ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း သိထားသင့္သည့္ သာသနာ (၅၀၀၀) ႏွင့္ သိၾကားသာသနာ အယူအဆ

 

“ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သာသနာေတာ္ ကို ႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) ထားခဲ့တယ္၊ ၂၅၀၀ ေက်ာ္ရင္ သိၾကား သာသနာျဖစ္သြားၿပီး” ဆိုသည့္ အယူအဆ ဟာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းကားရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား လက္ခံ ယံုၾကည္ထားတဲ့ အယူအဆ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
 
၎ အယူအဆအရ ဆိုလွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶ ၏ သာသနာေတာ္သည္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) သာခံမည္။ (၅၀၀၀)ေက်ာ္ လွ်င္ သာသနာေတာ္ သည္ ဧကန္မုခ် ကြယ္ေပ်ာက္မည္။ သာသနာႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) မျပည့္ေသး သမွ် ဘယ္သူ ဖ်က္ဖ်က္ သာသနာေတာ္သည္ မကြယ္ေပ်ာက္ႏိုင္ဟု အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ေနေပ၏။

ယခုမူ သာသနာႏွစ္ေပါင္း (၂၅၀၀)ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ အတြက္ လက္ရွ္ိ သာသနာေတာ္ ကို သိၾကားမင္း က ေစာင့္ေရွာက္၍ ေနသည္ဟု အထင္ေရာက္ေန၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ က အမွန္ပင္ ငါဘုရား ၏ သာသနာေတာ္ ကို ႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) သာခံမည္။ သာသနာႏွစ္ေပါင္း (၂၅၀၀) ေက်ာ္လွ်င္ သိၾကားမင္း က ငါ့ဘုရား သာသနာ ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးမည္ ဟု ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ထား ေဟာၾကားထားျခင္း ရွ္ိ/ မရွွ္ိဆိုသည္ကို ေလ့လာ ဆန္းစစ္ဖို႔လိုအပ္လာပါသည္။

သာသနာေတာ္ သည္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) သာခံမည္ဟု လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္ႏွစ္ (၂၅၀၀)ေက်ာ္ လွ်င္ သိၾကားမင္း က သာသနာေတာ္ ကို ေစာင့္ေလွ်ာက္မည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ လံုး၀ ေဟာၾကားထားျခင္း၊ ဗ်ာဒိတ္ေပးထားျခင္း အလ်ဥ္း မရွ္ိပါဘူး။

သာသနာအႏွစ္ (၅၀၀၀) အယူအဆသည္ သီဟိုဠ္ကြ်န္းျဖစ္ က်မ္းႏွစ္ေစာင္ျဖစ္သည့္ “မဟာ၀ံသက်မ္း” ႏွင့္ “ဒီပ၀ံသ” က်မ္းတို ႔မွ ျမစ္ဖ်ားခံလာသည့္ အယူအဆ သာျဖစ္ပါသည္။ မဟာ၀ံသက်မ္း တြင္“အရွင္မဟာကႆ  ပမေထရ္ျမတ္ႀကီး သည္ ဘုရားရွင္ ၏ သာသနာေတာ္ကို အႏွစ္ (၅၀၀၀) ကာလၾကာေအာင္ ျပဳေတာ္မူခဲ့၏” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ထို မဟာ၀ံသက်မ္း ၌ ေရးသားထားခ်က္ ကို ေထာက္ရႈ၍ အ႒ာကထာ က်မ္းျပဳ  ဆရာႀကီး “အရွင္မဟာ ဗုဒၶေဃာသ” က “အရွင္မဟာကႆ       ပ    မေ ထရ္ျမတ္ႀကီး သည္ အားေတာ္ ဆယ္ပါး၊ ဉာဏ္ေတာ္ ဆယ္တ န္ႏွင့္ ျပည့္ စံုေတာ္ မူေသာ ဘုရားရွင္ ၏ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီး ကို အႏွစ္ (၅၀၀၀) ကာ လၾကာေအာင္ တည္တန္႕ရန္  လုပ္ေဆာင္ေတာ္မူခဲ့၏” ဟု ပါရာဇိကဏ္၊ သုတ္သီလကၡန္၊ အ႒ာသာလိနီအ႒ာကထာ က်မ္း မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထား၏။

