ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ႀကီး ရဲ႕ အခ်က္အခ်ာ နွလုံး သည္းပြတ္ ကို ျပပါ ဆိုရင္ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ကၿမဳိ႕လည္ေခါင္ ဗဟို ခ်က္က ဆူးေလေစတီႀကီး ကို ျပၾက မွာ ျဖစ္ေပမယ္႔ ကိုယ္ ကေတာ႔ ၿမဳိ႕ထဲ နဲ႔ မလွမ္း မကမ္း က ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ကို ျပခ်င္တာပါပဲ။
စက္ဝိုင္း တစ္ခု ရဲ႕ ဗဟိုခ်က္ ကိုျပခ်င္ တာမွ မဟုတ္တာ။ သည္ အရပ္ သည္ေဒသ မွာ ရန္ကုန္ ရယ္ လို႔ ၿမဳိ႕ႀကီးျပ ႀကီး တည္ေဆာက္ေနျဖစ္ေအာင္ျမန္မာ လူမ်ဳိးေတြ ရဲ႕ နွလုံး သည္းပြတ္ ကို ေနွာင္ဖြဲ႔ ရစ္တြယ္ ထား တဲ႔ သာသနိက အေဆာက္ အဦႀကီး တစ္ခုမဟုတ္လား။
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း ကို ျပန္ေကာက္ တိုင္း ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီး ရဲ႕ ဗုဒၶဝင္ ဇာတ္ေၾကာင္း က မပါ မျဖစ္ ပါလာ ရဦးမွာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ လည္း ကိုယ္နဲ႔ ဘာသာ မတူတဲ႔ လူေတြကို ေျပာျပတဲ ႔အခါမွာေတာ႔ မယ္လမု မင္းသမီးေလး နဲ႔ ဘိုးေတာ္ သိၾကားမင္း က ဥကၠလာပ မင္းႀကီး ကို ဖြားျမင္တယ္ ဆိုတဲ႔ အပိုင္း က်ရင္ သူတို႔ က Legendary ေတြ ပါလာၿပီ လို႔ ေျပာ စရာျဖစ္တယ္။
ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ေတြ ရင္သပ္ ရႈေမာအံ႔ၾသရတဲ႔ အပိုင္း ကေတာ႔ ထူးျခားတဲ႔ ပိသုကာ လက္ရာ နဲ႔ ေရႊ တန္ ခ်ိန္ေပါင္း မ်ားစြာ ကပ္လွဴပူေဇာ္ ထားတာရယ္၊ အဖိုးတန္ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာေတြ စီျခယ္ ထားတဲ႔ စိန္ ဖူးေတာ္ ငွက္ျမတ္နားေတာ္ျမတ္ေတြရယ္ ပဲရွိမွာေပါ႔။
ဘုရားေပၚ မွာ ျမင္ေတြ႕နိုင္ တဲ႔ ျမန္မာမႈ အႏု ပညာ လက္ရာေတြ ကေတာ႔ ဓမၼေစတီ မင္းႀကီးေခတ္ေလာက္ က အေစာဆုံး ရွိလိမ္ ႔မယ္။ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား က ကုန္းေဘာင္ေခတ္ လက္ရာ နဲ႔ ကိုလိုနီေခတ္ လက္ ရာေတြ ပါ။
ေငြေၾကး အားျဖင္႔ ေရတြက္နိုင္တဲ ႔တန္ဖိုး၊ ယဥ္ေက်းမႈ လက္ရာ၊ သမိုင္းအေမြ အႏွစ္အားျဖင္႔ အဖိုး မျဖတ္နို္င္ တဲ႔ တန္ဖိုးေတြ ထက္ ႏႈိင္းယွဥ္ မရေအာင္ အထြတ္ အျမတ္ ထားသင္႔တာ ကေတာ႔ ကိုယ္တို႔ ကိုးကြယ္တဲ႔ ဘာသာေရး အရ အစားထိုး မရႏိုင္တဲ႔ တစ္ခု တည္းေသာ သာသနိက အေဆာက္အဦး ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
သိလြန္းအားႀကီး လို႔ဟုန္ေန တဲ႔ အဲသည္ အေၾကာင္း ကေလး ကို သည္ တစ္ခါေတာ႔ ေသေသ ခ်ာခ်ာ မွတ္မွတ္ သားသား ရွိေအာင္ ေျပာျပခ်င္ ပါတယ္။ ကိုယ္႔ သမီး အပါအဝင္ ေႏွာင္း လူေတြ နားမ်က္ စိလွ်ံေန မွာ စိုးလို႔။
ကိုယ္ တို႔ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္ေတြ အတြက္ ေစတီ ပုထိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တည္ထား ကိုးကြယ္ ပေလ႔ေစ။ သည္ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးေလာက္ အဦး အဖ်ား ေရွ႕သြား ပထမ ျဖစ္တာ မရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လို ႔ ဆိုေတာ႔ သက္ေတာ္ ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရား အမွတ္နဲ႔ ေနာင္လာေနာက္သား မ်ား ရွိခိုးေကာ္ေရာ္ ဖူးေျမွာ္ စရာ ဌာပနာေတာ္ျမတ္ ျဖစ္တဲ႔ ဆံေတာ္ ရွစ္ဆူ ကို ကုန္သည္ ညီေနာင္ လက္ခံရ တဲ႔ အခ်ိန္ တုန္းက သာသနာေတာ္ မွာ ကိုးကြယ္ စရာ ရတနာ ၃ ပါးေတာင္ မျပည့္ေသးဘူး။
