ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးသန္ ႔သည္ တင္ေမာင္ႏွင့္ စာေပမိတ္ေဆြျဖစ္ပါသည္။ သူ ထုတ္ေဝေသာ ဒီမိုကေရစီ ဂ်ာနယ္တြင္ မိမိက ေဆာင္းပါးရွင္ တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ တင္ေမာင္ တည္းျဖတ္ေသာ ဗမာ့ေခတ္
သတင္းစာ တြင္ အစိုးရ ၏ အာေဘာ္ကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္ အတူ “သမိန္ဗရမ္း” ကေလာင္ အမည္ႏွင့္ ေဆာင္းပါးေရး သျဖင့္ သူက မိမိ ၏ ေဆာင္းပါးရွင္ ျဖစ္လာျပန္သည္။
ေၾကးမံု စက္သစ္ႀကီး ဝယ္ရန္ ကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳကာ အေမရိကန္ အစိုးရ က ဖိတ္ သျဖင့္ အေမရိကန္ သို႔ စာေရးသူ ေရာက္သြားပါသည္။ ေတာ္လွန္ေရး အစိုးရ အရွိန္ တက္ေနပံု မ်ား ကို ႏွစ္ဦးသားေဆြးေႏြးၾကရာမွ တင္ေမာင္က “စစ္တပ္ က သတင္းစာေတြ ကို ရန္ရွာ စျပဳ ပါၿပီ” ဟု ေျပာ ကာ “သတင္းစာ သမား မ်ား အဖို႔ ေဘး အႏၲရာယ္ ထူေျပာေသာ ဇာ တိေျမကို မျပန္လိုေတာ့ဟု ညည္းမိပါတယ္”။
“ခင္ဗ်ားေထာင္ထဲေရာက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အေတြ႔အႀကံဳ စံုတာေပါ့။ ခင္ဗ်ား မျပန္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္ ဒီမွာ ေနႏုိင္ ဖို႔ ကူညီဖို႔ အသင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပန္ေစခ်င္ ပါတယ္။ သတင္းစာ ဆရာေတြဟာ ေရး ရဲရင္ ခံရဲသူေတြျဖစ္ရမွာေပါ့။ ကိုယ္လည္း ျပန္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ခဲ့မယ္။
ဗမာ သတင္းစာ တေစာင္ျဖစ္ေအာင္ ေထာင္ မယ္” ဟု တိုက္တြန္းခဲ့ပါသည္။ အေမရိကန္ မွ ျပန္ လာၿပီးေနာက္ သူတြက္ သည့္အတုိင္း ေထာင္ထဲေရာက္ခဲ့ ရပါသည္။ ေရးရဲ သျဖင့္ ရဲရဲႀကီး ေက်ာေကာ့ၿပီး ခံခဲ့ရပါ သည္။ ဦးသန္႔ ကမူ ျပန္ မလာႏုိင္ရွာပါ။ အေမရိကန္ တြင္ ကြယ္လြန္ရွာပါသည္။
ဇာတိေျမ ကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိ္း သျဖင့္ ျမန္မာျပည္ မွာ ေခါင္းခ် လိုသည္ဟု ဆႏၵရွိ သျဖင့္ သူ၏ ရုပ္ကလာပ္ ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ သယ္ယူလာပါသည္။ ဦးသန္႔ ကို လူထုႀကီး တရပ္လံုး က ႏုိင္ငံ၏ က်က္သေရေဆာင္ သားေကာင္း သားျမတ္ အျဖစ္ ဝမ္းနည္း တသ ႀကိဳဆိုၾကပါသည္။
