တစ္ဖက္ျမင္ တစ္ဖက္ကန္းေသာသူ စုံလုံး ကန္းေသာသူနွင့္ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ ၿမင္သည့္လူ

လူ သုံးမ်ိဳးႏွင့္ အျမင္ သုံးမ်ိဳး

  ဤေလာကၾကီးတြင္ မွီတင္းေနထုိင္ၾကသည့္ သတ္ရွိ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ ထုိ အႏၶသုတ္ေတာ္ျဖင့္ ျမင္ၾကည့္ပါက အုပ္စု သုံးမ်ိဳးသာ ထြက္လာသည္။ 

(၁) ေလာက မ်က္လုံး၊ ဓမ ၼမ်က္လုံး စုံလုံးကန္းေနေသာ၊ အျမင္ႏွစ္ဖက္ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနေသာ (အႏၶစကၡဳ) ပုဂၢိဳလ္ တစ္စု။
 
(၂) ေလာက မ်က္လုံး အလင္းသာရွိ၊ ဓမၼမ်က္လုံး အလင္းမရွိေသာ၊ ၀ါ- တစ္ဖက္ျမင္ တစ္ဖက္ မလင္းေသာ (ဧကစကၡဳ) ပုဂၢိဳလ္ တစ္စု။

(၃) ေလာက မ်က္လုံးေကာ ဓမၼ မ်က္လုံးပါ အလင္းႏွစ္ဖက္ ရွိေသာ၊ ၀ါ- ႏွစ္ဖက္ျမင္ ႏွစ္ဖက္လင္း ရွိေသာ (ဒြိစကၡဳ) ပုဂၢိဳလ္ တစ္စု။”ဟု ပုဂၢဳိလ္ သုံးမ်ိဳးရွိသည္။ (တေယာေမ ဘိကၡေ၀ သေႏၱာ သံ၀ိဇၨမာေနာ ေလာကသၼႎ။ အံ-၁-၁၂၆) ဤ သုတ္ေတာ္သည္ လူတန္းစား သုံးမ်ိဳး၊ အဆင့္သုံးမ်ိဳး ခြဲျခားေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

  (၁) အႏၶစကၡဳ-စုံလုံးကန္း၊ အလင္းႏွစ္ဖက္မရေသာ ပုဂၢိဳလ္

ေလာကၾကီးပြားေရးအတြက္ ဥာဏ္အေမွ်ာ္အျမင္ မရွိသူ၊ သံသရာၾကီးပြားေရး အတြက္ ဥာဏ္ပညာ မရွိသူကုိ စုံလုံး ကန္းေနသူ၊ အလင္းႏွစ္ဖက္ မရသူဟု ဆုိသည္။ ထုိသူသည္ လက္ရွိ ဘ၀မွာလည္း ျပည့္စုံ မႈ မရႏုိင္၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မရႏုိင္။ ေလာကလူသားတုိ႔သည္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ေနၾကရသည္၊ အသုိင္းအ၀န္းႏွင့္ ေနၾကရသည္ျဖစ္ရကား ကုိယ့္ရဲ့ စား၀တ္ ေနေရးအျပင္ ရပ္ေရး၊ ရြာေရး၊ တုိင္းေရး ျပည္ေရး ကိစၥေတြ၊ အနီးပတ္၀န္းက်င္၏ သာေရး နာေရး ကိစၥေတြ ရွိၾကသည္။

  ထုိကဲ့သုိ႔ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတုိ႔ေဘာင္မွာကား မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေနသည္ကား ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ လူ႔ ပတ္၀န္း က်င္ႏွင့္ အဆင္ေျပေအာင္၊ လုိက္ေလွ်ာ ညီေထြရွိေအာင္ ေနတတ္ဖုိ႔ ဆုိသည္မွာ ေလာက မ်က္လုံး၊ လူမႈေရး အျမင္၊ စီးပြားေရး အျမင္ အလြန္ လုိအပ္လွပါသည္။ စီးပြားေရးမွာ တုိးတက္ လာေအာင္၊ ရရွိေနျပီးသည္ထက္ ပုိရလာေအာင္ စြမ္းႏုိင္သည့္ စူးရွသည့္ ေလာက မ်က္ လုံး၊ ရရွိျပီးသားေတြကို က် မသြားေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္သည့္ အေမွ်ာ္အျမင္မ်ား အေတြးအေခၚမ်ား လုိအပ္သည္။