ပဥၥဝဂၢီ ငါးဦး ကို တရားဦး မေဟာရေသးတဲ႔ အတြက္ သံဃာ ရယ္ လို႔ မရွိေသးဘူး။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္ မူၿပီးေနာက္ ၇ ေနရာ မွာ ၇ ရက္ တိုင္တိုင္ မဂ္ဖိုလ္ ခ်မ္းသာ ခံစားတဲ႔ သတၱဌာန ထဲက လင္းလြန္းပင္ သတၱာဟ မွာ စံေတာ္ မူစဥ္ ေပါကၡရဝတီၿမဳိ႕က လာတဲ႔ကုန္သည္ ညီေနာင္က ဖူးျမင္ မိၿပီး ၾကည္ညဳိလြန္းလို႔ ပ်ားမုန္႔ ဆြမ္းေတြ ဆက္ကပ္ၿပီး ဥပသိကာ အျဖစ္ ကိုးကြယ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ က သူတို႔ကို တရား မေဟာႏိုင္ေသးဘူး။
အတိတ္ေရွး ဘဝ က ဆုပန္ လာတဲ႔ ဧတဒဂ္ ဥပသိကာေတြ မို႔ သူတို႔ ဟာ ျမတ္စြာဘုရား ကို ျမင္ရုံနဲ႔ အတိုင္း မသိ ၾကည္ ညဳိတယ္။ ေနာင္ကို လည္းကိုယ္စားေတာ္ အျဖစ္ ရည္စူး ကိုးကြယ္ စရာ ေတာင္းတဲ႔ အခါ ျမတ္စြာ ဘုရား က မဏိေတာ္ ကို လက္ေတာ္ နဲ႔ သပ္လိုက္ေတာ႔ ဆံေတာ္ ၈ ဆူ ပါလာသတဲ႔။
ဘုန္းေတာ္ အနႏၱ၊ ကံေတာ္ အနႏၱ၊ ဥာဏ္ေတာ္ အနႏၱ၊ တန္ခိုးေတာ္ အနႏၱ နဲ႔ ဘုရားရွင္ က ေပးသနား လိုက္ တဲ႔ ဆံေတာ္ ၈ ဆူ ဆိုတာ ကိုယ္ပြားေတာ္ ၈ ဆူ အလား တန္ဖိုး ရွိေပတယ္။ ကိုယ္တို႔ျမတ္စြာ ဘုရား ဆင္း တုေတာ္ေတြ မွာ ရဟႏၱာ မေထရ္ျမတ္ မ်ားလို ဦးျပည္း ဆံခ် မဟုတ္ပဲ ဘီးဆံထုံး ကေလး ထိပ္က တင္ထား သလို ထုလုပ္ ပူေဇာ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
အဲ႔ဒါ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အေနာ္မာျမစ္ကမ္း ကို ျဖတ္ကူးၿပီးတဲ႔ အခါ ေသွ်ာင္ေတာ္ျမတ္ ကို လက္က ကိုင္ၿပီး သံလ်က္ေတာ္ နဲ႔ျဖတ္ လိုက္ေတာ႔ အဓိ႒ာန္ ရွိတဲ႔ အတိုင္း ဆံေတာ္ေတြ က ေကာင္းကင္မွာ ပန္းဆိုင္း နဲ႔ ဆြဲထား သလိုတည္ေန သတဲ႔။
မဏိေတာ္ မွာ က်န္ရစ္ တဲ႔ ဆံေတာ္ မ်ား ဟာလည္း အထက္ေကာင္းကင္ သို႔သာ ညႊတ္လ်က္ လက္ေတာ္နဲ႔ စုစည္း ထားတဲ႔ အတိုင္း တည္ သတဲ႔။ အဲသည္ က်မ္းဂန္ေတြ ထဲမွာ ပါတဲ႔ အတိုင္း ရုပ္ပြားေတာ္ေတြ ထုလုပ္ ကိုးကြယ္ၾကေတာ႔ သည္ ကေန႔ ကိုယ္တို႔ ဖူးျမင္ရတဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ေတြ အတိုင္းေတြ႕ရတာေပါ႔။
အဲ႔ဒီေတာ႔ ကိုယ္ တို႔ ဗုဒၶဝင္ သမိုင္း မွာ ဗုဒၶ နဲ႔ ပတ္သက္ လာရင္ ဆံေတာ္ ဟာ အထြဋ္ အျမတ္ ထိပ္ေခါင္ ပဲ။ ပထမ ဦးဆုံး ခ်ီးျမင္႔ေတာ္ မူခဲ႔တာ ျဖစ္သလို ေနာက္ထပ္ တျခားသူေတြ ကို ထပ္ၿပီးခ်ီးျမင္ ႔ခဲ႔တယ္လို႔ ဘယ္ က်မ္းဂန္ မွာမွ မဖတ္မိဘူး။
အဲသည္ ရွားေတာင္႔ ရွားပါး ဆံေတာ္ မ်ားကို တည္ထား ကိုးကြယ္တဲ႔ေစတီ ဆိုတာ ကိုယ္တို႔ျမန္မာျပည္ မွာပဲ ရွိတယ္ေလ။ ရန္ကုန္ မွာ ပဲ ရွိတယ္ေလ။ ေရႊတိဂုံ မွာပဲရွိတယ္ေလ။ အဲ႔ဒါ ကိုယ္တို႔ ရထားတဲ႔ ဗုဒၶ ရဲ႕အေမြ အႏွစ္ စစ္စစ္ ပဲ။ သာသနာ ဦး ကတည္းက ဆက္ခံ ထိမ္းသိမ္း လာခဲ႔ တာသည္ ကေန႔ထိ တိုင္ေအာင္ တင္႔ တယ္ စြာ စံပယ္လ်က္ ရွိတုန္းပဲ။
ဆံေတာ္ အေမြေတြ ခံယူ ခဲ႔တဲ႔ တဖုႆ နဲ႔ ဘလႅိ က ကုန္သည္ ညီေနာင္ ဟာ ျမန္မာျပည္သားေတြ ပါလို႔ မွတ္ပုံ တင္ မျပႏိုင္ေပမယ္႔ ဆံေတာ္ မ်ားကို လက္ခံ ယူၿပီး ေစတီ တည္ထား ကိုးကြယ္မယ္႔ ဘုရင္ မင္းျမတ္ ကေတာ႔ ဒဂုံေနျပည္ေတာ္ က ဥကၠလာပ မင္းႀကီး ျဖစ္တယ္။
သူဟာ လည္း သာသနာေတာ္ မွာ ပထမဦးဆုံး ဘုရား ဒါယကာ ဥပသိကာႀကီးမို႔ လို႔ ေရွးဘဝ ဆုေတာင္းနဲ႔ လာတာ ပဲ။ သိၾကားမင္း နဲ ႔မယ္လမု ကို မယုံခ်င္ေန၊ ေရႊတိဂုံေစတီႀကီး ရဲ႕ မူလ ပထမ ဘုရား ဒါယကာႀကီး ဆို တာေတာ႔ မယုံလို႔ မရဘူး။
