လူသား အရင္းအၿမစ္ ႏွင္႔ ၿမန္မာၿပည္

31.7.2016 ထုတ္ေၾကးမံု သတင္းစာပါ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေဆာင္းပါးေလးပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးေလးကို အခ်ိန္ရမွ ဖတ္ပါ။ စာကို အဆံုးထိ ဖတ္ေပးဖို႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ အတြက္ မ႐ွိမျဖစ္လိုအပ္လွသည့္႔ လူသား အရင္းအျမစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မ်ားစြာ ဆံုး႐ွံုးေနရေၾကာင္း ကို ကြၽန္ေတာ္ ဥာဏ္စြမ္း႐ွိသေလာက္တင္ျပထားပါတယ္။ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိိခိုက္ေစာ္ကားလိုစိတ္မ႐ွိပါ။

သတင္းစာေနရာ မေလာက္တာေၾကာင့္လားေတာ့မသိပါ။ စာမူ ဆင္ဆာ အျဖတ္ခံရတာေတာ့ စိတ္မေကာင္း ပါဘူး။ စာက နည္းနည္း ႐ွည္သြားေတာ့ အဆံုးထိ ဖတ္ေပးရင္ အရမ္းေက်းဇူးတင္မိမွာပါ ။

" လူသား အရင္း အျမစ္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္ "

"ဒီေန့ တနဂၤေႏြေန႔ပါလား" ထမင္းစားရင္း ဝင္လာေသာ အေတြးတစ္စ။ ဝင္လာေသာ အေတြးေလးႏွင့့္အတူ ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ေလးျပံဳးလိုက္မိသည္။ ထမင္းကို ခပ္သုတ္သုတ္ စားျပီးသည္ႏွင့္ ေျခလွမ္းမ်ားက ေၾကးမံု သတင္းစာ႐ွိရာ ဧည့္ခန္းဆီသို႔ခ်မွန္းမသိခ်ေနမိသည္။သတင္းစာကို အစဥ္အတိုင္း မဖတ္ႏိုင္ေသးဘဲ စိတ္ကေသြးေဆာင္ေနေလေတာ့ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္ေသာ စာမ်က္ႏွာ ႐ွိရာသို့လက္က တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ လွန္မွန္းမသိလွန္ေနမိသည္။ 

ေက်နပ္မိေသာ အျပံဳးေလးႏွင့္ အတူ "ေတြ႕ၿပီ။ မ်ိဳးဆက္သစ္ ရင္ျပင္" ကြၽန္ေတာ္ အပတ္တိုင္း ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနရေသာ လူငယ္ စာေပ က႑ေလး။ ဒီတစ္ပတ္ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြေရးၾကမလဲဆိုၿပီး စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနမိသည္။ 

ထမင္း အဆိပ္တက္ေနတဲ့ အ႐ွိန္ေၾကာင့္ စာမလုပ္ခ်င္ေသးတာနဲ႔ သတင္းစာ အေဟာင္းေလးကိုပဲ့ ေကာက္ကိုင္ကာ ဖတ္ေနမိျပန္သည္။ "ဟြန္း...." ဖတ္လိုက္ရသည့္ သတင္းေခါင္းစဥ္ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိသြားတာေတာ့အမွန္။ "ကိုးရီးယားႏိုင္ငံသို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွ လုပ္သားမ်ားေစလႊတ္" ဆိုတဲ့ သတင္းေလး။ 

