၊ အသိပညာတို႔ျဖင့္ အသာစီးရယူၿပီး သူတို႔ႏိုင္ငံမ်ား အက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေစရန္ အတြက္ သာျဖစ္သည္။ 

လူ႔ အခြင့္အေရး ႏွင့္ အက်ဳိး စီးပြား

ဒီမိုကေရစီ ကို က်င့္သံုးစႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ လူ႔အခြင့္အေရး ကို ေရွ႕တန္းတင္ တတ္ေလ့ ရွိၾက၏။ အာဏာရွင္ စနစ္မွ ေျပာင္းလဲ လာခဲ့ၾက သည္ျဖစ္ရာ “လူ႔အခြင့္အေရး”သည္ သည္းေျခ ႀကိဳက္ျဖစ္ ရေတာ႔သည္။ 

 

တစ္ဦးခ်င္း စီ တို႔၏ အခြင့္အေရး ေနာက္တြင္ “လူ႔ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ရပ္၏ အခြင့္ အေရး”“ႏိုင္ ငံႏွင့္ လူမ်ဳိး တို႔၏ အခြင့္ အေရး”ကို ႐ုတ္တရက္ မျမင္ႏိုင္ၾက၊ မိသားစု တစ္ခုေလး မွာပင္ မိဘ တို႔က ကန္စြန္းရြက္ ကိုက္ ၍ သားသမီး အေပၚ ေက်ာင္းထားေပးၾကရျခင္း မွာ တစ္ဦးခ်င္း စီ၏ အခြင့္အေရး ကို စြန္႔လႊတ္ ၍ “မိသားစု ၏ အခြင့္ အေရး”၊“အနာဂတ္ အက်ဳိး စီးပြား”အတြက္ စြန္႔လႊတ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ ကို ျပန္ေျပာင္း သတိရႏိုင္ၾက လွ်င္ “အခြင့္ အေရး”၏ သေဘာ ကို ေကာင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္ ႏိုင္ၾကပါသည္။ 

 

သုိ႔ေသာ္လည္း “ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား အေျခခံ”လိုသူတို႔က သာမန္ျပည္ သူ အားလံုးကို ထိုသုိ႔ေသာ အျမင္ ဖြင့္ေပးျခင္း မရွိၾကေခ်။ “သာမန္သိ”မွ်သာ ရွိေသာ “သာမန္ျပည္သူ”တို႔ကို လူ႔အခြင့္ အေရး ဟူေသာ သည္းေျခႀကိဳက္ျဖင့္ စည္း႐ံုး ၍ သူတို႔ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္သာ အသံုးခ်သြား တတ္ၾက သည္ကို ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္း စႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ အႏၲရာယ္ ႏွင့္ လြယ္၍ ျဖတ္ေက်ာ္ ၾကရသည္ ကို ေတြ႕ရသည္။ ဥပမာ အခ်ဳိ႕ကို ခ်ျပရလွ်င္...

အီရတ္ ကို ဘာေၾကာင့္ စစ္တိုက္ ခဲ့သနည္း

အာဖဂန္နစၥတန္ ကို စစ္တိုက္ ခဲ့ၿပီးေသာ အေမရိကန္ တို႔သည္ အီရတ္ ကို စစ္တိုက္ ခဲ့သည္။ မွတ္မွတ္ ရရ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမနီ တို႔က အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္တိုက္ ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္၊ 

 

 အေၾကာင္းျပခ်က္ က WMD – Weapon of Mass Destruction ဟူသည္႔ အစုလိုက္ အၿပံဳ လိုက္ ေသေစႏိုင္ေသာ လက္နက္ မ်ား ပိုင္ဆိုင္ ထားေသာေၾကာင့္ ဟူ၏။ အီရတ္သည္ အေမရိကန္ ကို “ခဲ”တစ္လံုးမွ် ပင္ မပစ္ေပါက္ ရပါေသးလ်က္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး က်ဆံုးသြားခဲ့ ရသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က ..

- ထို အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ ေသေစႏိုင္ေသာ လက္နက္ တို႔ျဖင့္ အေမရိကန္ တို႔ အတိုက္ ခံႏိုင္ ရေသာေၾကာင့္

- မိမိႏိုင္ငံ ၏ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ ဆိုလွ်င္ “လက္ဦးမႈ ရယူ” တိုက္ႏိုင္ ခြင့္ ရွိသည္။

အမွန္ တကယ္ ရွာေဖြေသာ အခါ အီရတ္ တြင္ WMD မေတြ႕ခဲ့ ရပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း အီရတ္ သည္ စစ္ အတိုက္ ခံလိုက္ ရၿပီး ယခုထိ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခု တိုင္သည့္တိုင္ တည္ၿငိမ္မႈ ပင္ ျပန္ မရ တတ္ေသးပါ။ ေမးရန္ ျဖစ္လာေသာ ေမးခြန္းမွာ ...

