ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္ဖို႔ ကေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး လို႔ ထင္တယ္

ယၡင္အစိုး၇ လက္ထက္ ၌ ျပည္ပ တြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျပည္ေတာ္ျပန္ မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံ သို႔ အေၾကာင္း ကိစၥ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္ လာရာတြင္ အေမရိကန္ အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႔ (U.S Campaign for Burma) ၏ အမႈေဆာင္ ညႊန္ၾကားေရးမႉး အျဖစ္ တာ၀န္ယူ ခဲ့သူ ဦးေအာင္ဒင္ လည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။

ဦးေအာင္ဒင္ သည္ အေမရိကန္ အေျခစိုက္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္ အေရး ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕ National Endowment for Democracy (NED) မွ ေပးအပ္ေသာ ၂၀၁၂ ဒီမိုကေရစီ ဆုကို ဦးေက်ာ္သူ၊ ဦးခြန္ထြန္းဦး ၊ ဦးမင္းကိုႏိုင္ ၊ ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္တို႔ႏွင့္ အတူ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ ကို ကိုယ္စားျပဳ ရရွိခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ မွ ထြက္ခြာ သြားၿပီး ၁၆ ႏွစ္ ကာလ အတြင္း ပထမဆံုး အႀကိမ္ အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ သို႔ ေခတၱ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိ လာသူ ဦးေအာင္ဒင္ အား သူ၏ အေတြ ႔အႀကံဳမ်ားႏွင့္ လက္ ရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဧရာ၀တီ သတင္းေထာက္ ထက္ႏုိင္ေဇာ္ က ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းထားသည္ မ်ားကို ေဖာ္ျပ လိုက္ပါသည္။



ေမး။     ။ ဦးေအာင္ဒင္ ဒီတေခါက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကို ျပန္လာတာ ဘယ္လို အေၾကာင္း ကိစၥနဲ႔ ပါလဲ။
ေျဖ။      ။ လြမ္းလို႔ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကို ျပန္မေရာက္တာ ၁၆ ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။ ၁၆ ႏွစ္ အတြင္း ပထမဆံုး အႀကိမ္ပါ။ အခု လာတာကလည္း တသီး ပုဂၢလ အေနနဲ႔ပါ။ အခု က်ေနာ္ ဘာႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း မွာမွ ပါ၀င္ပတ္သက္ျခင္း မရွိဘူး။ 

အခုလို ၁၆ ႏွစ္ ၾကာခဲ့ၿပီးတဲ့ ေနာက္ က်ေနာ္ ခ်စ္တဲ့ ႏိုင္ငံကို လြမ္းတဲ့စိတ္ ၊ ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ျပန္ လာခဲ့ တာပါ။ ခဏတျဖဳတ္ ျပန္လာ တာေပါ့။

ေမး။     ။ ျပန္ေရာက္ လာတဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္လို ေနရာေတြ သြားၿပီး ပါၿပီလဲ။ အျပင္ မွာ ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း ၾကားခဲ့ တာနဲ႔ ၁၆ ႏွစ္တာ ကာလ အတြင္း အခု ျပန္ေရာက္ လာရ တဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္လို အေျပာင္းအလဲေတြ ကို ေတြ႔ရပါလဲ။

ေျဖ။      ။ အရင္ဆံုး သြားတာ ကေတာ့ က်ေနာ့္ မိခင္ႀကီး ရွိတဲ့ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ ေျမာက္ပိုင္းေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္း က က်ေနာ္ ေနျပည္ေတာ္ သြားတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ ကေန တဆင့္ ပ်ဥ္းမနား ေရာက္တယ္။ ေရာက္ႏိုင္သေလာက္ ေနရာေတြ က်ေနာ္ ေရာက္ခဲ့ ၿပီးၿပီ။ 

ဘာျမင္သလဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ တို႔က်ေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္ တာေပါ့ေနာ္။ ၈၈ ကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ အခု လက္ရွိ ေတြ႔ေနရတဲ့ အေန အထား က ကြာျခားမႈေတြ က အမ်ားႀကီးပဲ။ ၈၈ တုန္းက လူဦးေရ ကလည္း ဒီေလာက္ မမ်ားေသးဘူး။ လူတန္းစား ကလည္း ႏွစ္ရပ္ ပဲ ရွိတယ္။ မဆလ အာဏာပိုင္ လူတန္းစား နဲ႔ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစား ဆိုၿပီး ဒီလူတန္းစား ႏွစ္ရပ္ ပဲ ရွိတယ္။

ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရး ဆိုတဲ့ အခါက်ေတာ့ ပုဂၢလိက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ကလည္း ရွင္သန္ မႈ မရွိဘူး။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ ရွိတာေတာင္ မွ အဲဒီ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ က ေဆးလိပ္ခံု ေထာင္တာ တို႔ ႐ုပ္ရွင္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္း လုပ္တာတို ႔နဲ႔ ခ်မ္းသာၾကြယ္ ၀သူ တခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ သာမန္ အားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစား ဆိုၿပီး ၂ မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္။

