Saturday, September 12, 2015

ရာဇ၀င္ ထဲက သတုုိ႔သမီး သို႔မဟုတ္ ေစာမြန္လွ

 New Myanmar News's photo.


 ေမာဘုုရင္ စ၀္ဖွလုုံဟုုိမိန္း ႏွင့္ စယ္လန္႔ မင္းသမီးေလး အေၾကာင္း ပါလုုိ႔ ေပါင္းဖက္ရာက အမြာပူးေမာင္ႏွစ္မ ႏွစ္ေယာက္ ကုုိ ေမြးဖြား လာခဲ့ပါသည္။ ေစာမြန္လွ သည္ အႀကီးျဖစ္ၿပီး ေမာင္ေတာ္ ခြန္ေကာ္လန္း သည္ ငယ္ျဖစ္သည္။

ေစာမြန္လွ ကုုိ ေမြးဖြားခ်ိန္၌ မိန္းေမာလုုံ နန္းတြင္း မွာ ရွိသည့္ စစ္လက္နက္ ပစၥည္းမ်ား အားလုုံးတုုိ႔သည္ အေရာင္ၿဖိဳးၿဖိဳး ေျဖာက္ေျဖာက္ မ်ား လင္းလက္ၿပီး လုုပ္ရွား ခါရမ္း ေနျခင္းျဖစ္သည္။ (ထုုိသုုိ႔ျဖစ္ျခင္းကုုိ သွ်မ္း ဘာသာ အရ လတ္လႈိင္း တယ္ လုုိ႔ေခၚဆုုိပါသည္ ။ 

အဓိပၺါယ္ ကေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ျဖစ္ရပ္၊ ) ထုုိ႔ေၾကာင့္ သမီးေတာ္ေလး အား စ၀္မိန္းလတ္ ဟုုေခၚတြင္ခဲ့ရာ အခ်ဳိ႕က စ၀္မြန္းလတ္ ဟုုေခၚဆုုိခဲ့ၾကပါ သည္။ ျမန္မာလုုိ ျပန္ဆုုိေရးသားရာ မွ ေစာမြန္လွ ေခၚဆုုိေရးသား ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ (မယ့္ခူး ေခးရွဲန္)
 

AD- 1044-1077 ျမန္မာ သကၠရာဇ္ (၄၀၆-၄၃၉) ပုဂံမင္း ၅၅-ဆက္ တြင္၊ ပထမ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကုိ တည္ေထာင္ သည္ ဟုု အဆုုိရွိေသာ အနုရုဒ ေခၚ အေနာ္ရထာမင္း နန္းတက္ ေလသည္။ ထုိ အေနာ္ရထာ မင္းလက္ထက္ တြင္ လူစြမ္းေကာင္း မ်ား ေပၚေပါက္ ခဲ့သည္။ ပထမ ၄-ဦးမွာ က်န္စစ္သား၊ ငေထြရူး၊ ငလုံးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီး တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။

ငေထြရူး- ျမင္းမူ အရပ္သား ထန္းတက္ သမားျဖစ္သည္။ ထန္းပင္ အပင္ တစ္ေထာင္ကုိ တက္ခါဆင္း ခါလွီး သည္မွာ တစ္နံနက္ အခ်ိန္မွီ ၿပီးေသာသူ ျဖစ္သည္ဆုိပါသည္။
 


ငလုံးလက္ဖယ္- ပုပၸါး အရပ္သား၊ ႏြားအရွဥ္း သံုးဆယ္ ကုိ ထြန္၌ တပ္၍ ထြန္ေရး မွန္ေအာင္၊ တက္ခ်ည္ ဆင္းခ်ည္၊ အႏွံ႔ထြန္ ႏုိင္ေသာသူ ဟုဆုိပါသည္။
 

 ေညာင္ဦးဖီး- ေညာင္ဦး အရပ္သား ေညာင္ဦးကမ္းပါး က ေျပးဆင္း ၍ ဧရာ၀တီ တဖက္ကမ္း သုိ႔ လက္ပစ္ ကူး သည္၊ ေနာက္ဖက္ကမ္း သုိ႔ ေရာက္ေသာ္ ေျခမေထာက္ ခဲ့ဘဲ ျပန္၍ ကူးလာႏုိင္သည့္ အျပင္ ကမ္းထိပ္ သုိ႔ေျပးတက္ ႏုိင္ေသးဟု ဆုိပါသည္။
 
ထုိ ၄-ဦး အျပင္ ေနာက္ထပ္ ဗ်တၱ၊ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး ေရႊဖ်ဥ္းငယ္ တုိ႔ လည္းရွိၾကေသး၏။ ထုိစဥ္ အေနာ္ရထာ လက္ထက္ မတုိင္မွီ ပုံဂံျပည္ ၌ မိရုိးဖလာ နတ္၊ နဂါး၊ အရည္းႀကီး တုိ႔ကို ကုိးကြယ္ကုန္ေလသည္၊ ထုိ အရည္းႀကီး မ်ား သည္ ထိမ္းျမား မဂၤလာ ျပဳလုပ္ၾကလွ်င္ သူတုိ႔သမီးကုိ ေရွးဦးစြာ အရည္းႀကီးတုိ႔ ေက်ာင္းသုိ႔ ပုိ႔ရေသာ ထုံးစံ ျဖစ္တည္ေနသည္။ ထုိ ထုံးစံကုိ ပန္းဦးလႊတ္ သည္ဟုေခၚသည္။ ထုိ ထုံးစံကုိ မလုိက္နာေသာ္ မင္းဒဏ္ခံၾကရသည္။


