အမည္ တပ္မရေသာ အသားစုံ သံသရာ

ၾကည့္ျမင္တိုင္ ကမ္းနား ဟု ဆိုလိုက္လွ်င္ ညေစ်းႏွင့္ ငါးေစ်း ကို ေျပးျမင္ မိ ၾကေပလိမ့္မည္။ ထိုမွ်သာ မကပါ ၾကြက္မုဆိုး တို႔ စံရာလည္း ျဖစ္ေနတတ္ေသးသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ မွ ေန႔စားၾကြက္မုဆိုး တစ္ဦး ျဖစ္ေသာ အသက္ ၃၀ အရြယ္ ကိုသိန္းမ်ဳိးခိုင္ ၏ စားက်က္ သည္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ပင္ ျဖစ္သည္။

ဇူလိုင္ မိုးထု အၾကား ညဥ့္နက္နက္ တြင္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ စံျပေစ်း အတြင္း မွ စားၾကြင္း စားက်န္၊ ကုန္ၾကြင္း ကုန္ က်န္ မ်ား ကို စားသုံး ကာ ဝဖီးေနေသာ ေျမၾကြက္ႀကီးမ်ား အား လိုက္လံ ရွာေဖြေနသူ မ်ား ခပ္ဖြဲဖြဲ ရွိေနၾက သည္။

“ဒါေတာင္ မိုးတြင္း မို႔လို႔ ၾကြက္ထိုးတဲ့ လူ နည္းတာ။ ေႏြရာသီဆို ဒီထက္ မ်ားတယ္” ဟု ကိုသိန္းမ်ဳိးခိုင္ က ဆိုသည္။

ညဥ့္နက္နက္ အေမွာင္ထု အၾကား ၾကြက္ဖမ္း ထြက္သူမ်ား တြင္ ၎ ကဲ့သို႔ စည္ပင္ သာယာ ေန႔စား အလုပ္ သမား မ်ား ပါသကဲ့သို ႔ အျခား ၾကြက္မုဆိုးမ်ား လည္း ပါဝင္သည္။

စည္ပင္သာယာ က ခန္႔အပ္ ထားေသာ ၾကြက္ဖမ္းသမားမ်ား မွာ ၾကြက္ေကာင္ေရ မည္မွ် ဖမ္းမိေၾကာင္း သက္ေသ အျဖစ္ ဌာန သို႔ ၾကြက္ အၿမီးမ်ား သာ တင္ျပ ရရာ ကိုသိန္းမ်ဳိးခိုင္ အတြက္ ၾကြက္ ခႏၶာကိုယ္ မ်ား ကို ျပင္ပ သို႔ ေရာင္းခ်ေငြရွာႏိုင္သည္။

သို႔ေသာ္ သူဖမ္းေသာ အေကာင္မ်ား မွာ ေျမၾကြက္မ်ား တင္မကပါ။ ဖား၊ ငါးရွဥ့္၊ ေျမြ စသည့္ သတၱဝါ ေပါင္းစုံ မွ ရရာ အသားမ်ား ကို လည္း ဖမ္းဆီး တတ္ေသးေၾကာင္း ကိုသိန္းမ်ဳိးခိုင္ က ဆိုသည္။ ထိုသို႔ေသာ အေကာင္ မ်ား တြင္လည္း ေစ်းကြက္ ရွိသည္။ အဝယ္ဒိုင္ ရွိသည္။



ၾကြက္ကား ယမကာႏွင့္ လိုက္ဖက္ ညီလွစြာေသာ အျမည္း အျဖစ္ သီးသန္႔ေစ်းကြက္ ရွိသည္။ ဥပမာ အားျဖင့္ သဃၤန္းကြၽန္း ၿမဳိ႕နယ္ ေလးေထာင့္ကန္ မွ ၾကြက္ဒိုင္။


 














