ကြၽန္ေတာ္ အေဟတုုက ၀ါဒသမား - ဖုုိးထက္

“Misfortune never comes alone” ဆိုတဲ႔ အဂၤလိပ္စကားပံုကို စၿပီးသိရစဥ္က ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာ အမ်ိဳး မ်ိဳး ဘာသာျပန္ၾကည္႔မိတယ္။ ကံဆိုးျခင္းမ်ားသည္ အေဖာ္အေပါင္းႏွင္႔လာသည္။ ကံမေကာင္းျခင္းသည္ တစ္ေယာက္ထဲ မည္သည္႔အခါမွ မလာ။ အခု အသက္ေလး နည္းနည္းရလာမွ ျမန္မာစကားပံုတစ္ခုကို ကြက္ခနဲ သြားသတိရတယ္။ “ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို႔ရြာ” လို႔ ဘာသာျပန္လိုက္ရင္ ပိုေကာင္းမလား လို႔ေလ။

ရင္းႏီွးတဲ႔ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကိုလဲ ေမးစမ္းၾကည္႔ဘူးပါရဲ႕။ အားလံုးက တစ္ညီတစ္ညႊတ္ ထဲ ေျပာၾက တယ္။ ကံဆိုးၿပီဆိုရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ တစ္ခါထဲနဲ႔ မၿပီးဘူးလို႔ အမ်ားစုကေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘ၀ ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ျပန္ငဲ႔ၾကည္႔ပါရဲ႕။ မွန္သင္႔ သေလာက္ မွန္တယ္လို႔ ေျပာရမွာဘဲေပါ႔။ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ အဆင္မေျပျဖစ္ၿပီဆိုရင္၊ အလုပ္ေတြက ယားရင္ေတာင္ ထံုးတို႔ မွတ္ထား ရေလာက္ေအာင္ အလြန္မ်ားတယ္။ စိတ္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျဖစ္မေနဘူး၊ ကိုယ္လက္ မက်န္းမာဘူးဆိုရင္ အေပါင္းအသင္း၊ ေရာင္းရင္း၊ ခ်စ္ရ ခင္ရ၊ ျမတ္ႏိုးရေသာ သူမ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေႏွာင္႔ အယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ရက္အားၾကတယ္။

ကံဆိုး ကံေကာင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ဆရာေငြၾကည္ရဲ႕ ကာတြန္း တစ္ကြက္ကို သြားသတိရတယ္။ ကံေကာင္းလို႔ ေလယာဥ္ပ်ံစီးရ၊ ကံဆိုးခ်င္ေတာ႔ ေလယာဥ္ပ်ံ ပ်က္က်။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ေလထီးပါလာ။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ႔ ေလထီးက မပြင္႔။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ေအာက္က ေကာက္ရိုးပံုကိုေတြ႔။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ႔ ေကာက္ရိုးပံုနဲ႔ လြဲ ေသေရာ…လို႔ ဆရာ႔ကာတြန္းတစ္ကြက္ကို ဖတ္ဘူးတယ္။

လူဆိုတာ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ ကံဆိုး၊ ကံေကာင္းဆိုတာ ဆရာ႔ကာတြန္းလိုဘဲေနမွာ ပါ။ ေရႊလင္ပန္း နဲ႔ အခ်င္းေဆး မင္း ေမြးတဲ႔ သူေတြေတာင္ ကံဆိုးတယ္ဆိုတာ ရိွတာပါဘဲ။ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ျခင္းလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္ထားတယ္။ 

ဒါေပမယ္႔ ကံကိုယံုၿပီး ဆူးပံု မနင္းရာလုိ႔ ဆိုတယ္မို႔လား။ ေကာင္းတာ လုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မယ္၊ မေကာင္းတာ လုပ္ရင္ မေကာင္းတာ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာတိုင္း ေျပာေနၾကစကားက ေသခ်ာေတြးၾကည္႔ရင္ အထြန္႔တက္ စရာၾကီးပါဘဲ။ မေကာင္းတာေတြဘဲ လုပ္ၿပီး မေကာင္းတာ တစ္ခုမွ မျဖစ္ဘဲ ေပကတ္ကတ္ၾကီး စာထိုင္ဖတ္ေနတဲ႔ သူေတြကို လက္ညိွဳးထိုးၿပီး ေစာဒက တက္မယ္ဆို တက္စရာေပါ႔ေလ။