ထုိသုိ႔ ရွိစဥ္ သထုံျပည္မွ ဓမၼဒႆီ         မည္ေသာ ရဟန္းေတာ္ ရွင္အရဟံ ရဟန္းေကာင္း ရဟန္းျမတ္ တစ္ပါး သည္။ ပုဂံသုိ႔ေရာက္ရွိ လာ၍ မင္း အေနာ္ရထာ လည္း ၾကည္ညုိ- ဆည္းကပ္သည္ ႏွင့္ စင္ၾကယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ အယူမွန္ ကုိ သိရေလသည္။
 
သကၠရာဇ္ ၄၁၉- (AD-1057) ခုႏွစ္တြင္ အရွင္အရဟံ မိန္႔ၾကားခ်က္ အရ သထုံျပည္ ၌ ပိဋကတ္ေတာ္ မ်ား ရွိေၾကာင္း ၾကား သိရေသာ လက္ေဆာင္ ပ႑ာႏွင့္ေတာင္းေစရာ သထုံ- မႏူဟာမင္း က အရုိင္းတုိ႔ႏွင့္အပ္စပ္သည္႔ အရာေလာ ဟုဆုိ၍ မေပးဘဲေနေလ၏ ထုိအခါမွ စစ္သည္ ဗုိလ္ပါႏွင့္ ခ်ီ၍ သထုံကုိ တုိက္ခုိက္ေလသည္။

 
ထုိသုိ႔ တုိက္စဥ္ က က်န္စစ္သား စေသာ လူစြမ္းေကာင္း မ်ားတြင္ ဗ်တၱလည္း ပါလာေလသည္။ ထုိစဥ္ သထုံျပည္ ၌ ဗ်တၱ ၏ အကုိ—ဗ်တ္၀ိ ၏ ေပါင္ ..လက္ တုိ႔ကုိ ေဆးစီရင္ ၍ ျမဳပ္ႏွံထားသည္ ႏွင့္ ၿမဳိ႕ရုိး ကုိ မ၀င္ႏုိင္ ရွိရာ၊ ဗ်တၱ က မရီး ကုိ ေျမးျမန္း ၍- ျမဳပ္ထားရာ ကုိ သိရွိ-ေဖၚယူ ပစ္ေလမွ ၀င္ႏုိင္ၾကေလ၏။ ဟုုဆုုိသည္။

 
ပေဒသရာဇ္ေခတ္ တြင္ “တုိက္ခုိက္ သိမ္းပုိက္၍ စုစည္းျခင္း သည္ တုိက္ခုိက္ သိမ္းပုိက္ ခံရေသာ အမ်ိဳးသား တုိ႔၏၊ အမ်ဳိးသား ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကုိယ္ပုိင္ လြတ္လပ္ ခြင့္ကုိ ဖ်က္ဆီး လုိက္ၿပီး ၎ အမ်ဳိးသားတုိ႕၏ ဆႏၵႏွင့္ ဆန္႕က်င္ ၍ တုိက္ခုိက္ သိမ္းပုိက္ ခံရေသာ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေတာ္ ကုိ ဖ်က္ဆီးသိမ္းသြင္းၿပီး၊ ၎ႏုိင္ ငံေတာ္ပုိင္ နယ္နိမိတ္ ကုိ စစ္ႏုိင္ငံေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ ဧရိယာႏွင့္ ပူးေပါင္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။”


အဆုိပါ သေဘာတရား သည္ မွန္ကန္ေၾကာင္း ျမန္မာ့ သမုိင္း ကုိ ေလ့လာလွ်င္ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္ တြင္ ျမန္ မာ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္ သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကုုိ စုစည္း ရာတြင္ တုိက္ခုိက္ သိမ္းပုိက္ၿပီး နယ္နိမိတ္ အျဖစ္ သတ္ မွတ္ျခင္း၊ ပူးေပါင္းျခင္း ျဖစ္သည္ ။

 စုစည္း ညီၫြတ္မႈ အစစ္ အမွန္မွာ ဆႏၵ အရသာ ပူးေပါင္းၿပီး လူမ်ဳိး တမ်ဳိး၏ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ ျဖစ္ေသာ မိမိတုိ႕လူမ်ဳိး အတြက္ ႏုိင္ငံေရး၊ စည္း႐ုံးေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ကုိ မိမိတုိ႕လူမ်ဳိး ၏ ဆႏၵ အရ တျခား အမ်ဳိးသားတုိ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ မထိခုိက္ေစဘဲ လုပ္ေဆာင္ ခြင့္ ႐ွိရမည္ ဟူေသာ အခ်က္မ်ားကုုိ မေတြ႔ရွိရေပ ။

