လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ခန္႔ကျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကား ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၁ ရက္ေန႔ ကိုစိုးၿငိမ္းသည္ သခြတ္ပင္ရြာမွ ရြာသားတစ္ဦးျဖစ္သည္။
ရာသီဥတု သာယာေသာ ထုိေန႔၏ မနက္ ၇ နာရီခန္႔ တြင္ ရန္ကုန္ျမစ္၀ နားရွိ သခြတ္ပင္ ရြာမွ အသက္ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္ ကုိစိုးၿငိမ္း တစ္ေယာက္ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ ငါးရွာရန္ အတြက္ ျမစ္ အတြင္းသို႔ ထြက္ခြာရန္ျပင္ဆင္ေနသည္။ ေရလုပ္သားေလးသည္ မၾကာမီ မိနစ္ပိုင္း အတြင္း သူ႔ဘ၀ အတြက္ ႀကီးမားသည့္ အလွည့္ အေျပာင္းတစ္ခု ႀကံဳရေတာ့ မည္ကုိ သူလံုး၀ ထင္မထားခဲ့။
ေလွာ္တက္ႏွင့္ ပိုက္ကြန္ ကို ေလွေပၚတင္ကာ ျမစ္ထဲသို ႔ထြက္လာ ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေဒသ႐ိုးရာ အစဥ္အလာ အတိုင္း ေဘးကင္းေရး၊ ငါးမ်ားမ်ား ဖမ္းမိေရးအတြက္ ေစာင့္ေရွာက္ သူမ်ားအား ရည္စူးၿပီး ဘိလပ္ေရပုလင္း၊ ဘဲဥ တို႔ကိုေလွဦး တြင္ တင္ကာ ပသလိုက္သည္။
ပူေဇာ္ ပသ ခံရသူမ်ား ၏ ေဆာင္မ မႈေၾကာင့္ ဟုတ္၊ မဟုတ္ သူမသိ။ ဟုတ္သည္ ဆိုပါ ကလည္း ေတာင္းသည့္ ဆုႏွင့္ ရသည့္ ဆု မတူခဲ့။ ထုိေန ႔တြင္ သူရည္ရြယ္ သလို ငါးမ်ားေတာ့ မဖမ္းမိခဲ့ ဘဲ ရန္ကုန္ရွိ အာဇာနည္ဗိမာန္ သို႔ လာေရာက္ ေဖာက္ခြဲခဲ့သည့္ေျမာက္ကိုရီးယား
သူ၏ေလွငယ္ သည္ နန္းေတာ္ငူ ဟုေခၚတြင္သည့္ ေခ်ာင္း၀ သို႔ေရာက္လာေသာအခါတြင္ မ်က္ႏွာစိမ္း လူႏွစ္ေယာက္မွာ ကမ္းစပ္တြင္ ထိုင္ေနရာမွ ေၾကာက္လန္႔ တႀကီးျဖင့္ ခ်ံဳပုတ္ ထဲသို႔ ေျပး၀င္သြားခဲ့သည္။
ပိုက္တားေနစဥ္တြင္ အဆုိပါ မ်က္ႏွာစိမ္းႏွစ္ဦး ခ်ံဳပ
မ်က္ႏွာစိမ္း မ်ားကို ကူညီရန္ အတြက
ဧည့္သည္ႏွစ္ဦး ၏ ႐ုပ္ပံုမွာ တ႐ုတ္ မ်က္ႏွာေပါက္ျဖစ္ေနၿပီး သူတစ္ခါမွ မၾကားဖူးေသာ ဘာ သာ စကားေၾကာင့္ ၄င္းတို႔ မွာ သေဘၤာပ်က္ကာ ပင္လယ္၀ ရွိ သူတို ႔ရြာနားေရာက္လာ သူမ်ား လားဟု
မ်က္ႏွာစိမ္းႏွစ္ဦး၏ သြင္ျပင္လကၡဏာမွာ သူ႔အဖို႔ ထူးဆန္းေနခဲ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ဧရာမလြယ္အိတ္ႀကီးမ်ား ကိုယ္စီလြယ္ထားၾကၿပီး အိတ္ထဲသို႔လည္း လက္တစ္ဖက္စီအၿမဲတမ္း ထည့္ထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ ကိုစိုးၿငိမ္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာေသာ ရြာမွအေဖာ္တစ္ဦးတို႔သည္ ဧည့္သည္ႏွစ္ဦးအားေလွေပၚေခၚ တင္လာရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾက သည္။
ပေဟဠိဆန္ေသာဧည့္သည္ႏွစ္ဦး ေလွေပၚသို႔ စတက္သည္ႏွင့္ သူ႔ထံသို႔ေနာက္ထပ္ အေတြး တစ္ခု ထပ္မံေရာက္လာရန္ အေၾကာင္း ဖန္လာ ခဲ့သည္။ ထုိ အေတြး တစ္ခုကား ျမန္မာ့အသံမွ အဆက္ မျပတ္ေၾကညာေနေသာ လြတ္ေျမာက္ေနေသးသည့္ အာဇာနည္ကုန္း ဗံုးခြဲေနသူ မ်ားအေၾကာင္းပင္။
