သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ၏ အစ္ကိုျဖစ္သူ ဦးထြန္းျမင့္ က ဂ်ပန္ သတင္းစာ မအီနီခ်ီ ရွင္ဘြန္းႏွင့္ ျပဳလုပ္သည့္ အင္တာဗ်ဴး တြင္ ၎၏ ညီမွာ က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ သမၼတ ရာထူး ထပ္မံေရြးေကာက္ခံမည္ မဟုတ္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ငပုေတာၿမိဳ႕ ေနအိမ္ ၌ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အင္တာဗ်ဴး တြင္ အသက္ ၇၅ ႏွစ္ အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္သည့္ ဦးထြန္းျမင့္ က သမၼတ မွာ အသက္အရြယ္ အရ ဘာသာေရး အလုပ္မ်ား လုပ္ရန္ အခ်ိန္ အနည္းငယ္သာ ရွိေတာ့သည္ ဟု ဆိုသည္။
ယခုႏွစ္ကုန္ ၌ ျပဳလုပ္မည့္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ က ေရြးခ်ယ္မည့္ လႊတ္ေတာ္ က ျမန္မာႏိုင္ငံ ၏ သမၼတ သစ္ အား ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ မည္ျဖစ္သည္။
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ က ထပ္မံေရြးခ်ယ္ခံျခင္းျပဳ/ မျပဳ ရွင္းရွင္း လင္းလင္းေျပာၾကားျခင္း မရွိေသးေသာ္လည္း အစိုးရ အဖြဲ႕ တည္ၿငိမ္ေရး အတြက္ သမၼတ ထပ္မံေရြးခ်ယ္ ခံရန္ စီးပြားေရး သမားမ်ားႏွင့္ အခ်ဳိ႕အဖြဲ႕အစည္း မ်ားက ေတာင္းဆိုထားသည္။
သမၼတ အတြက္ သမီး ၃ ဦး မွ လြဲလွ်င္ ဦးထြန္းျမင့္ မွာ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိသည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ ေသြးရင္း သားရင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံျခား မီဒီယာ မ်ား ႏွင့္ ပထမဆံုး အင္တာဗ်ဴးျဖစ္သည့္ မာအီနီခ်ီႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးျပဳလုပ္ ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ စစ္တပ္ႏွင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ ႀကီးဌာန မွ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ မ်ား က ေစာင့္ၾကည့္ ခဲ့ၾက သည္။
သမၼတ သည္ ၁၈ ႏွစ္ အရြယ္တြင္ ဗိုလ္သင္တန္း (DSA) သို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ငယ္ရြယ္သည့္ အခ်ိန္ အမ်ားစု ကို တိုက္ပြဲ မ်ားၾကားတြင္ ကုန္လြန္ ခဲ့သည္ဟု သမၼတ ထက္ ၅ ႏွစ္ ပိုႀကီးသည့္ ဦးထြန္းျမင့္ က ဆိုသည္။
၎က သမၼတ ၏ က်န္းမာေရး အတြက္ စိုးရိမ္လွ်က္ ရွိၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာေတာင္ အတြင္းေနထိုင္ ကာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရ သျဖင့္ သမၼတ မွာ ပင္ပန္းေနၿပီ ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ သည္ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဘ၀ တြင္ နာတာရွည္ ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ ႏုလုံး မွာ ပုံမွန္ အလုပ္ မလုပ္ေတာ့ သျဖင့္ ႏုလုံး တု ေပ႔စ္မတ္ကာ စက္ တပ္ဆင္ထားရသည္။
