ေသြးလွဴလို႔ရတဲ့ ေဒၚလာ ၃၀ နဲ႔ ဘ၀ ကို ခက္ခက္ ခဲခဲ ေလွ်ာက္လွမ္း လာခဲ့ရတဲ့ သန္းၾကြယ္သူေဌး တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း

 


I Myanmar House.com  စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူ ဦးေနမင္းသူ ဟာ ေဖ့ဘုတ္ လႈမူကြန္ယက္ေတြ မွ တစ္ ဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕ အသက္ အငယ္ဆံုးေသာ မီလီယံနာ လို႔ လူသိမ်ားလာတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ငယ္စဥ္ က ျပည္ၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္ၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူ ကေတာ့ နာရီျပဳျပင္ေရာင္းခ် သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးခ်င္း ငါးေယာက္ ရွိၿပီးေတာ့ ဖခင္ ရဲ႕ နာရီျပင္ဆိုင္ မွာပဲ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ဝိုင္းကူ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ 

ဒါေပမယ့္လည္း သူ႕ရဲ႕ထူးျခားတဲ့ စိတ္ကူး စိတ္သန္းေတြ လံု႔လ ဝီရီယ နဲ႔ ႀကိဳးစားမႈေတြေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္ မွာေတာ့ အသက္ ၃၀ ဝန္းက်င္ မွာပဲ ေအာင္ျမင္ တဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကို ဦးေဆာင္ေနၿပီ ျဖစ္ ပါ တယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိလာဖို႔ သူ ဘယ္လိုစတင္ခဲ့ရတယ္ ဆိုတာကို ဦးေနမင္းသူ က အခုလို စတင္ေျပာျပ ပါတယ္။

၆တန္း ၇တန္းေလာက္  က စၿပီးေတာ့ အေဖ့ ဆိုင္မွာ အေဖ က နာရီျပင္တယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ က နာရီ ဓာတ္ခဲ လဲတာ တို႔ နာရီႀကိဳး လဲတာတို႔ နာရီ မွန္မပြန္းေအာင္ စတစ္ ကာ ကပ္တာ တို႔ အဲဒီ လိုမ်ိဳးေလး ကို ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက ဝိုင္းကူၿပီး ကူလုပ္ေပးခဲ့ရတယ္။ 

ၿပီးရင္ ဆိုင္ဖြင့္ တာတို႔ ဆိုင္သိမ္း တာ တို႔ ဆိုင္မွာ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္တာတို႔ အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ့ေနာ္။ ၿပီးရင္ အေဖ နာရီေရာင္းတယ္ဆိုရင္   ေဘး ကေန ဝိုင္း ကူၿပီးေတာ့ ေရာင္းေပးတာတို႔ အဲဒီ လိုမ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ လာၿပီးေတာ့ သင္တန္းေတြ တက္တယ္။ သင္တန္း တက္ၿပီးေတာ့ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ မွာ ကၽြန္ေတာ္ စင္ကာပူႏိုင္ငံ သြားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အခြင့္အေရး တစ္ခုကို ရခဲ့ တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေက်ာင္းသြား တက္ေတာ့ စင္ကူပူႏိုင္ငံ က စင္ကာပူ ေပၚလီတက္ကနစ္ ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ banking and finance ဆိုၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းစတက္ခဲ့ပါတယ္။  

 ေက်ာင္းစတက္ၿပီးေတာ့ ဘဏ္လုပ္ငန္း အေၾကာင္းေတြ ေလ့လာတာေပါ့ေနာ္။ ေလ့လာေတာ့ ႀကံဳရတဲ့ အခက္ အခဲေတြ ကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ ပထမဆံုး ႀကံဳရတာေတာ့ ဘာသာစကား အခက္ အခဲေပါ့ေနာ္။
ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ျမန္မာျပည္ က သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားတိုင္း ႏိုင္ငံျခား ကို ေရာက္တယ္ ဆုိရင္ စကားေျပာ စြမ္းရည္ႏွင့္ နားေထာင္မႈ စြမ္းရည္ က ေတာ္ေတာ္ေလး အားနည္း တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ 

အဂၤလိပ္စာ မွာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က အေရး နဲ႔ အဖတ္ေလာက္ပဲ ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အခက္ အခဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ဆိုရင္ အတန္းထဲ မွာ ဗမာ ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိတယ္။ ပထမ ၃လေလာက္ က အတန္းမွာ ေက်ာင္း ဆရာကေနၿပီးေတာ့ သင္တာ ဘာေတြ သင္လို႔ သင္မွန္းမသိဘူး။ သူတို႔ေျပာတဲ့ဟာေတြ ဘာမွ နားမလည္ဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီေက်ာင္းတက္ေနရင္းနဲ႔ ပဲ အလုပ္ မ်ိဳးစံု လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ႔ပဲ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ မွာ စားပြဲထိုးေတြ လုပ္ဖူးတယ္။ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ ပြဲေတြမွာ ညစာစားပြဲေတြ မွာ စားပြဲထိုးေတြ လုပ္ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ မ်ာ မီးဖိုေခ်ာင္ အကူ ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ 

 ၿပီးေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အားလူးေခ်ာင္းေတြ ေၾကာ္ တဲ့ အလုပ္လည္း လုပ္ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလး ကစား ကြင္းမွာ ကေလးေတြ စီးတဲ့ ကားေလးေတြ ေမာင္းတာ ရထားေလးေတြ ေမာင္းတာ တို႔ အဲဒီလို မ်ိဳး ပုံစံေတြ လုပ္ဖူးပါတယ္။

တစ္ရက္ က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ က အဂၤလိပ္စာ အားနည္း တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သတင္းစာ အၿမဲတမ္း ဖတ္ တယ္ေပါ့ေနာ္။ သတင္းစာ ဖတ္ေတာ့ တစ္ရက္ သတင္းစာ ထဲမွာ ဘာပါလာလဲ ဆိုေတာ့ ေၾကျငာ တစ္ခု ပါလာတယ္ေပါ့။ ဒီေၾကျငာ က ဘာလဲ ဆိုေတာ့ စင္ကူပူႏုိင္ငံမွာ ရွိတဲ့ ေဆးဝါး ကုမၸဏီေတြေပါ့ေနာ္။ 