သာမန္ အခ်ိန္တြင္ ေန႔လယ္ေခတၱနားေလ့ ရွိေသာ ျမန္မာ့ အသံသည္ အခု တစ္ေလာ မရပ္ မနား ထုတ္လႊင့္ေနသည္။ ေရဒီယို မွ ထုတ္လႊင့္ သည့္ ေတာင္ကိုရီးယားေခါင္းေဆာင္ ခ်န္ဒ
ထုိေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ လူ ၂၀ ေက်ာ္ေသဆံုးကာ ၅၀ နီးပါး ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။ ထုိအထဲ တြင္ ေတာင္ကိုရီးယား အစိုးရ အဖြဲ႕မွ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိႀကီးမ်ားလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။
ဧည့္သည္ႏွစ္ဦး မွာ နားလည္ရ ခက္ၿပီး လွ်ဳိ႕၀ွက္ လြန္းေသာေၾကာင့္ ပထမ အေတြးမ်ား ထက္ ေဖာက္ခြဲေရး သမားမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဆိုေသာ သူ႕ အေတြးမွာ ပုိမိုခုိင္မာ လာခဲ့သည္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ လူစိမ္းႏွစ္ဦး ကို ရြာေခၚသြားၿပီး ရဲကင္း ထံပို႔ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
ေလွေပၚတြင္ ကား စနစ္ တက်ေလ့က်င့္ထား သည့္ ေျမာက္ကုိရီီးယား တပ္မွ ဗိုလ္ႀကီး အဆင့္ရွိ သူႏွစ္ဦးႏွင္
“ေနာက္ပိုင္းျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ ကုိယ္ကို မိုက္႐ူးရဲ ဆန္ခဲ့ပါလားလို႔ေတာင္ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီ တုန္းကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ကုိ ရေအာင္ဖမ္းမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးပဲ ရွိခဲ့တယ္။ သူတို႔ဆီမွာ က ေသနတ္ေတြ လည္းပါတယ္။ အဲဒါေတြျပၿပီး ပင္လယ္ထဲ လိုက္ပို႔ခုိင္းလည္း ပို
ဆိုင္ရာ ပိုင္ရာကို ပူေဇာ္ပသ ထားေသာ ဘိလပ္ရည္ႏွင့္ ဘဲဥျပဳတ္ မ်ားျဖင့္ ကုိစိုးၿငိမ္းတို႔ က ေလွေပၚတြင္ ဧည့္သည္မ်ား အား ဧည့္ခံ လိုက္သည္။ ၄င္းတို႔ ကလည္း ကိုစိုးၿငိမ္းတို႔ကို ၂၅ က်ပ္တန္ တစ္ရြက္စီ ထုတ္ေပးသည္။
ကိုစုိးၿငိမ္းတို ႔ပိုက္ဆံယူရန္ျ
သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ႀကီး ဆင္ကီခ်ဴးဟု ဆိုသူတစ္ေယ
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုစိုးၿငိမ္း တစ္ေယာက္ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ ကုိ ေလွေပၚေခၚတင္ ခဲ့မိၿပီျဖစ္ သည္။ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ အရာရာ ကုိ သတိႀကီးစြာ ထားတတ္သည့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ကို လွည့္ကြက္ တစ္ခုသံုးရန္ ကိုစိုးၿငိမ္ႏွင့္ သူ၏ အေဖာ္တုိ႔က ေလွေပၚမွာပင္ တိုင္ပင္လိုက္ၾက သည္။