အဲသည္ စက္ ေၾကာင္႔ ညီျဖစ္သူ မွာ အသက္ရွင္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးထြန္းျမင့္က ၀မ္းနည္းစြာ ဆုိသည္။
ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသ၊ ရြာငယ္တစ္ခု ရွိ ဆင္းရဲသား မိသားစု မွ ေမြးဖြား ခဲ့သည့္ ဦးသိန္းစိန္ တို႔ ညီအစ္ကို သည္ ငယ္ဘ၀ က ေတာ ဆင္႐ိုင္းမ်ား ရွိသည့္ ေတာေတာင္မ်ား ၀န္းရံလွ်က္ရွိသည့္ ေဒသတြင္ ကုန္လြန္ခဲ့သည္။
ဦးသိန္းစိန္ ၏ မိသားစုမွာ ဘာသာေရး အလြန္ ကိုင္႐ႈိင္းၿပီး မိခင္ ကြယ္လြန္ ၿပီးေနာက္ ဖခင္မွာ ဘုန္းႀကီး ၀တ္သြား ခဲ့ သည္။ ဖခင္ ကဲ့သို႔ပင္ ဘာသာေရး ကိုင္႐ႈိင္းသည့္ ဦးထြန္းျမင့္ က ၎တို႔ ညီအစ္ကို မွာ ယခု ဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္း မႈ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ေနာက္ ဘ၀တြင္ ေကာင္းမြန္သည့္ဘ၀ ရရွိမည္ဟု ယံုၾကည္သူ မ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ဦးထြန္း ျမင့္ က ညီျဖစ္သူ အား ဘ၀၏ က်န္ရွိသည့္ အခ်ိန္တြင္ တရားထိုင္ျခင္း၊ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ ရြက္ျခင္းတို႔ ျဖင့္ ကုန္ဆံုးေစရန္ ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္ရွိသည္။
လူဦးေရ ၏ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ားျဖစ္ သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ လူ အမ်ားအျပားမွာ လုပ္ငန္းခြင္ မွ အနားယူၿပီးေနာက္ ဘာသာေရးႏွင့္ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေလ့ ရွိသည္။ သမၼတ ကမူ အလုပ္ က အနားယူ ပါက ၄င္းပုိင္ဆုိ င္သည့္ လယ္ေတာ အိမ္ယာ တစ္ခုတြင္ အနားယူ စုိက္ပ် ိဳ း သြား မည္ဟု ဆုိသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ၌ စစ္ဖက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဆုံးသတ္ခ်ိန္ က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ရာထူး ထမ္းေဆာင္ လွ်က္ရွိသည့္ ဦးသိန္းစိန္ မွာ စစ္တပ္ တြင္ စတုတၳေျမာက္ ရာထူး အႀကီးဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ၂၀၁၁ တြင္ အရပ္ဖက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စတင္သည့္ အခါ ဦးသိန္းစိန္က သမၼတျဖစ္လာသည္။
စစ္အစိုးရ လက္ထက္ တတိယေျမာက္ ရာထူး အႀကီးဆံုး ႏွင့္ သမၼတေနရာ ၿပိဳင္ဘက္ သူရေရႊမန္း ကိုေက်ာ္ျဖတ္ ကာ သမၼတေနရာ ရရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူရေရႊမန္း မွာ လက္ရွိ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိသည္။
ယခင္ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မွဴးႀကီးသန္းေရႊ က ႏိုင္ငံေရး မွ အနားယူသည့္ အခါ ၄င္း၏ မိသားစု မ်ား လံုၿခံဳေရး အတြက္ ရည္ရြယ္ ၍ ဦးသိန္းစိန္ အား ဆက္ခံသူ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ဟု ဦးထြန္းျမင့္ က ဆုိသည္။