 ျမန္မာႏုိင္ငံ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ တြင္ ထုိသုိ႕ စုစည္းျခင္း မဟုတ္သျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ႐ွိ အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ အခ်င္း ခ်င္း စိတ္ဝမ္း ကြဲျပားကာ ေတာ္လွန္ ပုန္ကန္မႈမ်ား ေခတ္သမုိင္း အဆက္ဆက္ တြင္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာတုိ႔ေအာင္ႏုိင္ ၾကေသာ အခါ မႏူဟာမင္းႏွင့္ တကြ ပိဋကတ္ေတာ္ တုိ႔ကုိ ၎၊ ႏႈတ္မႈ-လက္မႈ -ပညာ သည္ တုိ႔ကို ၎၊ ထုိသုိ႔ တုိက္ခုိက္ ေဆာင္ယူ ခဲ့ေလသည္။ ဤသုိ႔ သထုံ မွ ဗုဒၶဘာသာ ပိဋကတ္ေတာ္ မ်ား ေရာက္လာ သည္ က စ၍ အရည္ႀကီး တုိ႔ သာသနာ ေမွးမိန္ သြား၍ ဗုဒၶသာသနာေတာ္- တည္ၿမဲ- ႀကီး ပြားေလေတာ့သည္။

 ျမန္မာတုိ႔ ယခု လက္ရွိ စာလုံး အကၡရာ မ်ားကုိ စ၍ အသုံးျပဳ- ေရးသား ၾကေလသည္။ ထုိ စာလုံး တုိ႔ကား အိႏိၵယ ျပည္ေတာင္ပုိင္း မွ ေအာက္ျမန္မာႏုိင္ငံ မြန္တုိ႔ ထံသုိ႕ သကၠရာဇ္ ၅၀၀ -ခုေလာက္တြင္ ေရာက္လာ သုံးစြဲေသာ (ပတၳိ၀) အကၡရာ စာလုံးမ်ဳိးျဖစ္၍၊ ပန္းရံ- ပန္းပဲ စေသာ အတတ္ ပညာ မ်ားလည္း တုိးပြါး လာေတာ့ သည္။ 

ဖမ္းယူ သြားေသာ သထုံ မႏူဟာမင္း ကုိ ျမင္းကပါ အရပ္ ၌ ထားရွိ သည္ဟု သိေလသည္ ။ မႏူဟာ မင္းႀကီး တည္ထား ခဲ့ ေသာေၾကာင့္ မႏူဟာ ဘုရားဟု နာမည္ ေက်ာ္ေစာေလ သည္ ။
 

ထုိ မႏူဟာမင္းႀကီး ၏ ဘုန္းအာႏုေဘာႀကီး ၍ စကားေျပာေသာ အခါ ခံတြင္း က စက္ေျပာင္ေသာ အေရာင္ မ်ား ထြက္သည္ ကုုိ အေနာ္ရထာမင္း သည္ စုိးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ ေသာ အခါ မႏူဟာမင္း ဘုန္းႏွိမ့္ ေစရန္ဟု ဆြမ္းေတာ္တင္ ပုိ႔ကုိ စားေစ၏။ 

မႏူဟာမင္း စားမိ၍ ဘုန္းတန္ခုိး ျပယ္ေလေသာ္ ၊ စိတ္လက္ ညဳိး ႏြမ္းသည္ႏွင့္ မိမိ ၏ လက္စြပ္ ကုိေရာင္းၿပီး ဘုရား တည္ေလသည္။ ယခုတုိင္ မႏူဟာ ဘုရား ဟု ရွိ၏ ။ မႏူဟာမင္း သည္ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀ ၌ သူတပါး ၏ ႏုိင္ျခင္း တုိ႔ မခံရပါလုိ၏ ဟု ဆုေတာင္း ခဲ့ေလသည္။

 ေနာက္မၾကာမီ မႏူဟာမင္း ႏွင့္ မိဖုရား သားသမီၼး တုိ႔ကုိပါ အေနာ္ရထာ က ေရႊစည္းခုံ ဘုရားသုိ႔ ဘုရား ကၽြန္ အျဖစ္ျဖင့္ လူေလေတာ့သည္။

အေနာ္ရထာသည္၊ ထုိကဲ့သုိ႔ သာသနာေရး ၌ အလြန္ စိတ္အား တက္ၾကြ လာၿပီးလွ်င္ ရခုိင္ျပည္ ရွိ မဟာ မုနိ ရုပ္ပြါးေတာ္ ကုိလည္း ပင့္ ယူရန္ သြားေရာက္ေသး၏ ။ သုိ႔ေသာ္လည္း အထမေျမာက္ မယူႏုိင္ ျဖစ္ေလ သည္။
 

တစ္ဖန္ ဥတည္ဘြားမင္း စိုးစံေနတဲ႔ ဂႏၶလရာဇ (ဂႏၶလရာဇ္) ေခၚ တရုတ္ျပည္ (ယခု ယူနန္-နနခ်ဳိျပည္၌) ဗုဒၶဘုရားရွင္ ျမတ္စြယ္ေတာ္ ရွိသည္ ၾကား ၍ စြယ္ေတာ္ ပင့္ယူရန္ စစ္သည္ ဗုိလ္ပါ မ်ားစြာႏွင့္ ခ်ီေတာ္ မႈ သည္။ က်န္စစ္သား စေသာ လူစြမ္းေကာင္း ေလးဦးႏွင့္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းငယ္ တုိ႔လည္း ပါသည္။

