ျမန္မာႏိုင္ငံ သည္ အာရွ ၏ ဘံုကြၽန္ မဟုတ္၊ အမိႈက္ပံု မဟုတ္ . .

အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပင္လယ္ျပင္ (အထူးသျဖင့္ အက္ဒမန္ပင္လယ္နဲ႔ မလကၠာ ေရလက္ၾကား) မွာ ပိတ္မိေနတဲ့ ေလွစီးေျပး ဒုကၡသည္ အေရး ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေပၚ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ ပံုခ်ခဲ့ပါတယ္။

လူကုန္ ကူးသူေတြနဲ႔ လူေမွာင္ခိုေတြဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပင္လယ္ျပင္ ေရလမ္းေၾကာင္းကို အသံုးျပဳေနတာ ၾကာပါၿပီ။ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံ တစ္ခုခ်င္းစီ အလိုက္ အနည္းနဲ႔အမ်ား လ်စ္လ်ဴ ႐ႈထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမလဆန္းမွာ လူမဆန္တဲ့ ရက္စက္မႈေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဒါကို အာ႐ံုစိုက္ခဲ့ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပင္လယ္ျပင္က ေလွစီးေျပး ဒုကၡသည္ အမ်ားစုဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဘဂၤါလီေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူေတြထဲမွာ ျမန္မာက လူေတြ ပါရင္ေတာင္ အခု စြပ္စြဲေနသေလာက္ မမ်ားပါဘူး။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကလည္း ေလွစီးေျပး ဒုကၡသည္ အမ်ားစုဟာ သူတို႔ ႏိုင္ငံက ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ၀န္ခံပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားကလည္း အမ်ားစုက ျမန္မာက လာသူေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ထုတ္ေျပာပါတယ္။

ဒါေတြ ရွိေနပါလ်က္ ျမန္မာကို ဘာေၾကာင့္ အျပစ္ပံုခ်ၾကတာလဲ။ ဒီေနာက္ကြယ္မွာ ႏိုင္ငံေရး လွည့္ကြက္ေတြ ရွိေနပါတယ္။

■ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ ျမန္မာ

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဟာ  ျမန္မာ ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ မွာ ရွိၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ နဲ႔ ထိစပ္ပါတယ္။

နတ္ျမစ္ အပါအ၀င္ ကုန္းေျမ ဆက္စပ္ မႈ ၁၆၈ ဒသမ ၇ မိုင္ (၂၇၁ ကီလိုမီတာ) အရွည္အလ်ား နယ္နိမိတ္ ထိစပ္မႈ ရွိပါတယ္။ နတ္ျမစ္႐ိုး နဲ႔ ထိစပ္ေနမႈ က ၃၉ ဒသမ ၅ မိုင္ရွိၿပီး ကုန္းတြင္း ထိစပ္မႈက ၁၂၉ ဒသမ ၂ မိုင္ ရွိပါတယ္။

ႏိုင္ငံ အက်ယ္အ၀န္းက ျမန္မာထက္ ငယ္ပါတယ္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အသီးသီးရဲ႕ နယ္ေျမ အက်ယ္အ၀န္း စာရင္းမွာ ျမန္မာက အဆင့္ ၄၀ ရွိ ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က အဆင့္ ၉၄ ရွိပါတယ္။

လူဦးေရ ပမာဏမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ျမန္မာထက္ သာပါတယ္။ တရား၀င္ အခ်က္အလက္ေတြ အရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူဦးေရ ၅၁ သန္းေက်ာ္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ၁၅၈ သန္း ရွိပါတယ္။ ကမၻာ့လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံမ်ား စာရင္းမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က နံပါတ္ရွစ္ ေနရာမွာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာ က နံပါတ္ ၂၅ ေနရာမွာ ရွိပါတယ္။

လူဦးေရ သိပ္သည္းဆမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ က ျမန္မာထက္ ပိုမ်ား ပါတယ္။ ကမၻာ့ လူဦးေရ သိပ္သည္းဆ ႏိုင္ငံမ်ား စာရင္းမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က နံပါတ္ ၁၂ ေနရာမွာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာက ၁၂၅ မွာ ရွိပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ လူဦးေရ ပမာဏက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ မွာ တစ္ဟုန္ထိုး ျဖစ္ေနပါတယ္။

၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲ႕ လူဦးေရဟာ ၆၆ သန္း ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ၈၂ သန္းေက်ာ္၊ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ၁၀၂ သန္းေက်ာ္ ျဖစ္လာၿပီး ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ၁၃၂ သန္းေက်ာ္ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ၁၅၁ သန္းေက်ာ္ ျဖစ္လာရာက ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ၁၅၈ သန္းကို ေရာက္လာ ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဖက္မွာ ႏွစ္အလိုက္ လူဦးေရတိုးႏႈန္း (Year Population Growth Rate) က်ဆင္း ေနရာကေန ၂၀၁၀ ျပည့္ အလြန္မွာ ျပန္တက္လာပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲ႕ ႏွစ္အလိုက္ လူဦးေရ တိုးႏႈန္းက ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွာ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ၁ ဒသမ ၂၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ျပန္ေရာက္ပါတယ္။

လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ႏွစ္ အလိုက္၀င္ေငြမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ျမန္မာထက္ နည္းခဲ့ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ (UN) က ထုတ္ျပန္တဲ့ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ စာရင္း အရ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ လူတစ္ဦးခ်င္း တစ္ႏွစ္ ပွ်မ္းမွ် ၀င္ေငြဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၉၈၀ ပဲရွိပါတယ္။ ဒီထက္ ပိုနည္း ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူတစ္ဦးခ်င္း တစ္ႏွစ္ ပွ်မ္းမွ်၀င္ေငြက အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၁၈၃ ရွိပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ လူဦးေရနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးတဲ့ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈႏႈန္းက ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွာ ၅၆ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ရာခိုင္ႏႈန္း ၄၀ ရွိေနၿပီး ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ၃၁ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိတယ္လို႔ UN က ေျပာထားပါတယ္။ ကမၻာ့ဘဏ္ အခ်က္အလက္ေတြ အရ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲ႕ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈႏႈန္းဟာ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ၄၃ ဒသမ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈႏႈန္း ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေအာက္ ပမာဏကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ မေရာက္ေသးဘူး၊ ျမန္မာထက္ ဆင္းရဲတဲ့သူ ပိုမ်ားေနတာပါ။

■ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဒုကၡသည္ အေရး

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး ေနာက္ထပ္ ျပႆ         နာတစ္ခုက ႏိုင္ငံတြင္း ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ မ်ားျပားေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဟာ ပါကစၥတန္က ခြဲထြက္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ အခ်ိန္မွာ အေရွ႕ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ မျဖစ္လာခင္မွာ အေရွ႕ ပါကစၥတန္နဲ႔ အေနာက္ ပါကစၥတန္အၾကား စစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲမႈ ရွိခဲ့ျပီး လူမ်ိဳးသုဥ္း သတ္ျဖတ္မႈေတြပါ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အနည္းဆံုး သန္း ဂဏန္းအထိ ေသဆံုး သတ္ျဖတ္ ခံရပါတယ္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံထဲ ေျပး၀င္ခိုလံႈခဲ့သူ အေရအတြက္ တစ္သန္းေက်ာ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ 

စစ္ၿပီးတဲ့အခါ အဲဒီသူေတြထဲက သိန္းဂဏန္းကို အိႏၵိယက ျပန္ပို႔ပါတယ္။ ဒါကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အစိုးရက ဒုကၡသည္အျဖစ္ ထားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ ဒုကၡသည္ေတြကို မဲေပးခိုင္းတဲ့ ေနရာမွာ အသံုးျပဳခဲ့ေပမယ့္ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရး မေပးခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔ကလည္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ ခြင့္ရဖို႔ အခုထိ ေတာင္းဆိုေနၾကပါတယ္။

ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ၊ ဂ်နီဖာအ ေျခစိုက္ Internal Displacement Monitoring Center (IDMC) က ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အရ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ အထိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံမွာ IDPs ဒုကၡသည္ ၄၃၁၀၀၀ ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သဘာ၀ ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ဒုကၡသည္ အေရအတြက္က ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အထိ ရရွိတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြ အရ တစ္သန္းေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ သူတို႔က ဆိုပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ လူသားခ်င္း စာနာမႈ အကူအညီ ေပးေနတဲ့သူေတြရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္အရ ဒုကၡသည္ စခန္းေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒုကၡသည္ေတြ အျပင္ အိမ္ေျခ ယာမဲ့ေတြကလည္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ျပႆ        နာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။

Plan International အဖြဲ႕က စီစဥ္ ႐ိုက္ကူးတဲ့ DHAKA DREAM:Street Children in Dhaka မွတ္တမ္း ဗီဒီယိုမွာ ဒီအခ်က္ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ကိန္းဂဏန္းေတြ အရ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဒါကာမွာ အိမ္ေျခယာမဲ့ လမ္းေပၚကေလး ၆၈၀၀၀၀ ေက်ာ္ရွိေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ၁ ဒသမ ၁ သန္း ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထဲက ရာခိုင္ႏႈန္း ၈၀ ေက်ာ္ဟာ ေယာက်္ားေလးေတြ ျဖစ္ၿပီး ထက္၀က္ နီးပါးဟာ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အဓမ ၼေခါင္းပံုျဖတ္ ေစခိုင္းသူေတြနဲ႔ လူကုန္ ကူးသူေတြရဲ႕ အဓိကပစ္မွတ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒါဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဒါကာ တစ္ခုတည္းမွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ က်န္တဲ့ ေဒသေတြ အပါအ၀င္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ဆိုရင္ ပိုမ်ားႏိုင္ပါတယ္။

■ ေနရပ္ စြန္႔ခြာသူမ်ား ဦးတည္ရာ

အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပင္လယ္ျပင္မွာ လူကုန္ကူး ခံရသူေတြထဲမွာ ဘဂၤါလီေတြ ဘာေၾကာင့္မ်ားသလဲ ဆိုတာ အေျဖရွိပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ

(၁) ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြ ထဲကျဖစ္လာတဲ့ စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ အေရးကို လံုး၀ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒုကၡသည္ေတြဟာ သူတို႔က ပါကစၥတန္လား၊ ဘဂၤါလားေဒ့ရွ္လားဆိုတာ ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ေနဆဲပါ။

(၂) လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္းကို မထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဆင္းရဲ မြဲေတမႈႏႈန္း ျမင့္မားေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) ဒါကာမွာတင္ အိမ္ေျခယာမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ ကေလး ၁ ဒသမ ၁ သန္းေက်ာ္ ရွိေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ အိမ္ေျခယာမဲ့ သန္းခ်ီ ထပ္ရွိေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ရာသီဥတု သဘာ၀ ေဘးအႏၲရာယ္ေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္သူ သန္းခ်ီလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။

ဒီအခ်က္ သံုးခ်က္မွာ အက်ံဳး ၀င္သူေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္က ေနရပ္ စြန္႔ခြာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို စြန္႔ခြာတဲ့အခါ တရားမ၀င္ လမ္းေၾကာင္းကို အသံုးျပဳပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ႏိုင္ငံ စြန္႔ခြာသူအမ်ားစု ဦးတည္တာက မေလးရွားႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နည္းတူ သီရိလကၤာႏိုင္ငံက လူေတြလည္း ေရေၾကာင္းလမ္း အသံုးျပဳၿပီး တရားမ၀င္ ႏိုင္ငံ ျဖတ္ေက်ာ္မႈကို လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔ ဦးတည္တာက ၾသစေၾတးလ် ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး ၾကားခံ ႏိုင္ငံမထားဘဲ ေရလမ္းက တစ္ဆင့္ တိုက္႐ိုက္ ခိုး၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က သီရိလကၤာလို မဟုတ္ပါဘူး။

သူတို႔ ခိုး၀င္ ေက်ာ္ျဖတ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ အဲဒီက တစ္ဆင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေက်ာ္ၿပီး ပထမ ပစ္မွတ္ျဖစ္တဲ့ မေလးရွားႏိုင္ငံကို သြားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း မေလးရွားက တစ္ဆင့္ အင္ဒိုနီးရွားကို ခိုး၀င္ပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားကို တိုက္႐ိုက္ ခိုး၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစားသူေတြ ရွိသလို ၾသစေၾတးလ်ကို ခိုး၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစား သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။

အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပင္လယ္ျပင္ အတြင္း ေတြ႕ရွိ ခဲ့ရ သူေတြ ဟာ မေလးရွား နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား ကို ခိုး၀င္ ဖို႔ ႀကိဳစားသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နဲ႔ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတူ ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ က လူေတြ မေလးရွားႏိုင္ငံ ကို တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္ ဖို႔ ၾကိဳးစား ရင္လည္း ဘဂၤါလီေတြ အသံုးျပဳတဲ့ ျမန္မာ - ထိုင္းေတာင္ပိုင္း - မေလးရွား လမ္းေၾကာင္း ကိုပဲ သံုးေလ့ ရွိပါတယ္။ မေလးရွား ႏိုင္ငံထဲ ေရာက္ေနတဲ့ တရားမ၀င္ ျမန္မာ အလုပ္သမား အမ်ားစု ဟာ လူကုန္ ကူးသူေတြ၊ လူေမွာင္ခို သမားေတြကို ေငြေပးၿပီး ထိုင္း ေတာင္ပိုင္းက တစ္ဆင့္ မေလးရွားကို အသြားအျပန္ လုပ္ေနသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူတိုနဲ႔ ဘဂၤါလီေတြ ကို အတူတူ ပဲလို႔ သတ္မွတ္ လို႔ မရပါဘူး။ အႀကီးမားဆံုး ယိုစိမ့္မႈ က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ က လာတာပါ။ အဲဒီ ယိုစိမ့္မႈ ဒဏ္ ခံရသူေတြထဲ မွာ ျမန္မာလည္း တစ္ႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ပါ၀င္ပါ တယ္။

ဒါေပမဲ့ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံေတြ အပါ အ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ ရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈက ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ပထမ အခ်က္ အေနနဲ႔ ေလွစီး ဒုကၡသည္ အားလံုး ကို မစိစစ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ က လာသူေတြလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီလို ေျပာတဲ့အခါ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသား လံုး၀ မဟုတ္တဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အသံုးအႏႈန္း ကို သံုးစြဲပါတယ္။ စိစစ္ မႈေတြ လုပ္ၿပီးခ်ိန္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ကိုယ္တိုင္ က သူတို႔ လူေတြပါ လို႔ ထုတ္ေျပာခ်ိန္မွာလည္း ေလွ်ာ့ မသြားပါဘူး။ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရးကိုပဲ ထပ္ၿပီး ဖိအားေပးခဲ့ပါတယ္။ 

ဒါ့အျပင္ ကုလသမဂၢ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာေတြ ကလည္း ျပႆနာရဲ႕ အဓိက ရင္းျမစ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ကို မေျပာဘဲ ဖံုးကြယ္ပါတယ္။ ပိုဆိုး တာက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ မွာ ရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ သန္းခ်ီ အေရး ကို ႏႈတ္ဆိတ္ေနၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ မွာ ရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ သိန္းဂဏန္း ကို လက္ညိႇဳးထိုး ေျပာဆိုေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

■ အရင္ကတည္း က ရွိခဲ့

အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပင္လယ္ျပင္ အတြင္းက ေလွစီး ဒုကၡသည္ ဆိုတာ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။

ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္ မ်ား မဟာမင္းၾကီး႐ံုး (UNHCR) က ထုတ္ျပန္ထား တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အရ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ထဲ မွာ ခန္႔မွန္းေျခ လူဦးေရ ၆၃၀၀၀ ေက်ာ္ဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပင္လယ္ျပင္ ကို ျဖတ္ၿပီး တရား မ၀င္ သြားလာမႈေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ UNHCR ကေတာ့ ဒီ လူေတြဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ ျမန္မာ ကလို႔ ေျပာပါတယ္။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ကိန္းဂဏန္းေတြ အရပဲ လူဦးေရ ၆၃၀၀၀ ေက်ာ္ထဲမွာ လူ ၇၅၀ ေလာက္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ လူကုန္ ကူးသူေတြ နဲ႔ လူေမွာင္ခို သမားေတြ ရဲ႕ သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံခဲ့ရတာပါ။ ဒါေပမဲ့ တရားမ၀င္ သြားလာသူ အေရအတြက္ ဟာ တစ္ႏွစ္ခ်င္းစီ အလိုက္ ျမင့္တက္ေနပါတယ္။ ၂၀၁၃ မွာ ၅၈၀၀၀ ပဲ ရွိရာက ၂၀၁၄ မွာ ၆၃၀၀၀ ေက်ာ္ ျဖစ္လာတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ သြားလာ မႈေတြက မိုးရာသီ ျဖစ္တဲ့ ဇူလိုင္ ေလာက္မွာ ေလ်ာ့က် သြားေပမယ့္ ေအာက္တိုဘာမွာ သြားလာမႈ ပိုမ်ားေလ့ ရွိပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ က ထြက္ခြာ လာသူေတြ အဖို႔ စိန္႔မာတင္ ကြၽန္းနဲ႔ အနီးတ၀ိုက္ ကြၽန္းေတြ ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေခတၲ ခိုနားရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ ေဒသတစ္၀ိုက္ မွာပဲ လူကုန္ ကူးသူေတြ နဲ႔ လူေမွာင္ခို သမားေတြ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔က ေနရပ္ စြန္႔ခြာ လာသူေတြကို တရားမ၀င္ ပို႔ေဆာင္ေပးပါတယ္။

လူေမွာင္ခိုေတြဟာ ထိုင္းေတာင္ပိုင္း နဲ႔ မေလးရွား နယ္စပ္ မွာလည္း ရွိေနျပီး ဥပေဒျပင္ပ အေျခစိုက္ စခန္းေတြ တည္ခဲ့ ပါတယ္။ မၾကာေသးမီ က ထိုင္းေတာင္ပိုင္း နဲ႔ မေလးရွား နယ္စပ္ေတြ မွာ ေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ ႐ုပ္အေလာင္းမ်ား ျမႇဳပ္ႏွံ ထားရာ ေနရာ ၃၀ ေက်ာ္၊ လူေသ အေလာင္း ရာခ်ီ ျမႇဳပ္ႏွံထားမႈေတြက ဒီစခန္းေတြ ရွိေနျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ျဖစ္ပါတယ္။

