အလွဴေရစက္ လက္ႏွင့္ မကြာ လွဴဒါန္းၾကေသာျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ တုိ႔ နယ္္ပယ္ ၌ “ေက်ာင္းမွာ သိမ္၊ သကၤန္း မွာ ကထိန္” ဟူေသာ ဆုိရုိး စကားေလးကုိ လူတုိင္း ၾကားဘူးၾကမည္ ထင္ပါသည္။
ေက်ာင္းလွဴ တာျခင္း အတူတူ “သိမ္ေက်ာင္း” လွဴတာ က ပုိျမတ္သည္ ဟု ဆုိလုိရင္းျဖစ္ေပသည္၊
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ သိမ္ ေက်ာင္း သည္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ ဥပုသ္ ျပဳျခင္း၊ အျခားေသာ သံဃာ့ ကိစၥ တုိ႔ကိုျပဳ လုပ္ျခင္း တုိ႔၌ အက်ဳိးျပဳေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။
ထုိ႔အတူ သကၤန္း လွဴတာျခင္း အတူတူ “ကထိန္ သကၤန္း” လွဴ ဒါန္းခြင့္ ရျခင္းက ပုိျမတ္သည္ ဟု ဆုိ လုိျခင္းျဖစ္ေပ သည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္း ရာ၌ ထူးျခားခ်က္ မ်ားစြာ
(စည္းကမ္း မ်ားစြာ) ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။
ကထိန္ သကၤန္း အလွဴ ၏ ထူးျခားခ်က္ (စည္းကမ္း တုိ႔ ) ကုိ အနည္း ငယ္မွ် ရွင္းျပပါဦးမည္၊
ကထိန္ သည္ လွဴဒါန္းမႈ ျဖစ္ေပၚ လာပံု အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အခ်ိန္ ကာလ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
အလွဴခံ အားျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ လွဴဒါန္း ဖြယ္ရာ ပစၥည္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လွဴနည္းအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ (၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္ ကင္းလြတ္ခြင့္ ရျခင္း )အက်ိဳး အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ တစ္ျခားေသာ ဒါနတုိ႔ႏွင့္ မတူ “ မူ” မ်ားစြာ ထူးျခားေန သည္ ကုိ ေတြ႔ရွိႏုိင္ေပသည္။
၁။ တျခားေသာ ပစၥည္းတုိ႔ ကို လုိအပ္လွ်င္ မိဘ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၊ေဆြမ်ဳိး ကုိေသာ္လည္း ေကာင္း၊ ဖိတ္မာန္ ထားသူ (ရဟန္း ဒကာ ရဟန္း အမ စသူ) တုိ႔ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႏႈတ္ျမြက္၍ အလွဴခံ ေကာင္း (ေတာင္းေကာင္း )၏ ၊
ကထိန္ သကၤန္း ကိုကား မိဘ ကို ေသာ္မွလည္း ႏႈတ္ျမြက္ ၍ သိေစျခင္းငွာ (အလွဴခံျခင္းငွာ) မအပ္ေပ၊ တစ္ျခား သူတုိ႔ကို ကား အဘယ္မွာ ဆုိဘြယ္ရာ ရွိပါေတာ့အံ့နည္း၊ သူ႔ အလုိလို သဒၶါ တရားျဖစ္ေပၚ၍ လွဴေသာ ကထိန္ သကၤန္း ကိုသာ အလွဴခံခြင့္ ရွိ၏၊ အလွဴ ခံေကာင္း၏ ၊
( ေကာင္းကင္ မွ က်လာေသာ သန္႔ရွင္း ၾကည္လင္ေသာ မုိးေရ မုိးေပါက္ ကဲ့သုိ႕သဒၶါ တရား သန္႕ သန္႔ ေလးျဖင့္ လွဴေသာ “ကထိန္ သကၤန္း” ျဖစ္ရေပမည္။ ယင္း ကဲ့သုိ႕ေသာ ကထိန္သကၤန္း ကိုပင္ “မုိးက် ကထိန္” ဟုေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
(ကထိနံနာမ အတိဥကၠ႒ံ ၀႗တိ ၊ မာတရမၸိ၀ိညာေပတုံ န၀႗တိ၊အာကာသေတာ ၾသတိဏၰသဒိသေမ၀ ၀႗တိ၊)
၂။ ကထိန္သကၤန္း သည္ တစ္ျခားေသာ လွဴဖြယ္ တုိ႕ကဲ့သို႔ လွဴခ်င္သည့္ အခ်ိန္ လွဴခြင့္ မရေပ၊
သတ္မွတ္ ထားေသာ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔ မွ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔ ထိ
တစ္လ တိတိ အခ်ိန္ ကာလ အတြင္းသာ လွဴခြင့္ရွိ၏။ ( ကထိန္ခင္းခြင့္ ရွိ၏ )
က်န္ေသာ အခ်ိန္ မ်ား၌ ကား လွဴခြင့္ လုံး၀ မရွိေပ၊ ထို႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္း သည္ တစ္ႏွစ္ မွ တစ္လ၊ တစ္လ မွ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္ မွ (တစ္ေက်ာင္း ) တစ္ၾကိမ္ သာ လွဴခြင့္ ရွိေလသည္။
၃။ လွဴဖြယ္ ပစၥည္း အားျဖင့္ ကထိန္ ခင္းရန္ အတြက္ သင္းပုိင္၊ ဧကသီ ၊ ဒုကုဋ္ ( ႏွစ္ထပ္ ) သကၤန္း တုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳ း ျဖစ္ရေပမည္။ ( တျခားေသာ လွဴဖြယ္ ပစၥည္းမ်ား ကုိ အျခံအရံ အျဖစ္ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါသည္ )
