ကၽြန္ေတာ္ျပန္ စဥ္းစားမိတယ္… အိမ္မႈကိစၥ လံုး၀ မလုပ္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ သားေလး ကို ထားခဲ့ ရတာ သူ ဘယ္ေလာက္ထိ ၀မ္းနည္းလိမ့္ မလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လဲ မိဘ ၂ေယာက္ စလံုး ရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္ေနရာ ကေနေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို အားမလို အားမရ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
တေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ကိစၥ နဲ႔ မနက္ေစာေစာ ခရီးထြက္ဖို႔ ရွိေတာ့ ကေလး အတြက္ ဘာမွ မျပင္ ဆင္ေပး ခဲ့ ရဘဲ ကမန္းကတန္း ထြက္လာခဲ့တယ္။ မေန႔က ထမင္းေအး နဲ႔ ၾကက္ဥေက်ာ္ နဲ႔ ထားခဲ့ေပးၿပီး အိပ္ယာ မႏႈိးေသးတဲ့ သားေလး ကို ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။
ကေလး ကိုေကာင္းေကာင္း ကမ္းကမ္း ထားႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ လဲ အလုပ္ ကို ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေနရ တယ္။ အိမ္ျပန္ မိုးခ်ဳပ္တဲ့ တည မွာ ကၽြန္ေတာ္ က သားေလး ကို တိုတိုတုတ္တုတ္ ဘဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ တယ္…
အလုပ္ ပင္ပန္းလြန္း တဲ့ အတြက္ အကၤ် ီခၽြတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚ ပစ္လဲွလိုက္တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဘဲ ဗြန္း ကနဲ အနီေရာင္ ဟင္းရည္ေတြ နဲ႔ ေခါက္ဆြဲ ေတြ အိပ္ယာခင္း နဲ႔ ေစာင္ေတြ ကို တခဏ တြင္း မွာဘဲ စြန္းထင္ေစ ကုန္တယ္…လက္စသတ္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ က ေစာင္ထဲေရာက္ေနတာကိုး…
ဒီေကာင္ ကေတာ့ တကယ္ဘဲ… ေျပာတာေႏွးတယ္… လုပ္တာျမန္တယ္… ခ်က္ခ်င္း ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ အ၀တ္ ခ်ိတ္ တစ္ခု ယူၿပီး ေျပးထြက္ သြားတယ္။ အရုပ္ေတြ နဲ႔ ကစားေနတဲ့ သားေလး ရဲ႕ ဖင္ကို ရိုက္ေတာ့တာဘဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ကို စိတ္တိုေနလို႔ အဆက္မျပတ္ ရိုက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အခ်ိန္ မွာဘဲ သူငို ၿပီးေျပာ လိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္သြားတယ္…
“ထမင္းအိုးထဲ က ထမင္း မနက္ ကတည္း က စားလို႔ ကုန္သြားၿပီ… ညစာ ကို ေက်ာင္းမွာ ဘဲ စားခဲ့တယ္… ညေရာက္ေတာ့ ေဖေဖ က ျပန္မလာေသးဘူး… အံဆြဲ ထဲမွာ ေခါက္ဆြဲထုတ္ ရွာေတြ႕တယ္…
ဒါေပမဲ့ ေဖေဖေျပာထား တယ္… မီးဖို မထိ ရဘူးလို႔… ဒါေၾကာင့္ သား က ေရခ်ိဳး တဲ့ ေရေႏြး ပိုက္ေခါင္း ကို ဖြင့္ၿပီး ေရေႏြး နဲ႔ ေခါက္ဆြဲစိမ္ ထားလိုက္တယ္… တစ္ခု က သား စားဖို႔ ေနာက္ တစ္ခုက ေဖေဖ့ကို စားေစ ခ်င္လို႔…
ေခါက္ဆြဲေတြ ေအးသြား မွာ စိုးလို႔ ေစာင္ထဲ ထည့္ထားၿပီး ေဖေဖျပန္လာတာ ကို သားေစာင့္ေနတာပါ… သား အရုပ္ေတြ နဲ႔ ေဆာ့ေန လို႔ ေဖေဖ့ ကို ေျပာျပ ဖို႔ေမ့သြားတာပါ…”
ကၽြန္ေတာ့ မ်က္ရည္ ကို သားေလး ကို မျမင္ေစခ်င္တဲ့ အတြက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပး၀င္ သြားၿပီး ေရပိုက္ေခါင္း ကို ဖြင့္ၿပီး အားပါး တရ ငိုခ်လိုက္တယ္…
တေအာင့္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အားတင္းၿပီး ကေလး ကို ေခ်ာ့ရင္း သူ႕ဖင္ ကို ေဆးလိမ္းေပးၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ လိုက္ တယ္။ ေခါက္ဆြဲေၾကာင့္ ေပက်ံသြားတဲ့ အိပ္ယာခင္း ကို သိမ္းၿပီး သားေလး ရဲ႕ အခန္းကို ဖြင့္ လိုက္ေတာ့ သူေလး ရဲ႕ ငိုသံေလးကို ၾကားေနရေသးတယ္… လက္မွာ ကေတာ့ အေမ့ ဓာတ္ပံု ကိုင္လို႔…
