ရြာအေၾကာင္း အသစ္ေတြ မေ၇းျဖစ္ေသးခင္ အရင္က ေရးဖူးတာေတြ တင္ပါရေစ။ ဖတ္ဖူးသူေတြကို ၾကိဳေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒါက ရြာမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ပ်က္ေလး တစ္ခုျဖစ္ျပီး တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္ ျပည္ျမန္မာ ဂ်ာနယ္မွာ ေရးလုိ႕ ပါဘူးပါတယ္။
ဆင္ျခင္သင့္တဲ့ ေဒါသကို ဆင္ျခင္ႏိုင္ေအာင္လုိ႕ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီအျဖစ္ပ်က္ေလးဟာ ဟုိးး လြန္ခဲ့ တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ကပါ။ သတင္းအေနနဲ႕ မဟုတ္ဘဲ ေဒါသထြက္ လြယ္တဲ့ သူေတြ အတြက္ (ကၽြန္ေတာ္ ထိပ္ဆုံးက) အျမဲဆင္ျခင္သင့္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး မို႕ ေခ်းေျခာက္ေရႏွုး တယ္ ေျပာေျပာ ၊ ေဒါသ ထိန္းေဆးေလး ျဖစ္လုိျဖစ္ျငား တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
၁)) အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြလည္း ရန္ကုန္ကုိ မေျပာင္းေသး ဘူး။ ရြာမွာပဲ ရွိတုန္းမို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းပိတ္ရင္ ရြာကိုအျမဲျပန္ပါတယ္။ အညာေႏြဟာ ဘယ္ေလာက္ပူပူ မိဘအိမ္မွာ ေနရတာေလာက္ လုံျခဳံေအးခ်မ္းတာေတာ့ မရွိဘူး။ ရြာအိမ္ရဲ႕ ကပ္ရပ္ အိမ္နီးျခင္းအိမ္ တစ္အိမ္ က ေဒၚေရႊၾကည္တုိ႕အိမ္ပါ။
သူ႕ေယာက်ာၤးက ဦးေအာင္သိန္း ႏြားေတြကို ကန္ထရိုက္ယူ ေက်ာင္းပါတယ္။ ကန္ထရုိက္ႏြားေက်ာင္း သားေပါ့ ။ မေရႊၾကည္က ေန႕လည္ဆို ရြာထဲမွာ မုန္႕ေရာင္းပါတယ္။ ရြာမွာ စီးပြားေရး သိပ္အဆင္မေျပတဲ့ မိသားစုေတြဆုိေတာ့ သားသမီးေတြကို ဒီအတိုင္း လႊတ္ထားတတ္တာလည္း သဘာဝ လုိျဖစ္ေနပါတယ္။
၂)) တစ္ေန႕ေတာ့ အသက္(၈)ႏွစ္ေလာက္ရိွမယ့္ သူတို႕သမီးေလးဟာ ရြာေျမာက္ဘက္ကို ေခြးတုိးေပါက္ လုိ႕ ရြာက ေခၚတတ္တဲ့ ရြာစည္းရိုး လူတစ္ေယာက္စာ ဝင္ေပါက္ကေန သူ႕အေပါင္း အသငး္ေတြ နဲ႕ ေဆာ့ေဖာ္ေဆာ့ ဘက္ေတြေပါ့ ရြာအျပင္ကို ထြက္သြားပါတယ္။ ဒါကလည္း အျမဲထြက္ေနက် သြားေနက် ၊ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ ေဆာ့ကစားေနက်ပါ။
တစ္မနက္လုံး ရြာအျပင္ ေတာစပ္ေတြမွာ ေဆာ့ရင္း ေနပူပူ ေန႕လည္ မြန္းတည့္ ခါနီးေရာက္ေတာ့ အာျပဲ လန္ေနေအာင္ ငိုယုိျပီး ရြာထဲကို ျပန္ဝင္လာပါတယ္။ အဲဒီလုိျပန္ လာတာကလည္း ထူးျခားတယ္လုိ႕မဟုတ္ ဘူး။ ကေလးခ်င္း ရန္ျဖစ္ရင္ ငိုျပန္လာေနက်ပါ။
``အေမေရ----- က်ဴပ္ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး အီးးးဟီးးးး ဟီးးးး`` အဲဒီလုိ သူ႕မ်က္ခြံေတြကို သူ႕ဖာသာ လက္နဲ႕ ဖြင့္ျပီး ငိုတာက မေျပာင္းဘဲ အဲလိုပဲ ငိုေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေခါင္းရင္း အရိပ္ေကာင္း တဲ့ ေဂ်ာင္ညမ္းပင္ၾကီးေအာက္မွာ ထန္းပက္လက္ ကုလားထုိင္နဲ႕ စာထုိင္ဖတ္ေနေတာ့ အဲဒီငိုသံကို အဆက္မျပတ္ ကုိၾကားေနရတာပဲ။