၄။ လွဴနည္း အားျဖင့္သံဃိက ဒါန အျဖ စ္ သံဃာ အားသာ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပသည္။
(ပုဂိၢဳလ္ စြဲျဖင့္ ပုဂၢလိက ဒါန အျဖစ္ လုံး၀ မလွဴေကာင္းေပ)၊
သံဃာေတာ္မ်ား က ထုိ သကၤန္း ကို အလွဴခံ ယူျပီး သိမ္ အတြင္း၌ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္ ၍ သင့္ေတာ္ သည့္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါး ပါးအား လွဴဒါန္း ရ၏ /။ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္၍ လွဴဒါန္း ရေသာေၾကာင့္ ကထိန္ခင ္းမည့္ သကၤန္း ကို “ ဉတ္သကၤန္း” ဟု ေခၚဆုိၾကေလသည္။
၅။ အလွဴခံေသာ ရဟန္းသည္ လည္း ပုရိမ၀ါ ကပ္၍ (၀ါမက်ိဳး မပ်က္ေသာ ) သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ ေန႔၌
၀ါမွ ကြ်တ္ေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္သာ အလွဴခံ ခြင့္ ရွိေလသည္။
(ထုိရဟန္း တုိ႔တြင္လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ဆုံးျဖစ္ေသာ ရဟန္း ကုိ ပထမ ဦးစားေပး၍ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပ သည္၊ ထုိရဟန္း မရိွမွ မေထရ္ၾကီး စသည့္ ရဟန္း တစ္ပါးပါး အား လွဴဒါန္း ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။)
၆။ အက်ဳိး အားျဖင့္ ကထိန္အာနိသင္ ရေသာ (ကထိန္ ခံေသာ ရဟန္းႏွင့္ အႏုေမာဒနာျပဳေသာ) ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္ ၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္ ႏွင့္သက္ ဆုိင္သည့္ ကင္းလြတ္ခြင့္ (၅) မ်ဳိး ကုိ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေက်ာ္ - ၁ -ရက္ေနမွ စ၍ တေပါင္းလျပည့္ ေန႔ထိ ၅ - လ တုိင္တုိင္ ရရွိၾကေလသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ရႏုိင္ေသာ အက်ဳိး (၅) ပါး
၁။ မပန္ မၾကား ၊ လုိရာသြား ၊ ျပစ္မ်ား မသင့္ၿပီ။
ဒကာ ဒကာမ တုိ႔၏ အိမ္သို႔( ျမိဳ႕တြင္း ရြာတြင္း သို႔ ) သြားလုိ သည့္ အခါ ထင္ရွားရွိေသာရဟန္း ကုိ ခြင့္မပန္ ပဲ သြားႏိုင္ ပါသည္ ။
(အကယ္ ၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရမူ ခြင့္မပန္ ပဲ သြားလွ်င္ အာပတ္သင့္၏ )
၂။ သုံးထည္ ထဲမွာ ၊ ထားလုိရာ ၊ ထားကာ သြားႏုိင္သည္။
တိစီ၀ရိတ္ ဓုတင္ေဆာင္ ရဟန္းေတာ္ ျဖစ္လွ်င္ သကၤန္း သုံးထည္ တုိ႕တြင္(သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ )တစ္ ထည္ ထည္ကို ထားခဲ့ျပီး ၍ သြားလုိရာ သြားႏုိင္ပါသည္။
(အကယ္၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရပဲ သကၤန္းတစ္ ထည္ထည္ ကုိ ထားခဲ့ျပီး ၍ သြားလုိုရာ သြားလွ်င္ အာပါတ္ သင့္၏ )
၃။ ေလးပါး တူပင္ ၊ ဂိုဏ္းေဘာဇဥ္ ၊ စားလွ်င္ စားႏိုင္သည္။
ပင့္ဖိတ္သူ ဒကာ၊ ဒကာမ တုိ႔က အပင့္အဖိတ္ မတတ္၍ အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ ထမင္းစားၾကြပါ ဘုရား၊မုန္႔ဟန္းခါး စား ၾကြပါ ဘုရား၊ စသည္ျဖင့္ မအပ္ေသာ အသုံး အႏႈံးျဖင့္ ပင့္ ဖိတ္ေသာ္လည္း ဘုဥ္းေပး ခြင့္ ရွိ၏၊
(အကယ္ ၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရပဲ ဘုဥ္းေပးလွ်င္ အာပါတ္ သင့္၏)
၄။ သကၤန္းမ်ားစြာ ၊ ငါးလ မွာ ၊ သိမ္းကာ ထားႏုိင္သည္။
မိမိ ရရွိေသာ သကၤန္း ကို အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ (သကၤန္း ကာလ- ၅ -လ အတြင္း ) ထားပုိင္ခြင့္ ရွိသည္၊
( အကယ္ ၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရရွိပဲ မိမိ ပုိင္ သကၤန္းကုိ အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ ထားရွိ ပါက - ၁၀ - ရက္ေက်ာ္လွ်င္ အာပါတ္သင့္၏)။
၅။ သံဃာ လွဴျငား ၊ သကၤန္း မ်ား ၊ သူအား သာ ျဖစ္သည္။
