အားလုံးသိတဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ္တို႔အားလုံး အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ရာစုႏွစ္ဝက္ေလာက္ေနလာ ခဲ့ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕မသိစိတ္ရဲ႕ တစ္ေနရာမဟုတ္၊ တစ္ေနရာမွာ အာဏာရွင္စိတ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနတတ္ တယ္ ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေပၚတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘနဲ႔ ဆရာသမားေတြရဲ႕ အုပ္ထိန္း ကြပ္ ညွပ္မႈနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာတယ္။
က်ေနာ္တို႔ မိဘ၊ ဆရာေတြကလည္း အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲေတာ့ သူတို ႔လည္းပဲ အမိန္႔၊ အာဏာ၊ တင္းၾကပ္မႈနဲ႔ ဖိအားေတြေအာက္မွာ ရွိ တယ္။ သူတို႔ အလုပ္ခြင္မွာလည္း အထက္ေအာက္ အဆင့္အလိုက္ အမိန္႔အာဏာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာကို တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္ နည္း ခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ခံေနရတာကို အထက္ကိုျပန္ တုံ႔ျပန္ဖို႔က် မလြယ္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာပဲ ၿမိဳသိပ္ထား ရတယ္။ အဲေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ရတဲ့သူ၊ နယ္ပယ္ေရာက္တဲ့အခါ စိတ္ထဲ မွာ ေအာင္းထားတဲ့ မေၾကနပ္စိတ္က ပြင့္ထြက္လာတတ္တယ္။
အဲဒီမွာ ေတြ႔တဲ့လူကို ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိတဲ့ ေဒါသဖြင့္ထုတ္မိေရာ။ ဆိုးတာက တခ်ဳိ႕ဆို ကိုယ္ေငါက္ လို႔ရ တဲ့ေနရာမွန္သမွ် လူမွန္သမွ်ကို စြပ္ေငါက္၊ စြပ္ေဟာက္၊ စြပ္ဖိႏွိပ္လုပ္ေတာ့တာပဲ။ အဲလိုလုပ္ရင္းနဲ႔ သူခံခဲ့ ရတာကို ေျဖေဖ်ာက္ေနတာေလ။ ၾကာလာေတာ့ အဲဒီအက်င့္ဆုိးက စြဲသြားေရာ။ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္လည္း က်ေနာ္တို႔ ခံခဲ့ရတာကို တစ္ေနေနရာမွာ ျပန္ႏွံခ်င္စိတ္ အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္မိတယ္ေလ။
အဲေတာ့ ေျပာရရင္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ေနရတဲ့ က်ေနာ္တို႔အားလုံးမွာ အာဏာရွင္စိတ္ ကိုယ္စီ ရွိေနတယ္ဆိုတာေပါ့။
ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာလည္း အဲလိုပုံစံမ်ဳိး လုံးဝႀကီးေပ်ာက္မသြားဘူး။ ရွိေသးတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္ စုလို ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သုံးလာတာ ႏွစ္၂၀၀ေက်ာ္ သက္တမ္းရွိတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာေတာင္ အဲဒီလို အမိန္႔ အာဏာနဲ႔ ရာထူးနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံမႈေတြ ရွိေနေသးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျဗဴ႐ိုကေရစီ ယႏၱရား မွာ အေတြ႔ရမ်ားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။ ေဆး႐ုံတံခါးေစာင့္ကေတာင္ မအူ မလည္ ေတာကတက္လာတဲ့ သူေတြကို မထင္ရင္ မထင္သလို ေငါက္ေနတာ။ က်န္တဲ့ေနရာေတာ့ ေျပာ မေနနဲ႔။ သံ႐ုံးေတြမွာလည္း ဒီလိုပဲ။