ထိုအခါ အျခား အမယ္ စုံလွ စြာေသာ အသားမ်ား၊ အေကာင္ ပေလာင္ မ်ားကား အဘယ္သို႔ ျမန္းေနသနည္း။ ယင္း သတၱဝါမ်ဳိးစုံ တို႔အား ေငြေၾကး အျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးမည့္ ေနရာ အခ်ဳိ႕ ရွိေလသည္။

အင္းစိန္ ဘိုကုန္းရပ္ကြက္ ရွိ လမ္းၾကားငယ္ တစ္ခုမွ ေဖ်ာ္ရည္လုပ္ငန္း ဟု ေခါင္းစဥ္ တပ္ထားေသာ အေဆာက္ အအုံ တစ္ခု မွာ ယင္းသို႔ေသာ ေနရာမ်ား အနက္ ထင္ရွားေသာ ဌာေနတစ္ခုျဖစ္ သည္။

 ေဖ်ာ္ရည္ လုပ္ငန္း ဟု တပ္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္ တြင္ ရွိသည့္ ထို အေဆာက္အအုံ မွာ လာသမွ် အသားမ်ဳိးစုံ ကို ပိႆာ       ခ်ိန္ျဖင့္ ဝယ္ယူ လက္ခံရာ ဒိုင္ တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။

ေဖ်ာ္ရည္ လုပ္ငန္း ဟု ေခါင္းစဥ္ တပ္ထားေသာ္ လည္း တစ္ခ်ိန္ က ေဖ်ာ္ရည္ အတု ေပါင္းစုံျပဳလုပ္ရာ လုပ္ ငန္း တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ ၿပီး ယခုအခါ အသားစိမ္း ဝယ္သည့္ ဒိုင္ တစ္ခု ျဖစ္ေနသည္ဟု အဆိုပါ ရပ္ကြက္ တြင္ ႏွစ္ေပါင္း သုံးဆယ္ၾကာ ေနထိုင္ခဲ့ သူ မီးရထား ဝန္ထမ္းေဟာင္း ဦးေက်ာ္လြင္ က ေျပာျပသည္။

အေကာင္ မ်ဳိးစုံ၊ အသား မ်ဳိးစုံ ဆိုရာတြင္ ၾကြက္ ၊ ေျမြ ၊ ဖား  တို႔မွ အစ ပုတ္သင္ညဳိ၊ ကင္းလိပ္ေခ်ာ၊ ေၾကာင္ ၊ ေခြး အပါ အဝင္ မည္သည့္ အသား မဆို အေကာင္ အမ်ဳိးအစား အလိုက္ ပိႆာ     ခ်ိန္ျဖင့္ ဝယ္ယူေၾကာင္း ကိုသိန္းမ်ဳိးခိုင္က ရွင္းျပသည္။

“ဖား ကေတာ့ စားလို႔ ရတဲ့ ဖားဆို တျခားေရာင္း တာေပါ့။ စား မရတဲ့ ဖားခုံညင္း လို၊ ဖားပ်ံ လိုေတြက် သူ႔ဆီပဲ သြင္းၾကတာ။ ေရေျမြ တို႔ တျခား အေကာင္ပေလာင္ေတြ လည္း ဒီလို ပါပဲ” ဟု ၎က ဆိုသည္။

လမ္းေဘး တြင္ အတိုအစ လိုက္ေကာက္သည့္ ကေလးငယ္မ်ား လည္း လမ္းေဘးတြင္ တိရစၦာန္ အေသေကာင္ မ်ား ေတြ႕လွ်င္ ေကာက္လာၾကၿပီး အဆိုပါေနရာ တြင္ လာေရာက္ ေရာင္းခ်တတ္ၾကသည္ဟု အဆိုပါ ရပ္ကြက္ အတြင္းမွ သိရသည္။

