ထိုင္း က ျမန္မာ လိင္ အလုပ္သမားမ်ား ဘဝ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း

ျမန္မာ့ လူ႔ အဖြဲ႔အစည္း တြင္ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖေရး လုပ္ငန္း သည္ မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္သည့္ အရာတစ္ခု အျဖစ္ အမ်ားက လက္ခံ ယံုၾကည္ထားေသာ္လည္း နယ္စပ္ ၏ တစ္ဖက္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရွိ ေယာက္်ားေလး လိင္ လုပ္သား မ်ား ထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွ ေျပာင္း ေရႊ႕ခိုလံႈေနထိုင္သူမ်ား က အခ်ိဳး အစား ႀကီးမားစြာ ပါ၀င္ေန သည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ တြင္ ျမန္မာေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္သူမ်ား သည္ ၎တို႔ ၏ ကိုယ္ခႏၶာ ကို ႐ႈိးဘား (show bar) မ်ား သို႔မဟုတ္ အျခား ေဖ်ာ္ေျဖေရး ဆိုင္ရာ ေနရာ မ်ားတြင္ လိင္ကိ စၥ အတြက္ ေရာင္း ခ်ခဲ့ၾကသည္။ 

ဘားမ်ား သည္ တရား၀င္ ဖြင့္လွစ္ ထားျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ေရႊ႔ေျပာင္း ခိုလံႈေနထိုင္သူ မ်ား ဘားတြင္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ မရွိပါ။ ရလဒ္ အေနျဖင့္ ေယာက္်ားေလး လိင္ လုပ္သား အမ်ားစုသည္ ၎ တို႔၏ ၀င္ေငြ ရရွိရာ အရင္း အျမစ္ ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလိုျခင္း မရွိၾက သည့္ အတြက္ လိင္ ဆက္ဆံ မႈေၾကာင့္ ကူးစက္ တတ္ သည့္ ေရာဂါမ်ား ခံစားရသည့္ အခါ တြင္ ေဆး၀ါး ကုသမႈ ခံယူႏိုင္ျခင္း မရွိၾကေပ။

“က်ေနာ္တို႔ ဘား မွာ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ ကေန ၂၅ ႏွစ္ၾကား လူငယ္ အမ်ားစု က ျမန္မာႏိုင္ငံ က ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ လိင္တူခ်င္း ခ်စ္ခင္ သူမ်ား အတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဘား တစ္ခု မွ အမည္ မေဖာ္လိုသူ အလုပ္သမား တစ္ဦးက ေျပာသည္။



ေယာက္်ားေလး လိင္ လုပ္သားမ်ားသည္ လိင္တူ ဆက္ဆံ သူမ်ားဟု အမ်ားက ယူဆ ထားၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ ေျပာင္းေရႊ႕ ခိုလံႈလာသူမ်ား သည္ မိသားစု ကိုေထာက္ပံ့ႏိုင္ရန္ အတြက္သာ ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ လိင္ ဆက္ဆံၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သူက ဆိုသည္။

ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ ရွိ ေယာက္်ားေလး လိင္ လုပ္သား ထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ  ရွမ္း၊ ကယားႏွင့္ ကရင္ ကဲ့သို႔ေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား က အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္ဟု လည္း သိရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ စစ္ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ကာလ အတြင္း ၌ ျပည္တြင္း စစ္ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုျပည္နယ္မ်ား ထိခိုက္ ပ်က္စီး ခဲ့ရၿပီး အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံ သို႔ ထြက္ေျပးခိုလံႈခဲ့ၾကရသည္။







ေယာက္်ားေလး လိင္ လုပ္သား ၅၀ တြင္ တစ္၀က္ခန္႔ မွာ ရွမ္းျပည္နယ္ မွ ေရာက္လာေသာ ေျပာင္းေရႊ႕ ခိုလံႈသူမ်ား ျဖစ္ေနသည္ဟု လိင္လုပ္ငန္း စီးပြားေရးႏွင့္ ကေလး သူငယ္ လူကုန္ကူးမႈ ပေပ်ာက္ေရး ေဆာင္ ရြက္ေနေသာ Urban Light ႏွင့္ Love 146 အမည္ ရွိ အစိုးရ မဟုတ္သည့္ အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ခု က ယခုႏွစ္ အေစာပိုင္း တြင္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ရွိ အႏွိပ္ခန္းမ်ားႏွင့္ ဘားမ်ား တြင္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းေလ့လာမႈမ်ားျပဳလုပ္ၿပီး ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ အစီရင္ခံစာ တစ္ေစာင္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

