"ဘာ ႀကီးႀကီးေဒၚေငြခင္ ဆံုးၿပီ ဟုတ္လား"
"ေအး ညည္းႀကီးေဒၚဆံုးသာ သာမာန္ မဟုတ္ဘူး ညည္း အျမန္ အညာ ဆင္းလာခဲ့"....
ေဒၚေငြခင္ ကေတာ့ ကြၽန္မ တို႔ အဘိုးဘက္ က တစ္ဦးတည္း က်န္ေတာ့တဲ့ အမ်ိဳးပါပဲ...အမ်ိဳးေတာ္တာ က အဖိုးရဲ႕တူ ဦးစိုးေမာင္ နဲ႔ပါ ဒါေပမယ့္ ဦးစိုးေမာင္ထက္ ႀကီးႀကီး ေငြခင္နဲ႔ ပိုရင္းႏွီးၾကတယ္...
ကြၽန္မတို႔ အညာ က ျပန္လာတုန္းကေတာင္ ႀကီးႀကီး က ဘာေရာဂါ မွ မ႐ွိပါဘူး ဒါေပမယ့္ အသက္ႀကီးလာလို႔ ပိန္တာ နဲ႔ အညာဘက္ ဆိုေတာ့ အရမ္း ပူတာေၾကာင့္ အားျပတ္ေနသလို နည္းနည္းေလး လႈပ္တာနဲ႔ အား မ႐ွိေတာ့တာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္တာပါ တစ္ကယ္ ဆို ဦးစိုးေမာင္ ကသာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ လေလာက္ က အေတာ္ ေနမေကာင္ျဖစ္ၿပီး ေသမလို ျဖစ္ခဲ့တာ....အဲ့လို လူက မေသ ဘဲ ဘာေရာဂါမွ မ႐ွိတဲ့ ႀကီးႀကီးက ဆံုးျပီ တဲ့ ေနာက္ၿပီးေသြး႐ိုးသား႐ိုး မဟုတ္ဘူးတဲ့ တစ္ခု ခုေတာ့ ထူးဆန္းေနၿပီ ပဲ........လက္မွတ္ျဖတ္ၿပီး အညာ ကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ ။
"လာျမျမ တူမႀကီး.."
"ဦးေလးစိုးေမာင္ ႀကီးႀကီး က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲဟင္"
" ေသ သြား တာေလ".
ဦးေလးအေျဖႀကီးက တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ..ဦးေလး က ႀကီးႀကီးေသလို႔ ၀မ္းနည္းပံုလည္း မရဘူး ။ တစ္ကယ္ဆို ႀကီးႀကီး က ဦးေလးအေပၚအရမ္းေကာင္းတာကို..."ျမျမ ဒီည ဒီမွာပဲ တည္းမလို႔လား."
"ဟုတ္...."
"လာ အဲ့မွာ မတည္း နဲ႔ ငါတို႔ ဘက္ျခမ္းမွာ လာအိပ္" ဦးေလးက သူ႔ အိမ္မွာ မိဘေတြ မ႐ွိေတာ့တဲ့ သူ့ေျမးမ ေလးကိုေခၚထားတယ္ .....အာ့နဲ့ ကြၽန္မလဲ ျကီးျကီး အမအိမ္ ဘက္ေရာက္လာတယ္..ကြၽန္မေတာင္ မထိုင္ရေသးဘူး..."ျမျမ ညည္းဦးေလး ဖုတ္ဝင္ေနသလားမသိဘူး...."