ျမန္မာဝန္ထမ္းေတြ က ႏိုင္ငံျခားသားဝန္ထမ္းထက္ ပိုၿပီး ဆက္ဆံရခက္တယ္။ ေငါက္ခ်င္တယ္။ ဗီဇာဌာနေတြ ဆိုေတာ့ လူအမ်ားန႔ဲ အၿမဲဆက္ဆံေနရေတာ့ စိတ္တိုတာလည္း ပါမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကိုယ္ စားျပဳေနတဲ့ သံ႐ုံးရဲ႕ ဥပဓိကို ထိခိုက္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားဘူး။ ျမန္မာျဖစ္ေနတာကိုး။ အဲလိုေျပာလို႔ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာေတြကို အထင္ေသးအျမင္ေသးသေဘာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ရ႕ဲ မေကာင္းတဲ့ ညဥ္စ႐ိုက္ ကို သတိထားမိေအာင္ ေထာက္ျပတဲ့သေဘာ။
က်ေနာ္ဆို ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္က အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္သြားဖို႔ အေၾကာင္းဖန္တယ္။ သက္ဆုိင္ရာ သံ႐ုံး ယဥ္ေက်းမႈဌာနက တစ္ဆင့္ ဖိတ္တာ။ သံ႐ုံးကို ဗီဇာသြားလုပ္ေတာ့ ဗီဇာေကာင္တာမွာထုိင္ တဲ့ ျမန္မာ စကားေျပာ တ႐ုတ္မက ဗီဇာလာလုပ္တဲ့ ၇ ရက္သားသမီးအားလုံးကို အေပၚစီးကေန မယဥ္မေက်း၊ မေခ်မငံ လုပ္ေနတာနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့တာေပါ့။ က်ေနာ့္ေရွ႕က လူအားလုံးကို အဲလိုျပဳမူ ဆက္ဆံေနတာျမင္ေန ရေတာ့ က်ေနာ္ နည္းနည္း တင္းေနၿပီ။ က်ေနာ္အလွည့္မွာလည္း အဲဒီအတုိင္းလုပ္တာပဲ။
ျဖည့္ထား တဲ့ေဖာင္ ကို တစ္မ်က္ႏွာခ်င္းလွန္ၾကည့္ၿပီး တစ္မ်က္ႏွာခ်င္း ျပန္ျပင္ခိုင္းတယ္။ ၂ႀကိမ္ျပန္ျပင္ေပးၿပီး ဒီတစ္ခါ စာမ်က္ႏွာအားလုံး ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး တစ္ခါတည္းေျပာ၊ ေနာက္ တစ္ခါဆို ျပင္ မေပးေတာ့ဘူးလို႔ က်ေနာ္ ခပ္မွန္မွန္ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္ကို မ်က္လုံးတစ္ခ်က္လွန္ၾကည့္ၿပီး ေဖာင္ကို ပစ္ခ် လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခဏ ထုိင္ေစာင့္ေနအုံးလို႔ မာမာတင္းတင္းေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ေပါက္ ကြဲေတာ့တာပဲ။ “ဘာလို႔ ထုိင္ေစာင့္ရမွာလဲ။ မေစာင့္ဘူး။ စစ္မေပးဘူးလား ေပးမွာလားပဲေျပာ။ နင္တို႔ ႏုိင္ငံ ကို ငါက သြားခ်င္လြန္းလို႔မ်ားလာၿပီး ခခယယ ဗီဇာလာလုပ္တယ္ ထင္လို႔လား။ နင္တို႔ သံ႐ုံးက ဖိတ္လို႔ သြားမွာ။ နင္ငါ့ကိုတင္မကဘူး ဗီဇာလာတင္တဲ့လူတုိင္းကို မေခ်မငံေျပာေနတာ ငါၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ။ တရုတ္မက ဘာလူပါးဝတာလဲ။
ဒါျမန္မာျပည္။ ဒီတိုင္းျပည္ကိုလာၿပီး ငါတို႔ႏိုင္ငံသားေတြကို မေစာ္ကားနဲ႔ ။ ေပး.. ငါ့ပတ္စ္ပို႔စာအုပ္ နဲ႔ ေဖာင္ျပန္ေပး။ နင္တို႔ႏိုင္ငံလည္း ငါမသြားဘူး။ ေနာက္လည္း ဒီဗီဇာဌာနကို တစ္သက္လုံးမလာဘူးမွတ္” လို႔ ေျပာၿပီး စာအုပ္ကို ျပန္ယူၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေရႊျမန္မာအားလုံးကေတာ့ ဒီတရုတ္မ အဟိန္းအေဟာက္ခံၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြ နဲ႔ ဗီဇာဆက္ေစာင့္ေနၾကေလရဲ႕။
