နႏၵ၀င္း (ေဆး-၁)
ကြၽန္ေတာ္ တာ၀န္ က်တဲ့ အဂၤပူ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျပည္သူ မ်ား အတြက္ အဓိက ရည္စူးၿပီး တန္ဖိုး သင့္ ညစာ ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ ကေလးကို ၁၃၇၇ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔ေနာက္ပိုင္း က စတင္ခဲ့ပါတယ္။
ထမင္းေတြ သီးစံု ပဲကုလားဟင္းေတြ ၀က္သားေတြ ၾကက္သားေတြ ခ်က္ ဆိုက္ကား တစ္စီးေပၚ တင္ ေစ တနာ့ ၀န္ထမ္းမ်ား က ႏြမ္းပါးတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြကို တြန္းသြားၿပီး ထမင္းႏွင့္ သီး စံု ကုလားဟင္း ဆို ႏွစ္ရာ က်ပ္၊ ထမင္းႏွင့္ ၀က္သားဟင္း ဆို သံုးရာက်ပ္၊ ထမင္းႏွင့္ၾကက္သားဟင္း ဆို ငါးရာက်ပ္ အသီးသီး ေရာင္း ခ်ေပးခဲ့ ပါေတာ့တယ္။
အဓိက ကြၽန္ေတာ္ ရည္ရြယ္တာ က တစ္ေန႔တာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾက တဲ့ တစ္ေန႔ လုပ္ တစ္ေန႔စား ဆင္းရဲႏြမ္းပါး သူ မိသားစုမ်ား ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ညေနစာ ကို အာဟာရ တန္ဖိုး ျပည့္ျပည့္ႏွင့္ စားေသာက္ႏိုင္ေစေရး ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ယခင့္ ယခင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားေရာက္ မေရာင္းခင္ ကဆို အာဟာရ စံညႊန္း အနည္းငယ္သာ ပါတဲ့ ငါးပိ ခ်က္ (ခုေနာက္ပိုင္း ငါးပိ ပါ ေစ်းတက္ကုန္ လို႔ ငါးပိ နည္းနည္း ကို အရည္ေဖ်ာ္) ႏွင့္ မိသားစု တစ္စု လံုး ျဖစ္ သလိုစားခဲ့ ရပါတယ္။
ခုေတာ့ ငါးပိခ်က္ ငါးပိေဖ်ာ္သာ မက အသားဓာတ္၊ ကစီဓာတ္၊ အဆီဓာတ္၊ ဗီတာမင္ႏွင့္ သတၱဳဓာတ္ေတြ အကုန္ ပါတဲ့ သီးစံု ပဲကုလားဟင္း ကိုေတာ့ ေငြႏွစ္ရာက်ပ္ (သူတို႔ အဆို ဆို ထင္းဖိုး သာသာႏွင့္) စားေသာက္ႏိုင္ခဲ့ ပါၿပီ။
ေရာင္းခ်ေပးေန တဲ့ေနာက္ ကို တစ္ရက္ေလာက္ လိုက္ ၾကည့္သူတိုင္း ပီတိျဖစ္ၾက ရပါတယ္။ ႏြမ္းႏြမ္း ပါးပါး သူတို႔ဟာ ဆိုက္ကားနား ကပ္လာတယ္။ ၿပီးရင္ ဟဲ့ၾကက္သားအိုးျပ ပါဦး၊ ၀က္သားအုိးျပ ပါဦး၊ ဒီေန႔ အသားေကာင္း သားဟဲ့၊ ကဲကဲ သီးစံု ကုလားဟင္းပဲ ထည့္ ဆိုတာမ်ဳိးေလးေတြ။
ဒီေန႔ေတာ့ ပိုက္ဆံ ပိုတယ္ေဟ့၊ ၾကက္သားႏွင့္ စားမွာ ဟဲ့၊ ၀က္သားေလာက္ေတာ့ ဒီေန႔စား မွ ျဖစ္မယ္ ဆို တဲ့ အသံေတြ ဟာ ပင္ပန္းခံေရာင္းခ်ေပးေနတဲ့ ေစတနာ့ လုပ္အားရွင္ေတြ အတြက္ အားေဆးေတြပါပဲ။ ၀က္သား ၾကက္သားႏွင့္ ၀ယ္ၿပီးေပမယ့္ ထမင္းေပၚ သီးစံု ကုလားဟင္းေလး ဆမ္းပါဦး ဆိုလည္း အျမတ္ အတြက္ ေရာင္းေနတာ မဟုတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လူေတြက ဆမ္းေပးလိုက္တာပါပဲ။
