ဒီတစ္ခါေတာ့ ၿမန္မာ့ သမုိင္းထဲက သခြားသီး စားလုိ႔ ဒုကၡ မ်ားခဲ့တဲ့ ဘုရင္ ႏွစ္ပါး အေႀကာင္းကုိ ဗဟုသုတ အၿဖစ္ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။
တစ္ပါး ကေတာ့ ပုဂံေခတ္ က သိန္းခုိမင္း (သကၠရာဇ္ ၂၆၃ မွ ၂၇၉ ခုႏွစ္ ) ၿဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ သိန္းခုိမင္း ဟာ အမဲလုိက္ရင္း ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ မ်ားနဲ႔ လူခ်င္း ကြဲသြားခဲ့ ပါတယ္။ ေမာလည္းေမာ ေရ လည္း အလြန္ ငတ္လွ ခ်ိန္မွာ လူသူ မေတြ႔ရတဲ့ သခြားခင္း တစ္ခင္းကုိေတြ႔ပါတယ္။ ၀မ္းသာ အားရနဲ႔ သခြားခင္း ထဲ၀င္ ကာ သခြားသီး မ်ားကုိ အားရ ပါးရ စားပစ္ပါတယ္။
ဒါကုိ ယာရွင္ က ေတြ႔ၿပီး ဘုရင္ဟု မထင္ သူခုိး ဟု ထင္ကာ တူရြင္း နဲ႔ ခုတ္တာေႀကာင့္ ေနရာ မွာ တင္ ပြဲခ်င္း ၿပီး သြားပါတယ္။ အေဖာ္ကြဲ သြားေသာ ေနာက္လုိက္ ေနာက္ပါ မ်ား ေရာက္ လာမွ ၿပည့္ရွင္မင္း ကုိ သတ္ မိေႀကာင္း သိပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ က ဘုရင္ကုိ သတ္ရင္ ဘုရင္ၿဖစ္ ဆုိတဲ့ ထုံးစံေႀကာင့္ ယာရွင္ဟာ ဘုရင္ ၿဖစ္ သြားပါတယ္။ ေတာင္သူႀကီးမင္း ေခၚ ေညာင္ဦးေစာရဟန္းမင္း ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ပါ။
သခြားသီးေႀကာင့္ ဒုကၡ မ်ား ခဲ့တဲ့ ေနာက္မင္း တစ္ပါး ကေတာ့ ေသေတာ့ မေသပါ သုိ႔ ေသာ္ ယာရွင္ နဲ႔ နပန္း လုံးလုိက္ ရပါတယ္။ သူကေတာ့ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ် ရဲ႕သားေတာ္ႀကီး
ေနာင္ေတာ္ႀကီး ေခၚ ဒီပဲယင္း မင္း ၿဖစ္ပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဟာ ဘုရင္ၿဖစ္ေသာ္လည္း မ၀ံ့ႀကြား တတ္ပဲ ႏွိမ့္ခ်ေသာ မာနၿဖင့္ ရုိးရုိးစား ရုိးရုိးေန တတ္ သူၿဖစ္ပါတယ္။ ရံဖန္ ရံခါ မိမိ ၏ ေနာက္လုိက္ မ်ားႏွင့္ မန္က်ည္းေတာ ၊ မန္က်ည္းပင္ ေအာက္ မ်ား၌ ဆား ၊ ငါးပိ စသည္တုိ႔ႏွင့္ မန္းက်ည္းသီး မ်ားကုိ ေထာင္းထု စားေသာက္ေနေလ့ ရွိပါတယ္။
မူးမတ္ မ်ားက “ထုိသုိ႔ စားၿခင္းကုိ ေရွာင္ႀကဥ္ေတာ္ မႈပါ ၊ ဂုဏ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ပါ” ဟု ေလွ်ာက္တဲ့ အခါ “ငါ ဒီလုိ မန္က်ည္းသီး စားၿခင္း ဟာ တုိင္းၿပည္ ကုိ တစ္စုံ တစ္ရာ ၀န္ေလးပါ သေလာ” ဟုၿပန္ေမးပါတယ္။ “တုိင္းၿပည္ ၌ ကား ၀န္မေလးပါ” ဟု မူးမတ္တုိ႔ ကေလွ်ာက္သည့္ အခါ “တုိင္းၿပည္ ၀န္ေလး သည့္ ကိစၥ ကို ငါေရွာင္ အံ ၊ ၀န္မေလး သည့္ ကိစၥကုိ ကား မတားၿမစ္ လုိႀကပါႏွင့္ ၊ ငါႀကဳိက္တတ္သည္ ကုိ စားပါရေစ” ဟု အခြင့္ပန္ ၿပန္ေၿပာပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္း ဟာ ေရႊဘုိ ႏွင့္ စစ္ကုိင္း ႏွစ္ရပ္လုံး တြင္ေၿပာင္း၍ စံေလ့ ရွိပါတယ္။ ၿမင္းေကာင္းလည္း ရွိတာေႀကာင့္ “ငါ စစ္ကုိင္းသြားဦး မည္ ၊ ေရႊဘုိ သြားဦးမည္ ” ဟု မိန္႔ကာ ၿမင္းစီး ၍ ရုတ္တရက္ ထြက္ေတာ္
မူ တတ္ပါတယ္။ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ တုိ႔မွာ ကပ်ာ ကသီၿမင္းၿပင္ ၍ လုိက္ေသာ္ မမီသည္ က မ်ားပါတယ္။
တစ္ခါေသာ္ စစ္ကုိင္း မွ ေရႊဘုိသို႔ အၿပန္ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ တုိ႔မွာ ေ၀းလံစြာ က်န္ရစ္ၿပီး ေရႊဘုိ မွ ၁၄ မုိင္ အကြာ ေခၚေတာ အရပ္ သုိ႔ေရာက္လာပါတယ္။
သခြားခင္း တစ္ခင္း ကုိေတြ႔၍ ဆာေလာင္ေနသည္ ႏွင့္ ၿမင္းကို ယာခင္း အၿပင္ဘက္တြင္ ခ်ိတ္ကာ ယာရွင္ေယာက်္ား ထံ သခြားသီး စားပါရေစ ဟု ေကာင္းမြန္စြာေတာင္း၏။ ယာရွင္ ကလည္း မင္းၿဖစ္ေႀကာင္း မသိဘဲ “အလုိရွိသမွ် စားေလ ၊ အပင္ ၊ အႏြယ္ ၊ အကင္း တို႔ကိုကား မပ်က္ေစႏွင့္ ” ဟု ဆုိပါ တယ္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးကာ သခြားသီး ကုိ ၿဖတ္၍ မဆြတ္ ပဲ ဆြဲ၍ ဆြတ္ သၿဖင့္ အပြင့္ ၊ အကင္း တုိ႔ အတန္ငယ္ ပ်က္ သြားပါတယ္။ ယာရွင္ၿမင္ေသာ္ “နင္က စားရုံ စား ၊ မဖ်က္ပါႏွင့္ ဟု ငါေၿပာလ်က္ ဖ်က္ ရသေလာ ” ဟု ေဒါသၿဖစ္ကာ သတ္မည္ ပုတ္မည္ ၿပဳပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ကလည္း တစ္စုံတစ္ရာ အမ်က္မထြက္ပဲ “နင္ေယာက်္ားေကာင္း ဆုိေသာ္ သတ္ႀကအံ႔” ဟု ဆုိ၍ ႏွစ္ေယာက္ သားလုံးေထြး သတ္ပုတ္ႀကပါတယ္။
က်န္းမာ သန္စြမ္းေသာ ေနာင္ေတာ္ ႀကီးအား ယာရွင္ မႏုိင္ပါေလ ၊ အခါခါေအာက္က်၏ ။ အတန္ႀကာေသာ္ ယာရွင္လည္း ေမာလွတာေႀကာင့္ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပဲ ဘယ္လုိလူလဲ ေတြးကာ ထုိင္ႀကည့္ေနရ ပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကား ၿပံဳးၿပဳံးရယ္ရယ္ ႏွင့္ သခြားသီး စားၿမဲစားေနပါတယ္။
