လူ ေရးတဲ့ ေခြး ဝတၳဳ

 (၁) လူေတြ ဟာ သိပ္ခက္ တယ္ဗ်။  သူတုိ႔ အေၾကာင္း အေကာင္း ဘက္က ခ်ီးမြမ္းေျပာဆုိ ရင္သာ ပါးစပ္ ႀကီးၿဖဲဲၿပီး တဟဲဟဲ နဲ႔ သေဘာက်ေန တတ္တာ၊ အားနည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္၊ အလြဲ အမွား တစ္စံု တစ္ရာ ကိုမ်ား သြားေထာက္ျပမိလုိ႔ ကေတာ့ ကမၻာရန္ လုိ႔သာ မွတ္ေပေတာ့ဗ်ဳိ႕။ 

ရန္ၿငိဳး သုိတာ ၊ လက္စားေခ်  တာ၊ လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ေတာင္ မေခၚႏိုင္၊ မေျပာႏုိင္ျဖစ္တတ္ တာေတြ အမ်ား သား ကလား။ ဒီေတာ့ လူေတြ အေၾကာင္း မေျပာပဲ ေခြးေတြ အေၾကာင္းေျပာတာ က ေနာက္ဆက္တြဲဲျပႆ    နာ ကင္းေလာက္မယ္ထင္ပါရဲ့။

 “ငါ့ အေၾကာင္း မဟုတ္တမ္း တရား၊ အမနာပေတြေရးတဲ့ လူ” ဆုိၿပီး လမ္းမွာေခ်ာင္းကိုက္ မဲ့ ေခြးရယ္ လုိ႔ေတာ့ မရွိေလာက္ ပါဘူး။ ဒီေတာ့ေခြး အေၾကာင္းပဲ ေျပာၾက ပါစုိ႔ ရဲ့။ 


 က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးေတြ နိစၥဓူဝေျပာဆုိ သံုးႏႈန္းေနၾက တာ ကေတာ့ ..၊ဘာတဲ့ ေခြးက်ဳိး နဲ႔ ယုန္လုိက္ ၊ေခြးေလး အေရာဝင္ ပါးလ်က္ နားလ်က္၊ ကံေကာင္းတဲ့ေခြး ေျပးရင္းေခ်းပံု ဟတ္မိ။ ေခြး အုိမွ လက္ေပးသင္ ၊ေခြး ျဖဴေတာ မတုိး ဝံ့၊ ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္ စြပ္၊ ေခြးေဟာင္ လုိ႔ ေတာင္ ပုိ႔ မေျပး ၊ေခြး ရူးေကာင္း စား တမြန္းတည့္ ၊ေခြးရူး နဲ႔ ဖက္ကုိက္ ေခြးေကာင္း နားရြက္ျပတ္ ..တဲ့။ 

အမ်ားႀကီး ပါပဲ။ေခြးဟာ သစၥာရွိတယ္၊ ေခြးဘုိး တစ္ေထာင္ ေၾကာင္ဘုိး တစ္သိန္း ဆုိတာေတြ လည္း ရွိေတာ့ ရွိပါ ရဲ့။  ဒါေပသည့္ ေသခ်ာ စိစစ္ၾကည့္ရင္ ေခြး အေၾကာင္းက ေကာင္း ကြက္ တယ္နည္း သကုိး။ 

(၂) အမွန္ေျပာ ရရင္ က်ေနာ္ေခြးေတြ ကုိ မခ်စ္ ဘူးဗ်။ ဘယ္ခ်စ္ ပါ့မတုန္း၊ က်ေနာ္ေျခာက္ႏွစ္ သားေလာက္ အရြယ္၊ ဇာတိ ရြာမွာ၊ျခင္းေတာင္း နဲ႔ အုပ္ထား တဲ့ ၾကက္မ တစ္ေကာင္ကုိ အနီးကပ္ေလ့လာ စပ္စုေနတုန္း၊ ဘယ္ ကေပၚလာမွန္း မသိတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္နား ရြက္ တစ္ဖက္ ေသြးခ်င္း ခ်င္းနီ ခဲ့ဖူး ပါ သေကာဗ်ာ ။