လူကုန္ ကူးသူေတြနဲ႔ လူေမွာင္ခိုေတြက ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ ဘက္ကို သေဘာၤေတြ ေစလႊတ္ျပီး ေနရပ္ စြန္႔ခြာသူေတြ ကို တရားမ၀င္ ေခၚေဆာင္ပါတယ္။ ကုန္းေျမေပၚ မေရာက္ခင္၊ စြန္႔ပစ္ခံရခ်ိန္မွာ သေဘၤာေပၚ လိုက္ပါလာသူေတြဟာ ေလွစီးေျပး ဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ လဆန္းကေန ဧၿပီလ အထိ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာေနတဲ့ ေလွစီးေျပး ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ ၂၅၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေမလဆန္းမွာ စတင္ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ အရ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာပါေနသူ ေလွစီးဒုကၡသည္ အေရ အတြက္ ၇၀၀၀ ေက်ာ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီအထဲက အနည္းဆံုး လူ ၃၀၀ ဟာ ပင္လယ္ထဲမွာပဲ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။

ေလွစီးေျပး ဒုကၡသည္ေတြက ကူတို႔ခ အျဖစ္ ပွ်မ္းမွ် အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ကေန ၃၀၀ အထိ တန္ေၾကးရွိတဲ့ ေငြကို ေပးၾကရပါတယ္။ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး မေလးရွား ေရာက္ဖို႔အထိ ဆိုရင္ ပွ်မ္းမွ် အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၆၀၀ ကေန ၂၄၀၀ အထိ ေပးၾကရပါတယ္။

ဒါဟာ လူေမွာင္ခို သမားေတြ အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ေစ်းကြက္ တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ အေနနဲ႔ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္နဲ႔ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ေတြ မွာ တစ္ႏွစ္ခ်င္းစီ အလိုက္ ပွ်မ္းမွ် အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀ စီ အက်ိဳးအျမတ္ ရခဲ့ သလို ၂၀၁၂ ခု ႏွစ္ကစၿပီး ေရတြက္ရင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း ၂၅၀ အထိ အက်ိဳးအျမတ္ ရခဲ့တယ္လို႔ UNHCR ရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြက ေျပာပါတယ္။

■ ျမန္မာကို ဘာေၾကာင့္ အျပစ္ပံုခ်

ေမလဆန္းမွာ ေပၚလာခဲ့တဲ့ ေလွစီးေျပး ဒုကၡသည္ေတြ ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံ က မဟုတ္ေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာအေပၚ အျပစ္ ပံုခ်ရတာလဲ။ ျမန္မာ ကို ဘာေၾကာင့္ တာ၀န္ ယူခိုင္း ေနၾကတာလဲ။ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာရင္းျမစ္ ဟာ ျမန္မာေၾကာင့္ ဆိုၿပီး ဘာေၾကာင့္ ေျပာေနၾကတာလဲ။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္အတြက္ အာဆီယံ အလွည့္က် ဥကၠ႒ တာ၀န္ ကို မေလးရွားႏိုင္ငံ က ရယူ ထားပါတယ္။ သူ႔ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ တင္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆ        နာ၊ တရားမ၀င္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား ျပႆ        နာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္မႈ မရွိေသးပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ ထိုင္းေတာင္ပိုင္း က တစ္ဆင့္ မေလးရွားနယ္စပ္ က်ိဳးပ်က္မႈ ကိုလည္း ေျဖရွင္းရ ခက္ေနပါတယ္။ ဒီျပႆ     နာေတြမွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုး  က နယ္စပ္ လံုျခံဳေရး အရာရွိေတြ ပါ၀င္ ပတ္သက္မႈ ရွိေနၿပီး အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြနဲ႔ ေရာေထြးေနပါတယ္။

မေလးရွား အာဆီယံ ဥကၠ႒ ျဖစ္ေနခ်ိန္ မွာ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ကို ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရး ေပးဖို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံ အဖြဲ႕အစည္းေတြ က တြန္းအား ေပးလာပါတယ္။ ဒီကိစၥ မွာ မေလးရွား အာဏာပိုင္ေတြလည္း ပါ၀င္ ပတ္သက္ ခဲ့ေနပါတယ္။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ေနာက္ဆံုးပတ္ က လုပ္တဲ့ မေလးရွား အာဆီယံ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲ ကာလ မွာ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရး ျမန္မာ ကို တြန္းအားေပးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ ၾကပါတယ္။ ျမန္မာ ဘက္က ပယ္ခ်ခဲ့တာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မေလးရွား ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဘာဒါ၀ီ က အာဆီယံ လူထု ဖိုရမ္က တစ္ဆင့္ ျမန္မာကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဧၿပီေနာက္ဆံုးပတ္ အာဆီယံ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ဘဂၤါလီ ႐ို ဟင္ဂ်ာ အေရး အဆိုတင္မႈ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမဲ့ ေမလဆန္း မွာ ျဖစ္လာတဲ့ ကိစၥေတြ ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဖိအားေပးဖို႔ ထပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီတစ္ႀကိမ္ လႈပ္ရွားမႈမွာ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ ပါလာပါတယ္။

အာဆီယံ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆူရင္ပစ္ ဆူ၀မ္၊ မေလးရွား ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဘာဒါ၀ီ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးေဟာင္း ခါဆစ္ပီယိုျမႇာ၊ မေလးရွား ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးေဟာင္း အယ္လ္ဘာ တို႔ ေလးဦးက အာဆီယံ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ ဧျပီလ ထဲမွာ စာေရးခဲ့ပါတယ္။

ဒီလို စာေရးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကို မေလးရွား ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီး အယ္လ္ဘာ ကိုယ္တိုင္ ေမ ၁၈ ရက္ထုတ္ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာ မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ASEAN, UN must help Burma resolve Rohingya crisis ေဆာင္းပါး မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ 

