လ၇ိပ္ခ်ိဳ: သုဘ လုလင္ ႏွင့္ ျပႆ နာ (၁၄) ခ်က္ ..... အပိုင္း (၁၅)

Friday, March 13, 2015

သုဘ လုလင္ ႏွင့္ ျပႆ နာ (၁၄) ခ်က္ ..... အပိုင္း (၁၅)

၁၁ ။အမ်ိဳး ယုတ္ညံ့ျခင္း
*********************

ျဗဟၼာ နတ္လူ သုံးဘုံလူတို္႔ ၏ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ သည္ သုဘ လုလင္ အား " ဒကာေတာ္ သုဘလုလင္ ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီး သည္ေသာ္လည္းေကာင္း အမ်ိဳးသား သည္ေသာ္လည္းေကာင္း တင္းမာေသာ စိတ္ထားရိွသည္ ျဖစ္၏။

အလြန္ေမာက္မာေသာ မာန္မာန တရား ထင္႐ွား ရိွသည္ျဖစ္၏။ ရိွခိုး သင့္ ရိွခိုး ထိုက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ကို ရိွမခိုး။ ခရီးဦး ႀကိဳဆို သင့္ ႀကိဳဆိုထိုက္ ေသာပုဂိၢလ္ ကို ခရီးဦး မႀကိဳဆို။ ေနရာေပးသင့္ေပးထိုက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္
အားေနရာကို မေပး။ လမ္းဖယ္ေပး သင့္ေပးထိုက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ အား လမ္းကို ဖယ္မေပး။ ႐ိုေသသင့္ ႐ိုေသထိုက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ကို မ႐ိုေသ။

ေလးစားသင့္ေလးစား ထိုက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ ကိုမေလးစား။ ျမတ္ႏိုး သင့္ ျမတ္ႏိုး ထိုက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ ကို မျမတ္ႏိုး ။ ပူေဇာ္သင့္ ပူေဇာ္ ထိုက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ ကို မပူေဇာ္ ။

ထို ပုဂိၢဳလ္သည္ ဤသို ႔ျပည့္စုံေနေသာ (ဝါ)ျဖည့္က်င့္ ထားေသာ ဤသို႔ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ ထားအပ္ေသာ ထို အကုသိုလ္ ကံေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ၏ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ စုတိျပတ္ေႂကြ ေသလြန္သည္ မွ ေနာက္ ကာလ၌ ခ်မ္းသာ ဟူ၍ျမဴေငြ႔မ်ွ မရိွေသာ မေကာင္းမႈျပဳသူ ဒုစရုိက္ သမားတို႔ ၏ လားေရာက္ရာျဖစ္ေသာ အလို ဆန ၵကင္းလ်က္ ဖ႐ိုဖရဲ ၿပိဳကဲြ ပ်က္စီးလ်က္ က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာငရဲသို႔ကပ္ေရာက္ရေပ၏။

ဒကာေတာ္္ သုဘလုလင္ ကိုယ္ခႏၶာ ၏ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ စုတိ ျပတ္ေႂကြေသ လြန္သည္ မွေနာက္ ကာလ ၌ ခ်မ္းသာ ဟူ၍ျမဴေငြ႔မ်ွ မရိွ ေသာ မေကာင္းမႈျပဳသူူ ဒုစရုိက္ သမား တို႔၏ လားေရာက္ရာျဖစ္ေသာ အလို ဆႏၵ ကင္းလ်က္ ဖ႐ိုဖရဲၿပိဳကဲြ ပ်က္စီး လ်က္ က်ေရာက္ ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ သို႔ အကယ္၍ မကပ္ေရာက္ သည္ျဖစ္ျငား အံ ။

လူ အျဖစ္သို႔ (ဝါ) လူ႔ေလာကသို႔ အကယ္ ၍ေရာက္ရိွ လာသည္ ျဖစ္ျငား အ့ံ အၾကင္ အၾကင္ ဘဝ၌ ပဋိ သေႏၶ အားျဖင့္ တဖန္ျဖစ္ေပၚလာရေပသည္။ ထိုထို ပဋိသေႏၶ အားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚ၍ လာရာ ဘုံဘဝ၌ (ဝါ) ထိုထို ပဋိသေႏၶ အားျဖင့္ျဖစ္ေပၚ၍ လာရာ အမ်ိဳးအႏြယ္ ၌ ယုတ္ညံ့ေသာ အမ်ိဳး အႏြယ္ ရိွသည္ ျဖစ္ေလ ရာ၏။"ဟုေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။