 ေနာက္ က်ေနာ္ လူပ်ဳိေပါက္ အရြယ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ က်ေနာ့္ ညီ ဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္ ဟာ ေခြးကုိက္ ခံရ ရာကေန ၊ေခြးရူးျပန္ၿပီး မာလက စ်ာန္ၾကြ သြားဖူးျပန္ တာေၾကာင့္ ေခြးေတြ ကုိ က်ေနာ္ သံေယာဇဥ္ မျဖစ္တာ သဘာဝ က် ေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ 

အဲ ေၾကာက္တဲ့ စိတ္လည္း ပါမယ္ဗ်။ ေၾသာ္ ေနဦး။ က်ေနာ္ ကေခြးေတြ ကို မခ်စ္ တတ္ေပမဲ့ မတရား မုန္း တီး ၊ရြံရွာ စက္ဆုပ္ တာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ျပန္ ဘူးဗ်ာ။အေရာ တဝင္ မေန တာ၊ အိမ္မွာေခြး မေမြးတတ္တာ မ်ဳိးေလာက္ ပါပဲ။

အမယ္ က်ေနာ့္ အကို ကေတာ့ တစ္ဘာသာ ဗ်။ သူဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝမွာ လမ္းေဘးက ကေလ ကဝေခြး တစ္ေကာင္ ကုိ အိမ္ေခၚ လာၿပီး ေမြးထား ဖူးေလ ရဲ့။  ဒီေကာင္ႀကီး ကေတာ့ အစား အေသာက္ေကာင္း လုိ႔ လား မဆုိႏို္င္ဘူး။ တစ္ကုိယ္လံုး အုန္းခြံေရာင္ အေမြးနဲ႔ အေကာင္ႀကီး ထြားၿပီးး၊ တစ္ေသြး တစ္ေမြးေတာင္ ျဖစ္ေန ခဲ့ေလရဲ့။ 

ဒါေပမဲ့ တခါသား ဒီေကာင္ ႀကီးဟာ ဘာ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး အိမ္က ထြက္သြားတယ္ မသိ။ က်ေနာ္ အကို ကေတာ့ မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ မစားႏုိင္ မေသာက္ႏိုင္ ျဖစ္က်န္ခဲ့ သဗ်ာ ။ တစ္လေလာက္ေနေတာ့ မွ ေရႊကုိယ္ေတာ္ ငနီ ဟာ ေပ်ာက္သြားတာ သူ မဟုတ္ သလို အုိက္တင္ နဲ႔ျပန္ေရာက္ လာျပန္ ေရာ။ 

ဒီမွာ တင္ သူေပ်ာက္ေနတုန္း ေရာေယာင္ၿပီး ဝမ္းနည္း မိတဲ့ က်ေနာ္လည္း … ေတာ္ပါေတာ့ ဆုိၿပီး ေခြးေတြ အေပၚ ထပ္စိတ္ ကုန္ျပန္တယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ သံေယာဇဥ္ ဆုိတာ မထားတာ အေကာင္းဆံုး။ 

(၃) အဲဒီေတာ့ ဗ်ာ ဒီေခြးေတြနဲ႔ က်ေနာ္ နဖူးစာ ရြာလည္ၿပီး ေခြးေတြ အေပၚ က်ေနာ္ျပန္ၿပီး စိတ္ဝင္စား မိတာ ဆန္းတယ္ ဆုိရမယ္။ ဇာတ္လမ္း က က်ေနာ္ ယုိးဒယားဖက္ စေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကေန စတယ္ ဆုိ ပါေတာ့ ။ ဒီလုိဗ်။ 

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ ဝန္းက်င္၊ က်ေနာ္  ရေနာင္းဖက္ ကုိ စေရာက္ေတာ့ ထုိင္း စာေရာ၊ထုိင္း စကားပါ မေျပာ တတ္ေလေတာ့၊ တယ္ အထီးက်န္ သကုိး။  ရေနာင္း မွာ ဗမာေတြေပါပါ ဘိသနဲ႔ ဆုိၿပီး အထြန္ ႔တက္္မယ္ မႀကံ လုိက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ 

လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ တစ္ေနကုန္ ထုိင္ၿပီး မန္ယူ နဲ႔ အာဆင္နယ္ အေၾကာင္း ေလကန္ေနႏိုင္ တဲ့ ဗမာလူမ်ဳိး ရေနာင္း မွာ ခ်စ္တီးေခါင္း က သန္းထက္ ရွားတယ္ဗ်။  ကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ ကုိယ္ ရွဳပ္ေန ၾကတာ။ ထားပါေလ  ။ေခြး အေၾကာင္း ဆက္တာ ပဲေကာင္းပါတယ္။

