အေရးမၾကီး တဲ့ စာရြက္

လူတစ္ေယာက္၏ တစ္သက္တာ မွတ္တမ္းတြင္ ထည့္သြင္း အပ္ေသာ (လူျမင္ေကာင္းေသာ လူၾကားေကာင္းေသာ) အရာ မ်ားကို စစ္ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ ေအဖိုး စာရြက္ တစ္ရြက္စာပင္ မရွိေၾကာင္း အံ့ၾသၾကီး စြာေတြ႕လိုက္ရသည္။ 

 

အက္စစ္ေလာင္းခံရေသာ စိတၱဇေန႕ရက္မ်ားသည္ ေႏြရြက္ေၾကြ တစ္ရြက္ထက္ မပိုခဲ့။ စာရင္းေပး၍ တန္းစီေစာင့္ဆိုင္းစရာ မလိုအပ္ေသာ္လည္း ထို ပန္းပြင့္ေလး သည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေ၀းကြာ လြန္းေနပါ သည္။ 

 

ပင္လယ္ျပင္ တြင္ က်ဲပက္ထားေသာ လေရာင္ ပင္လယ္ တစ္ခုစာ ကိုကၽြန္ေတာ္ ႏွေျမာ တသျဖစ္မိသည္။ ထိုပင္လယ္ထဲသို႕ ေၾကြက်ခဲ့ေသာ ၾကယ္စင္တုိ႕၏ အရုိးစုကို ကၽြန္ေတာ္ သနားမိပါသည္။ ထို႕အတူအစဥ္အျမဲလည္းဦးညြတ္ခဲ့ပါ သည္။

အခါလြန္ မိုးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတီးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အခါလြန္မိုး တို႕ ေသြးထြက္ သံယို ျဖစ္ သည္ အထိသတ္ပုတ္ရန္ျဖစ္ဖူး သည္။ အရက္ျဖဴ ပုလင္း ထဲမွ အမွန္တရားကို ရွာရင္း ယုတၱိေဗဒနယ္ပယ္ ၏ အျပင္ဘက္ သို႕ ေရာက္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ ကို ျပန္လည္ ဆြဲေဆာင္ ခဲ့ရပါသည္။ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ားကို အျပစ္မဆိုလိုပါ။ မိုးကို မိုးဟုသာသတ္မွတ္ပါ။ ည ကို ည ဟုသာသတ္မွတ္ပါ။ နံနက္ခင္း မ်ားတြင္ မပြင့္ေ၀ေသာ ပန္းမ်ားကို ထည့္မတြက္ပါႏွင့္။

ခ်စ္ဦးသူမ်ား ကို တမ္းတတတ္သူမ်ား အတြက္ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ ရွိသည္။ ဘ၀ တြင္ ကြမ္းယာ ထက္ ပို၍ အေရးၾကီးေသာ အရာမ်ား မ်ားစြာ  ရွိပါသည္။ လူႏွစ္ဦး သာ သိခဲ့ေသာ လမ္းက်ဥ္းေလး တစ္ခု ရွိပါသည္။ လူႏွစ္ဦးသာ သိေသာ ႏွစ္ရွည္ သစ္ပင္ တစ္ပင္ ရွိပါသည္။ 

 

လူႏွစ္ဦး ၏ ရနံ႕မ်ား စြဲထင္ေနေသာ လမ္းက်ဥ္းေလး တစ္ခုႏွင့္ ႏွစ္ရွည္ သစ္ပင္ တစ္ပင္ တို႕ ရွိပါသည္။ မည္သည့္ ရာဇ၀င္ မွတ္တမ္းမွာမွ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္း မခံရေသာ အျဖစ္အပ်က္ မ်ားသည္ သက္ဆုိင္ရာ ႏွလံုးသား တို႕တြင္ အဆိပ္တက္လ်က္ရွိသည္။ 

 

တိမ္တိုက္မ်ားျဖင့္ မိုးထားေသာ အိမ္ တစ္လံုးတြင္ ေနထုိင္မိ ခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အျခားေသာ လူမ်ား ထက္ ၀ဋ္ေၾကြးၾကီးမားသူ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ ခဲ့ေသာ အေစာပိုင္း သကၠရာဇ္ မ်ားကို ျပန္လည္ ခံစားရသည္မွာ အလြန္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ လွပါသည္။ ဒဏ္ရာ မ်ား ထံမွ ေသြးမ်ား တစိမ့္စိမ့္ ယိုလ်က္ ရွိသည္။ အမွန္ ကို မျမင္ျခင္း ေမာဟ မ်ား၏ လႊမ္းမုိးမႈေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ၏ အိမ္ရာမွာ လမ္းေဘး ဓာတ္ တိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