ကုိစိုးၿငိမ္းက ဗိုက္ေအာင့္ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ကမ္းေပၚတက္မည္။ ၿပီးေနာက္ ရဲသြားေခၚ မည္။ အေဖာ္ လုပ္သူက ပံုမွန္အတုိင္း ေခၚလာ ရန္ျဖစ္ၿပီး ရဲႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့မွ က်န္တာ ဆက္ လုပ္ရန္ျဖစ္ သည္။ ကိုစိုးၿငိမ္း တစ္ေယာက္ ကမ္းေပၚ တစ္ေယာက္တည္း တက္ရန္ ႀကိဳး စားေတာ့ ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ ေလွေပၚ တြင္ ျပာျပာ သလဲ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
“ဗိုက္နာ တယ္ေျပာေတာ့ ေဆးျပားေတြေပးတယ္။ မဟုတ္ဘူး အခင္းသြားခ်င္တဲ့ ပံုစံျပေတာ့မွ မသက္ မသာနဲ႔ သြားဖို႔ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လည္း တစ္ခါတည္း ကမ္းေပၚ တက္ေျပး ၿပီး ေက်းရြာေကာင္စီနဲ႔ ရဲဆီသြား အေၾကာင္းၾကားေတာ့တာပဲ” ဟု ကိုစုိးၿငိမ္းက ေျပာ သည္။ ဦးစိုးၫြန္႔သည္ သခြတ္ပင္ရြာ မွ ေက်းရြာေကာင္စီ အတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္သည္။
သခြတ္ပင္ေက်းရြာေကာင္စီ ၏ အတြင္းေရးမွဴး ဦးစုိးၫြန္႔ထံ ထုိေန႔ မနက္ခင္းတြင္ ကိုစိုးၿငိမ္းႏွင့္ ေက်းရြာ ရဲကင္းမွ ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီးတို႔ ေပါက္ခ်လာခဲ့သည္။ အမူအရာ ထူးျခားေနေသာ ၄င္းတုိ႔ႏွစ္ဦး က ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အေၾကာင္းေျပာ
သူတုိ႔ သံုးေယာက္ ထြက္လာ ခဲ့ၿပီး ရြာလယ္ လမ္းေရာက္ေတာ့ မုန္႔ဆိုင္ တစ္ဆိုင္တြင္ မုန္႔၀ယ္ စားေနေသာ ကင္မင္ခ်ဴး၊ ဆင္ကီခ်ဴး တို႔ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ဦးစုိးၫြန္႔တုိ႔ တည့္တည့္တုိးခဲ့သည္။ ဒူးယား စီးကရက္ခဲလ်က္ လြယ္အိတ္ထဲ လက္ အၿမဲထည့္ ထားေသာ သူစိမ္းႏွစ္ဦးကို ရွာေဖြရန္ အတြက
ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ေျပာဆိုေလ့ ရွ
“အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကတည္းက သူတို႔ေဖာက္ခြဲ ထြက္ဖို႔ လုပ္တယ္ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးေတြ အနီးမွာ ရွိလို႔လားေတာ့မသိဘူး။ ကေလးေတြ ကို ဂုိး...ဂိုး (Go...Go) လို႔ေမာင္းထုတ္တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ေဒၚလာေတြ လည္း သူတို႔ဆီက ရွာေတြ႕ေတာ့ တရားမ၀င္ေငြေၾကး ဆိုၿပီး ရဲကင္း ကိုေခၚစစ္ဖုိ ႔လုပ္ၾကတယ္”
ရဲကင္းဆီ သို႔ သြားရာ လမ္းသို႔ ေျမာက္ကုိရီးယား သားႏွစ္ဦး၊ ဦးစုိးၫြန္႔၊ ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီးႏွင့္ သူ၏ တပ္သားသံုးဦးတို႔ ထြက္လာခဲ့ၾ