“Show Bar မွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ လူငယ္ တစ္ ေယာက္ ဟာ တစ္လ ကို ဘတ္ ၂၀၀၀၀ ကေန ၄၀၀၀၀ ၾကား (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၂၅ မွ ၁၂၅၀ၾကား) ရႏိုင္ပါတယ္” ဟု လိင္တူ ခ်စ္ခင္ သူမ်ား အတြက္ ဖြင့္လွစ္ ထား သည့္ အျခား ဘားတစ္ခု မွ အမည္မေဖာ္ လိုသူ စားပြဲထိုး တစ္ဦး က ဧရာ၀တီသို႔ေျပာသည္။ 

စားပြဲထိုးမ်ား က ေယာက္်ားေလး လိင္ လုပ္သားမ်ားေလာက္ ၀င္ေငြ မရ ရွိ ေၾကာင္းႏွင့္ တစ္ခါ တစ္ရံ ၎ တို႔ႏွင့္ ေဖာက္သည္မ်ားေတြ႔ဆံုႏိုင္ရန္ ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ၾကား၀င္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးရျခင္းမ်ိဳး လည္း ရွိေၾကာင္းေျပာသည္။

ေယာက္်ားေလး လိင္ လုပ္သားမ်ားသည္ ၎တို႔ အတြက္ေဖာက္သည္ ကို Santitham၊ Chiang Mai Land ႏွင့္ Night Bazaar စသည့္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ ၏ လူသိ မ်ားသည့္ ေနရာ မ်ားတြင္ ရွာေဖြတတ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ အလုပ္ က ေရရွည္ မဟုတ္ပါ။ “အမ်ားစုက သူတို႔ ရဲ႕ ႏုပ်ိဳမႈ ကို ထိန္းသိမ္း မထားႏိုင္ဘူးေလ၊ အမ်ားဆံုး ၃ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာတဲ့ အခါ သူတို႔ ထြက္သြားၾက တာပဲ” ဟု လုပ္သက္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ အဆိုပါ စားပြဲထိုး ကေျပာ သည္။

ငယ္ရြယ္ေသာ ေယာက္်ားေလး လိင္ လုပ္သား အမ်ားအျပား သည္ မူးယစ္ေဆး သံုးစြဲ သြားၾကသည္ သို႔ မဟုတ္ HIV ေရာဂါပိုး ကူးစက္ခံၾကရသည္ ဟုလည္းေျပာသည္။ သိုေသာ္လည္း Show Bar မ်ားရွိ အလုပ္ သမားမ်ားက ေယာက္်ား ေလး လိင္ လုပ္သားမ်ား အေနျဖင့္ NGO မ်ားထံမွ အကူအညီေတာင္းခံ၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သူတို႔ အလုပ္ သည္ ဥပေဒ ကို ဆန္႔က်င္ ခ်ိဳးေဖာက္ေနသည့္ အတြက္ ထုတ္ေဖာ္ မေျပာဆိုလို ၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းခိုလံႈသူ မ်ားသည္ ဥပေဒ အရ အိမ္ အကူမ်ား အျဖစ္ သို႔မဟုတ္ ေဆာက္ လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ား၊ ေစ်းဆိုင္ မ်ားတြင္သာ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ရွိသည္။

“တစ္ခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးေတြက ေယာက္်ား ဧည့္သည္ေတြ နဲ႔ အတူတူ ညဖက္ မွာ အျပင္ကို မထြက္ခ်င္ဘူး။ အျပင္ဖက္ မွာ သူ တို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႔သြားမွာ စိုးတယ္ေလ။ က်ေနာ္တို႔ ဘားမွာ အဲဒီျပႆ     နာရွိတယ္။ ဧည့္သည္ က က်ေနာ္တို႔ကို ေခၚ ၿပီးေျပာရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ကလည္း ပိုက္ဆံျပန္ေလ်ာ္ေပးရတယ္” ဟုလည္း ဘား အလုပ္သမား တစ္ဦးက ေျပာျပသည္။ ဧည့္သည္ မ်ားက တစ္ညလံုးစာ အတြက္ ထိုင္းဘတ္ေငြ ၃၀၀၀ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၉၀ခန္႔) ေပးသည္ ဟုလည္း သူကေျပာသည္။

လိင္ လုပ္သား အျဖစ္ လုပ္ကိုင္သည့္ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူ တစ္ဦးကို ရဲ အဖြဲ႕က ဖမ္းဆီး ထိန္း သိမ္းျခင္း ျပဳႏိုင္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ျပန္လည္ ႏွင္ထုတ္ျခင္းႏွင့္လည္း ႀကံဳေတြ႕ႏိုင္သည္ ဟုသိရသည္။ “လံုၿခံဳေရး အတြက္ ကေတာ့ ဘားပိုင္ရွင္ေတြ က တာ၀န္ယူရတယ္” ဟု အာဏာပိုင္မ်ား သို႔ လာဘ္ေငြေပးရသည္ကို ရည္ ညႊန္း၍ ျမန္မာ စားပြဲထိုး တစ္ဦးက ဧရာ၀တီ ကိုေျပာျပသည္။ “အလုပ္ လုပ္ေနတုန္း အဖမ္း ခံရတဲ့ လူငယ္ တေယာက္ကို ျပန္ လႊတ္ေပးဖို႔ ဆိုရင္ ဘတ္ ၄၀၀၀ ေလာက္ ေပးရတယ္” ဟုလည္း သူကေျပာ သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္က ကုလသမဂၢ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး အစီအစဥ္ UNAIDS က ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ တြင္ HIV အသစ္ ကူးစက္ျခင္းႏွင့္ေသဆံုးျခင္းမ်ားကို “သုည အထိေလွ်ာ့ခ်ရန္” ဦးတည္ခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။

