အားလုံးနီးပါး ႀကားဖူးႀကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္က ဘယ္လုိဆုိထားလဲ “လူဆုိတာတစ္ေယာက္ စီမေနႏုိင္တဲ့ သတၱ၀ါေတြပဲ”တဲ့။ ဟုတ္တာေပါ့၊ မိသားစု သုိ႔မဟုတ္ ႀကင္ေဖာ္ႀကင္ဖက္ သုိ႔မဟုတ္ သူငယ္ ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ အတူေန-ေနရတဲ့ ေလာကႀကီးေလ။ လူဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ဦး နဲ႔တစ္ဦး အႀကဳိက္ေတြ၊ သေဘာထားေတြ၊ အျမင္ေတြ မတူညီႀကဘူးဆုိတာ အားလုံးရဲ႕ အသိ။
ေမြး တုန္းက ပါလာတဲ့ ကြဲျပားတဲ့စရုိက္ေႀကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ရာဂစရုိက္အားႀကီး တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ က ေဒါသ စရုိက္အားႀကီးတယ္စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ေလ။ “မုဆုိးနားနီး မုဆုိး၊ တံငါနားနီးေတာ့ တံငါ”ဆုိ တဲ့ စကားအတုိင္းပဲ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေႀကာင့္လည္းစရုိက္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲ သြားႏုိင္ ပါတယ္။
မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ႀကီးမ်ား၏ ပဓာနမဟာနာယကခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲရာဇဓမၼာဘိ၀ံသ ဘာမိန္႔လဲဆုိေတာ့ "ဘုန္းႀကီးတို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ကမၻာအရပ္ရပ္ ေနရာအရပ္ရပ္မွာ ေနၾကတာရွိတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာေတြက မတည့္တာမ်ားတယ္။ အဲဒါ အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံမွာ တစ္ေယာက္တည္းရွိရင္ေတာ့ တည့္မွာေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရွိရင္ မတည့္ေတာ့ ဘူး။ ေနာင္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ကိုယ့္အရိပ္နဲ႕ကိုယ္ ရန္ျဖစ္ၾကမလားမသိဘူး။ ျမန္မာေတြမွာ အဲဒီအက်င့္ ေလးေတြရွိေနတယ္။ အဲဒါကို ေဖ်ာက္ဘို႕လိုတယ္"တဲ့။ (မူရင္း ဖဘက)
ေဒါသဆုိလုိ႔ ေဒါသတအားႀကီးတဲ့ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ ေတြ႕ဖူးတယ္။ သူက ေဒါသႀကီးရုံ တင္မ ဟုတ္ေသးဘူး။ အၿငဳိးအေတးလည္း မဟာ့မဟာပဲ။ ရွင္းျပမခံဘူး၊ စကားေျပာရင္ “ဒီမွာ တပည့္ေတာ္ေျပာ ဦးမယ္၊ တပည့္ေတာ္ေျပာဦးမယ္”ဆုိတာခ်ည္းရယ္။ သူနဲ႔တစ္ေနရာရာမွာ အတူသြားရင္ လမ္းကလူေတြနဲ႔ မႀကာခဏေအာ္ဟစ္ဆဲဆုိႀကတယ္။ မေက်နပ္စရာေလးေတြဟာ ဒုိင္ယာရီစာအုပ္ထဲ မွတ္မထားေပမယ့္ ေရး မွတ္ထားတာထက္ ပုိၿပီးတိက်တယ္လုိ႔ေတာင္ ယူဆရတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔ဘယ္တုန္းက အဲဒီလူက အဲဒီ ဘုန္းႀကီးက ဘယ္လုိေျပာတယ္ ဘယ္လုိ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ရွိတယ္ဆုိတာေတြ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလုိ သူ႕ဆီက နားေထာင္ေပးရတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္သားကုိ အရမ္းကူညီတတ္တယ္။ ကူညီတတ္တယ္ဆုိေပမယ့္ ခ်ိန္ခြင္နဲ႔ခ်ိန္လုိက္ရင္ အမည္းေရာင္ဘက္က အမ်ားႀကီးသာေနလုိ႔ အမည္းေရာင္လုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ခံရတယ္။ တကယ္ဆုိ အျဖဴနဲ႔အမည္းေရာရင္ မီးခုိးေရာင္ထြက္ရမွာေလ။