ကထိန္ခင္းေသာေက်ာင္း ၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ ခင္းေသာ(ကထိန္ အာနိသင္ရေသာ) ရဟန္း တုိ ႔ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ခြင့္ ရွိသည္။
(အကယ္၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရပဲ ထုိကဲ့သုိ႕စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ လွ်င္ အာပါတ္သင့္ႏုိင္၏ )။
ကထိန္ႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ ရဟန္းေတာ္မ်ား ထူးျခားေသာ အက်ိဳး တုိ႔ကုိ႕ ရရွိႏုိင္ သကဲ့သုိ႔ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္းၾကေသာ အလွဴရွင္မ်ား မွာလည္း အက်ဳိးထူး မ်ား ရရွိႏုိင္ပါသည္။
လွဴသူမွာ လဲ ၊ နည္းတူပဲ ၊ ရျမဲက်ဳိးငါးမည္ ။
၁။ တားဆီးကင္းကြာ ၊ လြတ္လပ္စြာ ၊ လုိရာသြားႏုိင္သည္ ။
မိမိ သြားလိုုရာ အရပ္သို႔ အဆီး အတား အပိတ္အပင္ အေႏွာင့္ အရွက္ မရွိ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ သြားလာ ႏုိင္သည္။
၂။ တာ၀န္ ကိစၥ၊ မေလးရ၊ ေပါ့လွေလေတာ့သည္ ။
မည္သည့္ ကိစၥပဲ ေဆာင္ရြက္ေဆာင္ရြက္ တာ၀န္ၾကီး ေလးသည္ဟု မရွိ ၊ေပါ့ေပါ့ ပါးပါးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ေဆာင္ ရြက္ႏုိ င္သည္။
၃။ စားလုိရာ မ်ား ၊ စားေသာ္ျငား ၊ ေဘးကား မျဖစ္ျပီ။
မည့္သည့္ အစားအစာ ကုိပဲ စားစား အစား အေသာက္ ေၾကာင့္ ေဘးျဖစ္ျခင္း ၊ အစာ အဆိပ္ သင့္ျခင္း မျဖစ္ႏုိင္။
(အစာကုိ ေၾကညက္ ေအာင္ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ေသာ ပါစက ၀မ္းမီးနွင့္ ျပည့္စုံသည္ )။
၄။ ပစၥည္း အမ်ား ၊ သိမ္းပုိက္ထား ၊ ေဘးကား မရွိျပီ။
မိမိ ပုိင္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းမ်ာ း ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီး တတ္ေသာ ေဘးရန္ မ်ား မက်ေရာက္ႏုိင္။
၅။ ကိုယ့္ ပစၥည္းမ်ား ၊ သူတစ္ပါး ၊ ယူသြား ကင္းပသည္ ။
မိမိ ပိုင္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာ မ်ားကုိ မိမိ က မေပးပဲ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မယူႏုိင္ ၊ မသိမ္းပုိက္ႏုိင္။
ကထိန္ ဒကာ၊ က်ိဳးငါးျဖာ၊ ေကာင္းစြာ ရႏုိင္သည္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းေသာ အလွဴ ရွင္မ်ားမွာ
၁။ ေရႊ အဆင္းကဲ့သုို႔ ၀ါ၀င္းေသာ အသား အေရရွိျခင္း၊
၂။ ခႏၶာကုိယ္ ၌ ( ျမဴ စေသာ ) အညစ္ အေၾကး ကင္းစင္ျခင္း၊ ( အလွဖ်က္ အနာ အဆာ မရွိျခင္း ) ၊
၃။ ခႏၶာကုိယ္ႏူးညံ့ေျပျပစ္ျခင္ း၊
၄။ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္၀ါ ေတာက္ပျခင္း၊
၅။ ညိဳေရႊျဖဴနီစေသာ ေခတ္ေပၚ အ၀တ္ အထည္ အမ်ဳိးမ်ဴိးကို ဆင္ျမန္းခြင့္ ၀တ္ဆင္ခြင့္ရျခင္း၊
၆။ ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါ စသူတို႔ကဲ့သုိ႔ မဟလႅတာ တန္ဆာ ကုိ ဆင္ျမန္းခြင့္ ရရွိ ျခင္းတုိ႔ႏွင့္
၇။ အရဟတၱ ဖုိလ္ေပါက္ နိဗၺာန္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္ျခင္း
ဟူေသာ သကၤန္း လွဴရျခင္း အက်ဳိးတရား မ်ားစြာ တုိ႔ကိုလည္း ရရွိႏုိင္ ေပသည္။
ကထိန္ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာပုံ သမုိင္းအက်ဥ္း
သုံးေလာက ထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား သည္ သာသနာျပဳရာ ၌ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ သဖြယ္ျဖစ္ေသာ
သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္ သူေဌး (သူေဌးကေတာ္ ပုညလကၡဏေဒ၀ီ) ေဆာက္လုုပ္ လွဴဒါန္းအပ္ေသာ
ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။
ထုိစဥ္ အခါ ေတာရေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနထိုင္ျခင္း ၊
*အာရည က ဓုတင္၊ ဆြမ္း ခံ၍ဘုဥ္းေပးျခင္း ၊
*ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္၊ လူတုိ ႔က မသုံး လုိ၍ အမိႈက္ပုံ စသည္၌ စြန္႔ပစ္ ထားေသာ ေျမမႈန္႔ အလိမ္း လိမ္း ကပ္ျငိေနေသာ အ၀တ္စုတ္ ကို သကၤန္းခ်ဳပ္ ဆုိးကာ၀တ္ရုံ သုံး ေဆာင္ျခင္း ၊
*ပံသူကူ ဓုတင္၊ သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ဟူ ေသာ သကၤန္း သုံးထည္ ကုိ အျမဲေဆာင္ျခင္း ၊
*တိစီ၀ရိက္ ဓုတင္၊ ယင္း ဓုတင္ အက်င့္ျမတ္ တုိ႔ကုိ က်င့္ သုံးၾကေသာ ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္ သုံးက်ိပ္ တုိ႔သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရား ကို ဖူးျမင္ရန္ သာ၀တိၲျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ သို႔လာၾက ရာ ၀ါဆုိရက္ နီးကပ္ေန ၍ သာ၀တၴိ ျပည္ သုိ႕လည္း ၀ါဆုိရန္ မမီွေတာ့သည့္အတြက္ လမ္းခရီးအၾကား
သာ၀တိၲ ျပည္နွင့္ ေျခာက္ ယူဇနာ ေ၀းေသာ (တစ္ယူဇနာ- ၈ -မုိင္ႏႈန္း ) သာေကတျမိဳ႕၌သာ ၀ါဆုိၾကရရွာေလသည္။
ထုိ ရဟန္းေတာ္ သုံးက်ိပ္ တုိ႔ သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားႏွင့္ “နီးလွ်က္ နဲ႕ေ၀း” ျဖစ္ေနၾကေသာေၾကာင့္
မေပ်ာ္ ပိုက္ပဲ တစ္၀ါတြင္း လုံ၊ ေနၾကရေလသည္။
၀ါကား ကြ်တ္ေလျပီ၊ သိုု႔ေသာ္ မုိးကား မလြတ္ ေသးေပ၊ မုိးလြတ္သည္ ထိလည္း အခ်ိန္ကုန္ ခံ၍ ေစာင့္ မေနနုိင္ေတာ့ေပ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါကြ်တ္ ၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ မိမိတုိ႔ ၀ါဆုိ ရာ သာေကတ မွ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ သာ၀တိၳ သုိ႔ မုိးထဲေရထဲ ရႊံထဲ ဗြက္ထဲ မွာပင္ ဘုရားရွင္ ကုိ ဖူးျမင္ရန္ ဆႏၵ ျပင္းျပ ၾက သျဖင့္ မုိးေရ စုိရႊဲ ပင္ပန္း ဆင္းရဲစြာၾကြေတာ္မူ ၾကရေလသည္။
ဘုရားရွင္ ထံေမွာက္ ေရာက္ၾက၍ လက္အုပ္ ခ်ီမုိး ရွိခုိးၾကျပီး သင့္ေတာ္ရာ ၌ ထုိင္ေနၾကေသာ
ထုိ ဘဒၵ ၀ဂၢီ ညီေနာင္ သုံးက်ိပ္ တုိ႔အား ဘုရားရွင္ က“ရဟန္းတုိ႕ အသုိ႔နည္း၊ က်န္းမာၾကကုန္၏ေလာ၊ မွ်တၾကကုန္ ၏ေလာ၊ အညီ အညြတ္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ မျငင္း ခုံဘဲ ခ်မ္းသာစြာ ၀ါကပ္ ခဲ့ၾကပါကုန္ ၏ေလာ၊ ဆြမ္း အတြက္ မပင္ပမ္း ပဲ ရွိၾကပါကုန္ ၏ေလာ”ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူရာ၊
ရဟန္းေတာ္မ်ားက........
“ က်န္းက်န္း မာမာ မွ်မွ် တတ ညီညီ ညြတ္ညြတ္ ႏွင့္ ေနခဲ့ၾကရပါသည္ ၊ ဆြမ္း အတြက္ လည္း မပင္ပမ္းပဲ ရွိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ သာ၀တိၳ သုိ႔ ၀ါဆုိ မီွရန္ လာၾကပါေသာ္လည္း ၀ါဆုိရက္ နီးကပ္လြန္း သျဖင့္ လမ္း ခရီးအၾကား သာေကတ ၌သာ ၀ါဆုိ ခဲ့ၾကရ ပါသည္၊ ၀ါကြ်တ္ ၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ ဆုိရင္ပဲ မိုးထဲ ေရထဲ ရႊဲ႕ထဲ ဗြက္ထဲ စုိရႊဲေသာ သကၤန္း မ်ားျဖင့္ ပင္ပင္ ပမ္းပမ္း လာခဲ့ၾကရပါသည္ဘုရားဟု” အေၾကာင္းစုံ ကုိ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား အား ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။
ထုိပါေ၀ယ်က တုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ တို႔၏ ႏွစ္ထပ္ သကၤန္း ကုိယ္စီ ေဆာင္ထားၾကလွ်က္ မုိးထဲေရထဲ ရႊြ႔ံထဲ ဗြက္ထဲ ၌ မုိးေရမ်ား စုိရႊဲကာ ပင္ပမ္း ဆင္းရဲဲၾကီးစြာျဖင့္ -လာၾကရသည္ ကို အေၾကာင္းျပဳ၍
“ အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေ၀ ၀ႆံ ၀ု႒ာနံ ဘိကၡဴနံ ကထိနံ အတၳရိတုံ၊
ရဟန္း တုိ႕ ၀ါကြၽတ္ေသာ ရဟန္း တုိ႕အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏ ”
ဟု အစရွိ သည္ျဖင့္ ကထိန္ ခင္းျခင္း (ကထိန္ သကၤန္း) ကုိ ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါသည္။
၁။ ဥစၥာဓန၊ ေပါၾကြယ္၀လည္း၊ ေလာဘ စုံမက္၊ မလွဴရက္က၊ တသက္လွ်ာ လူျဖစ္နာ၏။
၂။ ဘုရား သာသနာ၊ ႀကံဳေတြ႕ပါလည္း၊ ေကာင္းစြာသီလ၊ မတည္ၾကလွ်င္၊ ဘ၀တြက္တာ လူျဖစ္နာ၏။
၃။ သူေတာ္ တရား၊ နာရျငားလည္း၊ ေလးစားႀကိဳးကုတ္၊ အားမထုတ္က၊ ဆုတ္ယုတ္သင့္မွာ လူျဖစ္နာ၏။
၄။ ဗုဒၶ တရား၊ ရွိေနျငားလည္း၊ အမွားႏွစ္ျခဳိက္ လမ္းလြဲလိုက ္က၊ အမုိက္ ထိပ္ဆုံး လူျဖစ္ရႈံး၏။
၅။ လက္ရွိ ဘ၀၊ မရႈံးရေအာင္၊ ဒါန သီလာ၊ ဘာ၀နာ ကုိ၊ မကြာေန႔ည၊ ႀကိဳးစားၾကေလာ့…. ။
Credit-အရွင္ကိတၱိဇယ(ေညာင္ကန္ေအး)
New Myanmar News
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ သိမ္ ေက်ာင္း သည္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ ဥပုသ္ ျပဳျခင္း၊ အျခားေသာ သံဃာ့ ကိစၥ တုိ႔ကိုျပဳ လုပ္ျခင္း တုိ႔၌ အက်ဳိးျပဳေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။
ထုိ႔အတူ သကၤန္း လွဴတာျခင္း အတူတူ “ကထိန္ သကၤန္း” လွဴ ဒါန္းခြင့္ ရျခင္းက ပုိျမတ္သည္ ဟု ဆုိ လုိျခင္းျဖစ္ေပ သည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္း ရာ၌ ထူးျခားခ်က္ မ်ားစြာ
(စည္းကမ္း မ်ားစြာ) ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။
ကထိန္ သကၤန္း အလွဴ ၏ ထူးျခားခ်က္ (စည္းကမ္း တုိ႔ ) ကုိ အနည္း ငယ္မွ် ရွင္းျပပါဦးမည္၊
ကထိန္ သည္ လွဴဒါန္းမႈ ျဖစ္ေပၚ လာပံု အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အခ်ိန္ ကာလ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
အလွဴခံ အားျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ လွဴဒါန္း ဖြယ္ရာ ပစၥည္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လွဴနည္းအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ (၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္ ကင္းလြတ္ခြင့္ ရျခင္း )အက်ိဳး အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ တစ္ျခားေသာ ဒါနတုိ႔ႏွင့္ မတူ “ မူ” မ်ားစြာ ထူးျခားေန သည္ ကုိ ေတြ႔ရွိႏုိင္ေပသည္။
၁။ တျခားေသာ ပစၥည္းတုိ႔ ကို လုိအပ္လွ်င္ မိဘ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၊ေဆြမ်ဳိး ကုိေသာ္လည္း ေကာင္း၊ ဖိတ္မာန္ ထားသူ (ရဟန္း ဒကာ ရဟန္း အမ စသူ) တုိ႔ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႏႈတ္ျမြက္၍ အလွဴခံ ေကာင္း (ေတာင္းေကာင္း )၏ ၊
ကထိန္ သကၤန္း ကိုကား မိဘ ကို ေသာ္မွလည္း ႏႈတ္ျမြက္ ၍ သိေစျခင္းငွာ (အလွဴခံျခင္းငွာ) မအပ္ေပ၊ တစ္ျခား သူတုိ႔ကို ကား အဘယ္မွာ ဆုိဘြယ္ရာ ရွိပါေတာ့အံ့နည္း၊ သူ႔ အလုိလို သဒၶါ တရားျဖစ္ေပၚ၍ လွဴေသာ ကထိန္ သကၤန္း ကိုသာ အလွဴခံခြင့္ ရွိ၏၊ အလွဴ ခံေကာင္း၏ ၊
( ေကာင္းကင္ မွ က်လာေသာ သန္႔ရွင္း ၾကည္လင္ေသာ မုိးေရ မုိးေပါက္ ကဲ့သုိ႕သဒၶါ တရား သန္႕ သန္႔ ေလးျဖင့္ လွဴေသာ “ကထိန္ သကၤန္း” ျဖစ္ရေပမည္။ ယင္း ကဲ့သုိ႕ေသာ ကထိန္သကၤန္း ကိုပင္ “မုိးက် ကထိန္” ဟုေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
(ကထိနံနာမ အတိဥကၠ႒ံ ၀႗တိ ၊ မာတရမၸိ၀ိညာေပတုံ န၀႗တိ၊အာကာသေတာ ၾသတိဏၰသဒိသေမ၀ ၀႗တိ၊)
၂။ ကထိန္သကၤန္း သည္ တစ္ျခားေသာ လွဴဖြယ္ တုိ႕ကဲ့သို႔ လွဴခ်င္သည့္ အခ်ိန္ လွဴခြင့္ မရေပ၊
သတ္မွတ္ ထားေသာ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔ မွ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔ ထိ
တစ္လ တိတိ အခ်ိန္ ကာလ အတြင္းသာ လွဴခြင့္ရွိ၏။ ( ကထိန္ခင္းခြင့္ ရွိ၏ )
က်န္ေသာ အခ်ိန္ မ်ား၌ ကား လွဴခြင့္ လုံး၀ မရွိေပ၊ ထို႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္း သည္ တစ္ႏွစ္ မွ တစ္လ၊ တစ္လ မွ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္ မွ (တစ္ေက်ာင္း ) တစ္ၾကိမ္ သာ လွဴခြင့္ ရွိေလသည္။
၃။ လွဴဖြယ္ ပစၥည္း အားျဖင့္ ကထိန္ ခင္းရန္ အတြက္ သင္းပုိင္၊ ဧကသီ ၊ ဒုကုဋ္ ( ႏွစ္ထပ္ ) သကၤန္း တုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳ း ျဖစ္ရေပမည္။ ( တျခားေသာ လွဴဖြယ္ ပစၥည္းမ်ား ကုိ အျခံအရံ အျဖစ္ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါသည္ )
၄။ လွဴနည္း အားျဖင့္သံဃိက ဒါန အျဖ စ္ သံဃာ အားသာ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပသည္။