ဒီဘက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ ျပန္ေရာက္ တဲ့ အခါမွာက်ေတာ့ လူတန္းစားက အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာ တယ္ ။ ဟိုး အထက္ပိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူ တန္းစားမွာ လည္း အာဏာရ ႀက့ံခိုင္ေရး ပါတီ ၊ ေနာက္တခါ တပ္မေတာ္၊ ေနာက္ၿပီး သူတုိ႔နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ ပတ္သက္ေနတဲ့ ေခတ္ပ်က္ သူေဌး ေခၚမွာေပါ့။

 ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္ အစိုးရေခတ္မွာ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ တဲ့ ေခတ္ပ်က္ သူေဌး လူတန္းစားေပါ့ ၊ ဒါေတြက အႀကီးႀကီး ျဖစ္ လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သာမန္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစား ဘ၀ ကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ။ အဲဒီ မွာ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္ အရ ေျပာမယ္ ဆိုရင္ မဆလ ေခတ္က အာဏာပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈက လက္ရွိ ေတြ႔ေနရတဲ့ ႀကံ့ခိုင္ေရးက အာဏာရ လူတန္းစားရဲ႕ ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာမႈေအာက္ အမ်ားႀကီး နည္းတာေပါ့။

ဒီဘက္ အာဏာရ လူတန္းစား နဲ႔ ေခတ္ပ်က္ သူေဌးေတြ ရဲ႕ ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာ မႈက အင္မတန္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားေနတယ္။ အဲဒီ အခါမွာ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ကြာဟ မႈက အရမ္းအရမ္းကို ႀကီးတာ။ 

က်ေနာ္ ေလွ်ာက္သြားတဲ့ အခါ နန္းေတာ္ႀကီး လို ႀကီးေနတဲ့ အေဆာက္ အအံုႀကီးေတြ ေတြ႔ ပါတယ္။ ေမးလိုက္ လို႔ ရွိရင္ ဘယ္ခ႐ိုုနီ သူေဌးက ပိုင္တာေပါ့ေနာ္။ ဘယ္ခ႐ိုနီ သူေဌး က လုပ္ေနတာေပါ့ေနာ္။ စသျဖင့္ ႀကီးမားတဲ့ နန္းေတာ္ႀကီးေတြ ရွိသလို တေန႔လုပ္မွ တေန႔ ရွာေဖြစားေသာက္ေနရတဲ့ လူတန္း စား ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္။

လမ္းႀကီးေတြ ကေကာင္း ၊ အေဆာက္ အအံုေတြ ကလည္း ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္ ထိန္းသိမ္းမႈ မရွိတဲ့ အခါမွာ ယိုယြင္း ပ်က္စီးေန တာေတြေပါ့။ အဲဒီ လို ျဖစ္ရတာက ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ကြာဟ မႈေၾကာင့္ပဲ။ ဒီေရာက္ၿပီး တပတ္ ၊ ႏွစ္ပတ္ အတြင္းမွာ က်ေနာ့္ ခံစားခ်က္ ကေတာ့ အဲဒီလိုပဲ။

ေမး။     ။ အခု လိုမ်ိဳး ေတြ႔ႀကံဳ ခံစားရတဲ့ အခါ ဘယ္လို သင္ခန္းစာ မ်ိဳးေတြရလဲ။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ မွာ ဘယ္လို ျပႆ     နာေတြေၾကာင့္ ဒီလို အေျခ အေနမ်ိဳး ျဖစ္သြားရတာလို႔ ထင္ပါလဲ။

ေျဖ။      ။ ဒါက ႐ိုး႐ိုးေလးပါ။ က်ေနာ္ က ႏိႈင္းယွဥ္ေျပာလို႔ မဆလေခတ္ က ေကာင္းတယ္ လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ မဆလေခတ္ မွာလည္း က်ေနာ္တို႔က အဖိႏွိပ္ခံ ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ၾက တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ယႏၲရား ရဲ႕ မြန္းၾကပ္မႈေအာက္ မွာ ေနခဲ့ရတာပဲ။ 

အခုလည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားေအာက္ မွာ မြန္းၾကပ္ေနဆဲပဲ။ က်ေနာ္ တို႔က မဆလကို ၈၈ အေရးေတာ္ပံု ႀကီးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေတာ္လွန္းေရးႀကီးက မေအာင္ျမင္ ခဲ့ဘူး။

မေအာင္ျမင္ တဲ့ အတြက္ မိုလို႔ ျပည္သူ လူထုမွာ ဒုကၡေတြနဲ႔ အခုလို ျဖစ္ေနရ တာေပါ့ ။ ေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္ ခဲ့လို႔ ေနာက္ဆက္ တြဲ အက်ိဳးဆက္ေတြ ခံစားေနရတယ္ ။ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆက္ၿပီး လုပ္ရမွာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ 

