Monday, August 12, 2013

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္


ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္

ကၽြန္ေတာ္႔ အေၾကာင္း ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ အမွတ္ရေစ ဖို႔ ဒိုင္ယာယီ သဖြယ္ ျပဳစုမယ္ လို႔ ရည္ရြယ္ခဲ႔တာ ခုထိပဲ ဆိုပါေတာ႔ မေရးျဖစ္ေသးဘူး ဒီေန႔ ဘေလာ႔ဂါ တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ဆိုဒ္မွာ သူ႔ အေၾကာင္းေဖာ္ျပ ထားတာေတြ႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ္႔အေၾကာင္း ကိုယ္ေရးဖို႔ စတင္ေတာ႔ တာပဲ . ဒါက အစပဲ.


ကၽြန္ေတာ္ က ခုမွ သာ ကြန္ျပဴတာ ကို လက္နဲ႔ ရင္းနွီးေနတာ ငယ္ငယ္ ကေန ဘြဲ႕ရတဲ႔ အထိ ကြန္ျပဴတာ ကို မကိုင္ဖူးဘူး ေသခ်ာ လည္း မျမင္ဖူးဘူး . ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခု ဒီလို စာေလး ေရးနို္င္ တယ္ ဆိုေတာ႔ ဂုဏ္ယူမိတယ္ .ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းအရာ ထူးထူးျခားျခား ရွိရင္ ေရးခ်င္တဲ႔ စိတ္က ျဖစ္ေနေလတယ္ေလ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေလးေတြကိုေပါ႔ . သတိတရ ရွိခ်င္တာပါ …
 

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ က လုပ္ခဲ႔ဖူးတာေတြ ေျပာအံုးမယ္ . ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းတက္လို႔ အျပီး ေႏြေက်ာင္းေတြ ပိတ္တဲ႔ အခါမွာဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္က ေတာဘက္ဆိုေတာ႔ လယ္ ယာေတြ ကိုင္းေတြနဲ႔ ေပါ႔ ဒါေတြကို ထြန္ယက္ဖို႔ ႏြားေတြ ေမြးရတယ္ ခုိင္းႏြားတင္ မက ဘူး ႏြား အပိုေတြပါ ေမြးတာ. အဲ႔ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေယာက္်ားေလးဆိုေတာ႔ အလိုလို အလုပ္တစ္ခု ရသြားတာေပါ႔ ဗ်ာ. အလုပ္က “ႏြားေက်ာင္းသား”ဆိုတဲ႔ အလုပ္ပဲ ….

.ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ က ႏြားေက်ာင္းရတာ ေနပူထဲ သြားရတာဆိုေတာ႔ လူက မဲလိပ္ေနတာပဲ ခုထိ အေရာင္က မေျပာင္းနုိင္ေသးဘူး မဲလိပ္မဲလိ္ပ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိသားစုက . ေျပာၾကတယ္ မင္းက အသားကို ျဖဴမလာဘူးတဲ႔ . ဟီး ဟီး .. အသားအေရ ေကာင္းေၾကာင္း ၾကြားတာေနာ္ ..…


ခု ဒီအင္တာနက္ ကို သံုးတာလည္း စာဖတ္တာ ဝါသနာပါ လို႔ စာေပ ကိုေလးစားလို႔ လိုက္ ဖတ္ေနတာ သူမ်ား စာေတြ အားက်လို႔ ခု ေရးေနတယ္ ဆိုပါေတာ႔ဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္ ခုျဖတ္ သန္းေန တာမွာ ငယ္ငယ္ က မေကာင္းတာ လား အတိတ္က မေကာင္းတာ လား မသိဘူး ကံေကာင္း တာ ဆိုတာကို မွန္ဘီလူး နဲ႔ ၾကည္႔ယူ၇တယ္ … ၾကြားတာပါ …
 