- လူ ႔အခြင့္အေရး ကို မည္သည့္ ႐ႈေထာင့္ မွ လက္ခံ ထား ၾကပါသနည္း။

- အေမရိကန္ ဘက္မွၾကည္႔ လွ်င္ WMD ျဖင့္ အတိုက္ ခံရႏိုင္သည္၊

- အီရတ္ဘက္မွ ၾကည့္ လွ်င္ အီရတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးတို႔ ၏ အခြင့္ အေရး ဆံုး႐ႈံးရာ မက်ပါ သေလာ၊

စစ္တပ္ မွ အာဏာ သိမ္းျခင္း အေပၚ ကြဲျပားေသာ ႐ႈျမင္မႈ

ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔ အခြင့္အေရး သည္ “တစ္သမတ္ သေဘာ မရွိ” သည္ ကိုေတြ႕ရ၏။ မိမိ တို႔၏ အက်ဳိး စီးပြား အေပၚ အေျခခံ ၍ တစ္ေက်ာင္း၊ တစ္ရြာ၊ တစ္ဂါထာ ျဖစ္လ်က္ ရွိသည္ ကို ေတြ႕ ရသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား တြင္ စစ္အာဏာ သိမ္းျခင္း သည္ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္း အရ ဆန္႔ က်င္ ဘက္ ျဖစ္သည္။ 

 

ႀကီးမားေသာ ေ၀ဖန္ မႈ ႐ႈတ္ခ်မႈ တို႔ႏွင့္သာ ႀကံဳေတြ႕ ရစၿမဲ၊ သုိ႔ေသာ္လည္း အီဂ်စ္တြင္မူ တစ္ ဘာသာ ျဖစ္ေနသည္ ကို ေတြ႕ရ ပါလိမ့္မည္။ အီဂ်စ္ သည္ နတ္ဆာေခတ္ ႏွင့္ မူဘာရတ္ေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္ လံုး အာဏာရွင္ စနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့သည္၊ မူဘာရတ္ ေခတ္လြန္ တြင္ ဒီမိုကေရစီ ၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို က်င့္သံုးခဲ့၏။ သမၼတေမာ္စီ သည္ Muslim Brotherhood အဖြဲ႔ အစည္းႀကီးမွ ေရြးေကာက္ခံ သမၼတ ျဖစ္လာသူျဖစ္၏။

 

 (၂) ႏွစ္မွ်သာ ခံမည္ ဟု သံုးသပ္ ထားခဲ့ရာ (၁) ႏွစ္မွ်ႏွင့္ ျပဳတ္က် သြားေတာ႔သည္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး စီစီ က အာဏာ သိမ္းလိုက္ သည္။ ဤတစ္ခါ အာဏာ သိမ္းမႈကို မူ အေမရိကန္ က “စစ္ဘက္မွ ဒီမိုကေရစီ ကို ထိန္းသိမ္းလိုက္ သည္” ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ျပဳ ခဲ့ရာ အားလံုးက အံ႔အား သင့္ သြားၾက ရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေမာ္စီ ၏ အာဏာသိမ္း မႈသည္ “ဒီမိုကေရစီ ၏ ကင္းလြတ္ခြင့္” ျဖစ္ေနပါသလား၊

အေမရိကန္ ၏ မဟာဗ်ဴဟာ ကို ေလ့လာလွ်င္

အေမရိကန္ သည္ တီထြင္ႀကံဆ အားေကာင္းေသာ၊ လူ႔ အဖြဲ႔အစည္း Civil Society အားေကာင္းေသာ ၊ ဒီမိုကေရစီ က်င့္သံုးမႈ ၌ ေရွ႕ေဆာင္စံ နမူနာျပ ျဖစ္ေသာႏိုင္ငံ ႀကီး ျဖစ္ သည္။ သို႔ေသာ္ လည္း ေနာက္ကြယ္ ၌ အေမရိကန္ တို႔၏ အက်ဳိး စီးပြား ကိုသာ အေျခခံတတ္ ၾကသည္ ကို ေတြ႕ရ ပါလိမ့္မည္။ 

 