  ထုိကဲ့သုိ႔ ေလာက မ်က္လုံး မရွိသူသည္ “အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္” ဆုိသကဲ့သုိ႔ စားစရာ ေနစရာ ရွားပါးေနသူမ်ား၊ မရွိသူမ်ားမွာ ေနစရာ အတြက္ စားစရာ အတြက္ တစ္ဘ၀လုံး အခ်ိန္ေပးေနရသည့္ အတြက္ ေလာကမ်က္လုံး မရွိႏုိင္၊ ေလာကမ်က္လုံး မရွိေသာ သူသည္ ဓမၼ မ်က္လုံး၊ ဓမ ၼအျမင္မ်ား ရရွိႏုိင္ဖုိ႔ အလြန္ခက္ခဲသြားသည္။ ေလာက မ်က္လုံး မရွိေသာသူသည္ သံသရာ အတြက္ မစဥ္းစားႏုိင္ဘဲ ရွိေနသည္၊ လက္ရွိ ဘ၀ ခက္ခဲေနသူသည္ ေနာင္ေရး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင္႔တေနမည္မဟုတ္။ သုိ႔အတြက္ သံသရာၾကီးပြားေရး အတြက္ ဓမ ၼမ်က္လုံးကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ အလြန္႔ အလြန္ကို ခက္ခဲသြားေတာ့သည္။

ျမတ္ဗုဒၶ လက္ထက္ေတာ္အခါ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ၾကြယ္၀သည့္ သူေဌးသား တစ္ေယာက္သည္ ငယ္စဥ္က တည္း က ဘာ ပညာမွ မသင္၊ မိဘမ်ားသည္လည္း “သူတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ထားသည့္ စည္းစိမ္မ်ားသည္ သူတုိ႔ သားေလး တစ္သက္ မကုန္ႏုိင္”ဟု ယူဆ ထားျခင္းေၾကာင့္ႏွင့္ သားေလးကုိ ခ်စ္လြန္း၍ ပညာသင္လွ်င္ သား ပင္ပန္းမည္ဟုေသာ သားအေပၚထားရွိသည့္ ကရုဏာ မ်ားေၾကာင့္ သူတုိ႔မ်က္စိေအာက္မွာ သားေလးကို ပညာသင္ခြင့္မေပးခဲ့။

  မိဘမ်ား ၏ သား အေပၚ ထားရွိသည့္ မဟာ အမွား တစ္ခုျဖစ္သည္။ ကရုဏာ ပညာ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထားႏုိင္ျခင္း မရွိသည့္ မိဘမ်ား၏ အမွားေၾကာင့္ သားေလး တစ္ေယာက္ ပညာမဲ့ လူတန္းစား တစ္ေယာက္ျဖစ္ ရသည္။ မိဘမ်ား ကြယ္လြန္သည့္ အခါ ထုိ ပညာမဲ့ သူေဌးသားေလးသည္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္သည္။ 

မိဘမ်ား ရွာေဖြထားသည့္ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ပစၥည္းမ်ားကို မိမိ လက္ထက္မွာ တုိးပြားလာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္သည့္ ပညာမရွိ၊ ထုိ ရွစ္ဆယ္ေသာ ကုေဋမွ ေလွ်ာ့က် မသြားေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္သည္ ေလာက မ်က္လုံး လည္း မရွိ၊ ေပါင္းသင္းထုိက္သူ မေပါင္းသင္းထုိက္သူ မ်ားကို ခြဲျခားသိျမင္ေသာ လူမႈေရး ပညာ၊ ေကာင္း ၏ မေကာင္း ၏၊ အျပစ္ရွိ အျပစ္မရွိ၊ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္သည္မ်ားကိုလဲ ခြဲျခားသိျမင္းေသာ ဓမၼမ်က္လုံးလည္း မရွိ၊ စုံလုံးကန္း (အႏၶစကၡဳက) ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္႔ အတြက္ လူလိမ္ လူညာမ်ား၊ အမူးသမား အရူးသမား၊ အေပ်ာ္က်ဴး၊ အေလာင္း ကစားက်ဴး သူမ်ားႏွင့္ေပါင္းမိကာ ရွိသမွ် ပစၥည္းေတြလည္း ကုန္၊ ေနစရာ အိမ္ပါ မက်န္ေတာ့သျဖင့္ ထုိလူမုိက္မ်ားႏွင့္ေပါင္းကား သူခုိး ဓားျပ ဘ၀သုိ႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။

  အကယ္၍သာ ပထမ အရြယ္၊ သုိ႔မဟုတ္ ဒုတိယ အရြယ္၊ သုိ႔မဟုတ္ တတိယ အရြယ္ တစ္ခုခုမွာ ေလာကမ်က္လုံးရွိခဲ့ရင္ သူေဌးၾကီး၊ သူေဌးလတ္၊ သူေဌးငယ္ တစ္ခုခု ျဖစ္ႏုိင္ခြင့္ ရွိေသးသည္။ အလားတူပင္ ထုိ အရြယ္သုံးပါ တစ္ပါးပါးတြင္ ဓမၼမ်က္လုံး အလင္းရွိခ့ဲပါက ထုိ တစ္ရြယ္ရြယ္တြင္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ အရိယာမဂ္အဆင့္ထိ တစ္ဆင့္ဆင့္သုိ႔ ေရာက္ႏုိင္မည္။

သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ဖက္ကန္း၊ စုံလုံးကန္း (အႏၶစကၡဳက) ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ထုိ ေလာက အခြင့္ေရး ဓမၼ အခြင့္အေရးႏွစ္ခုလုံး ဆုံးရွံဳးကာ လက္ရွိ ဘ၀မွာလဲ ဆင္းရဲေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ လူလုံးမလွ အပူလုံးၾကြကာ၊ ေနာင္ဘ၀ အသစ္မွာေတာ့ အပါယ္ေလးပါး လားရေတာ့သည္။