သမိုင္း အေထာက္ အထားေတြ အရ ကို္ယ္တို႔ျမန္မာျပည္ မွာ ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကား လာတာက အေနာ္ရထာ မင္းနဲ႔ ရွင္အရဟံ တို႔ သုဝဏၰဘူမိ က ပင္႔ေဆာင္ လာတယ္ ဆိုေပမယ္႔ သမိုင္း မတင္မီေခတ္က ဥကၠလာပ မင္းႀကီးေရႊတိဂုံေစတီ တည္ခဲ႔တယ္ ဆိုရင္ အဲသည္ အခ်ိန္ ကတည္းက သူတို႔က ဗုဒၶဘာသာ ဝင္ေတြ ျဖစ္ၿပီးေနလို႔ေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ လည္း စာေတြေပေတြ နဲ႔ ေက်ာက္စာေရးထိုး မွတ္တမ္း တင္နိုင္တာ ပ်ဴ၊ ဟန္လင္း၊ သေရေခတၱရာ၊ ပုဂံေခတ္ေလာက္ ေရာက္မွ ဆိုေတာ႔ သူ႔ေရွ႕က ဟာေတြကို ပါးစပ္ ရာဇဝင္ မွာပဲ ထားတယ္။ ဘာသာေရး အထြဋ္ အျမတ္ ပစၥည္းမို႔လို႔ ဆံေတာ္ ကို ကာဗြန္ သက္တမ္း စစ္ေဆးတယ္တို႔။
ဒီအန္န္ေအ စစ္တယ္ တို႔ ဘာတို႔ မၾကား မိဘူး။ မယုံခ်င္ တဲ႔သူေတြ မယုံနဲ႔ေပါ႔။ အတင္း မယုံခိုင္း ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္တို႔ ကေတာ႔ ယုံတယ္။ မယုံပါနဲ႔ လို႔ေျပာခ်င္ သလိုေျပာ။ သက္ေသေတြ ျပခ်င္ သလိုျပ။ ယုံမွာ ပဲ။ အဲ႔ဒါ ကို သရဏဂုံ လို႔ေခၚတယ္။
ဗုဒၶ ဘာသာဝင္ျဖစ္ဖို႔ ဆိုတာ စၾကာဝဠာ အနႏၱ ကို မယုံလည္း ရတယ္။ ရတနာသုံးပါး ကိုသာ မမွိတ္ မသုန္ ယုံၾကည္ဖို႔ လိုတာ။ မဇၹိမ မွာ အုတ္ပုံ ကမူ အျဖစ္ အေထာက္ အထား အခိုင္ အမာရွိေနတဲ႔ ဗုဒၶဝင္ သာသနိက အေဆာက္ အဦး မ်ားလိုပဲ ကိုယ္တို႔ေျမေပၚ မွာေတာ႔ ေရႊတဝင္းဝင္း နဲ႔ မညွဳိး မမွိန္ ဂုဏ္ရွိန္ တဝင္႔ဝင္႔ လက္ညွဳိး ထိုးျပ စရာ ေစတီေတာ္ႀကီး ရွိတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ကမာၻ အရပ္ရပ္ က ဗုဒၶဘာသာဝင္ မ်ား အတြက္ အေလး အျမတ္ျပဳ စရာ၊ ျမတ္ႏိုး ကိုးကြယ္ ဖူးေမွ်ာ္ စရာ၊ အံ႔ဖြယ္ ရာ အေမြ အႏွစ္ႀကီး ျဖစ္ေနတာ။ဘုရား တည္ သူ ဥပသိကာ ဒါယကာေတာ္ႀကီးမ်ား ကသာ ေရွးဘဝေဟာင္း က ဆုေတာင္း ပါရမီ နဲ႔ လာခဲ႔ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။
ဘုရား တည္ရာ မဟာ ပထဝီေျမႀကီး ကလည္း ကိုယ္တို႔ ျမန္မာျပည္ေပၚ မွာ ဘူမိနက္သန္ မွန္လို႔ တည္ေန တာ။ သည္ေျမ သည္ေနရာ မွာ ရွိကို ရွိရမယ္ ဆိုၿပီး လာတာ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ေရွ႕ ပြင္႔ေတာ္ မူၿပီးေသာ ကကုႆ န္၊ ေကာဏဂုံ၊ ကႆ ပျ မတ္စြာဘုရားရွင္ တို႔ရဲ႕ ေတာင္ေဝွးေတာ္၊ ေရသႏုတ္ေတာ္၊ သင္းပိုင္ေတာ္ မ်ားကို ပါျပန္လည္ တူးေဖာ္ဌာပနာထားတယ္။
ေနာင္ပြင္႔ေတာ္ မူမယ္႔ အရိမေတၱးယ် ဘုရားရွင္ လက္ထက္ က်ရင္ လည္း သည္ေနရာမွာ ပဲ ေစတီ တည္ ထား ဦးမွာ။ အဲ႔ဒါ ကေတာ႔ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ တဲ႔။ ဘဒၵကမာၻ အဦးအစ က ၾကာနိမိတ္ေပၚ တဲ႔ေန ရာျဗ ဟၼာႀကီးေတြ လာၾကည့္တဲ႔ေနရာ လိုပဲ ဘုရားရွင္ အဆူဆူ တို႔ရဲ႕ ဓါတ္ေတာ္ေမြေတာ္ မ်ား ကိန္းေအာင္း ရာေနရာဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာ တျခား ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိဘူး။
ကိုယ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ပဲ ရွိတယ္။ ရန္ကုန္မွာပဲ ရွိတယ္။ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီး နဲ႔ မေရွးမေႏွာင္း မွာပဲ ရန္ကုန္ မွာ အမွတ္တရ တည္ထား ခဲ႔တဲ႔ ဘုရားေစတီေတြ ရွိေသးတယ္။
ဥကၠလာပ မင္းႀကီး ဗုိလ္ေျခ တစ္ေထာင္ နဲ႔ စစ္ အဂၤါေလးပါး ခင္းၿပီးျမစ္ထဲ ရင္ေခါင္းျမဳတ္သည့္ တုိင္ေအာင္ ဆင္းႀကိဳတဲ႔ သန္လ်က္စြန္း အနား က ကမ္းနား မွာ ဆံေတာ္ႀကဳိေစတီ တစ္ဆူ တည္ၿပီး ဗိုလ္တေထာင္ က်ဳိက္ေဒးအပ္ ဆံေတာ္ဦးေစတီ လို႔ တည္ထားတယ္။
အဲသည္ ဘုရား က ဆံေတာ္ၾကဳပ္ ထဲ မွာ ဗုဒၶရဲ႕ ဆံေတာ္ ကို မ်က္ဝါး ထင္ထင္ ဖူးျမင္နိုင္ တယ္။ ဆံေတာ္ ကို မဂၤလာ ဆင္ေတာ္ နဲ႔ ပင္႔လာေတာ႔ လမ္းမွာ ဆင္ေတာ္က ၀ပ္ၿပီး ဆံေတာ္ၾကဳပ္ပြင္ ႔လို႔ ေရာင္ေတာ္ ကြန္႔ျမဴး တယ္ ဆိုတဲ႔ေနရာ မွာေရႊဘုန္းပြင္႔ေစတီ ဆိုၿပီး တည္ ထားတာ ေရေက်ာ္ အရပ္မွာ။
သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ ဆိုတာ ဘယ္နားမွန္း မသိလို႔ နတ္သက္ အရွည္ဆုံး ဘုမၼစိုး နတ္မင္းႀကီးေတြ ကို ပင္႔ ဖိတ္ၿပီး ေမးျမန္း ဖို႔ ဗိုလ္တေထာင္ ဘိုးဘိုးႀကီး က ဤေနရာ ၌ စုေလ ဆိုၿပီး လက္ညွဳိး ညႊန္တဲ႔ အရပ္မွာ ေစတီ တည္တာ က အခုေတာ႔ ဆူးေလေစတီ တဲ႔။
ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္တေထာင္ ဘိုးဘိုးႀကီး က ဆူးေလဘက္ လက္ညွဳိး ညႊန္ၿပီး ဆူးေလ ဘိုးဘိုးႀကီး က ေရႊတိဂုံဘက္ လက္ညွဳိး ညႊန္တာ။ (ေရႊတိဂုံ ဘိုးဘိုးႀကီး ကေတာ႔ ငါ႔ဟာေတြ အဲ႔သည္ေကာင္ေတြ ဆီ ပါသြားၿပီ ဆိုၿပီး ဒဂုံ စီးတီး ရွိတဲ႔ဘက္ လက္ညွဳိး ထိုးတယ္ ဆိုလား။)
ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီး ဟာ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ ဘုရားရွင္ ပြင္႔ေတာ္ မူတဲ ႔အခ်ိန္ ကာလ ကတည္း က တည္ရွိ ခဲ႔တယ္ ဆိုေပမယ္႔လည္း သမိုင္း အေထာက္ အထား ျပစရာ လိုခ်င္ရင္ ဆံေတာ္ တြင္းထဲ ဆင္းမွ ရမယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဘုရားႀကီး ကို ျပဳျပင္ ခဲ႔တဲ႔ မင္း အဆက္ဆက္ ဘယ္သူ က မွ အဲသည္ ထဲ ဆင္းတယ္ ဘာေတြေတြ႔ တယ္ လို႔ မေျပာ ဖူးဘူး။ ကိုရင္ေလး တစ္ပါးပဲ ေရာက္ဖူး သလိုလို။ အာေမးနီးယန္း လူမ်ဳိး တစ္ေယာက္ေယာက္ ပဲ ဆင္းဖူး သလိုလို မေရရာတဲ႔ ပုံျပင္ေတြ ပဲ ၾကားဖူးခဲ႔တယ္။
ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္တို႔ျမန္မာ ရာဇဝင္ေတြ ထဲမွာ ဘယ္ရွင္ ဘုရင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဥကၠလာ ဒဂုံတိုင္း ကို ေရာက္လာရင္ တိဂုံ ဆံေတာ္ရွင္ေစတီႀကီး ကို အထြဋ္ အျမတ္ ထား ဝင္ဖူး ရတာခ်ည့္ပဲ။ သာသနာေတာ္ ဟာ ပုဂံေခတ္ မတိုင္မီ သမိုင္း မွတ္တမ္း မရွိတဲ႔ ကာလ ကတည္းက ျမန္မာျပည္ ကို ေရာက္ခဲ႔တယ္ ဆိုေပမယ္႔ အဲသည္ေနာက္ မွာ အခ်ိန္ အတိုင္း အတာတစ္ခု အထိ ညဳိးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ႔ ပုံရတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ရွိေတာ႔ ရွိေနဆဲပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဆိုေတာ႔ ပဲခူးေရႊေမာေဓာ ဘုရား သမိုင္း မွာ မြန္မင္း သမီး ကေလး ဟာ ဗုဒၶဘာသာ မို႔ မိစာၦ အယူ ရွိေသာ မင္းႏွင္႔ ပ ရိသတ္ အေပါင္းကို အယူ ဝါဒ စင္ၾကယ္ေစခဲ႔တယ္ ဆိုတာ ပါတယ္။
ဟံသာဝတီ ပဲခူး ကို စတည္ေတာ႔ ေက်းကုလား မ်ား နဲ႔ အျငင္းပြားၿပီး မွ အဲသည္ကၽြန္းႏုေျမ အရပ္ဟာ မြန္ေတြ အပိုင္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပ ရတာ။ ေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လည္း အေစာဆုံး သမိုင္း အေထာက္ အထား ကို ရွာခ်င္ရင္ မြႏ္ ရာဇဝင္ေတြ ထဲမွာ ေလ႔လာမွရမယ္။
ရာဇာဓိရာဇ္ ျဖစ္လာမယ္႔ အပသုန္ဗန္စက္ ဟာ သူ႔ခမည္းေတာ္ ကို ပုန္စားေတာ႔ ဒဂုံဘက္ ဒလဘက္ ဆင္းၿပီး တိမ္းေရွာင္ ရသတဲ႔။ ဟိုဘက္ မွာ ေျမာင္းျမစားေလာက္ဖ်ား တို႔ သန္လ်င္စား၊ မုတၱမ စားေတြက သူ႔ အတြက္ ရန္သူေတြေလ။
ငယ္ မယား တလေမေထာ ကို ပစ္ၿပီး ဘုရားေစာင္းတန္း က ပန္းသည္ မေလး ေမြမနိတ္ကို ယူတယ္ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ ခ်င္း ေရႊတိဂုံဘုရား မွာ ေတြ႔ၾကတာ လားေတာင္ မသိ။ ဒီ အထိ က မသိခ်င္ လည္း ထား လိုက္ေတာ႔။ သက္ေသ မရွိဘူး။
