သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္ၾကပါေစ

 

 

ေယာက်ၤားကို နည္းနည္း သံသယရိွလာမိျပီ ။
ေန႔တုိင္းအိမ္ကိုေနာက္က်မွျပန္ေရာက္သည္....

ေမးလိုက္တိုင္း ရုံးမွာအလုပ္မ်ားလုိ႔အခ်ိန္ပိုဆင္းေနတာခ်ည္းပဲ....၊ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္ နွစ္ရက္လည္းမဟုတ္... ညေနစာကိုလည္း အရင္လိုျမိန္ေရယွက္ရည္မစားေတာ့... ထမင္းကို ၃..၄..ဇြန္းစာေလာက္ပဲ ထည္႔စားေလ႔ရိွသည္...။ ေသခ်ာျပီေလ...ေမာင္ေျခလွမ္းေတြပ်က္ေနျပီ..... အခ်ိဳးေတြလည္းေျပာင္းကုန္ျပီ...။
-
မိမိကိုယ္ကိုလည္းမွန္ထဲျပန္ၾကည္႔မိလုိက္သည္ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ကာစ..မ်က္စိအစြန္းနွစ္ဖက္မွာ အေရးအေၾကာင္းေလးေတြလည္းေရးေရးေလးေပၚေနျပီ...၊

သနပ္ခါးကြက္ၾကားရိုက္ထားတဲ႔ မ်က္နွာကလည္း အဆီတစ္၀င္း၀င္းနဲ႔ အိမ္မွုကိစၥေတြ အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ရွဳပ္ေနျမဲမို႔ မိမိကိုယ္ကိုလည္း ေသခ်ာမျပင္ဆင္မိတာၾကာေလျပီ....၊

 

အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ဘ၀ရဲ႕အေရးၾကီးဆုံးအစိတ္အပိုင္းျဖစ္တဲ႔ ေမာင္႔ကို လက္လြတ္ ဆုံးရွဳံးလုိက္ရေတာ့မွာလား..... ေမာင္ဒီေလာက္ေတာ့မရက္စက္ေလာက္ပါဘူးေလ...လို႔စိတ္ကိုေျဖၾကည္႔ပါေသာ္လည္း ရင္မွာေတာ႔ေသာကမီးမ်ားေတာက္ေလာင္ကာ ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနမိသည္...။
-
မျဖစ္ေျခဘူး..ဒီေန႔ညေနေတာ့ ရုံးဆင္းခ်ိန္မွာ ေမာင္႔ေနာက္ကိုေျခရာခံလုိက္ဦးမွဘာ.... လက္ပူးလက္က်ပ္မိျပီဆိုရင္ေကာ....ဘာလုပ္သင္႔သလဲ... ဘာလုပ္ရမလဲ...အဲဒီအမွန္တရားကိုျမင္ရမွာလည္း ေၾကာက္ေနမိသည္....ရင္ဆုိင္နုိင္ဖို႔အင္အားမရိွျပီ ။
-
၆ နာရီထိုးျပီးသိပ္မၾကာပါ ေမာင္ရုံးကေနထြက္လာသည္.....။ စူပါမားကတ္ထဲ၀င္သြားကာ အသီးအရြက္မ်ား၀ယ္သည္..... ျပန္ထြက္လာေတာ့ အိမ္ကိုျပန္ရမယ္႔လမ္းနဲ႔ဆန္႔က်င္ဖက္သို႔ ဦးတည္သြားသည္....။

 

ေမာင္႔ေနာက္ကို ဆက္သာလုိက္ေနရတယ္.....စိတ္ထဲမွာေတာ့ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေနရင္း အေတြးထဲမွာ ေမာင္နဲ႔ ကြ်န္မမဟုတ္ေသာသူမနဲ႔ အတူတစ္ကြ ညစာခ်က္ျပဳတ္ျပီးေပ်ာ္ရႊင္စြာ စားေသာက္ေနတဲ႔ပုံရိပ္က ရုပ္ရွင္ျပေနသကဲ႔သို႔ အာရုံကိုဖမ္းစားထားေလသည္...။

 

ေအာ္...ေမာင္ဒါေၾကာင္႔ ညစာကို အမ်ားၾကီမစားနုိင္တာကို....သူ႔ေကာင္မနဲ႔ တစ္ခါစားျပီးေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ေနာက္ထပ္စားနုိင္ေတာ့မလည္း.....ေတြးရင္နဲ႔ရင္ထဲနစ္ကနဲ႔ျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားလည္း ခုိးလို႔ခုလုနဲ႔ မ်က္၀န္းထဲသို႔ေရာက္လာပါသည္....။
-

ဆင္ေျခဖုံး ရပ္ကြက္တစ္ခုကိုေရာက္သြားေတာ့ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးတစ္ခုထဲသို႔ ေမာင္ ၀င္သြားသည္။ ကြ်န္မကေတာ့ ညအေမွာင္ကိုအားျပဳကာ အိမ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းက သစ္ပင္ကိုကြယ္ျပီး ေခ်ာင္းၾကည္႔ေနမိသည္...လက္နွစ္ဖက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ကာ အံကိုၾကိတ္ေနရင္းနဲ႔ေပါ့...။

 

၅မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့....မီးဖိုေခ်ာင္မီးေလး လင္းလာကာ..
.ျပတင္းေပါက္တံခါးပြင္႔လာသည္..။ မ်က္ရည္ေၾကာင္႔ေ၀၀ါးေနေသာ မ်က္စိကိုလက္နဲ႔ပြတ္ကာ ေသခ်ာလွမ္းၾကည္႔လုိက္သည္....ေမာင္ ကိုယ္တိုင္ဟင္းေတြခ်က္ေပးေနတာပါလား....ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္မွာကြ်န္မကိုဟင္းခ်က္မကူခဲ႔တဲ႔လူက ခုေတာ့မယုံခ်င္စရာကိုယ္တုိင္ခ်က္ျပဳတ္ေနတယ္..... ေဒါသစိတ္နဲ႔ အိမ္ထဲသုိ႔ေျပး၀င္ရန္ ဟန္ျပင္လိုက္သည္...။
-
ျဖတ္ကနဲ႔ အရိပ္ကေလးတစ္ခုေတြ႕ေတာ့ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္မိသည္...။ ဆံပင္ျဖဴျဖဴနဲ႔ အမယ္အိုတစ္ေယာက္ပါလား.....
ေမာင္႔ ကိုကူျပီးခ်က္ျပဳတ္ေပးေနသည္။ ၀ါက်င္႔က်င္႔မီးေရာက္ေအာက္မွာ ထိုအရိပ္က ျမင္ဖူးသလိုလို ရင္းနီွိးသလိုလိုခံစားမိလို႔ ေသခ်ာၾကည္႔လိုက္ေတာ့မွ....ဟင္း...အေမ...
ဟုတ္တယ္...ေမာင္႔ရဲ႕အေမပါလား....။
-
လြန္ခဲ႔ေသာ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ကအခ်ိန္ကိုျပန္လြင္႔ေမ်ာ္ကာသတိရမိသည္.....အဲဒီတုန္းက ေမာင္႔အေမေပါ့....ကြ်န္မနဲ႔ေမာင္ကို လုံး၀သေဘာမတူခဲ႔ဘူးေလ....၊ အဲဒါနဲ႔ ေမာင္နဲ႔ရျပီးကတည္းက ေယာကၡမနဲ႔ဘယ္ေတာ့မွအတူမေနဘူးဆိုတဲ႔ကတိကို ေမာင္႔ဆီကေန ဓါးျပတုိက္ယူခဲ႔တယ္။

ဒီၾကားထဲလည္း ကြ်န္မကလုံး၀အဆက္အသြယ္မလုပ္ခဲ႔ပါ....။ ေမာင္႔အေဖဆုံးျပီးကာစအခ်ိန္မွာေတာ႔.... ေမာင္က အေမ႔ကိုအိမ္ေခၚဖို႔ညိွနိုင္းၾကေသးသည္...၊ ကြ်န္မရဲ႕ ခါးခါးသီးသီးျငင္းဆန္ခဲ႔မွုေၾကာင္႔ တစ္ခန္းရပ္သြားရသည္...။
-
ဟင္းခ်က္ျပီးသြားေတာ့ ေမာင္တို႔သားအမိနွစ္ေယာက္ စားပြဲ၀ုိင္းမွာအတူထိုင္ကာ ညစာစားၾကသည္... ဟင္းကို အခ်င္းခ်င္းခပ္ထည္႔ေပးေနၾကသည္.... စကားတစ္ဖြဖြေျပာက ရယ္ေမာေနၾကသည္...။ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင္႔ပိုျပီးခံစားရျပန္သည္..ေဒါသအစား...ကိုယ္ခ်င္းစားစိတ္မ်ား...သနားစိတ္မ်ားျဖင္႔ ၀မ္းနည္းကာမ်က္ရည္စို႔လာမိသည္...။