တစ္ခ်ိန္က ကမၻာတြင္ အာဏာရွင္မ်ား အားေကာင္းခဲ့ရာ အေမရိကန္သည္ သူ႔ႏိုင္ငံ၊ သူ႔လူမ်ဳိး အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ သမၼတ အိုက္စင္ေဟာင္၀ါ လက္ထက္တြင္ “အိုက္စင္ေဟာင္၀ါ”(Eisenhower’s Doctrine) “ Association with friendly with dictators” ဟူေသာ မူ၀ါဒ တစ္ခု ပါ၀င္ ခဲ့ သည္။ 

 

အာဏာရွင္ မ်ားျဖင့္ မိတ္ဖြဲ႕ရန္ ဟူေသာ မူ၀ါဒ မွာ ဒီမိုကေရစီ ေရွ႕ေဆာင္ ႏိုင္ငံ အတြက္ မ်ားစြာ ထူးဆန္း အံ႔အားသင့္ စရာ ျဖစ္ရပါလိမ္႔မည္။ အာဏာရွင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေသာ နတ္ဆာ၊ ကဒါဖီ၊ ႏိုရီေရးဂါး၊ အာဆတ္၊ ရွားဘုရင္၊ မားကို႔စ္၊ ဆူဟာတိုတို႔ ႏွင့္ အေမရိကန္ ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံ ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရပါလိမ္႔မည္။

သမၼတ နစ္ဆင္ လက္ထက္ တြင္ “ ၾကားခံ စစ္နယ္ေျမမ်ား”(Proxy) ကို ဖန္တီးခဲ့၏။ အီရန္၊ အစၥေရး၊ ဇိုင္ယာ ႏုိင္ငံမ်ား ကို ဥပမာ ေပးႏိုင္ သည္။ ၾကားခံ စစ္ တလင္းေၾကာင့္ လက္နက္ေရာင္း အေမရိကန္ တို႔ အက်ဳိးစီးပြား ႀကီးမားစြာ ျဖစ္ထြန္း ခဲ့သည္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ထိုႏိုင္ငံ မ်ား Failed State ျဖစ္ခဲ့ၾကရ၏။ 

 

ယေန႔ ယူကရိန္း၊ အီဂ်စ္၊ အီရတ္၊ ဆီးရီးယား စသည္ တို႔ သည္ (၂၁) ရာစု ၏ ၾကားခံစစ္ တလင္း မ်ား ျဖစ္လာ ခဲ့ၾကၿပီး၊ တစ္ခ်ိန္က Strong State ျဖစ္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား မၾကာမီ Failed State ျဖစ္သြား ၾကသည္ ကို ေတြ႕ရ ပါလိမ္႔မည္။

စစ္ေအး လြန္ ကာလ တြင္ ၿပိဳင္ဘက္ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံႀကီး အစိတ္စိတ္ အျမႊာျမႊာ ကြဲပ်က္ သြားခဲ့ သည္၊ ကမၻာႀကီးသည္ လည္း Unipolar World ဟူေသာ “၀င္႐ိုး တစ္ေခ်ာင္းတည္း ၏ အေမာင္းခံ” အျဖစ္ ေရာက္ခဲ့ သည္။ အေမရိကန္ တြင္ စီအိုင္ေအ အႀကီး အကဲေဟာင္း Bush (Sr) တက္လာ ၏။

 

 Bush’s Doctrine တြင္ “A Strategy of hegemony and global community” ဟူေသာ မဟာဗ်ဴဟာ တစ္ရပ္ပါလာသည္။ ကမၻာ႔မိသားစုအေပၚ ဗိုလ္က် စိုးမိုးေရးျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ဘက္ ကင္း တစ္စီးတည္း ေျပးေနေသာျမင္း ျဖစ္သျဖင့္ လုပ္သမွ် တင့္တယ္ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း Bush ကိုယ္တိုင္က ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

“Everybody wants to be my baby now” ဟူ၍ျဖစ္၏။ အားလံုး အခုေတာ႔ ငါ႔မ်က္ႏွာ ၾကည္႔ေနရၿပီ ဟူ၍ ျဖစ္၏။ မည္သူ႔ကိုမွ် ဂ႐ုစိုက္ရန္ မလိုေတာ႔သည္ ျဖစ္၍ “Breaking away from friendly dictators” ဟူေသာ မဟာဗ်ဴဟာကို ျပန္လည္ က်င့္သံုးလာခဲ့၏။ ရင္းႏွီးေသာ အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ လမ္းခြဲျခင္း ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္သည္ အားက်ဖြယ္ရာ၊ အတုယူဖြယ္ရာ ႏိုင္ငံျဖစ္ပါ၏။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ဳိး အက်ဳိးစီးပြား ကိုသာ လံုးလံုး လ်ားလ်ား အေျခခံ ထားႏိုင္ျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္း စ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ နမူနာ ယူဖြယ္ရာ ႏိုင္ငံဟုလည္း ဆိုႏုိင္ပါလိမ့္ မည္။ အျခားႏိုင္ငံမ်ား အတြက္ မည္ သို႔ပင္ “ဒီမိုကေရစီ”တန္ဖိုးမ်ား၊ “လူ႔ အခြင့္အေရး”စံႏႈန္းမ်ားကို ဆိုေစကာ မူ ေနာက္ ဆံုး၌ သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကိုသာ အေျခခံသြားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