ဆိုက္ကားတစ္စီးႏွင့္ အိမ္ေျခ ၁၀၀ ကိုဘဲ အေျချပဳ ေရာင္းခ်ေနရာကေန ခုဆို ဆိုကၠား ေလးစီး အိမ္ေျခ ၄၀၀ အထိကို တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဆိုခဲ့သလိုပါပဲ၊ စိစိစစ္စစ္ ထည့္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ ပိုပိုသာသာ ထည့္ေပးတတ္တဲ့ လုပ္အားရွင္ေတြေၾကာင့္ အျမတ္ကေတာ့ ဆိုကၠားတစ္စီး တစ္ေန႔ (၁၅၀၀-၂၀၀၀) ေလာက္ပဲ ျမတ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ အျမတ္ၾကမ္းတယ္ ဆိုရ ပါ့မယ္။ ဆုိကၠားတစ္စီး အတြက္ တစ္ေန႔ ရင္းႏွီးေငြ ဟာ ၁၅၀၀၀ ကေန ၁၈၀၀၀ အထိ ပဲ ရွိပါတယ္။ အနည္းဆံုး ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေန႔စဥ္ျမတ္တယ္ ဆိုကတည္းက အျမတ္ၾကမ္း တာပါပဲ။ ေကာင္းမြန္ တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း တစ္ခုလို႔ ဆိုရမွာပါ။
အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ ကလည္း စိတ္၀င္ တစားႏွင့္ အရင္း အႏွီးေတြ မ,တည္ေပး ေစတနာ့ ၀န္ထမ္းေတြကို လက္ေဆာင္ေတြ ၀ယ္ေပးၾကတာ တစ္လ အတြင္း မွာ သိန္းငါးဆယ္ေလာက္ အလွဴေငြ ရခဲ့ရတာ အားရစရာ ပဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တန္ဖိုးသင့္ ညစာ အားေပးေနတဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး မိသားစုေတြကို သီးသန္႔ေန႔ရက္ ကေလးေတြမွာ ဟင္းသက္ သက္ခ်က္လွဴေပးပါ ဆိုလို႔ ဘဲဥခ်ဥ္ဟင္း၊ ၾကက္သားဟင္း၊ ၀က္သားဟင္း စတာေတြကို ခ်က္လွဴေပးခဲ့ ရတာ လည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ စည္း႐ံုး ထားတဲ့ ေစတနာ့ လုပ္အားရွင္ေတြ ကလည္း ပံ့သကူသား ရေအာင္ (ရန္ေဘးမဲ့ အလွဴျဖစ္ေအာင္) စီမံႏိုင္ခဲ့ျခင္းကို လည္း ဂုဏ္ယူစြာ မွတ္တမ္းတင္ ရမွာပါ။ အလွဴရွိတဲ့ေန႔ လည္း တန္ဖိုးသင့္ ညစာဟာ အေရာင္း မပ်က္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြ ကလည္း အားေပး မပ်က္ပါဘူး။ အိုးေမွာက္ ခြက္လွန္ ကုန္ စင္ေအာင္ အားေပးၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေရာင္းတယ္ ဆိုတာ ကလည္း ပထမ အစ ေဆာင္းပါးေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္ေဖာ္ျပ ခဲ့သလိုပါပဲ။
(၁) ေငြရင္း မေပ်ာက္ ေရရွည္လုပ္ႏိုင္မယ္။
(၂) စားသံုးသူေတြမွာ ဂုဏ္ရွိေစပါတယ္ (ပိုက္ဆံေပး ၀ယ္စားတာ အလကား စားတာ မဟုတ္ဘူး)။
(၃) လုပ္ငန္း အေရာင္းသြက္ လာရင္ လုပ္ကိုင္သူ ေစတနာ့ လုပ္အားရွင္ေတြ အတြက္ အေထာက္ အပံ့ျဖစ္ေစ ပါလိမ့္မယ္ (ၾကက္သား၊ ၀က္သားကို ႏြမ္းပါးသူေတြ ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အျဖစ္သာ ေရာင္းခ်ေပးေန တာပါ။ သံုးရာ ငါးရာ ဆိုတာ မျမတ္ပါဘူး။ ႐ံႈးပါတယ္။