 စကားေျပာေဖာ္ ရွားေတာ့ အထီးက်န္ သလုိလုိ ခံစား လာရတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ရေနာင္းၿမိဳ႕တြင္း၊ ၿမိဳ႕ျပင္ ၿပဲၿပဲ စင္ေအာင္ ၿမိဳ႕ရုိး ကုိးေပါက္ေလွ်ာက္ သြားေနတုန္း ေတာင္ထိပ္ တစ္ခုေပၚက ထုိင္းဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း ဆီ ေရာက္သြားေရာ ဆုိပါေတာ့။ေက်ာင္း က အေတာ့္ ကုိ က်ယ္ဝန္းၿပီး ခမ္းနားတာ အမွန္ပဲဗ် 

။ေတာင္ေပၚမွာ လည္း ေရႊေျပာင္ေျပာင္ေစတီ တစ္ဆူ နဲ႔။ေက်ာင္းဝန္း က်ယ္ႀကီး ထဲ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ တည္းေလွ်ာက္သြားေန တုန္း ျဗဳန္းဆုိ တစ္ခု သတိျပဳ မိတာ အဲဒီေက်ာင္းထဲ မွာ ေမြးထား တဲ့ေခြးေတြ မနည္း ပါလားဗ်ာ။ ေခြးအုိ ၊ေခြးလတ္ ေခြးမဒန္း ၊ေခြးလူပ်ဳိ၊ေခြးေပါက္စ ၊ေခြးႏို႔စုိ႔ ၊ေခြးႏို႔ညွာ ၊ေခြးမုဆုိးမ ၊ေခြးမုဆုိးဖုိ ..စံုလုိ႔ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ ။

 ေမြးထားတယ္ ဆုိတာ အသားတုိးေအာင္၊ ေစ်းကြက္ထဲ မွာ ျပန္ေရာင္း ရေအာင္ ေမြးထားတာ မဟုတ္ ဘူးေနာ္။ အျပင္ မွာ စားေရးေသာက္ေရးၾကပ္တည္း လုိ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရိပ္ လာခိုၾက တဲ့ေခြးေတြ အမ်ား စုဗ်။ အိမ္ မွာေခြးေတြေပါေန လုိ႔ မေကာင္းေက်ာင္းပုိ႔ ဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ လာစြန္႔ၾကတာ လည္း ပါေပမေပါ့။ 

က်ေနာ္ေျပာခ်င္ တဲ့ အဓိက အခ်က္က အဲဒီေခြးေတြ ဟာ အကုန္ ဝဖီးၿပီး၊ေခြး ဘဝမွာ ေအးေအး လူလူ ဇိမ္ က်ေနၾကေလ ရဲ့ဗ်ာ။ တစ္ေကာင္ မ်ား အစား လြန္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ့ ။ဗုိက္ႀကီးေဖာင္းၿပီး တရွဴးရွဴး အိပ္ေမာ က်ေနလုိက္ တာ က်ေနာ္ျဖင့္ အားေတာင္ က်မိပါရဲ့။ 

(၄) အဲဒီ အခ်ိန္က စၿပီး က်ေနာ္ ဟာ က်ေနာ္ေရာက္ေလ သမွ် ထုိင္းၿမိဳ႕၊ ထုိင္းရြာ အရပ္ေဒသ တုိင္း မွာ ထုိင္းေခြးေတြ ကုိ စပ္စုတဲ့ အက်င့္ ပါလာပါ ေရာဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဆုိတဲ့ေကာင္ ကလည္း ထုိင္းႏိုင္ငံ တစ္နံ တစ္လ်ား မေလးရွား နယ္စပ္၊ ယာလာ၊ ပါတာနီ လုိၿမိဳ႕မ်ဳိး ကေန၊ ဟုိး.. ထုိင္း ေျမာက္ပုိင္း ေရႊႀတိဂံ လုိေဒသ မ်ဳိး အထိ ေျခဆန္႔ ဖူးေလေတာ့ ထုိင္းေခြးေရးရာ မွာ ကၽြမ္းက်င္သူ အဆင့္ေတာင္ ဝင္ေလာက္မယ္ ထင္တယ္။ 