တစ္အိမ္တည္း၊ တစ္ခန္းတည္း အတူေနရၿပီ၊ အတူေနၿပီဆုိရင္ျဖင့္ ပစၥည္းပစၥယ ထားတာ၊ ျပဴတင္းေပါက္ ဖြင့္တာပိတ္တာ၊ အုိးခြက္ေဆးေႀကာ တာကစလုိ႔ အေသးအဖြဲကိစၥေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သေဘာထား မတုိက္ဆုိင္ မႈေတြ၊ အလုိမက်မႈေတြ ျဖစ္တတ္ႀကမွာပဲ။ အုိးခြက္ေဆးတာဆုိလုိ႔ စားခါနီး ထမင္းပန္းကန္ကုိ ဆပ္ျပာနဲ ႔ တုိက္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာေဆးၿပီးမွ စားတတ္တာ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ဖူးတယ္။ အခုစာေရးသူရဲ႕အယူ အဆေတာ့ မလုိအပ္ဘူးလားလုိ႔ ယူဆတယ္။ ဘာေႀကာင့္လဲဆုိရင္ စားၿပီးကတည္းက ဆပ္ျပာနဲ႔ ေဆး ထားၿပီးသားေလ။ စားခါနီးက်လုိ႔ရွိရင္ ေရက်င္းလုိက္ ရင္ အုိေကၿပီလုိ႔ ထင္မိလုိ႔ပါ။
ပုထုဇဥ္မွန္ရင္ အဲဒါကုိ ျငင္းလုိ႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္လုိ႔၊ သံေယာဇဥ္ႀကီး မားလုိ႔ ေပါင္းသင္းေနထုိင္ႀကတဲ့ လင္မယားေတြေတာင္မွ အလုိမက်မႈေတြ ျဖစ္ႀကေသးတာပဲ။ တစ္နယ္တစ္ေက်းဆီက လာတဲ့ ဘာသာစကားမတူ၊ လူမ်ဳိးျခားလည္းျဖစ္ေနၿပီး အေႀကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေႀကာင့္ အတူေနထုိင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိတာ အထူးေျပာစရာေတာင္ လုိမယ္မထင္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္း တက္ေနတဲ့လူေတြ၊ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြ သူငယ္ခ်င္းေရာင္းရင္းေတြနဲ႔ ေနရတာ မ်ားပါလိမ့္ မယ္။ ေသးငယ္တဲ့အဖြဲ႕အစည္း ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကီးမားတဲ့အဖြဲ႕အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိၿပီး ေဆြးေႏြးႏိုင္၊ ညႈိႏႈိင္းႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲေပါ့။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိဘဲ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အထင္ေတြလြဲ၊ အဲဒီအထင္လြဲမႈေလးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ ႀကီးထြားလာ မယ္ရင္ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္း အဲဒီ Group မွာ မၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့ဘူး။
လူတုိင္းမွာ အားသာခ်က္ေတြ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိႀကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဦးေႏွာက္တစ္လုံးတည္း နဲ႔ ႏုိင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္သလုိ ဦးေႏွာက္တစ္လုံးတည္းနဲ႔ အိမ္မႈကိစၥအားလုံးကုိ ၿပီးလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္နဲ႔။ ထင္ရင္ မွားသြားလိမ့္မယ္။ အလုိမက်တာ၊ မႏွစ္သက္တာ၊ သေဘာမက်တာေတြ ေတြ႕ႏုိင္ပါ တယ္။ ေတြ႕လုိ႔ ရွိရင္…
No one is perfect. “လုံး၀ၿပီးၿပည့္စုံတဲ့လူဆုိတာ ရွိမွမရွိဘဲ”ဆုိတာေလးကုိ အရင္ဆုံးသတိ ရလုိက္ပါ။
သူ႕ေကာင္းကြက္ေလး၊ သူ႕အားသာခ်က္ေလးကုိ ျမင္ေအာင္ႀကည့္လုိက္ပါ။