တကယ္လို႔ သီးစံု ပဲကုလား ဟင္း တစ္မ်ဳိးတည္း ထမင္းႏွင့္ေရာင္းလို႔ ကေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းရင္း ငါးေထာင္ေသ ခ်ာျမတ္ ပါတယ္။ ခုေတာ့ သူ႔ အျမတ္က ၾကက္သား ၀က္သား အတြက္ မွ်ခံေပးေနရလို႔ အျမတ္နည္းေန တာ ျဖစ္ ပါတယ္။
သတင္း မီဒီယာေတြ လူမႈကြန္ရက္ေတြ က တစ္ဆင့္ တန္ဖိုးသင့္ ညစာ ကို သိၾကၿပီး အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ က စိတ္၀င္ တစား ဖုန္းဆက္ၾက ေမးၾက မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ၾက တာလည္း ေက်နပ္ စရာပါပဲ။ လုိက္ပါ လုပ္ေဆာင္ လိုသူမ်ားေပမယ့္ ေန႔စဥ္ ခ်က္ရျပဳတ္ရေရာင္းရ ဆိုေတာ့ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ၾကပါဘူး။
ဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ လုပ္ခ်င္တယ္ ခက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား ကို အၾကံေလးေတြ ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒီအၾကံေတြေပးႏိုင္တာ ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ အိပ္မက္ ထဲမွာ တန္ဖိုးသင့္ညစာကေလးကို မက္ေနခဲ့တာ သံုးေလးႏွစ္ၾကာခဲ့မွ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ႀကိဳေတြးမိထားတာေလးေတြပါ။
(၁) ကြၽန္ေတာ္ တို႔လို ဆိုက္ကားေပၚ တင္ေရာင္းမွ ေရာင္းျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏြမ္းပါးသူ မ်ားတဲ့ လက္လု ပ္ လက္စား မ်ားတဲ့ ေနရာေတြမွာ ဆို တစ္ပိုင္ တစ္ႏိုင္ မိမိ အိမ္ေရွ႕မွာတင္ တန္ဖိုးသင့္ ညစာ ဆိုင္ကေလး ဖြင့္ႏိုင္ ပါတယ္။ မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ လက္လုပ္ လက္စား အိမ္ေျခ ၁၀၀ ရွိရင္ ဖြင့္လို႔ ရပါၿပီ။ အဲဒါဆိုရင္ လိုက္လံေရာင္းရတဲ့ ဒုကၡ ကင္းေ၀းသြားပါၿပီ။
တစ္ခု ရွိတာက အိမ္ဆိုင္ျဖစ္လို႔ စားေသာက္ စရာ ပုဂံ ခြက္ေယာက္ အိုး၊ ခံု၊ စားပြဲခင္း အစရွိေသာ ဆိုင္ခင္း ပစၥည္း မ်ား လိုအပ္ ပါလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို ႔အေနနဲ႔ အဲဒီလို အိမ္ဆိုင္ ဖြင့္မယ္ တန္ဖိုးသင့္ ညစာ အမည္ကို ယူမယ္၊ ေစ်း ကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ လို သီးစံု+ထမင္း ၂၀၀၊ ၀က္သားႏွင့္ ၃၀၀၊ ၾကက္သားႏွင့္ ၅၀၀ ေရာင္း မယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်က္သလို စံခ်ိန္ စံညႊန္းႏွင့္ ခ်က္မယ္ ဆိုရင္ (အခ်ဳိ မႈန္ ႔မသံုး စားအုန္းဆီ မသံုးခဲ့ရင္) အိုးတစ္စံု စာရယ္၊ ၉ လက္မ စတီးဇလံု ၂၀ ရယ္၊ (ထမင္းဟင္း ပံုစားရန္) ေငြ အရင္း သံုးေသာင္းရယ္ ဆိုင္ အမည္ ဆိုင္းဘုတ္ ဗီႏုိင္း တို႔ကို ေထာက္ပံ့ပါ့မယ္။
