လႊတ္ေတာ္ အမတ္တစ္ေယာက္ ေသသြားၿပီး နတ္ျပည္ တံခါး၀ ကိုု ေရာက္သြား၏။ သိၾကားမင္း နဲ႔ေတြ႔သည္႔ အခါ သိၾကားမင္း က ေျပာတယ္
" အိမ္း ေမာင္မင္း က လူျပည္မွာ တုုန္းက လြတ္ေတာ္ အမတ္ ျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ ... မင္းတိုု႔ အတြက္ အထူးျပ ႒ာန္း ထားတဲ့ စည္းကမ္း တစ္ခုု ရွိေနတယ္ ... အဲဒါ ကေတာ့ ေမာင္မင္း ငရဲျပည္ မွာ တစ္ရက္ သြားေနရမယ္ ... ၿပီးရင္ေတာ့ ငရဲျပည္ မွာ ဆက္ေနခ်င္လား ... နတ္ျပည္ ကိုု လာခ်င္လား ဆိုုတာ ဆံုုးျဖတ္လိုု႔ ရမယ္ကြယ့္ "
" ဗ်ာ ... က်ေနာ္ ငရဲျပည္ မွာ တစ္ရက္ သြားေနရမယ္ ဟုုတ္လား ... ဟိုု ... က်ေနာ္ လူ႔ျပည္တုုန္း က ဘုုရား တည္ေက်ာင္းေဆာက္ ခဲ့ ခဲ့ .... "
" အိမ္း စည္းကမ္း က စည္းကမ္း ကပဲကြယ့္ ... သြားေစ"
သိၾကားမင္းႀကီး လက္ တစ္ခ်က္ သပ္လိုုက္တာ မွာပဲ လႊတ္ေတာ္ အမတ္က သူ႕ေရွ႕ ကေန ေပ်ာက္ ကြယ္ သြားေလေတာ့တယ္။
သူျပန္ႏိုုးလာခ်ိန္ မွာေတာ့ မ်က္စိ မဖြင့္ရေသးခင္ မွာပဲ သူ ငရဲျပည္ေရာက္ေနၿပီ ဆိုုတာ သိႏွင့္ေနၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ မ်က္စိ ဖြင့္မၾကည့္ရဲေသးဘဲ၊ အျပင္ က ေအာ္ဟစ္ ညည္းတြား သံေတြမ်ား ၾကားရ မလား ဘာလား ဆိုုၿပီး နားစြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဘာသံမွ မၾကားရဘူး ... အားလံုုး က တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ နဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ရွိေနတဲ့ပံုု။
အဲဒီ အခ်ိန္ မွာဘဲ
" ေဟ့လူ ... ထေတာ့ေလဗ်ာ ... ခင္ဗ်ားက ဒီမွာ ၂၄ နာရီပဲ ေနရမွာ ... အခ်ိန္က သိပ္ ရွိတာ မဟုုတ္ဘူး "
သူ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုုက္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ... သူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာ က အေတာ္ေလးကိုု သားသား နားနား ရွိ လွတဲ့ ဟိုုတယ္ အခန္း တစ္ခုု ျဖစ္ေနတာကိုု ေတြ႕လိုုက္ရတယ္။
ခုုနက သူ႔ကိုု လွမ္းေျပာလိုုက္တာ ဘယ္သူ လဲ လွမ္းၾကည့္ လိုုက္ေတာ့၊ အေနာက္တိုုင္း ၀တ္စံုု သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ ၀တ္ထားတဲ့ ႐ုုပ္ရည္ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္ ႔နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ကိုု လက္ထဲ မွာ ၀ီစကီ ခြက္ေလး ကိုုင္ ရက္ သားနဲ႔ ေတြ႕လိုုက္ရတယ္။