ဒါေပမယ္႔ ရာဇာဓိရာဇ္ ရဲ႕ သမီးေတာ္ ရွင္ေစာပုမင္း သမီး အင္းဝ က ထြက္ေျပး လာေတာ႔ေမာင္ျဖစ္ တဲ႔ ဟံသာဝတီ ဘုရင္ က လက္မခံ ရဲလို႔ ၾကခတ္ ဝါးရံၿမဳိ႕ သန္လ်င္ မွာ၊ (တခ်ဳိ႕ ကလည္း ဒလ မွာ တဲ႔) နန္း တည္ၿပီး စံျမန္း ရတယ္ လို႔ဆိုတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ရွင္ေစာပု ရဲ႕ အသက္ ဟာ ဒဂုံဆံေတာ္ရွင္ မွာ တည္တယ္။ေန႔တိုင္း မျပတ္ ဖူးေမွ်ာ္ၿပီး နန္းေတာ္ ကိုေတာင္ ေစတီေတာ္ႀကီး ကို ျမင္ေနရတဲ႔ အရပ္ မွာေဆာက္ သတဲ႔။
ရွင္ေစာပု ရဲ႕ ေမာင္ေတာ္၊ တူေတာ္ေတြ အခ်င္း ခ်င္း ျပန္ သတ္ၿပီး တိုင္းျပည္ မၿငိမ္ မသက္နဲ႔ ဟံသာဝတီ မင္းဆက္ ျပတ္ မလိုျဖစ္တဲ႔ အခါ မူးေတြမတ္ေတြက ျမန္မာရာဇဝင္မွာ တစ္ခါမွ မရွိ ဖူးတဲ႔ ဘုရင္မႀကီး အျဖစ္ ရွင္ေစာပု ကို နန္းတင္ၾကတယ္။ မြန္ဘာသာ နဲ႔ မင္းအို လို႔ ဘြဲ႔ေတာ္ ခံသတဲ႔။
အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ မွ နန္းစံ ရတဲ ႔ရွင္ေစာပု က တိုင္းျပည္ ၿငိမ္သက္ေရးေတြ တဘက္က လုပ္သလို စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ အဓိကျပဳသြား တဲ႔ေကာင္းမႈေတာ္ ကေတာ႔ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီး ပါပဲ။
ရွင္ေစာပု လြန္တဲ႔ အခါ သူ႔ကို အင္းဝ ကေနေလွ တစ္စင္း နဲ႔ ကယ္ထုတ္ ခဲ႔တဲ႔ မြန္ ပဥၨင္း လူထြက္ ကေလးက ဓမၼေစတီ ဘြဲ႔ခံၿပီး နန္းတက္ တယ္။သူ ကိုယ္တိုင္ စာတတ္ေပတတ္ ရဟန္း ဘဝ က လာတာမို႔ သူရွင္ ဘုရင္ျဖစ္တဲ ႔အခါ သူ႔ အေလးခ်ိန္၊ ရွင္ေစာပု အေလးခ်ိန္၊သူ႔ မိဖုရားကိုယ္ အေလးခ်ိန္ အတိုင္း ရွိတဲ႔ ေရႊ ကိုယ္ေလး မ်ား ကို အရည္ က်ဳိၿပီး လုံးေတာ္ျပည့္ေရႊ သကၤန္း ကပ္သတဲ႔။
(ျမန္မာ ရွင္ဘုရင္ေတြ ဟာ နန္းတက္ တာနဲ႔ ေရႊ ကိုယ္ေလးေငြကိုယ္ေလးေတြ ထု လုပ္ၿပီး နန္းေဆာင္နဲ႔ ကိုးကြယ္ ရတဲ႔ ဓေလ႔ ရွိတယ္ လို႔ ကုန္းေဘာင္ ရာဇဝင္ေတြ ထဲမွာလည္း ပါဖူးတယ္။) ရွင္ေစာပု လွဴခဲ႔တဲ႔ ဝတၱကေျမေတြ က က်ယ္လြန္း အားႀကီးလို႔ ေရရွည္ မွာ ထိမ္းသိမ္းဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တာေၾကာင္႔ ဝိနည္းေတာ္နဲ႔ အညီ စီမံၿပီး ဘုရားႀကီး ကို ေရႊေတြ ပုံလွဴခဲ႔တာ လို႔ေျပာတယ္။
ဘုရားႀကီး လက္ရွိ ဥာဏ္ေတာ္ အျမင္႔ ကို တည္ခဲ႔ တာ လည္း သူ႔လက္ထက္ မွာပဲ။ ဘုရားႀကီး ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ ကေဒၚေငြဇင္ တန္ေဆာင္းေဘး မွာ ဓမၼေစတီ မင္း ကိုးကြယ္တဲ႔ နန္းဦး ရုပ္ပြားေတာ္ နဲ႔ ေစတီ ရွိတယ္။
ေသြးေဆးကန္ ဘက္ ကေန ခပ္လွမ္းလွမ္း ဆင္းသြားရင္ မ်ဥ္းၿပိဳင္ လိုျဖစ္ေနတဲ႔ လမ္းႏွစ္ လမ္းကို ရွင္ေစာပုလမ္း နဲ႔ ဓမၼေစတီလမ္း လို႔ နံမယ္ေပးထား တာလည္း အေၾကာင္း ရွိမွာေပါ႔။
ေရႊတိဂုံ ဘုရားေတာင္ဘက္မုခ္ေအာက္နား က သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အုတ္ဂူ တို႔၊ ဦးသန္႔ အုတ္ဂူ တို႔ နံေဘး မွာ ရွင္ေစာပု ဘုရင္ မႀကီး ရဲ႕အုတ္ဂူ ရွိတယ္။
ျမန္မာ ရာဇဝင္ ထဲမွာေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီး အထင္အရွား ပါခဲ႔ တာက အေလာင္း မင္းၾတားႀကီး ပထမျမန္မာနို္င္ငံေတာ္ တည္ေထာင္တဲ႔ အခါ (ထားပါေတာ႔ေလ။ သမိုင္းထဲ သည္ အတုိင္း ေရးထား လို႔ပါ ) ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ရင္ျပင္ မွာ ေအာင္ေျမနင္းၿပီး သူ႔ အတြက္ ရန္ေတြ ကုန္သြား လို႔ ရန္ကုန္လို႔ အမည္ တြင္ေစ ရမယ္လို႔ နံမယ္ အသစ္ေပးသြားတာတဲ႔။
ရန္ကုန္ျမစ္ ထဲ ခုထက္ထိ ဆည္လို႔ မရေသးတဲ႔ ေခါင္းေလာင္းေတာ္ႀကီး ဆိုတာ သူ႔တူေတာ္ စဥ္႔ကူးမင္း ရဲ႕ ေကာင္းမႈေတာ္ေလ။ ဘႀကီးေတာ္ လက္ထက္ အဂၤလိပ္ နဲ႔ စစ္ျဖစ္တဲ႔ အခါ ဟိုင္းႀကီးကၽြန္း တို႔ ရွင္မျဖဴကၽြန္း တို႔နဲ႔ အေၾကာင္း ရင္း ခံ ခဲ႔တယ္ ဆိုေပမယ္႔ ခဏခဏ ရန္စ ငၿဖဳိးျဖစ္ရ တာက ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ဝန္ နဲ႔ အဂၤလိပ္ စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ပဲ။