သက္တမ္း ကုန္လုနီးျပီျဖစ္ေသာ စြဲလမ္းစိတ္ မ်ားမွာ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ မႈန္၀ါးလာ ပါသည္။ အိပ္မက္ မ်ား ထဲတြင္လည္း မပါ၀င္ေတာ့။ ေလတိုက္တုိင္း လႈပ္တတ္ေသာ သစ္ခက္ငယ္ ၏ အက်င့္ ကို ဘယ္အခ်ိန္ က စ က်င့္ခဲ့ သလဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ပင္ မမွတ္မိေတာ့ ပါ။

 

 ျဖစ္နုိင္လွ်င္ ဧဒင္ ဥယ်ာဥ္၏ ဖုန္းနံပါတ္ လိုခ်င္ပါသည္။ အာဒံ ၏ အီးေမးလ္ လိပ္စာ ကို သိခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ပန္းသီး မၾကိဳက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေခ်ာကလက္ လည္း မၾကိဳက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ထံတြင္ နံရိုး အျပည့္အစံု မရွိျခင္းသည္ ဇီ၀ေဗဒ သေဘာတရား တစ္ခုေၾကာင့္သာ ျဖစ္နုိင္ ပါသည္။ မည္သို႕ပင္ ျဖစ္ေစကၽြန္ေတာ္ သတိရတုိင္း ပန္းပင္ေလးကို ေရေလာင္းေပးပါသည္။

 

 

ကၽြန္ေတာ္၏ေရွ႕တြင္ တစ္ရြက္ျပီး တစ္ရြက္ ေၾကြ သြားေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္ မ်ားထဲတြင္ မတ္လ ၏ေန႕စြဲ မ်ား၊ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို သတိရ စြဲလမ္းမိေသာ စိတ္မ်ား၊ ဒြိဟ မ်ား လြန္ကဲစြာ ပါ၀င္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္ ၏ ေရွ႕ ေရး စီမံကိန္းမ်ား၊ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္ မွ မရနုိင္ေသာ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုကို လိုခ်င္ တပ္မက္လြန္းေသာ စိတ္မ်ား ကပ္ျငိပါ သြားသည္။ 

 

ကၽြန္ေတာ္သာ သိေသာ အမွန္တရားမ်ား တြင္ မွားယြင္းမႈ မ်ား ၾကည့္မေကာင္း ျမင္ မေကာင္းေအာင္ ပါ၀င္ေနပါ သည္။ တိမ္ တစ္စ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္၏ အသက္ကို ကၽြန္ေတာ္ မႏွေျမာမိ။ ဖုန္မႊန္ လြန္းေသာ ခရီးလမ္း ၏ အဆံုး ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ စိတ္ကူး ပံုေဖာ္၍ မေမွ်ာ္ မွန္း တတ္ပါ။

ကိုယ္ထည္မဲ့ အေတာင္ပံ မ်ားေပၚတြင္ မနက္ျဖန္ မ်ား အစီအစဥ္ မက်စြာ တန္းစီေနၾက သည္။ မုန္တုိင္း မ်ားကို မၾကိဳဆိုပါ။ ေလျပင္းမ်ား ကို မၾကိဳဆိုပါ။ နာမည္ၾကီးေနေသာ ေဘးဒုကၡ မွန္သမွ်ကို မၾကိဳဆိုပါ။ တစ္နည္း အားျဖင့္ ဆိုးယုတ္မႈ မ်ားကို မၾကိဳဆိုပါ။ ဆိုးယုတ္မႈ ၏ ဒဏ္ ကို ျပင္းစြာ ခံခဲ့ ရေသာ ပန္းတစ္ခင္းေပၚတြင္ လမ္း မေလွ်ာက္ၾကပါႏွင့္။ 

 