စိတ္က အလိုမက်ရင္ ေတြးေနတတ္သည့္ အက်င့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္အခန္းျပန္ေရာက္တဲ့ အထိ ဒီသတင္းေလးက အေတြးပင္လယ္ထဲ ကူးခတ္ေနဆဲ။ "ဒီလူေတြကိုသာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အလုပ္ ခန္႔ထားေပးႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံ့ အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳး႐ွိလိမ့္မလဲ။ အခုေတာ့ ေရႊျမန္မာက ေျမေပၚေျမေအာက္သယံဇာတ ကုန္လို႔ လူကိုပါ ထုတ္ေရာင္းေနရၿပီလား" ေအာ္.. ျမန္မာျပည္" ဟု တီးတိုးမိရင္း သက္ျပင္းေလး တစ္ခ်က္ ခပ္ဖြဖြခ်မိသည္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ လူသား အရင္းအျမစ္ သည္ ႏိုင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ အဓိက မ႑ိဳင္ေက်ာ ႐ိုး ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ အရင္းအျမစ္ တြင္ လူသား အရင္းအျမစ္ႏွင့္ သဘာဝ သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ဟူ၍ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိရာ သက္႐ွိျဖစ္ေသာ လူသား အရင္းအျမစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မွသာ သက္မဲ့ သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ ကို ေကာင္းစြာ စီမံထုတ္ယူသံုးစြဲႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

 ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ျမစ္ႀကီးေလးခု၊ ေတာေတာင္ အင္းအိုင္၊ ေရေပၚေရေအာက္ ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတမ်ားႏွင့္ ကမ္း႐ိုးတန္း အ႐ွည္ (၁၃၈၅မိုင္) ျဖင့္ ေရႊျပည္ႀကီးဟု တင္စားရမည့္အလား သယံဇာတ မ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္သည့္ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ိန္ က လူသားအရင္းျမစ္ ကို ဗဟိုမျပဳဘဲ သယံဇာတ ကိုသာ အဓ္ိက အမွီျပဳခဲ့သျဖင့္ တစ္ခ်ိန္က အာ႐ွက်ားျဖစ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာသည္ ယခုအခါ အာ႐ွ တြင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ဒုတ္ိယ အဆင့္သို႔ မလွမပ က်ဆင္းခဲ့ရေပသည္။

ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံတြင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈႏွင့္ အတူ က႑ေပါင္းမ်ားစြာ ခြၽတ္ျခံဳက်ဆင္းလာတတ္စျမဲပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္းလံုး လ်ွပ္စစ္မီး မရ႐ွိျခင္း အေျခခံလစာ နည္းပါးျခင္း၊ အလုပ္အကိုင္ ႐ွားပါးျခင္း၊ ႏိုင္ငံ့(GDP) က်ဆင္းျခင္း၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရး အေပၚ အသံုးစရိတ္ လံုေလာက္စြာ မေထာက္ပံ့ႏိုင္ျခင္း စသည့္ ဆုတ္ယုတ္မႈမ်ား ဘက္ေပါင္းစံုမွ ဝင္လာတတ္ေပသည္။ 

တစ္ခ်ိန္က စင္ကာပူႏိုင္ငံ ၏ ဖခင္ႀကီး လီကြမ္ယု အားက် အတုယူခဲ့ရေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးႏွင့္ လူသားအရင္းျမစ္ ကို အရင္းျပဳ၍ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ ေခတ္သစ္ စကၤပူ မွာ မ်ားစြာ ကြာျခားေနၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ယခု ကမၻာ့႔ စူပါပါဝါ အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ သည္လည္း လူသားအရင္းျမစ္ ကို အုတ္ျမစ္ခ်၍ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္မဟုတ္ေပေလာ။

ေရႊျမန္မာႀကီး ကမၻာ ကို မဆိုထားႏွင့္ ေဒသတြင္း အာဆီယံႏိုင္ငံႏွင့္ ယွဥ္ရင္ ဘာလို႔ေနာက္က်က်န္ခဲ့ရသနည္း။ ဘာလို႔ ဖြဲ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေႏွာင့္ေႏွးေနရသနည္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္၊ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိသည့္ လုပ္သားမ်ား ဘာေၾကာင့္ ျပည္ပသို႔ေရာက္ကုန္ၾကသနည္း။ ျမန္မာညံ့၍ေလာ။ စဥ္းစား စရာပင္ျဖစ္သည္။