ဦးထြန္းျမင့္ က ငယ္ဘ၀ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပရာ တြင္ ဦးသိန္းစိန္ မွာ အၿမဲ ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္း ေန တတ္ သူဟု ဆိုသည္။ ဦးသိန္းစိန္ သမၼတရာထူး အထိ တက္လွမ္းႏိုင္ျခင္း မွာ အထက္ လူႀကီးမ်ား အား ေစတနာ ထား၊ ေလး စားၿပီး မည္သည့္ အခါက မွ ဆန္႔က်င္ျခင္း မျပဳသည့္ အတြက္ျဖစ္သည္ဟု ဦးထြန္းျမင့္က ဆိုသည္။
ဦးထြန္းျမင့္ ၏ ေနအိမ္ မွာ ပ်ဥ္ကာ သြပ္မိုး အိမ္ျဖစ္ၿပီး ဧည့္ခန္း အတြင္း ပလက္စတစ္ခံု မ်ား အသံုးျပဳ ထားကာ ေလေအးေပးစက္ မရွိေပ။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ထံမွ လက္ခံ ရရွိဖူးသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ပစၥည္းမွာ မိုဘိုင္းဖုန္းျဖစ္ သည္ဟု ဦးထြန္း ျမင့္က ဆိုၿပီး ျခစားမႈႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးေကာင္းစားေရး ၀ါဒ ႀကီးစိုး သည့္ ႏိုင္ငံတြင္ ထူးျခားမႈ တစ္ခုျဖစ္လွ်က္ရွိသည္။
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အေၾကာင္း အစ္ကိုျဖစ္သူ ဦးထြန္းျမင့္ က ေအာက္ပါ အတိုင္း ေျပာျပခဲ့သည္။
“သူ ၅ ႏွစ္ ကေန ၇ ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္ အထိ သစ္သားေသနတ္ နဲ႔ ကစား ပါတယ္။ အဲဒီေသနတ္ က ပစ္ရင္ သားေရပင္ က ၀ါးတံ မွာ ရွိတဲ့ အျခား သားေရပင္ ကို သြား႐ိုက္ မိတဲ့ေသနတ္ပါ။
သူက အဲဒီေသနတ္ နဲ႔ ကစားရ တာ အလြန္ စိတ္၀င္စား ပါတယ္။ ဒီ စိတ္၀င္စားမႈက လြဲရင္ က်န္တာေတာ့ အျခား သူေတြ လိုပါပဲ။ ရြာမွာ ၄ တန္း အထိ သင္လို႔ ရတဲ့ အစိုးရ မူလတန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ သူက အတန္းထဲ မွာ အၿမဲတန္း အဆင့္ ၂ (သို႔) ၃ ရေပမယ့္ ၁ ေတာ့ မရပါဘူး။
သူက သခ်ၤာ၊ အေထြေထြသိပၸံနဲ႔ျမန္မာစာေတြ မွာ ႀကိဳးစားပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဂၤလိပ္စာ မသင္ရ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမြး တဲ့ က်ဳံကူးရြာ က ပုသိမ္ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္မွာ ရွိၿပီး အိမ္ေျခ ၃၀၀ ေလာက္ ရွိပါတယ္။"
"၁၉၄၈ မွ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ေပၚေပါက္ ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း စစ္ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးဘ၀ က ေနရာ တိုင္း မွာ လက္နက္ကိုင္ေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နယ္ မွာ တစ္ရြာနဲ႔ တစ္ရြာ ၁ မိုင္ ကေန ၃ မိုင္ေလာက္ ကြာေ၀းပါ တယ္။
ကရင္နဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ လက္နက္ကိုင္ေတြ ရန္က ကာကြယ္ဖို႔ ရြာေတြ က အစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ ရပါ တယ္။ သူက ငယ္ငယ္ ကတည္းက ေသနတ္ သံေတြ က်ည္ဆံေတြနဲ႔ ရင္းႏွီး ခဲ့ၿပီး ေသနတ္ အစစ္ကို ပါ ျမင္ ဖူးပါတယ္။ လက္နက္ ကိုင္ေတြက ေခ်ာင္း တစ္ဖက္ကေန လွမ္းပစ္ၿပီး ရြာေတြ က ျပန္ခုခံ ရပါတယ္။ ရြာကို အလြယ္တကူ သိမ္းလို႔ မရရင္ လက္နက္ကိုင္ေတြ က ျပန္ထြက္ သြားပါတယ္။