က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ တရုတ္ယဥ္ေက်းမႈ ေကာင္စစ္႐ုံးက ဒုေကာင္စစ္ဝန္ကို ဖုန္းဆက္တယ္။ “ခင္ဗ်ားတို႔ ဗီဇာဌာနက က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံသားအားလုံးကို ဒီလိုဆက္ဆံေနတာ ဘာသေဘာလဲ။ ဒါ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ပထမဦး ဆုံး ဝင္ေပါက္။ အဲဒီဝင္ေပါက္မွာ ဒီလိုဆက္ဆံေနတာ က်ေနာ္တို႔ကို ဘယ္လိုသေဘာထားလုိ႔လဲ။ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲကို အခုလုိဆက္ဆံတာမဟုတ္ဘူး။ လာသမွ် ျမန္မာအားလုံးကို အဲလိုဆက္ဆံေနတာ။
ဒါကို သိသိခ်ည္းနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ သံ႐ုံးမွာ ဒီလိုဝန္ထမ္းမ်ဳိးကို ခန္႔ထားတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီလိုဝန္ ထမ္းကို ဒီလိုေနရာမွာ ခန္႔ထားတာ ခင္ဗ်ားတို႔ တိုင္းျပည္ သိကၡာက်မယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား”လို႔ ေျပာ လိုက္ တယ္။ ဒုေကာင္စစ္ဝန္က လက္ေအာက္ဝန္ထမ္းေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ သီးခံဖို႔ ေျပာတယ္။ ဗီဇာရေအာင္ သူ လုပ္ေပးပါ့မယ္။ က်ေနာ္သြားစရာမလိုပါဘူး။ သူလာယူၿပီး လုပ္ေပးပါ့မယ္ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ “ခင္ဗ်ားလည္း လာလုပ္ေပး မေနေတာ့နဲ႔ က်ေနာ္ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီ။ က်ေနာ္မသြားရလု႔ိ လည္း ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ သံ႐ုံး၊ ဗီဇာ႒ာနကို က်ေနာ္ မေက်နပ္ဖူး။ အဲဒီဝန္ထမ္းထက္ အဲဒီ ဝန္ထမ္းကို ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ ခန္႔ထားတဲ့သူက ပိုတာဝန္ရွိတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ တမင္သက္ သက္ ျမန္မာေတြကို ဦးခ်ဳိးတယ္လို႔ ခံစားရတယ္” လို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပာပစ္လိုက္တယ္။
ျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ သူေတြက ျပည္သူလူထုကို ဘယ္လို ဝန္ေဆာင္မႈေပး ရမယ္ဆိုတာ နားမလည္ဘူး။ အာဏာရွင္ေခတ္၊ အာဏာရွင္စရုိက္နဲ႔ ျပည္သူကိုဆက္ဆံတာပဲ က်င့္သားရေန တယ္။ အဲေတာ့ ျပည္သူ႔ေရးရာဝန္ေဆာင္မႈဆိုတာကို နားမလည္ပဲ “ငါက မင္းတုိ႔ကို ေစတနာနဲ႔ အ႐ႈံးခံ လုပ္ေပးေနတာ ေက်းဇူးတင္ၾက”ဆိုတဲ့ အထက္စီးပုံစံမ်ဳိး ခ်ဳိးတာေပါ့။ အစိုးရတစ္ရပ္က ကိုယ့္ျပည္သူ လူထု ကို ပါးစပ္က မိဘျပည္သူေတြလို႔ တစ္ဖြဖြေျပာၿပီး လက္ေတြ႔မွာ ဖိႏွိပ္ရက္စက္ေနရင္ ျပည္သူကို မေလးစား၊ အေလးမထားတာပဲေပါ့။
ကိုယ့္အစိုးရကိုယ္တိုင္က မေလးစားတဲ့ျပည္သူကို တျခားႏုိင္ငံတစ္ခုကလည္း ဘယ္ေလးစားေတာ့မလဲ။ အထူးသျဖင့္ အဲဒီအစိုးရက ဆရာတင္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံဆို ေျပာမေနေတာ့နဲ႔။ အဲဒီလိုဆက္ဆံတဲ့ ႏုိင္ငံကလည္း သူ႔ျပည္သူကို ဒီလိုဆက္ဆံမွာပဲ။ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုဘူး။ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာျပည္သူေတြက ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာရင္ အိမ္တုိင္ခြ်တ္ၿပီး ေရာင္းေကြ်းရေကြ်းရ ဆိုတဲ့ လူမ်ဳိး။ ၿပီးရင္ ေတာ္႐ုံတန္ ႐ုံေတာ့ ေအာင့္အီးသီးခံၿပီးေနတယ္။ သိပ္လြန္လာမွသာ အသံထြက္လာတတ္တဲ့အမ်ဳိး။ ဒီေလာက္ ပင္ပန္း ဆင္းရဲ ဒုကၡခံေနရတာေတာင္ ဒုကၡကို ဟာသနဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္တတ္တဲ့ လူမ်ဳိး၊ အတိတ္က ဘယ္ေလာက္ ရက္စက္ခဲ့ ရက္စက္ခဲ့ ဒီေန႔ ေတာင္းပန္စကားေျပာ၊ အျပစ္ဝန္ခံရင္ ေက်ေအးတတ္တဲ့လူမ်ဳိး၊ အရင္က ဘယ္ေလာက္ အျမင္ကပ္ခဲ့ကပ္ခဲ့ ပန္းေလးေရာင္းစားၿပီး ေနရာတာပါတုိ႔၊ ဘုရားတရားပဲလုပ္ေတာ့ မွာ တို႔ေျပာလိုက္ရင္ ေၾသာ္.. သူ႔ခမ်ာသနားပါတယ္လို႔ လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းေနတဲ့သူ ကေတာင္ ေျပာတတ္တဲ့ လူမ်ဳိး။
အဲလို လူမ်ဳိးကို ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး တည္ေဆာက္ေနပါတယ္လို႔ မစားရ ဝခမမ္း ေျပာေနတဲ့သူ တခ်ဳိ႕ က ျပည္သူ႔ေရးရာဝန္ေဆာင္ မႈနဲ႔ ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရးေလာက္ ကိုေတာင္ မသိပဲ ျပည္သူကို ျပန္ ရန္ေထာင္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဘက္က ဝန္ေဆာင္မႈ ဒင္းျပည့္ က်ပ္ျပည့္မေျပာနဲ႔ သုံးဆယ့္ငါးျပားေလာက္ေတာင္ မရွိပဲ ေျပာတဲ့ေလသံက အထက္စီး က ျဖစ္ေန တာ ႐ုပ္ဆိုးလွတယ္။ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ တန္းညွိခ်င္ရင္ အဲဒီႏုိင္ငံေတြလို ပဲ ျပည္သူေတြကို ဝန္ေဆာင္မႈအရင္ေပး။ ေပးၿပီးလို႔ ျပည္သူက အဲဒီဝန္ေဆာင္မႈနဲ႔ ထုိက္တန္တာ ျပန္ မေပးရင္ ေျပာခ်င္တိုင္းေျပာ။ အခုဟာက အဲလိုမွ မဟုတ္တာ။ ေျပာတာေတြ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ သိပ္မ်ား သြားၿပီ။
အဲဒီ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ အေတြးက ဒီေခါင္းႀကီး တင္ဖို႔လုပ္မွ ေပၚလာၿပီး ေရးျဖစ္တာ။ အဓိကေျပာခ်င္တာက ျပည္သူကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ ျပည္သူ႔အစိုးရအျဖစ္ ျမင္ခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႔ထုတ္ သတင္းစာအတြက္ ေခါင္းႀကီး ေရးမိတယ္။ ေဝဖန္ဖို႔၊ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲဖို႔နဲ႔ ဆင္ျခင္သတိျပဳမိဖို႔ မွ်ေဝပါတယ္။
ျပည္သူ႔အစိုးရဆိုသည္မွာ
လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ (ဝါ) သမၼတေရြး ခ်ယ္ေရး အဖြဲ႕က ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္လိုက္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ အစိုးရအဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္မည့္ ဝန္ႀကီးမ်ား၏ အမည္စာရင္းကို ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္သြင္းရသည္။ သမၼတသည္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီးသည္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံ ခန္႔ခြဲေရးတာဝန္ကို သီးျခား ထမ္းေဆာင္ သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သမၼတကို အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကဲ႔သို႔ လူထုက တိုက္ ႐ိုက္ ေရြး ေကာက္ တင္ေျမႇာက္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူလူထု ကိုယ္စား လႊတ္ေတာ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ထားသည့္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားက ေရြးခ်ယ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆိုရပါက လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာဝန္ ယူထားေသာ အစိုးရ(ဝါ) ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ သည္ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ထားသည့္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္ေသာ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို တာဝန္ခံရသည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကလည္း လႊတ္ေတာ္တြင္ အမ်ားဆႏၵျဖင့္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ထားသည့္ သမၼတကို တာဝန္ခံရသည္။ လႊတ္ေတာ္ ဆိုသည္မွာ ျပည္သူလူထုကို ကုိယ္စားျပဳသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼတသည္ လႊတ္ေတာ္ကို တာဝန္ခံရျခင္းမွာ ျပည္သူလူထု ကို တာဝန္ခံရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သမၼတ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕ သည္လည္း ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အရ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားျပဳ အစိုးရ ျဖစ္သည္။
ျပည္သူ႔အစိုးရ တုိ႔မည္သည္ ျပည္သူလူထု၏ အက်ဳိးစီးပြား ကိုသာ အစဥ္အၿမဲ ဦးထိပ္ထား ရမည္မွာ အားလုံး သိရွိနားလည္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ အစိုးရအၾကား အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ ယုံၾကည္မႈရွိလွ်င္ ျပည္သူ႔အစိုးရ ျဖစ္သည္ဟု ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဆိုႏိုင္သည္။ ထိုအတြက္ အစိုးရတို႔သည္ ဥပေဒအရ သတ္မွတ္ထားေသာ အေရးကိစၥ အခ်ဳိ႕မွတစ္ပါး အစိုးရ၏ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ မွန္သမွ် ကို ျပည္သူလူထုအား ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိရွိ အသိေပးရန္ လိုသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခမ်ား တိုးျမႇင့္ ေကာက္ခံမည္ဆိုပါက ျပည္သူလူထုထံ ႀကိဳတင္ အသိေပးရမည္မွာ ျပည္သူ႔အစိုးရ၏ အေျခခံ တာဝန္ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုထံ အသိေပးျခင္း ဆိုရာတြင္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္သည့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားထံ ႀကိဳတင္ အသိေပးလွ်င္ပင္ ျပည္သူကို အသိေပးရာ ေရာက္သည္။