" ခင္ဗ်ား က ဘယ္သူလဲ "
" က်ေနာ္ က ယမမင္းေလဗ်ာ "
ေျပာေျပာ ဆိုုဆိုု နဲ႔ ယမမင္း ဆိုုတဲ့ လူက သူ႔ကိုု ၀ီစကီခြက္ ကမ္းေပး လိုုက္ရင္း
" ကဲ ... ငရဲႀကီး ၈ ထပ္ ကေန ႀကိဳဆိုုပါတယ္ဗ်ား "
" ဗ်ာ ... ဒါက ငရဲႀကီး ၈ ထပ္ ဟုုတ္လား ... ဟိုု ... ဟိုု .... ငရဲသားေတြ က ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ တာတိုု႔ ... ဆီအိုုးႀကီး ထဲ ထည့္ျပဳတ္တာတိုု႔ က ဘယ္မွာတုုန္းဗ် "
" ဟားဟားဟား ... အဲဒါေတြက ေကာလဟာလေတြ ပါဗ်ာ ... လူေတြ က မသိဘဲ အဟုုတ္ ထင္ေနၾကတာပါ ... အဲဒီ အေၾကာင္း ေျပာရမွာ ဇာတ္လမ္း က ရွည္ပါတယ္ ... ထားလိုုက္၊ ဒီ အခန္း က ခင္ဗ်ားေနရမယ့္ အခန္း ... မီနီဘား ထဲမွာ ႀကိဳက္တာတာ ယူေသာက္ အကုုန္လံုုး ဖရီးပဲ၊ အခန္း ကိုု တစ္ေန႔ တစ္ခါ လာရွင္းေပးမယ္
... စားေသာက္ခန္း က အေပၚဆံုုး ထပ္မွာ၊ ကဲ ... အျပင္ေလး ဘာေလးလည္း ထြက္ၾကည့္ လိုုက္ၾကဦးစိုု႔ရဲ႕ "
သူလည္း အဲဒီေတာ့ မွ သတိရၿပီး ျပဳတင္းေပါက္ ကေန အျပင္ကိုု လွမ္းၾကည့္ လိုုက္ေတာ့ ရာသီဥတုု က သာသာ ယာယာ နဲ႔။
သူနဲ႔ ယမမင္း အျပင္ကိုု ေရာက္သြားေတာ့ လမ္းေပၚ မွာ ဘီယာ ဆိုုင္ေတြ စင္တင္ေတြ ကာရာအိုုေကေတြနဲ႔ စည္ကားေနလိုုက္ၾကတာ ... မာဆက္ေတြေတာင္ ပါေသးတယ္။ ေသာက္စားေပ်ာ္ေပါးေနၾကတဲ့ သူေတြ ထဲ မွာ သူ႔ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြ လည္း ပါတယ္။
သူ႔ကိုု ေတြ႕ေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္း က ဟိုု၀ိုုင္း ဒီ၀ိုုင္း ကူးၿပီး ေသာက္လိုုက္ ရေသးတယ္။
ၿပီးေတာ့ ယမမင္း ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့ ဆယ္လီဗ်စ္သီးျဖစ္ေနတယ္။ ဟိုုလူက လာၿပီး ဆယ္ဖီတြဲ႐ိုုက္ လိုုက္၊ ဒီလူက လာၿပီး ဆယ္ဖီ တြဲ႐ိုုက္လိုုက္ နဲ႔ ဖလန္းဖလန္း ကိုု ထေနေရာ။
သူလည္း အဲဒီေန႔ေတာ့ တစ္ေနကုုန္ မိတ္ေဟာင္း မိတ္သစ္ေတြ နဲ႔ အတူ ေသာက္စား ေပ်ာ္ ပါးၿပီး ေနလိုုက္ တာ တစ္ေန႔ တာ ဘယ္လိုု ကုုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုုက္ဘူး။ ညည္႔နက္ လိုု႔ ဟိုုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေခါင္း ခ် တာနဲ႔ တံုုး ကနည္း အိပ္ေပ်ာ္ သြားပါေလေရာ။