 ၿမန္မာ မညံ႔ပါ။ ကမၻာႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္း၍ လက္ခေမာင္း ယွဥ္ခတ္ႏိုင္သည့္ ျမန္မာ့ေသြးသား အသိ ပညာ႐ွင္ အတတ္ ပညာ႐ွင္မ်ားစြာ ႐ွိပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးသန္႔ တို႔လို အဓိပတိႏိုင္ငံေရးသမားေတြသာမက အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္အထိေခၚၿပီး ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးခံရသည့္ ဆူ႐ွီဆိုင္လုပ္ငန္းပိုင္႐ွင္ ဖိလစ္ေမာင္၊ HTC စမတ္ဖုန္း ကုမၸဏီ၏ CEO _ မစၥတာခ်ဴး၊ နာဆာ Ames Reserch Center တြင္ အလုပ္ လုပ္ေသာ အင္ဂ်င္နီယာ ဦးခင္ေက်ာ္၊ ကမၻာ့႔ ေတြးေခၚမႈ အေကာင္းဆံုး နံပါတ္(၁၅) ဝင္သည့္ ပညာ႐ွင္ သန္႔ျမင့္ဦး စသည့္ပညာ႐ွင္မ်ားစြာ႐ွိပါသည္။ 

သို႔ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရလက္ထက္က ႏိုင္ငံေရး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ဳယ္မႈ ေအာက္မွ ႐ုန္းထြက္ရင္း ျမန္မာပညာ ႐ွင္ မ်ားစြာ ျပည္ပႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ကုန္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ား အားလံုး ျမန္မာျပည္တြင္းတြင္ မ႐ွိၾကေခ်။ တိုင္းျပည္ အတြက္ အဖိုးတန္ လူသားအရင္းျမစ္ ဆံုး႐ႈံးရသည္မွာ ရင္နာဖို႔ေကာင္းလွသည္။

ထို စနစ္ဆိုးသည္ ယခုအခါတြင္ သာမဟုတ္။ ေ႐ွးပေဝသဏီ ျမန္မာ မင္းမ်ားလက္ထက္ကပင္ ႏိုင္ငံတြင္း ထူးခြၽန္ ထက္ျမက္သူ၊ ပညာ႐ွိ၊ လက္ရံုးရည္၊ ႏွလံုးရည္ႏွင့္ျပည့္စံုသူ မ်ားကို မိမိအာဏာ ဆံုး႐ႈံးမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႔ စိတ္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၌ ထီထြင္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္း႐ွိသည့္ ပညာ႐ွင္မ်ား ေပၚထြက္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္အခါက အစိုးရမွ လိုအပ္သည့္ ေထာက္ပံမႈမ်ားမေပးႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္သင့္ သေလာက္ ေအာင္ျမင္မႈမရ႐ွိခဲ့ေပ။တိုင္းျပည္ ၏ လူသား သယံဇာတ မ်ားစြာ ထိခိုက္ ဆံုး႐ႈံးရသည္မွာ ႏွေျမာဖို႔ ေကာင္းလွေပသည္။

ထို႔အျပင္ ကိုယ္ႀကိဳးစား သေလာက္ အသက္မဝင္ ေနရာမွန္ မရသည့္ ကပ္ႏိုင္ ဖားႏိုင္မွ ေနရာေကာင္းရသည့္ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ၾကာ စနစ္ဆိုးေအာက္တြင္ ေႁမြးေပြး ခါးပိုက္ပိုက္ ေနရသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေနျဖင့္ တိုင္းတစ္ပါးသို႔ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရန္ တြန္းအား တစ္ခုလိုျဖစ္ေနေပသည္။ တိုင္းျပည္ ၏ ေက်ာ႐ိုးမ႑ိဳင္ျဖစ္သည့္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သည့္ လူလတ္ပိုင္း လူတန္းစားမ်ားသည္လည္း ျပည္တြင္း အလုပ္အကိုင္႐ွားပါးမႈ၊ လုပ္ခလစာ နည္းပါးမႈတို႔ေၾကာင့္ ျပည္ပသို႔ ထြက္ခြာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကရသည္။ 

ယခုေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုးရီးယား အလုပ္ေခၚ သင္တန္းမ်ား၊ ဂ်ပန္ အလုပ္သမားေခၚ သင္တန္းမ်ား စသည္ျဖင့္ ျပည္ပႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္မ်ားကို ေတြ႔ျမင္ ၾကားသိေနရသည္မွာ အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ပညာတတ္ရန္ မလို ကိုးရီးယားစကားေျပာတတ္ရံုႏွင့္ တစ္လ (၁၅သိန္း) ရမည္ ဆိုသည့္ ျပည္တြင္း၏ အေျခခံ လစာႏွင့္ မ်ားစြာ ကြာဟေနမႈကို မည္သူက ျငင္းဆန္ႏိုင္ ပါမည္နည္း။ ျမန္မာျပည္သား တစ္ေယာက္အတြက္ မက္ေလာက္သည့္ လစာေပကိုး။

ရပ္ထဲ ရြာထဲတြင္လည္း အျမဲ လိုလိုၾကားေနရတတ္သည္။ "ဟို လမ္းထိပ္ကေလ သူ႔သားႏိုင္ငံျခား ကေန ပိုက္ဆံပို႔လိုက္တာ အခုဆို တိုက္နဲ႔ ကားနဲ႔ ေနႏိုင္ေနၿပီ"ဟူ၍ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနသည္ ဆိုသည္ႏွင့္ပင္ ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းမ်ားစြာ အထင္ႀကီး ဂုဏ္ယူ၍ ေထာပနာျပဳေနတတ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ျပည္ပသို႔သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ျခင္း ကို ယခုအခ်ိန္မွ မဟုတ္ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ စုခန္႔ေလာက္ကပင္ တရားဝင္ နည္းလမ္း အရေသာ္လည္းေကာင္း တရားမဝင္ေမွာင္ခို နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ေသာ္လည္ေကာင္း ေျပာင္းေရြ႔လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္။ 

ထိုေခတ္ အခါက ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ လြန္စြာႀကီးစိုးခဲ့သည္။ တရားမဝင္ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား အဖို႔ တဖက္ႏိုင္ငံတြင္ လုပ္သား အခြင့္ေရး မ်ားစြာ ဆံုး႐ႈံးရသည္။ လစာအျပည့္အဝ မရ႐ွိျခင္း ၊ အတင္းအဓမၼေစခိုင္းျခင္းမ်ားကို မၾကားခ်င္ အဆံုးနားႏွင့့္ မဆံ့ၾကားေနရသည္။ ထိုသူမ်ား ကို ျပည္တြင္းတြင္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ဖန္တီးေပးႏိုင္လွ်င္ တိုင္းျပည္ အတြက္မည္မ်ွအက်ိဳးျပဳလိမ့္မည္နည္း။

ထို႔အတူ လူ႔အခြင့္ေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကိုလည္း အနည္းအမ်ား ခံစားၾကရသည္။ လူေမွာင္ခို ပြဲစားမ်ား၏ တစ္လ ဘယ္ေလာက္ ရမည္ဆိုသည့္ မက္လံုးမ်ားႏွင့္ ဆြဲေဆာင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ပညာခံ နည္းပါး သည့္သူမ်ားမွာ အယံုလြယ္ကာ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံသို႔ သားမယား အျဖစ္ေရာင္းစားခံၾကရသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ သို႔ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကုိ လိင္ အလုပ္သမားမ်ား အျဖစ္ေရာင္းစားခံရျခင္း ၊ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာေစာ္ကားခံရျခင္း၊ ကမ္းေဝး ငါးဖမ္းေလွမ်ားတြင္ လုပ္ခလစာ မရ႐ွိဘဲ ေခါင္းပံုျဖတ္ ခံရကာ အတင္း အဓမၼေစခိုင္းမႈမ်ားအထိ႐ွိေပသည္။ 