"႐ွင္ "
"ကဲပါ ေတာ္ကလည္း ထိုင္ပါေစဦး"
"မဟုတ္ပါဘူး အေဒၚ ကြၽန္မကိုေျပာျပပါ အုန္း"
"ဒီလို ျမျမ ေရ ညည္းတို႔ ဦးေလး ေသမလိုျဖစ္ေသးတယ္ေလ ညည္းတို႔ ဒီအလည္မလာခင္ ၁ လေလာက္ကေလေတာ္ေတာ္ေလးဆိုးတာပါေအ ။ က်ဳပ္တို႔ျဖင့္ေသၿပီ ထင္ေနတာ.သူကသတိလစ္ လစ္ သြားတာကိုး..ငါတို႔က ေငြခင္ ကို ေျပာေသးတယ္ ညည္းေယာက်္ား က်န္းမာေရး ျပန္ေကာင္းလာတာ မ႐ိုးသားဘူးေပါ့"
"အမေလး ညည္းတို႔ ႀကီးေဒၚက ေယာက်ာ္း ခ်စ္ေလ သိတယ္ အတိုင္း က်ဳပ္တို႔ ကိုေအာ္ဟစ္ ေငါက္ လႊတ္လိုက္တာ က်ဳပ္တို႔ ဘာမွ မေျပာရဲဘူး ညည္းတို ႔လာတုန္းကလဲ ခဏတစ္ျဖဳတ္ပဲ ဆိုေတာ့ မေျပာျဖစ္တာေပါ့ေနာက္ ၅ ရက္ တ ခါေလာက္ ေငြခင္ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ ေစ်း၀ယ္ ၿပီးျပန္လာရင္ စိုးေမာင္က နင္းေပးတယ္ေလ.......ေအး အဲ့လုိ နင္းေပးၿပီး တာနဲ႔ ေငြခင္ တစ္ေယာက္ အားမ႐ွိသလို ျဖဴ ဖတ္ျဖဴ ေရာ္ နဲ႔ ေနမေကာင္း ျဖစ္တတ္တယ္...ဒါကလဲ က်ဳပ္တို႔က ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ သူေတြဆိုေတာ့ သတိ ထား မိတာေပါ့......." တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္ စီေျပာေနတဲ့ ႀကီးႀကီး ရဲ႕ အေဒၚ စကားေတြကို ယံုတစ္ မယံု တစ္ဝက္ ေဝခြဲေနရတယ္..
"ေဒၚေလးတို႔က ဘယ္လို သိတာလဲ"
"ညည္းကလည္း သူတို႔အိမ္ ကိုၾကည့္ ျခံစည္းရိုး မ႐ွိ အကာ အကြယ္မ႐ွိဘူး အိမ္က သခ်္ိဳင္းနားမွာေလ စိုးေမာင္ အသည္းအသန္ ျဖစ္တုန္း ကလဲ ေသေတာ့ မလိုနဲ႔ အခု ေငြခင္ ေသေတာ့ သူက ဝ ၿဖိဳးေနတာပဲ ေနာက္ၿပီး သူ႔ မ်က္ႏွာကိုၾကၫ္႔မိလား ႏွားေခါင္းက လန္ၿပီး နားရြက္ေတြ လဲ လန္ေနၿပီေလ ဒါ ေသတာ ၾကာလို႔ ျဖစ္ လာတဲ့ လကၡဏာ ပဲ ၿပီး မိန္းမ ဆံုးတာေတာင္ ဘယ္လိုမွ မေနတာ မထူးဆန္းဘူးလား "....... သူတို႔ ဓေလ့ နဲ႔ သူတို႔အေတြး က ဟုတ္ေနတာပဲ ကြၽန္မလဲ လူေတြေသ ရင္ ဒီလို လကၡဏာ ႐ွိလားေသေသ ခ်ာခ်ာ မေျပာတတ္ပါဘူး.....
"က်ဳပ္တို႔ က အဲ့ဒီ ဖုတ္ ကို ထုတ္ေစခ်င္တယ္..ညည္း ေကာ"
"ကြၽန္မ ကေတာ့ ထုတ္ေစခ်င္တာေပါ့......သူ႔ေျမး ကေကာ သူက ကြၽန္မ နဲ႔ ေနတာမွ မဟုတ္တာ" ကြၽန္မ ဦးေလး က သူ႔ေျမးမေလး နဲ႔ ေနတာဆိုေတာ့ သူ႔ေျမးမေလး သေဘာကပဲ ပိုအေရးႀကီးတာေပါ့ေလ...."အင္းးး ျမျမ ညည္း မွတ္မိလား ညည္းတို႔ အဘြားတုန္းကလဲ အသိျမန္လို႔ မဟုတ္ရင္ ေဌးေဌး လဲ ေသ မွာ..."
"ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဦးေလး စိုးေမာင္က အဖြား လို ျဖစ္ေနတာေပါ့ေနာ္....."(ကြၽန္မ တစ္ခါေရးဖူးတဲ့ အစြယ္မပါဘဲ ေသြးစုတ္ တဲ့ ဖုတ္ေကာင္ အေၾကာင္းေပါ့)
"အန္တီျမ ဖြားေလးတို႔ ဘာေျပာေျပာ သမီးက မယံုဘူး ဒါ့ေၾကာင့္ သမီးကို ဘာမွ မေျပာနဲ႔ ဖိုးဖိုး က ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဘာမွလဲ ထုတ္စရာမလိုဘူး... ယံုလဲ မယံုဘူး ဖြားဖြား ကလဲ သူ႔ဘာသာ ေသတာ ဖိုးဖိုးနဲ႔ မဆိုင္ဘူး...".....သူ႔ သေဘာက အဲ့လိုဆိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔လဲ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘဲ ရက္လည္ၿပီးေတာ့ ..စိတ္ မေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ.ျပန္လာခဲ့ရတယ္ ။
ဒီလိုျပန္လာခဲ့တာ သူမ အတြက္ ကံမေကာင္းခ်င္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ ဆိုတာ ကြၽန္မ ႀကိဳသိခ့ဲမယ္ ဆိုရင္ ကြၽန္မ တစ္ခါတည္း ဦးေလးကို ဖုတ္ ထုတ္ဖို႔ အတင္းေျပာခဲ့မွာပါ......ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာ ၂ ပတ္ ႐ွိေတာ့...."ဟဲလို ျမျမေရ ထူးျပန္ၿပီဟ"......
အညာ က ဖုန္းလာပါၿပီ......
" ဘာလို႔လဲ အေဒၚ"..
" ဒီကို လာခဲ့အုန္း က်ဳပ္တို႔ ရြာေတာ့ ရြာနာေတာ့မယ္.."
ေျပးရျပန္ပါၿပီ......
ေရာက္တာနဲ႔ တန္းၿပီး အေဒၚက "စိုးေမာင္ ေျမးေလး ေဆးရံု တင္ထားရတယ္ ဒီေန႔ စိုးေမာင္ ကို ဖုတ္ ထုတ္ မယ္ သူ႔ေျမးမေလး လဲ ေသၿပီး ဖုတ္ဝင္ေနတယ္...."
ကြၽန္မ နား အေတာ္႐ႈပ္သြားတယ္....
ကြၽန္မ ဦးေလးကို ရြာထဲ က လူႀကီးေတြ ဖမ္းခ်ဳပ္ ထားတယ္ ေနာက္ၿပီး ဆန္မန္းေတြလဲ အိမ္ခန္း အေ႐ွ႕အေနာက္ တစ္ေနရာ မက်န္ေအာင္ ဖ်န္းထားၾကတယ္ "ငါ့ေအာက္ က အရြက္ေတြ ထုတ္ေပးၾက"အာေဂါင္ ကိုျခစ္ၿပီးေၾကာက္စရာ အသံႀကီး နဲ႔ တစ္ကယ္ ပင္ ၾကက္သီးေတြ ထမိတယ္.....သိပ္မၾကာခင္မွာ အရမ္း ကို ဆိုးဆိုး ဝါးဝါး အပုတ္နံ႔ ထြက္လာတယ္..." ဖုတ္ ကေတာ့ ထြက္သြားၿပီ သူ ဒီအိမ္ထဲက ထြက္လို ရမွာမဟုတ္ဘူး ရြာသားေတြ အျပင္ထြက္ ဒီအိမ္ကို မီး႐ိႈ့ၿပီး ဖုတ္ကို သတ္ရမယ္....
" တ စ တ စ နဲ႔ေလာင္ၿမိဳက္သြားတဲ့ ဦးေလး တို႔ အိမ္ႀကီး ကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္...." ဦးေလးရဲ႕ ေျမးမေလးေကာ"...