ယခု ယူနန္ တြင္ ရွိေသာ ဗုဒၶ ဘုရားရွင္ ျမတ္စြယ္ေတာ္ ဥတည္ဘြား မင္း စိုးစံေနတဲ႔ ဂႏၶလရာဇ (ဂႏၶလရာဇ္) ေခၚ တရုတ္ျပည္ သုိ႔ ေရာက္ေသာ္၊ တရုတ္ ဥတည္ဘြား သည္ လည္း ၿမဳိ႕တံခါးကုိ ပိတ္၍ အခုိင္ေနလင့္၏ ။ 

သုိ႔ေသာ္ ေနာက္ပုိင္း ၌ ေျပၿငိမ္းၾကကာ အေနာ္ရထာမင္း ႏွင့္ ဦးတည္ဘြား တုိ႔ ၾကည္ၾကည္ သာသာ ပင္ ေျပာ ဆုိ ဆက္ဆံ ၾကေလသည္။ စြယ္ေတာ္ျမတ္ ကုိ ကား အေနာ္ရထာမင္း အဓိ႒ာန္ ၍ ပင့္ေသာ္လည္း မၾကြ- မလုိက္- မရခဲ့ေခ်။ 

သုိ႔ရာတြင္ သိၾကားမင္း ေပးဆက္ သည္ ဆုိေသာ ျမဆင္းတု တစ္ဆူကုိ ကား ယူေဆာင္ လာခဲ့သည္ ဟု ျမန္မာ့ သမုိင္း က ဆုိသည္။ ျမန္မာ့ သမုိင္း ပါေမာကၡ ေဒါက္တာသန္းထြန္း က ဘုရင္ေနာ္ရထာ သည္ ယခု လက္ရွိ ျမန္မာနုိင္ငံ ဟုေခၚဆုိေသာ နယ္နမိတ္ အကုန္ထိ အုပ္စီးႏုိင္ၿခင္း မရွိေသးပါ တရုတ္ကုိ ရန္စရန္ မွာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ မိန္းေမာနယ္စပပ္ တုိ႔ေရာက္ရွိသည္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ ရွိသည္။

၎ တရုတ္ျပည္ က အျပန္ခရီး တြင္ သွ်မ္းျပည္သုိ႔ ေရာက္ရာ ေမာကုိးျပည္ေထာင္စု ကုိ အစုိးရေသာ ေမာ ဘုုရင္ စ၀္လုုံဟုုိမိန္းႏွင့္ မဟာမိတ္ ဖြဲ႔သည္ ေမာျပည္ ရွိ လယ္ယာ ကန္သင္း မ်ားအား လည္း အေနာ္ရထာ သည္ နွစ္သက္ အားက် ေတာ္မႈသည္။ 

ထုုိ႔ေၾကာင့္ ေမာဘုုရင္ ေစ၀္လုုံဟုုိမိန္းထံ ဆည္ေၿမာင္း ကန္သင္း လယ္ယာ မ်ား လုုပ္ကုုိင္ ကၽြမ္းက်င္ သူမ်ား ေတာင္း ခံေလသည္။

 ေမာဘုုရင္ ခြန္ဟုုိမိန္းသည္ ႏွစ္တုုိင္းျပည္ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးေစရန္ လယ္ယာ ကန္သင္း ဦးႀကီးမ်ားပင္ မက အေနာ္ရထာမင္း အား မိမိ သမက္ ႏုုိင္ငံေတာ္ အျဖစ္ ျဖစ္လုုိ ၍ သမီးေတာ္ ေစာမြန္လွႏွင့္ လက္ဆက္ ေပး ခဲ့ေလသည္။ (ေမာဘုုရင္ ခြန္ဟုုိမိန္း ကုုိ ျမန္မာ သမုုိင္းဆရာ အခ်ဳိ႕က မုုိးေကာင္း ဘုုရင္ ဟုုေရးမွတ္ၾက သည္။)
 
ထုိ သမီးေတာ္ေလး ေစာမြန္လွ သည္ ဘာသာတရား ကုုိင္းရႈိင္းသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူမ အသက္ ၂၈ ႏွစ္ အေရာက္ မွာေတာ့ ပုုဂံဘုုရင္ အေနာ္ရထာမင္း ႏွင့္ ဖခမည္းေတာ္ တုုိ႔ ႏွစ္တုုိင္းျပည္ ခ်စ္ၾကည္ေရး မဟာ မိတ္ျပဳရာတြင္ သူမ ၏ အသက္ႏွင့္ ခႏၶာကုုိယ္ ကုုိ ႏုုိင္ငံေရး ၏ အသုုံးေတာ္ခံ ဘ၀ အေနျဖင့္ ပုုဂံျပည္ႀကီး သုုိ႔ လုုိက္ပါ သြားခဲ့ရေလသည္။


ဖခမည္းေတာ္ႀကီးသည္ သမီေတာ္ ေစာမြန္လွႏွင့္ အတူ ေျခြအရံမ်ား အပါ၀င္ လယ္လုုပ္သူ ေတာင္သူ ဦးႀကီး မ်ား ပါ ထဲ့ေပးလုုိက္ေလသည္။ ထုုိ အထဲတြင္ ေနာင္အခါ ပုုဂံ ရာဇာ၀င္ တြင္ ထင္ရွားမည့္ သွ်မ္းညီေႏွာင္ သုုံးဦး ၏ ဖခင္ခြန္ဆုိင္ခမ္းဖန္း ပင္ျဖစ္သည္။