က်ေနာ္ေသခ်ာေပါက္ ေျပာႏိုင္တဲ့ အခ်က္ ကေတာ့ ထုိင္းေခြးေတြ ရဲ့ ရာခုိင္ႏႈန္း ကုိးဆယ္ ဟာ အေျခခံ စား ဝတ္ေနေရး ေျပလည္ၾက တယ္ ဗ်ာ။ ေခြးမွာ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ၿပီး ဝတ္ေရး ဆုိတာႀကီး ပါလာရသတုန္း လုိ႔ ခင္ဗ်ားေမးမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား ဟာ ေခတ္ေနာက္က်ေနတဲ့ သူပဲဗ်။ 

ဘာေၾကာင့္တုန္း ဆုိေတာ့ (၂၀၀၄) ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ က က်ေနာ္ ဘန္ေကာက္ ဘက္ ကုိေရာက္တုန္း ကီလုိ မီတာ ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ လွမ္း တဲ့ မဟာခ်ဳိင္ ဆုိတ့ဲၿမိဳ႕ဆီ ကုိ ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ အျဖစ္ ေရာက္ သြားဖူး တယ္ဗ်။  ဘတ္စ္ကား ကေန ေလွေျပာင္း စီးဖုိ႔ ေလွဆိပ္ ကုိ အသြား ထူးထူး ဆန္းဆန္းျမင္ ကြင္းေၾကာင့္ က်ေနာ့္ေျခလွမ္းေတြ ရုတ္တရက္ တန္႔သြားၿပီး အဲဒီျမင္ကြင္း ကုိ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ရပ္ၾကည့္ေန မိတဲ့ အထိ ပဲဗ်။ 

ဘာလဲ ၊ဟုတ္လား။  လမ္းေဘး က ေခြးေလး ငါးေကာင္ ဟာ ေဘာလံုး သမား ဝတ္စံု ကုိယ္စီ နဲ႔ဗ်ာ။အမယ္ မန္ခ်က္ စတာ ယူႏိုက္ တက္၊ အာဆင္နယ္တင္ မကပါဘူး။ ဘုိင္ယန္ျမဴးနစ္၊ ခ်ဲလ္ဆီးနဲ႔ ဘာစီလုိးနားေတာင္ ပါေသး။ က်ေနာ္ျဖင့္ ဇာတိေရႊပင္ရြာ က ေက်ာေျပာင္ႀကီး ေတြေပၚ မွာ ပုဆုိးပုိင္းေတြ လႊမ္းေနတတ္ တဲ့ ဦးႀကီး၊ ဦးမင္းေတြ ကုိ ေျပးသတိရမိပါရဲ့။ 

ဘယ္လုိ လူက မ်ား ေရႊဥာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္ၿပီး ေခြးေတြ ကုိ ေဘာလုံး အသင္း စြပ္က်ယ္ေတြ ဆင္ျမန္းေပး ထားပါ လိမ့္ေပါ့။က်ေနာ့္မွာ ဗ်ာ။ ေတာသား ပီပီ၊  ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ဝယ္ မဝတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ တံဆိပ္ေတြ ဒီေမာင္ေတြ ကိုယ္ မွာ ဝတ္ထား တာေတြ႔ရေတာ့ မနာလုိစိတ္ေတာင္ ျဖစ္မိတဲ့ အထိ။ 

ဒါကုိ ခင္ဗ်ား က သိပ္ဆန္းတယ္ ထင္လိမ့္မယ္။ မဟုတ္ေသးဘူးဗ်။  က်ေနာ္  ဖူးခက္ မွာ အေျခ က်လာေတာ့ ဒိထက္ ဆန္းတာ ေတြ ေတြ႔ လာရျပန္တယ္။ 

(၅) က်ေနာ္ နားစြန္ နားဖ်ားၾကားဖူးတာ တစ္ခု ကေတာ့ လက္ရွိ ထုိင္း ဘုရင္ႀကီးဟာ လမ္းေဘး ကေခြး တစ္ေကာင္ ကုိ ေကာက္ယူေမြးစား ခဲ့ဖူး တာ အဲဒီေခြးႀကီး ဟာ အေတာ္ လိမၼာေရးျခား ရွိၿပီး အံ့မခန္း သစၥာ ရွိတယ္ ဆုိပဲ။  ဒါေၾကာင့္ မ်ား ထုိင္းျပည္သူ လူထု ဟာ ေခြးေတြ ကို ဂရုစုိက္ ၾကေလသလား မဆုိႏုိင္ ဘူးဗ်။ 

