အလင္းမဲ့ အနာဂတ္ မ်ားေၾကာင့္လည္း ညတို ႔ ပို၍ ေမွာင္ေနျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္..

 

မွတ္တိုင္မွေန၍ လမ္းမႀကီး အတုိင္းသူ ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္သည္။ အခ်ိန္ပိုဆင္းရသည့္ ညမ်ားဆုိ ဤသို႔ ေနာက္က် တတ္စၿမဲမို႔ သူ႔အတြက္မဆန္း လွေသာ္လည္း ညဥ့္နက္ လွၿပီျဖစ္၍ အိမ္သို႔အျမန္ေရာက္ရန္ စိတ္ေမာေနမိ သည္။

 လမ္းထိပ္မီးတုိင္တြင္ အလင္း ေရာင္မရွိ။ သို႔ေသာ္ျပန္ေနက်မုိ႔ သူ႔အိမ္ ရွိရာ လမ္းခ်ဳိးေလး ကို ျမင္ေနရသည္။ သူခပ္သုတ္သုတ္ ဆက္ေလွ်ာက္သည္။ အနီးေရာက္မွပင္ လမ္းေဘး အုတ္ ေဘာင္ေပၚထိုင္ေနေသာ လူငယ္ေလး ေယာက္ကို ျမင္လုိက္ရ၍ သူအနည္း ငယ္အရွိန္ တန္႔သြား မိေသာ္လည္း ဟန္မ ပ်က္ဆက္သြားလုိက္သည္။

လူငယ္မ်ားေရွ႕ ျဖတ္သြားစဥ္ ရ လာသည္က ခ်ဥ္စူးစူးအရက္နံ႔။ အနည္း ငယ္လြန္၍ ေလွ်ာက္ မိစဥ္မွာေတာ့ သံ ဘူးခြံတစ္ခုကို ကန္လုိက္ဟန္ တူသည့္ အသံႏွင့္အတူ ”ဘယ္ေကာင္ မွ ေ-ာက္  ဂ႐ုစိုက္စရာ မလုိဘူးကြ”ဟူေသာ ေအာ္ ဟစ္လုိက္သံ ကို ေနာက္ေက်ာ ဘက္မွ ၾကားလုိက္ရသည္။

”ကိုယ့္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ မဆုိင္ ဘူးဆိုေပမယ့္ ေနာက္ေက်ာမလံုသလုိ ခံစားရပါ တယ္။ ေၾကာက္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အရက္ရွိန္နဲ႔ ေသြးဆူေန တဲ့ လူငယ္ေ တြေလ။ မသိမသာေတာ့ သတိထားရတာေပါ့”ဟု ညနက္နက္ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ မ်ားစြာထဲ ႀကံဳရတတ္ သည့္ျမင္ကြင္း တစ္ခုကို ကိုေအာင္သူက စကားျဖင့္ျပန္ သ႐ုပ္ေဖာ္သည္။



သာေကတၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေနထုိင္ သည့္ ကိုေအာင္သူက အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ပုဂၢလိက ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္သည္။

”ဒါအခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တို႔ ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ေက်ာ္ေလာက္ အထိ ညဆုိ ေဘာ္ဒါေတြ စုၿပီး ဂစ္တာတီး၊ တစ္ခါတေလ ေသာက္ၾကစားၾက ရွိပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသားလြတ္ေတာ့ ႐ိုင္း တာမ်ဳိးမရွိပါဘူး။ သတိထားမိတာက ေတာ့ ခုေခတ္လူငယ္ေတြက နည္းနည္း ရမ္းကားေန သလို ပဲ”ဟု သူက လက္ ဖက္ရည္ဆုိင္ေရွ႕ လမ္းမ ႀကီးေပၚ ဆုိင္ ကယ္ကို ၃ ေယာက္စီးကာ တရၾကမ္း ေမာင္းသြားေသာ လူငယ္မ်ားကို လုိက္ ေငးရင္း ေျပာသည္။

တကယ္ေတာ့ ညဟူသည္ တစ္ ေန႔တာပင္ပန္းခဲ့သမွ် အိပ္စက္အနား ယူၾကသည့္ အခ်ိန္အပိုင္း အျခား။ သို႔ ေသာ္ လူပ်ဳိ ကာလသားမ်ား အတြက္ ေတာ့ ထုိအဆိုက အလံုးစံုမမွန္။ ေရွး အစဥ္ အဆက္ ယဥ္ေက်းမႈ အရပင္ ေက်းလက္ေတာရြာ မ်ား၌ ညအခါလ သာသာတြင္ ကာလ သားေခါင္း မ်ားက ဦးေဆာင္၍ မိန္းမပ်ဳိေလးမ်ားအိမ္သို႔ လူပ်ဳိလွည့္ျခင္း၊ စကားထာဝွက္ျခင္း စ ေသာ ခ်စ္စရာ႐ိုးရာဓေလ့မ်ား ျပဳမူ ေလ့ရွိေသာ အခ်ိန္လည္းျဖစ္ခဲ့သည္။

ညအခ်ိန္အရပ္တကာလွည့္၊လက္ ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ အျမစ္ေပါက္မတတ္ ထိုင္ ညဥ့္နက္ သန္းေခါင္ မွ အိမ္ျပန္ၾက ျခင္းက လူငယ္ဘဝ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးသူ တုိင္း မကင္း ခဲ့သည့္ ေခတ္ ပင္။ 