 

အားကိုးရာမဲ႔တဲ႔အမယ္အိုနဲ႔ မာနမင္းသမီးကြ်န္မအၾကားမွာ ေျမဇာပင္ျဖစ္ေနရတဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာသား ေမာင္...ကြ်န္မအရမ္းခ်စ္တဲ႔ေယာက်ၤားကို ကြ်န္မဒုကၡေပးမိခဲ႔ျပီ....။ တစ္နာရီအတြင္း ညစာ ၂ ခါစားေနရတဲ႔ေမာင္႔အျဖစ္ကို ျမင္ေတာ့ဆက္ျပီးမၾကည္႔၀ံ႕ေတာ့ပါ....
ေက်ာခိုင္းကာအိမ္သို႔ျပန္ခဲ႔သည္..။
-
တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ ေမာင္ ျပန္ေရာက္လာသည္... ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ႏြမ္းလ်စြာျပဳံးျပီး ထမင္း၀ိုင္းကို၀င္ထိုင္ပါသည္...။ ကြ်န္မလည္း ပန္းကန္ၾကီးၾကီးတစ္ခ်ပ္နဲ႔ ထမင္းအျပည္႔အေမွာက္ၾကီးထည္႔ကာ ေပးလိုက္သည္....၊ ေမာင္ မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္က်ဳံ႕သြားကာ...ခဏေတာ့တန္႔သြားေပမယ္႔ ပန္းကန္ကိုလွမ္းယူလုိက္သည္....။
-
"အစားပုတ္... စားပို႔နင္႔ေနဦးမယ္...ရွင္စားျပီးျပီမလား....ဟန္ေဆာင္မေနနဲ႔ ကြ်န္မအကုန္သိျပီးျပီ ရွင္႔အေမဆီမွာ ညတုိင္းထမင္းသြားစားတာ"
-
ေမာင္ခဏျငိမ္သြားသည္....
-
" ဟူး........ ဟုတ္တယ္ အေမနဲ႔သြားစားတာ....အေမ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ျပီေလ အေဖမရိွေတာ့တဲ႔ေနာက္ တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္လြန္းေနတယ္...၊ အဲဒါေၾကာင္႔ ညေနတိုင္းအေမ႔ဆီ၀င္ျပီး ထမင္းအတူစား စကားစျမည္းေျပာျဖစ္ခဲ႔တယ္... အေမလည္း နင္႔ကိုတစ္ဖြဖြေမးေနတယ္... အလုပ္မအားလုိ႔ မလာနုိင္ဘူးလို႔ပဲေျပာထားတာ...အေမ အရင္ကျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ကိစၥေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာတယ္.... "
-
ေၾသာ္...ေမာင္ရယ္...အသံေတြလည္းတုန္ျပီး မ်က္ရည္ေတြလည္း၀ိုင္းလို႔ပါလား.... မာနခ်င္းျပိဳင္ေနတဲ႔ကြ်န္မေၾကာင္႔ စိတ္ဒုကၡေတာ္ေတာ္ခံစားေနရရွာျပီေလ.....။ အသာေလးထရပ္ကာ ေမာင္ထုိင္ေနတဲ႔ဆီကိုေလ်ာက္လာသည္... ေမာင္႔ပုခုံးေလးကိုကိုင္ကာ.....
-
" ေမာင္ရယ္..... ေနာက္ေန႔ကစျပီး ညစာ ၂ ခါ မစားပါနဲ႔ေတာ့.....
မနက္ျဖန္ပဲ အေမ႔ကို သြားေခၚရေအာင္ေနာ္...အေမ႔အတြက္ 
အခန္းလည္းျပင္ထားျပီးျပီ.... "
-
ေမာင္ ေခါင္းေမာ႔ၾကည္႔လာသည္...အၾကည္႔ခ်င္းဆုံမိသည္....နွစ္ေယာက္သားရဲ႕ မ်က္၀မ္းထဲမွာေတာ့ ၀မ္းနည္းရည္လို႔ေခၚမလား...၀မ္းသာရည္လို႔ ေခၚမလားမသိတဲ႔ အရည္ကေလးေတြ ေ၀႔၀ဲေနသည္...။
-
မီွျငမ္း - တရုတ္၀ထၱဳတိုတစ္ပုဒ္
-
Credit - #O' Chu
U Tun Zaw Thaung