Wednesday, November 2, 2016

ဆုေတာင္းျခင္း




(၁) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း ေဒါသ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၂) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း ေလာဘ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၃) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း စိတ္မနာတတ္သူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၄) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း အခ်စ္ မရွိသူျဖစ္ပါရေစ။
(၅) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း အနာေရာဂါ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၆) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း သူတစ္ပါးကို ဒုကၡမေပးတတ္သူ ျဖစ္ပါရေစ။


ဗုဒၶဘာသာဝင္ တို႔သည္ အလွဴ    တစ္ခုကိုျပဳၿပီးတိုင္း ဆုေတာင္းသည့္ အေလ့ ရွိၾကသည္။ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ ၏ အေရးပါေသာ ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ ေတာင္းဆိုေလ့ ရွိၾကသည့္ ဆု အမ်ားစုမွာ အသက္ရွည္လိုျခင္း၊ က်န္းမာလိုျခင္း၊ စီးပြား တိုးတက္လိုျခင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းလိုျခင္းႏွင့္ ဘဝ လိုအပ္ခ်က္မ်ားစြာ တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။


ထိုသို႔ ဆုမ်ားစြာကို ေတာင္းသည့္ အခါ ေတာင္းေသာ ဆုမ်ား ရရွိသည္ မ်ားလည္း ရွိသည္။ မရရွိၾက သည္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာတြင္ သာမန္ ခ်မ္းသာမွ အစျပဳ၍ ဘုရား အျဖစ္တိုင္ေအာင္ ဆုေတာင္းမႈကို ေရွးဦးစြာျပဳရေၾကာင္း၊ ၿပီးလွ်င္ ေတာင္းသည့္ ဆု အေလ်ာက္ လိုအပ္သည့္ ပါရမီမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရေၾကာင္း ပါဠိစာေပတြင္ ညႊန္ျပထား ပါသည္။


ဘုရား အျဖစ္တိုင္ေအာင္ ဆုလာဘ္မ်ားကို ဆုေတာင္း႐ံု သက္သက္ျဖင့္ ရရွိႏိုင္သည္ဟု ပါဠိစာေပတြင္ ညႊန္းဆိုထားျခင္းမရွိပါ။


ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ လက္ထက္က လူ ပုဂၢိဳလ္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမ တို႔ ဘုရားရွင္ထံ  တြင္ျဖစ္ေစ၊ အဂၢသာဝက၊ မဟာသာဝကႏွင့္ အျခားရဟန္းမ်ား အထံတြင္ျဖစ္ေစ ဆုေတာင္းၾကေသာအခါ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားက ေတာင္းေသာ ဆုမ်ား ျပည့္စံုၾကပါေစဟု ျပန္လည္ မိန္႕ဆိုၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။


ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တို႔သည္ တရား အရွည္ကို ေဟာေလ့ မရွိဘဲ ေတာင္းေသာ ဆုမ်ား၊ လိုအပ္ေသာ ဆုမ်ား လျပည့္ည တြင္ ထြက္ေပၚေသာ ေရႊလမင္းႀကီး ကဲ့သို႔ ဝင္းဝင္း ပပ ျပည့္ဝ ၾကပါေစဟု ဆုကိုသာ ေပးေလ့ ရွိေၾကာင္းကို ပါဠိ စာေပတြင္ ေတြ႕ရသည္။ ဆိုခဲ့ ၿပီးသည္ မ်ားကို ေထာက္ဆ၍ ေကာင္းမႈကိုျပဳၿပီးတိုင္း ဆုေတာင္းသင့္သည္ဟု မွတ္သားရပါမည္။


ယေန႔ေခတ္ အခါတြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ တို႔သည္ ေစတီ ပုထိုးမ်ားႏွင့္ ရဟန္း သံဃာေတာ္ တို႔၏ အထံတြင္ ဆုေတာင္းေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ ျမန္မာ တို႔၏ႏွလံုးသားတြင္ အျမစ္တြယ္ ေနၿပီ ျဖစ္ရကား ေတး သီခ်င္းမ်ား၊ ပ်ိဳ႕၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာမ်ား၊ ရတု၊ ေတာလားမ်ားႏွင့္ ေရွးက်သည့္ ျမန္မာစာေပမ်ားတြင္ပါ ဆုေတာင္းျခင္းမ်ားကို တစ္သီး တစ္သန္႔ ေတြ႕ရသည္။