အယ္လ္ဘာဟာ လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ အစၥလာမ္မစ္ေကာင္စီ (OIC) ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ အၾကံေပးျဖစ္ပါတယ္။ သူေရး တဲ့ ေဆာင္းပါး ကို DVB သတင္း ဌာန ၀က္ဘ္ဆိုက္ မွာ လည္း ေမ ၁၈ ရက္ မွာပဲ ထပ္မံေဖာ္ျပ ခဲ့ပါတယ္။ 

သူ ျဖစ္ခ်င္ေနတာ က ျမန္မာ နဲ႔ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရးကို ကုလသမဂၢ၊ အာဆီယံ၊ ျမန္မာ သံုးပြင့္ဆိုင္ Tripartite Core Group (TCG) ဖြဲ႕ၿပီး ေျဖရွင္းေစခ်င္တာပါ။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္ မုန္တိုင္း ဒဏ္သင့္မႈ ကို ကူညီဖို႔ ျပင္ဆင္တုန္း က လုပ္ခဲ့တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

အယ္လ္ဘာ ရဲ႕ ဆႏၵ အျပည့္အ၀ ျဖစ္ မလာေပမယ့္ ေမ ေနာက္ဆံုးပတ္ ထဲမွာ မေလးရွား၊ ထိုင္းနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီးေတြ မေလးရွား မွာ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။

ေမ ၂၉ ရက္မွာလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံ မွာ အိႏၵိယ သမုဒၵရာ အတြင္း တရား မ၀င္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာမႈ ဆိုင္ရာ အထူး အစည္းအေ၀းကို လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အစည္းအေ၀း ကို ျမန္မာႏိုင္ငံက ၀န္ႀကီး အဆင့္ မသြားဘဲ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ အဆင့္ ကို ေစလႊတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိေရာက္တဲ့ တုံ႔ျပန္မႈေတြ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြ အျပင္ မၾကာခင္ အခ်ိန္ မွာ ေလွစီးေျပး ဒုကၡသည္ အေရး ေျဖရွင္းဖို႔ အာဆီယံ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရဲ႕ သီးျခား အစည္းအေ၀း တစ္ရပ္လုပ္ဖို႔ မေလးရွားႏိုင္ငံ က ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ မေလးရွား အာဏာရွင္ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ မဟာသီ ကလည္း ျမန္မာ အစိုးရ နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ေ၀ဖန္ တိုက္ခိုက္ ေနပါတယ္။

■ ေနာက္ကြယ္ မွာ OIC ရွိတယ္

မေလးရွား ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးေဟာင္း အယ္လ္ဘာ နဲ႔ မေလးရွား အာဏာပိုင္ အေဟာင္း၊ အသစ္ေတြက ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရး ကို တြန္းအားေပး ရတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။

အယ္လ္ဘာ ဟာ OIC ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ အၾကံေပး ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ေနာက္မွာ OIC ရွိေနပါတယ္။ ဒါကို ေမ ၂၄ ရက္ က ထုတ္ျပန္ တဲ့ OIC သတင္း ထုတ္ျပန္ခ်က္ နဲ႔ ေမ ၂၇ ရက္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ OIC ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀းကို ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။

OIC ရဲ႕ သတင္း ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ျမန္မာ က ဖိႏွိပ္ခံ မြတ္စလင္ လူနည္းစုေတြ ကို ကူညီ ေထာက္ပံ့ဖို႔ သူတို႔ ရင္းျမစ္ေတြ အသံုးျပဳၿပီး လႈပ္ရွားမႈ စတင္ေနၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဓိက ရည္ရြယ္တာ က ဘဂၤါလီ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ကိုပါ။

ဒါ့အျပင္ သူတို ႔ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ အၾကံေပး အယ္လ္ဘာ က တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားေနၿပီး ေဒသတြင္း NGO ေတြ နဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြ ကိုလည္း ဆက္သြယ္ ေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႔ OIC က ဆိုပါတယ္။

ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ ခံရေတြ ရပ္တန္႔ဖို႔၊ ႏိုင္ငံသား အသိအမွတ္ျပဳဖို႔နဲ႔ ေနရပ္ ျပန္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ ကိုလည္း ျမန္မာအစိုးရ ကို ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္း က ဖိအားေပးဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာလည္း သူတို႔က ေျပာပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ကမၻာတစ္လႊားမွာ ရွိေနတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ “ရခိုင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ယူနီယံ” ကို ထူေထာင္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈ ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒီ အစီအစဥ္ဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္ မွာ ရွိေနတဲ့ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရးတင္ မကဘဲ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံၿပီး ႏိုင္ငံတကာ ကို ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမဲ့ႏိုင္ငံသား ဘဂၤါလီ ၄ ဒသမ ၂ သန္းေက်ာ္ အေရး အတြက္ ျမန္မာကို ဖိအားေပးဖို႔ ျပင္ဆင္တာလို႔ ယူဆပါတယ္။

■ ေအာ္စလို ကြန္ဖရင့္

ေမ ၂၇ ရက္မွာ OIC ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀း ကို ကူ၀ိတ္ မွာ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကာလမွာပဲ ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံ ေအာ္စလိုၿမိဳ႕မွာ The Oslo Conference to End Myanmar's Persecution of Rohingyas ကို လုပ္ပါတယ္။

ကြန္ဖရင့္ မွာ ေဂ်ာ့ဆိုးေရာ့စ္၊ မဟာသီ တို႔က ဗီဒီယို ဖိုင္ေတြက တစ္ဆင့္ မိန္႔ခြန္းေျပာပါတယ္။

ဒီပြဲမွာ OIC ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ အၾကံေပး မေလးရွား ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးေဟာင္း အယ္လ္ဘာ လည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အစည္းအေ၀း ကာလ မွာ ျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး သံုးပါး၊ ေဒါက္တာ ဇာနည္၊ အဆိုေတာ္ မြန္းေအာင္ တို႔ အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ က သြားတက္ သူေတြ အျဖစ္ သတင္းစာ ဆရာ ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ နဲ႔ စာေရးဆရာ ညီပုေလး တို႔ကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရး မွာ ျမန္မာ ကို တစ္ဖက္သတ္ အျပစ္တင္ ေလ့ရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္ေရး ကိုယ္စားလွယ္ေဟာင္း ကြင္တားနား၊ တိုင္းမ္မဂၢဇင္း သတင္းေထာက္ ဟန္နာဘိခ်္ တို႔လည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