သို႔ ေသာ္ ထုိေခတ္က ဒီတုိင္းမေန။ ဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္မႈ၊ လြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ အသစ္ အဆန္းတို႔  ကလည္း ေရွ႕သို႔ေရာက္လာခဲ့ ရာ ညယဥ္ေက်းမႈထဲ လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္မ်ားႏွင့္အၿပိဳင္ ဘီယာ ဆိုင္၊ အရက္ ဆုိင္မ်ားက ေနရာအႏွံ႔ေက်ာခ်င္းကပ္ ဘိလိယက္ခံုမ်ားမွေန၍ ညလံုးေပါက္ အင္တာနက္ ဆုိင္၊ ဂိမ္း ဆုိင္၊ ေကတီဗီ၊ မာဆတ္မ်ားမွ စိတ္ထင္သလို လြတ္လပ္ စြာ ကခုန္ျမဴး တူး ယစ္မူးႏုိင္ေသာ ႏုိက္ ကလပ္မ်ား။

ထုိသို႔ အၿပိဳင္းအ႐ိုင္းထြန္းကားလာ ေသာ ည၏စိန္ေခၚမႈမ်ားႏွင့္အတူ လူ ငယ္အခ်ဳိ႕၏ ညတို႔သည္လည္း သူ႔အ ေၾကာင္းတရားႏွင့္သူ ေမွာင္၍ေနေလ သည္။


 

”ဒီညအိမ္ျပန္မအိပ္ဘူး။ မနက္မွ ျပန္လာမယ္။ အေမျပန္ႏွင့္”ဟု ခပ္လွမ္း လွမ္းမွ အမ်ဳိး သမီးႀကီး ကို လည္ျပန္ေအာ္ ေျပာလိုက္သူက သာေကတၿမိဳ႕နယ္မွပင္ ျဖစ္သည့္ ကိုဇင္(အမည္လႊဲ)။

”ကြၽန္ေတာ္အိမ္ကို ျပန္ခ်င္စိတ္ မရွိဘူး။ ျပန္ရင္လည္း အိမ္နဲ႔ခဏခဏ ျပႆနာတက္ေနက်ေလ။ ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အျပင္မွာညဘက္ေတြ ေနရင္းနဲ႔ ညပိုင္းအခ်ိန္ကို ေပ်ာ္လာ တယ္”ဟု ညကို သူ႔ဘဝအတြက္ေရြးခ်ယ္ ျဖစ္ခဲ့ပံုကို သူက ေျပာသည္။

သူႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ အေပါင္း အသင္းမ်ားစံုမိပါက ညအခ်ိန္ရပ္ကြက္ ထဲ သို႔မဟုတ္ လမ္းမေပၚ ဂစ္တာတီး၊ အရက္ေသာက္ျခင္းမ်ား လုပ္သည္ဟု ဆုိသည္။

”ညဘက္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အ တြက္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္ လာတယ္”ဟု သာေကတ (၈) ရပ္ကြက္ တြင္ ေနထုိင္သူ ကိုဇင္က တစ္စံုတစ္ရာ မထူးျခား သည့္ဟန္ျဖင့္ ေျပာ လုိက္သည္။

ရန္ကုန္ကိုသာမက တစ္ႏုိင္ငံလံုး ကို လႊမ္းမုိးထားေသာ ေနာက္ထပ္ေလာင္း ကစားတစ္ခု ကဲ့သို႔ျဖစ္ေနေသာ အဂၤလန္ ႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာေဘာလံုးပြဲ ရာသီမ်ား တြင္ေတာ့ ”တစ္ခါ တေလ ေဘာလံုးပြဲႏိုင္ လို႔ ပိုက္ဆံေလး လက္ထဲရွိရင္ ႏုိက္ကလပ္ တုိ႔ ဘာတို႔တက္ျဖစ္တယ္။

 ေဘာ္ဒါေတြ ထဲမွာလည္း ပိုက္ဆံရွိတဲ့ သူေတြပါေတာ့ သူတို႔ကို လည္း ေခ်ာဆြဲေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔အတြက္ေတာ့ ညဆိုတာ လြတ္လပ္ တာအမွန္ပဲ”ဟု သူက ဆုိသည္။

ထုိ႔အတြက္ အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္က မနက္ ၃ နာရီ၊ ၄ နာရီ၊ ေန႔လယ္မြန္း တည့္မွသာထ။ တစ္ေနကုန္ အိမ္တြင္း ေအာင္းကာ ညေနေစာင္းတြင္ အျပင္ စထြက္သည္ဟု သူက ရွင္းျပသည္။

 ”ဒါကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အလုပ္ပဲ”ဟု သူ ကဆုိပါေသးသည္။

 တကယ္ေတာ့ ထုိမွ်ေလာက္ဆုိပါ က သမား႐ိုးက် ဆန္သည္ျဖစ္၍ ေျပာ ေလာက္စရာမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ …

 ”တစ္ခါတေလကြၽန္ေတာ္တို႔ အရက္ မူးလာရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လာၾကည့္ရင္ ကုိ စိန္ေခၚ  တယ္ လုိ႔ထင္ၿပီး မုိက္ေၾကးခြဲ ေမးမိတယ္။ တစ္ဖက္က မေခ်မငံျပန္ ေျပာရင္ ထထုိးခ်င္ထုိး တာ။ ႐ိုက္ခ်င္ ႐ိုက္တာ။ ေတြ႕ရာႀကံဳရာနဲ႔ ထလုပ္လုိက္ တာပဲ”ဟု သူတို႔ညေတြထဲ ရွိတတ္ သည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ကိုဇင္က ေျပာသည္။

သူက ဘာမွအေရးမႀကီးသည့္ ဟန္ႏွင့္ပင္ ”အခ်ဳပ္တုိ႔ ေထာင္တုိ႔က ေတာ့ အၿမဲက်ေနက်ပဲ”ဟု ဆုိပါသည္။

ဤသို႔ေနထုိင္ျခင္းအေျခအေနကို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈ သို႔မဟုတ္ အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ ေမးျမန္းသည့္အခါ ကိုဇင္က....

    ”အလုပ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဆယ္တန္းေတာင္ မေအာင္တာ မွန္း ထားတဲ့ အလုပ္က ဘယ္လုိရမွာလဲ။ အလုပ္က ဘြဲ႕ရတို ႔ဘာတို႔ပဲေခၚတာေလ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္ေရြး မရေတာ့ ႀကံဳရာပဲ။ ဆုိက္ကားနင္းတယ္။ စက္ဘီး ကယ္ရီဆြဲတယ္။ ေထာင္က်ဖူးေတာ့ အလုပ္ဆုိ တာေရြးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ အဲဒီ မွာပဲ ဒီလိုမ်ဳိး ညေတြ ကို ေက်နပ္ လာ တယ္”ဟု ပြင့္လင္းစြာ ေျပာသည္။

(မာနာ) MANA  ဟု လူသိမ်ား သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ မူးယစ္ေဆးဝါး ဆန္႔ က်င္ေရးအသင္းကို ပင္မ အဖြဲ႕အစည္း အျဖစ္ထားရွိၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ ၁ဝ ႏွစ္ခန္႔ က စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ‘လူငယ့္ အားမာန္’အသင္း၏ ဥကၠ႒ဦးျမင့္စိုးက မူ လူငယ္မ်ား လမ္းေပၚေရာက္လာ ျခင္းက မူးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲမိရန္ အ တြက္ အခြင့္အလမ္းမ်ားေ ၾကာင္း သံုး သပ္သည္။


 

 လူငယ္မ်ား ယင္းသို႔ ေလလြင့္ေန ထုိင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ၄င္းက လူငယ္မ်ားရရွိ ထားသည့္ ဘြဲ႕မ်ားႏွင့္ အလုပ္အကိုင္မ်ားက သူတို႔ေမွ်ာ္မွန္း ထားသကဲ့သို႔ မျဖစ္သည့္ အခ်က္ သည္ လည္း အေၾကာင္းရင္း တစ္ခ်က္ျဖစ္မည္ ဟုဆိုသည္။

”လူငယ္ေတြ ဆိုတာ အၿမဲတက္ ၾကြေနၾကတာပါ။ သူတို႔ေရွ႕ခရီးအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾက တာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လုပ္ခ်င္သလို ျဖစ္မလာတဲ့အခါ ျဖစ္သလိုေတြ လုပ္ၾကတာေပါ့”ဟု ဦးျမင့္ စိုးက ထပ္ေလာင္းသံုးသပ္သည္။

လူငယ့္အားမာန္ အသင္းသည္ အ ဓိကအေနျဖင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲမႈ ေၾကာင့္ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံခဲ့ ရဖူး သည့္ လူငယ္မ်ား အတြက္ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆုိင္ ရာႏွင့္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္း မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေပးေနေသာ အသင္း ျဖစ္သည္။

”လူငယ္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ဒီဟာ လုပ္ပါ၊ ဟိုဟာလုပ္ပါ ဆိုတာမ်ိဳး ေဘာင္ ခတ္တာမႀကိဳက္ ဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္ လပ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ လူငယ္ေတြက  လူမိုက္ စစ္စစ္ မဟုတ္ေတာ႔ ဘယ္ေလာက္  အ တိုင္းအတာထိ ကိုင္လိုက္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး လည္း မရွိပါဘူး။ 

ကိုယ္႔ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ မေက်နပ္ခ်က္  အစိုင္အခဲေသးေသးေလး ေတြ၊ အဲဒါေတြကို စုထားၿပီးသူမ်ားအ ေပၚကို ပံုခ်တာ။ တခ်ိဳ႕ ကိုယ္႔အသား ကိုယ္ ျပန္လုပ္တာမ်ိဳး  လည္းရွိ တယ္ေလ” ဟု ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ တြင္ေနထိုင္သည့္အသက္ ၂၅ ႏွစ္ဝန္းက်င္ရွိ ကိုေဇာ္ေ ဇာ္(အမည္ လႊဲ)က ေျပာသည္။