အက်ဳိး စီးပြား (၂) ပါး
 

ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ဦး သည္ စိန္ေခၚမႈ မ်ားစြာကို ျဖတ္သန္း ေနရဆဲျဖစ္သည္၊ အျမင္ အသိ တို႔ ေရခ်ိန္ မညႇိ ႏိုင္ေသး သမွ်၊ အက်ဳိးစီးပြား အဆင့္ စဥ္းစား ပံု မတူႏိုင္ေသး သမွ် ႏိုင္ငံေရး အလႈပ္ အရမ္းႀကီး စြာ ရွိေန ပါလိမ့္ဦးမည္။ 

 

ယဥ္ေက်းမႈ အေဟာင္း ကို စြန္႔ခြာ၍ ယဥ္ေက်းမႈ အသစ္ က်င့္သံုးျခင္း အထာ မက်ေသးသမွ် အႏၲရာယ္ ရွိေနဆဲ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ သည္၊ ဤသို႔ေရးျခင္း အတြက္ “ၿခိမ္းေျခာက္”သည္ဟု ကင္ပြန္း တပ္ျခင္း ထက္ “ပညာရွိ မ်ား သတိ လက္လြတ္ မျဖစ္ေစ ရန္”သတိေပး သည္ ဟူေသာ ႐ႈေထာင့္ မွ ျမင္တတ္ရန္ လိုသည္။ 

 

အယူအဆ မတူ၊ ႐ႈေထာင့္မတူ၍ ဒီမိုကေရစီ ဟု ႏႈတ္ မွ ေအာ္ေနေသာ္ လည္း အျခားတစ္ဖက္ ကို မ်က္ လံုးမွိတ္ ၍ တံဆိပ္တပ္ရန္ ႀကိဳးစားေနျခင္းက ဒီမိုကေရစီ စိတ္ဓာတ္ အမွန္ရွိေန ပါၿပီ လား ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ဦးစြာ ဆန္းစစ္ရန္ လိုသည္။

 

 ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ားစြာ မက်ယ္ျပန္႔ ေသးသည္ျဖစ္ ၍ မည္သူတို႔မွ်ေလာက္ အရည္အခ်င္းရွိ ၾကသည္ ကို ပရိသတ္မ်ား က သိၿပီး၊ ကိုယ္တိုင္လည္း သိၿပီးၾကသည္ျဖစ္ရာ တံဆိပ္ကပ္တိုင္း တံဆိပ္ ထင္မည္ လည္း မဟုတ္ေခ်။

 

ျမန္မာ တို႔ အက်ဳိးစီးပြား(၂) ပါး အေပၚ အေျခခံသင့္ၾကၿပီ၊

- လက္ငင္း အက်ဳိးစီးပြား 

- အနာဂတ္ အက်ဳိးစီးပြား ဟူ၍ျဖစ္သည္။

အခ်ဳိ႕ေသာ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔ အခြင့္အေရး တို႔သည္ လက္ငင္း အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ တန္ ေသာ္လည္း၊ အနာဂတ္ အက်ဳိးစီးပြားကို မ်ားစြာ ထိခိုက္နစ္ နာေစႏိုင္ေၾကာင္း သတိျပဳရန္ လိုသည္၊ 

 

ဥပမာ အားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ ဆရာႀကီး ႏိုင္ငံမ်ားက တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈ ကို သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္ က်င့္သံုးလာခဲ့ၾကရာ Multiculturalism ဟူေသာ ယဥ္ေက်း မႈေပါင္းစံု အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကသည္ ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္ သံျဖင့္ က်င့္သံုးၾကရာ ယခုအခါ ဒုကၡေရာက္ၿပီး ဆုတ္မရ၊ တက္ မရ ႏိုင္ငံမ်ား ကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။

အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရး   

 