သို႔ေသာ္ အစိုးရသည္ ျပည္သူလူထုအား လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခမ်ား မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ တိုးျမႇင့္ေကာက္ ခံရသည္၊ မည္မွ် တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံမည္၊ မည္သည့္စနစ္ျဖင့္ ေကာက္ခံမည္၊ မည္သို႔ အမ်ဳိးအစား ခြဲျခားေကာက္ခံမည္ အစရွိသျဖင့္ ႀကိဳတင္ရွင္းလင္းျခင္း မရွိဘဲ ႏုိင္ငံပုိင္ အစိုးရဝါဒျဖန္႔ သတင္းမီဒီယာ မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကညာလိုက္သည့္အခါ ေဝဖန္ တုံ႔ျပန္သံမ်ား ေသာေသာညံ သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုတုံ႔ျပန္မႈမ်ားကို ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနက ဦးစီးကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္ စီမံခန္႔ခြဲေနေသာ ႏိုင္ငံပိုင္ အစိုးရဝါဒျဖန္႔ မီဒီယာ မွတစ္ဆင့္ ႏႈတ္လွန္ထိုး ရန္ေထာင္သကဲ႔သို႔ ျပန္လည္ ရွင္းလင္းထားျခင္းမွာ လက္ရွိကာလ မ်ဳိးတြင္ မ်ားစြာ အံ့အားသင့္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။
တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံေသာ ဓာတ္အားခသည္ ႏိုင္ငံတကာ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ ေျပာစရာ မရွိေသာ္ လည္း ျပည္သူကုိ ႀကိဳတင္အသိေပးမႈ မရွိျခင္း၊ ေဝဖန္မႈမ်ား ကိုလည္း ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ႏႈတ္လွန္ထုိး တုံ႔ျပန္ျခင္းတို႔မွာ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ (ဝါ) ျပည္သူ႔အစိုးရ တစ္ခု၏ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ ဖီလာျပဳသကဲ႔သို႔ ရွိသည္။ တစ္နည္းဆုိရေသာ္ လုပ္ရမည့္အလုပ္ကို လုပ္ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း လုပ္ပုံလုပ္နည္းမွာ ယခင္ စနစ္ေဟာင္း က ပုံစံအေဟာင္းအတိုင္း ျပည္သူလူထုကို အေလးမထားသည့္ သေဘာ သက္ေရာက္သည္။ ပိုဆိုးသည္မွာ ဓာတ္အားခကို အ႐ႈံးခံ ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနေသာ အစိုးရကို ေက်းဇူးမတင္ သည့္အျပင္ အျပစ္ျမင္ရေကာင္းလား ဆုိသည့္ ႐ႈေထာင့္ မ်ဳိးမွ ျပန္လွန္ ေခ်ပထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ဆရာဝန္ျဖစ္သူ၏ တာဝန္မွာ ေဆးကုရမည္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းဆရာ၏ တာဝန္မွာ စာသင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အစိုးရအျဖစ္ တာဝန္ယူလွ်င္ အစိုးရ၏ တာဝန္မ်ားကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အစိုးရျဖစ္ လာလွ်င္ ျပည္သူ႔ေရးရာ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ား ျဖည့္ဆည္းေပး ရမည့္တာဝန္ ရွိသည္။ ထိုသို႔ ထမ္းေဆာင္ ျဖည့္ ဆည္းေပးေသာ အစိုးရတစ္ရပ္ကို ျပည္သူလူထုက အသိအမွတ္ ျပဳမည္သာ ျဖစ္သည္။ ေက်းဇူးတင္ျခင္း၊ မတင္ျခင္းသည္ ျပည္သူလူထု တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ဆႏၵသေဘာထား အတုိင္းသာ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုကို အေလးထား ေလးစားကာ ဦးထိပ္ထားေသာ အစုိးရတုိ႔မည္သည္ အခ်ိန္မေရြး ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိသည္။ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈ ရွိသည္။ ထိုအခါ ျပည္သူလူထု ကလည္း ျပည္သူ႔အစိုးရ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစား မည္သာ ျဖစ္သည္။
Kyaw Min Swe
အယ္ဒီတာ (၅-၁၁-၂၀၁၃)
From...၇ဲရင္႔ငယ္{ကေနဒါ}
No comments:
Post a Comment