ကိုယ္က သူ႔အသက္ကို သတ္လို႔ ကိုယ္႔ကို သူမ်ားက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သတ္လိမ္႔မယ္လို႔ ေတြးေခၚျခင္းဟာ သိပ္ေတာ႔ မနိပ္လွဘူးေပါ႔။ ဘယ္သူမွ မသတ္ဘဲ ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ အလိုလို ေသေနရတဲ႔ ကိစၥေတြ သူသူ ကိုယ္ကိုယ္ ရိွေနၾကတာဘဲ မို႔လား။ လူမေသဘူး။ စိတ္ေသတယ္။ ရုပ္မေသဘူး။ ၀ိဥာဥ္ေသတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကံ ဆိုတဲ႔ ကိစၥၾကီးကိုတြက္ရင္ တစ္နဲ႔ တစ္ေပါင္းရင္ ႏွစ္ျဖစ္ရမယ္လို႔ ပံုေသကားခ် ေတြးသလို ေတြးလို႔ မရဘူး ထင္ပါရဲ႕။

နာဂစ္မွာ လူေတြေသရတာ၊ ဆူနာမီေတြမွာ လူေတြ ေသရတာ၊ ငလ်င္ေတြမွာ လူေတြေသရတာ စတဲ႔ သဘာ၀ေဘးေတြမွာ လူေတြ ေသရတာေတာင္မွ ကံကို လူက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႔ ရတယ္။ ကိုယ္ေတြရဲ႕ နာဂစ္ထက္ ၾကီးတဲ႔ မုန္တိုင္းၾကီး တိုက္တာေတာင္မွ ေသတဲ႔ လူက ေသာင္းဂဏန္းေတာင္ ျပည္႔ရဲလားမသိ။ ၾကိဳတင္ၿပီး (နည္းနည္းဘဲျဖစ္ျဖစ္)ကာကြယ္ႏိုင္တယ္။ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း အကူအညီေရာက္ တယ္။ ေႀသာ္ …ေသတာေတာင္ ဒီေကာင္႔ႏွယ္ ကိန္း အနည္း၊ အမ်ား ယွဥ္ေနေသးတယ္လို႔ မေတြးပါနဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာ ခ်င္တာက အဲဒီလို သဘာ၀တရားကိစၥၾကီးကိုေတာင္မွ လူက ကံေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္လုိ႔ရတယ္လို႔ ဆိုလို ခ်င္တာပါ။

စစ္ပြဲေတြကေန လူေတြ ေသရတာၾကေတာ႔ တစ္ခ်ိန္လံုး ဘာသာတရားအျမင္ၾကီးက ၾကည္႔ေနလို႔လဲ အဆင္ မေျပဘူး ထင္တာဘဲ။ အရင္ဘ၀က သူမ်ား အသက္ကို သတ္လို႔ အခုဘ၀မွာ စစ္ထဲမွာ ေသရတယ္လို႔ ၿငင္းခ်င္ ျငင္းေပါ႔။ ဒီေကာင္ ဘာသာမဲ႔ၾကီး။ ဓမၼ ႏၱရာယ္ အေကာင္လို႔ ထင္ခ်င္ထင္ေပါ႔။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေသအေၾကသတ္ခ်င္ၾက၊ ျဖတ္ခ်င္ၾက၊ မာန္မာန ထားခ်င္ၾကတဲ႔ စိတ္ထားေတြနဲ႔ အတိတ္ ကံဆိုတာၾကီးနဲ႔ ဘယ္ဒင္းကို အျပစ္ေျပာဖို႔ သင္႔သလဲ ဆိုတာဘဲ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာခ်င္တာပါ။

ေနာက္ၿပီး ကံေကာင္းေစဖို႔ ဟိုဟာေဆာင္ပါ၊ ဒီဟာေဆာင္ပါ၊ သက္ေစ႔ ဟိုအရြက္ ဒီအရြက္ ေတြ အိပ္ယာေအာင္ ထားအိပ္ပါ ဆိုတဲ႔ ေဗဒင္ ကိန္းခန္း ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ သေဘာမေတြ႔လွဘူး။ ငွက္လႊတ္ပါ၊ ငါး သက္ေစ႔လႊတ္ပါ၊ သက္ၾကီး ဘိုးဘြားလွဴပါ စတဲ႔ လွဴျခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ႔ ယႀတာေတြ ကုိေတာ႔ ေကာင္းတဲ႔ ကိစၥေတြမို႔လို႔ အထူး ျငင္းစရာ မရိွပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ဒီလိုလုပ္လိုက္လို႔ ကံတက္လာတယ္၊ ကံျမင္႔လာတယ္လို႔ လာေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္က ျပံဳးေစ႔ေစ႔ဘဲ ေနျဖစ္တယ္။