ႏိုင္ငံတိုင္း နီးပါးမွ် အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာေစာင့္ ေရွာက္ေရး မ်ား ရွိေနပါသည္။ လူ႔ အခြင့္ အေရး မွာ ေယဘုယ် သေဘာ သာ ျဖစ္၍ ႏိုင္ငံ အဆင့္၊ အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာ အဆင့္ႏွင့္ ယွဥ္ လွ်င္ စြန္႔လႊတ္ ၾကရပါ လိမ့္မည္။ 

 

လက္ငင္း အက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ေသာ ေရပန္းစားလူ႔အခြင့္အေရးကို ဦးစားေပးခဲ့ၾကလွ်င္ အနာဂတ္၌ အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္သြား ပါလိမ့္မည္။ အေရွ႕ အလယ္ ပိုင္း ႏိုင္ငံမ်ား တြင္ “က်ား-မ” အခြင့္ အေရးကို ဘာသာေရး အရ ႀကီးႀကီးမားမား ခြဲျခားထား ပါသည္။ 

 

အဘယ့္ေၾကာင့္ လူ႔ အခြင့္အေရး စံႏႈန္း က မတိုးေပါက္ ရပါသနည္း၊ အိႏ္ၵိယ တြင္ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီ က စြဲၿမဲ ခဲ့ေသာ “ဇာတ္နိမ့္-ဇာတ္ျမင့္” ကိစ ၥကို ထိုႏိုင္ငံ တြင္ လူ႔အခြင့္ အေရးျဖင့္ ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ ခဲ့ပါ သလား၊ ျမန္မာ တို႔ စဥ္းစားရန္ ေကာင္းသည့္ အခ်က္ အနည္းငယ္ ကို ေထာက္ ျပျခင္း သာ ျဖစ္သည္။

ခိုး၀င္ လာသူ ဘက္မွ အခြင့္ အေရးျဖင့္ ေျပာၾကလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ ၍ ေနခဲ့ေသာ (၁၃၅) မ်ဳိးျဖင့္ ဖြဲ႕စည္း ထားသည့္ ရွိဆဲ တိုင္းရင္းသား တို႔ဘက္ က အဘယ့္ေၾကာင့္ မၾကည့္ႏိုင္ ၾကပါ သနည္း ၊ (၂) ခ်က္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

- လူ႔ အခြင့္အေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ကို သာလိကာ မွ်သာ ရြတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊

- မိမိ တို႔၏ အက်ဳိးစီးပြား ကိုသာ လူ႔အခြင့္ အေရး ဗန္းျပ၍ အေျချပဳ လိုေသာေၾကာင့္ သာ ျဖစ္ႏိုင္ သည္ ဟု ျမင္ေတြး မိပါသည္။

မွ်မွ် တတ ေတြးေခၚႏိုင္ၾကရန္ သာ လိုသည္။ တစ္ဖက္စြန္း က်ေသာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ သည္ အႏၲရာယ္ ရွိသကဲ့ သို႔ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ လံုး၀ မရွိျခင္းသည္လည္း အနာဂတ္ အတြက္ အႏၲရာယ္ကို လက္ ကမ္းျခင္း ျဖစ္ သည္။

 

 ေယဘုယ် သေဘာျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ အျခားႏိုင္ငံ၊ အျခားလူမ်ဳိး၊ အျခားဘာသာကို ေစာ္ကား က်ဴးေက်ာ္ျခင္း မရွိဘဲ မိမိဘာသာ၊ မိမိလူမ်ဳိး၊ မိမိသာသနာ အတြက္ ေရရွည္ အေျမာ္ အျမင္ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရန္ လိုသည္ဟုေတာ့ ျမင္သည္။

 

ႏိုင္ငံတိုင္း၊ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ရန္ ေမွ်ာ္မွန္း ႀကိဳးစားၾကသည့္ သူ တိုင္း သည္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကိုသာ အေသ အခ်ာ အေျခ ခံၾက ရပါလိမ့္မည္။ 

 

ကိုယ့္ လူမ်ဳိး အက်ဳိးစီးပြား ကို အေျခ မခံ ႏိုင္ၾကလွ်င္ လည္း ေအာင္ျမင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ၊ ျပည္ သူေကာင္း မ်ား ျဖစ္လာၾကမည္ မဟုတ္ ဘဲ အမွန္ သိေသာ ျပည္သူ တို႔၏ ဆန္႔က်င္ မႈကိုသာ ရင္ဆိုင္ၾက ရလိမ့္မည္ ဟု ေတြးမိ ရပါ သည္။

 

 

From:  ေဒါက္တာ ဘေမာင္ www.mmdailystar.com