အခ်ဳိ႕ကေလး မ်ား ဆိုလ်င္ လမ္းေဘး မွ ပုတ္သင္ညဳိ အေသမ်ား၊ ကင္းလိပ္ေခ်ာ အေသ မ်ား၊ ၾကြက္ေသ မ်ား ကို ပလတ္ စတစ္ျဖင့္ ထုပ္ယူလာသည္ မ်ား ကိုလည္း ေတြ႕ရေလ့ ရွိေၾကာင္း ဦးေက်ာ္လြင္ က ဆိုသည္။

ၾကြက္သီးသန္႔ မုဆိုးမ်ား ကမူ ေစ်းေကာင္း ရေသာ ေလးေထာင့္ကန္ ၾကြက္ဒိုင္ တြင္ သြားေရာင္းတတ္ ၾကေသာ္ လည္း အင္းစိန္ ဘိုကုန္း ရပ္ကြက္ မွ ဒိုင္မွာ အမယ္စုံ အသားမ်ား သြင္းလို သူတို႔ အတြက္ ပိုက္ဆံ ရွာရာ ျဖစ္သည္။

“ကြၽန္ေတာ္တို႔ က်ေတာ့ ေနတာ က ေရႊျပည္သာ ဆိုေတာ့ လမ္း သင့္တဲ့ ဒီ အင္းစိန္က အသားစုံ ဒိုင္မွာပဲ လာ သြင္းလိုက္တာ၊ ေစ်းေတာ့ နည္းတာေပါ့” ဟု ကိုသိန္းမ်ဳိးခိုင္ က ဆိုသည္။

ယင္း ဒိုင္မွေပးေသာ ၾကြက္ေစ်း မွာ နည္းပါးေသာ္လည္း ၾကြက္ အပါအဝင္ႏွင့္ သူ၏သားျဖစ္သူ ရွာလာသည့္ အျခား တိရစၦာန္မ်ဳိးစုံ ကိုပါ သြင္းႏိုင္ သျဖင့္ အဆင္ ေျပေၾကာင္းလည္း သူက ဆိုသည္။

အဆိုပါ အသားဒိုင္တြင္ ဒိုင္ခ်ဳပ္ ဟု ထင္ရေသာ ေငြကိုင္သူ တစ္ဦးႏွင့္ လာပို႔ေသာ သတၱဝါ မ်ားကို အေရခြံ ဆုတ္ျခင္း၊ အေမြးႏုတ္ ျခင္း၊ အ႐ိုးထုတ္ျခင္းႏွင့္ အသားတုံး အျဖစ္ ခုတ္ေပးရသည့္ အလုပ္သမား အမ်ဳိးသား ေျခာက္ ဦးခန္႔ ရွိေနတတ္သည္။

“လာသြင္း သမွ် တိရစၦာန္ေတြ ကို အေရခြံ ဆုတ္ၿပီး အသား တုံးေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ေပး ရတယ္” ဟု သႀကၤန္ရက္ အတြင္း အလုပ္သမား ရွားပါးစဥ္ က ထိုေနရာတြင္ ေခတၱ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ ခဲ့ဖူးသူ ဘိုကုန္း ရပ္ကြက္ေန ကိုေဇာ္တူး က သူ႔ အေတြ႕အႀကံဳကို ရွင္းျပသည္။

တစ္ခါ တစ္ခါ ျမင္းသား ဟုဆိုသည့္ အသားတုံးႀကီး မ်ား လာေရာင္း သူမ်ား ရွိသည္ကို ေတြ႕ရေၾကာင္း ၎ က ျဖည့္စြက္သည္။

အသား မ်ားကို မည္သည့္ေနရာ တြင္ မည္သို႔ အသုံးျပဳေနသည္ ဟု ၎တို႔ ေရေရ ရာရာ မသိခဲ့ရ။
“ငါးခူေမြးျမဴေရး အတြက္ အစာ လို႔ေတာ့ ေျပာတယ္” ဟု ကိုေဇာ္တူး က ဆိုသည္။