ဒီေဆးဝါး ကုမၸဏီေတြပါ လာၿပီးေတာ့ ဒီေဆးဝါးေတြ အစမ္းသပ္ ခံတယ္။ ေဆးဝါး အသစ္ေတြ ကို စမ္းသပ္ ခံတယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း သူတို႔ ဆီမွာ ေသြးလႈတာတို႔ သူတို႔ သုေတသန လုပ္ဖို႔ ေသြး ေတြ လာလႈ တာတို႔ လုပ္တယ္ ဆိုရင္ ဒီေဆးဝါး ကုမၸဏီကေနၿပီးေတာ့ ခရီးစရိတ္ တစ္ခု အေနနဲ႔ ပိုက္ဆံ ပမာဏ တစ္ခုေပးေလ့ ရွိတယ္ေပါ့။ 


အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ရက္မွာ ပိုက္ဆံ လုံးဝ ျပတ္သြားတယ္။ ျပတ္သြားေတာ့ သံုးစရာ မရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ေၾကျငာတစ္ခု ကို သြားၿပီး သတိရတယ္ေပါ့ေနာ္။ သတိရေတာ့ အဲဒီေဆးဝါး သုေတသန လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီ မွာ သူတို႔ဘက္ကၾကည့္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေသြးလာၿပီးေတာ့ လႈတာေပါ့ေနာ္။ ေသြးလာ လႈတဲ့ အတြက္္ေၾကာင့္ မို႔လို႔ ေဒၚလာ ၃၀ ကို ခရီးစရိတ္ အေနနဲ႔ ျပန္ေပးတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္႔ ဘက္က ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေဒၚလာ ၃၀ ကို လိုခ်င္လို႔ ကိုယ့္ေသြးကို သြားၿပီးေတာ့ ေရာင္းခ် တဲ့ ပံုစံျဖစ္ခဲ့ တာေပါ့။ အဲဒီ လိုမ်ိဳး မွတ္မွတ္ ရရ အျဖစ္ပ်က္ေလး တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ခင္ဗ်။

ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္ မွာ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ရဲ႕ ဘဏ္ တစ္ခုမွာ အလုပ္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္ လုပ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ ဘဏ္ လုပ္ငန္း ကို သေဘာေပါက္ လာခဲ့ေပမယ့္လည္း ဝန္ထမ္း ဘဝမွာ မေပ်ာ္ေမြ႕တာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္း သစ္ တစ္ခု ေျပာင္းလဲ စတင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို လည္း ဦးေနမင္းသူ က အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။

စင္ကာပူႏိုင္ငံ မွာ ရွိတဲ့ NTU  လို႔ေခၚတဲ့ Nanyang Technological University အဲမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္မယ္ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းေလ်ာက္ လိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ ရသြားတယ္ေပါ့ေနာ္.။ အဲဒီမွာေက်ာင္းဆက္ တက္ တယ္ေပါေနာ္။ ဆက္တက္ေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ယူလိုက္တဲ့ ဘာသာရပ္ ကေတာ့ business ဘာသာရပ္ပဲ ဆက္ၿပီးေတာ့ ယူတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ ဒုတိယႏွစ္ မွာ specialization ဘာသာရပ္ တစ္ခုေရြးရ တယ္ေပါ့ေနာ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ နဲ႔ပဲ နည္းပညာ ဘာသာရပ္ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္မိ သြားတယ္ေပါ့ေနာ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ နဲ႔ နည္းပညာ ဘာသာရပ္ ကို ေရြးခ်ယ္မိသြားတယ္။ အဲလုိမ်ိဳး ေရြးခ်ယ္ လိုက္တဲ့ အခါ မွာ ဒုတိယႏွစ္ ကေနစၿပီးေတာ့ ဘာသင္ရလဲ ဆိုေတာ့ photogramio  ေပါ့ေနာ္။ 

ကြန္ပ်ဳတာ ထဲမွာ ေဆာ့ဝဲလ္ေတြ ဘယ္လိုမ်ိဳးေရးရသလဲ ဆိုတဲ့ ဟာေလး ကို စၿပီးေတာ့ သင္ရတယ္။ သင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဒီေဆာ့ဝဲလ္ေရးတာေလးကို သြားၿပီးေတာ့ သေဘာက်တယ္ ခင္ဗ်။ ဒီဟာေလးကို ငါႏွစ္သက္ပါလား ဆိုတာ ကိုယ္က သြားၿပီးေတာ့ သိတယ္။ 

အဲဒါ နဲ႔ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတန္းထဲ က ဆရာ တစ္ေယာက္ကေနၿပီးေတာ့ သူက အတန္း သားေတြ ကို ေဆာ့ဝဲလ္ Program  အသစ္ေလး တစ္ခု ေရးဖို႔ ရွိတယ္ေပါ့။ ေရးေပးႏိုင္တဲ့ သူကို ေဒၚလာ ၅၀ ေပးမယ္ လို႔ သူက အတန္းထဲမွာ ေၾကျငာလိုက္တယ္။ ေၾကျငာ လိုက္ေတာ့ အျခားသူေတြ ကလည္း ဘယ္သူ မွ ေရး မေပးၾကဘူး။ 

ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း ပိုက္ဆံ အၿမဲတမ္း လိုေနတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မို႔လို႔ ဒီဆရာေရးခိုင္းတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ေလး ကို ေရးေပးမယ္ ဆိုၿပီး အာမခံလိုက္တယ္။ ဆရာ ညႊန္ၾကား တဲဲ့ အတိုင္းပဲ ဒီ ပ႐ိုဂရမ္ ေသးေသးေလး ကို ေရးေပးခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေရးေပးေတာ့ ဆရာ ကေနၿပီးေတာ့ ေဒၚလာ ၅၀ ကၽြန္ေတာ္႔ ကို ျပန္ေပးတယ္ေပါ့ေနာ္။ 

ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္အားခ အျဖစ္္ဆိုၿပိီး ကၽြန္ေတာ္ကို ေပးတယ္။ ျပန္ေပးေတာ့ အဲဒီ မွာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ကို သြားၿပီးေတာ့ ေတြ႕တယ္။

နံပါတ္ တစ္ အခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိုင္တီ လုပ္ငန္းကို သြားၿပီးေတာ့ စိတ္ဝင္စားပါလား ဆိုတာ သြားၿပီးေတာ့ ေတြ႕တယ္။ နံပါတ္ႏွစ္ အခ်က္ ကေတာ့ ဒီ အိုင္တီ လုပ္ငန္း ကေနၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံရႏိုင္ပါလား ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္။ အဲဒီ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ က ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝမွာ စီးပြားေရး ကေနၿပီးေတာ့ နည္းပညာပိုင္း ကို ကူးေျပာင္း ေစခဲ့တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

နည္းပညာပိုင္း ကို စၿပီး စိတ္ဝင္စား လာခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ ကို္ယ္ပုိ္င္လုပ္ငန္း တစ္ခု စတင္ ဖို႔ အတြက္ စၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခု စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို သူရဲ႕ အိမ္မက္ ကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ ဖို႔အတြက္ အေျခခံ ကေန စတင္ႀကိဳးစားခဲ့ရပံု ကို ေျပာျပပါတယ္။

အဲလိုမ်ိဳး ဝက္ဆိုဒ္ေရးနည္းေတြ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေလ့လာတယ္။ ေလ့လာၿပီးေတာ့ ဘာစလုပ္လဲ ဆိုေတာ့ တျခား ကုမၸဏီ ေတြကို အျပင္က ကုမၸဏီေတြ ကို ဒီ ဝက္ဆိုဒ္ေတြ မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးေနပါတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ လက္ကမ္းစာေစာင္ေလး ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စာစီ ႐ိုက္ၿ႔ပီးေတာ့ မိတၱဳ ကူးၿပီးေတာ့ ေၾကျငာတယ္ေပါ့။  လိုက္ၿပီးေတာ့ ေၾကျငာတယ္ေပါ့ေနာ္။ 

ဘယ္လို မ်ိဳးေတြ လိုက္ၿပီးေတာ့   ေၾကျငာလည္း ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ပဲ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အလာ မ်ားတဲ့ ေနရာေတြ ကို သြားၿပီးေတာ့ သူတို႔ အဲဒီမွာ ရွိတဲ့ ကား ပါကင္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ ရပ္ထားတဲ့ ကားေပၚ မွာ   ေၾကျငာ စာရြက္ေလးေတြ လိုက္ကပ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ လိုက္ကပ္ေတာ့ အဲဒီ ကေနမွ တစ္ဆင့္ Customer  ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရခဲ့တယ္။

စင္ကာပူႏိုင္ငံ မွာ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ဝက္ဆိုဒ္ တစ္ခုေရးတယ္ ဆိုတာက ေဒၚလာ ေထာင္ ဂဏန္းေလာက္ က်တယ္။ တစ္ေထာင္ ကေနၿပီးေတာ့ သံုးေလးေထာင္ က်တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ အေန နဲ႔ ဒီ ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတာ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေဒၚလာ ရာဂဏန္းေလာက္ပဲ ယူတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ကုမၸဏီေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား အလုပ္အပ္ၾကတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ အလုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရ ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္း မၿပီးေသး ခင္ေပါ့။ ေက်ာင္းက သံုးႏွစ္ တက္ရတယ္။ သံုးႏွစ္ တက္ၿပီး ၿပီးသြားေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္း ၿပီး ခဲ့တယ္။

 ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ ေက်ာင္းၿပီးသြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္း အျခား ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ဝင္ မလုပ္ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ သႏၷိ႒ာန္ ခ်ထားတယ္။ ခ်ထားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ အျခား ကုမၸဏီ ရဲ႕ ဝက္ဆိုဒ္္ေရးေပးတဲ့ လုပ္ငန္း ကို စၿပီးေတာ့ ခ်ဲ႕ထြင္ သြားမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ံုခန္းေသးေသးေလး တစ္ခု ငွားလိုက္တယ္။ 

ငွားတာမွ တစ္ကယ့္ ကို အခန္းေလးကေသးေသးေလးပါ။ အဲဒီ အခန္းေသးေသးေလး က ၇ ေပ ပတ္လည္ပဲ က်ယ္တယ္။ အဲဒီ မွာ ဘာပဲ ထားလို႔ရလဲ ဆိုေတာ့ စားပြဲ တစ္လံုးရယ္ ခံု တစ္လံုးရယ္ ၿပီးေတာ့ ေဘးမွာ လူသြားလမ္းေလး ေလ်ာက္လမ္းေလး ရွိတယ္။ အဲတာကို ငွားတာ တစ္လကို ေဒၚလာ ၃၅၀ ေပးရတယ္။ 

အဲဒီလိုမ်ိဳး ငွားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ စုထားတဲ့ အရင္းအႏွီးက ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ေလာက္ ပိုက္ဆံ ရွိတယ္။ ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ အရင္းအႏွီး နဲ႔ အဲဒီ လုပ္ငန္းကို စၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တယ္။

ကိုယ္ပိုင္ ႐ံုးခန္းေလး နဲ႔ အလုပ္ စတင္ခဲ့စဥ္က ႐ံုးသြား ႐ံုးျပန္ အခ်ိန္ေတြကို သက္သာေစဖို႔အတြက္ အဲဒီ ႐ံုးခန္း မွာပဲ ျဖစ္သလိုေနခဲ့ ရတဲ့ အမွတ္တရ အျဖစ္ အပ်က္ေတြကိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