ကၽြန္ေတာ္ တံခါးရြက္ ကို မွီၿပီး ဒီျမင္ကြင္း ကို အၾကာႀကီး ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္…
ဒီကိစၥၿပီး တဲ့ ေနာက္ႏွစ္ေတြ မွာေတာ့ မိခင္ တစ္ေယာက္ ရဲ႕ဇာတ္ေကာင္ အေန နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ဖို႔ သားေလး ကို ပိုၿပီး ဂရုစိုက္ ခဲ့တယ္…
အခုဆို သားေလး ၇ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္… ဒုတိယတန္း ေအာင္လို႔ တတိယတန္း တက္ေတာ့မယ္… ကံေကာင္း တာက သားေလး အရိပ္မည္းေအာက္ မွာ ရွိမေနဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ႀကီးျပင္း လာခဲ့တယ္။
သိပ္မၾကာေသးခင္ မွာဘဲ ကေလးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ရိုက္မိ ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းက ဖုန္းဆက္ လာတယ္… သားေက်ာင္း မတက္ဘူးတဲ့… ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေအးႏိုင္ေတာ့ဘူး… ရပ္ကြက္ ထဲ ေနရာ အႏွံ႔ သူ႕နာ မည္ေအာ္ေခၚၿပီး လုိက္ရွာေပမဲ့ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး…
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဂိမ္းဆိုင္ေရွ႕ မွာ သူ႕ကို ေတြ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသ အရမ္း ထြက္ၿပီး သူ႕ကို အဆက္ မျပတ္ ရိုက္ခဲ့တယ္။ သားေလး ကေတာ့ ဘာေျဖရွင္းခ်က္ မွ မေပးဘဲ… “သား ေတာင္းပန္ပါတယ္” ဆိုတာ တစ္ခြန္း ဘဲေျပာခဲ့တယ္… ေနာက္မွ သိလိုက္ရတယ္… အဲဒီေန႕ဟာ ေက်ာင္းက အေမမ်ားႏွင့္ ဆံုညီပြဲ လုပ္ေပး တဲ့ေန႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီကိစၥၿပီးေနာက္ပိုင္း သားေလး အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေျပာျပတယ္… သူေက်ာင္းမွာ စာေရး သင္ခဲ့တယ္ တဲ့။ ေနာက္ ပိုင္းမွာ ေတာ့ သူ အခန္းထဲ မွာ ဘဲ ေအာင္းေနၿပီး စာကို ေသေသခ်ာခ်ာေရးေနတယ္။ သားေလး ကို ဒီလိုေလးျမင္ရေတာ့ လဲ ဆုံးသြားတဲ့ ဇနီး ဒီျမင္ကြင္းေလး ကို သာ ျမင္ရ ရင္ေတာ့ ျပံဳးမိမွာဘဲ ဆိုတာ ကို ေတြး မိရင္း မ်က္ရည္ကို ထိန္းမရခဲ့ဘူး…
အခ်ိန္ကုန္ဆံုး တာ အရမ္းျမန္တယ္… ေနာက္ တႏွစ္ မိုးကုန္လို႕ သီတင္းကၽြတ္ ရာသီေရာက္ခဲ့ၿပီ။
သားေလး က ေနာက္ ျပသနာ တစ္ခု ရွာလာျပန္ၿပီ… စာတိုက္ က ဖုန္းဆက္လာတယ္… လိပ္စာ မရွိတဲ့ စာ အထုတ္လိုက္ ကို အတင္း ပို႔ခိုင္းေနလို႔တဲ့…
စာတိုက္ ကလဲေျပာလိုက္တယ္… ဒီလိုရာသီ အလုပ္အရႈပ္ဆံုး အခ်ိန္းမွာ ကိုယ့္သား ကို ေကာင္းေကာင္း ထိန္း ပါလို႔ေျပာ လိုက္တယ္… သားကို မရိုက္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေပမဲ့ ထိန္းမရဘူး… ရိုက္လိုက္ တယ္… သားေလး ကေတာ့ ဒီ တစ္ႀကိမ္မွာ သူ မွားပါတယ္ ဆိုတာဘဲ ေျပာလိုက္တယ္… ဘာေျဖရွင္းခ်က္မွ မေပးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္လဲ သူ စာတိုက္မွာ လက္သြားေဆာ့တဲ့ စာေတြ ကို သူ႕မ်က္စိေရွ႕ပစ္ခ် လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္…
“ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို စာတိုက္ မွာ သြားေဆာ့ ရတာလဲ…”
သားေလး က ငိုၿပီးျပန္ေျဖတယ္… “ဒါ… ဒါေတြ ဟာ ေမေမ့ဆီ ကို ပို႔ေပးဖို႕ပါ…”
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြ နီရဲသြားတယ္… စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေဘာင္ဘင္ ခတ္လို႔…
ဒါေပမဲ့ သားေရွ႕ မွာ ဆိုေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဖံုးဖိ ထားလိုက္တယ္။
ဆက္ၿပီးေမးလိုက္တယ္…
“ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ တစ္ခါတည္း ဒီေလာက္ အမ်ားႀကီး ပို႔ရတာလဲ?”