အို..ကိုယ္လို ေကာင္ ဘာဟုတ္ေသးလဲဗ်ာ။ ျပည္သူလူထုကို ဦးေဆာင္ ပညာေပးရမယ္႔၊ ေခါင္းေဆာင္ေနျပရ မယ္႔ လူေတြေတာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ယႀတယာေတြနဲ႔ လံုးခ်ာရိုက္ေနတာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္း သိၾကပါတယ္။ ၾကက္ဆူစိုက္တယ္၊ ေျပာင္းဖူးၾကီးကိုင္ၿပီး လူၾကားထဲ ေလွ်ာက္သြားတယ္။ သိပ္ရွဳပ္တာဘဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ က ျမင္ၿပီး စိတ္ထဲ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေပါ႔။

အဲဒီ ကံေကာင္းေစဖို႔ လုပ္တဲ႔ အေဆာင္၊ ယႀတယာ ကိစၥေတြကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းၾကီး ဖိေငါက္ေျပာလို႔ မရ တဲ႔ ကိစၥရိွတယ္ဆိုတာ ၀န္ခံစမ္းပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္႔ အေမ ေမြးသမိခင္ မာတာပိေတာေပါ႔။ သူ႔ဘုရားစင္က ယပ္ေတာင္ တစ္ေခ်ာင္းကိုေတြ႔လို႔ ဆြဲယူလိုက္ေတာ႔ ယပ္ေတာင္ ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္႔နာမည္ၾကီးကို ပီပီ သသၾကီး ေရးထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ “အေမ…ဒါဘာလဲဗ်” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ႔ “ငါ႔သားေလး ႏိုင္ငံျခား မွာ ေလလို ေအးျမပါေစဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေပါ႔ဟဲ႕…ကိုင္း ျပန္ထားစမ္းပါ..မင္း အပူမဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ေျပာရွာတယ္။ 

ဒီလို ကံေကာင္းေစဖို႔ အေဆာင္ယႀတယာမ်ိဳးက်ေတာ႔ ဟုတ္တာ ၊ မဟုတ္တာ အသာထားလို႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕ရတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ “ေႀသာ္ …အေမရယ္ ေလဆိုတာ အျမဲေအးေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ပူေလာင္စပ္ခါးေနေအာင္ တိုက္ခ်သြားတဲ႔ ေလပူေတြ ရိွတယ္ဗ်” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အထြန္႔ တက္ မေနခဲ႔ဘူးေလ။ အေမ စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ႔ ကိစၥၾကီးဘဲ။ ေကာင္းတဲ႔ ကိစၥဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔နာမည္ ပါတဲ႔ ယပ္ေတာင္ ဘုရားစဥ္ေပၚ ရိွတာနဲ႔ ဒီအေကာင္ က်န္းမာ ခ်မ္းသာေနမွာဘဲ လို႔ အေမအေတြးေတြ ပြားေနရင္ ကိုဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရမွာဘဲေလ။

သူမ်ား လူမ်ိဳးေတြ ကံမေကာင္းဘူး၊ ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလာက္ ေတာ႔ အလုပ္ မရွဳပ္ဘူးထင္တယ္။ သူတို႔ အလြန္ဆံုးေရွာင္တာက ဆယ္႔သံုးဂဏန္းဘဲ။ ဂ်ီးဆပ္သခင္ ေနာက္ဆံုး ညစာစားေတာ႔ အားလံုး ၁၃ ေယာက္။ ၁၃ ေယာက္ေျမာက္ ဂ်ဴးဒပ္စ္ ဆိုတဲ႔ လူက သစၥာေဖာက္သမား။ ဒီေတာ႔ ၁၃ ဆိုရင္ အေနာက္ႏိုင္ငံက လူေတြ တြန္႔ၾကတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဘူးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာေတာ႔ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး။ နဂါးေခါင္း အလွည္႔။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ “ေမြးေန႔ေသာၾကာ တနလၤာ ေကသာဆံညွပ္ မျပဳအပ္” ဆိုတဲ႔ စာခ်ိဳးနဲ႔ေတာင္ ကိုယ္႔အေမႊးအမွင္ ကိုယ္ ရိတ္ခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ မရိတ္ရေအာင္ လုပ္တာေတာ႔ တဆိတ္လြန္တယ္ ထင္တာဘဲ။