ယုိးဒယားျပည္ ၿမိဳ႕အေတာ္ မ်ားမ်ား မွာ ေခြး ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဌာနေတြ ရွိၾကေလရဲ့ ။ႏုိင္ငံျခား သား ေတြ အေျခ က်ေနထုိင္တာ ၊ၿမိဳ႕ခံ ထုိင္း လူမ်ဳိးေတြ စီးပြားေရးေျပလည္ တာ၊ေရာင္း ဝယ္ေဖာက္ ကားမႈ စည္ပင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတာေတြေၾကာင့္ ထင္ပါ ရဲ့ ဖူးခက္ၿမိဳ႕ ဟာ ေခြးေတြ ရဲ့ေလာကနိဗၺာန္ လုိ႔ေတာင္ တင္စားႏုိင္ေလာက္ ပါတယ္။ 

အပုိ စကားေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ လုိ႔ ထင္ရင္ေတာင္ သည္းခံၿပီး၊ဆက္ နားေထာင္ ပါအံုးဗ်ာ။ ဖူးခက္ မွာ ေခြးမ်ဳိး အေတာ္ စံုေအာင္ ျမင္ရ သဗ်။ အေမႊး ဖြားဖြား ဧရာမ အေကာင္ႀကီးေတြ ကေန ေၾကာင္ ထက္ေတာင္ ငယ္ခ်င္ တဲ့ အေကာင္ေပါက္စနေလးေတြ လည္း ရွိသဗ်။ 

 တစ္ခ်ဳိ႔  အေကာင္ေတြ ဆုိ အၿမီး တုိေလးေတြနဲ႔၊  တမင္ျဖတ္ ထားေလ သလား၊မူရင္း မ်ဳိးစိတ္ လားေတာ့ မဆုိႏုိင္ ဘူး။ေနာက္ဆံုးေပၚ အဖုိးတန္ ကားႀကီးေတြေပၚ မွာ အခန္႔ သားၿမိန္႔ၿမိန္႔ႀကီး ဇိမ္က်ေန တဲ့ေခြးႀကီီး ၊ေခြးလတ္ ၊ေခြးငယ္ေတြ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုး။  အမေလး ၾကားဖူး သ ေလာက္၊ေခြး တစ္ေကာင္ တန္ဖုိး က လည္း ဗမာေငြေျခာက္သိန္းေက်ာ္ ရွိသတဲ့။ 

တခ်ဳိ  ႔ေခြးေတြ ဆုိ ညေနပုိင္း ပန္းၿခံက်ယ္ႀကီးေတြ ထဲမွာ သခင္နဲ႔ အတူ အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း က်န္းမာေရး လုိက္စားေနၾကတာ လည္းျမင္ေနက်ဗ်  ။ေအာင္မယ္၊ တစ္ခါ တစ္ေလ၊  ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာမ်ား မစင္  စြန္႔ခ်င္တဲ့ အခါ သူတုိ႔  ဖင္ဝမွာ တစ္ရွဴး  စေလး လံုးေထြးၿပီး ထြက္လာ လတၱံ႔ေသာ အီးအီး ကုိ ဖင္ဝ  ကေန အသင့္ ခံေပးၾကေတာင္ ရွိေသးဗ်ာ။ 

ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ား ဖူးခက္  ကုိေရာက္လုိ ႔မ်ား၊လမ္းေဘး ကေခြး တစ္ေကာင္ ကုိ ေစတနာ သဒၶါ တရားေတြ ယုိ ဖိတ္ၿပီး ခင္ဗ်ား စားေနတဲ့ ဟမ္ဘာ ကာတုိ  ႔၊ၾကက္ေက်ာ္ တုိ႔သြားေကၽြးမယ္ မ်ား မႀကံ လုိက္ေလ နဲ႔၊ ဒီေကာင္ေတြ က အင္တင္တင္ လုပ္ခ်င္ လုပ္တတ္ၾကတာ။ 