အရွင္မဟာ သီလဝံသ ၏ ဆုေတာင္းခန္း ပ်ိဳ႕သည္ ေရွးေခတ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တို႔ ဆုေတာင္းမႈကို မည္မွ် ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးသည္ ကို ေဖာ္ျပသည့္ အေကာင္းဆံုး သာဓက က်မ္းစာ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဆုေတာင္းမႈကို ပါဠိ ပညာရွင္ တို႔ လက္ခံ က်င့္သံုး သည္ကိုလည္း ျပရာေရာက္သည့္ သာဓက လည္း ျဖစ္ပါသည္။ အရွင္ ၏ အျမင္တြင္ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ စိတ္ကို တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု အားေပးရာေရာက္သည္၊ ႏွစ္သိမ့္ရာေရာက္ သည့္အတြက္ အားေပးသင့္သည့္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုဟု ျမင္ပါသည္။





ဘဝတြင္ တစ္ခါ တစ္ရံ လက္လွမ္း မမီသည့္ အရာမ်ားကို တစ္ကယ္ မရရွိသည့္တိုင္ ဘုရားေရွ႕၊ သံဃာေရွ႕၊ ေစတီေတာ္ တို႔ေရွ႕တြင္ ဆုမ်ား အျဖစ္ ေဖာေဖာ သီသီ ေတာင္းဆို လိုက္ရလွ်င္ စိတ္မ်ားစြာ သက္သာရသည္ ကို ဆုေတာင္းေလ့ ရွိသူတိုင္းက သိၾကသည္။ သတိျပဳသင့္သည္မွာ မည္သည့္ တန္ဖိုးရွိသည့္ အရာမွ် ဆုေတာင္း သက္သက္ျဖင့္ မရရွိတတ္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။ လိုခ်င္ သည့္ ဆုသည္ အဖိုး ထိုက္တန္ေလေလ ထိုဆု အတြက္ လံု႔လ အားထုတ္ရမႈသည္လည္း ႀကီးမားရေလေလပင္ ျဖစ္ပါသည္။


ဘုရားျဖစ္ခ်င္လြန္း သျဖင့္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား အထံ တြင္ ဘုရား ဆုေတာင္းခဲ့ေသာ သုေမဓာ ရွင္ရေသ့သည္ ေလး အသေခ်ၤ၊ ကမၻာ တစ္သိန္း ဒုက ၡမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားရင္း အမ်ားတစ္ကာ မျပဳႏိုင္သည့္ ဘဝ အရင္းအႏွီး မ်ားကို ျမႇဳပ္ႏွံ ခဲ့ရပံုကို ငါးရာ့ ငါးဆယ္ ဇာတ္နိပါတ္ ေတာ္မ်ားတြင္ ေလ့လာသိရွိႏိုင္သည္။


ဆုေတာင္းသည့္ အခါ ေကာင္းေသာ ဆုတြင္မကဘဲ လြန္စြာၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္သည့္ ဆု မ်ားကိုလည္း ေတာင္းေလ့ ရွိၾကသည္ကို လက္ေတြ႕ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္မက ဆဒၵန္ဆင္မင္း ဝတၳဳတြင္ ေတြ႕ရသည္။ စူဠ သုဘဒၵါ သည္ လင္သား အေပၚ အမ်က္ထားၿပီး ေနာင္ဘဝတြင္ လင္သားကို အႏိုင္ရသူျဖစ္ရၿပီး၊ လင္သား ၏ အစြယ္ ကို နားေတာင္းလုပ္ၿပီး ပန္ဆင္ႏိုင္သူ ျဖစ္ရေစရန္ ဆုေတာင္းေၾကာင္း ေလ့လာရသည္။