သူတို႔ ခုတ္ထစ္ၿပီးသား အသားတုံး မ်ားကို ေရခဲပုံးမ်ား အတြင္း စနစ္ တက် ထည့္ၿပီးေနာက္ အေအးခန္း ကား တစ္စီး က ႏွစ္ရက္ တစ္ခါ လာသယ္ယူ သြားတတ္ေၾကာင္း ရပ္ကြက္အတြင္း မွ သိရသည္။

ယင္း ဒိုင္မွ တစ္ဆင့္ ထုတ္လုပ္ လိုက္ေသာ ၾကြက္၊ ေျမြ ၊ ဖား တို႔မွ အစ ပုတ္သင္ညဳိ၊ ကင္းလိပ္ေခ်ာ၊ ေၾကာင္ ၊ ေခြး စသည့္ ရရာ အသားတုံး အစုံ မ်ားသည္ မည္သည့္ လုပ္ငန္း၊ မည္သည့္ေနရာ တြင္ ကုန္ေခ်ာ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းၾက သနည္း။

အင္းစိန္ ဘိုကုန္းတြင္ ဖြင့္လွစ္ ထားသည့္ အသားစုံ ဒိုင္ႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ေနသူ မွာ တစ္ခ်ိန္ တစ္ခါ က ေဖ်ာ္ရည္ တု၊ အရက္ တု လုပ္ငန္းေစ်းကြက္ တြင္ ဘုရင္ တစ္ဆူျဖစ္ခဲ့ၿပီး ယခု အခါ အသင့္ စား ငါးအူေခ်ာင္းႏွင့္ ကိုရီးယား အကင္ မ်ဳိးစုံ ေလာက တြင္ ေနရာယူေနသူ တစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း လသာၿမဳိ႕နယ္ အတြင္းရွိ အမည္ မေဖာ္လို သူ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ တစ္ဦး က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို သည္။

သူ႔ အဆိုအရ အသင့္စား အကင္ လုပ္ငန္း မ်ား ေခတ္စား လာၿပီးေနာက္ပိုင္း ယင္းလုပ္ငန္းရွင္ မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ မွ ကြၽမ္းက်င္ သူ အခ်ဳိ႕ ငွားရမ္းကာ ျပည္တြင္း တြင္ ထုတ္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

အဆိုပါ လုပ္ငန္းရွင္ သည္ လသာၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း ရွိ အေဆာက္အအုံ တစ္ခုတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသား ကြၽမ္း က်င္ သူႏွစ္ဦး၊ အမ်ဳိးသမီး အလုပ္သမားငယ္ ၁၀ ဦးေက်ာ္ တို႔ႏွင့္အတူ ဝက္အူေခ်ာင္း၊ ၾကက္အူေခ်ာင္း၊ ငါးအူေခ်ာင္းႏွင့္ ကိုရီးယား အကင္ ထိုး တံဆိပ္ မ်ဳိးစုံ ကို ထုတ္လုပ္ေနသူ ျဖစ္ေၾကာင္း လည္း ေစ်းကြက္ အတြင္း မွ စုံစမ္း သိရွိရသည္။

လသာၿမဳိ႕နယ္ ရွိ အဆိုပါ လုပ္ငန္းတြင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးသူ မ်ား အနက္ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ အရြယ္ မျဖဴေလးသည္ လည္း တစ္ဦး အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။

“ညီမ တို႔က ကား နဲ႔ သယ္လာတဲ့ အသားေတြ ကို စက္ နဲ႔ ႀကိတ္ေပး ရတာ။ က်န္တာ ကိုေတာ့ တ႐ုတ္ႏွစ္ေယာက္ နဲ႔ အစ္ကိုႀကီး သုံးေယာက္ပဲ ကိုင္တယ္။ ညီမ တို႔က အသားႀကိတ္တဲ့ အထိပဲ သိတယ္” ဟု မျဖဴေလး က ျပန္လည္ေျပာျပသည္။



 


