လတ္ဆတ္ေနေသးေသာ ရနံ႕မ်ားႏွင့္ စိုလက္ေနေသးေသာ ပြင့္ဖတ္ မ်ားကို အားနာ ပါ။ ေကာင္းျမတ္ျခင္း ကို အလိုၾကီးစြာ မေမွ်ာ္လင့္ ပါႏွင့္။ မေတာင္းဆို ပါႏွင့္။ ကမာၻၾကီးႏွင့္ ေလာကၾကီး ႏွစ္ဦးေပါင္း ၍ ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့ေသာ ညီမွ်ျခင္း မ်ားမွာ သခ်ာၤ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ထဲမွ ညီမွ်ျခင္း မ်ား၏ တစ္ဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပင္ မမ်ားပါ။ ေရွးေဟာင္း ဂရိ လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ သာ သိေသာ ဒ႑ာရီ တစ္ပုဒ္ ရွိပါသည္။

တစ္ခ်ိန္ က သာယာ စိမ္းလန္း ခဲ့ဖူးေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးသည္ ယခုအခ်ိန္ တြင္ ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိတ္ေန သည္။ ယခု အခ်ိန္တြင္ ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ လမ္းက်ဥ္းေလး သည္ ေနာင္ တစ္ခ်ိန္တြင္ သာယာ စိမ္းလန္းနုိင္ပါ သည္။ မျဖစ္နုိင္ဘူး ဆိုတာ သူ၏ အဘိဓာန္ တြင္ မရွိဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ စစ္ဘုရင္ ၏ အဘိဓာန္ ကို ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူး ခ်င္ပါသည္။ 

 

သူ၏ အဘိဓာန္တြင္ အရႈံး ကို ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုသလဲ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္ပါသည္။ သူ၏ အဘိဓာန္ တြင္ အရႈံး ပါခ်င္မွ ပါလိမ့္မည္။ ေသခ်ာတာ ကေတာ့ သူ မေသခင္ မွာပင္ ရႈံးနိမ့္ သြားပါသည္။ ဒႆန ပညာရပ္ မ်ား၏ ေမွာ္၀င္ ကၾကိဳးမ်ားသည္ လူသားမ်ား အတြက္ ညတာ ရွည္လြန္းေသာ အိပ္မက္ မ်ား ျဖစ္သည္။ ေႏြသည္ ေႏြ သက္သက္သာ ျဖစ္သည္။

၀ရန္တာ တြင္ ခိုမ်ား လာေရာက္ နားေနသည္။ မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာ တတ္ေသာ ဧည့္သည္ မ်ားတြင္ ငွက္မ်ား လည္း ပါသည္။ ေန၀င္ခ်ိန္ တြင္ ေၾကးနန္း တစ္ေစာင္ ေရာက္လာသည္။

ဘာမွ အေရးမၾကီးတဲ့့

စာရြက္ တစ္ရြက္ ရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို

ဂရုစိုက္ေပးပါ ။

မ်က္လံုးထဲေပၚရာ ေတြးရင္း

၀ိုင္ တစ္ခြက္နဲ႕

လမင္း ကို ေမွ်ာ္ၾကစို႕

ကၽြန္ေတာ္ မသိေသာ အရာမ်ား တြင္ အေရးၾကီး တာေတြ ပါသလို ကၽြန္ေတာ္သိေသာ အရာမ်ား တြင္ အေရးမၾကီး တာေတြ အမ်ားၾကီး ပါ၀င္သည္။ သဘာ၀ ၏ ျပဳလုပ္ ခ်က္ျဖင့္ ေႏြစစ္စစ္ မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳဆို လိုပါ။ 

 

ပန္းကံုးစြပ္ ၍ ျပံဳးျပ ဖုိ႕ရာ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္သည္ ယခုအခ်ိန္ အထိ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသး ပါ။ နာရီမ်ားေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲ ေသာ ည မ်ားတြင္ ေတာတန္း မွ သစ္ပင္မ်ား လည္း ရြက္ ကုန္ေၾကြၾကသည္။ 

 

ပန္းပြင့္ေလးကို မေမ့နုိင္ျခင္း သည္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ မဖယ္ရွား နုိင္ေသာ ၀ဋ္ေၾကြး တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းျခင္းသည္ ျမတ္နိုးဖြယ္ေကာင္းျခင္းႏွင့္ မတူ ညီေၾကာင္း သူတို႕ သိၾကသည္။

 

 ေမ့စရာရွိတာ ေမ့၍ သတိရစရာ ရွိတာ သတိရရင္း ေန႕ရက္ မ်ားကို အေရး အေၾကာင္း တိုးေစျခင္း သည္ ေကာင္းေသာ အိုမင္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

မိုးအိမ္လူ
ပန္းအလကာၤ၊၂၀၁၀