မိမိတို႔ေန႔စဥ္နွင့္ အမ်ွ ျပဳလုပ္ေနသည့္ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ေတြ ကို စစ္ၾကမယ္
''ေကာင္းမူ ကုသုိလ္ ျပဳျခင္း သည္ ခ်မ္းသာ သုခ ကုိ စုေဆာင္းသည္ မည္၏။ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ျပဳ လုပ္ျခင္း သည္ ဆင္းရဲ ဒုကၡ ကုိ စုေဆာင္းေနသည္ မည္၏'' ။ (ဓမၼပဒ) ပါဠိလုိ ကုသလ၊ ျမန္မာလုိ ကုသုိလ္ ဟုေခၚတြင္သည္။
ဤ ကုသုိလ္၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဝိေရာဓိ တရား မွာ အကုသလ - အကုသုိလ္ ပင္ျဖစ္သည္။ ယင္း စက္ဆုတ္ ဖြယ္ရာ အကုသုိလ္ တရား တုိ႔ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ျခင္း၊ စိတ္အစဥ္ မွာ ကင္းကြာေစျခင္းေၾကာင့္ ကုသုိလ္ ဟုေခၚ သည္။ မွန္၏။
အကုသုိလ္ တရားတုိ႔ကုိ ဖ်က္ဆီး ကာကြယ္ရာတြင္ မဟာ ကုသုိလ္ တုိ႔က တဒဂၤပဟာန္ အားျဖင့္ အခုိက္ အတန္႔ ပယ္ခြာသည္။ မဟဂၢဳတ္ ကုသုိလ္ တုိ႔ကား ဝိကၡမၻန ပဟာန္ အားျဖင့္ အခ်ိန္ အခါၾကာျမင့္စြာ ပယ္ခြာ သည္။ မဂ္ကုိသုိလ္ တုိ႔ကား သမုေစၧဒပဟာန္ အားျဖင့္ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ရန္ အၿပီးသတ္ ပယ္ခြာ သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္သည္......
(၁) မဟာ ကုသုိလ္
(၂) မဟဂၢဳတ္ ကုသုိလ္
(၃) မဂ္ ကုသုိလ္
ဟု ကုသုိလ္ သုံးမ်ဳိး ႐ွိေၾကာင္းသိနဳိင္ပါသည္။
လူသားတုိ႔ သႏၲာန္၌ ဤ ကုသုိလ္ စိတ္ တို႔ျဖစ္ေပၚေနလွ်င္ အခုိက္ အတန္႔ျဖစ္ေစ၊ အခ်ိန္ ၾကာျမင့္ စြာျဖစ္ေစ၊ လုံးဝျဖစ္ေစ အကုသုိလ္ တရား တုိ႔ျဖစ္ေပၚ ခြင့္မရေတာ့ေခ်။ အလားတူပင္ ကုသုိလ္ ကုိ ပုည - ေကာင္းမႈ ဟုေခၚ၍၊ အကုသုိလ္ ကို ပါပ - မေကာင္းမႈ ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။
ၿခဳံငုံ ၍ေျပာရလွ်င္ ဒုစ႐ုိက္ ၁ဝ-ပါး လြန္က်ဴ း လွ်င္ မေကာင္းမႈျပဳသည္၊ အကုသုိလ္ လုပ္သည္။ သုစ႐ုိက္ ၁ဝ - ပါးကုိ လုိက္နာ ျပဳက်င့္လွ်င္ ေကာင္းမႈျပဳသည္၊ ကုသုိလ္ျပဳသည္ ဟု ေခၚရေလသည္။
အထက္ပါ ကုသုိလ္ ၃ မ်ဳိးတြင္ မဟဂၢဳတ္ ကုသုိလ္ႏွင့္ မဂ္ ကုသုိလ္ တုိ႔ကား စ်ာန္ရ မဂ္ရ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ႏွင့္သာ သက္ ဆုိင္၏။
ဤ၌ကား လူမ်ားစုႏွင့္ သက္္ဆုိင္ေသာ မဟာကုသုိလ္ ကုိသာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါမည္။
ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳရာ၌ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာျပဳလွ်င္ ေသာမနႆ ကုသုိလ္္ ျဖစ္၏၊
ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ မဟုတ္ပဲ မွန္တန္း အေနႏွင့္ျပဳလွ်င္ ဥေပကၡာ ကုသုိလ္ျဖစ္၏။