႐ံုးခန္း မွာေနေတာ့  ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ိဳးေနရလဲ ဆိုေတာ့ ႐ံုးခန္းျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ကုတင္ ဆုိၿပီး သီးသန္႔ မရွိဘူး ၾကမ္းခင္း မွာပဲ တာလပတ္ လို ပံုစံ ခင္းၿပီးေတာ့ အိပ္ခဲ့ရတယ္။

 ႐ံုးခန္းျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္း သီးသန္႔ မရွိဘူး။ ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ အိမ္သာထဲ မွာပဲ သူမ်ားေတြ ဖင္ေဆးတဲ့ ပိုက္နဲ႔ ေရခ်ိဳး ခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ျဖစ္သလိုပဲေရခ်ိဳး ခဲ့ရတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ႐ံုးခန္း စဖြင့္ ၿပီးေတာ့ သိပ္ မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ သံုးလေလာက္ၾကာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံ တစ္ေထာင္ ဟာလည္း လံုးဝ ျပတ္သြားတယ္။ 

တစ္ခ်ိဳ႕ လေတြဆို ပိုက္ဆံ ဝင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လေတြဆို ပိုက္ဆံ လံုးဝ မဝင္ဘူး။ လုပ္ငန္း က အခုမွ စလုပ္ တာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ စည္း စနစ္ေတြ ကလည္း မက်ေသးဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြ ကလည္း လ နဲ႔ ခ်ီၿပီးေတာ့ ေရးေပး ရတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ ဆို ႏွစ္လ သံုးလၾကာ မွ ပိုက္ဆံ ရတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕လေတြ ပိုက္ဆံ မဝင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံ တစ္ေထာင္ လံုးဝ ျပတ္သြားတယ္။ 

ပိုက္ဆံျပတ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္ လုပ္ရလဲ ဆိုေတာ့ ႐ံုးခန္း ပိုင္ရွင္ ကုိ ဆက္ၿပီးေတာ့ အကူ ညီေတာင္း ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုေတာ့ ဒီမွာ အလကားေနခြင့္ေပးပါေပါ့ေနာ္။ ႐ံုးခန္း လခေပးဖို႔ ပိုက္ဆံ ေဒၚလာ ၃၀၀ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကို အလကားေနခြင့္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ကေန ၿ႔ပီးေတာ့ ဘာျပန္ လုပ္ေပးမလဲ ဆိုေတာ့ ဒီ ႐ံုးခန္းပိုင္ရွင္ က ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ့ ႏွစ္ထပ္တိုက္ တစ္လံုးကို ႐ံုးခန္းေသးေသးေလးေတြ ဖြဲ႔ၿပီးေတာ့ ငွားစားတာ။

 သူက အဲဒီ ႐ံုးခန္းေတြကို manage လုပ္ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ က သူ႔ အစား အဲဒီ အခန္းေတြကို manage လုပ္ေပးမယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီး ကူညီေတာင္းေတာ့ သူကေန ကူညီေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အလကားေနခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဘာျပန္လုပ္ေပးရလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ံုးခန္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးေတြ လုပ္ေပးရတယ္။ ႐ံုးခန္းမွာ တံျမက္စီး လွဲတာတို႔ ဖုန္စုတ္ တာတို႔ ၿပီးေတာ့ အိပ္သာ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္တာတို႔ အိပ္သာေဆး တာတုိ႔ အဲဒီ လိုမ်ိဳးေတြ လ ုပ္ေပးရတယ္။ လကုန္တယ္ ဆိုရင္ အျခား ႐ံုးခန္းေတြ ကေနၿပီးေတာ့ ႐ံုးခန္းခေတြ လိုက္ၿပီးေတာ့ ေကာက္တာေပါ့ေနာ္။ ႐ံုးခန္း လခေတြ ေကာက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ဆီ ကို ျပန္အပ္ရတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ေပးၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ မွာ ႐ံုးခန္း လခ အဆင္ေျပသြားတယ္။

အဲဒီေတာ့ အခုနက တုန္းက ႀကိဳးစား ႐ုန္းကန္ ခဲ့ရတာကို ျပန္ဆက္မယ္ ဆိုရင္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလို အခက္ အခဲေတြ ႀကံဳေနတဲ့ အခ်ိန္ မွာ ဦးေနမင္းသူ အေန နဲ႔ စိတ္ကုို ဘယ္လိုမ်ိဳး အၿမဲတမ္း အား တင္းၿပီးေတာ့ ေရွ႕ဆက္ခဲ့လဲ။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ အခ်က္ တစ္ခုက ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ေအာင္ျမင္သူႏွင့္ ႐ံႈးနိမ့္သူ ၾကားမွာ  အဓိိက ကြာျခား ခ်က္က ဘာလဲ ဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းတိုင္း လုပ္ငန္းတိုင္း မွာ အခက္အခဲ ဆိုတာ ရွိတယ္။ လူတိုင္း လူတိုင္း မွာလည္း အခက္အခဲ ဆိုတာ ရွိတယ္။

 ေအာင္ျမင္တဲ့ သူနဲ႔ ႐ံႈနိမ့္သူၾကားမွာ ကြာျခားခ်က္ က ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ႐ံႈးနိမ့္သူ က အခက္အခဲ တစ္ခု ႀကံဳေတြ႕ တဲ့ အခါမွာ ေတြ႕တာ နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္း ဆက္ၿပီးေတာ့ ေရွ႕ မတိုးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီ မွာပဲ ရပ္တန္႔ သြားတယ္။ လက္ေျမာက္ အ႐ံႈးေပးသြားတယ္။

 ေအာင္ျမင္တဲ့ သူက်ေတာ့ ဘယ္လိုမ်ိဳး စဥ္းစားလဲ ဆိုေတာ့ အခက္အခဲ တစ္ခုကို ႀကံဳေတြ႕တယ္။ ဒီ အခက္ အခဲ တစ္ခု ႀကံဳေတြ႔တဲ့ အခါမွာ ဒီ အခက္ခဲ ကို ဘယ္လို မ်ိဳး ေက်ာ္ လႊားသြားမလဲ။ဆိုတာကို ရေအာင္ စဥ္း စား တယ္။ 

တစ္ကယ္ လို႔ ဒီ အခက္ခဲကုိ ေက်ာ္လႊားသြား လို႔ မရဘူး ဆိုရင္ ဒီ အခက္အခဲကို ဘယ္လုိမ်ိဳးေကြ႕ ဝိုက္ၿပီးေတာ့ သြားလို႔ရမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ တစ္ ကယ္လို႔ ေကြ႕ဝိုက္ၿပီးေတာ့ သြားလို႔ မရဘူးဆိုရင္ ဒီ အခက္ အခဲ ကို ေအာက္ကေနၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုမ်ိဳး ငုတ္လ်ိဳးသြားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ 

ငုတ္လ်ိဳး သြားလို႔မရဘူး ဆိုရင္ ဒီ အခက္အခဲကို အလည္ ကေန ဘယ္လိုမ်ိဳး ေဖာက္ထြက္ သြားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ အဲလိုမ်ိိဳး နည္းလမ္းေပါင္းစံု နဲ႔ အေျဖရွာၾကတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ သူေတြ အဓိက အခ်က္က ဘာလဲ။ အခက္အခဲ ဆိုတာ လုပ္ငန္းတိုင္း မွာ ရွိ တယ္။ ေနရာတိုင္း မွာ ရွိတယ္။ အဲဒီ လိုမ်ိဳး အခက္အခဲေတြ ႀကံဳေတြ႕လာတဲ့ အခါမွာ ကိုယ္က သတၱိ ရွိရွိ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွ သာလွ်င္ ဒီ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ၿပီးေတာ့ ေနာက္ တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ အခက္အခဲေတြ ႀကံဳတိုင္း ႀကံဳတိုင္း မွာ အဓိကျဖင့္ေတာ့ အခ်က္ႏွစ္ ခ်က္ လုပ္တယ္ေပါ့ေနာ္။

နံပါတ္တစ္ အခ်က္ က ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲတမ္း ရြတ္တဲ့ ကဗ်ားေလး တစ္ပုဒ္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ကဗ်ာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အခက္အခဲ ႀကံဳတဲ့ အခါတိုင္း မွာ ရြတ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကဗ်ာေလးက ဆရာႀကီး မင္းသိခၤ ေရးစပ္ ခဲ့တယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာေလး က ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳး လည္း ဆိုေတာ့.......

မေလွ်ာ့ အားမာန္ မခ်န္ သတၱိ
ဇြဲရွိရွိႏွင့္ ဝီရိယ ထူ
လံု႔လ ကူ၍ သူ မတူေအာင္ ႀကိဳးစားေပေလာ့။

အဲဒီ ကဗ်ာေလးကို အၿမဲတမ္း အခက္ ခဲေတြ ႀကံဳလာတဲ့ အခါမွာ စိတ္ထဲ ကလည္း ရြက္တယ္။ ပါးစပ္ ကလည္း ထုတ္ ၿ႔ပီးေတာ့ ရြက္တယ္။ အဲဒီ ကဗ်ာေလး ရြက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ သတၱိေတြ ျပန္ ၿပီးေတာ့ ေမြးျမဴရတယ္။ 

ၿပီးေတာ့ ေနာက္ တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ လုပ္တဲ့ အခ်က္ က အခက္ေတြ ႀကံဳလာတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ ငယ္ေလး ကတည္း က စာဖတ္ ဝါသနာ ပါပါတယ္။ စာဖတ္ ဝါသနာ ပါတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘယ္လို စာအုပ္ေတြ ဖတ္လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ေရး အတၳဳပၸတၱိၳိေတြ ကို ကမၻာေပၚမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဗမာျပည္မွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ သူေတြ.............

ဥပမာ.. ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တုိ႔ အေမစု တို႔ သူတို႔ ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိိေတြ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကမၻာေပၚ မွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ လူေတြ ရဲ႕ ကိုယ္ေရး အတၳဳပၸတၱိေတြ အဲဒီ လိုမ်ိဳးေတြ ဖတ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ေရး တက္က်မ္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္တယ္။ 

အဲဒီ လိုမ်ိဳး စာအုပ္ ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ စာဖတ္ျခင္း ကေန ကၽြန္ေတာ္ ဗဟုသုတေတြ လည္း ပိုၿပီး တိုးလာတယ္။ ကိုယ့္ဘဝ ကို စိတ္ဓာတ္ ခြန္အားလည္း ေပးေစတယ္။ အဲသလုိမ်ိဳး ပံုစံ နဲ႔ အခက္ အခဲေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္ျဖတ္ ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္တစ္ခု ကေလ ဒီ လုပ္ငန္းတစ္ခုကို  အစ္ကို ဆိုရင္ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ အမိေျမမွာ မဟုတ္ ဘဲနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အခုန က ေျပာသလိုေပါ့ေနာ္။ 

စစခ်င္းမွာ ကိုယ္နဲ႔ လုပ္ငန္း တူေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြ ကိုယ့္ထက္ေအာင္ျမင္ေန တဲ့ သူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီလိုၾကားထဲ ကို ဝင္တုိးရတဲ့ အခါက်ေတာ့ လူငယ္ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ ထဲမွာ သူတို႔ကုိ ေၾကာက္တဲ့ စိတ္တို႔ စိုးရိမ္တဲ့စိတ္တို႔ ရွိခဲ့ဖူးလား။


ရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဆိုပါစုိ႔ လုပ္ငန္း စၿပီးေတာ့ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အျခား ကုမၸဏီ ကို ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတဲ့ လုပ္ငန္းကို စၿပီးလုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကို သြားၿပီးေတာ့ ႀကံဳေတြ႕ရလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ဆုိိပါစို႔ ကုမၸဏီႀကီး တစ္ခုကို သြားၿပီးေတာ့ ဒီ ကုမၸဏီကို ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးပါ့မယ္ ဆိုၿပီး proposal သြားၿပီးေတာ့ တင္တယ္ ဆိုပါစို႔ ။ 

အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဌာနက အႀကီးအကဲေတြ နဲ႔ ေတြ႕ရတယ္။ အႀကီး အကဲေတြနဲ႔ေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ ကို တစ္ ေလး တစ္စား မဆက္ဆံၾကဘူး။ ဒီ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ဒီ လုပ္ငန္း ဟာလည္း သူ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေနရတဲ့ လူငယ္ေလး။ ဘာမွ အထင္ႀကီးစရာ မရွိတဲ့ လုပ္ငန္းေလး ဆိုၿပီး ႏွိပ္ခ် ၿပီးေတာ့ ဆက္ဆံ ခဲ့တဲ့ အေျခေနေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ 

အဲဒီေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ လူေတြ ကလည္း ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္္။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ လက္ တြဲ လုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ Customer  ေတြ ဆိုရင္ ဒီ လူငယ္ေတြကို ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိ ခဲ့တယ္ ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ လုပ္ငန္းႀကီး မဟုတ္ပါဘူး တစ္ေယာက္တည္း ပဲ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒီ အလုပ္ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ့မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကေနၿပီးေတာ့ ကတိေပးတယ္။ ျဖစ္ေအာင္ လည္း လုပ္ျပတယ္။ 

သူ႔ဘက္ကေန ယံုၾကည့္မႈေပးၿပီးေတာ့ အလုပ္ အပ္တာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ထပ္ထပ္ၿပီးေတာ့ တိုးၿပီးေတာ့ႏွစ္ စဥ္ နဲ႔ အမွ် ထပ္ တိုးၿပီးေတာ့ အလုပ္ အပ္တာလဲ ရွိခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ လူတန္းစားေပါင္းစံု နဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ ခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဓိက ကေတာ့ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ေစာေစာက လိုမ်ိဳး ကိုယ့္ကို ႏွိမ့္ခ် လိုတဲ့ လူေတြ နဲ႔ ေတြ႕ တဲ့ အခါ မွာလည္း ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္ က် မသြားဖို႔ ေနာက္ထပ္ Customer  အသစ္ေတြ ထပ္ထပ္ ရွာဖို႔ အဲလိုမ်ိဳး အေရးႀကီးပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေနာက္ တစ္ခ်က္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာလည္း ဦးေနမင္းသူ ကို အမ်ား ဆံုး သိၾက တာက အသက္ အငယ္ဆံုး မီလီယံနာ တစ္ေယာက္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က သိၾက တာေပါ့ေနာ္။ 

အဲဒီလိုမ်ိဳး ဘဝျဖစ္လာဖို႔ ဦးေနမင္းသူ အေန နဲ႔ ဘယ္လိုမ်ိဳး အခ်က္ က တြန္းအားေပးခဲ့တာလဲ။ ဘဝ မွာ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ ရွိေအာင္ ဘယ္အရာ က အခုခ်ိန္ထိ တြန္းအားေပးခဲ့တာလဲ။

တြန္းအားေပးတဲ့ အခ်က္ေတြ ကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္တယ္။ တြန္းအားေပး တဲ့ အခ်က္ေတြ ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ ကိုေျပာျပရမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ဘာစိတ္ကူး ရွိလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ အေဖ က နာရီျပင္ တယ္ နာရီေရာင္းတဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အရမ္း ကို ခ်မ္းသာႀကြယ္ဝ တဲ့ မိသားစုထဲမွာ မပါ ပါဘူး။ 

အဲဒီ ေတာ့ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက ေက်ာင္းေတြ သြားတယ္။ ဥပမာ  ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ လာၿပီးေတာ့ ေက်ာင္း တက္တယ္ ဆိုပါစုိ႔ ေက်ာင္းတက္ တယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသြားေတြ႕ရလဲ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းတက္တယ္ ဆိုရင္ ဘတ္စ္ကား စီးၿပီးေတာ့ သြားရတယ္။ 

 ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အတန္း တူတဲ့ သူေတြ ကေတာ့ ကားႀကီး ကားငယ္ အသြယ္သြယ္ နဲ႔ ကား အေကာင္းစားေတြ စီးၿပီးေတာ့ လာၾကတယ္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔အိမ္ကေန လိုက္ပို႔ၾကတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာစိတ္ျဖစ္လဲ ဆိုေတာ့ ငါလည္း တစ္ေန႔က်ရင္ အဲဒီ လိုႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒီ အခ်က္ေလး တစ္ခ်က္ သြားၿပီးေတာ့ စဥ္းစားမိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ က လူမႈ အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ိဳး ပံုစံမ်ိဳး လုပ္ခ်င္တာလဲ ဆိုေတာ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံ မွာပဲ NTU  မွာေက်ာင္းေလ်ာက္ေတာ့ ပညာသင္ဆု ရေအာင္ တြဲၿပီးေတာ့ ေလ်ာက္ခဲ့ တယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္ ကလည္း ယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အရည္ခ်င္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပညာသင္ဆု ကို မရခဲ့ဘူး။ 

မရခဲ့ေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္မွာဘာ သိႏၷိ႒ာန္ တစ္ခု ခ်ခဲ့လည္း ဆိုေတာ့ ငါ့ဘဝ မွာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ အရမ္း ခ်မ္းသာ ႀကြယ္ဝ တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ငါ ခ်မ္းသာ ႀကြယ္ဝလာတဲ့ တစ္ေန႔မွာ အျခားသူေတြ ရဲ႕ပညာေရး ကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တဲ့ လူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ သိႏၷိ႒ာန္ေတြ ခ်ခဲ့ပါတယ္။ 

အဲဒီ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ မွာလည္း ပညာေရးပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အမ်ားႀကီး လွဴဒါန္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပညာေရး စရိတ္ေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ လည္း ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်။ အဲဒီ လိုမ်ိဳး အခ်က္ေတြ က ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ ကို  တြန္းအားေပးေစခဲ့တာေပါ့။