နာမည္ေက်ာ္ တို႕ရဲ႕ထူးျခားတဲ့ အဆီခ်နည္းမ်ား

အမ်ိဳးသမီးတုိင္း အဆီက်ၿပီး သြယ္လ် လွပေနဖုိ႔ အတြက္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံု သံုးကာ အဆီခ်ေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲက ထူးျခားတဲ့ အဆီ ခ်နည္း အခ်ိဳ႕ ကို ေရြးခ်ယ္ ေဖာ္ျပ လုိက္ရပါတယ္။

မက္ေဒါနား ၏ အဆီခ်နည္း
****************************
နာမည္ေက်ာ္ ေပါ့ပ္ ဘုရင္မ မက္ေဒါနား ဟာ ေလနဲ႔ အဆီခ်နည္း ဆိုတဲ့ နည္း လမ္းကို အသံုးျပဳပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ နည္းလမ္း ကေတာ့ အစားအေသာက္ေတြကို အမွန္တစ္ကယ္ မစားဘဲ အဲဒီ အစားအေသာက္က ထြက္လာတဲ့ အေငြ႔ ကိုပဲ ႐ွဴ႐ႈိက္တဲ့နည္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ ျပင္သစ္ မွာ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္ၿပီး ထိေရာက္ မႈ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဘီယြန္ေစး ၏ အဆီခ်နည္း
****************************

ထိပ္တန္း အဆိုေတာ္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဘီယြန္ေစး ဟာ သူ႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အေလး ခ်ိန္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေလ်ာ့က်ဖုိ႔ အတြက္ အဖတ္လံုးဝ မစားတဲ့ နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳပါတယ္။ သူဟာ ၁၄ ရက္ လံုးလံုး သံပရာရည္၊ သၾကားရည္၊ င႐ုတ္ေကာင္း မႈန္႔ နဲ႔ ေရ ကိုပဲ ေသာက္သံုးၿပီး ေနခဲ့တာေၾကာင့္ ေပါင္ ၂ဝ ေလာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ က်သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္း ဟာ ခႏၶာကိုယ္ ကိုလည္း သန္႔စင္ေစတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

ရီစီဝစ္သာစပြန္း ၏ အဆီခ်နည္း
*******************************
ဝစ္သာစပြန္း ဟာ ကေလးစားတဲ့ အစားအစာေတြ ကိုပဲ ဓာတ္စာ အျဖစ္ စားသံုးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူဟာ ပံုမွန္ အစားအေသာက္ေတြ ေနရာမွာ ကေလး သူငယ္ေတြကို ေကၽြးတဲ့ အာဟာရမႈန္႔ လို အစားအေသာက္ေတြကို ေျပာင္းလဲ စားေသာက္ပါတယ္။ ပမာဏ ကလည္း နည္းပါတယ္။ ဒီအစားအစာ ေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္ အတြက္ လုိအပ္တဲ့ အာဟာရ ဓာတ္ေတြသာ ပါဝင္ၿပီး အပို ထပ္ေဆာင္း ပစၥည္းေတြ မပါဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဘီလူးစီးျခင္း (Sleep Paralysis)

ဘီလူးစီးတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ မၾကံဳဖူးရင္ေတာင္ လူတိုင္းၾကားေတာ့ ၾကားဖူးလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ လူကႏိုးေနရက္နဲ႔ ေျခေတြ လက္ေတြ လွဳပ္မရ၊ ေအာ္မရပာစ္မရနဲ႔ အေတာ္ၾကီးကို စိတ္ဒုကၡေရာက္ရတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အဂၤလိပ္လို Sleep Paralysis လို႔ေခၚျပီး ျမန္မာလို ဘီလူးစီးတယ္ လုိ႔ေခၚတဲ့ အေျခအေန တစ္ရပ္ကို တစ္ခါေလာက္ ၾကံဳဖူးသြားတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ၾကံဳဖို႔ လန္႔သြားေလာက္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ တစ္ရပ္ပါ။

Sleep Paralysis ကို ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားႏိုင္ပါတယ္။ Isolated Sleep Paralysis (ISP) နဲ႔ Recurrent Isolated Sleep Paralysis (RISP) ဆိုျပီးေတာ့ပါ။ အလြယ္ေျပာရရင္ ISP ဆိုတာက လူတိုင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ RISP ဆိုတာ ကေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္ တဲ့ မူ မမွန္တဲ့ ေရာဂါ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနသူေတြမွာ သာ ပိုျဖစ္တတ္ပါ တယ္။