ကံ ကံ၏ အက်ဳိးကုိ သိ႐ွိ ယုံၾကည္ၿပီး ျပဳလွ်င္ ဥာဏသမၸယုတ္ ကုသုိလ္ျဖစ္၍
ကံ ကံ၏ အက်ဳိးကုိ မသိပဲျပဳလွ်င္ ဥာဏဝိပၸယုတ္ ကုသုိလ္ျဖစ္သည္။
သူမ်ား တုိက္တြန္းမႈ မပါလွ်င္ အသခၤါရိက ကုသုိလ္ေခၚသည္။ တုိက္တြန္းမႈ ပါလွ်င္ သသခၤါရိက ကုသုိလ္ ေခၚဆုိရေလသည္။
အႏွီ ကုသုိလ္ တုိ႔ကို တြဲစပ္လုိက္ေသာအခါ ေအာက္ပါ အတုိင္းျဖစ္သည္။
(၁) ဝမ္းသာ ဥာဏ္ယွဥ္ မတုိက္တြန္းပဲျပဳေသာ ကုသုိလ္၊
(၂) ဝမ္းသာ ဥာဏ္ယွဥ္ တုိက္တြန္း၍ျပဳေသာ ကုသုိလ္၊
(၃) ဝမ္းသာ ဥာဏ္မယွဥ္ မတုိက္တြန္းပဲ ျပဳေသာ ကုသုိလ္၊
(၄) ဝမ္းသာ ဥာဏ္မယွဥ္ တုိက္တြန္း၍ ျပဳေသာကုသုိလ္၊
(၅) မွန္တန္း ဥာဏ္ယွဥ္ မတုိက္တြန္းပဲ ျပဳေသာကုသုိလ္၊
(၆) မွန္တန္း ဥာဏ္ယွဥ္ တုိက္တြန္း၍ျပဳေသာကုသုိလ္၊
(၇) မွန္တန္း ဥာဏ္မယွဥ္ မတုိက္တြန္းပဲ ျပဳေသာကုသုိလ္၊
(၈) မွန္တန္း ဥာဏ္မယွဥ္ တိုက္တြန္း၍ ျပဳေသာကုသုိလ္ဟု ကုသိုလ္ ၈-မ်ဳိး ျဖာထြက္ လာသည္။
ဤ ကုသုိလ္ ၈-မ်ဳိး ကုိပင္ စိတ္ႏွင့္ တြဲလုိက္ေသာ အခါ မဟာကုသုိလ္စိတ္ ၈-ပါး ဟုျဖစ္လာေလသည္။
ပုံစံအားျဖင့္ ျပရလွ်င္ ခင္ဝင္းၾကည္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးအား ဆြမ္း ေရ ခ်မ္း ဆီမီး ပန္း တုိ႔ကုိ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ကပ္လွဴ၏။ ေကာင္းေသာ အမႈကုိ ျပဳလွ်င္ ေကာင္းေသာ အက်ဳိး ကုိ ရမည္ဟု သိလွ်က္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကို ရည္စူး၍ ပူေဇာ္၏။
ဤသုိ႔ ဆြမ္းေရခ်မ္း ဆီမီး ပန္း တုိ႔ကို ဘုရား ကပ္လွဴရန္ မည္သူက မွ်လည္း မတုိက္တြန္းရေပ။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ ခင္ဝင္းၾကည္ေလး ၏ သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကုသုိလ္စိတ္ ကုိ ''ဝမ္းသာ ဥာဏ္ယွဥ္ ၊ မတုိက္တြန္း ရပဲျပဳေသာ ကုသုိလ္စိတ္''ဟုေခၚဆုိရေပမည္။
မိဘတုိ႔က ခုိင္းေစ၍ လုပ္ရသည္္ ဆုိလွ်င္ကား တုိက္တြန္း ၍ျပဳေသာ ကုသုိလ္စိတ္ သာျဖစ္ရေပမည္။ အျခား ကုသုိလ္စိတ္ ျဖစ္နဳိင္ပုံကုိ လည္း ဤ အတုိင္းပင္ မွန္းဆ၍ သိနဳိင္ေလာက္ပါၿပီ။
လူသားတုိ႔၏ သႏၲာန္ ၌ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္သမွ် ဤ ၈-မ်ဳိးသာျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္ဗုဒ ၶ၏ အဘိဓမၼာ၌ တိက် ပုိင္းျခား ၍ ထားခဲ႔ေလသည္။
ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳျခင္း (ပုညာယူဟန) သည္လည္း ၆-မ်ဳိး႐ွိျပန္သည္။
(၁) မိမိ သေဘာအတုိင္း ေကာင္းမႈျပဳျခင္း၊