သူသည္လည္း လူငယ္စိတ္ျဖင့္  ေသာင္းက်န္းခဲ႔သည္မ်ား ရွိသည္။ လြန္ ခဲ႔ေသာ ဆယ္ႏွစ္ဝန္းက်င္က ရန္ကုန္ႏွင့္ မနီးမေဝးသူ၏ ဇာတိနယ္ၿမိဳ႕မွ ဆပ္ကပ္ ပြဲတစ္ခုတြင္  လက္မွတ္မပါဘဲ ႐ုံထဲဝင္ ရန္ ႀကိဳးစားသည့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို ရုံေပါက္ေစာင့္သူက ထိုးႀကိတ္လႊတ္ လိုက္ရာမွ သူငယ္ခ်င္းကိုထိ၍ သူတို႔ အဖြဲ႕လိုက္ လူစုျပန္သြားကာ ႐ိုက္ႏွက္ ျပႆနာရွာခဲ႔ဖူးေၾကာင္း၊ ယင္းအတြက္ လည္း အထိန္းသိမ္း ခံခဲ႔ရေၾကာင္း သူက ျပန္ေျပာျပသည္။

”အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲ ဘယ္လို အခံမ်ိဳးရွိေနလဲ ဆိုေတာ႔ က်ိဳက္ထီးရိုး ကို သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ စုသြား ဖို႔အိမ္က ပိုက္ဆံေတာင္းတာ မေပးႏုိင္ ဘူးတဲ႔။ ေရာ႔ ယူခ်င္ယူ မယူခ်င္ေန ဆိုၿပီး ပိုက္ဆံငါးရာ ထုတ္ေပးတယ္။ 

ဖားသား ႀကီးက(သူ႔စကားအတိုင္း)အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္အိမ္ေထာင္နဲ႔ ရတဲ႔သားကို က် ပြဲေစ်း သြားဖို႔ ပိုက္ဆံ တစ္ေထာင္၊ အက်ႌ တစ္ထည္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္ ဝယ္ေပးတယ္။ အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ က အရမ္းသိမ္ငယ္တဲ႔စိတ္ျဖစ္သြားတယ္။ 

ထမင္းစားခ်ိန္ ဆိုလည္း
သူမ်ား စားခ်ိန္ မစားရဘူး။ အဲဒါေတြက စုေနတာ။ သူ ငယ္ခ်င္း ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ခံၿပီး လာတာေတြ႕ ရေတာ႔ ေပါက္ကြဲသြားတာပါပဲ” ဟု ကိုေဇာ္ေဇာ္က ထိုစဥ္ကသူေဒါ သေဖာက္ ခြဲမိသည့္ အေၾကာင္းကို ရင္ဖြင့္ေျပာ သည္။

သူႏွစ္ႏွစ္သားမွစ၍ မိဘမ်ားအိမ္ ေထာင္ပ်က္ၾကသည္။ ပထမ မိခင္ႏွင့္ ေနေသာ္လည္း မိခင္ က သူေလးတန္းႏွစ္ တြင္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ႔ျပန္ရာ အ ဘိုးအဘြား မ်ားႏွင့္ သူေနခဲ႔ရသည္။

”အဲဒီတုန္းက အေမက နယ္သြား ရင္း အိမ္ေထာင္ျပဳတာကို စာပဲပို႔လုိက္ တာ။ စိတ္က အဲဒီမွာ အရမ္းေပါက္ကြဲ ေနတတ္ၿပီ။ အေမယူတဲ႔ေယာက်္ားကို လည္း အဲေကာင္ ႀကီးကို သတ္ မယ္ေပါ႔။ ေနာက္က်ေတာ႔ အေမ႔ကိုပါ စိတ္ထဲသိပ္ မရွိေတာ႔သလိုျဖစ္သြားတယ္” ဟု သူက သူ႔စိတ္ အနာကို ေျပာသည္။

ေနာက္ေတာ႔ အဘိုးအဘြားတို႔ စီးပြားက်။ သူ႔ေက်ာင္းသားဘဝ ပ်က္စီး ျခင္းစကာ ဆိုးသြမ္းခဲ႔ သည္ဟု ဆိုသည္။ လည္ကတံုးအက်ႌျဖဴမရွိ၍  ေက်ာင္းေျပး ခဲ႔သည့္ရက္ မ်ားသာမက အဖိုး အိမ္တြင္ ေနမေကာင္းသည့္ၾကားမွ အိမ္တြင္ အ ေပ်ာ္တမ္း ဖဲ႐ိုက္ရာမွ ရဲက တက္ဖမ္း။ သူ႔နာမည္ျဖင့္  သီးသန္႔ဖယ္ထား ဝယ္ေပး ထားေသာ အိမ္ကို   ေရာင္းၿပီး အာမခံရ။ ထုိမွစကာ သူ ပုန္ကုန္ေတာ႔သည္ ဟု ကိုေဇာ္ေဇာ္ကဆိုသည္။

ေနာက္ေတာ႔ သူ႔အေဖဆီ ျပန္ ေရာက္ေသာ္လည္းအဆင္မေျပ၍ ဘုန္း ႀကီးေက်ာင္းသို႔ပင္ ပို႔ထားခဲ႔ရသည္ ဟု ဆိုသည္။ ထိုအက်ဳိးဆက္က သူ႔ကို ရန္ကုန္တက္ရန္ တြန္းအားေပးခဲ႔ၿပီး အင္းစိန္ငါးေစ်းတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ က်င္လည္မိရာမွ လူဆိုးလူမိုက္ဟု ပတ္ ဝန္းက်င္က သတ္မွတ္ထားသည့္ လူမ်ား ႏွင့္ ေပါင္းဖက္မိသည္ ဟု ဆိုပါသည္။