သွ်မ္း မင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွသည္ အေနာ္ရထာမင္း ေနာက္သုိ႔ လုိက္ပါလာရာတြင္ ယခု ေတာင္ၿပဳံး အရပ္တုိ႔ ေရာက္ေသာ္ ဆုေတာင္းျပည့္ ေစတီ ကုိ တည္ၾကေလသည္။ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ တုိ႔လည္း အမႈထမ္း လစ္၍ အသတ္ခံရသည္။

မင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွႏွင့္ ပါလာေသာ သွ်မ္း ေတာင္သူ ဦးႀကီး မ်ားသည္ ယခုုေက်ာက္ဆည္ အရပ္ သုုိ႔ ေရာက္ေသာ အခါ ေက်ာက္တုုံးေက်ာက္ခဲ မ်ားျဖင့္ ဆည္ ကန္သင္းမ်ား တည္ေဆာက္ ၍ လယ္မ်ား ထြန္ ယက္ စုုိက္ပ်ဳိးၾကေလသည္။ 

ထုုိသုုိ႔ေက်ာက္တုုံး ေက်ာက္ခဲ မ်ားျဖင့္ ဆည္ တည္ေဆာက္ လုုပ္ကုုိင္ေသာၾကာင့္ ယခုု အခ်ိန္ထိ ေက်ာက္ ဆည္ ဟုု နာမည္ တြင္ခဲ႔ ေလသည္။ ထုုိ အရပ္၌ ယခုုတုုိင္ သွ်မ္း နာမည္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ရြာေလးမ်ား ရွိသလုုိ မိန္းေမာ ဆုုိတဲ့ ရြာေလး လည္း ရွိေနပါသည္။

ပုုဂံျပည့္ရွင္ အေနာ္ရထာမင္း သည္ ပုံဂံသုိ႔ ေရာက္ရွိ ေသာအခါ၊ သွ်မ္းမင္းသမီေလး ေစာမြန္လွ ကုိ အလြန္ျမတ္ႏုိး စြာ အပါးေတာ္ၿမဲ မိဖုုရား အၿဖစ္ ထားေတာ္မႈသည္။ မင္းတရားႀကီး ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္း၊ အစစ ဦးစားေပးျခင္း၊ အေလးအနက္ ထားျခင္းတို႔ အေပၚ မလိုမုန္းထား ရွိခဲ႔သူက မိဖုရားေခါင္ႀကီး သီရိမာလာေဒဝီ ကိုယ္တိုင္ႏွင့္ မိဖုရားႀကီး ရဲ႕ အမႈထမ္းမ်ား အပါ၀င္ နန္းတြင္းသူ အခ်ိဳ႕ တုုိ႔ကပါ မလုုိမုုန္း တီးၾကေလသည္။

သွ်မ္းမင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွ သည္ ဘာသာတရား ကုုိင္းရႈိင္းသူ တစ္ဦး ျဖစ္သလုုိ မိန္းေမာင္းလုုံ ေနျပည္ေတာ္ မွ ပါရွိ လာေသာ သူမ နားေတာင္းတြင္ ဓါတ္ေတာ္ မ်ား ကိန္၀ပ္၍ ဌာပနာ ထား သည္ဟုု ဆုုိသည္။ 

ထုုိေၾကာင့္ ေစာမြန္လွ ဘုရားရွစ္ခုိး ၀တ္ျပဳစဥ္ တြင္ ထုုိ နားေတာင္း မွ ေရာင္ျခည္ မ်ား ထြန္းေတာက္ ကြန္ ႔ျမဴးေလ့ ရွိသည္။ ဤသုိ႔ ျဖစ္ေနသည္ ကုိ မိဖုရားေခါင္ႀကီး သီရိမာလာေဒဝီ ႏွင့္ ေမာင္းမ မိႆ ံ တုိ႔က ေတြ႔ျမင္ၾကေသာ အခါ မနာလုုိ ရန္ၿငိဳးထား၍ မင္းႀကီးအား စုန္းမ-ျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကေလသည္။

အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးလည္း မယုံၾကည္ ၍ ေစာမြန္လွ ဘုရား၀တ္ျပဳ ရာ သုိ႔ တိတ္တဆိတ္ ေခ်ာင္းေျမာင္း ၾကည့္ရႈေလသည္။ ထုိအခါ နားေတာင္းမွ ေရာင္ျခည္မ်ား ကြန္႔ျမဴးသည္ ကုိ ျမင္ေတြ႔ရ၍ ယုံၾကည္ ရႏူိး ျဖစ္ေန စဥ္ ေစာမြန္လွ ၏ ေဆြမ်ဳိးမ်ား မွ သမီးေတာ္ေလး ၏ သွ်မ္း အမႈေတာ္ထမ္းမ်ား အား မစားရသည္မွာ ၾကာ ၿပီျဖစ္ေသာ သွ်မ္း အစားအစာ မ်ား ျဖစ္တဲ့ အီကုုတ္၊ ၀ါးပုိး၊ ငါးခ်ဥ္၊ အသားခ်ဥ္ စေသာ အျခား အစား အစာ မ်ား ေပးပုိ႔လုိက္သည္ ကုိ မိဖု၇ား ေခါင္ႀကီးႏွင့္ အဖြဲ႔သားမ်ား က မင္းႀကီး အား စုုန္းမ်ဳိးျဖစ္၍ ဒီလုုိ ပုုိးေကာင္ မ်ဳိးကုုိ စားၾကသည္ ဟုု ဆုုိကာ မင္းႀကီး ၾကည့္ရႈ႕ရန္ျပၾကေလသည္။ 