အသက္သံုးဆယ္ မတိမ္းမယိမ္းသာ ရွိေသးသည့္ ဦးစိုးၫြန္႔ႏွင့္ ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီး တို႔သည္ ဧည့္သည္ႏွစ္ဦး အား ရြာ အစြန္ရွိ ရဲကင္းထဲတြင္ စစ္ေဆးရန္ျပင္ဆင္ လိုက္ၾက သည္။ ေလ တိုက္ တိုင္း ဟစိဟစိျဖင့္ လႈပ္ခါရမ္းေနသည့္ သြပ္ျပားမ်ားျဖင့္ ကာရံထားေသာ အဆုိပါ ရဲကင္းကို အျပင္ မွ ရဲသံုးေယာက္ က ေသနတ္ျဖင့္ အသင့္ အေနအထားျပင္ဆင္ကာ ၀ိုင္းရံ ထားသည္။
ရယ္ရယ္ေမာေမာေန တတ္သည့္ ကင္မင္ခ်ဴး၏ လြယ္အိတ္ ကို ရဲတပ္ႀကီးက စစ္ေဆးခဲ့ၿပီး ဆင္ကီခ်ဴး၏ လြယ္အိတ္ကို ဦးစိုးၫြန္႔က ရွာေဖြရန္ျပင္ဆင္ လိုက္သည္။ ကင္မင္ခ်ဴးက အရွာ ခံေသာ္လည္း ဆင္ကီခ်ဴး က ျငင္းဆန္ျပန္သည္။ စိတ္ျမန္ လက္ျမန္ရွိသည့္ လူငယ္ အတြင္းေရးမွဴး က ဆင္ကီခ်ဴး၏ အိတ္ထဲ အတင္းႏိႈက္ရွာေဖြရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
ထုိစဥ္ အေျခအေန က ႐ုတ္ျခည္းေျပာင္းလဲ သြားသည္။ ဆင္ကီခ်ဴးက သူ၏အိတ္ ကို ေနာက္သို႔ လႊဲ လိုက္ၿပီး အိတ္ထဲ မွ အရာ တစ္ခုႏိႈက္ကာ အျပင္ရွိ ရဲ တပ္သားမ်ား ထံ ဦးစုိးၫြန္႔ေခါင္းေပၚ မွေက်ာ္ကာ
သြပ္ျပား အေပါက္မွ တစ္ဆင့္ ရဲကင္း အျပင္ဘက္သို႔ တုိးထြက္လုိက္သည္။ သူ႔ေနာက္သို႔ တစ္စံု တစ္ေယာက္ ေျပးလိုက္ လာခဲ့ေသာ္လည္း မည္သူမွန္း သတိမထားမိ။ ရဲကင္းထဲ တြင္ေတာ့ ေသနတ္ သံ အခ်ဳိ႕က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
အခ်ိန္ အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ရဲကင္းဆီ သူတစ္ေခါက္ ျပန္သြားေတာ့ လူေလးေယာက္ မွာ ေသြးအိုင္ ထဲလဲေနခဲ့သည္။ ေလးေယာက္ အနက္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္သံုးေယာက္ က အသက္ ရွင္ေနခဲ့ေသာ္ လည္း သူ႔ကို စကားမေျပာ လိုသည့္ ဆင္ကီခ်ဴး တစ္ေယာက္ ကေတာ့ မည္သူ႔ ကိုမွ လည္း စကားမေျပာႏုိင္ေတာ့။
ဒါဆို သူ႔ေနာက္ သို႔ေျပးလုိက္ခဲ့ သူမွာ ကင္မင္ခ်ဴးျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသြားၿပီျဖစ္သည္။
ဗံုးေပါက္ကြဲသံ မ်ားေၾကာင့္ ကုိစုိးၿငိမ္း၊ သူ၏ အေဖာ္သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ရြာသားမ်ား ရဲကင္းဆီသို႔ အေျပးေရာက္လာၾကသည္။ ဒီေလာက္ဆိုလွ်င္ ထြက္ေျပးသြားသူ မွာ ေျမာက္ကုိရီးယား သူလွ်ဳိျဖစ္မွာ ေသခ်ာ သေလာက္ရွိၿပီျဖစ္သည္။
အာဇာနည္ကုန္း ဗံုးေဖာက္ခြဲ ခဲ့သည္
ခဏတာ အခ်ိန္ေလး အတြင္းတြင္ သခြတ္ပင္ ရြာသည္ ေဟာလိ၀ုဒ္ စစ္ကားမ်ားလိုျဖစ္သြား
ထိုေန႔ႏွင့္ ညဘက္ တစ္ညလံုး သူ႔ကို ေတာနင္း ရွာေဖြသည့္ ရာႏွင့္ ခ်ီေသာလူမ်ားအား ကင္မင္ခ်ဴး တစ္ေယာက္ လွည့္စားႏိုင္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္တြင္ေတာ့ ဒိုက္မ်ား အၾကား ပုန္းေအာင္းေနေသာသူ႔ကို ရွာေဖြေတြ႕ ရွိသြားေတာ့သည္။
“သူ႔ကိုေတြ႕ေတာ့ အရပ္သားေတြ ဖယ္ၿပီး တပ္ကပဲ အရွင္ ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ အဲဒီမွာ ရဲေဘာ္ေလးေတြ သူ႔ ၀င္လံုးဖို ႔ႀကိဳးစားတုန္း ဗံုးေဖာက္လိုက္လို႔ သံုးေယာက္ေလာက္ေသ သြားတယ္” ဟု ဦးစိုးၫြန္႔ ကေျပာသည္။
