ငယ္စဥ္ က အေဖ ဟာ သားသမီးေတြ ကို ေက်ာမွာ ထမ္းျပီး ေက်ာင္းလိုက္ ပို႔ခဲ့ ေပမယ့္ အေဖ လမ္း မေလ်ာက္နိုင္ ေတာ့ တဲ့ အခါ အေဖ့ ကို ဘယ္သူမွ မခ်ီၾကဘူးေနာ္။
အေဖဟာ သားသမီးေတြ ကို ေခြ်ေလး တစ္ေပါက္က် တာေတာင္ ၾကည့္ရက္တာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အေဖ ဟာ သူ႔ေက်ာမွာ ပိုးျပီး သားသမီးေတြ ကို မပင္ပန္းေအာင္ ထားခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေဖ ဟာ သူ႔ေက်ာမွာ ပိုးျပီး သားသမီးေတြ ကို မပင္ပန္းေအာင္ ထားခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ အေဖ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ အိမ္အတြက္ အုတ္နံရံၾကီး ဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ အိမ္ အတြက္ မိုးလံုေအာင္ ေန မပူေအာင္ ကာရံေပးတဲ့ ေခါင္းမိုးၾကီး တစ္ခုဆိုလည္း ဟုတ္ တယ္။
တစ္ခါ တစ္ရံ အေဖ ဟာ အိမ္ထဲမွာ စိုက္ပ်ိဳး ထားတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ လည္း ဟုတ္ပါေပတယ္။
အခုေတာ့ အေဖ့ အသက္ၾကီး လို႔ သြားျပီ။ အေဖ မသန္ေတာ့ဘူး။ အေဖ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ကို မထမ္းနိုင္ေတာ့ ဘူး။
အေဖ့ သြားေတြ က်ိဳးလို႔ မဝါးနိုင္ေတာ့ဘူး။
အေဖ ေျခ လက္ေတြ တုန္ေနတယ္။
အေဖ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္ အလုပ္ လုပ္ လာတာ အရမ္းပင္ပန္း လို႔ သြားပါျပီ။
အေဖ့ မ်က္နွာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ျပန္လည္ လုပ္ေကြ်းနိုင္ၾကပါေစ။
No comments:
Post a Comment