လစာ အေတာ္ အသင့္ ေကာင္းေသာ္ လည္း အလုံပိတ္ ထားေသာ အေဆာက္ အအုံ အတြင္း အသားေပါင္း စုံ ၏ ညႇီနံ႔ မ်ားေၾကာင့္ ရင္က်ပ္ေရာဂါ ျဖစ္လာသည့္ အတြက္ မျဖဴေလး မွာ ယခုအခါ သိမ္ႀကီးေစ်းရွိ အထည္ ဆိုင္ တစ္ခုတြင္ ေျပာင္းလဲ လုပ္ကိုင္ေနရသည္။

“အသားတုံးေတြ က အင္းစိန္ က သူေဌး ရဲ႕ ဆိုင္ခြဲ ကေန သယ္လာတာ လို႔ေတာ့ သိတယ္။ သူေဌးက သား သတ္႐ုံေတြ က ပိုတဲ့ အသားေတြ ေလလံဆြဲတာ လို႔ ေျပာသံ ၾကားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသားတုံးေတြ က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း ေတြ လည္း ပါတယ္” ဟု အသားတုံး မ်ား လာရာ လမ္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မျဖဴေလး က သိသမွ် ျပန္လည္ မွ်ေဝသည္။

ေစ်းကြက္ အတြင္း ေရာင္းခ်ေန သည့္ အသင့္ ကင္စားႏိုင္ေသာ အသားတုံး မ်ား တြင္ ၾကက္၊ ဝက္၊ ငါး စသည္ျဖင့္ အမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိသည္။ အသားတုံး မ်ား အတြင္းတြင္ ယင္း အမည္ အတိုင္း အသားမ်ား ပါပါ ၏ေလာ။

ကိုသိန္းမ်ဳိးခိုင္ တို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အတြင္း ရွိ ေျမာင္းမ်ား၊ လမ္းေဘးမ်ား၊ ေစ်းမ်ား အတြင္းမွ ဖမ္းဆီးကာ စတင္ လည္ ပတ္လာေသာ အသားစုံ စက္ဝန္း သည္ စားသုံးသူ မ်ား ေန႔စဥ္ စားသုံးေနေသာ အသားတုံး မ်ားတြင္ အဆုံးသတ္ေန သေလာ။

အသားတံုး စက္ဝန္း မည္သို႔ လည္ ပတ္ေနသည္ ကို ေစ့ေစ့ ငုငု မသိရွိဘဲ စားသံုးေနၾကသူ အမ်ားအျပား ရွိသည္။

အလုံၿမဳိ႕နယ္ ဆင္မင္းေစ်း အနီးတြင္ ေနထိုင္သည့္ အသက္ ၃၂ ႏွစ္ အရြယ္ အိမ္ရွင္ မ မသဥၨာဦး က “ကိုယ္ တိုင္လည္း မၾကာ ခဏ ဝယ္စားျဖစ္တယ္။ အိမ္က ကေလးေတြ ကလည္း ႀကိဳက္တယ္” ဟု ဆိုေလသည္။

အသားတုံး အမည္တပ္ အသင့္စား အသားတုံးမ်ား အတြင္းရွိ အသားမ်ား မွာ မည္သို႔ အသားဓာတ္၊ အာဟာရ ဓာတ္၊ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိး၊ က်င့္ဝတ္မဲ့ စီးပြားေရး သမား ၏ လက္စြမ္းျပမႈ မ်ား ပါဝင္ေန သနည္း။

FDA ဟု အတိုေကာက္ေခၚေသာ အစား အေသာက္ႏွင့္ ေဆးဝါး ကြပ္ကဲေရး အဖြဲ႕အေနႏွင့္ မူ အစား အေသာက္ မ်ား တင္သြင္းခြင့္၊ ထုတ္လုပ္ ခြင့္ လာေရာက္ ေလွ်ာက္ထားမႈမ်ား ကို ပါဝင္ ပစၥည္း ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးၿပီးမွ ေထာက္ခံေလ့ ရွိေၾကာင္း ယင္းဌာန မွ ေဒါက္တာထြန္းေဇာ္ က ရွင္းျပသည္။