သာသနာႏွစ္ (၅၀၀၀) ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ရဟႏၱာ စသည့္ေခ တ္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွွဥ္ ဥပမာေပးထားသည္ ကိုေတြ႕ ရပါသည္-

ပါထိက၀ဂၢ အ႒ာကထာႏွင့္ သုတ္ပါေထယ် အ႒ာကထာ တြင္ ေအာ က္ပါ အတိုင္း ႏိႈင္းယွဥ္ေရတြက္ ဖြင့္ ဆို ထား၏။

(၁) ပဋိသမၻီဒါေလးပါး ရေသာ ရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္။

(၂) အဘိဉာဥ္ ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္။

(၃) ၀ိဇၨာသံုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

(၄) စ်ာန္မရေသာ ရဟႏၱာေခ တ္ တစ္ေထာင္။

(၅) ၂၂၇- သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ တို႔ကို ထိမ္းသိန္းေစာင့္ေရွာက္ေသာ ပုထုဇဥ္ ရဟန္းေတာ္ေခတ္ တစ္ေထာင္ ဟူ၍ ဖြင့္ဆို ထားပါသည္။

အဂၤုတၱရ အ႒ကထာ ႏွင့္ သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီ အ႒ကထာ တို႔တြင္-

(၁) ပဋိသမၻီဒါေလးပါး ရေသာ ရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္။

(၂) အဘိဉာဥ္ ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္။

(၃) ၀ိဇၨာ သံုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ

(၄) စ်ာန္ မရေသာ ရဟႏၱာေခ တ္ တစ္ေထာင္။

` (၅) အနာဂါမ္၊ သကဒါဂါမ္ ၊ေသာတာပန္ အရိယာေခတ္ တစ္ေထာင္ လို႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ဥပမာျပဳ၍ ေရ တြက္ ထား ပါသည္။

ေဖာ္ျပပါ သာသနာ (၅၀၀၀) ႏိႈင္းယွဥ္ ဖြင့္ဆိုျပခ်က္မ်ား မွာ သာသနာေတာ္ အႏွစ္ (၅၀၀၀) ပဲတည္တံ့ မည္ ဟု ေဖာ္ျပထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ ရဟႏၱာေခတ္မ်ား ကို ပိုင္းျခား သတ္မွတ္ ထားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

သာသနာေတာ္ ဆိုသည္မွာ “အဆံုးအမ”သာျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္၊ ကာလ “အပိုင္းအျခား”မဟုတ္ ပါဘူး။ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့သည့္ အဆံုးအမ တရားဓမၼ မ်ားကို လိုက္နာသူ ရွ္ိေနသ၍ သာသနာတည္ ရွိေန မည္ပင္ျဖစ္သည္။

တစ္ခ်ိန္ တစ္ခါ က ဗုဒၶ သာသနာေတာ္ ေနလို၊ လလို ထြန္းပ ခဲ့တဲ့၊ အီရန္ ၊ အီရတ္၊ အာဖဂန္နစၥတန္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား  စ သည့္ ႏိုင္ငံ တို႔သည္ ဘုရားရွင္ ၏ အဆံုးအမ တရားဓမၼ ကို မလိုက္နာၾကသျဖင့္ သာသနာႏွစ္ (၂၅၀၀) မျပည္ခင္ ကပင္ သာသနာေတာ္ ကြယ္ပခဲ့သည္ ကို သတိမူသင့္ၾကေပ၏။

ဘုရားရွင္ ၏ အဆံုးအမ တရားဓမၼ မ်ားကို လိုက္နာ က်င့္သံုးေနထိုင္ၾကမည္ ဆိုပါက ႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) မက ၅-ေသာင္း မက၊ ၅-သိန္း မက တည္ရွ္ိႏိုင္၏။ ဘုရားရွင္ ၏ အဆံုးအမ တရားဓမၼ မ်ားကို မလိုက္နာ၊ မက်င့္ သံုးလွ်င္ကား အႏွစ္ ( ၅၀၀၀) မျပည့္မီလည္း သာသနာေတာ္သည္ ကြယ္ေပ်ာက္ သြားႏိုင္ပါသည္။

