တစ္ခါက ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ ထဲကို အပ်ဳိၾကီးတစ္ေယာက္ အိမ္ေျပာင္းလာတယ္ ။ သူေျပာင္းလာတဲ့ အိမ္ေဘး ကပ္ရပ္မွာ ဆင္းရဲနုံခ်ာတဲ့မိသားစုေလးတစ္စု ရွိပါတယ္ ။
မုဆိုးမ တစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔ကေလးနွစ္ေယာက္ေပါ့ ။
မုဆိုးမ တစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔ကေလးနွစ္ေယာက္ေပါ့ ။
အပ်ဳိၾကီးက " မတတ္နိုင္ဘူးေလ..ဒီေနရာေရာက္မွေတာ့.. ဒီလုိလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရဦးမွာေပါ့.." လို႔ သူ႔ဘာသာေတြးျပီး စိတ္ပ်က္သြားမိတယ္။
အဲ့ဒီ ညမွာပဲ ထံုးစံအတိုင္း ရပ္ကြက္မီးက ရုတ္တစ္ရက္ ပ်က္သြားခဲ့တယ္။ မီးပ်က္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းဖို႔ သူ႔ဖေယာင္းတိုင္ထုပ္ကို လိုက္ရွာ တာေပါ့ ..
ခဏေနေတာ့ သူရွာေတြ႔သြားတယ္ ။
ခဏေနေတာ့ သူရွာေတြ႔သြားတယ္ ။
ေတြ႔ျပီးေတာ့ သိပ္မၾကာပါဘူး… တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔အိမ္ တံခါး လာေခါက္တာကို ၾကားလိုက္မိတယ္။ တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေဘးအိမ္က ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္က စိတ္လႈပ္ရွား တဲ့အသံနဲ႔ ...
“အန္တီ..
“အန္တီ..
အန္တီတို႔အိမ္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ရွိလား” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။
အမ်ဳိးသမီးက "အင္း.. ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ဖေယာင္းတိုင္ ေတာင္ မဝယ္ႏိုင္ပါလားေနာ္ ... ဒါေပမယ့္ ခဏခဏ လာေတာင္းေန မွာစိုးရတယ္။ ေပးလို႔မျဖစ္ဘူး..” လို႔ေတြးျပီး “မရွိဘူး”
လို႔ အသံမာမာနဲ႔ ေအာ္ျပီး တံခါးပိတ္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။
လို႔ အသံမာမာနဲ႔ ေအာ္ျပီး တံခါးပိတ္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္က ျပံဳးျပီး “ထင္သားပဲ ... အန္တီက အခုမွ အိမ္ေျပာင္းလာတာ ဆုိေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္ မပါေလာက္ ဘူးဆုိျပီး ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ အန္တီေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔ သမီးက ဖေယာင္းတိုင္ လာပို႔တာ” လို႔ေျပာျပီး အဖာေတြ ထပ္ေနတဲ့ အက်ၤီအိတ္ ထဲက ဖေယာင္းတိုင္ေလးကို ထုတ္ေပးလုိက္တယ္။
အမ်ဳိးသမီးကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ရွက္မိျပီး ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေအာင္ ဆြံ႕အသြားခဲ႔တယ္။
ကိုယ့္ထက္သာ မနာလို၊ ကိုယ့္ထက္နိမ့္ပါးသူအား နိွမ့္ခ် ဆက္ဆံသူ အဖို႔ကေတာ့ အထင္ နဲ႔ လက္ေတြ႔ အျမင္ဟာ လြဲေခ်ာ္ေနမွာပါ။
လူပီသဖို႔ ရုပ္လွဖို႔ထက္ စိတ္လွဖို႔ အေရးၾကီးတယ္။
ေငြခ်မ္းသာဖို႔ထက္ စိတ္ေစတနာ ခ်မ္းသာဖို႔အေရးၾကီး တယ္။
ေငြခ်မ္းသာဖို႔ထက္ စိတ္ေစတနာ ခ်မ္းသာဖို႔အေရးၾကီး တယ္။
ခ်မ္းသာေပမယ့္ ၿဖစ္ေနတတ္တယ္ ။
ဆင္းရဲေပမယ့္ ေပးေသာလက္လဲ ျဖစ္နိုင္တယ္။
ဆင္းရဲေပမယ့္ ေပးေသာလက္လဲ ျဖစ္နိုင္တယ္။
ေပးေသာလက္ျဖစ္ဖို႔ ေငြခ်မ္းသာဖို႔မလိုဘူး၊
ျမင့္ျမတ္တဲ႔စိတ္ထား ရွိဖို႔သာ လိုတယ္။
ျမင့္ျမတ္တဲ႔စိတ္ထား ရွိဖို႔သာ လိုတယ္။
ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ အသိဥာဏ္ပညာ မပါပဲ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြ မ်ားသထက္ မ်ားျပားလာသူ တစ္ခိ်ဳ႕မွာ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားေတြ ေခါင္းပါးလာၾကတယ္ ။
ဂရုဏာတရားေတြ ေပ်ာက္ကြယ္လာၾကတယ္ ။
သံသယ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ ၾကည့္တတ္လာၾကတယ္ ။
သံသယ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ ၾကည့္တတ္လာၾကတယ္ ။
လူသားအခ်င္းခ်င္း ပံုမွန္ ဆက္ဆံေရးေတြ ကြယ္ေပ်ာက္လာတတ္ၾကတယ္...။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ေနေနတဲ႕ လူပတ္ဝန္က်င္ႀကီးက ....
ေငြ ရွိမွ လူရာဝင္ ေငြမရွိလို႔ ကေတာ့ အသက္ရွဴတာေတာင္ အၿပစ္မလြတ္ဖူး ။
ေငြ ရွိမွ လူရာဝင္ ေငြမရွိလို႔ ကေတာ့ အသက္ရွဴတာေတာင္ အၿပစ္မလြတ္ဖူး ။
စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္သူကို ပိုေကြ်းခ်င္ႀကၿပီး
ငတ္ျပတ္ေနတဲ႕သူကိုေတာ့ ေစတနာမထား တတ္ၾကတာ သဘာဝလို ၿဖစ္ေနၾကပါၿပီ ။
ငတ္ျပတ္ေနတဲ႕သူကိုေတာ့ ေစတနာမထား တတ္ၾကတာ သဘာဝလို ၿဖစ္ေနၾကပါၿပီ ။
လူတိုင္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ။
No comments:
Post a Comment