(ပုဂိၢဳလ္ စြဲျဖင့္ ပုဂၢလိက ဒါန အျဖစ္ လုံး၀ မလွဴေကာင္းေပ)၊
သံဃာေတာ္မ်ား က ထုိ သကၤန္း ကို အလွဴခံ ယူျပီး သိမ္ အတြင္း၌ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္ ၍ သင့္ေတာ္ သည့္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါး ပါးအား လွဴဒါန္း ရ၏ /။ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္၍ လွဴဒါန္း ရေသာေၾကာင့္ ကထိန္ခင ္းမည့္ သကၤန္း ကို “ ဉတ္သကၤန္း” ဟု ေခၚဆုိၾကေလသည္။
၅။ အလွဴခံေသာ ရဟန္းသည္ လည္း ပုရိမ၀ါ ကပ္၍ (၀ါမက်ိဳး မပ်က္ေသာ ) သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ ေန႔၌
၀ါမွ ကြ်တ္ေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္သာ အလွဴခံ ခြင့္ ရွိေလသည္။
(ထုိရဟန္း တုိ႔တြင္လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ဆုံးျဖစ္ေသာ ရဟန္း ကုိ ပထမ ဦးစားေပး၍ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပ သည္၊ ထုိရဟန္း မရိွမွ မေထရ္ၾကီး စသည့္ ရဟန္း တစ္ပါးပါး အား လွဴဒါန္း ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။)
၆။ အက်ဳိး အားျဖင့္ ကထိန္အာနိသင္ ရေသာ (ကထိန္ ခံေသာ ရဟန္းႏွင့္ အႏုေမာဒနာျပဳေသာ) ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္ ၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္ ႏွင့္သက္ ဆုိင္သည့္ ကင္းလြတ္ခြင့္ (၅) မ်ဳိး ကုိ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေက်ာ္ - ၁ -ရက္ေနမွ စ၍ တေပါင္းလျပည့္ ေန႔ထိ ၅ - လ တုိင္တုိင္ ရရွိၾကေလသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ရႏုိင္ေသာ အက်ဳိး (၅) ပါး
၁။ မပန္ မၾကား ၊ လုိရာသြား ၊ ျပစ္မ်ား မသင့္ၿပီ။
ဒကာ ဒကာမ တုိ႔၏ အိမ္သို႔( ျမိဳ႕တြင္း ရြာတြင္း သို႔ ) သြားလုိ သည့္ အခါ ထင္ရွားရွိေသာရဟန္း ကုိ ခြင့္မပန္ ပဲ သြားႏိုင္ ပါသည္ ။
(အကယ္ ၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရမူ ခြင့္မပန္ ပဲ သြားလွ်င္ အာပတ္သင့္၏ )
၂။ သုံးထည္ ထဲမွာ ၊ ထားလုိရာ ၊ ထားကာ သြားႏုိင္သည္။
တိစီ၀ရိတ္ ဓုတင္ေဆာင္ ရဟန္းေတာ္ ျဖစ္လွ်င္ သကၤန္း သုံးထည္ တုိ႕တြင္(သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ )တစ္ ထည္ ထည္ကို ထားခဲ့ျပီး ၍ သြားလုိရာ သြားႏုိင္ပါသည္။
(အကယ္၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရပဲ သကၤန္းတစ္ ထည္ထည္ ကုိ ထားခဲ့ျပီး ၍ သြားလုိုရာ သြားလွ်င္ အာပါတ္ သင့္၏ )
၃။ ေလးပါး တူပင္ ၊ ဂိုဏ္းေဘာဇဥ္ ၊ စားလွ်င္ စားႏိုင္သည္။
ပင့္ဖိတ္သူ ဒကာ၊ ဒကာမ တုိ႔က အပင့္အဖိတ္ မတတ္၍ အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ ထမင္းစားၾကြပါ ဘုရား၊မုန္႔ဟန္းခါး စား ၾကြပါ ဘုရား၊ စသည္ျဖင့္ မအပ္ေသာ အသုံး အႏႈံးျဖင့္ ပင့္ ဖိတ္ေသာ္လည္း ဘုဥ္းေပး ခြင့္ ရွိ၏၊
(အကယ္ ၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရပဲ ဘုဥ္းေပးလွ်င္ အာပါတ္ သင့္၏)
၄။ သကၤန္းမ်ားစြာ ၊ ငါးလ မွာ ၊ သိမ္းကာ ထားႏုိင္သည္။
မိမိ ရရွိေသာ သကၤန္း ကို အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ (သကၤန္း ကာလ- ၅ -လ အတြင္း ) ထားပုိင္ခြင့္ ရွိသည္၊
( အကယ္ ၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရရွိပဲ မိမိ ပုိင္ သကၤန္းကုိ အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ ထားရွိ ပါက - ၁၀ - ရက္ေက်ာ္လွ်င္ အာပါတ္သင့္၏)။
၅။ သံဃာ လွဴျငား ၊ သကၤန္း မ်ား ၊ သူအား သာ ျဖစ္သည္။
ကထိန္ခင္းေသာေက်ာင္း ၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ ခင္းေသာ(ကထိန္ အာနိသင္ရေသာ) ရဟန္း တုိ ႔ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ခြင့္ ရွိသည္။
