"ရွင့္ အဖြားၾကီးကို ဘယ္ေန႕ပို႕မွာလဲ ? " … နံနက္ ေစာေစာ စီးစီး ဇနီးသည္ ျဖစ္သူ ရဲ႕ စိတ္မရွည္သံ ကို စိတ္ မခ်မ္းေျမ႕စြာ ၾကားလိုက္ရသည္…။
"ပို႕မွာေပါ့ကြာ.. မင္းကလဲ.. ငါ့အေမေလာက္ မ်က္ေစာင္း ထိုးေနတာပဲ "
"အို…ထိုးရမွာပဲ… ရွင့္အေမ က ေနရာတကာ ပါေနတာကိုး… ကၽြန္မ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ရွင့္အေမ ကို ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႔ရင္ပို႕.. မပို႕ရင္ေတာ့ ကၽြန္မ သားေလးေခၚၿပီး အေမ့အိမ္ သြားေနေတာ့ မယ္…"
"ကဲ.. ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႕ရင္ ၿပီးတာပဲ မွတ္လား.."
ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လွည့္ထြက္ လာခဲ့သည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ ခ်ိဳ က အေမ့ ကို ဘုိးဘြားရိပ္သာ ပို႕ ရန္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္..။
ခ်မ္းသာေသာ မာနၾကီးေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ အရွိန္ အ၀ါၾကီးမားေသာ အသိုင္းအ၀ုိင္း မွ ေပါက္ဖြား လာသည့္ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ခန္႕ က လက္ထပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္…။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစု က ဆင္းရဲ ပါသည္..။ ငယ္စဥ္ကတည္း က အေဖ ဆံုးပါးသြား သျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူ က ေစ်းေရာင္းၿပီး ေက်ာင္းထားေပးခဲ့ ကာ အေမတစ္ခု သားတစ္ခု ဘ၀ျဖင့္ ရုန္းကန္ ခဲ့ရသည္..။ သူမ နဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ လံုး၀ မေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့တဲ့ ဆုလာဒ္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္..။
သူမ မိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ သေဘာ မတူ တားဆီး ထားသည့္ၾကားမွ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ ကို အရဲစြန္႕ၿပီး လိုက္ခဲ့သည္..။
ယခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တြင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၃ ႏွစ္ အရြယ္ သားေလး တစ္ေယာက္ကို ပိုင္ ဆိုင္ေန ၿပီျဖစ္သည္..။ ခက္တာ က ခ်ိဳ သည္ အေမ့ အေပၚ ဆက္ဆံေရးေျပာင္းလဲ လာျခင္းျဖစ္သည္..။ လက္ထပ္ၿပီးခါစ ကဲ့သုိ႕ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳး မေတြ႕ရေတာ့..။
မိသားစု စီးပြားေရး လည္း က်ပ္တည္း လာေတာ့ အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လူပို တစ္ေယာက္ လိုျဖစ္ေနေသာ အေမ့ အား ခ်ိဳ အျပစ္ျမင္ေနျခင္းျဖစ္သည္..။
ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း ေန႕စဥ္ အလုပ္ကိစၥ မ်ားႏွင့္ လံုးပန္းေနရ သျဖင့္ အေမ့ ကို သိပ္ ဂရုမစိုက္အားပဲ အိမ္မွာ အျမဲတမ္း ရွိေသာ ခ်ိဳ ကသာ တာ၀န္ယူ ျပဳစုေပးခဲ့သည္..။ ယခုလည္း က်န္းမာေရး မေကာင္းပဲ ခ်ဳခ်ာလာ ခဲ့ေသာ အေမ့ ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာ ပို႕ရန္ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္..။
အစက အၾကံျပဳၿပီး ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး သာ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ မပို႕လွ်င္ ခ်ိဳႏွင့္သာေလး အိမ္က ဆင္းသြားေတာ့မည့္ အၾကပ္ကိုင္ သည့္ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္..။
အေတြးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွည့္ထြက္ လာေသာ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးေပါက္ ထိပ္တြင္ နားေထာင္ေန ေသာ အေမ့ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ အေမ့ မ်က္၀န္း တြင္ မ်က္ရည္မ်ား တြဲခိုေနသည္..။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသာ အၾကည့္ သည္ အသနား ခံေသာ အၾကည့္..၊ တုန္ရီေနေသာ ႏႈတ္ခမ္း မ်ားမွလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေျပာခ်င္ေနေသာ စကားမ်ား ရွိေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သိသည္..။
ဒါေပမယ့္ အေမ့ ဆီက ဘာစကားမွ ထြက္မလာ ခဲ့ပါ..။ က်လုဆဲဆဲ မ်က္ရည္ ကို လက္ျဖင့္သုတ္ၿပီး အေမ သူ႕အခန္းထဲ သို႕ ျပန္၀င္ သြားခဲ့သည္…။ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီး ကို ပင့္ရႈိက္ မိလိုက္သည္။
ဒီေန႕ အေမ့ ကို ဘိုးဘြား ရိပ္သာ ပို႕ရမည့္ေန႕ျဖစ္သည္..။ ယခင္ေန႕ေတြက သူ႕ေျမးေလးႏွင့္ ေဆာ့ေန တတ္ေသာ အေမ ဒီေန႕ သူမ အခန္းထဲက ကို ထြက္မလာ..။ အိမ္ေရွ႕ကို ကားေရာက္ လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို ေခၚရန္ အေမ့ အခန္းထဲသို႕ ၀င္ခဲ့သည္..။
ကုတင္ေလးေပၚမွာ မၾကီးမား လွတဲ့ အ၀တ္ထုတ္ေလး တစ္ထုပ္ ေတြ႕ရၿပီး အ၀တ္ထုတ္ေလးေဘး မွာ ထိုင္ ၿပီး ဓါတ္ပံု တစ္ပံုကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ေနေသာ အေမ့ ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လာ တာျမင္ေတာ့ အေမ က ဓါတ္ပံု ကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္ေအာင္ လ်င္ျမန္စြာ သိမ္းဆည္း လိုက္သည္..။
ဓါတ္ပံု က ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္း က အေမ နဲ႕ ရိုက္ထားတုန္း က ပံုျဖစ္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ ကို "သြားေတာ့ မွာလား…သား" ဆိုၿပီး အေလာ တၾကီး ေမးလာသည္..။
"ဟုတ္ အေမ… ကားေရာက္ၿပီ.."
"အေမ့ ေျမးေလး ကို ေခၚေပး ပါအံုး… ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႕…"
အေမ့ အသံ မွာ ၀မ္းနည္း သံေတြ ပါေနသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို မ်က္လံုးခ်င္း မဆိုင္၀ံ့ပဲ သားေလး ကို ေခၚေပး လိုက္သည္..။
အေမ က သူ႕ေျမးေလး ကို ခ်ီၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ နမ္းလိုက္သည္..။ ထို႕ေနာက္ အေမ့မ်က္၀န္း မွ မ်က္ရည္ မ်ား က်ဆင္း လာခဲ့ၿပီး သားေလးကို ခ်ကာ အ၀တ္ထုပ္ေလး ကို ဆြဲကိုင္ လိုက္ၿပီး......
"သြားၾက ရေအာင္ သား…" ဆိုၿပီး ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ကာ ကားဆီ ကုိ ထြက္ခြာသြားခဲ့ ပါတယ္..။
ဘိုးဘြားရိပ္သာ သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္စလံုး စကား မေျပာျဖစ္ ခဲ့ၾက..။ အေမ က ကားျပတင္းေပါက္ ကေန အျပင္ ကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ဆိတ္ စြာ လိုက္ ပါလာသည္..။
ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။ ဘ၀ ကို တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ၿပီး သား ကို ပညာ တတ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တဲ့ အေမ…၊ ေက်ာင္း မွာ သား မ်က္ႏွာ မငယ္ေအာင္. အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုးေတြ ကိုပဲ ျဖည့္ဆည္းေပး ခဲ့တဲ့အေမ..၊ သားေက်ာင္းျပန္ လာလွ်င္ ေက်ာင္းေပါက္၀ ကေန အျပံဳးေတြ နဲ႕ ေစာင့္ၾကိဳေနတတ္ေသာ အေမ..၊ အေမ…၊ အေမ…၊ အစ ရွိတဲ့ အေမ့ အေၾကာင္းေတြ က ရုပ္ရွင္ ကားခ်ပ္ေတြ လို အစီအရီ ေပၚလာသည္..။
ငါ့ လုပ္ရပ္ဟာ အေမ့ အတြက္ မွ်တမႈ ရွိရဲ႕လား…။ အေမေပးဆပ္ခဲ့တာ နဲ႕ ျပန္ရတာဟာ တန္ရဲ႕လား…? ငါ မွားသြားၿပီလား?