ISP က လူတစ္ေယာက္ တစ္သက္မွာ တစ္ခါေလာက္ပဲၾကံဳ တတ္ပါတယ္။ RISP ကေတာ့ ခဏခဏ ျပန္ျဖစ္ေနတာပါ။ ျမန္မာလိုေျပာရရင္ေတာ့ ဘီလူးစီးတယ္ဆိုတာက သာမန္လူမွာ ဆိုရင္ တစ္သက္မွာ တစ္ခါေလာက္ပဲ ၾကံဳေတြ႔ႏိုင္္ေပမယ့္ အိပ္စက္ျခင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေရာဂါရွိသူေတြမွာဆိုရင္ ခဏခဏျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္။ တစ္ညတည္း ကိုပဲ ႏွစ္ခါ သံုးခါျပန္ျဖစ္ႏို္င္ေခ်ရွိပါတယ္။

ဘီလူး စီးတာ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္ရတာလဲ ဆိုတာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကေတာ့ အေတာ္ လက္၀င္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လည္း ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုတဲ့ အေျဖအတိ အက်ေတာ့ မရွိဘဲ သီအိုရီ သေဘာတရားအရပဲ ရွိပါေသးတယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းကို REM (rapid eye movement) နဲ႔ NREM (non-rapid eye movement) ဆိုျပီးေတာ့ အဆင့္ ခြဲပါတယ္။ အဲဒီ တစ္ဆင့္ျခင္း ဆီမွာကိုပဲသူနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ တုန္႔ျပန္မွဳေတြ၊ ခႏၵာကိုယ္ ရဲ႕တုန္႔ျပန္ မွဳေတြရွိပါတယ္။ တစ္ညတာ အိပ္စက္တဲ့ အခါမွာ ဒီ NREM နဲ႔ REM အဆင့္ေတြ အလွည့္က်ျဖစ္ေပၚေအာင္ ဦးေႏွာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားရပါတယ္။

အလြယ္ေျပာရရင္ေတာ့ NREM ဆိုတာက အိပ္တစ္၀က္ႏိုးတစ္၀က္ အေျခအေနျဖစ္ျပီး REM ကေတာ့ လံုး၀ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ အေျခအေန တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ REM အခ်ိန္မွာ လူေတြပာာ အိပ္မက္ မက္ၾကပါတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ဆိုေပ မယ့္လည္း ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ကယ္ ထင္ေနတာပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ လက္သီး ထိုးေနရင္ အျပင္မွာလည္း လိုက္ထုိုးေနဖို႔ရွိပါတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေဘာလံုးကန္ေနရင္ အျပင္မွာလည္း လိုက္ကန္ေနမိပါလိမ့္မယ္။

ေသြးေၾကာမ်ား ေယာင္ကိုင္း ပြထ နာက်င္ျခင္းမွ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစဖို႔

ေသြးေၾကာမ်ား ေယာင္ကိုင္းျခင္း နဲ႔ ေသြးေၾကာ အတြင္း ေသြးခဲျခင္း တို႔ကို သက္ သာေပ်ာက္ကင္းေစတဲ့ ေဆးနည္းကို မ်ဳိးဆက္ တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ လက္ ဆင့္ ကမ္း ရရိွလာခဲ့တာပါ။ ယခုလို လုပ္တာဟာလည္း ေဆးရဲ႕ အံ့ၾသဖြယ္ အစြမ္း ထက္ မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဆိုပါေဆးေဖာ္စပ္ဖို႔ သုိးႏုိ႔စိမ္း (၁) ခြက္ နဲ႔ ကေလးသုံး ဆပ္ျပာ (၁) တုံးတို ႔ပဲ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ပထမဆုံး ဆပ္ျပာ ကို ႏုိ႔နဲ႔ ေရာေခ်လိုက္ပါ။ ျပီးရင္ အနာျဖစ္တဲ့ေနရာကို လိမ္းျပီး ႏွိပ္နယ္ေပးပါ။ ေအာက္ကေန အေပၚကို ႏွိပ္ေပးရမွာျဖစ္တယ္။ 

အဲဒီအတိုင္း အနည္းဆုံး တစ္ေန႔ (၃) ၾကိမ္လုပ္ေပးပါ။ ေနာက္ ေျခေထာက္ လိမ္းဖို႔ (၁၀) ရက္စာ အတြက္ ထပ္မံေဖာ္စပ္ပါ။ စျပီး ကုသ တဲ့ အခ်ိန္ကေန (၁) လ အထိ တစ္ရက္ (၃) ၾကိမ္ ပုံမွန္ႏွိပ္ေပးရမွာျဖစ္ တယ္။  

ဘုရား အေနကဇာ မတင္ဘဲ ကိုးကြယ္လို႔ ရ / မရ

ဘုရား ဆင္းတုေတြ ကို တစ္ခ်ိဳ႕က အေနကဇာ တင္မွ အသက္ ဝင္တယ္ ။ အေနကဇာ မတင္ရင္ အသက္ မဝင္ ဘူး လို႔ေျပာၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕က အေနကဇာ တင္မွ ဘုရားျဖစ္တာ အေနကဇာ မတင္ဘဲ ကိုးကြယ္ရင္ ကုသိုလ္ မရဘူးလို႔လဲ ေျပာၾကပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အေနကဇာ မတင္ဘဲ မကိုးကြယ္ေကာင္းဘူးလို႔လဲ ယူဆၾက ပါေသးတယ္ ။