ခဏေနေတာ့ သူ႕အေမ ေဈးေရာင္းက ျပန္လာပါတယ္။ ေဈးေရာင္း ကျပန္လာကာစမို႕ ပင္ပန္းတာက တစ္မ်ိဳး ၊ ေနပူလုိ႕ စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့ သူ႕အေမဟာ သူ႕သမီး ငိုေနတာကို တိတ္ဘုိ႕ ေအာ္ေငါက္ေျပာပါတယ္။ သူ႕သမီးက သူ႕အေမျပန္လာေတာ့ မတိတ္တဲ့ အျပင္ ပိုျပီး ငိုအားရွိလာပါတယ္။ သူ႕အေမက ပထမေတာ့ ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာလို႕ငိုတာလဲ စသျဖင့္ ေဒါနဲ႕ေမးပါတယ္။ မေျဖပဲ ဆက္ျပီးငိုေနေတာ့ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ဝါးျခမ္းျပားနဲ႕ ရိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲလုိရိုက္ေပမယ့္လည္း ဘယ္ေလာက္ရိုက္ရိုက္ ``အေမေ၇--- က်ဳပ္ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး အီးးးး ဟီးးး`` ဆိုတာကို လုံးဝမေျပာင္းပဲ ထပ္ခ်ည္း တလဲလဲ အဲလုိပဲ ငိုေနပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္ အေမက ေမး လိုက္ မေျဖပဲ ငိုေနလို ရိုက္လိုက္ ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕အေမဟာ ေဒါသထြက္ျပီးရင္းထြက္လာျပီး -- ``တိတ္္လို႕ေျပာလည္းမတိတ္ဘူး ဘာျဖစ္တာလဲေမးလည္း မေျပာဘူး ငါ့အိမ္ က်က္သေရတုံးတယ္ သခ်ၤဳင္းမွာ သြားငို သြား သြား ငါ့အိမ္ထဲကထြက္ `` -- ဆိုျပီး သူ႕သမီးကို တရြတ္တိုက္ အိမ္ထဲက ဆြဲထုတ္ျပီး ႏြားေခ်းေတြ စုပုံထားတဲ့ ႏြားေခ်းကုန္းေပၚေရာက္တဲ့အထိ ေမးလိုက္ ရိုက္လုိက္ လုပ္ေနပါေသးတယ္။
ၾကာေတာ့ အိမ္ အေနာက္ဘက္က ဘၾကီးတင္က အျမင္မေတာ္ေတာ့ ``ဟဲ့ ေရႊၾကည္ နင့္ကေလးကို စြတ္ ရိုက္ မေနနဲ႕ ေသြးရိုးသားရိုး မဟုတ္ေလာက္ဘူး`` လုိ႕ဝင္ကန္႕ကြက္မွ သတိဝင္သြားျပီး သမီး လုပ္သူ ကို ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ငိုသံ လုံးဝ တိတ္သြားျပီး ဘဝတစ္ပါးကုိ ကူးသြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ ရပါေတာ့တယ္။ (မိခင္ဘက္က ဝင္ျပီး ခံစားၾကည့္ပါ ။ ရူးမတတ္ ေနာင္တရလိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း။)
**** သမီးရဲ႕ အေမ မရိုက္ေတာ့ပါဘူး--- ငိုပါဦးသမီးရဲ႕ အေမ မသိလုိ႕ပါသမီးရဲ႕ -- အေမမိုက္ၾကီးကုိ ခြင့္လႊတ္တယ္လုိ႕ ထေျပာသြားပါဦး သမီးရဲ႕-- ```
မွတ္ခ်က္။ ။ ရြာအျပင္ဘက္ သစ္ေခါင္းထဲ ကေလးသဘာဝ ႏႈိက္ေဆာ့သျဖင့္ သစ္ေခါင္းထဲမွ ေျမြေဟာက္ ကိုက္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အဆိပ္တက္ၿပီး မ်က္ေစ့ စကြယ္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
ၾကားရတဲ့သူေတြ ျမင္ရတဲ့သူေတြမွာေတာ့ ရင္ေတြနင့္လို႕။
ကိုစိုးႏိုင္(ျမန္မာ့အရုဏ္သစ္)
From... ပ ေယာ ဂ ႏွင့္ ထူး ဆန္း အံ့ ဖြယ္ ျဖစ္္ ရပ္ မွန္ မ်ား
No comments:
Post a Comment