မင္းႀကီး လည္း ေတြ႔ျမင္ကာ ဧကန္ မုခ် စုန္းမ- ျဖစ္ေၾကာင္း ယုံၾကည္သည္ႏွင့္ ေနရင္း သွ်မ္းျပည္ သုိ႔ ျပန္ေစ ဟု ႏွင္ထုတ္ လုိက္ေလသည္။

ထုိအခါ သွ်မ္း-မင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွ သည္ ရုိးသားသူ ဘာသာတရား ကုိင္းရႈိင္းသူျဖစ္၍ မိမ္ိ ရုိးရာ အစား အစာမ်ား အား အျပစ္တင္ ကဲ့့ရဲ႕ရႈတ္ခ် မိမိ အမ်ဳိး ဂုဏ္သိကၡာ ကုိေစာ္ကား ခံရသည္ျဖစ္၍။ မိမိ ဖခင္ ပင္လွ်င္ လည္း မိန္းေမာ အရွင္ သခင္ ျဖစ္သည့္ အေလွ်ာက္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း အလွ်င္း မရွိ အေျခြအရံ အနည္းငယ္ မွ်ႏွင့္ မိမိေမြးဌာနီ မိန္းေမာျပည္ သုိ႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။

မင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွ သည္ ပုဂံျပည္မွ ထြက္ခြာ လာၿပီး ၁၀ ရက္ေျမာက္ေသာေန႔ ၌ ယခု မႏၱေလး အေရွ႕ေတာင္ဘက္ ဆီသုိ႔ ေရာက္ေသာ အခါ အရိပ္အာ၀ါသ ေကာင္းေသာ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ တစ္ခုနား အေရာက္တြင္ ေခတၱ အနားယူ အိပ္ေမာ က်ရာမွ ႏုိးထ လာရာ စမ္းေခ်ာင္း ၌ မ်က္နာ သစ္ေနစဥ္ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ ထဲမွာ လုိးလုိး လက္လက္ အေရာင္မ်ား ထြက္ရွိေနသည္ ေတြ႕ရွိ၍ ေသျခာစြာငုံၾကည့္ လုိက္စဥ္ စမ္းေခ်ာင္း ထဲ၌ မဟုုတ္ပဲ မိမိ ဦးေခါင္းေပၚ ေကာင္းကင္ထက္ တြင္ စာပတီး ငွက္မ်ား ၿခံရံလွ်က္ လင္းလက္ေနေသာ နားေတာင္း ကုုိ ေတြ႔ျမင္ရေလသည္။

မင္းသမီးေလး သည္ ဗုဒၶဘာသာ ကုိ သက္၀င္ ယုံၾကည္သူ တေယာက္ ျဖစ္သည့္ အေလွ်ာက္ ထုုိ နားေတာင္း တဖက္ႏွင့္ ဓါတ္ေတာ္ တုိ႔ကုိ ႒ာပနာ ၍ ငါးေတာင္ျမင့္ ရွိေသာ ေစတီငယ္ တစ္ဆူ ကုိ တည္ေလသည္။
 

ဘုရား မုတ္၀ ကုိ လည္း အေရွ႕ေမာသွ်မ္းျပည္ ဖက္သုိ႔ လွည့္ထားေလသည္။ ထုိ အခ်င္းအရာ ကုိ အေနာ္ရထာမင္း ၾကား သိေသာ္ ဘုရားမုတ္ ကုိ အေရွ႕ သွ်မ္းျပည္ဖက္ သုိ႔ လွည့္ထားလွ်င္ ေစာမြန္လွ ကုိ သတ္ခဲ့။ ငါ စုိးစံရာ အေနာက္ဖက္ ပုဂံျပည္ဖက္ သုိ႔ လွည္ထားလွ်င္၊ အသက္ခ်မ္းသာေစ ဟု မင္းခ်င္း မ်ား ကုိ ေစလြတ္လုိက္ ေလသည္။

မင္းခ်င္းတုိ႔ ည အခါ ေရာက္လာရာ မင္းသမီး ေစာမြန္လွ က တန္စုိး လက္ေဆာင္ေပး၍ အေၾကာင္း ကုိ ေမးျမန္း၍ သိရေသာ အခါမွ။ ၎ ညတြင္းခ်င္း ပင္ မိမိ ၏ ကုသုိလ္ တုိ႔ကုိ ေအာင္ေမ့ခါ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ တုိ႔ကုိ တုိင္တည္ အဓိ႒ာန္ျပဳ ၍ ျမစီေသာ ေရႊဖ်င္ တဘက္ျဖင့္ ဘုရားေစတီ ကုိ ပတ္ခ်ည္ ၍ လွည့္ေလရာ ဘုရားလည္ ၍ မုတ္၀ အေနာက္ ဖက္ မက် အရွ႕ဖက္ မက် (သွ်မ္းျပည္ မက် ျမန္မာျပည္မက်) သုိ႔ေရာက္ ေလသည္။ 