ဘဝ မွာ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ ကပဲ အၿမဲတမ္း ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့ တြန္းအားျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္ လို႔ ေျပာျပ ပါတယ္။ ေငြေၾကး အရင္းအႏွီး ရယ္လို႔ အမ်ားႀကီး မရွိခဲ့ေပမယ့္လည္း ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာလို႔ ဖို႔ အတြက္ အေျခခံ ကေနစၿပီး ႀကိဳးစားသင့္တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုလည္း ဆက္လက္ရွင္းျပ ခဲ့ ပါတယ္။

ဦးေနမင္းသူ ရဲ႕ လုပ္ငန္းဟာ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ ပထမဆံုး စြန္႔ဦး တီထြင္ လုပ္ငန္း လို႔လဲ ေျပာလို႔ ရပါတယ္ ခင္ဗ်။ အဲဒီလို မ်ိဳး လုပ္ငန္း လုပ္တဲ့ အခါမွာ ဦးေနမင္းသူ က ဟိုးေက်ာင္းၿပီး ကတည္း က ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက လုပ္လာတာ အရင္းအႏွီး လည္း မရွိဘူးေပါ့ေနာ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိပါတယ္။ လူငယ္ ထဲမွာလည္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခု ကို စခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္းအႏွီး မရွိဘူး ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ အဲလိုမ်ိဳး လူမ်ိဳးေတြ အတြက္ေကာ ဦးေနမင္းသူ ရဲ ႕ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ေျပာျပေပးပါအံုး။

ေကာင္းပါတယ္။ အရမ္းေကာင္း တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါကို လည္း ေျပာခ်င္ေနတာပါ။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ လူ အေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား မွားယြင္းေနတဲ့ အယူအဆ ရွိပါတယ္။ 

ဘယ္လို မ်ိဳး မွားယြင္းေနတဲ့ အယူအဆလဲ ဆုိေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခု လုပ္ေတာ့မယ္ ဘဝ မွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆိုတာ က ေငြးေၾကး အမ်ားႀကီး ၇ွိမွ ဘဝ မွာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ထင္တဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ ဘဝမွာ အဆက္အသြယ္ ရွိရမယ္။ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္း အဝိုင္းေတြ ရွိရမယ္။ အဲဒီလို မ်ိဳးေတြ ရွိမွ ေအာင္ျမင္မယ္ လို႔ ထင္တဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ေတြက လံုးဝ မွားယြင္းတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။

ဘဝ မွာ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းဝိုင္းေတြ လံုးဝ မရွိဘူး။ ေငြေၾကး အရင္းအႏွီး အမ်ားႀကီး မရွိ ပဲနဲ႔ ဘဝ ကို သုည ကေန စၿပီးေအာင္ျမင္တဲ့ သူေတြ ဘဝ မွာ အမ်ားျပား ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ ဆိုလည္း နမူနာ ယူလို႔ ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာလည္း နမူနာျပစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ 

ဥပမာ.... ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ဝင္ စင္တာ ဦးကိုကိုေထြး တို႔ ဘဝ ကို သုည ကေန စခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္သမာဓိ ေရႊဆိုင္ က ဦးေအာင္ဆန္းဝင္း တို႔ ဘဝ ကို သုည ကေန စခဲ့တာ သူတုိ႔ ဦးေအာင္ဆန္းဝင္း တို႔ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္မိ သေလာက္ေပါ့ေနာ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ ကေနၿပီးေတာ့ သူ႔ ဘဝကို ႐ုန္းကုန္ လႈပ္ရွားခဲ့ရတာ။ 

ကြမ္းယာ သည္ အရင္းအႏွီး ဘယ္ေလာက္မွ မရွိဘူး။ သူ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေလး နဲ႔ပဲ ကြမ္းယာေလး ကို လိုက္ ၿပီးေတာ့ ေရာင္းတယ္။ အထမ္း ကြမ္းယာေလး လိုက္ၿပီး ေရာင္း ခဲ့တဲ့ ပံုစံေလး က စခဲ့တာ။ အဲဒီ က စတင္ ၿပီးေတာ့ တစ္ေျဖးေျဖး လုပ္ငန္းေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္ သြားတယ္။ အဲဒီ ကေန စုတယ္။ 

ၿပီးေတာ့ သူေကာင္းမြန္ရာ လုပ္ငန္းေလးေတြ လိုက္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္တယ္။ ဘာလုပ္ငန္း ဆက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ သြားလို႔ ရမလဲ။ ဘာ လုပ္ငန္းေတြက အက်ိဳးအျမတ္ ရွိမလဲ အဲဒီ လိုမ်ိဳး လုပ္ငန္းေတြက ေျပာင္းၿပီးေတာ့ လုပ္တယ္။

လူတစ္ေယာက္ ဟာ အရင္းအႏွီး မရွိဘူး ဆိုရင္ ေရႊဆိုင္ လုပ္ငန္းႀကီး ကို စၿပီးေတာ့ လုပ္လို႔ မရဘူး။ ဘယ္လို မွ မလြယ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ လုပ္ခဲ့တဲ့ ပံုစံ က ကြမ္းယာဆိုင္ လုပ္တယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ ကေနၿပီးေတာ့ အရင္း အႏွီး စၿပီးေတာ့ စုတယ္။ အရင္းအႏွီး ရလာေတာ့ သူေရႊ အ႐ိုင္း တုန္းေတြ ဝယ္ၿပီးေတာ့ ဒီ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ လာၿပီးေတာ့ ေရႊသန္႔စင္ လုပ္ၿပီးေတာ့ လာေရာင္းတယ္။ 

အဲဒီလို မ်ိဳး ေရႊ ကုန္သည္ ပံုစံမ်ိဳးေလး ေသးေသးေလး စၿပီးေတာ့ လုပ္ ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ မွ တေျဖးေျဖး ပိုက္ ဆံ စုၿပီးေတာ့ ေရႊဆိုင္ေသးေသးေလး စၿပီးေတာ့ ဖြင့္တယ္။ ေအာင္ျမင္ေတာ့ မွ ေရႊဆိုင္ အႀကီးႀကီး ကူးေျပာင္း သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရႊဆိုင္ေအာင္ျမင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ တစ္ဆိုင္ ဆက္ၿပီးေတာ့ ဖြင့္ တယ္ေပါ့ေနာ္။