အဆင္ေျပမယ္ ဆိုရင္ တန္ဖိုးသင့္ ညစာ အေၾကာင္းကို သက္ဆိုင္ရာေဒသေတြ မွာ လာေရာက္ရွင္းျပ ခ်င္ ပါတယ္။ (ကြၽန္ေတာ္ တာ၀န္က်ရာ အဂၤပူ နဲ႔လည္း နီးစပ္မယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ လည္း အားမယ္ ဆိုရင္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ကလည္း ေဆး႐ံုေဆးခန္း ခြဲခန္း ဇီ၀ိတေဆးခန္း ႐ံုး အလုပ္မ်ား အစည္း အေ၀းလူႀကီး ခရီးစဥ္ႏွင့္ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ အသက္ေတာင္ ခိုး႐ွဴ ေနရေတာ့ အာမ မခံႏိုင္ပါ။ စိတ္ထဲ ကေတာ့ ရွိေနပါတယ္။)
(၂) ေငြေၾကး တတ္ႏိုင္သူ သူေဌး မ်ား လုပ္ငန္းရွင္ မ်ား အေနျဖင့္ အဲဒီလုပ္ငန္း ကို ၀န္ထမ္းမ်ား ခန္႔ထားၿပီး လုပ္ႏိုင္ ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မွာသာ လံုေလာက္တဲ့ေငြေၾကး ရွိရင္ အဲဒီလို လုပ္မွာပါ။ ေနရာတစ္ခု ရွာမယ္။ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ သူေတြ ခန္႔မယ္၊ ခ်က္မယ္ မိသားစု ေလးငါး ရာစာ ခ်က္မယ္ (လက္ရွိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်က္ေနတာ ၃၀၀ စာ) Light Truck ေပၚမွာတင္မယ္။ ႏြမ္းပါးတဲ့ေနရာေတြကို လိုက္ေရာင္းမယ္။
အေရာင္း ၀န္ထမ္းပါ ခန္႔မယ္။ ျမတ္ျမတ္ ႐ႈံး႐ံႈး လုပ္ငန္းစု တစ္ခု အေနႏွင့္ကို လုပ္မယ္ (ကြၽန္ေတာ့္တြက္ ခ်က္ မႈ အရ စီးပြားျဖစ္ မျမတ္ေပမယ့္ လံုး၀ မ႐ႈံးပါဘူး။ စီးပြားေရး သမားႀကီးေတြ နယ္ အသီးသီးမွာ တစ္ႏွစ္ စာ လုိက္လံ အလွဴေပးေနတဲ့ေငြရဲ႕ တစ္၀က္ေလာက္ေတာင္ ရင္းစရာမလိုပါဘူး။
တစ္လစာ ဧည့္ခံပြဲေတြမွာ အသံုးျပဳမယ့္ေငြထဲ က အနည္းငယ္ ေခြၽတာ လုိက္ရင္ေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္)
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ -င္မႏိုင္ဘဲ ပဲဟင္း စားလုိက္ ပါဦးမယ္။ အကယ္၍မ်ား စီးပြားေရး သမားမ်ား က ေရရွည္ ပရဟိတ အဟာရ တန္ဖိုးသင့္ ညစာ လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုပါရင္ မည္သည့္ေနရာ မွာ လုပ္ခ်င္တယ္ သာေျပာပါ လိုအပ္ခ်က္ ကုန္က် စရိတ္ အားလံုးကို တြက္ခ်က္ၿပီး အနုစိတ္ စီမံခ်က္ (microplan) အခမဲ့ ဉာဏ ဒါနျပဳပါရေစ ဆြဲေပးပါ့မယ္။
(၃) တစ္ေယာက္အားျဖင့္ ယူေသာ္ မရ တစ္ေသာင္း အားျဖင့္ ယူေသာ္ ရ၏ ဆိုတာ ၾကားဖူးမွာပါ။ ညီညြတ္ တဲ့ ရပ္ကြက္ေတြ မွာ ဆို ဆြမ္းခ်က္ အသင္းေတြ ေန႔တိုင္း ရွိပါတယ္။ ဆြမ္းခ်က္ အသင္းလုိက္ စိတ္တူကိုယ္တူ ရင္ တန္ဖိုးသင့္ ညစာကို အလွည့္က်ခ်က္လို႔ ရပါတယ္။
ဥပမာ တနလၤာညေနတိုင္း (--) လမ္း ထိပ္ ဓမၼာ႐ံု တြင္ တန္ဖိုးသင့္ ညစာေရာင္း သည္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီလိုဆို လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ စခဲ့တဲ့ တန္ဖုိးသင့္ ညစာ မိသားစု က တတ္စြမ္း သေရြ႕ လာေရာက္ ခြဲေ၀ လွဴဒါန္းေပးသြား မွာျဖစ္ပါတယ္။