ဒီေကာင္ေတြ ဘယ္ ေလာက္မ်ား ကိန္းႀကီး ခန္းႀကီးႏိုင္ သလဲ ဆုိရင္ ဒီေကာင္ေတြ အတြက္ ေခြးပုိင္ရွင္ေတြ ဝယ္ေကၽြးေနက်  အစာကုိေတာင္ စားေနက်   တံဆိပ္၊  ပါေနက်   ရ သာ  ရနံ  ႔မပါရင္ မစားၾကဘူးတဲ့ ဗ်။ ဒီေတာ့ ေခြးဟာ မစင္  စားတယ္ ဆုိတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ့ ေရွးရုိး အယူ အဆေဟာင္းႀကီး ကုိ စြန္႔လုိက္ေပေတာ့ဗ်ာ။ 

(၆) တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေရွးရုိး စြဲတဲ့ လူပါ ပဲဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္ မ်ားေရွးရုိး စြဲၿပီး ေခတ္ေနာက္က် က်န္ခဲ့ သတုန္း ဆုိေတာ့ ဖူးခက္ ကုိ ေရာက္စ က ေန႔ဖုိ ႔ညစာ အတြက္ အိမ္ ကေရခဲေသတၱာ ထဲမွာ သိမ္း ထား ဖုိ႔ ကုန္ုတိုက္ႀကီး တစ္ခု ကေန တာရွည္ခံ စားစရာေသာက္စရာေတြ ေလွ်ာက္ဝယ္ ခဲ့တုန္း ကေပါ့

  ၿမင္ေနေတြ႔ေန ရတဲ့ တာရွည္ ခံ စားေသာက္ကုန္ေတြ က က်ေနာ့္ အဖုိ႔ အဆန္းႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ ပစၥည္းေတြ ဆုိ အိမ္ေရာက္ မွ အညြန္း ဖတ္ၿပီး သံုးတန္သံုး၊ မ်က္ရမ္း မွန္းဆ ဝယ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမွာ တင္ စားေသာက္ကုန္ တန္းႀကီး တစ္ခု ထဲကေန ထူးထူး ျခားျခား တံဆိပ္ေကာင္းေကာင္း အစား အေသာက္ ထုပ္ေတြေတြ႔မိ တာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း စားၾကည့္ လုိက္အံုးမယ္၊ ဝယ္ထား အံုးမွဆုိၿပီး ျခင္းထဲ ကုိ ႏွစ္ထုပ္ ပစ္ထည့္ လုိက္မိသဗ်

။ေနာက္မွ စိတ္ထဲ သရုိး သရီျဖစ္လာ တာနဲ႔ တံဆိပ္ေတြ ၊အရုပ္ေတြ ကုိ ေသခ်ာၾကည့္ လုိက္ေတာ့ လားလား ။ေခြးစာ တဲ့ဗ်ာ ။ေဘးဘီ ကုိ အသာၾကည့္ရင္း ရွက္ရွက္ နဲ႔့ ျပန္တင္ ထားခဲ့ ရတယ္ ဆုိပါေတာ့။ မၾကာခင္ ဖူးခက္ မွာ လူလည္ စာရင္းဝင္ လာေတာ့ က်ေနာ္ေလ့လာၾကည့္ မိတဲ့ အခါ ေခြး အေမႊးေလွ်ာ္ ရွန္ပူ ၊ေခြး ဆြတ္ တဲ့ေရေမႊး ၊ေခြး နားဖာ ကေလာ္ ဆုိတာေတြေတြ႔ဖူး လာရတဲ့ အျပင္ ဖူးခက္ၿမိဳ ႕မွာ ေခြးေဆးကုခန္း ၊ေခြး နာတာရွည္ေဆးရံု နဲ႔ ပုိင္ရွင္နဲ႔ ယာယီခြဲေနရမဲ့ေခြးေတြ ကုိ ေခတၱ တာဝန္ယူျပဳစုေပး မဲ့ ေခြးေစာင့္ေရွာက္ေရး ကုမၸဏီေတြေတာင္ ရွိေလရဲ့။ 