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနတုန္း မွာ ကားက ဘိုးဘြားရိပ္သာထဲ ကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္..။ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္း မ်ားမွ အေမေနထိုင္ရမယ့္ အခန္း ကို လိုက္လံျပသၿပီး အေမ က သူ႕အခန္းေလးထဲ က ကုတင္ေပၚ မွာ အ၀တ္ထုပ္ေလး ကို တင္လိုက္ၿပီး…
"သား … ျပန္ေတာ့ေလ… ေနာက္က်ေနရင္ သားမိန္းမ စိတ္ပူ လိမ့္မယ္…၊ ညဖက္ အျပင္ထြက္ ရင္ အေႏြး ထည္ေလး ဘာေလး ၀တ္အံုး..၊ သား က အေအး ဒဏ္ မခံႏိုင္ဘူး.."
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္း မွ မ်က္ရည္ တို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ ပါဘူး..၊ အေမ့ ကို ေျပးဖက္ လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ကေလး တစ္ေယာက္ လို ရႈိက္ၾကီး တစ္ ငင္ ငိုမိ ပါေတာ့တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ အေမ့ ကို ေျပာစရာ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေပမယ့္ ဘာစကား မွ ထြက္မလာခဲ့ပါ…။
"သား…ကို ..ခြင့္လႊတ္ပါ..အေမရယ္…" ကၽြန္ေတာ္ ငိုရႈိက္ရင္း အေမ့ ကို ေတာင္းပန္မိ္သည္..။
"အေမ..နားလည္ပါတယ္ကြယ္.." အေမလည္း ငိုေနတာပါလား..၊ အေမ့ မ်က္၀န္းတြင္လည္း မ်က္ရည္ေတြ တြဲခိုေနသည္…"အေမတို႕ ျဖစ္ခ်င္တာထက္..၊ ျဖစ္သင့္တာ ကို ဦးစားေပး ၾကတာေပါ့.." တဲ့ေလ….။
ကၽြန္ေတာ္ အျပန္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚ မွာ ငိုရႈိက္ လာမိသည္..။ အေမ့ ကို ဒီလို ထားခဲ့ရတာ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ စိတ္မေကာင္း..၊ ရင္ဘတ္ တစ္ခုလံုးလည္း တင္းၾကပ္ေနၿပီး အသက္ရႈရတာေတာင္ မြန္းၾကပ္ေနသည္..။
ဒီလို နဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့… ခ်ိဳက သားေလး ကို ေခ်ာ့သိပ္ ေနၿပီျဖစ္သည္..။ ခ်ိဳက…" လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္…ဗိ်ဳင္းေရွ႕ကပ်ံ…" အစခ်ီတဲ့ သားေခ်ာ့ေတး ကို တိုးတိုးေလးဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ေနတာပါ..။ တံခါး၀ ကေန ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ရ တဲ့ ခ်ိဳ သားေလး ကို ေခ်ာ့သိပ္ေနတဲ့ ပံုစံ ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမ က အဆိုပါ သားေခ်ာ့ေတး ကို ဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ ခဲ့တာကို ျပန္ အမွတ္ရေစ ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးထဲ မွာ ခ်ိဳ နဲ႕ သာေလးကို မျမင္ပဲ အေမနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ က ပံုရိပ္ေတြကို အစားထိုး ျပန္ျမင္ေယာင္ေစမိပါတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္၀န္း မွ မ်က္ရည္မ်ား ထပ္မံ စီးက်လာခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္ ထြက္ခဲ့ၿပီး လမ္း မေပၚ ေျပးထြက္ကာ ျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခု ကို ခ်ခဲ့ၿပီး တကၠစီ တစ္စီး ကို တားလိုက္ပါတယ္..။
ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ကားေမာင္း တာ အရမ္းေႏွးေန သလိုပါပဲ…။ အေမ့ ကို ပို႕တုန္းက ျမန္သေလာက္ အခု က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ကို ေႏွးေန သလိုပါပဲ.ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနပါၿပီ..။ ဘိုးဘြား ရိပ္သာ ကို ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းပဲ ကားေပၚ က ခ်က္ခ်င္း ဆင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အေျပး ၀င္ခဲ့ပါတယ္..။
တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းေတြ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကို နားမလည္ ဘဲ အံ့ၾသစြာ ၾကည့္ေနၾကပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ အခန္း ထဲကို အေျပး တစ္ပိုင္း ေျပး၀င္ခဲ့ပါတယ္..။
အခန္းထဲ မွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္း က အေမ နဲ႕ရိုက္ထားတဲ့ပံု ကိုၾကည့္ၿပီး အေမငိုေန ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို ေျပးဖက္ လိုက္ၿပီး ရႈိက္ၾကီး တငင္ ထပ္မံ ငိုမိလိုက္ပါတယ္..။ အေမ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ နားမလည္ တဲ့ ပံုစံရွိေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ေနပါတယ္....။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ အေမ့ရဲ႕ ေျခဖမိုးေလး ကို ကိုင္ကာ ျမတ္ႏိုး ႏွစ္ျခိဳက္စြာ နမ္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး………….
"သားတို႕ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္…အေမ…."
ဘယ္ေတာ့မွ အေမ့ ကို မစြန္႕လႊတ္မိ ပါေစနဲ႕…။ အဲ့ဒီ ဆံုးရႈံးမႈ ကို သင္ ယခု မခံစား ရရင္ေတာင္မွ တစ္ခ်ိန္ ၾကရင္ ခံစား ရၿပီး ၾကီးမားတဲ့ ေနာင္တ တရား ရပါလိမ့္မယ္…။ အေမ့ ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္တတ္ၾက ပါေစဗ်ာ…။
ေအာင္ထြန္းဦး
New Myanmar News
"ပို႕မွာေပါ့ကြာ.. မင္းကလဲ.. ငါ့အေမေလာက္ မ်က္ေစာင္း ထိုးေနတာပဲ "
"အို…ထိုးရမွာပဲ… ရွင့္အေမ က ေနရာတကာ ပါေနတာကိုး… ကၽြန္မ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ရွင့္အေမ ကို ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႔ရင္ပို႕.. မပို႕ရင္ေတာ့ ကၽြန္မ သားေလးေခၚၿပီး အေမ့အိမ္ သြားေနေတာ့ မယ္…"
"ကဲ.. ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႕ရင္ ၿပီးတာပဲ မွတ္လား.."
ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လွည့္ထြက္ လာခဲ့သည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ ခ်ိဳ က အေမ့ ကို ဘုိးဘြားရိပ္သာ ပို႕ ရန္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္..။
ခ်မ္းသာေသာ မာနၾကီးေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ အရွိန္ အ၀ါၾကီးမားေသာ အသိုင္းအ၀ုိင္း မွ ေပါက္ဖြား လာသည့္ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ခန္႕ က လက္ထပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္…။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစု က ဆင္းရဲ ပါသည္..။ ငယ္စဥ္ကတည္း က အေဖ ဆံုးပါးသြား သျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူ က ေစ်းေရာင္းၿပီး ေက်ာင္းထားေပးခဲ့ ကာ အေမတစ္ခု သားတစ္ခု ဘ၀ျဖင့္ ရုန္းကန္ ခဲ့ရသည္..။ သူမ နဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ လံုး၀ မေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့တဲ့ ဆုလာဒ္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္..။
သူမ မိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ သေဘာ မတူ တားဆီး ထားသည့္ၾကားမွ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ ကို အရဲစြန္႕ၿပီး လိုက္ခဲ့သည္..။
ယခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တြင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၃ ႏွစ္ အရြယ္ သားေလး တစ္ေယာက္ကို ပိုင္ ဆိုင္ေန ၿပီျဖစ္သည္..။ ခက္တာ က ခ်ိဳ သည္ အေမ့ အေပၚ ဆက္ဆံေရးေျပာင္းလဲ လာျခင္းျဖစ္သည္..။ လက္ထပ္ၿပီးခါစ ကဲ့သုိ႕ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳး မေတြ႕ရေတာ့..။
မိသားစု စီးပြားေရး လည္း က်ပ္တည္း လာေတာ့ အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လူပို တစ္ေယာက္ လိုျဖစ္ေနေသာ အေမ့ အား ခ်ိဳ အျပစ္ျမင္ေနျခင္းျဖစ္သည္..။
ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း ေန႕စဥ္ အလုပ္ကိစၥ မ်ားႏွင့္ လံုးပန္းေနရ သျဖင့္ အေမ့ ကို သိပ္ ဂရုမစိုက္အားပဲ အိမ္မွာ အျမဲတမ္း ရွိေသာ ခ်ိဳ ကသာ တာ၀န္ယူ ျပဳစုေပးခဲ့သည္..။ ယခုလည္း က်န္းမာေရး မေကာင္းပဲ ခ်ဳခ်ာလာ ခဲ့ေသာ အေမ့ ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာ ပို႕ရန္ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္..။
အစက အၾကံျပဳၿပီး ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး သာ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ မပို႕လွ်င္ ခ်ိဳႏွင့္သာေလး အိမ္က ဆင္းသြားေတာ့မည့္ အၾကပ္ကိုင္ သည့္ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္..။
အေတြးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွည့္ထြက္ လာေသာ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးေပါက္ ထိပ္တြင္ နားေထာင္ေန ေသာ အေမ့ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ အေမ့ မ်က္၀န္း တြင္ မ်က္ရည္မ်ား တြဲခိုေနသည္..။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသာ အၾကည့္ သည္ အသနား ခံေသာ အၾကည့္..၊ တုန္ရီေနေသာ ႏႈတ္ခမ္း မ်ားမွလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေျပာခ်င္ေနေသာ စကားမ်ား ရွိေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သိသည္..။
ဒါေပမယ့္ အေမ့ ဆီက ဘာစကားမွ ထြက္မလာ ခဲ့ပါ..။ က်လုဆဲဆဲ မ်က္ရည္ ကို လက္ျဖင့္သုတ္ၿပီး အေမ သူ႕အခန္းထဲ သို႕ ျပန္၀င္ သြားခဲ့သည္…။ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီး ကို ပင့္ရႈိက္ မိလိုက္သည္။
ဒီေန႕ အေမ့ ကို ဘိုးဘြား ရိပ္သာ ပို႕ရမည့္ေန႕ျဖစ္သည္..။ ယခင္ေန႕ေတြက သူ႕ေျမးေလးႏွင့္ ေဆာ့ေန တတ္ေသာ အေမ ဒီေန႕ သူမ အခန္းထဲက ကို ထြက္မလာ..။ အိမ္ေရွ႕ကို ကားေရာက္ လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို ေခၚရန္ အေမ့ အခန္းထဲသို႕ ၀င္ခဲ့သည္..။
ကုတင္ေလးေပၚမွာ မၾကီးမား လွတဲ့ အ၀တ္ထုတ္ေလး တစ္ထုပ္ ေတြ႕ရၿပီး အ၀တ္ထုတ္ေလးေဘး မွာ ထိုင္ ၿပီး ဓါတ္ပံု တစ္ပံုကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ေနေသာ အေမ့ ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လာ တာျမင္ေတာ့ အေမ က ဓါတ္ပံု ကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္ေအာင္ လ်င္ျမန္စြာ သိမ္းဆည္း လိုက္သည္..။
ဓါတ္ပံု က ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္း က အေမ နဲ႕ ရိုက္ထားတုန္း က ပံုျဖစ္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ ကို "သြားေတာ့ မွာလား…သား" ဆိုၿပီး အေလာ တၾကီး ေမးလာသည္..။
"ဟုတ္ အေမ… ကားေရာက္ၿပီ.."