ေတြးလို႔ရသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေတြးၾကည္႔မိတယ္။ ဒီမိုကေရစီအေရး ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူလူထု စစ္ဖိနပ္ၾကီးနဲ႔ နင္းေခ် ခံခဲ႔ရခ်ိန္က (အခုေတာ႔ ကတၱီပါ ဖိနပ္ေလး ေျပာင္းစီး ထားတယ္) “ေႀသာ္…ကံေပါ႔..သူတို႔က ဘုန္းကံၾကီးတာကိုး” ဆိုတဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြ ၾကံဳေတြ႔ဘူးတယ္။ စိတ္အပ်က္ၾကီး ပ်က္ရတယ္ဆိုတာထက္ကို ပိုတယ္ဗ်ာ။ “ေႀသာ္…သူတို႔ ခုိး၀ွက္ေနတာ ကံေကာင္းလုိ႔ ခိုးရတာေပါ႔ေနာ္..ဘုရား” လို႔ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကို ျပန္ခံ ေလွ်ာက္ဘူးလို႔ ဘာစကားမွ မမိန္႔ေတာ႔ဘဲ ေနတာ ခံရဘူးတယ္။ “ကံဆိုတာ အလုပ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ႔ အဘြားၾကီးနဲ႔ သူလို လူေတြ ရိွခဲ႔လို႔ အခု ဖိနပ္ေလး ေျပာင္း စီးၿပီး ခပ္ဆဆ နင္းတာ ခံၾကရတာဘုရား” လုိ႔ အခု ျပန္သြားေလွ်ာက္ရင္ ေက်ာင္းေပၚက ကန္ခ်မယ္ ထင္ ပါရဲ႕။

  ၿပီးေတာ႔…ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဘူးတဲ႔ ဦးေရႊေအာင္ရဲ႕ ဗုဒၶ (သို႔) အႏိွဳင္းမဲ႔ ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ထဲက ၀ါဒ သံုးမ်ိဳးကို သတိရလာတယ္။ နတိၳက၀ါဒ၊ အႀကိယာ၀ါဒ၊ အေဟတုက ၀ါဒ၊ တဲ႔။

နတိၳက၀ါဒက အက်ိဳးကိုပါယ္တာ။ အေၾကာင္းကို လက္ခံေပမယ္႔ အက်ိဳးကို လက္မခံတာ။ အၿမီးက်က္ အၿမီးစား၊ ေခါင္းက်က္ ေခါင္းစား၊ နက္ျဖန္ခါမရိွ ဆိုတဲ႔ အယူ၀ါဒ။ အလုပ္တစ္ခု လုပ္လိုက္လို႔ ေနာက္ ဆက္တြဲ ျဖစ္လာမယ္႔ အက်ိဴးတရားကို စဥ္းစားစရာ မလိုဘူးတဲ႔။ ဆရာၾကီး ဥပမာျပဳတာက လမ္းစဥ္ႏွင္႔ ပန္းတိုင္မွာ လမ္းစဥ္သာ ပမာန ဆိုတဲ႔ သေဘာတဲ႔။ ငါတို႔ ေရးထားတဲ႔ စာအုပ္ၾကီးက အမွန္၊ ငါတို႔ လုပ္ေပး ခဲ႔တာေတြက အမွန္ေပါ႔လို႔ ငတ္ျပတ္ေနတဲ႔ လူေတြကို လွည္႔မၾကည္႔ဘဲ ျငင္းေနတဲ႔ လူေတြ ကို ေျပာထင္ပါရဲ႕။

အႀကိယာ၀ါဒၾကေတာ႔ အေၾကာင္းကိုပါယ္တာ။ အက်ိဳးတရားသာ အဓိက။ ကိုယ္လိုခ်င္တာရဖို႔ ဘယ္သူ႔ သတ္ရ၊ သတ္ရ။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆိုတဲ႔ သေဘာတဲ႔။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံ ခ်မ္းသာဖို႔ သူမ်ားႏိုင္ငံ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုတဲ႔ လူေတြ ထားတဲ႔ စိတ္ထားမ်ိဳးေနမွာေပါ႔။ ဆရာၾကီးက လမ္းစဥ္နဲ႔ ပန္းတိုင္မွာ ပန္းတိုင္ အဓိက ဆိုတ႔ဲ ၀ါဒေပါ႔လို႔ ညႊန္းသြားတယ္။ ေရဗူးေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး ေရပါတာဘဲ လိုခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔ ၀ါဒထင္ပါရဲ႕။