ဟိုးတုန္း က လို မုတၱမ၊ ပုသိမ္ ကို ဆိပ္ကမ္း မထားေတာ႔ ပဲ ရန္ကုန္ ကို ဆိပ္ကမ္း အျဖစ္ သုံးလာၾကၿပီမို႔ပါ။ ရန္ကုန္ ဟာ အတြင္းရန္ သာ ကုန္ခ်င္ ကုန္မယ္ အပ ရန္ကိုေတာ႔ မကုန္ေစႏိုင္ေသးပဲကိုး။
မင္းတုန္း မင္းႀကီး လက္ထက္ မွာ ေအာက္ျမန္မာျပည္ အဂၤလိပ္ေအာက္ေရာက္ သြားေတာ႔ ေရေျမ႔ရွင္ ႀကီး ခမ်ာ အဂၤလိပ္ ကို ခခယယေတာင္းပန္ၿပီး ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီး ကို ထီးေတာ္ တင္ ေရႊသကၤန္း ကပ္ လုပ္ ခဲ႔ေသး သတဲ႔။
အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီေခတ္ မွာေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီး ဟာ တစ တစ နဲ႔ စည္ပင္ လာတာေတာ႔ အမွန္ပဲ။ ဘုရင္ မင္းၾတားႀကီး ေကာင္းမႈခ်ည့္ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။တိုင္းသူျပည္သား အမ်ားေကာင္းမႈေတြ ပါလာၿပီ။ စက္ေလွ ကားေစာင္းတန္း က တက္ရင္ အလွဴ ကမၺည္း ထိုးထား တာေတြ လိုက္ဖတ္ၾကည့္။
အဲသည္ေစာင္းတန္း က တန္ေဆာင္းႀကီးေတာင္ မွ ႏွစ္ျပား တန္ေဆာင္း လို႔ေခၚတယ္။ သိမ္ႀကီးေစ်း ကို လာ သမွ် ေဈး သည္ေဈးဝယ္ေတြ ဆီ က တစ္ေယာက္ ႏွစ္ျပားေကာက္ၿပီး ေဆာက္ ထားလို႔။
အရင္တုန္း ကေတာ႔ ေျမာက္ဘက္မုခ္ အတက္ နားက တန္ေဆာင္း တစ္ခု မွာ ၾကာပြတ္ႀကီး ကိုင္ထားတဲ႔ အိႏၵိယ အမ်ဳိးသား ရုပ္ထု တစ္ခုကိုေတြ႔ဖူး တယ္။ အခု မရွိေတာ႔ဘူး။
ပထမေက်ာင္းသား သပိတ္ အစျပဳ ခဲ႔တဲ႔ ေက်ာက္စာတိုင္ တစ္ခု လည္း ဘုရားေပၚ မွာ ေတြ႕ရမယ္။ ထူးျခား တာက ဘာသာေလးမ်ဳိး နဲ႔ ထြင္းထု ထားတဲ ႔အထဲ မွာ ရုရွား ဘာသာလည္း ပါေနၿပီ။ ျမန္မာျပည္ မွာ ပထမဦး ဆုံး လက္ဝဲဘက္ ယိမ္းတယ္ လို႔ ေျပာရမယ္႔ အေထာက္ အထားပဲ။ သို႔ေသာ္ တရုတ္ လိုေတာ႔ မပါ။
ဂႏၶာလရာဇ္ လက္ရာ တရုတ္ နဂါး နဲ႔ ျခေသၤ႔ ရုပ္ထုေတြ ကို စေနေထာင္႔ က ေနလ ဘုရားနား မွာေတြ႕ရ မယ္။ တရုတ္ ဗုဒၶဘာသာ လို႔ ေရးထား တဲ႔ တန္ေဆာင္းေတြ ဘုရားေပၚ မွာ ေတြ႔နိုင္ လိမ္႔မယ္။ မဇၨိမ အရွိန္အဝါ လႊမ္းတာ ဆိုလို႔ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး တန္ေဆာင္းႀကီးပဲ ရွိမယ္။
ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား က ျမန္မာမႈ ျမန္မာဟန္ေတြခ် ည့္ပဲ။ သိသာျမင္သာ တဲ႔ ေစတီရံေတြ ထဲမွာ ဂဠဳန္ ဦးေစာေကာင္းမႈ လည္း တစ္ခု ပါတယ္။ သူ႔ထက္ သိသာတဲ႔ အလွဴရွင္ ဘဘႀကီးေတြ ရဲ႕ ကမၺည္းေမာ္ ကြန္းေတြ ကေတာ႔ သည္ ကေန႔ပဲ နဖူး စည္း ထိပ္တန္း ျဗန္းျဗန္းကြဲ အထင္ ကရ ရွိေနေပမယ္႔ မနက္ျဖန္က် နံမည္ တစ မွ မက်န္ေစနဲ ႔ဆို အကုန္ျဖဳတ္သိမ္း ပလိုက္ ရတာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒါလည္း အင္မတန္ ထူးျခား တဲ႔ ျမန္မာ႔ ရိုးရာ။
“ခ်စ္ အမွ်” ဇာတ္ကား ထဲမွာ ဆို လင္မယား ခ်င္း ကြဲသြား ၿပီးေနာက္ ဘုရားေစာင္းတန္း က သူ႔နံမယ္ မပါေတာ တဲ႔ အလွဴ ကမၺည္းေလး လက္ညွဳိးထိုး ငိုၿပီး အသက္ ထြက္သြားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ သူတို႔ လူႀကီးခ်င္း ကြဲရင္ အင္မတန္ ကို စိတ္နာတတ္ပုံ ရတယ္ေနာ္။
ေရႊေမာ္ေဓာ ဘုရား ကေအာင္ေျမ မွာ မင္းသားေတြ တက္တက္ၿပီး ထီးနန္း အဓိ႒ာန္ၾက လြန္း လို႔ ေဗာေလာ က်န္းေထာ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ႔ေနာက္ ဘယ္ မင္းသား မွ အတက္ မခံခဲ႔ဘူးလို႔ ဆိုၾကတယ္။
ေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီး ရဲ႕ ေအာင္ေျမ အထင္ကရ ဆုေတာင္းျပည့္ ဘုရားေတြ ဆီမွာလည္း လူႀကီးေတြ တက္ တက္ၿပီး ယၾတာေခ်ၾက လြန္းလို႔ ဘယ္သူေတြ ဘာလာလုပ္ သလဲ သိရေအာင္ စီစီတီဗီ ကင္မရာေတြ တပ္ထား ရတယ္ လို႔ လည္း ေကာလာဟလေတြ ၾကားဖူး မိသား။
ေတာင္ဘက္ မုခ္က ေဂါပက ရုံးခန္းေရွ႕မွာ ဗီအိုင္ပီ တန္ေဆာင္း ဆိုၿပီး ရာဇယၾတာ စီရင္ဖို႔ အထူးသီးသန္႔ ထားတဲ႔ ေနရာ တစ္ခုလည္း ရွိသတဲ႔။ေရာက္တဲ႔ အခါ အျပင္က ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ ၾကတာေပါ႔ေနာ္။ ဟိုးတုန္း ကေတာ႔ေရႊတိဂုံ ဘုရား ဟာ ပြဲေတာ္ရက္ မဟုတ္ရင္ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုး စည္ကားေနေလ႔ မရွိဘူး။ က်ားေတြ ဘာေတြေတာင္ တက္ဖူးတယ္။
“ေရႊတိဂုံ ေရႊတိဂုံ ဘုရားမွာ လ က်ားတက္တာ ငါးရက္ၾကာ။” လို႔ လူျပက္ေတြ သီခ်င္း လုပ္ဆို တယ္ေလ။ အခု မ်ားေတာ႔ က်ားတက္ဖို႔ေနေန သာသာ ၾကက္ပ်ံေတာင္ မက်ဘူး။ ဘုရား ဝတ္ျပဳစရာ ၾကက္မ တဝပ္ စာေလာက္ေနရာ လပ္သြားရင္ သူမ်ား မထိုင္ခင္ ဦးေအာင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး ပုဆိန္ေပါက္ရတယ္။
ဆယ္တန္းေအာင္ကာစ တုန္းကလို တန္ေဆာင္း တကာလွည့္ အဓိ႒ာန္ ပုတီးစိတ္၊ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ စိတ္ေအး လက္ေအး ထိုင္တယ္ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ ဘုရား လာတာ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။
“ေရႊ ကပ္မလား။ ေရႊသကၤန္း ကပ္မလား ။ ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္က် ေရႊ ခ်လို႔ ရပါတယ္။”ဆိုတဲ႔ ဆီမွာ ေရႊဆိုင္း ဝယ္ ၿပီး တန္ေဆာင္းထဲ က ေရႊခ်ခံ ရုပ္ပြားေတာ္ေတြ ကို ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရား မျဖစ္မခ်င္း ကပ္ခ်င္ သလား။ “ဘာေန႔ သမီး လဲ။ ပန္း၊ ေရခ်မ္း၊ ဆီမီး၊ ထီး၊ တံခြန္၊ ကုကၠား လိုခ်င္ရာ ေျပာၾကည့္ေလ။ ရင္ထဲေပါ႔သြား တာေပါ႔။” (ဟုတ္ေပါင္ ေယာင္လို႔) အဲ႔လို အဲ႔လိုေတြ ဆုထူးပန္ မွာလား။
“အဘိုး အဘိုး။ တိုး ၍ မေတာ္မူပါ အဘိုး။ အဂၤါ သားႀကီး ၾကင္ယာ မယားဆီ ျပန္ေရာက္ ဖို႔ေမာင္းမေတြ ဆီ က ျပန္ေခၚေပးေတာ္မူ ပါ အဘိုး” လို႔ ကန္ေတာ႔ပြဲႀကီး ကိုးခ်င္ သလား။ (ကစ္ကစ္ေလး ကေတာ႔ေျမာက္ ဘက္ မုခ္ က ယက ၡမယ္ေတာ္ႀကီး ဆီ ကန္ေတာ႔ပြဲ သြားေပးလိုက္ တာ အကယ္ဒမီ ကို တန္းရသြားတယ္ ဆိုပဲ) ကိုယ္လုပ္စရာရွိတဲ႔ လုပ္ငန္းေဆာင္တာကို သိုးသိုးသြက္သြက္လုပ္၊ဘုရားလည္း ဦးေတာ္ဦးေတာ္ခ်၊ ဆယ္လဖီေလး ဘာေလး ရိုက္တင္၊ တက္သုတ္ႏွင္ ဖို႔ပဲ ရွိမယ္။
ဘုရားေပၚမွာ လူတကာ နဲ႔ ေလေတြေဖာင္ေန ရင္ လွည့္ၾကည့္ စရာ မလို။ အဲ႔ဒါ ဂိုက္ေတြ။ သူတို႔ အလုပ္ သူတို႔ လုပ္ေနတာ။ နတ္ကရာ က်ီးေမာ မေနနဲ႔။ သူတို႔ ဧည့္သည္ လာလုတယ္ ထင္လို႔ မ်က္ေစာင္းထိုး ခံရ လိမ္႔မယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ကုိယ္တို႔ ဘုရားႀကီး ဟာ ဘုရားဖူး ရတဲ ႔အရသာ မရွိေတာ႔ပဲ မီးခိုးမဲ႔ စက္ရုံႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ေန ၿပီ ။ ကိုယ္ ငယ္ငယ္က ကိုယ္႔အေဖေတြ အေမေတြ ဟာ အဂၤါေန႔တုိင္း ဘုရား တက္ၾကတယ္။ ကိုယ္႔လက္ထက္ မွာ အဲ႔သလို မွန္မွန္ မတက္နို္င္ေတာ႔ဘူး။
မိန္းမ က တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ဘုရား တက္တာေတာင္ လိုက္ မပို႔ႏိုင္ဘူး။ျမင္တဲ႔ အရပ္က လက္အုပ္ ကေလးပဲ ခ်ီျဖစ္တယ္။ ဆူးေလ ဖူးသလို ဖူးတာ။ သမီးက သြားခ်င္တယ္ ဆိုမွ တကူး တက လိုက္ပို႔ ရတယ္။ အခါႀကီး ရက္ႀကီး ဆို ပိုဆိုး။ ဘုရားနား ကေတာင္ ျဖတ္ မေမာင္းနိုင္ဘူး။ ကားေတြ ပိတ္လို႔။