"အေမ့ ေျမးေလး ကို ေခၚေပး ပါအံုး… ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႕…"
အေမ့ အသံ မွာ ၀မ္းနည္း သံေတြ ပါေနသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို မ်က္လံုးခ်င္း မဆိုင္၀ံ့ပဲ သားေလး ကို ေခၚေပး လိုက္သည္..။
အေမ က သူ႕ေျမးေလး ကို ခ်ီၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ နမ္းလိုက္သည္..။ ထို႕ေနာက္ အေမ့မ်က္၀န္း မွ မ်က္ရည္ မ်ား က်ဆင္း လာခဲ့ၿပီး သားေလးကို ခ်ကာ အ၀တ္ထုပ္ေလး ကို ဆြဲကိုင္ လိုက္ၿပီး......
"သြားၾက ရေအာင္ သား…" ဆိုၿပီး ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ကာ ကားဆီ ကုိ ထြက္ခြာသြားခဲ့ ပါတယ္..။
ဘိုးဘြားရိပ္သာ သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္စလံုး စကား မေျပာျဖစ္ ခဲ့ၾက..။ အေမ က ကားျပတင္းေပါက္ ကေန အျပင္ ကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ဆိတ္ စြာ လိုက္ ပါလာသည္..။
ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။ ဘ၀ ကို တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ၿပီး သား ကို ပညာ တတ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တဲ့ အေမ…၊ ေက်ာင္း မွာ သား မ်က္ႏွာ မငယ္ေအာင္. အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုးေတြ ကိုပဲ ျဖည့္ဆည္းေပး ခဲ့တဲ့အေမ..၊ သားေက်ာင္းျပန္ လာလွ်င္ ေက်ာင္းေပါက္၀ ကေန အျပံဳးေတြ နဲ႕ ေစာင့္ၾကိဳေနတတ္ေသာ အေမ..၊ အေမ…၊ အေမ…၊ အစ ရွိတဲ့ အေမ့ အေၾကာင္းေတြ က ရုပ္ရွင္ ကားခ်ပ္ေတြ လို အစီအရီ ေပၚလာသည္..။
ငါ့ လုပ္ရပ္ဟာ အေမ့ အတြက္ မွ်တမႈ ရွိရဲ႕လား…။ အေမေပးဆပ္ခဲ့တာ နဲ႕ ျပန္ရတာဟာ တန္ရဲ႕လား…? ငါ မွားသြားၿပီလား?
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနတုန္း မွာ ကားက ဘိုးဘြားရိပ္သာထဲ ကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္..။ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္း မ်ားမွ အေမေနထိုင္ရမယ့္ အခန္း ကို လိုက္လံျပသၿပီး အေမ က သူ႕အခန္းေလးထဲ က ကုတင္ေပၚ မွာ အ၀တ္ထုပ္ေလး ကို တင္လိုက္ၿပီး…
"သား … ျပန္ေတာ့ေလ… ေနာက္က်ေနရင္ သားမိန္းမ စိတ္ပူ လိမ့္မယ္…၊ ညဖက္ အျပင္ထြက္ ရင္ အေႏြး ထည္ေလး ဘာေလး ၀တ္အံုး..၊ သား က အေအး ဒဏ္ မခံႏိုင္ဘူး.."