ဒါတင္ ဘယ္ဟုတ္ အံုးမလဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ က ႏိုင္ငံ တစ္ကာ ကုန္သြယ္ေရးေလး ဘာေလးလည္း မေတာက္ တစ္ေခါက္ လုပ္တယ္ ဆုိေတာ့ တခါ သား ဂ်ပန္ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ဆီ ကေန ထုိင္း ထုတ္ ပစၥည္းတစ္ခ်ဳိ႔႕ ဝယ္ခ်င္ ပါတယ္ ဆုိတဲ့ အမွာစာ တစ္ေစာင္ ရဘူးတယ္။ 

သူလုိ ခ်င္တဲ့ ပစၥည္းက ေခြးေမြ႔ယာ ၊ေခြးေခါင္းအံုး  ၊ေခြးကုတင္  ၊ေခြးစံအိမ္ေတြ တဲ့ဗ်ာ။  ဒီမွာတင္ ထုိင္းေခြး အသံုး အေဆာင္ ပစၥည္းေတြ ထုတ္တဲ့ စက္ရံု တစ္ခ်ဳိ ႕ကုိေရာက္ေတာ့ မွ ေခြးဇိမ္ခံ ပစၥည္းမ်ဳိးစံု ကိုၾကည့္ၿပီး ႏံု ခ်ာ လွတဲ့ ငါ့ဘဝ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ငိုခ်င္း ခ်ခ်င္ စိတ္ ကုိ အေတာ္ခ်ဳိးႏွိမ္ယူ ရသဗ်ာ။ 

ဟုိ တစ္ေလာတုန္း က စီးပြားေရး ကိစ ၥတစ္ခု နဲ႔ ဂ်ပန္ တရုတ္ ကျပား မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ ကုိ အေရး တႀကီးေတြ ႔ခြင့္ေတာင္း လုိက္ေတာ့ သူက ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ႀကီး တစ္ခုကို လုိက္ခဲ့ပါ ဆုိလုိ႔ လုိက္သြား မိေတာ့ သူေျပာတဲ့ ဆံပင္ ညွပ္ဆုိင္ ဟာ လူေတြ အတြက္ဖြင့္ထားတဲ့ ဆုိင္မွ မဟုတ္ပဲ။ 

 ေခြးျဗဴ တီ ဆလြန္းႀကီး မွာ သူ႔ေခြး ကုိ ဆံပင္ ဒီဇုိင္း အသစ္ ျပင္ေပးေနေလ ရဲ့။  ေခြးျဖစ္ခ် င္စိတ္ေတာင္ေပါက္ သြား လုိ႔ တရားသေဘာ ကုိ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္း ရေသးဗ်ာ။ 

(၇) ေခြးဋီကာ ကုိ အစ အဆံုး သာေျပာရမယ္ ဆုိရင္ မဟာဘာရတ နဲ႔ ဟုိးမားရဲ့ အုိဒက္ဆီ ကမၻာ့ ဂႏၳဝင္ လကၤာရွည္ႀကီးေတြ ထက္ေတာင္ အျပန္ တစ္ရာ သာသြားႏိုင္တယ္ဗ် ။ႏိုင္ငံ တစ္ကာ မွာ ေခြးေတြ က ေဘာလံုး ပြဲ ကုိၾကည့္ၿပီး ရင္ခုန္ စိတ္ လႈပ္ရွားတတ္ေနၿပီ တဲ့ဗ်။ ေခြးေအာင္သြယ္ သင္တန္းေတြ ၊ေခြးတကၠသုိလ္ေတြေတာင္ ရွိခ်င္ ရွိေနအံုးမွာ။

ထူးျခားခ်က္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္။ ထုိင္းေခြး အမ်ားစု ဟာ လူကုိ မကိုက္ တတ္ၾကေပမဲ့၊ ဗမာေခြးေတြ ကေတာ့ ကုိက္တတ္ တာ မ်ား တယ္ဗ်။ေနာက္ေတာ့ ထုိင္းေခြးေတြ ဟာ ေၾကာင္ေတြ နဲ႔ ပလဲနံပ သင့္တာလဲ ဆန္းၾကယ္မႈ တစ္ခုလို႔ ဆုိရမယ္။ ဗမာေခြးေတြ ဟာ ထုိင္းေခြးေတြ နဲ႔ ကြာျခားတာ အမွန္ပဲဗ်ာ။ 