”အဲဒီတုန္းကဆို ဘယ္ေလာက္ ေတာင္ ေသြးၾကြလဲဆို ေစ်းထဲက မ်က္စိေစာင္းတဲ႔ေကာင္ ကိုေတာင္ ငါ႔ကို ေစာင္းၾကည့္တယ္ဆိုၿပီး  ျဖတ္႐ိုက္ပစ္ တာ”ဟု ကိုေဇာ္ေဇာ္က ဆိုလုိက္ၿပီး ထို အရပ္ေရာက္မွပင္ သူသည္လည္း ပတ္ ဝန္းက်င္စ႐ိုက္ အရ ငါခ်င္းမိုးမႊန္ေအာင္ အဆဲဲေလးျဖင့္ ေျပာတတ္လာသည္ ဟု ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ သူက သူ႔ဘဝျဖတ္သန္း ခဲ႔မႈႏွင့္ သူ႔ကဲ႔သို႔ အိမ္ႏွင့္ တစ္စံုတစ္ခု ေသာ အေၾကာင္း ရင္းေၾကာင့္ ေလလြင့္ ကာ ညအခ်ိန္ မေတာ္ ေပ်ာ္ပါးေနတတ္ ၾကသည့္ လူ ငယ္မ်ားတြင္ ျဖစ္ တတ္ သည့္အေျခအေနကို ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာျပ ျခင္းျဖစ္သည္။

လက္ရွိတြင္ သူကေတာ႔ တကၠသိုလ္ တက္ရင္းဆံုခဲ႔ရသည့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ ေယာက္ႏွင့္ သူ႔မိဘမ်ားေၾကာင့္ပင္ ထို စ႐ိုက္ အမူအက်င့္မ်ားကို  စြန္႔လႊတ္ခဲ႔ၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ကိုေဇာ္ေဇာ္ကဆိုသည္။

”တကယ္ေတာ႔ လူငယ္ေတြလမ္း ေပၚမွာ ေတေပေလလြင့္ေနတယ္ ဆိုတာ မိသားစု  အတြင္းေရး မေျပလည္တာေတြ၊ ေငြေၾကးမေျပလည္တာေတြေၾကာင့္ ရွိ သလို ေနာက္တစ္ခု ကေတာ႔ ကိုယ္ကိုယ္ တုိင္က အက်င႔္စာရိတၱ မေကာင္းလို႔ လည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္”ဟု သူက သူ႔ျဖတ္ သန္းမႈအေတြ႔အၾကံဳအရ သံုးသပ္ေျပာ သည္။

လူငယ့္အားမာန္အသင္း ဥကၠ႒  ဦးျမင့္စိုးကလည္း ”လူငယ္ေတြကလည္း အဲလိုမ်ိဳးမလုပ္ဘဲ ကိုယ့္ေရွ႕က လူငယ္ေတြရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ခ့ဲတာမ်ိဳးေတြကို သင္ခန္း စာယူရမွာေ ပါ႔။ မွားသြားတဲ႔ ဟာေတြကို သင္ခန္းစာယူတတ္ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုလူငယ္ေတြက အဲလုိလုပ္တ့ဲသူ ရွား လာ တယ္” ဟု သံုးသပ္သည္။

အလုပ္သမားႏွင့္ လူငယ္ေရးရာ ေကာ္မတီမွ တာဝန္ရွိသူ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးေဌးဝင္းကလည္း ”ဘြဲ႕ရတယ္။ ဆယ္ တန္းေအာင္တယ္။ ျပင္ပမွာ အလုပ္အ ကိုင္က တကယ္တမ္း ဆိုခက္ တယ္။ ဒါ မ်ိဳးျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာ အလုပ္မရွိျခင္းရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ လို႔ထင္တယ္။ ကိုယ္ ကိုယ္တုိင္ ထိန္းသိမ္းမႈရွိရင္ေတာ႔ ဒါမ်ိဳး ျပႆနာေတြ အဆင္ေျပသြားနိုင္မွာပါ”ဟု လမ္းေပၚေလ လြင့္ေနသည့္ လူငယ္ မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ၄င္းအျမင္ကိုဆိုသည္။

၎တို႔၏ ေကာ္မတီအေနျဖင့္မူ လတ္တေလာတြင္ ေတာင္သူလယ္သ မားအပိုင္းကိုသာ လုပ္ေနရၿပီး  အဆိုပါ အေရးေျပလည္သြားပါက လူငယ္မ်ားအ ပိုင္းကို စတင္ လုပ္ေဆာင္ျဖစ္  မည္ဟု ဆိုသည္။ 
လူငယ္မ်ားအေရးႏွင့္ပတ္ သက္၍မူ စီမံခ်က္မ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ ပါမည္လား အေမးကိုမူ ”စီမံခ်က္ရယ္လို႔ ေတာ႔ အတည္တက် မခ်ရေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔ အဲဒီအပိုင္းကို  သြားျဖစ္ရင္ ေတာ႔ အလုပ္အကိုင္ ပိုင္းကို သြားမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တစ္ဦးတည္း အေနနဲ႔ေတာ႔ ထင္ပါတယ္” ဟု ဦးေဌးဝင္းက ေျပာ သည္။