ရြာေတြ မွာ အဲဒီလိုႀကံဳေနရတာပါ။ တစ္ခါ တစ္ရံ အနီးကပ္ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ တပ္သားေတြ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရွိတဲ့ အ တြက္ ရြာေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ စစ္တပ္ က ေသနတ္နဲ႔ က်ည္ဆံေတြ ထုတ္ေပးပါတယ္။"
"ကၽြန္ေတာ့္ ညီ က အဲဒီအခ်ိန္ မွာ သူ႔ရဲ႕သစ္သားေသနတ္ နဲ႔ ကစားေနခဲ့ ပါတယ္။ သူ ၄ တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ ပုသိမ္မွာ ရွိတဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္း မွာ ၅ တန္း တက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ က အဲဒီ့ ေက်ာင္းမွာ ပဲ ၇ တန္း တက္ေနပါၿပီ။
အဲဒီ အခ်ိန္ က တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းေနတာေနာက္က် ပါတယ္။ အလယ္တန္းေက်ာင္း က ၇ တန္း အထိပဲ တက္လို႔ ရပါတယ္။ မိဘေတြ က ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လံုး အတြက္ ေက်ာင္းစားရိတ္ မတက္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ညီ ကို ရြာျပန္ေခၚၿပီး ေက်ာင္း ၁ ႏွစ္ နားခိုင္း ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ႏွစ္ေရာက္ေတာ့ သူက အျခားရြာ က ဦးေလး အိမ္မွာေနၿပီး ၆ တန္း တက္ ပါတယ္။ သူ ၇ တန္းေအာင္ ၿပီးေတာ့ ပုသိမ္ အထက္တန္းေက်ာင္း မွာ ဆက္တက္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၀ တန္း မေအာင္ေတာ့ ေက်ာင္းထြက္ ခဲ့ပါတယ္။"
"ကၽြန္ေတာ့္ညီ က ေက်ာင္းမွာ တုန္းက ေဘာလီေဘာ ကစားၿပီး တစ္ခါ တေလ ေဘာလံုး ကစားပါတယ္။ သူက လက္ေရြးစင္ေဘာလီေဘာ အသင္း မွာ ပါပါ တယ္။ သူက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တာ၊ စစ္တုရင္ ကစားတာ မ်ဳိး နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္း တာ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါဘူး။
အဲဒီ့ အစား သူက ေျမပံု နဲ႔ အျခား ပံုေတြ ဆြဲေနေလ့ရွိပါတယ္။ ပုသိမ္ မွာ စာၾကည့္တိုက္ ၂ ခု ရွိၿပီး သူက လြတ္လပ္ေရး သူရဲေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္း စာအုပ္ေတြ ရွာဖတ္ ပါ တယ္။
ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေတြ နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ စစ္ေရးအေၾကာင္း စာအုပ္ေတြ လည္း ဖတ္ပါတယ္။ သူက ငယ္ငယ္ ကတည္း က ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္း တာက မေကာင္း မွန္း သိတဲ့ အတြက္ သူဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါဘူး။"