က်ေနာ္ေျပာခ်င္ တဲ့ သေဘာ က တုိက္ၾက ခိုက္ၾကလို႔ ေျပာခ်င္ တာ မဟုတ္ဘူး။ ခုနက ေျပာတဲ့ အဆင္မေျပမႈေတြ ရွိတာေတာင္ မွ လူတုိင္း က ေျပာရဲ ဆိုရဲ ရွိလာၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မီဒီယာ ဆိုရင္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ကို ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေရးသားႏုိင္လာတယ္။

အနည္းဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ တို႔ အသက္ ႐ႈခြင့္ ရလာတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ကာလႀကီး တခု လံုးမွာ က်ေနာ္ တို႔က အသက္ေတာင္ ႐ႈခြင့္ မရဘဲနဲ႔ မြန္းၾကပ္ခဲ့ၾကတာ။ အသက္႐ႈခြင့္ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ သာမန္ျပည္သူေတြ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြတင္ မဟုတ္ဘူး။ အစိုးရ အာဏာ ရွိတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြ မွာလည္း အတူတူပဲ။ 

အရင္တုန္းက သူတို႔ဟာ သူတို႔ ရဲ႕ မတရားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ဖိအားေပး ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ခံခဲ့ၾကရတယ္။ အခု သူတုိ႔ ကိုယ္တိုင္ အရင္တုန္းက ေျခခ်ခြင့္ မရွိ တဲ့ ႏိုင္ငံေတြဆီ ကို ေျခခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘယ္တုန္း ကမွ မရ ခဲ့တဲ့ အသိ အမွတ္ျပဳမႈေတြ ရေနၾက ၿပီ။ 

သူတုိ႔ လည္း ဒီ အသက္႐ႈ ခြင့္က အခုမွ ျပန္ရတာ။ က်ေနာ္တို႔ ဘက္ကလည္း အသက္႐ႈခြင့္ တခု ရလာတယ္။ သူတုိ႔ဘက္ ကလည္း အသက္႐ႈခြင့္ တခု ရလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခု ရွိ တာက ေလထုက ညစ္ညမ္းေန ဆဲပဲ။

 ေလထု ထဲမွာ အမိႈက္ သ႐ိုက္ေတြ ပါတုန္းပဲ။ ဒီ အမိႈက္ သ႐ိုက္ေတြ ရွင္းလိုက္မယ္ ဆိုရင္ အားရ ပါးရ ေလ႐ႈ ခြင့္ ရလာမယ္။ အဲဒီ လို အမိႈက္ သ႐ိုက္ေတြ ရွင္းၿပီးရင္ ရရွိၿပီး သား အသက္႐ႈ ခြင့္ေလးကို ႏွစ္ဖက္ စလံုးက တန္ဖိုး ထားတတ္ဖို႔ လိုတယ္။

 ႏွစ္ဘက္ စလံုးဆိုတာ ျပည္သူေတြ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ေတြဘက္ကေရာ အာဏာကိုင္ ထားတဲ့ သူေတြ ဘက္ကေရာေပါ့။


ေမး။     ။ ၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အျပင္ေရာက္သြားေတာ့ ဘယ္လို လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ခဲ့လဲ။ လုပ္ေဆာင္ ခဲ့တဲ့ အထဲမွာ ဘယ္လို ကိစၥမ်ိဳးေတြ က မွတ္မွတ္ ရရ ရွိေ နခဲ့လဲ။

ေျဖ။      ။ ၈၈ ၿပီးေတာ့ ၈၉ မွာ က်ေနာ္ အဖမ္း ခံရတယ္။ ၈၉ ဧၿပီလ မွာ က်ေနာ္ အဖမ္းခံ ရၿပီးေတာ့ ေထာင္ထဲ မွာ ၄ ႏွစ္ နဲ႔ ၃ လ ၾကာ ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၃ ဇူလိုင္မွာ အက်ဥ္းေထာင္ က က်ေနာ္ ျပန္လြတ္တယ္။ လြတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မွာ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ က ခြင့္ျပဳလို႔ က်ေနာ္ ေက်ာင္း တက္ခြင့္ ျပန္ရတယ္။ 

၁၉၉၄ ခုႏွစ္ မွာ ရန္ကုန္ စက္မႈ တကၠသိုလ္ကေန စက္မႈ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ ရတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ မွာ စင္ကာပူႏုိင္ငံ ကို ထြက္ၿပီး အလုပ္ လုပ္တယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ကေနၿပီး ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္္ အထိ စင္ကာပူ မွာ က်ေနာ္ အလုပ္ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကာလ မွာေတာ့ ကုိယ့္စီးပြား ကို ရွာတာပါပဲ။

အဲဒီ ကာလမွာပဲ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ကို ေရာက္တယ္။ ေရာက္တဲ့ အခါ ကိုဘိုၾကည္တို႔၊ ကိုတိတ္ႏိုင္တို႔ ကိုမင္းဇင္တို႔ စသျဖင့္ ကိုေအာင္မိုးေဇာ္တို ႔နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ သူတုိ႔ေတြက မၿပီး ဆံုးေသး ဘဲ ဆက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနတာ ေတြ႔ရတဲ့ အတြက္ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ အျပစ္ရွိသလို ခံစားရတယ္။ 