ထိုအျဖစ္မ်ားကို " မင္းကို ဘယ္သူ သြားခိုင္းလဲ၊ သြားခ်င္အံုးေလ၊ ခံေပါ့၊ ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ကံပဲ့ "ဟုရက္ရက္ စက္စက္ေျပာလိုက္ေတာ့မည္လား။ မိသားစု ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ခ်င္စိတ္ ၊ႀကီးပြားခ်မ္းသာ လိုစိတ္ ႐ွိသည့္ လူသား ပီပီ ကြၽန္ပ္ ဆိုရင္လည္း ျငင္းဆန္ဖို႔ ခက္ခဲေပလိမ့္မည္။ ျပည္ပႏိုင္ငံႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္ပါက လုပ္ခ လစာ လြန္စြာနိမ့္က်ေနသည့္ အတြက္ ပညာခံ နည္းပါးေသာ တစ္ေန႔ လုပ္ တစ္ေန႔ စား ဆင္းရဲသားမ်ား အဖို႔ ျပည္ပ သို႔သာ အေျခခ်ရန္ တြန္းအားတစ္ခုလိုျဖစ္လာခဲ့သည္။

ထိုသူမ်ားသည္လည္း မိမိ သူငယ္ခ်င္း ေဆြမ်ိဳး မိသားစု မ်ားကို ပစ္၍ မည္သူ သြားခ်င္ပါမည္နည္း။ ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္ မိမိ မိသားစု ႐ွိရာ ျပည္တြင္းတြင္သာ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ခ်င္သူမ်ားျဖစ္သည္။ တိုင္းတပါး တြင္ အသက္ကို ဖက္ရြက္ႏွင့့္ ထုပ္ေနရသည့္ အလား ေၾကာက္ရြံ့ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားႏွင့္ မည္သူေနခ်င္ပါမည္နည္း။ ေတြးေလ နက္ေလ ရင္နာစရာ ေကာင္းလွေပသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လ (၂၃) ရက္ေန႔က ႏိုင္ငံေတာ္ အတိုင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ၃ ရက္တာ ခရီးသြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ပရာယုဒ္ ခ်န္အိုခ်ာ ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ မဟာခ်ိဳင္တြင္ ႐ွိေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါသည္။ 

လူထုေခါင္းေဆာင္ အေမစု ကိုျမင္ခ်င္လြန္း၍ မိုးသည္းေနသည္ကိုပင္ မမူႏိုင္ဘဲ ဆီးႀကိဳၾကသည္။ ေပ်ာ္လြန္း၍ ပီတိ မ်က္ရည္က်ေနသည္ကိုလည္းျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ေရြ့ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား အေနျဖင့္ ျမန္မာ အစိုးရအေပၚ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ မည္မ်ွ ထားသည္ကို ကြင္းကြင္း ကြက္ကြက္ ျမင္သာလွေပသည္။ ထို႔အျပင္ တိုင္းျပည္ မၿငိမ္သက္မႈ ၊ ျပည္တြင္း ဆူပူမႈမ်ားေၾကာင့္ တိုင္းတပါးသို႔ ထြက္ေျပးၾကသည့္သူမ်ားမွာလည္း ဒုႏွင့္ေဒးပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္႐ွိ အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္တြင္း လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ အျမန္ဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူဖို႔လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ တိုင္းျပည္ ဆုတ္ယုတ္မႈႏွင့္ လူသားအရင္းျမစ္ ဆံုး႐ႈံးမႈတြင္ ဤအခ်က္သည္လည္း အေရးပါ အက်ံဴးဝင္လွေပသည္။