အဲဒီ ကိစၥဟာ ေခြးေတြ ရဲ့ေရွး ကုသုိလ္၊ ကံၾကမၼာနဲ႔ သက္ဆုိင္ သလား။ ယုိးဒယား နဲ႔ျမန္မာ အစုိးရေတြ က်င့္ သံုးေနတဲ့ စနစ္ေတြ နဲ႔ ဆုိင္ သလား၊ ဒီမုိကေရစီ ရဲ့ အသီး အပြင့္လား၊ စစ္ဝါဒီေတြ လက္ေအာက္ မွာ ေခြးေတြေခြး စဥ္ မီ ပါ့မလား၊ ဘာညာ သာရကာ စဥ္းစား စရာေတြ အမ်ားႀကီး ပါပဲဗ်ာ ။ေသခ်ာတာ ကေတာ့ ထုိင္းေခြးေတြ ဟာ ေခြးျဖစ္ရက်ဳိး နပ္တာ အမွန္ပဲဗ်။ 

အင္း၊ ဗမာျပည္ မွာေတာ့ ခုထက္ထိ ေခြးေတြ ကုိ အဆိပ္ေကၽြး သတ္ေနတုန္း ပဲၾကားမိ တယ္။ ေျမာက္ကုိရီးယား နဲ႔ တရုတ္ျပည္နယ္ အခ်ိဳ႕ မွာေတာ့ ေခြးသား ဟာ ေစ်းအႀကီးဆံုး အစားအစာ တဲ့။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဟာ ေခြးေတြနဲ႔ နံရံ ပါးပါးေလး တစ္ခ်ပ္သာ ျခားေနၾက တာပါ။ 

ခင္ဗ်ားမွာ လည္း ေခြး တစ္ေကာင္ ရွိႏုိင္တယ္၊ က်ေနာ္ လည္း မၾကာခင္ ေခြးပုိင္ရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ လာႏုိင္ တယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ မွာလည္း ေခြးေတြ ရွိတယ္။ ဟစ္တလာလဲ ဘရန္ဒီ လုိ႔ အမည္ ရတဲ့ ေခြးႀကီး တစ္ေကာင္ေမြးခဲ့ ဖူးတယ္ ။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတာင္ ေခြး တစ္ေကာင္ ေမြးထား သတဲ့ ဗ်ာ။

 ေဟာ ေျပာရင္း ဆုိ ရင္း လူ အေၾကာင္းေတြ ပါလာၿပီ။ ဒီမွာတင္ ရပ္မွ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ့။ ေအးေလ က်ေနာ္ေျပာ ခဲ့ပါၿပီေကာ။ လူေတြ သိပ္ခက္တယ္ ဗ်။ သူတုိ႔ အေၾကာင္း အေကာင္းဘက္ ကေန၊ ခ်ီးမြမ္းေျပာ ဆုိရင္ သာ ပါးစပ္ႀကီးၿဖဲ ၿပီး တဟဲဟဲ နဲ႔ သေဘာက်တတ္တာ၊ အားနည္းခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္၊ အလြဲ အမွား တစ္စံု တစ္ရာ ကိုမ်ား သြားေထာက္ျပမိလုိ႔ ကေတာ့ ကမၻာရန္ လုိ႔ သာမွတ္ေပေတာ့ဗ်ဳိ႕။


 ရန္ၿငိဳး သုိတာ ၊လက္စားေခ် တာ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ေတာင္ မေခၚႏိုင္၊မေျပာႏုိင္ျဖစ္တတ္တာေတြက အမ်ားသား ကလား။ ဒါေၾကာင့္လူေတြ အေၾကာင္း မေျပာပဲ ေခြးေတြ အေၾကာင္းေျပာတာ က ေနာက္ ဆက္တြဲဲျပႆ         နာ  ကင္းေလာက္မယ္ ထင္ပါရဲ့။ 

ငါ့အေၾကာင္း၊ မဟုတ္တမ္း တရား၊ အမနာပေရးတဲ့ လူ ဆုိၿပီး လမ္းမွာေျခာင္းကိုက္ မဲ့ ေခြးရယ္ လုိ႔ေတာ့ မရွိေလာက္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေခြး အေၾကာင္းပဲ ေျပာတာေကာင္း ပါတယ္ေလ။ ။ 


  

 (မင္းဒင္) Min Din ၁၅။၀၈။၂၀၁၄ ေန႔ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္ သတင္းစာ မွ။ ။
From... လူဗိုလ္ဟူသည္