နံနက္ လင္း၍ မင္းခ်င္း တုိ႔ ျမင္ရေသာ္ ေစာမြန္လွ ကုိ ခ်မ္းသားေပး၍ ပုဂံ သုိ႔ ျပန္ၾက ေလသည္။ ( ေစာမြန္လွ နားေတာင္း က်ခဲ့ေခ်ာင္း ကုုိ အခုုတုုိင္ နားေတာင္က်ေခ်ာင္း ဟုု ေခၚကာ ေစာမြန္လွ နားေတာင္းအား စာပတီး ငွက္ မ်ား ၿခံရံေနျခင္းေၾကာင့္ ထုုိ နားေတာင္းျဖင့္ တည္ေသာ ေစတီေတာ္အား ေရႊစာရံ ဘုရား ဟု ယခုထက္ တုိင္ ေက်ာ္ေစာလွေပသည္။)

ထုိ အခ်င္းရာ ကုိ အေနာ္ရထာမင္း ၾကားသိရေသာ ေက်နပ္ ၀မ္းေျမာက္ သည္ႏွင့္ အညီ ၎ဘုရား ပတ္ လည္တြင္ ေျမတာ- တစ္ေထာင္ လွဴေတာ္ မႈသည္ ေနာင္ အခါ၊ ပုဂံ- အေလာင္းစည္သူမင္း က ေျမထပ္ ၍ လွဴေတာ္မႈသည္။ ေနာက္ အင္း၀- မုိးညွင္း မင္းတရားႀကီး “သီရိႀတိဘ၀နာဒီတ်ာ ပ၀ရပ႑ိတ ဓမၼရာဇာ” ဘြဲ႕ခံ မုိးညွင္းသတုိး  (၇၈၈-၈၀၁) သံေတာင္ ၃၀- အထိျမွင့္ ၍ တည္ေတာ္မႈသည္။

ဤ အခ်င္းရာမ်ား ကုိ ေထာက္ရႈျခင္း အားျဖင့္ သွ်မ္း မ်ားႏွင့္ မြန္ တုိ႔သည္ အေနာ္ရထာမင္း ထက္ ဗုဒၶဘာသာ ကုိ ေစာလ်င္ စြာ ကုိးကြယ္ေနၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိသာ ထင္ရွားေလသည္။

မင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွ အျပန္ ခရီး လမ္း တေလွ်ာက္တြင္ ေစတီေပါင္း ရွစ္ဆုု တည္ ခဲ့ၿပီး ဆက္လက္၍ ခရီး ဆက္ခဲ့ရာ ယခု သီေပါၿမိဳ႕နား အေရာက္ ဆားထြက္ရွိရာ  အရပ္ ၌ ကုုိးဆူေျမာက္ ေစတီအား က်န္ ရွိေသာ နားေတာင္း တစ္ဖက္ အား ဌာပနာ ၍ (၇-ေတာင္) အျမင့္ ရွိေသာ ေစတီ တစ္ဆူ ကုိ တည္ေလသည္ ။ 

ထုိေစတီကုိ သွ်မ္း တုိ႔က ေကာင္းမူးေမာ္ေက ဟု ေခၚသည္။ ေကာင္းမႈး သည္ သွ်မ္း လုိ ေစတီေတာ္ ။ ေမာ္ေက-သည္ (ဆားတြင္း ) -ဟု အဓိပၸါယ္ ရပါသည္။ ျမန္မာ တုိ႔က ေဘာႀကိဳ  ဘုရား ဟုေခၚဆိုၾကသည္။

ထ႔ုိေနာက္ ဖခင္ မိန္းေမာ္ဘုုရင္ စ၀္ဖွလုုံဟုုိမိန္း အား ယခုု ေက်ာက္ဆည္နယ္ ရွိ သွ်မ္းလူမ်ဳိးမ်ား မွ ပုုဂံ နန္း တြင္း မွ သမီးေတာ္ေလး ထြက္ရွိ လာခဲ့ေၾကာင္း ကုုိ သံေတာ္ဦး တင္ေလွ်ာက္ေသာ အခါ ဖခင္ မင္း တရားႀကီး မွ သားေတာ္ႀကီး ဥပရာဇာ စ၀္ေကာ္လ်န္း အား စစ္ေၾကာင္း ႀကီးမ်ား လႊတ္၍ သမီးေတာ္ ေစာမြန္လွ အား သြားေရာက္ ႀကိဳဆုိ ေစေလေတာ့သည္။

သွ်မ္း မင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွ သည္ တုုိင္းျပည္ႏွစ္ျပည္ ၏ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးေစဖုုိ႔ စေတး ခံခဲ့ရကာ တုိင္း တပါး သုိ႔ လုိက္ပါ သြားရၿပီး မိဖုရား အျဖစ္ တင္ေျမာက္ျခင္း ခံရေသာ္လည္း ေရွးဘ၀ ကုသုိလ္ကံ အေၾကာင္း မလွ ခဲ့၍ ပုဂံျပည္ မွ ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံရကာ အျပန္လမ္း တြင္ မိမိ ကုိးကြယ္ ယုံၾကည္ ရာ ဘာသာ တရား ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ မ်ား ျပဳလုပ္ေန ပါေသာ္လည္း ဖမ္းဆီး သတ္ျဖတ္မည္ ဟု ႀကိမ္းေမာင္းျခင္း ခံရ ရွာေလသည္။ 

ထုိ႕ေနာက္ ေမာင္တာ္ စ၀္ေကာ္လ်န္း ၏ အႀကိဳ တပ္ႏွင့္လည္း မေတြ႔ဆုံ မိန္းေမာင္း ေနျပည္ေတာ္ဆီ လည္း မေရာက္မွီ ယခုု သီေပါ နား အေရာက္ လမ္းခုုလတ္ မွာပင္ ကံေတာ္ ကုန္ရွာ ခဲ့ေလသည္။

အမေတာ္ ကံကုုန္သည္ ဟုု ၾကားသိရေသာ ေမာင္ေတာ္ စ၀္ေကာ္လ်န္း သည္လည္း အခ်ဳိ႕ အမြာပူး တုုိ႔ ထုုံးစံ အရ အမေတာ္ႏွင့္ မႏွီး မေ၀း မွာပင္ ကံကုုန္ ခဲ့ရွာေလသည္။ ဒီေန႔ အထိ မင္းသမီးေလး ေစာမြန္ လွႏွင့္ ေမာင္ေတာ္ စ၀္ေကာ္လ်န္း တုုိ႔ ဂူဗိမာန္ ကုုိ သီေပါၿမိဳ႕နား တြင္ အရုုိးအုုိး ေစတီ အျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ႏုုိင္ ပါသည္။
 
သွ်မ္း မင္းသမီးေလး သည္ ကံ အေၾကာင္းမလွ ရွာေသာ မင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွ ဘ၀ မွ ယခုုအခါ ပုုဂံ ရာဇာ၀င္ ထဲက သတုုိ႔ သမီးျဖစ္ ထင္ရွား ေလေတာ့သည္။


ပုုဂံ ရာဇာ၀င္ အေၾကာင္း ေျပာရင္ ေစာမြန္လွ အေၾကာင္း မပါလုုိ႔ မရပါ ေစာမြန္လွႏွင့္ အတူ ပါသြားၾကေသာ သွ်မ္းေတာင္သူ ဦးႀကီးမ်ား ထဲတြင္ ေနာင္ အခါ ျမန္မာ့ သမုုိင္း တြင္ ထင္းရွား လာမည့္ သွ်မ္းညီေနာင္ သုံးဦး ၏ ဖခင္ ခြန္ဆုိင္ခမ္းဖန္း ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏ ။

 ေပါက္ကန္နန္းေတာ္ ကုိ ဆန္ေရ စပါး အမ်ားဆုံး ပံ့ပုိးေသာ ဤ သွ်မ္း မိသားစု ကုိ ေပါက္ကန္ ရွင္ဘုရင္ (တလုတ္ေျပးမင္း) က ဘြဲ႕သစ္ မ်ားျဖင့္ ခ်ီးျမွင့္ေျမွာက္ စားေလသည္ ။
 
အေဖ ခြန္ဆုိင္ခမ္းဖန္း = သခၤဗုိလ္
သား ခြန္အုိက္ဆုိင္ခုိင္=အသခၤယာ ျမင္စုိင္းစား
သား ခြန္ယီဆုိင္ကမ္ =ရာဇသႀကၤန္ မကၡရာစား
သား ခြန္ဆမ္ဆုိင္ဆုိင္ =သီဟသူ ျမစ္သာစား ျမင္စုုိင္း ပင္းယ စစ္ကုုိင္း အင္း၀ တုုိ႔ကုုိ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ သွ်မ္း မင္းဆက္မ်ား ပင္ျဖစ္သည္။ 


ထုုိေဒသသည္ သွ်မ္း နာမည္ႏွင့္ သွ်မ္း မင္းဆက္မ်ား တည္ေထာင္ ခဲ႔ ေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္မ်ား ပင္ျဖစ္သည့္ အေလွ်ာက္ သွ်မ္း လူမ်ဳိး မ်ား ေနထုုိင္ရာေဒသ လည္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ပုုိင္း ဗမာ မ်ား ၀င္ေရာက္ ေနထုုိင္ လာၾက သလုုိ သွ်မ္းၾကာ ဗမာျဖစ္ ဆုုိသလုုိ ဗမာျဖစ္သြားၾကသည္က မ်ားသည္။
 

မည္သုိ႔ပင္ ရိွေစကာမႈ အ ေနာ္ရထာမင္း သည္ ကံတူ အက်ိဳးေပး ဟု ဆုိရေလ မလား မိမိျပဳသမွ် ဒီဘ၀ နဲ႔ ပဲ ေပးဆပ္ ခဲ့ရသည္ ဟုေျပာမလား အထင္ ကရ မင္းျဖစ္ေသာ္ညား လည္း ကၽြဲခတ္ ၍ နတ္ရြာစံ (ေသဆုံး) ရေလကာ ပုဂံျပည့္ရွင္ မင္း အေနာ္ရထာ ရုပ္ကလာပ္ အား မိမိ မင္းညီမင္းသား ႏွင့္ မိမိပုဂံ ျပည္ တုိင္း သူျပည္သား အေပါင္း တုိ႔ မေတြ႔လုိက္ရ ရွာေတာ့ေပ။
 


ပန္းခ်ီဆရာ ေမာင္ေက်ာ္ညႊန္႔
အြန္လုုိင္း အသံ သွ်မ္းမင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွ

New Myanmar News

No comments:

Post a Comment