အဆိုပါျဖစ္ရပ္ မ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာအစုိးရ က ႏို၀င္ဘာလ အတြင္း ေျမာက္ကုိရီး ယားႏွင့္ သံတမန္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ ေတာက္လိုက္သည္။
အရွင္ ဖမ္းမိခဲ့သူႏွစ္ဦး ကုိ ႐ံုးတင္ စစ္ေဆးခ်ိန္တြင္ ကင္မင္ခ်ဴး က ၀န္ခံ ထြက္ဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ဇင္မုိ က ၀န္ခံျခင္း/ျငင္းဆန္ျခင္း မျပဳခဲ့ေၾကာင္း ထုိစဥ္က ထုတ္ေ၀သည့္ အစုိးရပိုင္ သတင္းစာ မ်ားက ေရးသားၾကသည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၾကားသိရ သမွ် သတင္းမ်ား အနက္ ဇင္မုိ ကုိ ေသဒဏ္ေပးခဲ့ၿပီး ကင္မင္ခ်ဴး ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထားခဲ့ေၾကာင္း အင္းစိန္ ေထာင္တြင္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ရသူမ်ား ကေျပာသည္။
“ကင္မင္ခ်ဴး ပံုကေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ ပံုေတာ့မေပၚဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိသားစု ကုိေတြ႕ခ်င္တဲ့ ကိစၥ ကိုေတ
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃၀ က ဦးခိုင္ေမာင္ရည္ သည္ တက္ႂကြလႈပ္ရွား သည့္ ေက်ာင္းသား တစ္ဦး အျဖစ္ အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ထိန္းသိမ္း ခံခဲ့ရၿပီး သူေနထိုင္ရာ အေဆာင္မွ ကင္မင္ခ်ဴး အား မၾကာ ခဏျမင္ေတြ႕ရၿပီး အထက္ပါ သတင္းစကားမ်ား ကိုလည္း အက်ဥ္းေထာင္ အမႈထမ္းမ်ားမွ တစ္ဆင့္ၾကားသိရေၾကာင္း ၄င္းကေျပာသည္။
အခ်ိန္ ဟူေသာ ကာလတရား က ေရႊ႕ေျပာင္း လာျခင္းႏွင့္အတူ လြန္ခဲ့သည့္အႏွစ္ ၃၀ က ျဖစ္ပြားခဲ့ သည့္ ထုိအရာ မ်ားကို အတိတ္ တြင္ခ်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေဒါသႀကီးေသာ အာဏာရွင္ႀကီးဦးေန၀င္း လည္း မရွိေတာ့။ ကိုစိုးၿငိမ္းလည္း တံငါ အလုပ္ စြန္႔လႊတ္ခဲ့သလုိ ဦးစုိးၫြန္႔ လည္း ေကာင္စီထဲတြင္ မပါေတာ့။
ထုိ႔အတူ တစ္ခ်ိန္က စြန္႔စားခဲ့ေသာ ကိုစုိးၿငိမ္း၏ လုပ္ရပ္မ်ား သည္လည္း ယခုအခါ စာရြက္ေပၚ တြင္သာ မွတ္တမ္း တင္ထားသည္ ထက္ မပုိခဲ့။
အေၾကာင္းက “သိမ္းခံရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုေဆြမ်ဳိးေတြ လယ္ျပန္ရဖို႔ ဟိုတစ္ေလာက ေလွ်ာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ တစ္ခ်ိန္က တိုင္းျပည္ကို အလုပ္ အေႂကြးျပဳခဲ့ ပါတယ္။ ငဲ့ညႇာပါဦး ဆိုၿပီး ဂုဏ္ျပဳ စာရြက္နဲ႔တြဲတင္တယ္။
ဒါေတြ လာမေျပာနဲ႔။ ဟိုတုန္းက နဲ႔ ခုက အကန္႔ေတြ တစ္ကန္႔စီ လို႔ေျပာၿပ
ေရးသားသူ- ထြန္းခိုင္
7 Day News Journal မွ ကူးယူေဖၚၿပသည္
No comments:
Post a Comment