အဲဒါနဲ႔ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ မွာ အလုပ္ ကေန ထြက္တယ္။ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ကို သြားၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား မ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရး အသင္း(AAPP) နဲ႔ အတူတူ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္တယ္။ AAPP ကို ၀ိုင္း ကူညီတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း မွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကို ေရာက္ တယ္။

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု မွာ ျမန္မာျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရး ညြန္႔ေပါင္း အဖြဲ႕(Free Burma Coalition) ဆိုတာ ရွိတယ္။ ျမန္မာျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရး ညႊန္႔ေပါင္း အဖြဲ႔ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ အဖြဲ႔မွာ မူ၀ါဒေရးရာ ညႊန္ၾကားေရးမႉး အျဖစ္ ၂ ႏွစ္ေလာက္ လုပ္တယ္။ 

၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာ့ ေရးရာ လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ U.S Camping For Burma ကို ေထာင္တယ္။ အဲဒီ အဖြဲ႔ရဲ႕ အမႈေဆာင္ ညႊန္ၾကားေရး မႉး အျဖစ္ က်ေနာ္ တာ၀န္ ယူခဲ့တယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ အထိ တာ၀န္ ယူခဲ့တယ္။

အဲဒီ ကာလေတြ မွာ အဓိက အလုပ္လုပ္ႏုိင္ ခဲ့တဲ့ ပထမဆံုး ကိစၥက အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကြန္ဂရက္ လႊတ္ေတာ္ ကေန ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ ေထာက္ပံ့ ဖို႔ သတ္မွတ္တဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြေတြ ပိုမ်ား သထက္ မ်ားေအာင္ ျမႇင့္တင္ႏုိင္ ခဲ့တယ္။ 

အေမရိကန္ လႊတ္ေတာ္က ပထမ ခ်ထားေပး တဲ့ ဘတ္ဂ်က္က ေဒၚလာ တသန္း ၀န္းက်င္ပဲ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ တို႔ ေရာက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း လႈပ္ရွားမႈေတြ ေဆာင္ရြက္ တဲ့ အခါမွာ ေဒၚလာ ၈ သန္း ၊ ၉ သန္း၊ ၁၀ သန္း အထိ ျမင့္လာတယ္။

ေနာက္ တခု ျမန္မာ ဒုကၡသည္ေတြ က ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ မွာ ရွိတယ္။ အိႏၵိယ- ျမန္မာ နယ္စပ္ မွာ ရွိတယ္။ မေလးရွားမွာ ရွိတယ္။ အဲဒီလို ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြကို အေမရိကန္ အာဏာ ပိုင္ေတြသိေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္ ခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ အတြက္ အေထာက္ အပံ့ေတြ ပိုၿပီးရ ေအာင္ စည္း႐ံုးႏိုင္ ခဲ့တယ္။ 

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကို ဒုကၡ သည္ ေသာင္းနဲ႔ ခ်ီၿပီးေတာ့ လာေရာက္ အေျခ ခ် ေနထိုင္ ခြင့္ျပဳဖို႔ အေမရိကန္ အစိုးရ ကို စည္း႐ံုးလံႈ႔ေဆာ္ ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ တခုက စစ္ အစိုးရ အေပၚ မွာ အင္မတန္ ျပင္းထန္ တဲ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈျဖစ္ေအာင္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ ခ်မွတ္ ဖို႔ ေဆာင္ ရြက္ႏုိင္ ခဲ့တယ္။

 ျမန္မာႏုိင္ငံ ရဲ႕ အေရး ကိစၥကို ႏွစ္စဥ္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံ နဲ႔ ကုလသမဂၢ လူ႔ အခြင့္ အေရး ေကာင္စီ က တေလွ်ာက္လံုး ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေထြေထြ ညီလာခံေရာ လူ႔ အခြင့္အေရးေကာင္စီ ကေရာ အာဏာ ရွိတဲ့ အဖြဲ႔ အစည္းေတြ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ ခ်တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ကလည္း မျဖစ္မေန လိုက္နာရမယ့္ ကိစၥမ်ိဳးေတြ မဟုတ္ဘူး။

က်ေနာ္တို႔ က ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရး ကိစၥကို ကမာၻေပၚ မွာ အာဏာ အရွိဆံုး အဖြဲ႔ျဖစ္တဲ့ ကုလ သမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ က ကိုင္တြယ္ ေျဖ ရွင္းေပးဖုိ႔ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔က အေမရိကန္ အစိုးရ ကို တုိက္တြန္းတယ္။ 