ေနာက္ေန႔ သူျပန္ႏိုုးလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သိၾကားမင္းေရွ႕ေမွာက္ ကိုု ျပန္ေရာက္ေန တာ ေတြ႕လုုိက္ရ တယ္။ အဲသည္ မွာ သိၾကားမင္းႀကီး က
“" ကိုုင္း ... ဘယ္ႏွယ္တုုန္း ... ငရဲျပည္ က မင္း ထင္ထား သလိုုမ်ိဳးေတာ့ မဟုုတ္ဘူး ထင္တယ္... ဟုုတ္စ "
" တျခားစီ ပါပဲခင္ဗ် "
" အိမ္း ... အဲဒါ ကေတာ့ ငရဲျပည္ေပါ့ကြာ ... ဒါကေတာ့ ငါတိုု႔နတ္ျပည္ေပါ့ ... ဒီမွာ ကေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း နဲ႔ ... တရားဓမၼ အားထုုတ္ၾက တဲ့ ေနရာမ်ိဳးေပါ့ "
" ဟုုတ္ကဲ့ ... ဟိုု ေျပာရမွာေတာ့ အားနာ ပါတယ္ သိၾကားမင္းႀကီးရယ္ ... ဟိုုေလ ... က်ေနာ္ ငရဲျပည္ မွာ ပဲ ေနလိုုက္ေတာ့မယ္ လိုု႔ စဥ္းစားထား လိုု႔ပါ "
" အိမ္း ... ေကာင္းပါၿပီ ... ဘာမွ အားနာစရာ မလိုုဘူး ... သြားေစ "
အဲဒီေနာက္ မွာေတာ့ သူလည္း သိၾကားမင္းေရွ႕ေမွာက္ က ေပ်ာက္သြားျပန္ေလတယ္။ သူျပန္ႏိုုး လာတဲ့ အခ်ိန္ မွာေတာ့ မ်က္စိ မဖြင့္မရေသးခင္ မွာတင္ အသံနက္ႀကီးေတြ နဲ႔ နာနာ က်င္က်င္ ေအာ္ဟစ္ ညည္း တြားသံေတြ ကိုု ထိတ္လန္႔စရာ ၾကားေနရတယ္။
မ်က္လံုုး ဖြင့္ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ အားလံုုး က ေမွာင္ေမွာင္ မဲမဲ နဲ႔ က်စ္က်စ္ေတာက္ ပူေလာင္ေနတယ္။ ခပ္လွမ္း လွမ္းမွာေတာ့ မီးေတာက္ မီးလ်ံႀကီးေတြ ကိုု လွမ္းျမင္ေနရၿပီးေတာ့ အဲဒီ ဖက္ကေန ေအာ္သံေတြက လာေန တာ။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာဘဲ
" ေဟ့ ဟိုုက အသစ္ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ ကိုု သြားဖမ္းၾကစမ္း .... ဆီအိုုး ထဲ ထည့္ရေအာင္ "
လွည့္ၾကည့္ လိုုက္ေတာ့ မေန႔ က ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ယမမင္းရယ္၊ သူ႔ေနာက္ မွာ ခရင္း ခြႀကီးေတြ ကိုုင္ထားတဲ့ ငရဲသားေတြရယ္ ကိုု ေတြ႕လိုုက္ရတယ္။ သူလည္း ေၾကာက္အား လန္႔အားနဲ႔
" ခဏ ... ခဏေန ပါဦး ယမမင္းႀကီးရယ္ .... ဘယ္လိုုျဖစ္ရတာလဲ ... ဟိုု က်ေနာ္ေနရမယ္ ဆိုုတဲ့ ဟိုုတယ္ အခန္းေရာ ... မီနီဘားေရာ ... ဟိုု စင္တင္ေတြ ကာရာအိုုေကေတြေရာ ... ဘယ္ေရာက္ကုုန္ၾကတာလဲဗ်ာ "
" ေအာ္ ... ဒါက ဒီလိုုေလ ... မေန႔က ငါတိုု႔ မဲဆြယ္ တဲ့ေန႔ ... ဒီေန႔ က မင္းမဲေပးၿပီးၿပီေလ "
(ေမာင္ဘတ္)
Lwin Pyin
No comments:
Post a Comment