“လူထု အတြက္ အႏၲရာယ္ ရွိတဲ့ အစားအေသာက္ေတြ ကို ခိုးထုတ္ၿပီး ေစ်းကြက္ ထဲ ျပန္႔ေနတယ္ ဆိုရင္ လည္း သတင္း ရတာနဲ႔ စိစစ္ၿပီး သိမ္းဆည္း အေရးယူေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါက စားသုံးသူေဘး အႏၲရာယ္ ကင္းရွင္းေရး အပိုင္းပါ” ဟု ၎က ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္ ‘ဘာမွန္း မသိေသာ’ အသား မ်ား ပါဝင္ေနေသာ ကိစၥမွာ FDA တြင္ တာဝန္ မရွိဘဲ ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ကုသေရး ဦးစီးဌာန ၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာထြန္းေဇာ္ က ရွင္းျပသည္။

“လုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိေသးတဲ့ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မွာ သားငါး အေရာအေႏွာ ေတြ ကို စိစစ္ဖို႔ လူ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈ၊ နည္းပညာ၊ စက္ပစၥည္းေတြ မရွိတာလည္း ပါပါတယ္” ဟု သူက ေျပာဆိုသည္။

တစ္ခ်ိန္က ပုလိပ္ေရာဂါတည္း ဟူေသာ ကပ္ဆိုးႀကီးျဖင့္ ကမၻာ ကို ကိုင္လႈပ္ ခဲ့သည့္ ၾကြက္တို႔၏ အသားမ်ား ၊ ျမန္မာ တို႔ ေရွာင္ၾကဥ္ေလ့ ရွိသည့္ ဖားခုံညႇင္း၊ ဖားပ်ံ မ်ား၊ ကင္းလိပ္ေခ်ာ၊ ပုတ္သင္ညဳိ၊ ေျမြတို႔ အျပင္ အျခား အမည္မသိ အသားေပါင္းစုံ တို႔ကား ကိုသိန္းမ်ဳိးခိုင္ တို႔လို ၾကြက္ မုဆိုးမ်ား ထံမွ အဆုိပါ အသားစုံဒိုင္ သို႔ ေရာက္ ၾက ရသည္။

ဘိုကုန္း အသားစုံ ဒိုင္မွ ဝယ္ယူ ခုတ္ထြင္ တုံးယူၿပီးေသာ အသားတစ္ မ်ားသည္ မည္သည့္ေနရာ သို႔ သြားၾက သနည္း။ ငါးခူေမြးျမဴေရး ဆိုေသာ ေနရာ သို႔ အမွန္တကယ္ ေရာက္ရွိ သည္လား။ မျဖဴေလး တို႔ ညႇီနံ႔ တေထာင္းေထာင္းျဖင့္ ႀကိတ္ေပး ရေသာ သားသတ္႐ုံ မွ ေလလံ ဆြဲ လာသည္ ဆိုသည့္ အသားတုံးမ်ား ကေရာ အမွန္ တကယ္ပင္ သားသတ္႐ုံ မ်ားမွ လာေလသည္လား။

အသားစုံ သံသရာ စက္ဝန္း အတြက္ ေမးခြန္းမ်ား က ထပ္ေနသည္။
“ကြၽန္ေတာ္သိထား တာ ကေတာ့ အင္းစိန္ဘိုကုန္း က အသားဒိုင္ေရာ၊ လသာ မွာ အကင္ထိုး လုပ္တဲ့ အဲဒီ လုပ္ငန္း ပါ ပိုင္ရွင္ ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ပါပဲ” ဟု လသာၿမဳိ႕နယ္ အတြင္း ရွိ အမည္ မေဖာ္ လိုသူ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ ကေတာ့ အတိအက် ဆိုေလသည္။

 http://thevoicemyanmar.com/index.php/article/item/7746-amt#sthash.Ys58kROa.pLg9SdCH.dpuf 
 http://thevoicemyanmar.com/index.php/article/item/7746-amt