သာသနာႏွစ္ (၂၅၀၀)ေက်ာ္လွ်င္ သာသနာေတာ္ ကို သိႀကားမင္း ေစာ င့္ေရွာက္မည္။ သိၾကား သာသနာျဖစ္ မည္ဟူ၍ လည္း ဘုရားရွင္ကို ယ္ေတာ္ျမ တ္ႀကီးသည့္ မိန္႔ၾကားထားျခင္း ၊ေဟာၾကားထားျခင္း၊ ဗ်ာဒိတ္ေပး ထားျခင္း မရွွိပါဘူး။

ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က သာသနာ ကို မည္သူ႕ေစာင့္မည္ ဆိုျခင္းႏွင့္ပတ္ သက္၍ ေဒ၀ဒတ္ က ေမးေလွ်ာက္ သျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေျဖၾကားေ တာ္ခဲ့သည့္ သာဓက ရွိပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ “ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သည္ သက္ေတာ္ႀကီး ရင့္ေနပါၿပီ ဘုရား။ ထို႔ေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ႏွင့္ သာသနာ ကို တပည့္ေတာ္ ထံ လႊဲအပ္ပါ ဘုရား” ဟု ေဒ၀ဒတ္ သည္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ က “ငါ့ရွင္ ေဒ၀ဒတ္ သာသနာေတာ္ အား သင့္အား မအပ္၊ သင္မွ မဟုတ္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္ တို႔လို လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံ အဂၢသာ၀ကမ်ား ကိုပင္ မအပ္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ထိုအခါေဒ၀တ္ က ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူလွ်င္ သာသနာ ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ရန္ မည္သူ ထံ၌ အပ္ပါမည္နည္းဟု ေ မးေလွ်ာက္သျ ဖင့္ ဘုရားရွင္က “ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္လို႔ ငါဘုရား မရွိေတာ့ရင္ ငါဘုရား ကို ယ္စား “ဓမၼနဲ႕ ၀ိနယ” ကို ထားေတာ္မူမ ည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သာသနာ (၂၅၀၀)ေက်ာ္လွ်င္ သာသနာ ကို သိၾကားေစာင့္ မည္ဆိုသည့္ အယူအဆ မွာလံုး၀ မွားယြင္းသည့္ အယူအဆပင္ျဖစ္ပါသည္။

“ဓမ ၼဆိုသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့သည့္ တရားေတာ္တို႔ျဖစ္ၿ ပီး၊ ၀ိနယ ဆိုသည္မွာ ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ႏွင့္ လင္႔၀တၱတရား၊ မယား၀တၱရား အႀကီးအကဲ၀တၱရား စသည့္ လိုက္နာ ဖြယ္ရာ ၀ိနည္း စည္းကမ္း တို႔ကို ဆိုလိုပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္စား ထားရစ္ေတာ္ မူခဲ့သည္ “ဓမၼ၊၀ိနယ”  တို႔ကို က်င့္သံုးေ နသမွ်ကာလ ပါတ္လံုး ၊လိုက္နာေနသမွ် ကာလပတ္လံုး သာသနာေတာ္ သည္ တည္တံ့ေနမည္သာျဖစ္ပါသည္။

 

(မိမိ အက်ိဳး၊ သူတပါး အက်ိဳး၊ သည္ပိုးႏိုင္သူမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ)

ဓမၼ၀ီရ အရွင္ေတဇနိယ

ဗုဒၶဂယာ၊အိႏၵိယ

Web; www.ahintejaniya.com

(က်မ္းကိုး)

မဟာ၀ံသပါဠိ၊
ဒီပ၀ံသပါဠိ၊
အဂၤုတၱရအ႒ာကထာ
သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီအ႒ာကထာ
ပါထိက၀ဂၢအ႒ာကထာ
သုတ္ပါေထယ်အ႒ာကထာ
ပါရာဇိကဏ္၊သီလကၡန္၊အ႒ာသာလိနီအ႒ာကထာ
အျမင္၊အယူမွန္ကန္ေရး ၊မင္းနန္း ေမာ္ကြ်န္း

ဗဟုသုတ ဟင္းေပါင္းအိုးႀကီး