သူ႔အား ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉး အျဖစ္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ၾကသည္ မွာ ထို ကာလ က ျမန္မာႏုုိင္ငံ အစိုးရ ၏ တိက်ေသာ ၾကားေန၀ါဒ ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ သည္။ ရာထူးတင္ေျမႇာက္ခံရသည္ႏွင့္ ဘုန္းစြမ္းႏွင့္ လူစ ကို ျပသႏုိင္ခဲ့ပါသည္။
ဦးသန္႔ ကို တင္ေျမႇာက္စဥ္ က ျပင္သစ္ အစိုးရ က လက္မခံဘဲ ကန္႔ကြက္ ရာတြင္ ျပင္သစ္ သံအမတ္ႀကီး က ဦးသန္႔ အား အရပ္ ကလည္း ပုရန္ေကာ၊ ျပင္သစ္ စကားလဲ တတ္ေျမာက္ သူ မဟုတ္ဟု ေျပာေလရာ ဦးသန္႔က မဆုိင္း မတြ မိမိ သည္ နပိုလီယံ ထက္ အရပ္ျမင့္ပါ သည္။
နပိုလီယံ သည္ အဂၤလိပ္ စကား မတတ္ဘဲ ျပင္သစ္ အင္ပါယာ တည္ေထာင္ ခဲ့ပါသည္ ဟုေျဖၾကား ခဲ့သည္ ကို ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ မ်ားက ၾသဘာေပးၾကပါသည္။
အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ သည္ ဆယ္ႏွစ္တုိင္ တာဝန္ ထမ္းရြက္ခဲ့ရာ တြင္ ကမၻာ့ ျပသာနာ အ မ်ားကို ေျဖ ရွင္းေပး ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ေဟာ္လန္ျပည္ႏွင့္ နယူးဂီနိ ကိစၥ၊ အိႏၵိယ-ပါကစတန္ စစ္ေျပၿငိမ္းေရး ကိစၥ မွ စတင္ ကာ ဗီယက္နမ္ စစ္မီးၿငိမ္းေအးေရး အထိ ေအာင္ျမင္ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါသည္။
တရုတ္နီ ကုလသမဂၢ အဖဲြ႔ဝင္ ျဖစ္လာ သည္မွာ သူ၏ေခတ္ တြင္ ျဖစ္ပါသည္။ က်ဴးဘားကၽြန္း တြင္ ရုရွ က ဒံုးပံ် မ်ား တပ္ဆင္ ေပးေသာေၾကာင့္ အေမရိကန္ က ရုရွ သေဘၤာ မွန္သမွ် ကို တားဆီးရွာေဖြ သျဖင့္ အႏုျမဴ ကမၻာ့စစ္ႀကီး ျဖစ္လုလု ရန္ျပဳၾကသည္ ကို ေျဖရွင္းေရး တြင္ ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါ၏။
ကုလသမဂၢႀကီး ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆု ကို ခ်ီးျမႇင့္ ခံရသူ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမႈထမ္းစဥ္ က အတြင္းဝန္ ဦးသန္႔သည္ ျငင္းခံုေလ့ မရွိဘဲ သိမ္ေမြ႔နူးညံ့ သူျဖစ္ပါသည္။
ကုလသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာေသာ အခါ မိမိ မွန္ကန္သည္ ယူဆ ပါက မေၾကာက္ မညႇာ မ်က္ႏွာ မေရြး ပြင့္လင္းစြာ ေျပာသျဖင့္ ကမၻာက ပိုမိုေလးစားၾကပါသည္။