စာေရးဆရာ ညီပုေလး က သူ႔ကို ေနာ္ေ၀ က ျမန္မာ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္ က ဖိတ္လို႔ သြားခဲ့တယ္၊ ေလ့လာသူ အေနနဲ႔ တက္ခဲ့ၿပီး ၀င္ေဆြးေႏြး တာမ်ိဳး မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာန ကေတာ့ ေအာ္စလို ကြန္ဖရင့္မွာ ေျပာဆို ခဲ့တဲ့ တစ္ဖက္ ေစာင္းနင္း အဆိုးျမင္ ေျပာၾကားခ်က္ အားလံုး ကို ပယ္ခ်ေၾကာင္း ေမ ၃၀ မွာ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

ေသခ်ာတာ ကေ တာ့ ေမလဆန္း မွာ ေပၚလာတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္လာ ခဲ့တဲ့ အစည္းအေ၀းေတြ၊ ကြန္ဖရင့္ေတြ ဟာ ခ်ိန္သားကိုက္လို ျဖစ္ေနပါတယ္။

■ အေမရိကန္ နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ သိထားဖို႔

ဒီအခ်ိန္ မွာပဲ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းဌာနေတြရဲ႕ ႐ႈျမင္ပံု ကလည္း တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ႏိုင္ပါတယ္။

ျမန္မာ့ အေရးမွာ သူတို႔ ဟာ တုတ္တစ္ဖက္၊ မုန္႔တစ္ဖက္ နဲ႔ ဆက္ဆံေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ဆက္ဆံမႈ ဟာ ဒီမိုကေရစီေရး နဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ျမႇင့္တင္မႈေတြ မွာ အသံုး ၀င္ႏိုင္ေပမယ့္ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရးမွာ လုပ္လို ႔မရပါဘူး။

ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရး နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ အေမရိကန္ သံ႐ံုးနဲ႔ ေလာ္ဘီေတြ ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ကို ေမးခြန္းထုတ္ရပါမယ္။ ၿဗိတိန္ လည္း ထိုနည္းတူစြာပါပဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ အတြင္း သမိုင္း၀င္ ျဖစ္လာမယ့္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို မၾကာခင္ လုပ္ပါေတာ့မယ္။ ဒီ အခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ လို႔ ေျပာဆိုေနတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ UN တို႔ရဲ႕ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရး လုပ္ရပ္ေတြ က ေရြးေကာက္ပြဲကို အာ႐ံု လႊဲသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီ လုပ္ရပ္ေတြကို ဆက္ လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ တစ္သက္လံုး လုပ္ေပးလာ ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြ ႏိုင္ငံေတြ အျဖစ္ကေန ျမန္မာျပည္သူေတြ ရဲ႕ ရန္သူ ျဖစ္သြား ပါလိမ့္မယ္။

အာဆီယံ ကေတာ့ အဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံ တစ္ခုခ်င္းစီ ရဲ႕ ျပည္တြင္းေရး ၀င္ မစြက္ဖက္ေရး မူေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရး ကို ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲ မွာ လႊမ္းမိုး မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နဲ႔ အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြက အာဆီယံ လို မဟုတ္ပဲ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရး သံေယာင္ လိုက္မယ္ ဆိုရင္ ရန္သူ ျဖစ္သြား႐ံုက လြဲၿပီး ဘာမွ အက်ိဳးရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီေနရာ မွာ အေမရိကန္ အစိုးရ ရဲ႕ ျမန္မာ အေပၚ သေဘာထား နဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အေပၚ သေဘာထားက မတူညီတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

အေမရိကန္ ဟာ တ႐ုတ္ နဲ႔ ဆက္ဆံေရး ေျပလည္ဖို႔ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အိႏၵိယ ကို အာ႐ံု မစိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ပါကစၥတန္ နဲ႔ အဆင္မေျပ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီ အခါ ဘဂၤါလားေဒ့ရွ္ ကို ပိုၿပီး အာ႐ံု စိုက္လာပါတယ္။

၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ကေန အခုခ်ိန္ထိ အေမရိကန္ ဟာ ဘဂၤါလားေဒ့ရွ္ ရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ အဓိက မိတ္ဖက္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနသလို အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းေထာင္ခ်ီ အကူအညီေတြ ေပးေနဆဲပါ။

အေမရိကန္ ကုမၸဏီေတြ ျဖစ္တဲ့ ရွပ္ဖ္ဖရြမ္ (Chevron) နဲ႔ ကိုႏိုကိုဖိလစ္ (ConocoPhilips) တို႔က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ရဲ႕ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ လုပ္ငန္း မွာ အမ်ားဆံုး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားပါတယ္။

ဒီအခ်က္ ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အေမရိကန္ ဟာ သူ႔ရဲ႕ အက်ိဳး စီးပြားအတြက္ ျမန္မာ ထက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို ပို ဦးစားေပး ထားၿပီး ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရးမွာ လည္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ကို အျပစ္ မေျပာဘဲ ျမန္မာကိုပဲ ဘာေၾကာင့္ အျပစ္ ေျပာေနသလဲ ဆိုတာ ေပၚလြင္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာ သတင္းဌာနေတြ ကေတာ့ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရးမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ရန္သူလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ဒီ အထဲမွာ BBC ျမန္မာပိုင္း ရဲ႕ ေဖာ္ျပမႈေတြ ဟာ က်န္တဲ့ ကိစၥေတြမွာ မွ်တမႈ ရွိတယ္ ထင္ရေပမယ့္ ဘဂၤါလီ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရးမွာ ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအတြက္ လည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာေတြ ရွိပါတယ္။

ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အေရးမွာ အပိုင္း ႏွစ္ပိုင္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခု က လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုင္ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယ တစ္ခုက ႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသား အက်ိဳး စီးပြားပါ။ ဒီကိစ ၥမွာ ႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားကိုပဲ ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ အမုန္း တရား အေျခခံေျပာတာ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ နဲ႔ ရွည္လ်ားတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာတာပါ။

■ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ရဲ႕ လားရာ

႐ိုဟင္ဂ်ာ တိုင္းရင္းသား ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ မရွိပါဘူး။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အသံုးအႏႈန္းေတာ့ ရွိပါတယ္။