အဲဒီ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ မွာ ျမန္မာ့ အေရးကိစၥဟာ ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီက တာ၀န္ ခံ ေျဖရွင္းရ မယ့္ ျပႆ      နာ တရပ္ အျဖစ္ တရား၀င္ တင္သြင္း လာခဲ့တယ္။ ဒါေတြက က်ေနာ္ တို႔ လုပ္ေဆာင္ ခဲ့တဲ့ အထဲမွာ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုတဲ့ အတုိင္းအတာ တခ်ိဳ႕ပါ။

ေမး။     ။ ေရွ႕ပိုင္း က ေျပာခဲ့ သလို ၈၈ ေတာ္လွန္ေရး မၿပီးေသး ဘဲ အသြင္ကူးေျပာင္းတာ မေအာင္ျမင္ ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း က ၈၈ မွာ လူထု တာ၀န္ေက်ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တာ၀န္ မေက်  ခဲ့လို႔ပါ။

ေျဖ။      ။ က်ေနာ္ တို႔ ျပန္ သံုးသပ္ၾကည့္ တဲ့ အခါက်ေတာ့ အားလံုး မွာ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေတြ ကိုယ္စီ ရွိခဲ့တာပဲ။ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္း သားေတြ က တကၠသိုလ္ေျမ ကေန ဒီ လႈပ္ရွားမႈကို စခဲ့ၾကတယ္။ 

ပထမဆံုး က စက္မႈ တကၠသိုလ္၊ ေနာက္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ၊ ေဆး တကၠသိုလ္ ၁ ၊ ၂ စသျဖင့္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းေတြ ပိတ္လိုက္ တဲ့ အခါ က်ေတာ့ ဒီေတာ္လွန္ေရး ကို လူထုၾကား ထဲ ကို က်ေနာ္တုိ႔ သယ္သြား ခဲ့တယ္။

လူထုၾကားထဲ ကို ၀င္ၿပီးေတာ့ ၈ ရက္ ၈ လ ၈၈ မွာ ႏိုင္ငံေရး အံုၾကြမႈႀကီး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ စလႈပ္ရွားခဲ့ တုန္း ကေတာ့ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္း အတာ ပါလာ လိမ့္မယ္ လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အႀကီးႀကီး မထားခဲ့ပါဘူး။

 ေနာက္ေတာ့ ျဖစ္လည္း ျဖစ္ေရာ တႏိုင္ငံလံုး အတုိင္း အတာနဲ႔ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ တို႔က သာမန္ ေက်ာင္းသားေလးေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားႀကီး ထဲမွာေတာ့ ပါတယ္။ 

က်ေနာ္ တုိ႔ ၊ မင္းကိုႏိုင္ တို႔ ၊ မိုးသီဇြန္ တို႔ေပါ့ ။ ၂၅ ၊ ၂၆ ႏွစ္ ၀န္းက်င္ေတြေပါ့ ။ ကိုကိုႀကီး ဆိုရင္ေတာ့ ၂၈ ေလာက္ ရွိမယ္။ က်န္တဲ့ ကေလးေတြ က က်ေနာ့္တို႔ ထက္ ပိုငယ္ေသးတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေတြ မွာ ဒီေတာ္လွန္ေရးႀကီး ကို အမ်ိဳးသားေရး အရ လူထု ကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အရည္ အခ်င္း မရွိပါဘူး။ မရွိတဲ့ အခါက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကို သြားၿပီးေတာ့ ကမ္းလွမ္းရ တယ္။

 ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ လို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရဲ႕ အရွိန္အ၀ါ ကို ဆက္ခံ မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ၊ အဲဒီေခတ္ တုန္းက ရွိေသးတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏု ၊ ဖဆပလ အစိုးရ လက္ထက္က ၀န္ႀကီး ေဟာင္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး မွာ ထဲထဲ ၀င္၀င္ လုပ္ခဲ့ၾက တဲ့ ၇၄ ၊ ၇၅ ၊ ၇၆ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ ကို ဆြဲေခၚ ထုတ္ၿပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ေရး ကို ဦးေဆာင္ဖို႔ ေမတၱာ ရပ္ခံခဲ့ၾကတယ္။

က်ေနာ္ တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ တာက အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ မဆလ ယႏၲရားႀကီး က ပ်က္စီးေနၿပီ။ အစိုးရ ယႏၲရား က လံုး၀ ရပ္ေနၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ အဓိက ေဒါက္တိုင္က စစ္တပ္ ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ စစ္တပ္ ကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တပ္ေတြ အားလံုးက လူထုဘက္ ကို နီးစပ္ လာေနၾကၿပီ။ 

ရန္ကုန္ ၀န္းက်င္ မွာလည္း လူထုဘက္ကို ရပ္တဲ့ တပ္ေတြ ေပၚလာၿပီ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မဆလ အစိုးရ ကိုင္တြယ္ ထားႏိုင္ တာက အသံလႊင့္ ႐ံု တခုပဲ က်န္တယ္။ 

အဲဒီေဒါက္တိုင္ ကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ မယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ့္တို႔ ဘက္က အမ်ားႀကီး အားသာ ႏုိင္တာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ခဲ့ တာက ေခါင္းေဆာင္ မ်ားရဲ႕ မညီညႊတ္မႈေပါ့။ ပထမဆံုး စတာ ကေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏု ရဲ႕ စင္ၿပိဳင္ အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းျခင္း ကေန စတယ္။ 

စင္ၿပိဳင္ အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းမႈ က ေယဘုယ် ေျပာမယ္ ဆိုရင္ ဦးႏု ရဲ႕ တဦး တည္းေသာ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ နဲ႔ ဖြဲ႔စည္း တာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ တာ၀န္ရွိ တဲ့ ပါသင့္ ပါထိုက္ သူ အားလံုးပါေအာင္ မစည္း ႐ံုးႏိုင္ခဲ့ တာ ပါတယ္။ ပါသင့္ ပါထိုက္ တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ တခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုယ္မပါရ လို႔ ေရွာင္တိမ္းေန တာမ်ိဳး မရွိဘဲ ကန္႔ကြက္တာေပါ့။

 ေ၀ဖန္ ႐ႈတ္ခ်တာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္  မ်ားရဲ႕ ညီညႊတ္ေရးက ၿပိဳကြဲတာေပါ့။ အဲဒီ လို တခုတည္းေသာ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ မလုပ္ႏုိင္ တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပဲ စစ္တပ္က လက္ဦး ၿပီးေတာ့ အာဏာ သိမ္းလိုက္ တာပါပဲ။

ေယဘုယ် ေျပာရရင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ မ်ား ညီညႊတ္ မႈ မရွိတာ က က်ေနာ္တုိ ႔ကို အ႐ံႈး သယ္ေဆာင္ ေပးခဲ့ တာပဲ။ ေနာက္ တခုက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က ၃ လ အတြင္း ေရြးေကာက္ ပြဲ လုပ္ေပးမယ္။ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ကို သြားမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု က လက္ခံတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက လက္မခံၾကဘူး။ 

အဲဒီတုန္း ကသာ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို လက္ခံ လိုက္မယ္ ဆိုရင္ လည္း ေသြးေခ်ာင္းစီး ရတဲ့ အျဖစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေရွာင္လြဲႏိုင္လိမ့္ မယ္လို႔ ယံုၾကည္ တယ္ဗ်။

ေနာက္ဆံုး ခ်ဳပ္ရ ရင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားရဲ႕ မညီညႊတ္မႈ နဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျခ အေနေပၚမွာ မွန္မွန္ ကန္ကန္ မသံုး သပ္ႏိုင္တာပဲ။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ပဲ က်ေနာ္တို႔ အေရးနိမ့္ ခဲ့တာ။

ေမး။     ။ ၈၈ အသြင္ ကူးေျပာင္းမႈ က မေအာင္ျမင္ ခဲ့ဘူး။ အခုလက္ရွိ အခ်ိန္မွာ လည္း ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနၾကၿပီ။ ဒီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈကေရာ ေအာင္ျမင္ ပါ့မလား။ စိတ္ခ် ရတဲ့ အေျခအေန ကို ေရာက္ၿပီလား။


ေျဖ။    ။ စိတ္ခ် ရတဲ့ အေျခအေန ကို မေရာက္ေသး ပါဘူး။ ခုနက ေျပာသလိုပဲ ရတဲ့ အ သက္ ႐ႈခြင့္ ကို ႏွစ္ဖက္ စလံုးက ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုး ထားသလဲ ဆုိတာပဲ။ အဲဒါက သီအိုရီ ဗ်။ 

အသက္႐ႈေပါက္ ရတယ္။ ေလထု က ညစ္ညမ္းေနဆဲ ပဲ။ ေလထု သာ စင္ၾကယ္ လာ ရင္ အသက္ ႐ႈရတာ ပို လတ္ဆတ္ သန္စြမ္း လာလိမ့္မယ္။ အဲဒါ ကို ႏွစ္ဖက္ စလံုးက တန္ဖိုး ထားၿပီး ေလထု ကို ပူးေပါင္း သန္႔စင္ဖို႔ လုိ တယ္။

ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ မွာေတာ့ မ႐ိုးသား မႈေတြ ၊ အျပန္ အလွန္ မယံုၾကည္ မႈေတြ ၊ ကိုယ္က်ိဳး စီးပြားေတြ က အမ်ားႀကီး ရွိေန ဆဲပဲ။ ထုနဲ႔ ထည္နဲ႔ ရွိေန ဆဲပဲ။ အထူး သျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အသိုင္း အ၀ိုင္းမွာ ကိုက အေျပာင္းအလဲ ကို ဆက္သြား ခ်င္တဲ့ သူနဲ႔ လက္မခံခ်င္တဲ့သူ ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ေခတ္ ကိုပဲ အသား က်ၿပီး ၿပီးခဲ့ တဲ့ေခတ္ကိုပဲ ျပန္သြား ခ်င္တဲ့သူေတြ ရွိတယ္။ အေျပာင္းအလဲ လုပ္တာေတာင္မွ ႐ိုး႐ိုးသားသား မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ တခုခုနဲ႔ လုပ္တာမ်ိဳး ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာရ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာကိုက ဒီလို တင္းမာမႈေတြ ရွိေနဆဲပဲ။ စစ္တပ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာလည္း ရွိတုန္းပဲ။

ဟုိတုန္းက ရွင္းတယ္ဗ်။ စစ္တပ္ သည္ မဆလ ပါတီ ရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းပဲ။ ဒီဘက္ မွာက်ေတာ့ စစ္တပ္ သည္ သီးျခား အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ သြားတယ္။ စစ္တပ္ နဲ႔ ႀကံ့ခိုင္ေရး ပါတီ မွာ စစ္တပ္က ပိုၿပီးေတာ့ အားေကာင္း ခိုင္မာၿပီးေတာ့ ႀကံ့ခိုင္ေရး ပါတီက စစ္တပ္ ရဲ႕ မဟာမိတ္ အဖြဲ႔ အစည္း ပံုစံ ျဖစ္သြားတယ္။ လက္ေအာက္ခံ လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

ဟိုတုန္းက ျဖစ္ခဲ့ တာက မဆလ ပါတီ ကို တုိက္ျခင္း အားျဖင့္ အကုုန္ ပါသြားၿပီ။ မဆလ ပါတီ အလံေအာက္ မွာ စစ္တပ္ က ပါသြားၿပီ။ အခုက စစ္တပ္ သည္ သီးျခား အာဏာ ရွိတဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္ တဲ့ အခါ က်ေတာ့ အစိုးရ ဘက္က ဘာပဲ လုပ္ခ်င္လုပ္ခ်င္ စစ္တပ္ က မလုိက္ပါလို႔ ရွိရင္ အေျပာင္း အလဲက မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။

သီအိုရီ ကေတာ့ ဒီလို ရွိတယ္။ လက္ေတြ႕ မွာေတာ့ အျပန္ အလွန္ မယံုၾကည္မႈေတြ က ရွိေန ဆဲပဲ။ မ႐ိုးသားမႈေတြ က ရွိေန ဆဲပဲ။ အထူး သျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစား ဘက္မွာ မ႐ိုး သားမႈေတြ၊ စိတ္ မခ်ရမႈေတြ ရွိေန ဆဲပဲ။ 

အဲဒီေတာ့ လက္ရွိ အေျခအေန က စိတ္ခ်ရၿပီ လား ဆုိရင္ စိတ္ မခ်ရေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္မယ္ လို႔လည္း မထင္ဘူး။ အေျခအေနေတြ ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားနဲ႔ စစ္တပ္ ဘက္က အသာစီး ရေအာင္ ဖန္တီး ထားၿပီးသား။ ဒါႀကီးကို ဖ်က္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္ဖို႔ ကေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး လို႔ ထင္တယ္။

ေမး။     ။ ေရွ႕ဆက္မယ့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ခရီး မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕အခန္း က႑ကို ဘယ္လို သံုးသပ္ ခ်င္ပါလဲ။
ေျဖ။      ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ အခန္းက႑ က တကယ့္ကို ႀကီးႀကီး မားမား ရွိေန ဆဲပဲ။ အဲဒီ မွာ တခု ရွိတာက သူက သူ႔ရဲ႕ ပါတီကို ဘယ္ေလာက္ ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ မလဲေပါ့။ 

၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ ကလည္း နီးလာၿပီ။ တကယ္ လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ က ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ ပြဲ လိုပဲ သန္႔ရွင္းမယ္ ဆိုရင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အစိုးရ ဖြဲ႔ႏိုင္ တဲ့ အေန အထားေတာင္ ရႏုိင္တယ္။ တခု ကလည္း တဖက္က PR စနစ္ သံုးမသံုးလည္း ရွိေသး တာကိုး။

ေနာက္ တခု ျပည္နယ္ နဲ႔ တုိင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ေတြ မွာ အမတ္ေနရာ အမ်ားစု ရၿပီး အစိုးရ ဖြဲ႔ လာႏိုင္တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ တုိင္းျပည္ ကို ဘယ္သူ ဦးေဆာင္မွာလဲ ။ ေဒၚေအာင္ ဆန္း စုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ ကေတာ့ သမၼတ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရ တဖြဲ႔စာ ျပင္ ဆင္ ဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္ တႏွစ္ပဲ ရေတာ့မယ္။ 

သူ ယံုၾကည္ၿပီး ေရြးခ်ယ္တဲ့ သူ တေယာက္က ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတေတာင္ ျဖစ္ လာႏိုင္ေသး တယ္။

အခု လက္ရွိ အစိုးရ အဖြဲ႕ဆိုရင္ ၀န္ႀကီးဌာန ၃၀ ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က သူ ႔ပါတီကို ဘယ္ေလာက္ ခိုင္မာေအာင္ ျပင္ဆင္ ထားသလဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာကို ခ်က္ျခင္း ရယူၿပီး တန္း အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ အေျခ အေနမ်ိဳး ရွိေနၿပီလား။ အဲဒါေတြ က ေမးခြန္းေတြေပါ့ ။ 