(အကယ္၍ ကထိန္ အာနိသင္ မရပဲ ထုိကဲ့သုိ႕စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ လွ်င္ အာပါတ္သင့္ႏုိင္၏ )။
ကထိန္ႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ ရဟန္းေတာ္မ်ား ထူးျခားေသာ အက်ိဳး တုိ႔ကုိ႕ ရရွိႏုိင္ သကဲ့သုိ႔ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္းၾကေသာ အလွဴရွင္မ်ား မွာလည္း အက်ဳိးထူး မ်ား ရရွိႏုိင္ပါသည္။
လွဴသူမွာ လဲ ၊ နည္းတူပဲ ၊ ရျမဲက်ဳိးငါးမည္ ။
၁။ တားဆီးကင္းကြာ ၊ လြတ္လပ္စြာ ၊ လုိရာသြားႏုိင္သည္ ။
မိမိ သြားလိုုရာ အရပ္သို႔ အဆီး အတား အပိတ္အပင္ အေႏွာင့္ အရွက္ မရွိ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ သြားလာ ႏုိင္သည္။
၂။ တာ၀န္ ကိစၥ၊ မေလးရ၊ ေပါ့လွေလေတာ့သည္ ။
မည္သည့္ ကိစၥပဲ ေဆာင္ရြက္ေဆာင္ရြက္ တာ၀န္ၾကီး ေလးသည္ဟု မရွိ ၊ေပါ့ေပါ့ ပါးပါးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ေဆာင္ ရြက္ႏုိ င္သည္။
၃။ စားလုိရာ မ်ား ၊ စားေသာ္ျငား ၊ ေဘးကား မျဖစ္ျပီ။
မည့္သည့္ အစားအစာ ကုိပဲ စားစား အစား အေသာက္ ေၾကာင့္ ေဘးျဖစ္ျခင္း ၊ အစာ အဆိပ္ သင့္ျခင္း မျဖစ္ႏုိင္။
(အစာကုိ ေၾကညက္ ေအာင္ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ေသာ ပါစက ၀မ္းမီးနွင့္ ျပည့္စုံသည္ )။
၄။ ပစၥည္း အမ်ား ၊ သိမ္းပုိက္ထား ၊ ေဘးကား မရွိျပီ။
မိမိ ပုိင္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းမ်ာ း ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီး တတ္ေသာ ေဘးရန္ မ်ား မက်ေရာက္ႏုိင္။
၅။ ကိုယ့္ ပစၥည္းမ်ား ၊ သူတစ္ပါး ၊ ယူသြား ကင္းပသည္ ။
မိမိ ပိုင္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာ မ်ားကုိ မိမိ က မေပးပဲ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မယူႏုိင္ ၊ မသိမ္းပုိက္ႏုိင္။
ကထိန္ ဒကာ၊ က်ိဳးငါးျဖာ၊ ေကာင္းစြာ ရႏုိင္သည္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းေသာ အလွဴ ရွင္မ်ားမွာ
၁။ ေရႊ အဆင္းကဲ့သုို႔ ၀ါ၀င္းေသာ အသား အေရရွိျခင္း၊
၂။ ခႏၶာကုိယ္ ၌ ( ျမဴ စေသာ ) အညစ္ အေၾကး ကင္းစင္ျခင္း၊ ( အလွဖ်က္ အနာ အဆာ မရွိျခင္း ) ၊
၃။ ခႏၶာကုိယ္ႏူးညံ့ေျပျပစ္ျခင္ း၊
၄။ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္၀ါ ေတာက္ပျခင္း၊
၅။ ညိဳေရႊျဖဴနီစေသာ ေခတ္ေပၚ အ၀တ္ အထည္ အမ်ဳိးမ်ဴိးကို ဆင္ျမန္းခြင့္ ၀တ္ဆင္ခြင့္ရျခင္း၊
၆။ ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါ စသူတို႔ကဲ့သုိ႔ မဟလႅတာ တန္ဆာ ကုိ ဆင္ျမန္းခြင့္ ရရွိ ျခင္းတုိ႔ႏွင့္
၇။ အရဟတၱ ဖုိလ္ေပါက္ နိဗၺာန္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္ျခင္း
ဟူေသာ သကၤန္း လွဴရျခင္း အက်ဳိးတရား မ်ားစြာ တုိ႔ကိုလည္း ရရွိႏုိင္ ေပသည္။
ကထိန္ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာပုံ သမုိင္းအက်ဥ္း
သုံးေလာက ထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား သည္ သာသနာျပဳရာ ၌ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ သဖြယ္ျဖစ္ေသာ
သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္ သူေဌး (သူေဌးကေတာ္ ပုညလကၡဏေဒ၀ီ) ေဆာက္လုုပ္ လွဴဒါန္းအပ္ေသာ
ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။
ထုိစဥ္ အခါ ေတာရေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနထိုင္ျခင္း ၊
*အာရည က ဓုတင္၊ ဆြမ္း ခံ၍ဘုဥ္းေပးျခင္း ၊
*ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္၊ လူတုိ ႔က မသုံး လုိ၍ အမိႈက္ပုံ စသည္၌ စြန္႔ပစ္ ထားေသာ ေျမမႈန္႔ အလိမ္း လိမ္း ကပ္ျငိေနေသာ အ၀တ္စုတ္ ကို သကၤန္းခ်ဳပ္ ဆုိးကာ၀တ္ရုံ သုံး ေဆာင္ျခင္း ၊
*ပံသူကူ ဓုတင္၊ သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ဟူ ေသာ သကၤန္း သုံးထည္ ကုိ အျမဲေဆာင္ျခင္း ၊