ယၡဳ အယူအဆေတြက မွားပါတယ္ ။ တစ္ကယ္ေတာ့ အေနကဇာ တင္တယ္ ဆိုတာ ျမတ္ဗုဒၶ ၏ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ေက်းဇူးေတာ္ေတြကို ေအာက္ေမ့ ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ျခင္း အမွတ္ရျခင္း ျပဳတ့ဲ သေဘာမ်ိဳးပါ ။ ေစတီေတာ္ ဆင္းတု ေတာ္ေတြကို ထပ္မံ မြန္းမံျခင္းလို႔လဲ ဆိုႏိူင္ ပါတယ္ ။ အေနကဇာ တင္ေတာ့ အေနက ဇာတိ စတ့ဲ ဗုဒၶ ၾကဳံးဝါးခ့ဲတ့ဲ ဂါထာေတာ္ေတြကို ၾကားနာခြင့္ရတယ္ ။ ဗုဒၶ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ခ့ဲတ့ဲ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ကို နာခြင့္ရတယ္ ။ ရဟန္းေတာ္ေတြကို လႉဒါန္း ကုသိုလ္ျပဳခြင့္ရတယ္ အစရိွ သျဖင့္ ဆိုင္ရာ အက်ိဳးေတြ ရပါတယ္ ။

ဒါေပမ့ဲ အဲဒီလို အေနကဇာ တင္ျခင္းေၾကာင့္ ေစတီ ႐ုပ္ထုေတြက အသက္ ဝင္လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဗုဒၶဘာသာေတြ ကလဲ အဲဒီ ႐ုပ္ထုေတြကို ကိုးကြယ္ေနတာ မဟုတ္ရပါဘူး ။ ဗုဒၶ ၏ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ကို ကိုးကြယ္တာပါ ။ ေစတီ ႐ုပ္ထု ဆိုတာက ဗုဒ ၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အာ႐ုံျပဳလို႔ လြယ္ကူေအာင္ အေထာက္ပံ့ ျပဳတ့ဲ အရာမွ်သာ ျဖစ္ၾကပါတယ္ ။ ေစတီ ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ဖူးေမွ်ာ္ၿပီး ဗုဒၶ ၏ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ေတြကို အာ႐ုံျပဳၾက ပူေဇာ္ၾကရပါတယ္ ။ ေ႐ွ႕မွာ ရိွေနတ့ဲ ေစတီ ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ပူေဇာ္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး ပရိနိဗၺာန္ ဝင္စံေတာ္မူၿပီးျဖစ္တ့ဲ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ အနႏၲ ဂုဏ္ေတာ္ အနႏၲ ကို ပူေဇာ္ေနၾကတာပါ။

မိမိစိတ္ က ဗုဒ ၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ ရည္မွတ္ဖို႔သာ အဓိက က်တာျဖစ္ပါတယ္ ေစတီ ဆင္းတုေတြက အဓိက မက်ပါဘူး သာမည မွ်သာ ျဖစ္ၾကပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိ အေန နဲ႔ ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ကို ရည္ မွတ္ရရင္ အေနကဇာ တင္တင္ မတင္တင္ ကိုးကြယ္လို႔ ရပါတယ္ ။ ျမတ္ဗုဒၶ အား မိမိ ၏ ၾကည္ညိဳမႈ သဒၶါ ထက္သန္သေလာက္ အက်ိဳးထူးရရိွမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ။

စာဖတ္သူ ဓမၼမိတ္ေဆြ အေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းတို႔ အားလံုး ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ အနႏၲေတြကို ထက္သန္ေသာ သဒၶါ တရား ႏွင့္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ ပူေဇာ္တတ္သူ စစ္စစ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္ အရွင္နေႏၵာဘာသ (ဓမၼေရာင္စဥ္)

___________________________________________________

အေနကဇာတင္ျခင္း ရသ 

***************************

“အေနကဇာ မတင္လွ်င္ ဘုရားအျဖစ္ ကိုးကြယ္မရ၊ အေနကဇာတင္ပါမွ ဘုရားအျဖစ္ ကိုးကြယ္လို႔ ရ သလား” ဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဘုရား ႐ုပ္တုေတာ္ ဆင္းတုေတာ္အျဖစ္ ထုလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ႐ိုေသေလးစားဖို႔ တာ၀န္ရွိသြားပါျပီ၊ ‘ဘုရား’ ဟု ‘ဘုရားဆင္းတု’ ဟုသာ ေခၚၾကပါသည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ် ျခေသၤ့႐ုပ္ ဆင္႐ုပ္ စသည္ မေခၚၾကပါဘူး၊ ႐ုပ္ပံုေပၚလာသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ “ဒါ ဘုရားပဲ၊ မ႐ုိမေသ မေလးစားလုပ္လွ်င္ အျပစ္ရွိသည္” ဟု ယုံၾကည္ထားၾကပါသည္။ 

ဘုရား ထုလုပ္ေသာ လူေတြ ကေတာ့ အေနကဇာ မတင္ရေသးလွ်င္ ဘုရား မျဖစ္ေသးဘူး ဟူ၍ ထင္မွတ္ တတ္ၾကပါသည္။ ဘုရား ဟူ၍ သတ္မွတ္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဗုဒၶဘာသာ အားလုံးက သမၼဳတိသစၥာ သေဘာအရ ဘုရားဟူ၍ အသိအမွတ္ ျပဳထားသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားပဲ ျဖစ္ပါသည္။ မ႐ိုမေသ မေလးမစားလုပ္လွ်င္ အျပစ္ရွိပါသည္။ ဘုရား ဆင္းတု ထုလုပ္ၾကပါကုန္ေသာ ဆရာမ်ား သတိ ထားဖြယ္ရာ အျဖစ္ ၾကားညႇပ္ကာ ေရးသားေပးရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေနကဇာ မတင္လည္း ဘုရားအျဖစ္ ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကပါသည္ ဟူ၍ ဦးစြာ အက်ဥ္းအားျဖင့္ မွတ္သားေပးၾကေစလိုပါသည္။ 

မလို ေလာဘ ယူမရ

ေရွးလြန္ခဲ့ျပီးတစ္ခုေသာ ဘ၀တြင္ ေဇာတိက အေလာင္းသည္ ႀကံခင္းပိုင္ရွင္ ျဖစ္ခဲ့၏။ တေန႔သ၌ ႀကံ တေခ်ာင္း ကို ယူလာရာ လမ္းတြင္ ဆံုမိေသာ ရွင္ပေစၥက ဗုဒၶါတစ္ပါးကို လွဴလိုက္၏။ ထိုေကာင္းမႈေၾကာင့္ နတ္ျပည္ ၌ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခံစားျပီးေနာက္ ၀ိပႆႆ      ီ ၿမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူေသာ အခါ သူေဌးႀကီးျဖစ္ျပီး ရတနာ ခုနစ္ပါးျဖင့္ျပီးေသာ ရတနာခုနစ္ပါး အျပည့္ခင္းထားေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ေဆာက္လွဴ၏။

ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္လာသူတိုင္းကို အလိုရွိသမွ် ယူသြားေစ၏။ ထိုအတြင္း ပုဏၰား တစ္ေယာက္သည္ ဘုရားေျခေတာ္ရင္း က ပတၱျမား ကို ခိုးယူျပီး ၀ွက္ထားသည္ကို ျမင္ေသာအခါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ၏။ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေနာင္ဘ၀ အဆက္ဆက္ ဘုရား တပည့္ေတာ္၏ ပစၥည္းမွန္လွ်င္ ခ်ည္မွ်င္ တစ္မွ်င္မွ် မယူႏိုင္ပါေစသတည္း-ဟု ဆုေတာင္းသည္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။

ရွင္ေတာ္ေဂါတမ လက္ထက္တြင္ အလြန္ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာ သူေဌးႀကီးျဖစ္လာျပန္၏။ ျမတ္ဗုဒၶ သီတင္းသံုးရန္ အတြက္ ေက်ာင္းေဆာက္ရန္ ေျမရွာ၍ ျပဳျပင္ရာ သိၾကားမင္းသည္ လက္သမား အသြင္ ဖန္ဆင္း၍ သူေဌးထံ ခ်ဥ္းကပ္လာ၏။ ဤတြင္ ေျမျပဳျပင္ေရး၊ အစစ လိုေလေသးမရွိ စီမံေရး၊ ေက်ာင္းေဆာက္ေရးတို႔ကို စီစဥ္၍ ျပီးေစ၏။ ျပီးလွ်င္ ရတနာ ခုနစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဘံုခုနစ္ဆင့္ ျပသာဒ္ႏွင့္တစ္ကြ ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စီျခယ္ထားေသာ အမိုးအကာ၊ နံရံ တံခါး ေလွကား စသည္တို႔ကို လိုေလေသးမရွိ ထူးျခားအံ႔ၾသဘြယ္ ျဖစ္ေပၚေစ၏။

တေန႔သ၌ ေဇာတိက ၏ ေက်ာင္းကို ၾကည့္ရန္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး ေရာက္လာ၏။ သားေတာ္ အဇာတသတ္ မင္းသားငယ္ကိုလည္း လက္ဆြဲလ်က္ ေခၚလာခဲ့၏။ သားေတာ္သည္ ခ်က္ခ်င္း အၾကံေပၚလာ ၏။ ငါ၏ ခမည္းေတာ္သည္ ညံ႔လွေခ်တကား၊ သူေဌး ဆိုသူက ရတနာျပာသာဒ္ႏွင့္ ေနႏိုင္ပါလ်က္ တို႔ကေတာ့ သစ္သားနန္းေတာ္ျဖင့္သာ ေနႏိုင္၏။ ငါသာ မင္းျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဤ အေဆာက္အအံု ကို သိမ္းယူမည္- ဟု စိတ္ ကူးမိသည္။