ပညာေရး အပိုင္းတြင္လည္း ျမန္မာ့ ပညာေရးနိမ့္က်သည္ဟူေသာ ေဝဖန္သံမ်ား မၾကာခဏ ၾကားေနရသည္မွာ အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ယခင္က ဆိုလ်ွင္ "နင္တို႔ ဆယ္တန္းေအာင္ တကၠသိုလ္တက္ၿပီး ဘာလုပ္စားမွာလဲ။ အလုပ္လည္းေရေရရာရာ မ႐ွိဘူး။ေရးတတ္ဖတ္တတ္ရင္ေတာ္ၿပီ" ဆိုေသာစကားသံမ်ား မၾကားခ်င္အဆံုးၾကားေနရသည္။ ယခု ပြင့္လင္းလာသည့္ မီဒီယာေခတ္တြင္ထို စကားသံမ်ား သိပ္မၾကားရေတာ့ေပ။

အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ပညာ ၏ တန္ဖိုးကို သိလာၾကၿပီျဖစ္သည္။ ထို့အျပင္ လုပ္ငန္း တစ္ခု၊ ကုမၸဏီတစ္ခု ၏ ထိပ္တန္းေနရာမ်ား အၾကံေပးေနရာမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ကိုသာ ခန္႔အပ္ တာဝန္ေပးထား ရသည္။ ျမန္မာ လုပ္ငန္း႐ွင္မ်ား အေနျဖင့္ ထိုကဲ့သို႔ေနရာမ်ိဳး ကို မိမိတို႔ႏိုင္ငံသား ကိုသာ ခန္႔႔အပ္ခ်င္ေသာ္လည္း ထိုေနရာႏွင့္ ထိုက္တန္သည့္ အရည္အခ်င္း႐ွိသူ မေတြ႔ေၾကာင္းကို ေဆာင္းပါး တစ္ခုတြင္ ဝမ္းနည္း စိတ္ႏွင့္ အတူ ရင္နာစြာ ဖတ္လိုက္မိသည္။ 

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ျမန္မာ့ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို ႔လိုအပ္ေနသည္ေတာ့ အမွန္ပင္။ ကြၽန္ပ္အေနျဖင့္ ပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာ မေဝဖန္လိုေပ။ ပညာေရး ကြၽမ္းက်င္ပညာ႐ွင္မ်ားအေနျဖင့္ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ကို ေရတို ေရရည္ စီမံကိန္းမ်ားဆြဲကာ အျမန္ဆံုး အေကာင္ထည္ေဖာ္ရန္ လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ယခု လက္႐ွိတြင္လည္း အထိုက္ အေလ်ာက္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရသျဖင့္ လြန္စြာ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမိသည္။

"ေတာက္ခနဲ" ျပဳတ္က် သြားသည့္ ေဘာပင္ ကို လွမ္းေကာက္ရင္း မ်က္လံုးတစ္စံု က မွင္နက္ႏွင့္ ေရးထားသည့္ နံရံေပၚက စာရြက္အပိုင္း စေလးကို သတ္ိျပဳလိုက္မိသည္။ အနားသို႔ တိုးကပ္ရင္း " ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ကို စစ္လက္နက္ ပစၥည္းနဲ႔ တက္သိမ္းစရာ မလိုဘူး။ ပညာတတ္ေအာင္လုပ္ ၊ သူ႔ဟာ သူ ကြၽန္လာခံလိမ့္မယ္" ဟု ပါးစပ္က တဖြဖြ ရြတ္မိသြားသည္။ 