ဒု႒ကုမာရ မင္းသား
****************
အ႐ွင္သာရိပုတၱရာ အေလာင္း သူေတာ္ေကာင္း ၏ တစ္ခုေသာ ဘဝ တြင္ ဗာရာဏသီျပည္ ၌ ကိတဝါသ မင္း ျဖစ္ခဲ့ဘူးေလၿပီ။ ထိုမင္း ၌ ဒု႒ကုမာရ အမည္ရိွ သားတစ္ဦး ရိွ၍ အရြယ္ေရာက္ေသာ အခါ အိမ္ေ႐ွ႕
မင္း အျဖစ္ကို ခန္႔အပ္ထားပါသည္။

ထို မင္းသား သည္ ေဒါသႀကီး လ်က္ မာန္မာန လည္း ခက္ထန္ တင္းမာ ပါသည္။ တစ္ေန႔သ၌ ဥယ်ာဥ္ သို႔ အသြား လမ္းခုလပ္ တြင္ ႐ွင္ပေစၥက ဗုဒၶ ဘုရား ႐ွင္ တစ္ဆူႏွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုးမိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ တိုင္း သူျပည္သား တို႔က ႐ွင္ပေစၥက ဗုဒၶ ကို အ႐ိုအေသျပဳၾက ၊ ရိွခိုးၾက၊ ပူေဇာ္ၾက၊ျမတ္ႏိုး ၾက၊ ခ်ီးမြမ္းၾက ၊လက္အုပ္ ခ်ီ မိုး အ႐ိုအေသ ျပဳၾကပါသည္။

ဒု႒ကုမာရ မင္းသား ကိုေတာ့ ထိုသို႔ မျပဳလုပ္ေပ။ ထို အခ်င္း အရာ ကို ျမင္ေသာ အခါ သည္းမခံႏိုင္ သျဖင့္ ဆင္ေပၚမွ ေဒါသ တႀကီးဆင္း ကာ ႐ွင္ပေစၥက ဗုဒၶ ဘုရား႐ွင္ ၏ လက္ေတာ္မွ သပိတ္ ေတာ္ကို ယူ ကာေျမႀကီးေပၚ သို႔ ပစ္ခ် ၍ ဆြမ္းႏွင့္ သပိတ္ ကို မႈန္႔မႈန္ ႔ညက္ ညက္ေၾကေအာင္ ျပဳလုပ္ကာ ကာယကံ ဝစီကံ တို႔ျဖင့္ျပစ္မွား ပါသည္။

႐ွင္ပေစၥက ဗုဒၶ ဘုရား႐ွင္ သည္ ဒီ သတၱဝါေတာ့ ပ်က္စီးေတာ့ မွာ ဘဲဟု ၾကည့္လိုက္ စဥ္ ထို အခါမင္းသား က"ရဟန္း ငါသည္ကား ကိတဝါသမင္း ၏ သားတည္း။ အမည္နာမ အားျဖင့္ ဒု႒ကုမာရ အမည္ရိွ၏။

သင္သည္ ငါ့အေပၚ ၌ အမ်က္ ထြက္ကာမ်က္လုံး တို႔ကို ဖြင့္ၿပီး၍ ၾကည့္ကာ အဘယ္အရာ ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ လတၱံနည္း?" ဟု ထပ္ဆိုျပန္သည္။

ထိုေျပာဆိုျပဳလုပ္ခ်က္ မ်ားသည္ အလြန္ေမာက္မာ ေသာ မာန္ မာန လႊမ္းမိုးေနသည္ ကို ေတြ႕ျမင္ ရႏိုင္ပါ သည္။ ႐ွင္ပေစၥက ဗုဒၶ သည္ လည္းထိုေန႔ ၌ ဆြမ္းျပတ္ ၍ ေကာင္းကင္ ခရီးျဖင့္ နႏၵမူ လိုဏ္ေတာ္ သို႔
ျပန္ႂကြေတာ္ မူပါသည္။

ထိုမင္းသား သည္ ထိုအခိုက္ မွာပင္ အကုသိုလ္ ကံတို႔သည္ ရင့္ က်က္၍ အဝီစိငရဲ မီးတက္ဟပ္ သျဖင့္ ထိုေနရာ ၌ ေသဆုံးကာ ထို ေနာက္ အဝီစိ ငရဲသို႔ သြားျဖစ္ရပါသည္။

ထိုအခ်င္းအရာ မွာ အလြန္မာနႀကီး သူတို႔ သည္ မိမိ တို႔ မာန ကို အရင္းခံကာ မျပဳသင့္ မျပဳထိုက္ေသာ
အျပဳအမူ တို႔ကို ျပဳမိတတ္ သျဖင့္ အက်ိဳးမဲ့ပုံ ကို ေဖာ္ျပ ထားျခင္းျဖစ္ပါ သည္။