ညေနပိုင္း ဖြင့္သည့္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္တြင္ထိုင္ေနသည့္ အဖြဲ႔ထဲမွ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္ရွိ သဃၤန္းကြၽန္းေနသူ ကိုညီ (အမည္လႊဲ)က သူ႔ဆံပင္ရွည္မ်ား ကိုအသာအယာ သပ္တင္   လိုက္ၿပီး ေဘာ္ ဒါမ်ားႏွင့္ အခုကဲ႔သို႔ ညဘက္ လက္ဖက္ ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရျခင္းကို ႏွစ္ သက္ေၾကာင္း ဝန္ခံလိုက္ကာ”ကြၽန္ေတာ္က ဇူးေမဂ်ာ နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးသြား ၿပီ။ ႏုိင္ငံျခားသြားဖို႔ လုပ္ ေနတယ္။ ညဘက္ အျပင္ထြက္တိုင္း ပ်က္စီးေနတယ္ လို႔ေတာ႔ ေျပာလို႔မရ ဘူး။ ဒါေတြက တခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ပါ” ဟု ေျပာသည္။

”ဒီအခ်ိန္မွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မေနရရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေနရမွာလဲ။ လြတ္လပ္မႈ ဆိုတာ ေငြေပးဝယ္လို႔မွ မရ တာ” ဟု ေျပာလိုက္သူ ကေတာ႔ အသက္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ရွိ တာေမြတြင္ ေနထိုင္သူ လိပ္ပု (အမည္လႊဲ)ျဖစ္သည္။  သူကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း  သုံး ေယာက္ စံုလွ်င္ ညလံုး ေပါက္ဂိမ္းဆိုင္ႏွင့္ တစ္ခါတစ္ရံ အပန္း ေျဖေနရာမ်ား သို႔သြားေၾကာင္းေျပာသည္။

”အိမ္ကေတာ႔ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ သြား တာ လာတာမႀကိဳက္ဘူး။ မႏုိင္လို႔လႊတ္ ထားတာ။ အိမ္မွာေနရတာ ညည္းေငြ႕ လို႔။ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာပြမ္ေန တာကိုး”ဟု အိမ္မကပ္သည့္သူ႔အေၾကာင္း ျပခ်က္ကို ထိုသို႔ ေျပာလုိက္ေသးသည္။

သူတို႔ကလည္း ညအခ်ိန္က်က္ စားသည့္အခါ လူငယ္သဘာဝ ရန္ျဖစ္ ျပႆနာတက္ျခင္းမ်ား ရွိတတ္ေၾကာင္း သက္ေသထူသည္။

”ကြၽန္ေတာ့္ကို ထိရင္ေတာ့ မရ ဘူး။ အဲဒါကို ျပန္လုပ္လိုက္ ရမွ ေက်နပ္ တာ။ တစ္ခါတေလ အိမ္နဲ႔ အဆင္မေျပ ရင္လမ္းေပၚမွာပဲေပါက္ကြဲပစ္ တာေတာ႔ ရွိတာေပါ႔” ဟု သူ႔အေန  အထားႏွင့္   ယွဥ္ ၍ ေျပာသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဆရာသမား ေကာင္းႏွင့္ေတြ႕၍ တည္ၿငိမ္ေသာလမ္း တစ္ခုကိုေလွ်ာက္ လွမ္းေနေသာ  ေရ ေက်ာ္တြင္ေနထိုင္သည့္ ကိုဗလကေတာ႔ သူ႔လူငယ္ဘဝ ရွင္သန္ခဲ့ပံု ကို ျပန္ေျပာ ပါသည္။

”ေက်ာင္းသားဘဝ ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ညတိုင္းေလွ်ာက္ သြားၾကတယ္။ ေရေက်ာ္ မွာက သိတဲ့ အတိုင္းပဲ ခဏခဏျပႆနာ တက္ၾက တယ္။ ကိုယ္ေတြက လည္း အဲဒီတုန္းက လူငယ္ အထာနဲ႔ဆိုေတာ့ ထစ္ခနဲရွိ ကိုင္တာပဲ” လက္ရွိတြင္ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ဝန္းက်င္ရွိ ကိုဗလက ဆိုသည္။

”အဲအခ်ိန္ ပတ္ဝန္းက်င္ကေတာ႔ ဆိုးသြမ္းတဲ႔ေကာင္ေတြေပါ႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္က်ေတာ့ မွန္တယ္ထင္ရင္လုပ္တ့ဲ သူေပါ့”ဟု ကိုဗလက ထိုစဥ္က လူငယ္ အေတြးကို အၿပံဳးျဖင့္ ျပန္ေျပာျပ သည္။ လူငယ္ဘဝက လြတ္လပ္မႈမရွိ မဟုတ္။ ရွိပါသည္။ 