ထို စကားကိုေျပာသူကေတာ့ မေလး႐ွားကြၽန္းဆြယ္ကေန ခြဲထြက္ၿပီး ဆင္းရဲမြဲေတေနသည့့္ စကၤပူႏိုင္ငံ ကို အာ႐ွက်ား အျဖစ္ အသြင္ ဖန္တီးလိုက္သည့္ ေခတ္သစ္ စကၤပူ ကို တည္ေထာင္သူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လီကြမ္ယု။ တိုတို တုတ္တုတ္ႏွင့္ အႏွစ္သာရျပည့္ဝလွသည့္ စကားေလး။ ေအာ္ အေျမာ္ အျမင္႐ွိလွပါတကား ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူသားအရင္းျမစ္ ကို အုတ္ျမစ္ခ်ၿပီး ေခတ္သစ္ စကၤပူ ကို တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့တာကိုး။

အႏွစ္ခ်ဳပ္ဆိုေသာ္ ကြၽန္ပ္ အေနျဖင့္ အာဏာ႐ွင္ စနစ္မွ ဒီမိုကေရစီ စနစ္သို့ဦးတည္ေနေသာ အမိ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ကို မ်ားစြာဂုဏ္ယူမိသည္။ သို႔ေသာ္ စိန္ေခၚမႈမ်ား က ႐ွိေနဆဲပင္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၏ လူသားအရင္းအျမစ္ မဆံုး႐ႈံးရေလေအာင္ လက္႐ွိ အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္သူ႔ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ား ၏ အေျခခံ လစာကို အာဆီယံႏႈန္းထား အတိုင္း ေပးႏိုင္ရန္ အျမန္ဆံုး အေကာင္ထည္ေဖာ္ရန္ လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ျပည္တြင္းတြင္ အရည္ခ်င္း ျပည့္မွီသည့္ လုပ္သားမ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာမည္ျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ ႏိုင္ငံျခား အရင္းႏွီးမ်ားကို ဖိတ္ေခၚ၍ စက္မႈဇံု မ်ား တည္ေထာင္ကာ အလုပ္ကိုင္ ခြင့္လမ္းမ်ားစြာ ဖန္တီးေပးရန္လိုအပ္ေပသည္။ သို႔မွသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား တိုင္းတပါး တြင္ မ်က္ႏွာမငယ္ဘဲ ျပည္ တြင္းတြင္ ဂုဏ္သေရ႐ွိ႐ွိ လုပ္ကိုင္စားေသာက္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။ အက်ိဳးဆက္ အေနျဖင့္ စက္မႈက႑ ဖြံၿဖိဳး တိုးတက္လာကာ ထုတ္လႈပ္မႈ စြမ္းရည္ ပိုမိုတိုးတက္လာၿပီး ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္သည့္ ႏိုင္ငံသစ္တစ္ရပ္ကို တည္ေထာင္ႏိုင္ေပမည္။

 ျပည္ပေရာက္ အသိပညာ႐ွင္ အတတ္ပညာ႐ွင္ ႏွင့္ အရည္အေသြးျပည့့္ဝသည့္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္း ႐ွိေသာ လုပ္သားမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ႏိုင္င့ံ အက်ိဳးတြက္ စြမ္းစြမ္း တစ္မံေဆာင္ရြက္သြားပါက မေဝးေတာ့သည့္ အနာဂတ္ တြင္ ျမန္မာျပည္ႀကီး ေနလို လလို ထြန္းေတာက္မည္မွာ မလြဲ ဧကန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာျပည္ ျမန္ျမန္ က်န္းမာပါေစဟု ဆႏၵျပဳရင္း ေမ်ွာ္လင့္ရင္း၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း တတ္စြမ္းသေလာက္ႀကိဳးစားရင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အေတြး ဒီမွာ တစ္ခန္းရပ္ပါၿပီ။ ။

ထက္ေဝယံေအာင္ (ျပံဳးခ်ိဳ)
တတိယႏွစ္(ဂ်ာမန္)
YUFL
19.7.2016(အာဇာနည္ေန႔)

Htet Wai Yan Aung‎

ဗဟုသုတ ေ၇ႊေ၇ာင္ ပန္းခင္း