ခု လူက ငမြဲ .. မြဲေပမဲ႔ ခ်စ္သူေပါလား ဆိုေတာ႔ ဟီးဟီး မရွိ… အဲ႔ဒီေလာက္ေတာင္ ေပါမ်ားတာ အေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က အကုသိုလ္ မ်ားတဲ႔ ေကာင္ေလးဗ် . တံငါနား နီးတံငါ မုဆိုး နားနီး မုဆို ဆိုပါေတာ႔ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ ေနတာက ေတာ အရပ္ဆိုေတာ႔ သူမ်ားအသက္ ကေလးေတြ ကို သတ္ဖို႔ရာ မ်ား လြယ္လြယ္ေလးဗ်ာ ေတာထဲ က ထြက္တဲ႔ အေကာင္ေလးေတြ ကို ဟင္းလ်ာ အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ေတာ အရပ္မွာ အသံုးဝင္ တယ္ဗ်ာ႕ 

အဓိက အမ်ားစုကေတာ႔ ငါး .. ၾကြက္ .. ဖား … ငွက္ … နဲ႔ တစ္ျခား စားရတဲ႔ တိရိစာၦန္ေလးေတြပဲ . ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ဘာမသိ ညာမသိ သူမ်ားအသက္ သတ္တယ္ အဲ႔ဒီအထဲမွာ ၾကြက္ဆိုတဲ႔ သတၱဝါ ကို အသတ္မ်ား ဆံုးပဲ ခု ဒီဘက္က အိမ္ၾကြက္ေတြ လိုေတာ႔ မဟုတ္ဘူး သူတို႔က ေတာထဲမွာ ေနတယ္ လယ္ကြင္းျပင္ထဲမွာ ေနတယ္ …..

ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္လို ခံစားရမယ္ေတာ႔ မသိဘူး လုပ္ခဲ႔မိတယ္ မသိခဲ႔တာေပါ႔ဗ်ာ …ငယ္ငယ္က ဘာလို႔ အဲ႔ဒါကို ဝါသနာပါခဲ႔လဲ ဆိုရင္ သူက လြယ္လြယ္နဲ႔ မရဘူး သူ႔ကို ရဖို႔ စြန္႔စားရတယ္ ဗ် . ေတာေကာင္ေလးေတြဆိုေတာ႔ သူတို႔အသက္ကို ကာကြယ္ဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကိဳးစားၾကတာေပါ႔ . (သက္ရွိတိုင္း မိမိ အသက္ကို ျမတ္နုိးၾကသည္) 

သူတို႔ ၾကိဳးစား ထြက္ေျပး တယ္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ေနာက္က လိုက္တယ္ သူတို႔ ေသရ မွာ ေၾကာက္ ရြံ႕ ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ေသြး ဆူဆူနဲ႔ သနားဖုိ႔ အလ်ဥ္းမရွိ လိုက္ သတ္တယ္ မရရေအာင္ သတ္တယ္ ဘာရယ္မဟုတ္ ဝါသနာက ကို သတ္ခ်င္ေနတာ . (ခုေတာ႔ မွားမွန္းသိပါျပီ … ျပင္လို႔ရသမွ် အကုန္ ျပင္ဖို႔ ရွိပါတယ္) 

အဲ႔ဒီ ႔ ၾကြက္ အေၾကာင္း ေျပာအံုးမယ္ …ၾကြက္ဆိုတဲ႔ သတၱဝါက ေျမၾကီးထဲမွာ တြင္းတူးျပီးေန တယ္ သစ္ပင္ေတြေပၚမွာ အသိုက္ေဆာက္တယ္ ေနာက္ သစ္ခေလာင္းေတြ ထဲမွာ ဝင္ျပီး ေအာင္းေန  တယ္ သူတို႔ အသိုက္ေတြ ကို ညဖက္မွာ သစ္ကိုင္းေလးေတြ ကို ပါးစပ္က သြားေလးေတြနဲ႔ ကိုက္ျဖတ္ျပီး တစ္ကိုင္း ခ်ီတစ္ကိုင္း သယ္နဲ႔ အံုဖြဲ႔ၾကတယ္ 

ဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔ အဲ႔ဒီ အခ်ိန္တံုးက စာနာ ရမွန္း မသိဘူး . သူတို႔ လုပ္လက္စ ေတြ႔တဲ႔ အသိုက္ေတြ႔ျပီဆို ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ေခၚတာက အံုစို လို႔ေခၚတယ္ အဓိကကေတာ႔ ၾကြက္ေတြ ေန တာေပါ႔ … 

ဘာရယ္ မဟုတ္ ဝါသနာ က ကို အကုသိုလ္ ဘက္ကို ယိုင္ေနေတာ႔ စာနာ ရမွန္းမသိဘူး အံုေတြ ကို လိုက္ဖြတယ္ ေလးခြ နဲ႔ ပစ္တယ္ အထဲမွာ ရွိတဲ႔ အေကာင္က မထြက္ပဲ ဘယ္ေနရဲ ပါ႔မလဲ ထြက္လာ တာေပါ႔ ထြက္လာေလ ဒီက ေကာင္က လက္ထဲ က ေလာက္ေလးခြ လို႔ေခၚ တဲ႔ လက္နက္ နဲ႔ ေဆာ္ေတာ႔ တာပဲ ေန႔တိုင္း လိုလို သတ္စ ရွိေနတဲ႔ လက္ေတြ ဆိုေတာ႔ သိပ္ မပစ္ရဘူး မွန္ေတာ႔တာပဲ ဗ်ာ ေနာက္ ေသတာေပါ႔ …. 

ဒီေလာက္ ရိုင္းစိုင္း လာတာ ကို ခုမွ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္ ေတာ္ေတာ္ အသိတရားကင္းမဲ႔ခဲ႔ တာပဲလို … အဲ႔ဒီ သတၱဝါေနရာ မွာ ကိုယ္သာဆိုရင္ ……. ဆိုျပီး ေတြးလိုက္တာ ဘာမွကို အေကာင္းမရွိတဲ႔ စိတ္နဲ႔ လုပ္ခဲ႔တာပဲလို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ခုထိ ယူဆေနတုန္းပဲ(ေနာင္တ ) ေပါ႔ တစ္ခါ အဲ႔လို အုံု စို တစ္ခု ေတြ႔တယ္ 

ကၽြန္ေတာ္  သိတယ္ ဒီ အထဲမွာ အေကာင္ရွိတယ္ ဒီေတာ႔ ေလးခြကို ခ်ိန္လိုက္တယ္ ပစ္ တယ္ေပါ႔ဗ်ာ ၾကြက္က ေတာ္ေတာ္ နဲ႔ ထြက္မလာဘူး ေနာက္ မေနနုိင္လြန္းလို႔ ထြက္လာတယ္ ၾကြက္က အေဝးၾကီး မသြားဘူး အနီးနား မွာပဲ ပတ္ေျပးေနတယ္ ေလ မၾကာပါဘူး ေလးခြ ပစ္ခ်က္ မွန္လို႔ ေသသြား တာေပါ႔ ..

 ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္  ၾကြက္ေသ ကိုၾကည္႔လိုက္တယ္ … ၾကြက္မၾကီးျဖစ္ေနတယ္ ေနာက္ သားတက္ မေအလို ပဲ နို႔ေတြ နဲ႔ ေလ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ အေပၚက အံုစိုကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္တယ္ . အံု အတြင္းထဲမွာ ရြစိ ရြစိနဲ႔ ၾကြက္ နီတာရဲေလးေတြ မ်က္လံုးေတာင္ မပြင္႔ေသးဘူးဗ်ာ …….သူတို႔ ကို သနားလိုက္တာဗ်ာ .. ခုေတာ႔ သူတို႔အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႔မွာ ေသသြားျပီေလ ရင္ထဲ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းကို မသိဘူး ဝမ္းနည္းလိုက္တာ .. 