အေဟတုက ၀ါဒၾကေတာ႔ အေၾကာင္းေကာ အက်ိဳးေကာ ႏွစ္ခုလံုး ပါယ္တာတဲ႔။ ေလာကၾကီးက သူျဖစ္ခ်င္ သလို ျဖစ္ေနတာ။ ေကာင္းတာလုပ္ေပမယ္႔ ေကာင္းတာ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္တာ။ မေကာင္းတာ လုပ္ေပ မယ္႔ ေကာင္းတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္တတ္တာ။ လမ္းစဥ္လဲ အဓိက မဟုတ္ဘူး။ ပန္းတိုင္လဲ အေရးမၾကီးဘူး ။ ေကာင္းတယ္ ထင္ရင္ ခ်သာ ခ် ဆိုတ႔ဲ ၀ါဒတဲ႔။ သိပ္ေတြးမေနနဲ႔၊ ေနာက္ဆံ တင္းမေနနဲ႔ လုပ္သာလုပ္ ဆိုတဲ႔ ၀ါဒတဲ႔။

ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ ဘယ္၀ါဒနဲ႔မ်ား သြားၿငိေနသလဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ တစ္ခုမွ မလြတ္ပါလား။ နည္းနည္း နည္းနည္းစီ ေတာ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔ ဘ၀မွာ သြားၿငိေနတာပါလား။ အၿငိအတြယ္ဆံုး၊ မလြတ္မလပ္ အျဖစ္ဆံုး ၀ါဒကေတာ႔ အေဟတုက ၀ါဒ ပါဘဲ။ Good တယ္ ထင္ရင္ Do သာ Do လို႔ ေျပာေျပာေနတတ္တာ အခုမွ ဘုရားမၾကိဳက္တဲ႔ အေဟတုက၀ါဒနဲ႔ သြားၿငိေနတာသြားေတြ႔တယ္။ ဘာေၾကာင္႔ ဒီလို ျဖစ္ရသလဲ လို႔ ေတြး မိေတာ႔  မွန္၊ မွား မစဥ္းစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဥာဏ္ပညာနည္းလို႔ဘဲ ေနမွာေပါ႔။

ၾကားဘူးနား၀ အဂၤလိပ္စကားပံုေလးနဲ႔ ဖတ္ဘူးတာေလးေတြနဲ႔ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ ကံအေၾကာင္းမလွ တာေတြကေန ေလွ်ာက္စဥ္းစားရင္း ေတာေရး ၊ ေတာင္ေရး ေလွ်ာက္ေရးေနတာပါ။ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ ကံဆိုးျခင္းေတြ ကေတာ႔ အထူးေျပာဖို႔ မရိွပါဘူး။ လူ႔သဘာ၀ ကိုယ္႔အပူ ကိုယ္ရွာ တယ္လို႔ ခပ္ဖြဖြ ေတြးေပး လိုက္ ၿပီးတာပါဘဲ။ ၿပီးေတာ႔လဲ ၿပီးသြားၾကမယ္႔ ကိစၥေတြမုိ႔လား။ 

လူဆိုတာ မေသမခ်င္း ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ မနာလို ၀န္တိုျခင္း ေတြနဲ႔ နပန္းလံုး သတ္ေနရတာပါဘဲ။ ခ်စ္ျခင္းနဲ မုန္းျခင္းက ဒဂၤါးတစ္ခုရဲ႕ ေခါင္းနဲ႔ ပန္းတဲ႔။ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ မျပဳမႏိုင္မျခင္းေတာ႔ ဒီလိုဘဲ ႏွစ္ပါးသြားေနရမွာဆိုေတာ႔ အထူးမေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္က ေရကို ေရဗူး အေပါက္နဲ မခပ္ဘူးတာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္။ ငါေတြးတာေတြသာ အမွန္။ ခင္ဗ်ားတို႔ အကုန္အမွားဆိုတဲ႔ အေတြးမ်ိဳးလဲ မရိွသေလာက္ နည္းတာလဲ ေသခ်ာတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္..ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္ အေဟတုက ၀ါဒသမားၾကီးပါ။

ဖုုိးထက္

နုုိ၀င္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၃

From...Moe Ma Ka