မည္သည့္ ဆုကို ေတာင္းသည္ျဖစ္ေစ ေတာင္းဆို သူ၏ စိတ္သည္ ထိုဆု အတြက္ အမွန္တစ္ကယ္ ျပင္းျပ ထက္သန္ၿပီး ေတာင္းသည့္ ဆုကို ရေစတတ္သည့္ အားထုတ္ႀကိဳးစား ဖြယ္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းလွ်င္ မိမိ ေတာင့္ တေသာဆု သည္ အမွန္တစ္ကယ္ ရရွိတတ္ေၾကာင္း စာေပ အေထာက္အထား၊ လက္ေတြ႕အေထာက္ အထားမ်ားအရ အတည္ျပဳႏိုင္ပါသည္။


လူတို႔တြင္ ဘဝတစ္ခု အတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ၊ ဘဝမ်ားစြာ အတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ ဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိေၾကာင္းကို မွတ္သား ရပါမည္။ ဘဝတစ္ခု အတြက္ ရင့္က်က္ၿပီး သူတို႔သည္ ဘဝတစ္ခု ေကာင္းစားမႈကို ဆုေတာင္းေလ့ရွိၿပီး ဘဝမ်ားစြာ အတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ မ်ားမွာမူ ဘဝ မွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ဆုေတာင္းေလ့ ရွိေၾကာင္းကို ေတြ႕ရသည္။


ဘဝ တစ္ခုတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ ဟူသည္ စာေရးသူ အရွင္ အပါအဝင္ စာဖတ္သူ အမ်ားကို ရည္ညႊန္း ပါ သည္။ ဘဝ မ်ားစြာတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ ဟူသည္ တရား အျမင္ကို ရရွိၿပီးသူမ်ားကို ရည္ညႊန္းပါသည္။


အရွင္ ၏ ယခု စာတမ္းတြင္ ဘဝတစ္ခု အတြက္ ရင့္က်က္ၿပီး သူတို႔၏ မဆံုးႏိုင္သည့္ ေန႔စဥ္ ဆုေတာင္းမ်ား ကို အေသးစိတ္ မေဖာ္ျပေတာ့ဘဲ ဘဝမ်ားစြာ အတြက္ ရင့္က်က္ၿပီး ၾကေသာ သူတို႔၏ အတု ယူဖြယ္ ဆုေတာင္း ပံု မ်ားကို ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ပါသည္။



ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ကဏွဇာတ္ ဟူ၍ရွိပါသည္။ ကဏွ ရေသ့ႀကီး တရားက်င့္ရာ သစ္ပင္ အရိပ္ သို႔ သိၾကားမင္းေရာက္လာၿပီး အရွင္ရေသ့ အလိုရွိေသာ ဆုကို ေတာင္းဆိုပါဟု ဆုျဖင့္ ဖိတ္မန္ ေသာေၾကာင့္ ကဏွရေသ့သည္ အရွင္သိၾကားမင္း သင္ ေပးႏိုင္မည္ဆိုက ေပးပါဟု အစခ်ီၿပီး မွတ္သား အတုယူဖြယ္ ဆုေျခာက္မ်ိဳး ကို ေတာင္းဆို လိုက္ပါသည္။


(၁) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း ေဒါသ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၂) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း ေလာဘ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၃) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း စိတ္မနာတတ္သူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၄) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း အခ်စ္မရွိသူျဖစ္ပါရေစ။
(၅) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း အနာေရာဂါမရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၆) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း သူတစ္ပါးကို ဒုကၡမေပးတတ္သူ ျဖစ္ပါရေစ။


ကဏွ ရေသ့ႀကီး၏ ဆုေတာင္းေျခာက္မ်ိဳးကို သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ဘဝတစ္ခု ခ်မ္းသာရန္ အတြက္ တစ္စံု တစ္ရာ ဆုေတာင္း မပါသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ စာဖတ္သူ တို႔ ေန႔စဥ္ေတာင္းဆို တတ္သည့္ ဆု မ်ားႏွင့္ မ်ားစြာပင္ ကြာျခားေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ 


