ေရွးလြန္ခဲ့ျပီးတစ္ခုေသာ ဘ၀တြင
ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္လာသူတိုင္းကို အလိုရွိသမွ် ယူသြားေစ၏။ ထိုအတြင္း ပုဏၰား တစ္ေယာက္သည္ ဘုရားေျခေတာ္ရင္း က ပတၱျမား ကို ခိုးယူျပီး ၀ွက္ထားသည္ကို ျမင္ေသာအခါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ၏။ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေနာင္ဘ၀ အဆက္ဆက္ ဘုရား တပည့္ေတာ္၏ ပစၥည္းမွန္လွ်င္ ခ်ည္မွ်င္ တစ္မွ်င္မွ် မယူႏိုင္ပါေစသတည္း-ဟု ဆုေတာင္းသည္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။
ရွင္ေတာ္ေဂါတမ လက္ထက္တြင္ အလြန္ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာ သူေဌးႀကီးျဖစ္လာျပန္၏။ ျမတ္ဗုဒၶ သီတင္းသံုးရန္ အတြက္ ေက်ာင္းေဆာက္ရန္ ေျမရွာ၍ ျပဳျပင္ရာ သိၾကားမင္းသည္ လက္သမား အသြင္ ဖန္ဆင္း၍ သူေဌးထံ ခ်ဥ္းကပ္လာ၏။ ဤတြင္ ေျမျပဳျပင္ေရး၊ အစစ လိုေလေသးမရွိ စီမံေရး၊ ေက်ာင္းေဆာက္ေရးတို႔ကို စီစဥ္၍ ျပီးေစ၏။ ျပီးလွ်င္ ရတနာ ခုနစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဘံုခုနစ္ဆင့္ ျပသာဒ္ႏွင့္တစ္ကြ ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စီျခယ္ထားေသာ အမိုးအကာ၊ နံရံ တံခါး ေလွကား စသည္တို႔ကို လိုေလေသးမရွိ ထူးျခားအံ႔ၾသဘြယ္ ျဖစ္ေပၚေစ၏။
တေန႔သ၌ ေဇာတိက ၏ ေက်ာင္းကို ၾကည့္ရန္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး ေရာက္လာ၏။ သားေတာ္ အဇာတသတ္ မင္းသားငယ္ကိုလည္း လက္ဆြဲလ်က္ ေခၚလာခဲ့၏။ သားေတာ္သည္ ခ်က္ခ်င္း အၾကံေပၚလာ ၏။ ငါ၏ ခမည္းေတာ္သည္ ညံ႔လွေခ်တကား၊ သူေဌး ဆိုသူက ရတနာျပာသာဒ္ႏွင့္ ေနႏိုင္ပါလ်က္ တို႔ကေတာ့ သစ္သားနန္းေတာ္ျဖင့္သာ ေနႏိုင္၏။ ငါသာ မင္းျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဤ အေဆာက္အအံု ကို သိမ္းယူမည္- ဟု စိတ္ ကူးမိသည္။
အဇာတသတ္ မင္းသားသည္ ဖခင္မင္းႀကီးကို သတ္ျပီးေသာ အခါ စစ္သည္ဗိုလ္ပါ စုေဆာင္း၍ ေဇာတိ က ေနအိမ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ ေရာက္လာ၏။ ဤတြင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌ နတ္ဘီလူးမ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေန သျဖင့္
သင္သည္ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္၍ ဘုရား အနားကပ္ေန၏။ သင့္စစ္သည္မ်ားကို ငါ့ စစ္သည္မ်ားႏွင့္ တိုက္ခိုက္ရန္ စီမံထားခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ-ဟု စြပ္စြဲ၏။ ေဇာတိက သည္ သူ မရွိမီ သူ႔အိမ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ အဇာတသတ္မင္း သြားသည္ကို ရိပ္မိလိုက္၏။ သူေဌးက အဇာတသတ္မင္းကို-
အရွင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး သေဘာမတူလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးပိုင္ေသာ ပစၥည
ထိုအခါ ေဇာတိက သူေဌးသည္ ေလာကႀကီး၌ ေနထိုင္ရန္ျငီးေငြ႔သျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခြင့္ပန္ျပီး ရဟန္းျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္ တရားအားထုတ္ရာ မၾကာမီ ရဟႏၲာ အျဖစ္ ေရာက္ေတာ္မူေလသည္။ ရဟႏၲာျဖစ္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ သူေဌး၏ ႀကီးက်ယ္ ဆန္းၾကယ္ေသာ ဗိမာန္ႀကီးႏွင့္ ေျခြရံ သင္းပင္း ဆင္ျမင္း ကၽြဲႏြား ရထား ဥယ်ာဥ္ စည္းစိမ္တို႔သည္ အားလံုးေပ်ာက္ကြယ္ၾကေလသည္။
သီတင္းသံုးေဖာ္ ရဟန္းမ်ားက သင္၏ စည္းစိမ္ ဥစၥာ ရတနာ အလံုးစံုကို သတိရပါေသးသလား-ဟု ေမးေသာ အခါ ဘုရားရွင္က ငါ၏ သားေတာ္ ေဇာတိက သည္ အရဟတၱဖိုလ္ သို႔ ေရာက္ျပီးျဖစ္၍ တဏွာ ေလာဘ သံေယာဇဥ္ အားလံုး ကင္းရွင္းေလျပီ-ဟု ေျပာကာ ေအာက္ပါဂါထာ ကို ေဟာေတာ္မူေလ၏။
( ပါဠိဂါထာ )
ေယာဓ တဏွံ ပဟႏ႖ာန ၊ အနာဂါေရာ ပရိဗၺေဇ ။
တဏွာဘ၀ ပရိကၡီဏံ ၊ တမဟံ ျဗဴမိ ျဗာဟၼဏံ ။ ( ၄၁၇ )
( ျမန္မာျပန္ )
ဤေလာက၌ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ လူ႔ေဘာင္ကို စြန္ခါြ၍ရဟန္း ျပဳလာ၏။
တဏွာကုန္ခန္းေလျပီးျဖစ္ေသာ ထိုသူကို ျဗာဟၼဏ (သူေတာ္စင္) ဟူ၍ ငါဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
( လကၤာ )
လူမ်ားျဖစ္ပြား၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔မ်ားကို၊ ပယ္ရွားစြန္႔ခြါ၊
နတ္မွာျဖစ္ပြား၊ စည္းစိမ္မ်ားကို၊ ေက်ာ္လႊား၍သာ၊ လြန္ေျမာက္လာလ်က္၊
ေလးျဖာေယာဂ၊ ကင္းလြတ္ကမူ၊ ထိုသူကိုသာ၊ ငါက ျဗာဟၼဏ၊ ေခၚျမြက္ဟ၏။
( ျဗာဟၼဏ၀ဂ္ ေဇာတိကေတၳရ၀တၳဳ )......
အရွွင္သုမနသာရ(ျဖဴး)
Ref:ေငြတာရီ
http://goldenfuture999.blogspot.my/
No comments:
Post a Comment