အဇာတသတ္ မင္းသားသည္ ဖခင္မင္းႀကီးကို သတ္ျပီးေသာ အခါ စစ္သည္ဗိုလ္ပါ စုေဆာင္း၍ ေဇာတိ က ေနအိမ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ ေရာက္လာ၏။ ဤတြင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌ နတ္ဘီလူးမ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေန သျဖင့္ တံတိုင္း အနီးသို႔ပင္ ကပ္ရန္ မတတ္ႏိုင္ေပ။ စိတ္ပ်က္ေနေသာ အဇာတသတ္သည္ စစ္ရႈံး၍ အျပန္တြင္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔၀င္ရာ ေဇာတိက သူေဌးကို ေတြ႔ရသျဖင့္ အမ်က္ေဒါသ ျဖစ္သြားသည္။ 

သင္သည္ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္၍ ဘုရား အနားကပ္ေန၏။ သင့္စစ္သည္မ်ားကို ငါ့ စစ္သည္မ်ားႏွင့္ တိုက္ခိုက္ရန္ စီမံထားခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ-ဟု စြပ္စြဲ၏။ ေဇာတိက သည္ သူ မရွိမီ သူ႔အိမ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ အဇာတသတ္မင္း သြားသည္ကို ရိပ္မိလိုက္၏။ သူေဌးက အဇာတသတ္မင္းကို-

အရွင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး သေဘာမတူလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးပိုင္ေသာ ပစၥည္း ခ်ည္မွ်င္ တစ္မွ်င္မွ်ပင္ ယူရန္ မတတ္ႏိုင္ပါ။ ယခု ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ၀တ္ထားေသာ လက္၀တ္ရတနာ စသည္တို႔ကို အရွင္ လိုခ်င္လွ်င္ ျဖဳတ္ယူၾကည့္ပါ-ဟုေျပာ၏။ အဇာတသတ္မင္းသည္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ လက္စြပ္ ေက်ာက္ စသည္တို႔ကို အားရွိ သမွ် အ တင္းႀကိဳးစားျဖဳတ္ယူရာ ေခၽြးဒီးဒီးပင္ က်လာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဇာတိက လက္ေပၚရွိ ပစၥည္းမ်ားကား ေရြ႔လ်ား၍ပင္ မလာေပ။ ထို႔ေနာက္ အဇာတသတ္မင္းကိုၾကည့္၍ လက္စြပ္ အားလံုး ယူလိုလွ်င္ လက္၀ါးျဖန္႔ေတာ္မူပါ-ဟု ေျပာျပီး သူ၏ လက္ကို လႈပ္ခါခ်လိုက္ရာ လက္စြပ္မ်ား အလြယ္ကူ ေလွ်ာက်ကုန္သည္။ 

အၿပစ္မရွိေသာ ေကာင္းမွုကိုၿပဳၿခင္း

အျပစ္မရွိေသာ ေကာင္းမႈကို ျပဳျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္-ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း ၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။

(အျပစ္ မရွိေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကား ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥျပဳျခင္း၊ အမ်ား အရိပ္ နားခိုႏိုင္ရန္ သစ္ပင္ စိုက္ျခင္း၊ အမ်ား သံုးရန္ ဥယ်ာဥ္ တည္ျခင္း၊ တံတားေဆာက္ျခင္း၊ လမ္းျပင္ျခင္း၊ ေရတြင္းေရကန္ တူးျခင္း  စသည့္ ေကာင္းမႈ အလုပ္မ်ားး ျဖစ္ေၾကာင္း သေျပကန္ ပရိတ္ႀကီး နိႆ      ယသစ္၌ ေဖာ္ျပထားသည္။)

တစ္ခါေသာ္ မဂဓတိုင္း ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ မစလရြာ၌ မာဃ အမည္ရွိေသာ လုလင္ တစ္ေယာက္ရွိသည္။ သူ သည္ ငါးပါးသီလျမဲသည္။ အလွဴဒါန တို႔၌ ေမြ႔ေလ်ာ္သည္။ သူ႔တြင္ စိတ္တူ ကိုယ္မွ် ရွိၾကေသာ အေဖာ္ လု လင္ သံုးက်ိပ္ သံုးေယာက္တို႔ ရွိသည္။

သူတို႔သည္ မာဃ လုလင္ႏွင့္ စုေပါင္း၍ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ စုေပါင္း၍ လူသြားလမ္း တို႔ကို ေဖာက္လုပ္ၾကသည္။ လွည္းလမ္း တို႔ကို ျပဳျပင္ၾကသည္။ တံတား ခင္းၾကသည္။ ေရတြင္း ေရ ကန္မ်ား တူးၾကသည္။ ဇရပ္ေဆာက္ၾကသည္။ အလွဴေပးၾကသည္။ သီလေဆာက္တည္ၾကသည္။ သူတို႔ေက်းဇူးေၾကာင့္ ရြာသားတို႔ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ရၾကသည္။ သီလေစာင့္လာၾကသည္။