သားေလး က ျပန္ေျဖတယ္… “ဟိုး အရင္ ကတည္းက ပို႔ဖို႔ေရးထားတဲ့ စာေတြကို သား အရပ္ပုေတာ့ စာတိုက္ ပံုးထဲ ထည့္ လို႔ မရဘူး… အခု တေလာ သား ထပ္သြား ထည့္ၾကည့္တဲ့ အခါ မွီေနၿပီ… ဒါေၾကာင့္ အရင္ ကတည္းက မထည့္ရေသးတဲ့ စာေတြကို တခါတည္း ထည့္ လိုက္ခ်င္တာပါ။”
ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ လမ္းစေပ်ာက္သြားတယ္… ဘာျပန္ေျပာရမလဲ မသိေတာ့ဘူး…
ခဏေနၿပီး သားေလး ကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္… “အခု ေမေမ က မိုးေကာင္းကင္ေပၚမွာ ရွိတယ္… ေနာက္ စာေရးၿပီး ရင္ မီးရွိဳ႕လိုက္… ဒါဆိုရင္ ေမေမ့ဆီ ကို ပို႕လို႕ေရာက္ၿပီ။”
သားေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးေနာက္ အိမ္ေရွ႕ ထြက္ၿပီး ဒီစာေတြ ကို မီးရွိဳ႕ေပးလိုက္တယ္။
သားေလး ဘာေတြမ်ားေရးထားသလဲ ဆိုတာကို စိတ္၀င္စားၿပီး အဲဒီထဲ က တခ်ိဳ႕ ကို ယူဖတ္လိုက္တယ္။
စာတစ္ေစာင္ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ရင္ထဲ ကို နက္နက္ ရွိဳင္းရွိဳင္း ထိနာသြားေစတယ္ဗ်ာ…
ခ်စ္ခင္ ရပါေသာေမေမ
“သား ေမေမ့ ကို အရမ္း သတိရတယ္… ဒီေန႔ေက်ာင္း မွာ ေမေမေတြ နဲ႔ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲ လုပ္ေပးတယ္။ သားမွာ ေမေမ မရွိေတာ့ မသြားဘူး။ ေဖေဖ့ ကိုလဲ မေျပာျပဘူး။ ေဖေဖ လဲ ေမေမ့ကို သတိရမွာ စိုးလို႔ … ေဖေဖ သား ကို လိုက္ရွာတယ္…
သားေပ်ာ္ေနတာ ကိုဘဲ ေဖေဖ့ ကို ျမင္ေစခ်င္လို႔ ဂိမ္းဆိုင္ေရွ႕ မွာ ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ ေဖေဖ သားကို ဆူေပ မဲ့ ေဖေဖ့ ကို သား အေၾကာင္းရင္း မေျပာျပဘူး။ ေမေမ… ေဖေဖ က ေမေမ့ ကို သတိရလို႔ ငိုေနတာကို သားေန႔ တိုင္းေတြ႕တယ္။
ေဖေဖ လဲ သားလိုဘဲေနမွာ… ေမေမ့ကို အရမ္း အရမ္း သတိရတယ္… ဒါေပမဲ့.. ေမေမ… သား အခုခ်ိန္ မွာ ေမေမ့မ်က္ႏွာ ကို ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး… ေမေမ… သားရဲ႕ အိပ္မက္ထဲ ကို လာပါလားဟင္ … ေမေမ့ မ်က္ႏွာ ကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျမင္ခ်င္လို႔ပါ…
သတိရတဲ့ သူရဲ႕ဓာတ္ပံု ကို ရင္ထဲမွာ ပိုက္ၿပီး အိပ္ရင္ အဲဒီလူ ကုိ အိပ္မက္မက္ တတ္တယ္လို႔ ၾကားဖူး တယ္ … ေမေမ က ဘာလို႔ သားရဲ႕ အိပ္မက္ထဲ ကို မလာတာလဲ?”
ဒီစာ ကို ဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ရွိဳက္ႀကီးတစ္ငင္ ငိုခ်လိုက္တယ္…
ဘယ္ေသာ အခ်ိန္မွာ မွ ဇနီး ရဲ႕ ေနရာလြတ္ေလး ကို ကၽြန္ေတာ္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မွာလဲဗ်ာ…။
.............................................................
Credit to HZ Zane
မွ်ေ၀ေပးတာလဲ ေမတၱာတစ္ခုပါ
Safari Page မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္
No comments:
Post a Comment