ထုိစဥ္ ယာရွင္ ၏ မိန္းမ ထမင္းပုိ႔ေရာက္လာတာ ကို ေနာင္ေတာ္ႀကီး ေတြ႔ေတာ့ “ေယာက္ဖ ၊ ငါလည္း ထမင္းစား ပါရေစ” ဟု ခြင့္ေတာင္းရာ ယာရွင္လည္း ေဒါသ ထြက္ေနတာေႀကာင့္ “မစားရဘူး ၊ နင့္ကုိ မေကြ်းႏုိင္” ဟု ဆုိပါတယ္။ ယာရွင္ မိန္းမက မိမိေယာက်္ားအား လက္ကုတ္ကာ “ယာ အၿပင္ဘက္မွာ ေရႊ ကေတာင္ႏွင့္ ၿမင္းေကာင္း တစ္စီး ခ်ိတ္ထား သည္ကုိ ငါေတြ႔ခဲ့သည္။ လူသာမည မဟုတ္ ၊ မင္းၿဖစ္ပုံရသည္ ၊ ေတြ႔ကရာ မေၿပာႏွင့္” ဟု တီးတုိးေၿပာပါတယ္။
ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ တုိ ႔မီလာ၍ ေရွ႕ေတာ္တြင္ ဒူးေထာက္ႀကမွ မင္းၿဖစ္ေႀကာင္း သိရွိကာ ေႀကာက္လန္႔ ကုန္ၿပီး ရွိခုိးေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ဘုရား လည္း ျပံဳးရယ္လ်က္ ” သင္တို႔က ေတာင္းပန္ရန္ မရွိ ၊ သင့္ သခြား ကိုလည္း ငါ စားရသည္။ သတ္ပုတ္ၾကသည္ မွာလည္း သေဘာ တူျဖစ္သည္။ ငါကား မင္းျဖစ္ သည္ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ မေၾကာက္လင့္။ ယခု သင္ ၏ သခြား မ်ားသည္ အလြန္ အရသာရွိ၏။ ငါ စံရာ ေရႊဘိုသို႔ တစ္ခါ ေလာက္ လာေရာက္ ဆက္ပါဘိ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
လ အတန္ၾကာေသာ္ ယာရွင္ သည္ ေကာင္းနိုး ရာရာ သခြားသီး မ်ားကို ဆြတ္ခူး ထမ္းေဆာင္လ်က္ ေရႊဘို သို႔ သြားေရာက္၍ ေနာင္ေတာ္ ႀကီးဘုရား အား ဆက္သေလ၏။ ေနာင္ေတာ္ ဘုရား လည္း ယာရွင္ကို
မေမ့ ဘဲ အလုိရွိရာ ကုိေတာင္းေစတဲ့ အခါ ယာရွင္က ” သူႀကီး ၏ အာ ဏာ မွ လြတ္လိုပါသည္ ” ဟုေလွ်ာက္ တင္ ပါတယ္။
” ဤ အတြက္ကား ရစိမ့္မည္ ၊ အျခား အလိုရွိသည္ ကိုလည္း ေတာင္းဦးေလာ့ ” ဟု မိန္႔ေသာ္ လည္း ဤ တစ္ခုကို ရလ်ွင္ ေက်နပ္ေသာ ယာရွင္ သည္ ထပ္ ၍ မေတာင္းေတာ့ တာေႀကာင့္ သူႀကီး အာဏာ မွ လြတ္ေစမည့္ စာခြ်န္လႊာကို လက္မွတ္ ထုိးကာ ယာရွင္ ရဲ႕ေက်းဇူး ကို ဆပ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
Ref:
ျမန္မာ႔ဂုဏ္ရည္ ရာဇ၀င္ဖတ္စာ – အမ်ိဳးသားပညာ၀န္ ဦးဖုိးက်ား
ၿမန္မာ့သမုိင္းထဲက အထင္ကရ ဇာတ္ေကာင္မ်ား – ေမာင္ႀကည္သန္႔
ၿမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း
From ayesay
No comments:
Post a Comment