၁၉၆၁ ခုႏွစ္ က ရုရွ သို႔ သြားစဥ္ က ေရဒီယို မွ မိန္႔ခြန္းေပးရာတြင္ အကယ္၍ သာ ရုရွျပည္ သူ တို႔သည္ ကြန္ဂိုျပည္ တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ မ်ားကို အမွန္အကန္ အတုိင္း သိရွိ ပါက သူတို့ ၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ခ်မွတ္ေသာ လမ္းစဥ္မ်ား သည္ မွားယြင္း ေနၿပီဟု ေျပာၾကေပမည္ …စ သည့္ျဖင့္ ေျပာၾကားပါသည္။
ရုရွ အစိုးရက ထို မိန္႔ခြန္း ကို ကမၻာ အရပ္ရပ္ သို႔ လႊင့္ၾကားေပးေသာ္ လည္း ရုရွျပည္တြင္း ေရဒီ
ယိုတြင္ ျဖတ္ေတာက္ ပါသည္။
၁၉၆၇ ခုႏွစ္ က ဗီယက္နမ္ အေရး ကိစၥႏွင့္ ပတ္ သက္၍ အေမရိကန္ လူထု သည္ ဗီယက္နမ္ တြင္ ျဖစ္ ပြါးေန သည့္ သတင္းမွန္ မ်ားကို သိရွိၾကပါက သမၼတ ဂၽြန္ဆင္ ခ်မွတ္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ လမ္းစဥ္ ကို ျပင္ဆင္ ပါဟု ေတာင္းဆိုၾကေခ် မည္ဟု ေျပာခဲ့့ပါသည္။
ဦးသန္႔ သည္ မည္သူ ၏ လက္ကိုင္ တုတ္မွ မဟုတ္၊ ကမၻာ့႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တခုတည္း ကို
သာ ေရွ႕ရႈ သူ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာ ပါသည္။
တစ္ခါ က ရုရွ သို႔ ခရီးထြက္ရာ ခရူးရွက္ က ေလဆိပ္ သို႔ လာေရာက္ႀကိဳဆို ပါသည္။ ျပင္သစ္ တြင္ ဒီေဂါ
က ႀကိဳဆို ပါသည္။ တစ္ဆက္ တည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ သို႔ လာေသာ အခါ ေလဆိပ္ ၌ အဂၤလိပ္ မင္းသမီးတစ္ဦး
ကို ပန္းကံုးစြပ္ ကာ ႀကိဳဆိုေနေသာ ဦးေနဝင္း က ဦးသန္ ႔အား မႀကိဳဘဲ ရာထူးနိမ့္ေသာ အရာရွိ ငယ္တစ္ဦး ကိုသာ ႀကိဳေစပါသည္။
၁၉၆၄ ခုႏွစ္ က ဦးေနဝင္း အေမရိကန္ သို႔ ခရီး ထြက္စဥ္ က ဝတၱရား အရ ကုလသမဂၢ သို႔သြား
ကာ ဦးသန္႔ ကို ဂါရဝ ျပဳရပါသည္။ ထုိစဥ္က ဖမ္းဆီး ထားေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၊ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း တို႔ကို ၾကာျမင့္စြာ ခ်ဳပ္ ေႏွာင္ မထားသင့္ပါ ဟု ဦးသန္႔ က ဦးေနဝင္း အား ေျပာသည္ကို ဦးေနဝင္း က မခံခ်င္ပါ။
သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ က ျပန္လာ သည္ႏွင့္ ဦးႏု တုိ႔ကို လႊတ္ေပးခဲ့ပါသည္။ ဝန္တို မေစၧရိယစိတ္ ႀကီးမားသူ ဦးေနဝင္း က ဦးသန္႔ ကို မၾကည္ပါ။ “ဒီေကာင္ႀကီး” ဟု ေခၚဆိုသည္ ကို ၾကားရဖူးပါသည္။ ထို အတြင္းေရး မ်ား ကို သိၿပီးျဖစ္ ေစကာမူ တင္ေမာင္ က ဦးသန္႔ ဘဲြ႔ ေဆာင္းပါးရွည္ တေစာင္ ေရးလိုက္ပါသည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ ျပန္ၾကားေရးဌာန ဒု-ဝန္ႀကီး က ဆင့္ေခၚပါသည္။