(၂) သူတပါး ကုိ အားက်၍ ေကာင္းမႈျပဳျခင္း၊
(၃) ကုိယ္ထိ လက္ေရာက္ သာဟတၴိကေျမာက္ ျပဳျခင္း၊
(၄) ခုိင္းေစ၍ လက္လႊဲျပဳျခင္း၊
(၅) ကံ ကံ၏ အက်ိဳးကုိ သိ၍ျပဳျခင္း၊
(၆) ကံ ကံ၏ အက်ိဳးကုိ မသိဘဲျပဳျခင္း- ဟု ၆-မ်ိဳးရွိသည္။ (အ႒သာလိနီ-၂ဝ၅)
ေဖာ္ျပပါ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳျခင္း ၆- မ်ဳိးတြင္ ဘယ္နည္းႏွင့္ျပဳျပဳ အထက္ပါ ကုသုိလ္ ၆ မ်ဳိး၌ အက်ဳံးဝင္ သည္သာျဖစ္ေလသည္။
ကံ ကံ၏ အက်ိဳး ကုိသိ၍ ျပဳျခင္းသည္ ဥာဏ္ယွဥ္ ကုသုိလ္ ၄-မ်ဳိးတြင္ တမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင္႔ျပဳသည္ မည္၏။ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးကုိ မသိဘဲျပဳျခင္းကား ဥာဏ္မယွဥ္ ကုသုိလ္ေလးမ်ဳိးတြင္ တမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ျပဳသည္မည္၏။
က်န္ ကုသုိလ္ျပဳနည္း တုိ႔ကား မဟာကုသုိလ္ ၈ မ်ဳိးတြင္ တမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ျပဳျခင္း ဟုမွတ္ရေပမည္၊ ကုသုိလ္ ၈-မ်ိဳး ကုိ အဆင့္ အတန္း ခဲြလုိပါလွ်င္ ဥာဏ္ယွဥ္ျပဳေသာ ကုသုိလ္ေလးမ်ိဳး သည္ ဥာဏ္မယွဥ္ မပါေသာ ကုသုိလ္ေလး မ်ိဳး ထက္ သာလြန္သည္။
ထုိ ဥာဏ္ယွဥ္ ကုသိုလ္ေလးမ်ဳိး တြင္လည္း ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာျပဳျခင္း၊ ဥာဏ္ယွဥ္ ၍ျပဳျခင္း၊ သူတပါးတုိ႔ မတုိက္တြန္း ရဘဲ ျပဳျခင္းဟု ဆုိအပ္ေသာ ပထမတန္းစား မဟာ ကုသုိလ္သာ အထူးခြၽန္ဆုံး အထက္ျမက္ ဆုံးျဖစ္ေပသည္။
ထုိ ကုသုိလ္ရွစ္မ်ိဳး ကုိပင္ တိဟိတ္ ကုသုိလ္ ဒြိဟိတ္ ကုသုိလ္ဟု ၂-မ်ိဳးခြဲႏုိင္သည္။
ကုသုိလ္ျပဳရာ၌ ကံ ကံ၏ အက်ိဳး ကုိ ယုံၾကည္ေသာ ကမၼႆ ကတာ ဥာဏ္ သည္ အေရးႀကီး၏။ ႐ုပ္နာမ္ တရား တုိ႔၌ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဟု ႐ႈတတ္ေသာ ဝိပႆ နာဥာဏ္ျဖစ္လွ်င္ သာ၍ ထက္ျမက္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္ျပဳစဥ္ အခါဝယ္ ကမၼႆ ကတ ဥာဏ္ျဖစ္ေစ၊ ဝိပႆ နာဥာဏ္ျဖစ္ေစ ဥာဏ္ တစ္ခုခု ပါလွ်င္ တိဟိတ္ ကုသုိလ္ ျဖစ္သည္။
ထုိကဲ႔သုိ နားလည္ေသာ ဥာဏ္ မပါလွ်င္ (ကေလးငယ္ လူ႐ုိင္း တုိ႔ ကဲ႔သုိ႕ ေတာ္စြာ ေလ်ာ္စြာ အမွတ္ တမဲ႔ျပဳလွ်င္) ဒြိဟိတ္ ကုသုိလ္ျဖစ္သည္။
+ ကုသုိလ္ျပဳစဥ္၊ ကံက်ဳိးျမင္သိ၊ ဥာဏ္ယွဥ္ဘိ တိဟိတ္ကုသုိလ္ေခၚ။
+ ကံက်ဳိး မသိ၊ ဥာဏ္ မ႐ွိ၊ ဒြိဟိတ္ ကုသုိလ္ေခၚ။
ထုိ တိဟိတ္ ဒြိဟိတ္ ကုသုိလ္ႏွစ္မ်ဳိး ကုိပင္ ဥကၠ႒ ကုသုိလ္ (ျမင့္ျမတ္ေသာ ကုသုိလ္) ၾသမက ကုသုိလ္ (အညံ႔စား ကုသုိလ္) ဟု ထပ္ဆင့္၍ ခြဲနဳိင္ျပန္သည္။
