အခါအားေလွ်ာ္စြာ လႊြတ္ခ်ခဲ့တဲ့ တစံုတရာမွာ
ၾကယ္အျဖဴကေလးေတြက တိုးတိုးေလးေျပာတယ္
ေကာင္းကင္တစ္ဖက္စြန္းမွာ မိုးေတြျပိဳေနျပီတဲ့
ခက္တာပဲ ညီမေလးရယ္
ငါကလည္း ဘာကိုမွ ၾကီးျမတ္တယ္လို႔မထင္မိတဲ့ေကာင္ပါ
ပန္းခင္းလမ္းေတြမဟုတ္မွန္းေတာ့သိခဲ့ပါတယ္
ရီေ၀သြယ္ေျပာင္းတဲ့ အမိန္႔တစံုတရာမွာ
ရွတတ အျပံဳးေတြဘာလို႔ ေပ်ာ္၀င္နစ္မူးေနခဲ့ရသလဲ
ခါးတယ္ဆိုတာ ခံစားခ်က္သက္သက္ပါကြဲ႕
ေအးစက္ေနတဲ့ ေဆာင္းဥတုေပါက္ကေလးဟာ
၂၄ နာရီရဲ႕ စကၠန္႔သံေျခာက္ေျခာက္ျခားျခားမွာပဲ
အိပ္မက္ေတြကို ရိုက္နင္းခ်ိဳးဖ်က္သြားတယ္
ဒီလိုပါပဲကြယ္ . . . ေရေရရာရာဆိုတာ ဘာဆိုဘာမွမရွိပါဘူး
သြားခဲ့မိတဲ့ ခရီးတစ္ခုဟာလည္း
အဆံုးလည္းမရွိ အစလည္းမရွိ အရာရာနတၱိေပါ့ကြဲ႕
အခုေတာ့ . . ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ ကိုယ္ပဲ ျပန္ျပန္ငံု႔ၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္
ခါးလိုက္တာ ညီမေလးရယ္ . .
ငါက ပကတိအရွိ တရားကိုမွ ျမတ္ႏိုးတဲ့ေကာင္ပါ
ေဆာင္းႏွင္းရဲ႕ ေအးစက္စက္ႏုိင္မႈကိုလည္း
တခုတ္တယ ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားခ်င္ေနခဲ့ရသူ
ဘာမွမထူးျခားဘူးဆိုရင္ေတာင္
ဒီတစ္ရက္ေတာ့ ခတၱာတို႔ကို ေ၀ပါ
ျပႆဒါးမွာ ဖြားခဲ့တဲ့ေကာင္မို႔
ငါ့ကို အေမွာင္လို႔ပဲျမင္ပါညီမေလးရယ္
ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ ရီေ၀လင္းရွ ညေနခင္းအလြန္
ျမိဳ႕ပ်က္ညေတြပါ ညီမေလးရယ္
ရင္ဘတ္ထဲက လရိပ္ညိဳကေလးက ဘယ္ေတာ့မွမလင္းဘူး
တေသာ့ေသာ့ တေမာေမာ့
အရာရာကပဲ ငါ့ကို ခဏခဏသတ္တယ္
ျမိဳ႕ပ်က္ညေတြပါ ညီမေလးရယ္
အခ်စ္ဆိုတာ အ၀ါေရာင္သစ္သီးတစ္လံုးရဲ႕
ခ်ိဳျမေမႊးရွတဲ့ ရီေ၀ယစ္မႈးတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုပါ
အခုေတာ့ ေနမ၀င္ခင္ . . .
အိပ္မက္ေတြ က ခဏခဏေၾကြတယ္ကြယ္ ။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
From...Facebook
No comments:
Post a Comment