“ခင္ဗ်ားရဲ့ ေဆာင္းပါး ကို သတင္းစာ မွာ ထည့္ခြင့္ မျပဳႏုိင္ပါ” ဟု ေျပာၿပီး မွ “ဒီ စာမူ ပံုႏွိပ္ ရင္ က်ဳပ္ပါ
ျပဳတ္ မွာ” ဟု ဆိုကာ အတြင္းေရး သတင္းမ်ားကိုေျပာရွာပါ၏။
စ်ာပနေကာ္မတီ က ရုပ္ကလာပ္ ကို အာဇာနည္ ကုန္းတေနရာ တြင္ျဖစ္ေစ၊ ေရႊတိဂံုေျခေတာ္ရင္း
မိဘုရားေခါင္ႀကီး ၏ ဂူအနီး တြင္ျဖစ္ေစ ျမဳပ္ႏံွပါ ရေစဟု အစိုးရထံ ပန္ၾကားသည္ ကို ဦးေနဝင္း က
စိတ္ဆိုးေၾကာင္း သိရပါသည္။
“ငါ့မယားေတာင္ မွ ႀကံေတာ မွာ ျမဳပ္ခဲ့တာ၊ ဒီေကာင္ႀကီးကို လည္း ႀကံေတာ မွာ ျမဳပ္ပ ေစေပါ့” ဟု အမိန္႔ခ်ပါသည္။
ဦးသန္႔ ၏ ဂုဏ္ရည္ ကို နားလည္ သူ ပညာေရး ဌာန ဒု-ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္တင္ က ဦးသန္႔ ၏ စ်ာ ပနေန႔ တြင္ ဝမ္းနည္းေၾကာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းပိတ္ ေပးရန္ ဝန္ႀကီး အစည္းအေဝး တြင္ အဆိုတင္ သျဖင့္ ထို ဒု-ဝန္ႀကီးကို ခ်က္ခ်င္း ရာထူး မွ ျဖဳတ္ခ် လိုက္ပါသည္။
ဦးသန္႔ ၏ စ်ာပန သို႔ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရ က လြမ္းသူ႔ ပန္းေခြ မပို႔ပါ။ အမည္ မေဖာ္ လိုေသာ အစိုးရ ဝန္
ထမ္း (၁၇) ဦး ၏ လြမ္းသူ႔ ပန္းေခြ ဟု ဆန္းၾကယ္ ေသာ ပန္းေခြ တခု ကို ေတြ႔ရပါသည္။
မူလတန္းေက်ာင္း တေက်ာင္း ကလည္း ေက်ာင္း အမည္ႏွင့္ လြမ္းသူ႔ ပန္းေခြ ပို႔ေလရာ စစ္စံုေထာက္
မ်ား က တရားခံမ်ား အျဖစ္ လုိက္လံ စံုစမ္းပါသည္။ ရာထူး မွ ျပဳတ္ရသူ ဒု-ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္တင္ က
သူ၏ အမည္ေရးထိုး ထားေသာ လြမ္းသူ႔ ပန္းေခြ ပို႔ပါသည္။ သူ၏ သတၱိ ကို ခ်ီးက်ဴး ရပါမည္။
ဒု-ဝန္ႀကီး က တင္ေမာင္ အား တိုးတိုးေျပာ သကဲ့ သို႔ အျခား ဝန္ႀကီးမ်ား ကလည္း ေျပာၾကဟန္ တူ
ပါ သည္။ ဦးေနဝင္း က ဦးသန္႔ အား သူ၏ မယား ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ သည္ကို လူထုႀကီး က သိရွိၾကၿပီး
ေဒါသူပုန္ ထ ပါေတာ့သည္။
ဦးေနဝင္း အမိန္႔အရ ဦးသန္႔ ၏ ရုပ္ကလာပ္ ကို ႀကံေတာ သခ်ႋဳင္း သို႔ ပို႔ေဆာင္ သၿဂႋဳလ္ ရာတြင္ အစုိးရ က စစ္ထရပ္ ကား (၁၅၀) လႉဒါန္းပါသည္။ စစ္စံုေထာက္မ်ား က စ်ာပန ကို ထိန္းရန္ စီစဥ္ သည္ ျဖစ္ပါသည္။ မရပါ။
ေက်ာင္းသား မ်ားႏွင့္ သံဃာမ်ား က ေခါင္းကို လုၾကကာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သို႔ သယ္သြား ၾကပါသည္။