"အဲဒီ့ေခတ္တုန္း က ၁၀ တန္း တက္ေနၿပီး အသက္ ၁၈ ႏွစ္မျပည့္ေသးရင္ ဗိုလ္သင္တန္း ၀င္ခြင့္ေျဖႏိုင္ ပါတယ္။ သူက ေကာလိပ္တက္ ဖို႔ မတက္ႏိုင္ တဲ့ အတြက္ ဗိုလ္သင္တန္း ၀င္ခြင့္ေလွ်ာက္ လႊာေတြေခၚတဲ့ အခါ ၀င္ေျဖၿပီး စစ္ထဲ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္သင္တန္း ၄ ႏွစ္ တက္ၿပီးေတာ့ BA-DSA ဘြဲ႕ရၿပီး ျပန္တန္း၀င္ အရာရွိျဖစ္လာပါ တယ္။ ေက်ာင္းတုန္း က ေျမပံုေတြ ဆြဲတာ ၀ါသနာ ပါၿပီး အခ်ိန္ရတိုင္း ဆြဲေနတတ္တဲ့ အတြက္ တပ္ထဲ မွာ ေျမပံုေတြ သံုးရ တဲ့အခါ အဆင္ေျပေစ ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္က တစ္ႏိုင္ငံလံုး မွာ လက္နက္ကိုင္ မ်ဳိးစံုနဲ႔ တိုက္ပြဲ မ်ဳိးစံုျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ အသက္ရွင္ေနတာ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ညီ ဟာ ၁၈ ႏွစ္သား ကတည္းက တိုင္းျပည္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အခု ၇၀ ရွိေနပါၿပီ။"
"ကၽြန္ေတာ္ က ဆယ္တန္း က်ၿပီးေတာ့ ရြာျပန္ၿပီး မိသားစု စီးပြားေရးကို ကူညီ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အေမ၊ မမ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ ဖြင့္ ထားၿပီး ေခါက္ဆြဲ မုန္႔ဟင္းခါးလည္း ေရာင္းပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ နယ္မွာ က တံငါ လုပ္ငန္း လုပ္ၾကပါတယ္။ အေဖ က ငါးေျခာက္လွမ္း တဲ့ ၀ါးျခမ္းျပားေတြ လုပ္ၿပီး တံငါသည္ေတြ ကို ေရာင္းပါတယ္။ ရြာနား မွာ ေခ်ာင္း တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အစ္မ က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၅ ႏွစ္ႀကီးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ က ကၽြန္ ေတာ့္ ညီထက္ ၅ ႏွစ္ ပိုႀကီး ပါတယ္။ အစ္မက အိမ္ေထာင္ မျပဳဘဲ အပ်ဳိႀကီး အျဖစ္နဲ႔ေနသြားၿပီး လည္ေခ်ာင္း ကင္ဆာ နဲ႔ ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ။"
"ကၽြန္ေတာ့္ညီ က ႏိုဘယ္ဆု ရရင္ေတာင္ ခံစားခ်က္ ကို ထုတ္ေဖာ္ျပ မွာ မဟုတ္တဲ့ လူမ်ဳိးပါ။ သူက ႏိုင္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ ပါတယ္။ တပ္ထဲ မွာ အမႈထမ္း ခဲ့ ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳ အရ အေရးႀကီး ကိစၥေတြကို လွ်ဳိ႕၀ွက္ ထားဖို႔ သင္ယူခဲ့ ရပါတယ္။
သူက ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကို ညီအစ္ကို ခ်င္းေတာင္ ေျပာေလ့ မရွိဘဲ ကန္႔သတ္ ထားပါတယ္။ သူ႔ဇနီး နဲ႔ သားသမီးေတြကိုေတာင္ မေျပာပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ က သူ႔ အလုပ္အေၾကာင္း မေမး သလို နားလည္း မလည္ပါဘူး။"
"သူက ပင္ပန္းေနပါၿပီ။ ၁၈ ႏွစ္သား ကတည္းက တပ္ထဲ ၀င္ခဲ့ၿပီး တိုက္ပြဲေတြ မွာ အသက္ မေသဘဲ ရွိေနခဲ့ တာပါ။ သူက ေခါင္းက ဆံပင္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ အထိ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္သြားမယ့္ လူလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ တပ္ထဲမွာ တုန္း က ငွက္ဖ်ားျဖစ္ၿပီး သံခေမာက္ေဆာင္းခဲ့ ရတဲ့ အခ်ိန္ရွိပါတယ္။
ခေမာက္ခၽြတ္ လိုက္ရင္ ဆံပင္ေတြ အေထြးလိုက္ ကၽြတ္ပါ လာပါတယ္။ သူက ပင္ပန္းေနပါၿပီ။ ဆံပင္ေတြ လည္း မက်န္ သေလာက္ပါပဲ။ စစ္သား ဘ၀မွာ အစား မမွန္ဘဲ ေတာ ထဲ မွာ အရြက္ေတြ၊ အျမစ္ေတြ စားခဲ့ ရပါတယ္။ သူ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္ခ်ိန္ မွာ ႏွလံုးခုန္စက္ တပ္ထားရပါတယ္။ သူေနာက္ပိုင္း မွာ ႏွလံုးေရာဂါပါ ရလာ ပါတယ္။"