မွန္၏- ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳရာ၌ ပုဗၺေစတနာႏွင့္ အပရေစတနာ မ်ားလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ပါ႐ွိ ရေလ သည္။
တစ္ခ်ဳိ႕မွာ မလွဴခင္ ပုဗၺေစတနာ အခုိက္ ၌ အလြန္ ထက္သန္၏။ ကုသုိလ္ႏွင့္ စပ္ေသာ ေဇာေတြ မ်ားစြာျဖစ္ လွ်က္ ႐ွိ၏။ ကုသုိလ္ျပဳၿပီး၊ အထေျမာက္ၿပီး အပရေစတနာ အခုိက္ မွာလည္း လြန္စြာ အားရ၏။ ျပဳရေပၿပီဟု ဝမ္းေျမာက္လွ်က္႐ွိ၏၊
ထုိ ကုသုိလ္မ်ဳိး သည္ ေ႐ွ႕ေရာေနာက္ပါ ကုသုိလ္ေဇာေတြ ၿခံရံလွ်က္ ပါေသာေၾကာင့္ လြန္စြာအား႐ွိ၏။ ဥကၠ႒ ကုသုိလ္ (ျမင့္ျမတ္ ေသာ ကုသုိလ္) ဟုေခၚရ၏။
အခ်ဳိ႕မွာမႈ ပုဗၺေစတနာ အခုိက္၌ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ မ႐ွိ ႏွေျမာ တြန္႔တုိျခင္း၊ တစ္စုံတစ္ရာ အတြက္ မေက် မနပ္ျခင္း၊ မိမိ ဂုဏ္သတင္းႀကီးလုိျခင္း စေသာ အကုသုိလ္ ေတြေ႐ွ႕သြားလွ်က္ ႐ွိ၏။ ကုသုိလ္ျပဳၿပီး ေနာက္ အပရေစတနာ အခုိက္မွာလည္း ျပဳမိ တားမိေလျခင္းစသည္ျဖင့္ ႏွလုံးမသာ မယာျဖစ္ရ၏။
ထုိ ကုသုိလ္မ်ဳိး မွာ ေ႐ွ႕ေရာေနာက္ပါ အကုသုိလ္ျခံရံလွ်က္ ပါေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ အာနိသင္ မ႐ွိလွေခ် ။ ၾသမက ကုသုိလ္ (အညံစား ကုသုိလ္) ျဖစ္ရေလသည္။
+ ေ႐ွ႕ေနာက္ႏွစ္ရပ္၊ ကုသုိလ္ညွပ္၊ ဥကၠဌ္ဆင့္၍ေခၚ။
+ ေ႐ွ႕ေနာက္ႏွစ္တန္၊ အကုၿခံ၊ တဖန္ၾသမကေခၚ။
ဤမွ်ျဖင့္ ကုသုိလ္ အေၾကာင္းနားလည္ေလာက္ၿပီျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ရာတြင္ ဦးတည္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ ထားရ သကဲ႔သုိ႔ ကုသုိလ္ျပဳရာ တြင္လည္း ဦးတည္ခ်က္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ (ပတၴနာ) ထားရေပ သည္။
ဤနဳိင္ငံသား တုိ႔သည္ ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈျပဳရာ၌ တုံ႔ဆုိင္းျခင္း မ႐ွိေပ။ စြန္ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းရာ၌ လည္း ေစတနာ ရက္ေရာလွေပသည္။ ဤ ကုသုိလ္ေစတနာေတြေၾကာင့္ ဆန္ေရ စပါးေပါမ်ား၍၊ သယံဇာတ မ်ား ၾကြယ္ဝ လ်က္႐ွိေနျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆုိရေပမည္။
နဳိင္ငံသား တုိ႔၌ အဖုိးထုိက္စြာ အျမစ္တြယ္ လွ်က္႐ွိေနေသာ ယင္း ကုသုိလ္ ေစတနာေလးမ်ား ခ်ဳိ႕ယြင္း ပ်က္သြားမည္ ကို စာေရးသူ အလြန္စုိးရိမ္မိ သည္။
ယင္းသို႔ ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈျပဳရာတြင္ ေစတနာ မွန္ေသာ္လည္း လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ လႊဲေနလွ်င္ အက်ဳိးရ နည္း ပါးနဳိင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည္႔ေကာင္းမႈ ပင္ျပဳျပဳ ေလာကီခ်မ္းသာ ေလာကီ ပကာသနေတြကုိ မေမွ်ာ္ ဘဲ မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္ ေလာကုတၱရာ ခ်မ္းသာ တုိ႔ကုိ ရည္မွန္း၍ ျပဳသင့္လွေပသည္။