ဘယ္သူမဆို ဝမ္းနည္း မိမယ္ အဲ႔လို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ ႔သူကို သတ္ခ်င္ေန လိမ္႔မယ္ … ေတာ္ေတာ္ အသိဥာဏ္ တရား ကင္းမဲ႔ တယ္လို႔ ေျပာလိမ္႔မယ္ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အဲ႔ဒီ ၾကြက္ကေလးေတြ မွာ သူတို႔ နို႔စို႔ေနၾက အေမ ဘယ္ အခ်ိန္ ျပန္လာ မလဲ ေစာင္႔ေနၾကလိမ္႔မယ္ ..

 ေနာက္ နုိ႔ဆာတဲ ႔အခါ သူတို႔ သူ႔အေမ ကို ေအာ္ေခၚၾကလိမ္႔မယ္ . က်ေနာ္ ဘာေျပာရမွန္း မသိေအာင္ ပဲ ဝမ္းနည္းသြား မိတယ္ ခု ဒီအေၾကာင္းေလး ေရးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ႔ ရင္အံု ထဲ သူတို႔ ကေလးေတြရဲ႕ ေအာ္သံေတြ စူးရွေနေလ ရဲ႕ဗ်ာ … က်ေနာ္ အဲ႔ဒါ မ်ိဳးေတြကို လုပ္ခဲ႔ တယ္ သတ္ ခဲ႔တဲ႔ အသက္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ ခဲ႔တယ္ … တစ္ခါ မဟုတ္ဘူး … … ငါေတာ္ေတာ္ မိုက္ခဲ ႔ပါလားလို႔ လည္း အျပစ္တင္ေနမိတယ္ … 

ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ ကို အျပစ္တင္ေန လို႔ သူတို႔ က ေက်နပ္ေနမိမွာ မဟုုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ္  တစ္ခု သတိ ထားမိတယ္ ကၽြန္ေတာ္ တတ္နုိင္တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြ လုပ္မယ္ သူတို႔ကို အမွ်ေဝေပး မယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေသရင္ လည္း သူတို႔ကို လုပ္ခဲ႔တဲ႔ တန္ျပန္ အျပစ္ေတြ ခံ၇မယ္ ဆိုတာ သိ တယ္ ခံရခ်င္ လည္း ခံရ ပါေစေတာ႔ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ လုပ္ခဲ႔မိ တဲ႔ အျပစ္ေတြ အတြက္ ကာယကံရွင္ ကၽြန္ေတာ္ မွ အပ ဘယ္သူ မွ မမွ်ေဝနိုင္ လို႔ပဲ 

ခု အသက္ရွင္ေန သမွ် ကၽြန္ေတာ႔ စိတ္ တည္ ၾကည္ မွဳေတြ ျဖစ္ေအာင္ ထားမယ္ ဒါ နဲ႔ အတူ ကုသိုလ္ ျပဳမယ္ အမ်ားကို အေထာက္ အကူုေတြ ျဖစ္ေအာင္ေနမယ္ေ ပါ႔ .. စိတ္ကူး မိတယ္ ယူဆ မိတယ္ အဲ႔ဒီလမ္း ခရီးကို ခု တာ ထြက္ ကေန စေနမိ ပါေတာ႔တယ္ … 

အတိတ္ ကို ျပန္ စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းနည္း မိပါတယ္ .. ဘယ္သူ မဆို ဘယ္ျပစ္မွဳ မဆို ဘယ္ အကုသိုလ္ မဆို မလုပ္ မိဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္…. 

မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းေအာင္ေနၾက ဖို႔ တိုက္တြန္း ပါတယ္…. လူ ႔ဘဝသက္တ မ္း တစ္ေလွ်ာက္ မွာ အမွားကင္း ဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ေပမဲ႔ အမွားနည္းေအာင္ ေနလို႔ရတယ္ ဆိုတာ မေမ႔ပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း....

သတၱဝါ အေပါင္း ေဘးရန္ ခပ္သိမ္း ကင္းျငိမ္းၾက ပါေစ …

ဘာေန ( < --- Credit )             

 ေ၇းမိေ၇း၇ာေလးမ်ားမွ မွ်ေ၀ေဖၚၿပသည္....

No comments:

Post a Comment