ကၽြန္ေတာ္တို ႔အေဖက လက္မထပ္မီ ၃ ႏွစ္ေလာက္ ရဟန္း ၀တ္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ အေမဆံုးၿပီးေနာက္ အေဖက ရဟန္းျပန္ ၀တ္ခဲ့ၿပီး ကြယ္လြန္ခ်ိန္ အထိ ရဟန္း ၀တ္နဲ႔ပဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္း၀တ္နဲ႔ အခ်ိန္အမ်ား စု ေနခဲ့ တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ သားသမီးျဖစ္ တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟာ သာမန္ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြ ထက္ ဘာသာေရး ပိုက္ကိုင္း႐ႈိင္း ပါတယ္။ အျခားသူေတြ ထက္ ေလာဘ ၊ ေဒါသေတြ ပိုနည္း ပါတယ္။"
"သူ႔မွာ သမီး ၃ ေယာက္ ရွိၿပီး အားလံုး အစိုးရ၀ န္ထမ္းေတြ ပါ။ သူက ခ်မ္းသာ ဖို႔ မလုပ္ပါဘူး။ သူက မနက္ စာ ၊ ညစာ ျပည့္စံု ရင္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ တတ္တဲ့ လူ လို႔ေျပာႏိုင္ၿပီး ေလာဘ မႀကီးပါဘူး။ သူက ရွိတာ နဲ႔ ေရာင့္ ရဲတဲ့ အတြက္ ျခစားမႈ ကင္းတယ္ လို႔ ဆိုရမွာပါ။
သူက ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ မႈ ရွိပါတယ္။ အထက္ အရာရွိေတြ၊ မိသားစု၀င္ေတြ ကို ေလးစားမႈ ရွိၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ဆန္႔က်င္ဘက္ မလုပ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုလည္း ေလးစားမႈ ရွိပါတယ္။"
"ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ဗုဒၶဘာသာေတြ ပါ။ ေနာက္ ဘ၀ေကာင္းဖို႔ အတြက္ ဒီဘ၀ မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ရ ပါမယ္။ သူ႔ အရင္ဘ၀ မွာ ေကာင္းမႈ လုပ္ခဲ့လို႔ ဒီဘ၀ေကာင္းက်ဳိး ရခဲ့တာပါ။
သူ အခုလုပ္ေနရတာေတြ က ေလာကီ ကိစၥေတြပါ။ ဘာသာေရး လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္ သိပ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘာသာေရး အလုပ္ေတြ စလုပ္သင့္ ပါၿပီ။ သူက စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာ ရည္မွန္းခ်က္မွမရွိပါဘူး။
သူ အနားယူၿပီးခ်ိန္ အတြက္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ၁ ခုခု စလုပ္ဖို႔ေျပာေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္မပူ ဖို႔ေျပာ ပါတယ္။ သူက ပင္စင္ရ မွာျဖစ္ၿပီး သူ႕အတြက္ လံု ေလာက္တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။" ဟု သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ၏ အစ္ကုိ ျဖစ္သူ ဦးထြန္းျမင့္ က ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း မာဘီနီခ်ီရွင္ဘြန္း သတင္းစာ တြင္ ေဖာ္ျပ ပါရွိ ပါသည္။
ဇန္န၀ါရီ ၉၊ ၂၀၁၅ (မာဘီနီခ်ီရွင္ဘြန္း)
ေက်ာ္သက္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္ ။
From... အေမကေၿပာေတာ့ သားေခ်ာ
No comments:
Post a Comment