အဲဒီေတာ့ လူတစ္ေယာက္ ဟာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္ ထဲမွာလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ၾကြက္ေသ တစ္ခု ကို အရင္းျပဳၿပီးေတာ့ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ သြားတဲ့ သူေ႒းေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ပံုစံ မ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာမွာ လည္း သာဓကေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။  

အဲဒီ ေတာ့ သူတို႔လို လူေတြ ကို စံနမူနာ ထားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုရင္ လူငယ္ေတြ က လည္း ဘဝ မွာ အရင္း အႏွီး အမ်ားႀကီး မရွိ ပဲနဲ႔ ငါ့ဘဝ မွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါလား ဆိုရင္ အခ်က္ေတြ စိတ္ ဓာတ္ေတြ ေမြးျမဴထား မွသာလွ်င္ သူ႔ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေနမင္းသူ အေန န႔ဲ ကိုယ့္ အခု လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေပၚမွာ ေအာင္ျမင္မႈရေနတဲ့ အေပၚ ေက်နပ္မႈ ရေနၿပီလား ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ ဘာေတြ လုပ္သြားဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါသလဲ ခင္ဗ်။

ကၽြန္ေတာ္႔ ဘဝ မွာ ခံယူခ်က္ တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါ က ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ျပည့္ေနတဲ့ အိုး က ထပ္ၿပီးေတာ့ ထည့္လို႔ မရဘူး ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ တစ္ခု ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ မွာ အရာ အားလံုးေပါ့ေနာ္။ က႑ အသီးသီး အားလံုး ကို ျပည့္ေနတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မယူဆ ပါဘူး။ အၿမဲ လိုအပ္ခ်က္ ရွိေနတယ္လို႔ ယူဆ ပါတယ္။ 

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းေတြလည္း အၿမဲ ထပ္ၿပီးေတာ့ တိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္သြားလို႔ ရတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲတမး္ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ငန္းေတြ ကိုလည္း ထပ္ၿပီးေတာ့ တိုးခ်ဲ႕ေနပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ငန္း ကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕တဲ့ အျပင္ ကၽြန္ေတာ္ အခု ဘာလုပ္ေနလဲ ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ မွာ ရွိတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အခု မွ စၿပီး စီးပြားေရး လုပ္မယ့္ လူငယ္ေလးေတြ သူတို႔ လုပ္မယ့္ လုပ္ငန္းေလးေတြဟာ အလားအလာ ရွိတယ္။ တိုးတက္ဖို႔ ရွိတယ္။ သူတို႔ ကလည္း ဇြဲ၊ လံုးလ ေတြရွိၾကတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ ပံုစံ ကုိ ႀကိဳက္တယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ လုပ္ငန္းေတြမွာ စၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြ စၿပီးေတာ့ ျပဳလုပ္ေပးေနပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္း စုစုေပါင္း သံုးခု ရွိသြားပါၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ ၿပီးေတာ့ လည္း ေနာက္ တက္လာမယ့္ လူငယ္ေလးေတြ ကို ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ အစီစဥ္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ အၿမဲ တစ္ေစ ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္ေနပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီ အစီစဥ္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြ အတြက္ သူတို႔ ဘဝ မွာ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အခ်ိန္ မွာ သူတုိ႔ ဘဝ အတြက္ အား တစ္ခုျဖစ္ေစမယ့္ အမွတ္တရ စကားေလး တစ္ခု ေျပာျပေပးပါ ခင္ဗ်။

အမွတ္ တရ စကား အေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ လူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ အခုေလာေလာဆယ္ မွာ ဘယ္ လို မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနလဲ ဆိုေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနၾကတယ္။ ဘဝ မွာ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ကင္း မဲ့ေန ၾကတယ္။ သူတို ႔ဘဝ မွာ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ဆိုတာ ေသခ်ာ မသိၾက ဘူး ျဖစ္ေန တယ္။

အဲဒီေတာ့ လူ တစ္ေယာက္ဟာ ဘဝ မွာ ႀကီးပြားခ်င္တယ္ တိုးတက္ခ်င္တယ္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ သူ႔ ဘဝမွာ ပထမဆံုး ထားရမွာ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ဘဝ ရည္မွန္းခ်က္ ဆိုတာ ထားရပါတယ္။ ဘယ္လုိမ်ိဳး ထားရ မလဲ ဆိုေတာ့ ငါေနာက္တစ္ႏွစ္ အတြင္းမွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလဲ။ 

ငါေနာက္ သံုးႏွစ္ အတြင္း မွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလဲ။ ငါေနာက္ငါးႏွစ္ အတြင္းမွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳး စား မလဲ။ ငါေနာက္ ဆယ္ႏွစ္ အတြင္းမွ ဘာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလဲ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဘဝ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ကို စီမံကိန္း ခ် ႀကိဳးစား အားထုတ္မွ သာလွ်င္ သူတို ႔ရဲ႕ ဘဝ က ေအာင္ျမင္ တိုးတက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဘဝ က ႀကီးပြား တိုးတက္မွာ    ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲဒီေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဘဝရည္မွန္းခ်က္ေတြ ခ်ထားၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားမွ သာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ အနာဂတ္ေတြဟာ ပိုမိုေကာင္းမြန္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံလံုး စီးပြားေရးေရာ က႑ အသီးသီးေပါ့ က်န္းမာေရးေရာ လူမႈေရးေကာ က႑ အသီးသီးကေန ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲဒီေတာ့ လူငယ္ေတြ ကို မေလ်ာ့တဲ့ ဇြဲ နဲ႔ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔  အႀကံျပဳ  တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။


 http://mizzimaburmese.com/article/11058