ကိုကိုေလး ရဲ႕ ေမွာ္ဆရာ ႔မွတ္တမ္းေတြ ထဲမွာ အကုသိုလ္မ်ား တဲ႔ အင္းသူႀကီး တစ္ေယာက္ ဟာေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီး လာဖူးေတာ႔ ဘုရား ကို မျမင္ခဲ႔ရဘူး လို႔ ဖတ္ရတယ္။ ကိုယ္႔အဖို႔မွာလည္း အကုသိုလ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားေန ၿပီ လား မေျပာတတ္ပါဘူး။
ဘုရားတက္ ဖူးေပမယ္႔ ဘုရား ကို အာရုံေရာက္ဖို႔ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားရ တယ္။ ရွိခိုးေတာ႔ေနသားပဲ။ အာရုံမွာ ညႊတ္ႏူး မႈ မျဖစ္ဘူး။ ဟိုးတုန္းကလို တန္ေဆာင္းတစ္ခုခု က ေလွကား ထစ္ကေလးေတြေပၚ ထိုင္ၿပီး ရင္ျပင္ေတာ္ ကို ေငးၾကည့္ေနတဲ႔ စိတ္ေအးခ်မ္းသာမႈမ်ဳိး လည္း ရွာမရေတာ႔ဘူး။
တံငါနားလည္း မနီး မုဆိုးနားလည္း မနီး။ ဘယ္႔ႏွယ္႔ေၾကာင္႔ ကိုယ္႔စိတ္ေတြ ၾကမ္းတမ္း ကုန္မွန္း မသိဘူး။ ကန္႔လန္႔ေတြေတြးၿပီး ကန္႔လန္႔ေတြ ျမင္မိတယ္။ မီးပြဳိင္႔ မွာ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ေဆာက္ဖို႔ ၁၂ရာသီ အလွဴ ခံေနရတဲ႔ ကေလးေတြေက်ာင္းေကာ မတက္ရ ဘူးလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။
သူတို႔ေက်ာင္းႀကီး ကလည္း သည္ တစ္သက္ ေဆာက္လို႔ၿပီးမယ္႔ပုံ မေပၚ။ တရားပြဲႀကီး ၿခိမ္႔ၿခိမ္႔ သဲသဲ က်င္းပ ဖို႔ “ေသြးေအးလို႔ မေန သင္႔ၿပီ။” လို႔လာႏႈိးေဆာ္ ရင္ “ေသြးဆူတဲ႔ အထဲ ငါေတာ႔ မပါနိုင္ ပါဘူး။” လို႔ ေနာက္ ဆုတ္ သြားတာ။ တရားကို တစ္ပုဒ္ၾကားၾကား တစ္ေၾကာင္းၾကားၾကား ၾကားတဲ႔ အရပ္က နာပါတယ္။ ဒါေပသိ ဘယ္ကိုယ္ေတာ္ေဟာတဲ႔ တရား ဘယ္လိုေကာင္းတာ လို႔ေတာ႔ မနာျဖစ္ဘူး။
တရားပြဲေတြ ဟာလည္း ဘစၥနက္ႀကီး တစ္ခု ျဖစ္လာတာ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ရက္တက္ရည္ နဲ႔ ပတၱျမား လဲစား လို႔ ရေသး တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရ မလို။ ေအးေလ။ ေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီးေတာင္မွ သူ႔ဘာသူ မေနရပဲ သပၸဳရိသ အေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အတြက္ တစ္ခုမွ် လွ်က္ အသက္ေမြးေက်ာင္းျဖစ္တုံေရွာင္း ၏ လို႔ အရိပ္အာဝါသေတြေပးၿပီး နိုင္ငံျခားေငြေတြ ရွာေဖြေပးေနရေသးတာ။
ကိုယ္တို႔ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ဟာဘုရားေလး ကို သည္လို ကန္ေတာ႔ၿပီး ေရေလး ကို သည္လိုေလာင္း တာ လို႔ အိုက္တင္ေတြ လုပ္မျပရ တာပဲေတာ္လွေပါ႔ကြယ္။ သူမ်ားေတြ ဘယ္သူမွ မကိုးကြယ္ရေသးခင္ မွာ တရားေဒသနာ တစ္ပါဒ မွ်ေတာင္မွ မနာယူရေသးပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကို အတိုင္းမသိ ၾကည္ညဳိေလး စားေလ သူ ကုန္သည္ ညီေနာင္က ရည္စူး ကိုးကြယ္ သြားတဲ႔ ဘုရားႀကီးရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ေစတီႀကီးကို ထိုင္ထိုင္ ရွိခိုးေနရင္း က ပိုက္ဆံ ကိုသာ တစိုက္ မတ္မတ္ကိုးကြယ္ေနတဲ႔ သူ၊
ဝပ္စင္းေကာ္ေရာ္ ဖူးေျမွာ္ မာန္ေလွ်ာ႔ တဲ႔ စိတ္မပါပဲ အာဏာ ကို အာသာ ငမ္းငမ္းရည္မွန္း တမ္းတ ယၾတာေခ်ေနတဲ႔သူ၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို မျမင္နို္င္ပဲ သူမ်ား လွဴတန္းထား တဲ႔ေရႊေငြေက်ာက္သံ ပတၱျမားေတြ ကို ရင္သပ္ရႈေမာ ျဖစ္ေနတဲ ႔သူ ဘယ္ေသာ အခါမွ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔လို ႔ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
Soe Min
From...လူဗိုလ္ဟူသည္
No comments:
Post a Comment