အဲဒီလို သာ စနစ္တက် ျပင္ဆင္ ထားမယ္ ဆိုရင္ ၂၀၁၅ ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္း မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ ရဲ႕ အခန္း က႑သည္ ပို၍ ပို၍ ႀကီးမား သြားမွာပဲ။ ၂၀၁၅ ကို အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ ႔ခ်ဳပ္ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္း မလဲဆိုတဲ့ အေပၚမွာ မူတည္တယ္။

ေမး။     ။ ၈၈ အေရးေတာ္ပံု ကေန ေပါက္ဖြား လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး မ်ိဳးဆက္ျဖစ္ တဲ့ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြ ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး နဲ႔ ပြင့္လင္း လူ႔ အဖြဲ႔အစည္း ကိုေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲ။ သူတုိ႔ ကို ႏိုင္ငံေရး လုပ္ဖို႔ အႀကံျပဳခ်င္ပါလား။

ေျဖ။      ။ သူတုိ႔ ကေတာ့ က်ေနာ္ တို႔ တိုင္းျပည္ ရဲ႕ အေျပာင္း အလဲမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အင္ အား စု အျဖစ္ ရွိေန မွာပဲ။ သူတို႔ ထဲမွာလည္း ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခ်င္ တဲ့သူ ၊ လႊတ္ေတာ္ ထဲကို သြားမယ့္ သူေတြ ရွိတယ္။ 

အရပ္ဘက္ လူ႔ အဖြဲ႔အစည္း အေနနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ ခ်င္တဲ့ သူေတြ ရွိတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ လည္း သူတို႔ၾကား မွာ အႀကိတ္ အနယ္ ေဆြးေႏြးေန ဆဲပါပဲ။

၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာေလေလ ဘယ္သူ က ဘယ္လမ္း သြားမယ္ ဆိုတဲ့ ခြဲျခားမႈ ၊ ခြဲေ၀ မႈေတြ က ပုိထင္ရွား လာမွာပဲ။ အခု အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ ရပ္တည္ မႈကို စိတ္တိုင္း မက်တာ မ်ိဳးေတြ ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ ပါတယ္။ သူတုိ႔ လုပ္ခ်င္ တာေတြလည္း လုပ္ၿပီး လမ္းေၾကာင္း တခု ေရြးခ်ယ္ဖို႔ ကေတာ့ အခ်ိန္ က ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိန္ က်လာ ရင္ေတာ့ သက္ဆိုင္ တဲ့ တာ၀န္ေတြ ဆက္ထမ္းၾက မွာေပါ့။

ေမး။     ။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ က ျဖစ္ႏုိင္မယ္ ထင္ပါလား။
ေျဖ။      ။ ျဖစ္မွာ ပါ။ ၂၀၁၅ ႏွစ္ကုန္ မွာ မျဖစ္ေတာင္မွ ၂၀၁၆ ႏွစ္ဆန္းပိုင္း မွာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ သက္တမ္း မကုန္ခင္ေတာ့ ျဖစ္မယ္ လို႔ က်ေနာ္ ထင္တယ္။

ေမး။     ။ ဦးေအာင္ဒင္ အေန နဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကို ဘယ္ေတာ့ အၿပီးျပန္လာဖို႔ ရွိပါလဲ။
ေျဖ။      ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္က က်ေနာ္ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ က လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ နဲ႔ စုၿပီး စားၾကေသာက္ၾက စကားေျပာၾကတာေပါ့။ 

သူတုိ႔ ကလည္း က်ေနာ့္ ကို အဲဒီလို ေမးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လို ႏိုင္ငံသား ဘ၀ကို ဆံုး႐ံုး သြား ၿပီျဖစ္ တဲ့ ႏိုင္ငံသားေဟာင္းေတြ က ျမန္မာႏိုင္ငံ သား ျပန္ျဖစ္ဖုိ႔ ဆိုတာက သမၼတ တေယာက္ ပဲ ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ ျပန္ေပးခြင့္ ရွိတာ။

က်ေနာ္ ကလည္း သမၼတ ဆီကို အသနားခံစာ တင္မွာ မဟုတ္သလို သမၼတ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ လည္း က်ေနာ္ က ေနမွာ မဟုတ္ ပါဘူး။ အဲဒီ အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္ ႏိုင္ငံသား ျပန္ျဖစ္ ဖို႔ ဆိုတာ ဟာ ခင္ဗ်ား တုိ႔ သမၼတျဖစ္မွ က်ေနာ္ ႏိုင္ငံသား ျပန္ေလွ်ာက္ မယ္ဗ်ာလို႔ ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ အဲဒီ အတိုင္းပါပဲ။     ။


Irrawaddy
From...Search Nyanmar