စ်ာပန အခမ္းအနားသစ္ ကို ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေရး တရားပဲြမ်ားႏွင့္ က်င္းပရာ လူထုႀကီး က တကၠ
သိုလ္ ပရဝဏ္ သို႔ က်ိတ္က်ိတ္ တိုးစည္း ကားကာ တက္ၾကပါ၏။
ေလးရက္မွ် တရားပြဲ မ်ား က်င္းပေသာ အခါ ဦးေနဝင္း သည္ လူထုႀကီး အား အရႈံးေပးရပါ သည္။
မူလ က စ်ာပနေကာ္မီတီ ပန္ၾကားသည့္ အတုိင္း ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ၏ ေျခေတာ္ရင္း မွာ ျမဳပ္ႏွံ
ခြင့္ေပး ပါမည္။ ေခါင္း လုသူ မ်ားကို အေရးမယူ ပါဟု ေၾကညာပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက လက္မခံပါ။
ဦးေနဝင္း ဗံုးခဲြ ဖ်က္ဆီး ထားေသာ သမဂၢေျမ ကြက္ တြင္ ဦးသန္႔ ဗိမာန္ ကို တည္ေဆာက္ၾက ပါသည္။
အစိုးရ ကို မေက်နပ္သည္ မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္ ကို လူထုႀကီး က သိသာ ထင္ရွားစြာ ဆႏၵျပၾက ပါသည္။
တၿမိဳ႕လံုး တရားပဲြ သြားျခင္း၊ ထမင္းထုပ္ ပို႔ျခင္း၊ ရန္ပံုေငြ လႉျခင္း တို႔သာ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါ
သည္။ အစိုးရရံုး မ်ားပင္ ေျခာက္ကပ္ သြားပါ သည္။
ထိုအခ်ိန္ က သတၱိေကာင္းသူ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ အနည္းငယ္မွ်သာ ရွိပါက ဤ အေရးအခင္းႏွင့္ ေနဝင္း အစိုးရ ကိုျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ဖြယ္ ရွိသည္ အထိ အင္အား ႀကီးပါသည္။ ဆယ္ရက္ေျမာက္ေသာ ေန႔တြ င္မွ နယ္မ်ား မွ
ေခၚယူ လာေသာ ႀကီးမား သည့္ စစ္တပ္ႀကီးျဖင့္ တကၠသိုလ္ဝင္း ကို သိမ္းကာ၊ ဦးသန္႔၏ ေခါင္း
ကို ေဖာ္ ကာ ေရႊတိဂံုေျခရင္း တြင္ ဂူသြင္းၾက ပါသည္။
အဓိကရုဏ္း မ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ပြား သျဖင့္ လူ (၇၀၀၀) ေက်ာ္ ဖမ္းရ ပါသည္။ မႏၲေလး တြင္ လူ (၄၅၀) ဖမ္းရပါသည္။ ဦးေနဝင္းေပးေလ်ာ္ ရေသာ တန္ဖိုး မွာ ႀကီးမား လွပါသည္။ သူရဲေကာင္းႀကီး ကို ဝန္တိုေဒါသ
ျဖင့္ မတန္ မရာ မိမိ ဇနီးႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္မႈ ျပဳမိသည့္ သတင္းသည္ ကမၻာ့႔ သတင္းစာမ်ား တြင္ ပါရွိခဲ့
သျဖင့္ ေစာေစာ က သူ႔ကို အထင္ႀကီးမိ သူမ်ား ပင္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ၾက ပါေတာ့သည္။ ။
Andrew Soe
၈ ဇြန္ ၂၀၁၅။
No comments:
Post a Comment