မွတ္သား စရာေကာင္းေသာ သည္းခံပံု...
ငါးရာ့ ငါးဆယ္ သရဘဂၤ ဇာတ္မွာ မင္းသံုးပါး နဲ႔ သိၾကားမင္း တို႔ ဘုရား အေလာင္း သရဘဂၤ ရေသ့ဆီ ေရာက္ လာၿပီး သိၾကားမင္း က ေမးခြန္းျပႆနာ ေမးပါတယ္။
“ရွင္ရေသ့.. ေလာကမွာ ဘယ္တရားကို ပယ္သတ္ရင္ တစ္ရံ တစ္ခါမွ် မစိုးရိမ္ရသလဲ၊ ဘယ္တရား ကို ပယ္ ရွားရင္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးမြမ္းသလဲ ၊ေလာက မွာဘယ္သူ ေျပာဆိုတဲ့ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စကားကို သည္းခံရပါ့မလဲ”
ဒီေတာ့ သရဘဂၤ ရေသ့ က-
“ေလာကမွာ ေဒါသ ကို ပယ္သတ္လိုက္ရင္ တစ္ရံ တစ္ခါမွ် မစိုးရိမ္ ရေတာ့ဘူး ၊ေက်းဇူးကန္း မႈကို မျပဳရင္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ သာတဲ့သူ ၊ကိုယ္နဲ႔ တန္းတူသူ ၊ကိုယ့္ေအာက္ နိမ့္ တဲ့သူတို႔ရဲ႕ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စကားကို သည္းခံရမယ္။ အဲဒီလို သည္းခံလိုက္ျခင္း ကို အျမတ္ဆံုးလို႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ေျပာဆိုၾကတယ္”
“ကိုယ့္ထက္ ျမတ္သူရဲ႕ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စကားကို သည္းခံတာဟာ ေၾကာက္လို႔ သည္းခံတာပဲ၊ ကိုယ္နဲ႔ တန္းတူရဲ႕စကားကို သည္းခံတာ က်ေတာ့ တစ္ကယ္လို႔ သည္းမခံလိုက္ရင္ ငါ့ထက္ သာေအာင္ ၾကံစည္ အား ထုတ္ ျပဳလုပ္သြားမယ့္ အျပစ္ကို ျမင္လို႔ သည္းခံတာ၊ ဒီသည္း ခံျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးဟာ ျမတ္တဲ့ သည္းခံျခင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ေအာက္ နိမ့္သူရဲ႕စကားကိုသည္း ခံႏိုင္မွအျမတ္ဆံုး သည္းခံျခင္းလို႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ေျပာၾကတယ္”
သည္းခံတဲ့ ေနရာမွာ တရား သေဘာေလးေတြ အာရံုျပဳၿပီး သည္းခံတာက ပိုအဆင္ေျပပါတယ္။ အထူး သျဖင့္ ခႏၱီ ပါရမီ ရဲ႕ သေဘာေလးကို အာရံုျပဳၿပီး သည္းခံရပါတယ္။
ခႏၱီ ပါရမီရဲ႕ သေဘာက ေဒါသ မထြက္ဘဲ သည္းခံရမွာပါတဲ့။ အာရံုဆိုး တစ္ခုခု နဲ႔ ၾကံဳလိုက္ရတ့ဲ အခါ ပထမ ဆံုး ၀င္လာမယ့္သူက ေဒါသပါ ။ ဒီေတာ့ကိုယ္က ဓါတ္ခံ အားနည္းလို႔ ေဒါသစိတ္ ၀င္ လာေပမယ့္ ၀င္လာတဲ့ ေဒါသကို သိလိုက္ႏိုင္ရ ပါမယ္။
၀င္လာတဲ့ ေဒါသ ကို မသိလိုက္ ႏိုင္ရင္ ေဒါသ ကို အေျခခံၿပီး “သူက ငါ့ကို ဒီလို လုပ္ေတာ့ ငါကလည္း ဒီလို လုပ္တာေပါ့” ဆိုၿပီး ျဖတ္ကနဲ အမွား တုန္႔ျပန္မႈကို က်ဴးလြန္လိုက္ မိေရာ။ တဒဂၤအတြင္း ျဖစ္သြားရ တာပါ။
တစ္ကယ္ေတာ့ ရင္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ ေဒါသဟာ ကာလ ၾကာၾကာႀကီး တည္မေနပါဘူး။ အခိုက္ အတန္႔ တစ္ခုပါပဲ။ ကိုယ္က ျဖစ္ဆဲ အခိုက္အတန္႔ ေလးမွာ ကိုယ့္ေဒါသကို သိလိုက္ႏိုင္ ဖို႔ပါ။
တစ္ကယ္လို ႔ကိုယ္က ပါရမီရွင္ေတြလို ပါရမီေျမာက္တဲ့ ခႏၱီကို ခ်က္ခ်င္းမျဖည့္ က် င့္ႏိုင္ေသး ရင္ ေတာင္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဒါသ ကိုေတာ့ ထိန္းႏိုင္ရပါမယ္ ။
ေဒါသ ျဖစ္လာတဲ့ အခါ ေဒါသ ရဲ႕ဆိုးက်ိဳးေလး ေတြကို ဆင္ျခင္ေန လိုက္မယ္ ဆိုရင္လည္း ေဒါသ က ေလ်ာ့ သြားတာ မ်ားပါတယ္။
အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ရဲ႕ အလုပ္ စာအုပ္မွ…
No comments:
Post a Comment