"ေဆးရံုေပၚမွာ သူ ကေတာ့ ဒီတိုင္း အမဲသားေတာင္းတဲ့ ဖုတ္ ထင္တာပဲ ညေနေစာင္းရင္ အမဲသားေတာင္းတယ္...."
"ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာတုန္း ကြၽန္မ ျပန္သြားတာေတာင္ မၾကာေသးဘူး" "ဒီလိုေအ က်ဳပ္တို႔လဲ ခေလးမကို သူ ႔အဖိုး ဖုတ္ ထုတ္ဖို႔ေျပာေပမယ့္ မရဘူး ေနာက္ပိုင္းသူ အိပ္ရာထဲ လဲေတာ့ ေငြခင္ လိုပဲ အားမ႐ွိသလို ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ နဲ႔ ဒီၾကားထဲ ငါတို႔လဲ ေနေတြ ပူေတာ့ မနက္ မလင္းခင္ ၾကက္သြန္ခင္း သြား ည မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာတာ ဒါ့ေၾကာင့္ သူကို သတိမရဘူး ။
ေနာက္ေန႔ က်ဳပ္ ညဖက္ႀကီး အေပါ့သြား ေတာ့ စိုးေမာင္ေျမးမ ေတာင္ပိုင္း အိမ္ က ၾကက္ေတြ အစိမ္း စားေနတယ္ေလ ။ အဲ့တာေၾကာင့္ တစ္အိမ္ထဲမွာ တစ္လ ထဲ ၃ ေလာင္းျဖစ္မွာ ဆိုးလို႔ ခေလးမ ကို ေဆးရံုပို႔ၿပီး ေဆးရံုမွာပဲ ဖုတ္ ထုတ္ၾကဖို႔ စီ စဥ္ထားတာ အခု ေဆးရံုသြားၾကမယ္ လာ........"
"ဟင္............"
ကြၽန္မ သက္ျပင္းအ႐ွည္ႀကီးခ် လိုက္မိတယ္...... ခုေတာ့ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ကုန္ပါၿပီ......
"ငါ အမဲသား စားခ်င္တယ္ ငါ့ကို အမဲသားေကြၽး....ငါလက္ေတြ ႀကိဳးေျဖေပး....."
"လာ ကုန္ၿပီလား စိုးေမာင္ အေျခ အေနေကာ...." " ေလာက္ေတြေတာင္ တက္ေနၿပီ အနံ႔ေတြ မခံႏိုငိေတာ့လို႔ အိမ္ပါ မီး႐ိႈ့ၿပီး ဖုတ္ကိုပါ သတ္ပလိုက္တယ္..
ဒီ ခေလးကို ခဏ တုတ္ထား ၾက ကုတင္ေအာက္မွာ ခံု ဖိနပ္ နဲ႔ ျသဇာရြက္ေတြ ထည့္လိုက္ဦးမယ္..." ကုတင္ေအာက္မွာ ခံုဖိနပ္ ကို တစ္ဖက္ကို ေမွာက္ က်န္တစ္ဖက္ ကို ပက္လက္ထားၿပီး ျသဇာရြက္ ကို သူအိပ္တဲ့ အိပ္ယာေအာက္ မွာ ထည့္လိုက္တာ နဲ႔ အသံနက္ႀကီးျဖင့္......
"အားးးး" ဟုေအာ္ကာ တစ္ကိုယ္လံုး လူးလိွမ့္ၿပီး..မၾကာခင္မွာ အသက္ မ႐ွိေတာ့တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ပဲက်န္ေတာ့တယ္.............သူ ကေတာ့ ေသတာ သိပ္မၾကာေသးလို႔ ထင္တယ္ ။ အရမ္း ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္မျဖစ္ေသးဘဲ ပုပ္ေစာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ နံေနပါၿပီ ။ အဲ့တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း သၿဂိဳလ္လိုက္ၾကရတယ္ ။ ရြာမွာလဲ အသံမစဲ ပဌာန္း ပြဲႀကီး ကို ခ်က္ခ်င္းစီစဥ္ ၾကပါတယ္...
#Thet Tant Chit Thu (သက္တန္႔ခ်စ္သူ) ေရးသည္။
No comments:
Post a Comment