အတုယူ သင့္သည့္ မွတ္သားဖြယ္ ဆုေတာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကဏွ ဟူေသာ ပါဠိ အမည္မွာ အမည္း = Black ဟု ျမန္မာျပန္ဆိုရပါသည္။ ဇာတ္လမ္း အမည္သည္ အမည္း ဇာတ္ ဟု နာမည္ ေခၚဆို ထားေသာ္ လည္း ကဏွ ရွင္ရေသ့ ေတာင္းေသာ ဆု မ်ားမွာ မည္မွ်ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းသည္ကို စာဖတ္သူ သိၿပီး အတိုင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

 ေလာကတြင္ တစ္ခါ တစ္ရံ ဂုဏ္ႏွင့္ျဒပ္ ထပ္တူ မက်သည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္လည္း ကဏွ ဇာတ္မွ ဆုေတာင္း မ်ားကဲ့သို႔ အတုယူသင့္သည့္ ဆုေတာင္းမ်ားကို ေတာင္းဆိုသြားၾကသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားႏွင့္လူပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာပင္ ရွိပါသည္။ ထို အထဲမွ ဒီပဲယင္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဆုေတာင္းဆယ္မ်ိဳးကို စာဖတ္သူသို႔ တင္ျပလိုပါသည္။

ဒီပဲယင္း ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ တတိယ ေရႊက်င္ သာသနာပိုင္ျဖစ္ၿပီး ပရမတၳစကၡဳ က်မ္း အပါအဝင္ က်မ္းေပါင္း မ်ားစြာကို သာသနာေတာ္ အတြက္ ေရးသားခဲ့သည့္ က်မ္းျပဳ ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါး ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဘြဲ႕ေတာ္ အမည္မွာ ဘဒၵႏၱဥာဏဝရ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သူ၏ ပရမတၳစကၡဳ က်မ္းနိဂံုးတြင္ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပမည့္ ဆု ဆယ္မ်ိဳးကို ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။


(၁) ငါသည္ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို လိုလားသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၂) သူ တစ္ပါးတို႔သည္လည္း ငါ့ အက်ိဳးကို လိုလားၾကပါေစ။
(၃) ငါသည္ သူတစ္ပါး၏ ဆင္းရဲ ဒုကၡကို မႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၄) ငါ၏ ဆင္းရဲ ဒုကၡကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔က မလိုလားၾကပါေစႏွင့္။
(၅) ငါသည္ အျခား သတၲဝါမ်ားကို ညႇဥ္းဆဲတတ္သူ မျဖစ္ပါေစႏွင့္။
(၆) ငါ့အားလည္း အျခား သတၲဝါတို႔က မညႇဥ္းဆဲၾကပါေစႏွင့္။
(၇) ငါသည္ သူတစ္ပါး၏ ရန္သူ မျဖစ္ပါရေစႏွင့္။
(၈) သူတစ္ပါးသည္လည္း ငါ၏ ရန္သူ မျဖစ္ပါေစႏွင့္။
(၉) သတၲဝါ အေပါင္းသည္ လမ္းေကာက္ ကို ေရွာင္ရွား ၍ လမ္းေျဖာင့္ ကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ။

(၁၀) ငါသည္လည္း လမ္းေကာက္ ကိုေရွာင္ရွား ၍ လမ္းေျဖာင့္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္သူ ျဖစ္ရပါေစ။


အထက္တြင္ တင္ျပခဲ့သည္မ်ားမွာ ဒီပဲယင္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ က်မ္းျပဳ  ဆုေတာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဆုေတာင္း ဆယ္မ်ိဳး ကို သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ဆရာေတာ္ႀကီး သည္ ေလာကီ စည္းစိမ္ႏွင့္ ဘဝ ခံစားမႈ တစ္စံုတစ္ရာ ကို ဆုမေတာင္းဘဲ လူသားတို႔ အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ကိုသာ ဆုေတာင္းခဲ့သည္ ကို အတုယူေလးစားဖြယ္ ေလ့လာရပါသည္။


ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္ေတာ္မွာပင္ အျခား ထင္ရွား သည့္ ဆုေတာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ ဆက္စပ္ေသာ ဇာတ္လမ္း တစ္ခု မွာ အကိတိၲဇာတ္ ျဖစ္ပါသည္။ အကိတိၲဇာတ္လမ္း သည္ လည္း အထက္တြင္တင္ျပခဲ့ေသာ ကဏွဇာတ္ႏွင့္ အသြား ဆင္တူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆုေတာင္းပံုခ်င္းကား ကြာျခားပါသည္။


အကိတိၲ ဟူေသာ ပါဠိ အမည္မွာ အ+ကိတိၲ = မထင္ရွားသူ၊ မထင္ရွားျခင္း ဟူ၍ ျမန္မာ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဇာတ္လမ္း တြင္ ပါဝင္ေသာ အကိတိၲရေသ့ ၏ ဆုေတာင္းမ်ားမွာ ကမၻာေက်ာ္ ဆုေတာင္းမ်ား ဟူ၍ပင္ ေခၚဆို ထိုက္လွပါသည္။



အကိတိၲ ရွင္ရေသ့ ၏ မွတ္သား အတုယူဖြယ္ ဆုေတာင္းမ်ားမွာ -....


(၁) ေလာဘ မရွိသူ ျဖစ္ရပါလို၏။
(၂) ေဒါသ မရွိသူ ျဖစ္ရပါလို၏။
(၃) လူမိုက္ ကို ဘဝ ဆက္တိုင္း မေတြ႕ မျမင္ရပါေစႏွင့္။
(၄) လူမိုက္ အေၾကာင္း ဘဝ ဆက္တိုင္း မၾကားရပါေစႏွင့္။
(၅) လူမိုက္ႏွင့္ ဘဝ ဆက္တိုင္း မိတ္ေဆြ မျဖစ္ရပါေစႏွင့္။
(၆) လူမိုက္ႏွင့္ ဘဝ ဆက္တိုင္း စကား မေျပာရ   ပါေစႏွင့္။
(၇) လူမိုက္အား ဘဝဆက္တိုင္း မႏွစ္သက္  ရပါေစႏွင့္။
(၈) ပညာရွိကို ဘဝဆက္တိုင္း ေတြ႕ျမင္ရပါေစ။
(၉) ပညာရွိ အေၾကာင္း ဘဝဆက္တိုင္း ၾကားရပါေစ။
(၁၀) ပညာရွိႏွင့္ ဘဝ ဆက္တိုင္း မိတ္ေဆြ ျဖစ္ရပါေစ။
(၁၁) ပညာရွိႏွင့္ ဘဝ ဆက္တိုင္း စကားေျပာခြင့္ရပါေစ။
(၁၂) ပညာရွိကို ဘဝ ဆက္တိုင္း ႏွစ္သက္သူျဖစ္ရပါေစ။
(၁၃) နံနက္ အ႐ုဏ္တက္ အခ်ိန္တြင္ ဆြမ္းေဘာဇဥ္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာပါေစ။
(၁၄) သီလရွိေသာ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ား လာေရာက္  အလွဴခံၾကပါေစ။
(၁၅) ဆြမ္းေဘာဇဥ္ မ်ားသည္ လွဴ၍ မကုန္ခန္းသည္ ျဖစ္ပါေစ။
(၁၆) လွဴစဥ္ စိတ္ၾကည္လင္ပါရေစ။
(၁၇) လွဴၿပီးေနာက္တြင္ ေနာင္တမရသည္ ျဖစ္ရပါေစ။
(၁၈) သိၾကားမင္းသည္ ငါ၏ အထံသို႔ ေနာက္ မလာပါေစႏွင့္။



အကိတိၲရွင္ရေသ့၏ ဆုေတာင္းမ်ားကို ၿခံဳငံုေလ့လာလွ်င္ ရေသ့ႀကီး၏ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အက်င့္ျမင့္ျမတ္ ပံုကို ေတြ႕ျမင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။


ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးသည့္ သူေတာ္ သူျမတ္ သံုးဦး၏ ဆုေတာင္းမ်ားတြင္ ဘဝ အတြက္ ရလိုသည္မ်ား ကို ဆုေတာင္းသည္ထက္ မရ လိုသည္မ်ား ကိုသာ ဆုမ်ား အျဖစ္ ေတာင္းဆိုၾက သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယေန႔ လူတို႔ ေန႕စဥ္ေတာင္း ဆိုေနၾကေသာ ဆုေတာင္းမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာ ျခားနားသည္ကိုေတြ႕ရပါမည္။



ဆုေတာင္းမ်ား တြင္လည္း ေအးခ်မ္းမႈ အရိပ္အေယာင္ မ်ားကို ခံစား ေတြ႕ျမင္ရသည္။ မိမိ ဘဝတြင္ ျဖစ္ခ်င္သည္ ရလိုသည္ မ်ားထက္ ကမၻာေလာက ရွိ လူအမ်ား၊ သတၲဝါ အမ်ား၏ ခ်မ္းသာ မႈ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ကို အေလးေပး ဆုေတာင္းတတ္ၾကသည္ကို အတုယူ ဖြယ္ေတြ႕ရ သည္။ အတုယူသင့္သည္ ဟု စာေရးသူ ထင္ ျမင္မိပါသည္။


ပါဠိ စာေပတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ေအးခ်မ္းသည့္ ဆုေတာင္းမ်ား ရွိသကဲ့သို႔ အလြန္ ရက္စက္သည့္ ဆုမ်ားစြာကို ေတာင္းၾကသူမ်ားကိုလည္း မ်ားစြာ မွတ္တမ္း တင္ထားပါသည္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ ဆုေတာင္း မ်ားျဖစ္သည့္တိုင္ ထိုဆု မ်ားကို ေတာင္းဆို သူမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္ပံု၊ လံု႔လ ပေယာဂႀကီးမႈတို႕ေၾကာင့္ ဆုေတာင္းမ်ားသည္လည္း အံ့ဩဖြယ္ ျပည့္ဝသည္ မ်ားကို ပါဠိ နိကာယ္က်မ္းႀကီးမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားပါေသးသည္။


ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးသည့္ မ်ားစြာေသာ ဆုေတာင္းမ်ားကို ေလ့လာ သိမွတ္ၿပီး စာဖတ္သူ အေနျဖင့္ မိမိ ဘဝႏွင့္ မိမိ  ပတ္ဝန္းက် င္ပါ ၿငိမ္းေအး၊ ခ်မ္းသာေစသည့္ ဆုမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေတာင္းဆိုတတ္ၿပီဟု စာေရးသူ ယူဆပါသည္။ မိမိခ်မ္းသာလွ်င္ ေကာင္းသည္၊ မိမိ မိသားတစ္စုခ်မ္းသာလွ်င္ ပို၍ေကာင္းသည္၊ မိမိေနသည့္ႏိုင္ငံ ခ်မ္းသာလွ်င္ ပို၍ပို၍ ေကာင္းသည္။ တစ္ကမၻာလံုး ခ်မ္းသာလွ်င္ကား အေကာင္းဆံုးဟု စာေရးသူ ယူဆပါသည္။

စာဖတ္သူ အေနျဖင့္ တစ္ကမၻာလံုးရွိ လူတို႔ ခ်မ္းသာ ေစမည့္ ဆုထူး ဆုျမတ္မ်ားကို ေတာင္းဆို ရရွိၾကပါေစဟု ဆုမြန္ျပဳအပ္ပါသည္။





(က်မ္းကိုး-ကဏွဇာတက။ အကိတိၲဇာတက။ ဇာတက ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အ႒ကထာမ်ား၊ ပရမတၳစကၡဳက်မ္း၊ ဥပရိပဏၰာသအ႒ကထာ၊ အႏုပဒဝဂ္၊ သခၤါ႐ူပပတိၲ သုတၲဝဏၰနာတို႔ကို ကိုးကားပါသည္။)
ေမတၲာျဖင့္ . . .

အရွင္ေကဝလ(အလင္းစက္)



No comments:

Post a Comment