အရွင္ေဆကိႏၵေဟာသလုိ “သူမွ ငါမဟုတ္ဘဲကုိး”ဆုိတာကုိ ေအာက္ေမ့လုိက္ ကုိယ့္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ ကုိ ျပန္ျမင္ေယာင္ႀကည့္ပါ။
“အုိ ငါေဒါသထြက္ေနတုန္း စကားေျပာရင္ အမွားေတြပဲ ေျပာေနမိမယ္။ တစ္ေနရာရာကုိ ခဏေရွာင္ေျပး ဦးမွျဖစ္မယ္”ဆုိၿပီး တစ္ေနရာရာကို ခဏတျဖဳတ္သြားၿပီး အာရုံေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းေန လုိက္ပါ။ ဒါဆုိရင္ တင္းေနတာေလးေတြ ေလ်ာ့သြားပါ လိမ့္မယ္။ သုိ႔မဟုတ္ ေပ်ာက္သြားပါ လိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဘက္လြန္တဲ့ပုဂၢဳိလ္၊ အဆုိးဘက္ခ်ည္းယုိင္ေနတဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့။ အေကာင္းဘက္လြန္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ဆုိတာက ဘယ္သူနဲ႔မွ ျပႆနာ မျဖစ္ပဲ ေအးေဆးေန တဲ့ပုဂၢဳိလ္ ေအးေဆးေန တယ္ဆုိေပမယ့္ လူမႈေရးကိစၥမွာ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ တက္တက္ႀကြႀကြရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ကုိ ေျပာပါတယ္။ သူမ်ားကုိ ဦးစားေပးတတ္တယ္။ ဥပမာ တစ္ေနရာရာကုိ ခရီးအတူသြားတယ္ဆုိပါစုိ႔ သူက ထုိင္ခုံေကာင္းကုိ မလုတတ္ တဲ့သူ တစ္ဘက္သားက မထုိင္ခ်င္တဲ့ေနရာကုိ ထုိင္ေပးတတ္တဲ့သူေပါ့။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူမ်ားအျပစ္ေတြကုိ သူ႕ဆီေဖာက္သည္ခ်ရင္ အားနာပါးနာနဲ႔မုိ႔ တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ နားေထာင္ေပးတယ္။ ေျပာေနတုန္းရွိေသး တျခားအေႀကာင္းျပခ်က္နဲ႔တစ္ေနရာရာ ကုိ ေရွာင္ထြက္သြား တတ္တယ္။ အဲဒီလုိပုဂၢဳိလ္ ရွားပါးပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕အတၱသီးေတြကုိ အရြက္ေတြနဲ႔ ဖုံးကြယ္ထားတယ္။
အဆုိးဘက္ခ်ည္းယိုင္ေနတဲ့ပုဂၢဳိလ္ကေတာ့ ေျပာစရာမလုိေတာ့ပါဘူးေနာ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆုိး ခ်ည္းျမင္ေန တတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္။ အားနည္းခ်က္ကုိ မေကာင္းမႈ၊ အားသာခ်က္ကုိ ေကာင္းမႈလုိ႔ တင္စားေျပာမယ္ဆုိရင္ အားနည္း ခ်က္နဲ႔ အားသာခ်က္ေရာေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြက မ်ားမယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ အေကာင္းျမင္ စိတ္က ၁၀% သာရွိၿပီး အဆုိးျမင္စိတ္က ၉၀% ရွိတတ္တယ္။ အဲဒီလုိပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးလည္း ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ေနရာတုိင္း အေကာင္းဘက္ ခ်ည္း ျမင္ရမယ္လုိ႔ မဆုိလုိပါ။ အေကာင္းကိုေတာ့ အေကာင္းအတုိင္းျမင္ၿပီး အဆုိးကုိေတာ့ အဆုိးတုိင္းပဲ ျမင္သင့္ပါတယ္။ အဆုိးကုိ အေကာင္း လုိ႔ ျမင္ေနရင္ေတာ့ မွားသြားမွာေပါ့။
အလုိမတူတာ၊ အႀကဳိက္ကြဲျပားေနတာေနတာကစၿပီး ျပႆနာဆုိတာ ျဖစ္လာရတာပဲ။ အဆင္ေျပမႈကုိ မေရွးရႈဘဲ သူ႕မာနကုိယ့္မာန မာနေတြ ၿပဳိင္မွန္းမသိ ၿပဳိင္ေနမိလုိ႔ ျပႆနာေတြျဖစ္လာတာပါ။ သူေရာက္လာရင္ လွပတဲ့ေျဖရွင္းနည္းေလးေတြ၊ တုန္႔ျပန္မႈေလးေတြနဲ႔ တုံ႔ျပန္ႏုိင္ႀကပါေစ...
From...ေတာက္ပၾကယ္စင္
No comments:
Post a Comment