ျမန္မာ့ စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ ၉၊ စာမ်က္ႏွာ ၈၉ မွာ “ေမယုနယ္ျခားခ႐ိုင္” အေၾကာင္း ကို ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေမယု နယ္ျခား ခ႐ိုင္ ဆိုတာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္ အေနာက္ေျမာက္ေဒသေတြ ပါ၀င္တဲ့ ခ႐ိုင္ တစ္ခုကို ေျပာတာပါ။

“ေမယု နယ္ျခား ခ႐ိုင္တြင္ လူဦးေရ ၄ သိန္းေက်ာ္ ၅ သိန္း နီးပါး ရွိ၏။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းႏွင့္ တံငါ လုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္သာ အသက္ေမြးၾကသည္။ လူမ်ား စု (၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔) မွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးျဖစ္၍ ရခိုင္၊ ဒိုင္းနက္၊ ၿမိဳ၊ ခမြီး စေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု မ်ားလည္း ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္” ဆိုၿပီး စြယ္စံုက်မ္း မွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ျမန္မာတိုင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စု ထဲမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မရွိပါဘူး။ သူတို႔ေတြ က တစ္ဖက္ႏိုင္ငံ ကေန ေရာက္လာၾက သူေတြပါ။ ကိုလိုနီေခတ္ မွာ ၀င္လာခဲ့တယ္။ အင္အား ၾကီးလာခ်ိန္ မွာ မြတ္ဆလင္ ျပည္နယ္ ထူေထာင္ေရး အထိ ေတာင္းဆို ခဲ့ပါတယ္။ ဒါက တစ္ခ်က္ပါ။

ေနာက္ တစ္ခ်က္က ၁၉၅၅-၅၆ ခုႏွစ္ ဖဆပလ အစိုးရ ဦးႏု လက္ထက္မွာ ႀကီးမားတဲ့ အမွားကို လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မွာ မဲ ရလိုေဇာ နဲ႔ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံက လူမ်ိဳးျခားေတြ ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ ထဲ ၀င္ခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ ယာယီ ႏိုင္ငံသား လက္မွတ္၊ မွတ္ပံုတင္ေတြ ကို အလြယ္တကူ ထုတ္ေပးၿပီး ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မွာ မဲေပးေစခဲ့ပါတယ္။

၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြ မွာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္ ေဒသေတြမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံ ဘဂၤါလီ အေရအတြက္ ငါးသိန္း နီးပါး ရွိလာခဲ့ ပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ရဲ႕ စိမ့္၀င္ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈ က ရခိုင္ျပည္နယ္ အႏွံ႔ အထိ ေရာက္ခဲ့ၿပီး တျဖည္းျဖည္း အားေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။

၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္ဆင္ေရး အသြင္ ဘဂၤါလီ စာရင္း ေကာက္ယူမႈ၊ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ျမတ္မြန္ စစ္ဆင္ေရး၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ လုပ္တဲ့ စပယ္ စစ္ဆင္ေရးေတြ ဟာ ဘဂၤါလီေတြ ကို စိစစ္ခဲ့တာပါ။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ စတင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ နဂါးမင္း စီမံခ်က္ က အျပင္းထန္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။

နဂါးမင္း စီမံခ်က္ စစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္ ဘဂၤါလီေပါင္း ၁၅၀၀၀၀ ေက်ာ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံဘက္ ကို ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ သြားပါတယ္။ ဒီ အခ်ိန္မွာ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္ မ်ား ဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ံုး (UNHCR) က ပထမဆံုး ထုတ္ေဖာ္ေျပာ ဆိုတာ ရွိလာပါတယ္။

သူတို႔ အဆိုအရ ဘဂၤါလီ ၂၅၀၀၀၀ ေက်ာ္ ဘဂၤါလားေဒ့ရွ္ ဘက္ တိမ္းေရွာင္ ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုခဲ့သလို ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာ တစ္ခ်ိဳ႕ ကလည္း ဘဂၤါလီေပါင္း တစ္သိန္း နီးပါး သတ္ျဖတ္ ခံခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ မွာ တိမ္းေရွာင္ ဘဂၤါလီေတြ ကို ျပန္လည္ လက္ခံ ဖို႔ ဟသၤာ စီမံခ်က္ကို ေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ဟသၤာ စီမံခ်က္ေၾကာင့္ ျပန္၀င္ လာတဲ့ ဘဂၤါလီ အေရ အတြက္ ၁၉၀၀၀၀ နီးပါး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ထြက္ေျပးသြားသူ အေရအတြက္ ထက္ ပို၀င္ ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနာက္ပိုင္း ျမန္မာတိုင္း ရင္းသား မဟုတ္တဲ့ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ရခိုင္ျပည္နယ္ တြင္း ေနထိုင္မႈ ပိုမ်ားခဲ့ပါတယ္။ တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္ ရသူေတြ နဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ က ခိုး၀င္လာသူေတြ ေရာေထြး ကုန္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကို ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပည္လံုးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲ၊ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ မွာ မဲေပးခြင့္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို မဲေပးခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့ အတြက္ သူတို႔စိတ္ ထဲမွာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မွာပဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံသား အသိအမွတ္ျပဳ ဖို႔လည္း ေတာင္း ဆိုခဲ့ပါတယ္။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မွာေတာ့ ၀ိႈက္ကတ္ ကိုင္ထားသူေတြ မဲေပးခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ ကိုင္ေဆာင္ ထားတဲ့ ၀ိႈက္ကတ္ေတြ ကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရး လုပ္ေဆာင္ေတာ့မွာပါ။

ဒီလို စိစစ္မယ့္ အစီအစဥ္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၀ိႈက္ကတ္ ကိုင္ထားသူ ၇၉၇၅၀၄ ဦးရွိၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ တစ္ခုတည္း မွာ ၆၆၆၃၈၁ ဦး ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရွစ္သိန္း နီးပါး ထဲက ေလးသိန္းေက်ာ္ က ၀ိႈက္ကတ္ေတြကို လာ အပ္ထားၿပီးပါၿပီ။ သူတို႔ ကို ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေန ဆဲ ကာလမွာ အစိမ္းေရာင္ကတ္ တစ္ခု ထုတ္ေပးပါလိမ့္မယ္။

■ ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ

ႏိုင္ငံတကာ မွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လို႔ ေျပာရင္ တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳ စာရင္း၀င္ၿပီး အခြင့္ အလမ္းမ်ားစြာ ရၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို  စြန္႔ခြာၿပီး တရားမ၀င္ နယ္စပ္ ျဖတ္ေက်ာ္ေနသူေတြ က သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ က လာတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ က ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားရပ္ကို တီထြင္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ 

ေနာက္ၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ ထဲ ကို ခိုး၀င္ လာတဲ့ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျပႆ     နာက ျမန္မာတိုင္းရင္းသား ျပႆ     နာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ၀င္မႈ ၾကီးၾကပ္ေရး ျပႆ      နာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္လည္း ဒါဟာ နယ္ျခား မလံုျခံဳမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလို႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ေျပာဖူးပါတယ္။

ဒါကို ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ ပထမအဆင့္ က ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဥပေဒ အရ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ျခင္း ပါပဲ။ ရခိုင္ ျပည္နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ၀ိႈက္ကတ္ ၆၆၆၃၈၁ ဦး ထဲက ထက္၀က္ေလာက္ က စိစစ္မႈေတြ လုပ္ရင္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ထက္၀က္ ထဲက တစ္၀က္ေက်ာ္က လည္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရွိပါတယ္။

ဒီေနရာ မွာ အစိုးရက ႏိုင္ငံသား စိစစ္ျခင္း ကို ရန္ကုန္ အထိ ျပန္လုပ္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ အက်င့္ပ်က္ ျခစားတဲ့ အရာရွိေတြေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ရထားသူ ဘဂၤါလီေတြ ရွိေနပါတယ္။

ဒီလို ကိုင္ေဆာင္ထား သူေတြဟာ ကရင္ျပည္နယ္၊ တနသၤာရီတိုင္းေတြ မွာပါ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနပါၿပီ။ ၀ိႈက္ကတ္ ကိုင္ထားတဲ့ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ကို ႏိုင္ငံသား စိစစ္ရင္ မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ထားတဲ့ ဘဂၤါလီေတြ ကိုလည္း စိစစ္မႈ လုပ္သင့္ ပါတယ္။ 

ဒုတိယ အခ်က္က ၀ိႈက္ကတ္ အစား ယာယီ ထုတ္ေပးမယ့္ အစိမ္းေရာင္ ကတ္ နဲ႔ မဲေပးခိုင္းတာမ်ိဳး ခြင့္မျပဳရပါဘူး။ ႏိုင္ငံသား စိစစ္မႈ မၿပီးေသးရင္ အဲဒီ မၿပီးေသး တဲ့ နယ္ေျမမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ မလုပ္ဘဲ ေရြ႕ဆိုင္းလို႔ ရပါတယ္။

အထူး သျဖင့္ သမိုင္း မွာ ဦးႏု၊ ဦးဘေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း အစ၊ ဦးေန၀င္း အလယ္၊ ဦးသန္းေရႊ  အဆံုး မဲ လိုခ်င္တဲ့ အခါ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ကို အသံုးခ်၊ legitimacy လိုခ်င္တဲ့ အခါ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ ကို အသံုးခ် ဆိုတဲ့ အစဥ္အလာ ဆိုးကို ဆက္မလုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ နဲ႔ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ကို ရန္တိုက္ ေပးရာေရာက္တဲ့ အျပဳအမူေတြ ကို စြန္႔လႊတ္ သင့္ပါၿပီ။

ဒုတိယ အဆင့္ ကေတာ့ ႏိုင္ငံသား စိစစ္မႈ မွာ အရည္အခ်င္း နဲ႔ မကိုက္ညီ သူေတြကို ဒုကၡသည္ စခန္းေတြ မွာ ဆက္ထားလိုက္ပါ။ UNHCR နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြ က သူတို႔ကို ဆက္ၿပီး ကူညီ ပါလိမ့္မယ္။

တတိယ အဆင့္ ကေတာ့ ျမန္မာ-ဘဂၤါလားေဒ့ရွ္ ကုန္းတြင္း နယ္နိမိတ္ တစ္ေလွ်ာက္ အုတ္႐ိုး အသံုးျပဳ ျခံစည္း႐ိုး ကာဖို႔ နဲ႔ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ ကင္းတဲ့ သူေတြ ကို နယ္စပ္မွာ တာ၀န္ေပး ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိ ကာရံ ထားတဲ့ ျခံစည္း႐ိုး ဟာ လံုၿခံဳမႈ မရွိသလို ခ်ိဳးဖ်က္ ၀င္ေရာက္ဖို႔ လြယ္ကူေနပါတယ္။

အစိုးရ အဆက္ ဆက္ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာျပႆ    နာ ကို အၿပီး အျပတ္ မေျဖရွင္း ခဲ့လို႔သာ ဒီေန႔လို ျပႆ       နာေတြ ေပၚလာတာပါ။

ဒီလို မဟုတ္ဘဲ အခုအတိုင္း ဆက္လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ အျပစ္ ပုံခ်ခ်င္သူေတြ ဆက္ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပို ဆိုးလာႏိုင္တာက ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္ အုပ္စုေတြ ေျခကုတ္ ၀င္ယူလာႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုေတာ့ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပင္လယ္ျပင္ထဲ က တရားမ၀င္ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ေန သူေတြ၊ ကမၻာ တစ္လႊား ေရာက္ရွိေနတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံ သန္းခ်ီ ရွိတဲ့ ဘဂၤါလီေတြ ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ က မဟုတ္သလို၊ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပန္ၿပီး လက္ခံရမယ့္ သူေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသား၊ တိုင္းရင္းသား မဟုတ္သူေတြ ကို လက္ခံ ရေလာက္တဲ့ အထိ ျမန္မာဟာ အာရွရဲ႕ ဘံုကြၽန္ မဟုတ္ပါဘူး။ အာရွ  ရဲ႕ အမိႈက္ပံု  လည္း မဟုတ္ပါဘူး။

Written by - ေနထြန္းႏိုင္

From...  Eleven Media Group