မည္သည့္မိဘမဆို မိမိသား သမီးတိုင္း အား ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ဟု သေဘာထားခ်င္ ၾကမည္ လည္း မဟုတ္ ပါ။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ မိမိကိုယ္ တုိင္၏ စိတ္ခံယူခ်က္ စ႐ိုက္လကၡဏာ မ်ားအရ ဤသို႔ေရြးခ်ယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ သလုိ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ႔ မိသားစု သို႔မဟုတ္ ပတ္ဝန္းက်င္၏ လႊမ္းမိုးမႈမ်ား ကလည္း တြန္းပို႔ေနသကဲ႔သို႔ ျဖစ္ႏုိင္ ပါသည္။ 

လက္ရွိတြင္ လူငယ္မ်ားအ တြက္ သူတို႔ေျပာခ်င္သည္မ်ား၊ လုပ္ ခ်င္ သည္မ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္ပံုစံမ်ား သိလာရန္ရည္ရြယ္၍  National Youth Policy  ကို ေဆာင္ရြက္ရန္ စီစဥ္ေန ေၾကာင္း National Youth Congress မွ ကိုဘုိဘိုက ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ သူတို႔အေနျဖင့္ေလလြင့္ ၿပီး ရည္မွန္းခ်က္ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ လူငယ္မ်ားကို ရွာေဖြကာ ကူညီေပးႏိုင္ ျခင္းမ်ိဳး လုပ္ကိုင္ေနျခင္းမရွိေသးပါဟု ကိုဘိုဘိုက ဆိုသည္။

 ”အဓိကကေတာ႔ ႏွစ္ခ်က္ရွိတယ္ လို႔ျမင္ပါတယ္။ ပညာေရးျပႆနာနဲ႔ အ လုပ္အကိုင္ျပႆနာေပါ႔။ ပညာေရးအ ေျခအေနနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ေတြက လူ ငယ္ေတြနဲ႔ အံဝင္ ခြင္က်ျဖစ္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေသးတာေတြေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ က တျဖည္းျဖည္း ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုယ္ လုပ္ရင္း လြင့္လာတဲ႔ ပံုစံမ်ိဳးေပါ႔”ဟု သူ က ရွင္းျပသည္။

ဆက္လက္၍ ၎က ”ေနာက္တစ္ ခ်က္က အဲလိုမ်ိဳးျဖစ္လာတဲ့အခါ မူးယစ္ ေဆးစြဲတဲ႔  အေျခ အေနမ်ိဳး ရွိလာႏိုင္ တယ္”ဟု သူက သံုးသပ္သည္။

၎တုိ႔အဖြဲ႕အေနျဖင့္ လူငယ္မ်ား အတြက္ ကိုယ္စားျပဳႏုိင္မည့္ မူဝါဒတစ္ ရပ္ကိုျပ႒ာန္းႏုိင္ဖို႔ႏွင့္ တစ္နုိင္ငံလံုးလႊမ္း ၿခံဳႏုိင္မည့္ ဥပေဒတစ္ရပ္မ်ိဳး ေပၚေပါက္ လာရန္ ၂ဝ၁၂ ေနာက္ပိုင္းမွ စ၍ေဆာင္ ရြက္ေနၿပီး လက္ရွိတြင္ေတာ႔ လုပ္ကိုင္ ရန္ အဆင့္မ်ားစြာ က်န္ရွိေနေသး ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။

”ဒီေပၚလစီဟာ ျပ႒ာန္းခ်က္၊သတ္ မွတ္ခ်က္တစ္ခုမဟုတ္ဘဲ လူငယ္ထုရဲ႕ အသံ၊ လူငယ္ေတြ ရဲ႕ဆႏၵ။ ဒါေတြကို အ ကာအကြယ္ျပဳ ေဖာ္ေဆာင္ေပးနိုင္မယ့္ အခ်က္ မ်ိဳးေတြျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ အဲဒီအ တြက္လည္း လူငယ္ေတြနဲ႔ပဲအဓိက ပူး ေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္”ဟု ကိုဘုိ ဘိုက ဆိုပါသည္။

မည္သုိ႔ပင္ဆိုေစ ညရွိလွ်င္ အဆို ပါျမင္ကြင္းမ်ားလည္း ရွိေနဦးမည္ပင္။ ေျမနီကုန္း  တစ္ေန ရာမွ လမ္းလယ္ကြၽန္း တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ လူငယ္ေလး ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ကာ စကားေျပာေန ၾကသည္။ 

သူတို႔ ဟန္ပန္ကငယ္ရြယ္ေသး မွန္းသိသာေသာ္လည္း ဝတ္စားထား သည့္ပံုက တကယ္႔ လမ္းသရဲ ဟစ္ပီမ်ား ကဲ႔သို႔ပင္။ လက္ထဲတြင္လည္း စီးကရက္ ကိုယ္စီႏွင့္ ဟန္ပါပါကိုင္တြယ္ၿပီး တစ္ ခ်က္႐ႈိက္လုိက္ကာ မီးခိုးမ်ား ပမာမခန္႔ မႈတ္ထုတ္လိုက္ပံုက တကယ္႔ဝါရင့္ အရြယ္ေရာက္လူႀကီး မ်ားစတုိင္။

”ေက်ာင္းဆက္မတက္ဘဲ ၉ တန္း နဲ႔ထြက္လိုက္တာ။ ေနတာကဒီမွာ မဟုတ္ ပါဘူး။ သမိုင္း နားမွာပါ။ ဒီမွာကညတိုင္း ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ စုတယ္။ ဂစ္တာတီးသီခ်င္း ဆိုတယ္။ အရက္ လည္းေသာက္တယ္ေပါ႔ ဗ်ာ” ဟု သူတို႔ထဲမွ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ ရွိ ေက်ာ္ေလး (အမည္လႊဲ) က ေျပာသည္။