*တိစီ၀ရိက္ ဓုတင္၊ ယင္း ဓုတင္ အက်င့္ျမတ္ တုိ႔ကုိ က်င့္ သုံးၾကေသာ ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္ သုံးက်ိပ္ တုိ႔သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရား ကို ဖူးျမင္ရန္ သာ၀တိၲျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ သို႔လာၾက ရာ ၀ါဆုိရက္ နီးကပ္ေန ၍ သာ၀တၴိ ျပည္ သုိ႕လည္း ၀ါဆုိရန္ မမီွေတာ့သည့္အတြက္ လမ္းခရီးအၾကား
သာ၀တိၲ ျပည္နွင့္ ေျခာက္ ယူဇနာ ေ၀းေသာ (တစ္ယူဇနာ- ၈ -မုိင္ႏႈန္း ) သာေကတျမိဳ႕၌သာ ၀ါဆုိၾကရရွာေလသည္။
ထုိ ရဟန္းေတာ္ သုံးက်ိပ္ တုိ႔ သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားႏွင့္ “နီးလွ်က္ နဲ႕ေ၀း” ျဖစ္ေနၾကေသာေၾကာင့္
မေပ်ာ္ ပိုက္ပဲ တစ္၀ါတြင္း လုံ၊ ေနၾကရေလသည္။
၀ါကား ကြ်တ္ေလျပီ၊ သိုု႔ေသာ္ မုိးကား မလြတ္ ေသးေပ၊ မုိးလြတ္သည္ ထိလည္း အခ်ိန္ကုန္ ခံ၍ ေစာင့္ မေနနုိင္ေတာ့ေပ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါကြ်တ္ ၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ မိမိတုိ႔ ၀ါဆုိ ရာ သာေကတ မွ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ သာ၀တိၳ သုိ႔ မုိးထဲေရထဲ ရႊံထဲ ဗြက္ထဲ မွာပင္ ဘုရားရွင္ ကုိ ဖူးျမင္ရန္ ဆႏၵ ျပင္းျပ ၾက သျဖင့္ မုိးေရ စုိရႊဲ ပင္ပန္း ဆင္းရဲစြာၾကြေတာ္မူ ၾကရေလသည္။
ဘုရားရွင္ ထံေမွာက္ ေရာက္ၾက၍ လက္အုပ္ ခ်ီမုိး ရွိခုိးၾကျပီး သင့္ေတာ္ရာ ၌ ထုိင္ေနၾကေသာ
ထုိ ဘဒၵ ၀ဂၢီ ညီေနာင္ သုံးက်ိပ္ တုိ႔အား ဘုရားရွင္ က“ရဟန္းတုိ႕ အသုိ႔နည္း၊ က်န္းမာၾကကုန္၏ေလာ၊ မွ်တၾကကုန္ ၏ေလာ၊ အညီ အညြတ္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ မျငင္း ခုံဘဲ ခ်မ္းသာစြာ ၀ါကပ္ ခဲ့ၾကပါကုန္ ၏ေလာ၊ ဆြမ္း အတြက္ မပင္ပမ္း ပဲ ရွိၾကပါကုန္ ၏ေလာ”ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူရာ၊
ရဟန္းေတာ္မ်ားက........
“ က်န္းက်န္း မာမာ မွ်မွ် တတ ညီညီ ညြတ္ညြတ္ ႏွင့္ ေနခဲ့ၾကရပါသည္ ၊ ဆြမ္း အတြက္ လည္း မပင္ပမ္းပဲ ရွိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ သာ၀တိၳ သုိ႔ ၀ါဆုိ မီွရန္ လာၾကပါေသာ္လည္း ၀ါဆုိရက္ နီးကပ္လြန္း သျဖင့္ လမ္း ခရီးအၾကား သာေကတ ၌သာ ၀ါဆုိ ခဲ့ၾကရ ပါသည္၊ ၀ါကြ်တ္ ၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ ဆုိရင္ပဲ မိုးထဲ ေရထဲ ရႊဲ႕ထဲ ဗြက္ထဲ စုိရႊဲေသာ သကၤန္း မ်ားျဖင့္ ပင္ပင္ ပမ္းပမ္း လာခဲ့ၾကရပါသည္ဘုရားဟု” အေၾကာင္းစုံ ကုိ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား အား ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။
ထုိပါေ၀ယ်က တုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ တို႔၏ ႏွစ္ထပ္ သကၤန္း ကုိယ္စီ ေဆာင္ထားၾကလွ်က္ မုိးထဲေရထဲ ရႊြ႔ံထဲ ဗြက္ထဲ ၌ မုိးေရမ်ား စုိရႊဲကာ ပင္ပမ္း ဆင္းရဲဲၾကီးစြာျဖင့္ -လာၾကရသည္ ကို အေၾကာင္းျပဳ၍
“ အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေ၀ ၀ႆံ ၀ု႒ာနံ ဘိကၡဴနံ ကထိနံ အတၳရိတုံ၊
ရဟန္း တုိ႕ ၀ါကြၽတ္ေသာ ရဟန္း တုိ႕အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏ ”
ဟု အစရွိ သည္ျဖင့္ ကထိန္ ခင္းျခင္း (ကထိန္ သကၤန္း) ကုိ ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါသည္။
၁။ ဥစၥာဓန၊ ေပါၾကြယ္၀လည္း၊ ေလာဘ စုံမက္၊ မလွဴရက္က၊ တသက္လွ်ာ လူျဖစ္နာ၏။
၂။ ဘုရား သာသနာ၊ ႀကံဳေတြ႕ပါလည္း၊ ေကာင္းစြာသီလ၊ မတည္ၾကလွ်င္၊ ဘ၀တြက္တာ လူျဖစ္နာ၏။
၃။ သူေတာ္ တရား၊ နာရျငားလည္း၊ ေလးစားႀကိဳးကုတ္၊ အားမထုတ္က၊ ဆုတ္ယုတ္သင့္မွာ လူျဖစ္နာ၏။
၄။ ဗုဒၶ တရား၊ ရွိေနျငားလည္း၊ အမွားႏွစ္ျခဳိက္ လမ္းလြဲလိုက ္က၊ အမုိက္ ထိပ္ဆုံး လူျဖစ္ရႈံး၏။
၅။ လက္ရွိ ဘ၀၊ မရႈံးရေအာင္၊ ဒါန သီလာ၊ ဘာ၀နာ ကုိ၊ မကြာေန႔ည၊ ႀကိဳးစားၾကေလာ့…. ။
Credit-အရွင္ကိတၱိဇယ(ေညာင္ကန္ေအး)
New Myanmar News
No comments:
Post a Comment