“UNAIDS ရဲ႕ သုည အထိေလွ်ာ့ခ်ေရး ဦးတည္ခ်က္ အတိုင္းျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ အခုထိေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေရႊ႕ေျပာင္း ခိုလံႈလာ သူေတြ ART ေဆး၀ါး ရရွိႏိုင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရဲ႕က်န္းမာေရး မူ၀ါဒ ကို တစ္ခ်ိဳ႕ ေဆး႐ံုေတြ မွာ ျပည့္ျပည့္ ၀၀ အေကာင္အထည္ေဖာ္မေပးႏိုင္ေသးလို႔ပါ” ဟု ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ရွိ ေ႐ႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား ကူညီေရး အစီအစဥ္ (MAP)မွ ၀န္ထမ္း တစ္ဦး ျဖစ္ေသာ Hark Murng ကေျပာသည္။ 

ART ကုထံုး သို႔မဟုတ္ antiretroviral therapy ဆိုသည္မွာ HIV ပိုး ၏ သက္ေရာက္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ ရန္ႏွင့္ ေရာဂါ တိုးပြားမႈ ကို ရပ္တန္႔ေစရန္ အတြက္ antiretroviral (ARV) ေဆးမ်ားေပး၍ ကုသျခင္းျဖစ္သည္။

“အရင္က ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြ ကို ARV ေဆးေပးတဲ့ မူ၀ါဒ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရႊ႔ေျပာင္း လုပ္သားေတြ လည္း ဘတ္ ၂၈၀၀ ေပးၿပီး က်န္းမာေရး အာမခံေလွ်ာက္ထားႏိုင္တဲ့ လက္ရွိ မူ၀ါဒေၾကာင့္ ARV ေဆးေတြ ရရွိေနပါၿပီ” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

ေ႐ႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား ကူညီေရး အစီအစဥ္ (MAP)မွ ေယာက္်ားေလး လိင္ အလုပ္သမားမ်ားလည္း အျခား ထိုင္း အစိုးရ မဟုတ္သည့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားထံမွ ကူညီေထာက္ပံ့မႈမ်ား ရရွိႏိုင္ရန္ေဆာင္ရြက္ေန သည္။ ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ ရွိမည့္ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ ႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ား သည္ ၎တို႔၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ က်န္းမာေရးႏွင့္ အျခားေထာက္ပံ့မႈမ်ား ရရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ သည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း အေရအတြက္ အတိအက်ကို ခန္႔မွန္းရန္ ခက္ခဲေၾကာင္း Hark Murng ကေျပာသည္။

“သူတို႔က သူတို႔ရဲ႕ ျပႆ         နာကို ပြင့္ပြင့္  လင္းလင္းေျပာဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကတယ္” ဟု သူက ဆိုသည္။

ေ႐ႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား ကူညီေရး အစီအစဥ္ (MAP)က ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ဗမာ၊ ကရင္၊ အခါ ႏွင့္ လားဟူ တိုင္းရင္းသား မ်ား ႏွင့္လည္း အလုပ္ လုပ္ေနသည္ဟု Hark Murng က ဆိုသည္။

ယခင္ အပတ္က ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ AIDS ဆိုင္ရာ အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေဒသ ၁၁ႀကိမ္ေျမာက္ ႏိုင္ငံတစ္ကာ ကြန္ဂရက္ (ICAAP11) သို႔ ႏိုင္ငံေပါင္း ၈၀မွ ကိုယ္စားလွယ္ ၄၀၀၀ နီးပါး တက္ေရာက္ၿပီး HIV ကာကြယ္ တားဆီးေရး အတြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေဒသ တြင္ လူ ၄.၉ သန္းခန္႔ HIV ပိုး ကူးစက္ ခံထားရသည္ဟု UNAIDS ၏ အစီရင္ခံစာ တစ္ေစာင္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

(NYEIN NYEIN ၏ In Thailand, a Tough Life for Burma’s Male Sex Workers ကို ႏိုင္မင္းသြင္ ဘာသာျပန္ သည္)

 

ဧရာ၀တီ
 http://wlovestory.blogspot.my/2013/12/blog-post_17.html