ေဝလာမ ပုဏၰား ကဲ႔သုိ႔ ထမင္းရည္ေခ်ာင္းစီးေအာင္ လွဴသည္ ပင္ျဖစ္ေစ၊ ေလာကီၤ ခ်မ္းသာ၊ ေလာကီ ပကာသန တုိ႔ကိုေမွ်ာ္၍ျပဳလွ်င္၊ မစၧာပဋိပဒါ- အသိလြဲ အျမင္လြဲ၊ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ လြဲမွားျခင္း သာျဖစ္၏။
တစ္ေယာက္ခ်ဳိ မွ် ေလာက္ေသာ ယာဂု ကို လွဴသည္ျဖစ္ေစ၊ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာကုိ ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းလွ်င္္ သမၼာပဋိပဒါ - အသိမွန္ အျမင္မွန္၊ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ မွန္ကန္ျခင္းျဖစ္၏။ (သံယုတ္ နိဒါနဝဂၢကထာ-ပဋိပဒါသုတ္ ၁၈-႐ွဳ႕)။
ထုိျပင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳရာ၌ ''ဣဒံေမ ဒါနံ အာသဝကၡယံ ဝဟံ ေဟာတု၊ ငါ၏ ဤ ဒါနေကာင္းမႈသည္ အာသေဝါ တရား ၄ ပါး တုိ႔၏ ကုန္ရာ နိဗၺာန္ကုိ ပို႔ေဆာင္နဳိင္ပါေစဟု ႏွဳတ္ျဖင့္ ႐ြတ္ဆုိ၍ (ရည္မွန္း၍) ျပဳ လွ်င္ ေဗာဓိဆု ၃ မ်ဳိး ကုိပင္ အလုိလုိ ၿပီးနဳိင္ပါသည္။
ေဗာဓိဆု ၃ မ်ဳိးမွာ.....
(၁) သာဝကေဗာဓိဆု- သာဝက အျဖစ္ႏွင့္သစၥာေလးပါး ကုိ သိျမင္ျခင္း။
(၂) ပေစၥကေဗာဓိဆု- ဘုရားငယ္ တစ္ဆူ အျဖစ္ႏွင့္ သစၥာေလးပါးကုိ သိျမင္ျခင္း။
(၃) သမၼာ သေမၺာဓိဆု- ဗုဒၶ အျဖစ္ႏွင့္ သစၥာေလးပါး ကုိ သိျမင္ျခင္း။
မိမိတုိ႔၏ ပါရမီ အေလွ်ာက္ ဤေဗာဓိဆုႀကီးမ်ား ၿပီးေျမာက္နဳိင္ၾကသည္ ဟူလုိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္း မႈ ျပဳရာတြင္ ကမၼႆ ကတာဥာဏ္၊ ဝိပႆ နာ ဥာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ဥာဏသမၸယုတ္ ကုသုိလ္ျဖင့္ ၄င္း၊ ေလာဘ ေဒါသ စေသာ အကုသုိလ္တုိ႔ မၿခံရံ အထက္တန္းစား တိဟိတ္ ကုသုိလ ္ျဖင့္၄င္း၊ နိဗၺာန္ ကို ရည္မွန္း ၍ ႀကဳိးပန္းအား ထုတ္နဳိင္ၾကပါေစသတည္း။
ဓမၼဗ်ဴဟာ (အတြဲ ၉၊ အမွတ္၁၂) (ကုသုိလ္ ေတြစစ္ၾကမယ္) by Dhamma (ဓမၼဗ်ဴဟာ)
မွ တစ္ဆင့္ ကူးယူဓမၼဒါန တင္ျပအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ာ
(ဗဟုသုတတိုးပြားနိုင္ၾကပါေစခင္ဗ်ာ)
(ကြ်န္ေတာ့္၏Postမ်ားမွ ဓမၼတရားေတာ္ မ်ားကို အမ်ားသူငါ ဖတ္ရွဳေလ့လာ ကုသိုလ္ပြားနုိင္ရန္္ အတြက္ ထပ္ဆင့္ ၍ေဝမ်ွ Shareျခင္းျဖင့့္္ကုသိုလ္ ယူနိုင္ၾကပါသည္္ ခင္ဗ်ာ)
Buddha, Dhamma, Sangha - ရတ္ပိျပကာ
No comments:
Post a Comment