မည္သည့္နည္း ကို သံုးသည္ျဖစ္ေစ အေရးအႀကီးဆံုး ကေတာ့ Food Safety ပါပဲ။ လတ္ဆတ္တဲ့ အသား သီးႏွံ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္တဲ့ ပါ၀င္ ပစၥည္းမ်ား သန္႔ရွင္းတဲ့ ကိုင္တြယ္မႈ က်န္းမာၿပီး ကူးစက္ေရာဂါကင္း တဲ့ အစား အစာျပင္ဆင္ ခ်က္ျပဳတ္သူမ်ား အားလံုး လိုအပ္ပါတယ္။ ေစတနာ က ေ၀ဒနာျဖစ္လို႔ မရပါဘူး။
ငယ္ငယ္တုန္း က စာထဲမွာ သင္ရသလို အဂၤလန္က ေမရီ ဆိုတဲ့ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း က ထမင္းခ်က္ အဘြားႀကီး ကေန တစ္ဆင့္ တိုက္ဖိုက္ေရာဂါ (အူေရာင္ ငန္းဖ်ားေရာဂါ) ကပ္ေရာဂါ အသြင္ကူးစက္ ခံရဘူး ပါတယ္။ တိုက္ဖိြဳက္ေမရီ ဆိုတာ နာမည္ႀကီးပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ မွာ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ ( ခုေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ထဲမွာ Folder ေလး တစ္ခုေပါ့) ရွိပါတယ္။ မမက္ ရေသးေသာ အိပ္မက္ မ်ားေပါ့။
အခါအခြင့္သင့္ ၾကံဳႀကိဳက္ လို႔ ေတြးမိတဲ့ အေတြးတိုင္း ကို ခ်ေရးထားတာပါ။ သတိရတဲ့ အခါတိုင္း လွန္ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ အေတြးဆက္ မျပတ္ေတာ့ပါဘူး။ ခု တန္ဖိုးသင့္ ညစာကလည္း အဲဒီ အေတြးထဲ ကေန ေပါက္ဖြား လာတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ တစ္ဦးပါပဲ။ (ဆရာလို အစ္ကိုလို ရင္းႏွီး တဲ့ စာေရးဆရာႀကီး တစ္ဦး ရဲ႕ စကားငွား ဆိုရရင္ ကိုးလ ဆယ္လ လြယ္ထား ရတဲ့ ရင္ေသြးကို မိခင္ဟာ မေနႏိုင္ေတာ့ ဘဲ ေမြးထုတ္ လိုက္ရ သလို ရင္ထဲက မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ သလို မေထြး ထားႏိုင္လို႔ အန္ ထြက္လာတဲ့ အေတြးျဖစ္ပါတယ္)
တန္ဖိုးသင့္ ညစာ လုပ္ငန္းကေလး ဟာ ကြၽန္ေတာ့ အေတြး ရင္ေသြးျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ားျပည္သူ အတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္ ဆိုရင္ မည္သူ မဆို ေခၚယူေမြးစားႏိုင္ပါတယ္။ လိုက္လံ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ ကိုလည္း ခိုင္းႏိုင္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတာေတြ ကို မေပ်ာက္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ေစတနာေတြေၾကာင့္ ျပည္သူေတြၾကား ခ်ဳိ႕တဲ့တာေတြ ကိုေတာ့ ေလ်ာ့ပါး သြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိေနပါေတာ့တယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment