နယ္ၿမိဳ့ေလးတစ္ၿမိဳ့က အၿဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ ကိုေသာင္းဆုိတဲ့သူတေယာက္ရွိပါတယ္။ သူက လူလည္းလူလတ္ပိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတက္တယ္။ ရပ္ရြာနဲ့လည္းအဆင္ေၿပတယ္။ ဒါေႀကာင့္ သူ့ကို အသက္ငယ္ေပမယ့္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ဥကၠ႒ေနရာေပး ထား တယ္ ။ ေပးထားသလိုလည္း အလုပ္မွာေတာ္ရွာပါတယ္။
ရြာက အလွဴ ကထိန္ ဇာတ္ပဲြ ၿပဇာတ္ေတြမွာလည္း သူမပါရင္မၿပီးသေလာက္ပဲ၊ ကိုယ္တုိင္က ၀ါသနာအိုး လူလြတ္ဆိုေတာ့ လႊတ္ကဲတာကလား၊ ဇာတ္ပဲြေဟ့ဆို သူထိပ္ဆံုးကပဲ။ဒီလိုနဲ့တစ္ရက္သား ကိုေသာင္း တေယာက္ ၿပင္ဆင္ၿပီး သီခ်င္းတေႀကာ္ေႀကာ္ ေအာ္ဆိုၿပီး
ရပ္ကြက္ထဲ ကေန ထြက္သြားလိုက္ တာ တရက္ေပၚမလာ ႏွစ္ရက္ေပၚမလာ၊ ရပ္ရြာက လည္းစံုစမ္းလို့မရ၊ တၿခားေနရာေတြကလည္းသီတင္းမႀကား စာမလာနဲ့၊ ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ လေပါင္းမ်ားစြာႀကာေတာ့ အားလံုးအတည္ၿပဳလုိက္တာက ကိုေသာင္း တစ္ရပ္တစ္ရြာကို ထြက္သြားၿပီလို့ပဲ အတည္ၿပဳ လိုက္ႀက ရေတာ့တယ္။
ဒါနဲ့ပဲ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ ကိုေသာင္းရဲ့ေနရာမွာ သင့္ေတာ္တဲ့လူႀကီးသူမ တေယာက္ ကို အစားထိုးၿပီး ဆက္လုပ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေစတာေပါ့။
ႀကာေတာ့လည္းေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ နဲ့ ေနေနႀကတုန္း တစ္ႏွစ္နဲ့ေၿခာက္လ အႀကာမွာ ကိုေသာင္း တေယာက္ ရပ္ကြက္ ထဲၿပန္ေရာက္လာပါတယ္။ မုတ္ဆိတ္က်င္ စြယ္ေတြနဲ့ သြားတုန္းက အက်ီ ၤညစ္ေပတူးေနတာနဲ့ကိုေသာင္းၿပန္လာပါတယ္။
အားလံုးက ၀မ္းသာႀကတာေပါ့။ မင္းဘယ္ေတြသြားေနတာလည္း၊ မင္းသြားတာႀကာလြန္းလို့ မင္းကိုတၿခားရပ္ရြာမွာ အေၿခက်ေနၿပီထင္ေနႀကတာ ဘာညာဆိုၿပီး အားလံုးက ၀မ္းပန္း တသာနဲ့ႀကိဳဆိုႀကရွာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥကၠ႒ ေနရာအစားထိုး တာကို လည္း ထည့္အသိေပးေၿပာႀကရတာေပါ့ေလ။
၀မ္းမသာႏုိင္တာက ကိုေသာင္း ဘယ္သူ့ကိုမွလည္းစကားမေၿပာေတာ့ဘူး။ ရပ္ကြက္က လူေတြနဲ့လည္း ခပ္တန္းတန္းပဲေနေတာ့တယ္။ အကုန္လံုးကလည္း သူက အဲ့လိုႀကီး ဆက္ဆံ တာဆိုေတာ့ အရင္ကေလာက္ေတာ့ အေၿပာအဆိုမရိွေတာ့ဘူးေပါ့။ အားလံုးကလည္း နားမ လည္ႏုိင္ႀကဘူး။ ဘာမွလည္း သိပ္ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတြမေမးႀကမိေတာ့ဘူး။ အဆက္အဆံ က်ဲသြားတာေပါ့။
ဒါကိုသတိထားမိတာက ကိုေသာင္း ငယ္ငယ္က စာသင္ေပးတဲ့ ဆရာမႀကီးပဲ။ သူက တရက္သား အိမ္သြာလည္ရင္း ကိုေသာင္းကို ေမးေတာ့တာပဲ။ အဲ့ဒီမွာမွ အၿဖစ္မွန္ကိုသိႀကရေတာ့တာ....
ကိုေသာင္းက သူ့ဆရာမကိုေတာ့ ရွင္းၿပရွာပါတယ္။ သူ တစ္ရက္နဲ့တစ္ညေလး ပဲြသြားႀကည့္ၿပီး ၿပန္လာတာကို သူ့ေနရာမွာ တစ္ၿခားသူကို ဘာလို့ ဥကၠ႒ ခန့္လိုက္ရတာ လည္း တဲ့ေလ။ သူမသြားခင္တရက္က သူ့နားထဲမွာ ဇာတ္ပဲြကသံေတြႀကားလို့ သိပ္မေ၀းဘူးဆိုတာ သူသိတယ္တဲ့။
ဒါနဲ့သူလည္း ၿပင္ဆင္ၿပီး အသံႀကားရာဘက္ကို သြားလိုက္တာ တစ္ကယ့္ကို ဇာတ္ကေနတဲ့ သူေတြ၊ ပဲြေတြ၊ လူေတြ စည္ကားေနတာသူၿမင္ရတယ္တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ သူလည္း ေလွ်ာက္သြား၊ ေလွ်ာက္စား ၿပီး ညလံုးေပါက္ အကေတြ၊ အိုးစည္ ဗံုေမာင္းေတြ ပဲြခင္းထဲမွာ ပတ္ႀကည့္ၿပီး မနက္လင္းေတာ့ အိမ္ကိုၿပန္လာခဲ့တာတဲ့။
အဲ့က်မွပဲ ကိုေသာင္းနဲ့ ရပ္ကြက္ကလူေတြ ဘာလဲြႀကတယ္ဆိုတာသိရေတာ့တာပဲ။ ကိုေသာင္းအသံေတြႀကားၿပီး ထြက္သြားတဲ့ေနရာက မကြ်တ္မလြတ္ သူေတြရဲ့ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ ပဲြေနရာႀကီးၿဖစ္ေနၿပီး လူ့သတ္တမ္းနဲ့တြက္ေတာ့ တႏွစ္နဲ့ေၿခာက္လၿဖစ္ေနတယ္။ ကိုေသာင္းတကယ္ဇာတ္ပဲြႀကည့္ေနတာက တညနဲ့တရက္ေလးပဲ။
လူေတြအားလံုးလည္းအံ့အားသင့္လို့ေလ အေႀကာင္းစံုလည္းသိေရာ။ ဒါနဲ့ပဲ ကိုေသာင္း ကို သာသနာ့ေဘာင္ကို ေခတၱခဏ၀င္ဖို့တိုက္တြန္းႀကၿပီး သူေတြ ့ခဲ့တဲ့ သူေတြကို အမွ် အတန္းေပးေ၀၊ ရပ္ကြက္မွာလည္း လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ တာေတြ ကို ဘုန္းႀကီး ပင့္ေလွ်ာက္ၿပီး ရြတ္ဖတ္ႀကနဲ့လုပ္ရေတာ့တာပါပဲ။
ပဲြႀကိဳက္လြန္းတဲ့ကိုေသာင္းတေယာက္လည္း ေနာက္ဆို တေယာက္တည္းပဲြသြားမႀကည့္ေတာ့ ဘူးတဲ့။ အေဖာ္အေပါင္းေတြနဲ့ေတာင္ အေတာ္ေခၚရတယ္ဆိုပဲ။ သူ့ကို သူမသိတဲ့ဘံု ဘ၀က လူေတြ ထပ္လာေခၚမွာစိုးလိ့ုတဲ့ေလ။
( သိုက္နန္းရွင္ )
သရဲအေၾကာင္းေျပာၾကမယ္ (ေပတေလာက ကို စိတ္ဝင္စားသူမ်ား)
From_Myanmar Online News
No comments:
Post a Comment