ျမတ္ဗုဒၶ သာသနာ မွာ လက္၀ဲေတာ္ရံ လက္ယာေတာ္ရံ ဆိုတာရွိတယ္။
လက္၀ဲေတာ္ရံ ဆိုတာ တန္ခိုး အရာမွာ ဧတဒဂ္ ရတဲ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ ပါ လက္ယာေတာ္ရံ ဆိုတာ ပညာအရာ မွာ ဧတဒဂ္ ရတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာပါ။
တန္ခိုး က လက္၀ဲ၊ ပညာ က လက္ယာ။ တန္ခိုး ဆိုတာ အာသေ၀ါတရား တို႔ရဲ့ ကုန္ရာခန္းရာ အရဟတၱဓဇ၊ အရဟတၱ ရဲ ့အလံတံခြန္ သာျဖစ္တယ္။
ပညာ ဆိုတာ ကေတာ့ ၀ိပႆနာ ပညာ၊ မဂ္ပညာ၊ ဖိုလ္ပညာ ကေန နိဗၺာန္ ကို ရဖို ့ေရာက္ဖို႔ပါ။
ပုထုဇဥ္ တို႔ရဲ ့စိတ္သဘာ၀ ဆိုတာ အဆန္းၾကိဳက္၊ တစ္ခု ရုိး တစ္မ်ိဳးေျပာင္းျပီး။ တစ္သံသရာ လံုး ဆန္းတယ္ ထင္တာေတြ ေနာက္လိုက္ခဲ့ၾကတယ္။
ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ လမ္းေဘး က ေမ်ာက္ပြဲ၊ မ်က္လွည့္ပြဲ က အစ ဆန္းတယ္ ထင္တာ မွန္သမွ်မွာ လူေတြေမ့ေမ်ာ သာယာေနတတ္ၾကတယ္။
ဒီေတာ့ တန္ခိုး ရဲ ့ ဆန္းဆန္းျပားျပား ဖမ္းစားမႈ အေပၚ ေမ့ေလ်ာ့ေတြေ၀ သာယာေနၾကရင္ မဂ္ ပညာ ဖိုလ္ ပညာ ကြယ္မွာပဲ၊ မဂ္ ပညာ ဖိုလ္ ပညာ ကြယ္ရင္ သာသနာ ကြယ္မွာပဲ။
သာသနာ ကြယ္ျပီ ဆိုတာ နဲ႔ သတၱ၀ါေတြ ရဲ ့သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲ ဒုကၡအေပါင္း က လြတ္ေျမာက္ရာ တရားေတြ လည္းကြယ
ေယာဂီ တို႔ တရား ထိုင္ရာမွာလည္း တင္ပ်ဥ္ေခြၾကား လက္ႏွစ္ဖက္ ယွက္တင္တဲ့ အခါ လက္၀ဲ လက္ ကို ေအာက္ က လက္ယာလက္ ကို အေပၚက ထားရတာလည္း ဒီသေဘာပဲ။
လက္၀ဲ ဆိုတဲ့ တန္ခိုး သေဘာ ကို လက္ယာ ဆိုတဲ့ ပညာ က ဖံုးထား အုပ္ထား၊ ဆင့္ထား ရတယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ လက္၀ဲ က သမထ၊ လက္ယာ က ၀ိပႆနာ။ သမထ တန္ခိုးကို သာ ျပလိုက္ လို႔ ကေတာ့ အညွီ ယင္အံု သလို ေနေတာ့မွာေပါ့။
ရုပ္ နာမ္ ျဖစ္ပ်က္ေတြ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ ဘာမွ ေဟာလို ့ ေျပာလို ့နား၀င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ တန္ခိုးျပမိရင္ တန္ခိုး ပဲ ကိုးကြယ္မွာ။
၀ိပႆနာ ပညာ၊ ဖိုလ္ ပညာ၊ မဂ္ ပညာေတြ ဆိုတာ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ရမွန္းေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူး။
တန္ခိုးေလာက္ရင္ မိန္းေမာေနရင္ သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲက မလြတ္ေျမာက္
ဒါ့ေၾကာင့္ တန္ခိုး ဆိုတာ ဖံုးထားအပ္ေသာ အရာ၊ ပညာ သာလွ်င္ အျမဲအစဥ္ ဖြင့္ထား အပ္ေသာ အရာ၊ ေဖာ္ထား အပ္ေသာ အရာ၊ ဒါေၾကာင့္ တန္ခိုး ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လက္၀ဲဘက္ ကို သကၤန္း နဲ ့ဖံုး ထား ရတယ္။
ပညာ ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လက္ယာဘက္ ကိုေတာ့ ဖြင့္ျပထားရတယ္၊ ေဖာ္ထားရတယ္။
မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး
ဗုဒၶမူႀကိဴ
No comments:
Post a Comment