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္း မွ မ်က္ရည္ တို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ ပါဘူး..၊ အေမ့ ကို ေျပးဖက္ လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ကေလး တစ္ေယာက္ လို ရႈိက္ၾကီး တစ္ ငင္ ငိုမိ ပါေတာ့တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ အေမ့ ကို ေျပာစရာ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေပမယ့္ ဘာစကား မွ ထြက္မလာခဲ့ပါ…။
"သား…ကို ..ခြင့္လႊတ္ပါ..အေမရယ္…" ကၽြန္ေတာ္ ငိုရႈိက္ရင္း အေမ့ ကို ေတာင္းပန္မိ္သည္..။
"အေမ..နားလည္ပါတယ္ကြယ္.." အေမလည္း ငိုေနတာပါလား..၊ အေမ့ မ်က္၀န္းတြင္လည္း မ်က္ရည္ေတြ တြဲခိုေနသည္…"အေမတို႕ ျဖစ္ခ်င္တာထက္..၊ ျဖစ္သင့္တာ ကို ဦးစားေပး ၾကတာေပါ့.." တဲ့ေလ….။
ကၽြန္ေတာ္ အျပန္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚ မွာ ငိုရႈိက္ လာမိသည္..။ အေမ့ ကို ဒီလို ထားခဲ့ရတာ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ စိတ္မေကာင္း..၊ ရင္ဘတ္ တစ္ခုလံုးလည္း တင္းၾကပ္ေနၿပီး အသက္ရႈရတာေတာင္ မြန္းၾကပ္ေနသည္..။
ဒီလို နဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့… ခ်ိဳက သားေလး ကို ေခ်ာ့သိပ္ ေနၿပီျဖစ္သည္..။ ခ်ိဳက…" လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္…ဗိ်ဳင္းေရွ႕ကပ်ံ…" အစခ်ီတဲ့ သားေခ်ာ့ေတး ကို တိုးတိုးေလးဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ေနတာပါ..။ တံခါး၀ ကေန ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ရ တဲ့ ခ်ိဳ သားေလး ကို ေခ်ာ့သိပ္ေနတဲ့ ပံုစံ ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမ က အဆိုပါ သားေခ်ာ့ေတး ကို ဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ ခဲ့တာကို ျပန္ အမွတ္ရေစ ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးထဲ မွာ ခ်ိဳ နဲ႕ သာေလးကို မျမင္ပဲ အေမနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ က ပံုရိပ္ေတြကို အစားထိုး ျပန္ျမင္ေယာင္ေစမိပါတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္၀န္း မွ မ်က္ရည္မ်ား ထပ္မံ စီးက်လာခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္ ထြက္ခဲ့ၿပီး လမ္း မေပၚ ေျပးထြက္ကာ ျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခု ကို ခ်ခဲ့ၿပီး တကၠစီ တစ္စီး ကို တားလိုက္ပါတယ္..။
ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ကားေမာင္း တာ အရမ္းေႏွးေန သလိုပါပဲ…။ အေမ့ ကို ပို႕တုန္းက ျမန္သေလာက္ အခု က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ကို ေႏွးေန သလိုပါပဲ.ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနပါၿပီ..။ ဘိုးဘြား ရိပ္သာ ကို ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းပဲ ကားေပၚ က ခ်က္ခ်င္း ဆင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အေျပး ၀င္ခဲ့ပါတယ္..။
တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းေတြ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကို နားမလည္ ဘဲ အံ့ၾသစြာ ၾကည့္ေနၾကပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ အခန္း ထဲကို အေျပး တစ္ပိုင္း ေျပး၀င္ခဲ့ပါတယ္..။
အခန္းထဲ မွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္း က အေမ နဲ႕ရိုက္ထားတဲ့ပံု ကိုၾကည့္ၿပီး အေမငိုေန ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို ေျပးဖက္ လိုက္ၿပီး ရႈိက္ၾကီး တငင္ ထပ္မံ ငိုမိလိုက္ပါတယ္..။ အေမ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ နားမလည္ တဲ့ ပံုစံရွိေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ေနပါတယ္....။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ အေမ့ရဲ႕ ေျခဖမိုးေလး ကို ကိုင္ကာ ျမတ္ႏိုး ႏွစ္ျခိဳက္စြာ နမ္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး………….
"သားတို႕ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္…အေမ…."
ဘယ္ေတာ့မွ အေမ့ ကို မစြန္႕လႊတ္မိ ပါေစနဲ႕…။ အဲ့ဒီ ဆံုးရႈံးမႈ ကို သင္ ယခု မခံစား ရရင္ေတာင္မွ တစ္ခ်ိန္ ၾကရင္ ခံစား ရၿပီး ၾကီးမားတဲ့ ေနာင္တ တရား ရပါလိမ့္မယ္…။ အေမ့ ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္တတ္ၾက ပါေစဗ်ာ…။
ေအာင္ထြန္းဦး
New Myanmar News
No comments:
Post a Comment