သူကေတာ႔ ငယ္စဥ္က တီဗီဂိမ္း ကစားျခင္းကို ဝါသနာ ပါေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းမွျပန္လာသည္ႏွင့္ ဝင္ေဆာ႔၊ သို႔ေသာ္ၾကာျမင့္လာသည္ႏွင့္ အမွ် အိမ္ က ေပးမေဆာ႔၊ မုန္႔ဖိုးလည္း မရေတာ႔ ဟု ေက်ာ္ေလး ကေျပာ သည္။

ထိုအခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက တစ္ခါ တစ္ရံေဆာ့ကစားရန္ စိုက္ေပးေသာ္ လည္း အၿမဲတမ္းေတာ႔ မရ။ ထိုမွစကာ လမ္းေပၚမွာ ဂစ္တာတီး အရက္ေသာက္ ေနသည့္ အစ္ကိုႀကီး ပိုင္းမ်ားက ေခၚ ရာမွ ဂိမ္းဆုိင္ မသြားနုိင္သည့္ အခါ သူ တို႔ႏွင့္ပင္ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ရျခင္းကို ႀကိဳက္သြားျခင္း ဟု ေက်ာ္ေလးက ဝန္ခံ သည္။ 

ခုလက္ရွိ အေျခအေနမွေန၍ ေျပာင္းလဲကာ လုပ္ခြင့္ရမည္ဆိုပါက ဘာလုပ္ခ်င္ ပါသလဲ ဟု  ေမးသည့္ အခါ မွာေတာ႔ ေက်ာ္ေလးက ဒူးဆစ္အထိၿဖဲ ထားေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို တစ္ခ်က္ သပ္၊ ဟၿပဲဖြင့္ထားေသာ အက်ႌကို ဟန္ပါပါ ပင့္မလိုက္ရင္းမွ ”ခုခ်ိန္ကေန ေက်ာ္ မေတြးေသးဘူးဗ်ာ။ ခုက ေအး ေဆးတယ္။ အိမ္ျပန္အိပ္ခ်င္အိပ္၊ မအိပ္ ခ်င္ မအိပ္ဘူး။

 ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ စား ေသာက္။ ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္႔အရည္အ ခ်င္းနဲ႔ ဘာအလုပ္ရမွာလဲ။ ရတဲ႔အလုပ္ ကေရာ ေကာင္းမလား”ဟု ျပန္ေမးလိုက္ သည္။

ဘဝစုံခဲ႔ၿပီး လက္ရွိတြင္ ဆိုးသြမ္းမႈ မ်ားကို ျပဳျပင္ေနထိုင္ေနၿပီျဖစ္သည့္ ကိုေဇာ္ေဇာ္ကေတာ႔ သူ႔ဘဝခံစားခ်က္ မွရလာသည့္ အသိႏွင့္ယွဥ္ကာ ” ဒါမ်ိဳး ေတြမျဖစ္ဖို႔ လူငယ္ေတြနဲ႔ မိဘေတြ ၾကား မွာ ပြင့္လင္းၿပီး နားလည္မႈရွိတဲ့ ဆက္ ဆံေရးမ်ိဳးရွိ ရမယ္။ မိဘကလည္း သား သမီး  ဘာေျပာ ခ်င္တယ္ ဆိုတာ သူ႔အေျဖ ကို အခ်ိန္ေပး နားေထာင္ေပးၿပီး သား သမီးဘက္က လည္း အခြင့္အေရးပိုယူ တာမ်ိဳးေတာ႔ မျဖစ္သင့္ဘူး” ဟု အေလး အနက္ေျပာလိုက္သည္။

ညသည္ ပင္ကိုက အေမွာင္ဟု ဆို ေသာ္လည္း လူတို႔ ဖန္တီးထားေသာ အ လင္းမ်ားျဖင့္ အေမွာင္ ကို တတ္ႏုိင္သမွ် ဖံုးဖိထားၾကသည္ ဟုဆိုရပါမည္။ သို႔ ေသာ္ ထိုအ လင္းမ်ား မရွိ၍ ေမွာင္ျခင္း ထက္ လူငယ္တိုင္း တြင္ ရွိရမည့္ ဘဝ ရည္မွန္းခ်က္ သို႔မဟုတ္ အနာဂတ္ လမ္း အတြက္ စိတ္ကူးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ ဟူေသာ အလင္းမ ရွိေသာ ဘဝမ်ား ေၾကာင့္ပင္ ညတို႔သည္ ပင္ကိုအေမွာင္ ထက္ ပို၍ပို၍ ညဥ့္နက္ေမွာင္ မိုက္ေန ရသည္ ဆိုပါက …….. ……….။

သတင္းအခ်က္အလက္ – ရန္ႏိုင္၊
စိုင္းလမင္း၊ သုတလင္း
ေအာင္ခြန္းဆက္ စုစည္းေရးဖြဲ႕သည္။

Posted by drmyochit Thursday, September 12, 2013
Popular Myanmar News Journal

From..myanmar forward