ေရွးအခါက မစလရြာသည္ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာျခင္း မရွိ။ ရြာသားတို႔သည္ ေသာက္စား မူးယစ္ကာ မေကာင္းမႈမ်ားကို ျပဳၾကသျဖင့္ ရာဇ၀တ္မႈ ထူေျပာလွသည္။ ထိုအခါ မစလ ရြာစားမွာ အမႈ စီရင္ရသျဖင့္ လာဘ္သပ္ ပကာ မ်ားစြာ ရရွိသည္။ ယခုအခါတြင္မူ မာဃ လုလင္ႏွင့္ အေဖာ္မ်ား၏ ေဆာင္ရြက္မႈတို႔ေၾကာင့္ ရြာမွာျငိမ္းခ်မ္းသာယာေနသည္။ ရာဇ၀တ္မႈ ကင္းေ၀းေနသည္။ ရြာစားမွာ အမႈမစီရင္ရ။ လာဘ္သပ္ပကာ ဆုတ္ယုတ္ေလေတာ့သည္။

ဤတြင္ ယုတ္မာေသာ ရြာစားသည္ မာဃလုလင္ တို႔ ပ်က္စီးရန္ ၾကံရြယ္သည္။ သူသည္ မင္းထံ ခ်ဥ္းကပ္ျပီးလွ်င္ မာဃလုလင္ႏွင့္ အေဖာ္သံုးက်ိပ္သံုးေယာက္တို႔သည္ ရြာကို ဖ်က္ဆီးလ်က္ရွိၾကပါသည္ဟူ၍ ေလွ်ာက္တင္သည္။ မင္းလည္း မိုက္မဲသျဖင့္ မာဃလုလင္ တို႔ကို စစ္ေဆးျခင္းမရွိ။ သင္းတို႔ကို ဆင္ျဖင့္နင္း၍ သတ္ေစ-ဟူ၍ အမိန္႔ခ်မွတ္လိုက္သည္။

ဘုရားေစတီေတြရဲ့ ေရွ႕မွာ ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြ ထားၿခင္းရဲ႔ အဓိပၸါယ္

ဘုရားေစတီတိုင္း လိုလိုရဲ့ ေရွ႕မွာ ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြ ရွိတာ အားလုံးသိၾကမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုထားရ သလဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုေတာ့ သိသူ ရွိသလို မသိသူမ်ားလည္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ မသိေသးသူေတြအတြက္ ဗဟုသုတ အေနနဲ႔ ျပန္လည္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းရဲ့ အေျဖ ကို ေျဖဆိုခဲ့သူက အမပူရနန္းတည္ ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ ပရိယတၱိအရာမွာ ေနတစ္ဆူ လတစ္ပါး ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ မုန္တိုင္ပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက ဘုရားေစတီ မုခ္ဝမုခ္ဦး၌ ျခေသၤ့ ႐ုပ္တုမ်ား ထားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး-

“ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းဟာ ပဒုမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္မွာ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္းျဖစ္ ခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ေသာ အခါ အေလာင္းေတာ္ျခေသၤ့မင္း အစာရွာ ထြက္စဥ္ေတာအုပ္ အလယ္ေနရာ ၌ ပဒုမျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ နိေရာဓ သမာပတ္ ဝင္စားလ်က္ ရွိသည္ကို ဖူးေတြ႕လိုက္ရသည္။

 ျခေသၤ့မင္းသည္ လြန္စြာမွ ၾကည္ညိဳ အာ႐ုံ ရွိေသာ ဘုရားဂုဏ္ကို အာ႐ုံျပဳလ်က္ ႏွစ္သက္ျခင္း ၊ ပီတိေဇာ အဟုတ္ ျဖင့္ ခုနစ္ရက္ ပတ္လုံး အစာရွာ မသြားေတာ့ပဲ ဘုရားရွင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ရိုေသဝပ္တြား ပူေဇာ္ဆည္းကပ္ေနခဲ့သည္။

ပဒုမျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ နိေရာဓ သမာပတ္ မွ ထေတာ္မူသည့္ အခါ ခုႏွစ္ရက္ပတ္လုံး ၾကည္ညိဳ သဒၶါ ထက္သန္စြာျဖင့္ ဝပ္တြား ဆည္းကပ္ေနေသာ ျခေသၤ့မင္း အား ျမင္ေတြ႕ရ၍ ‘ေနာင္အခါ ငါကဲ့သို႔ပင္ ဘုရား စင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္လတၱံ’ လို႔ ဗ်ာဒိတ္စကားႁမြက္ၾကားခဲ့သည္။

ထိုသို႔ ဘုရားအေလာင္း ျခေသၤ့မင္း ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေႏွာင္းေခတ္ လူမ်ားသည္ ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔အား ဖူးေျမႇာ္ကန္ေတာ့ရန္ ေရာက္ရွိေသာအခါ အေလာင္းေတာ္ျခေသၤ့မင္း အား အတုယူၿပီး ဘုရားရွင္အား စူးစူး နစ္နစ္ ယုံၾကည္စြာ ၾကည္ညိဳ သဒၶါထားၿပီး ဖူးေျမႇာ္ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ရန္ ျခေသၤ့႐ုပ္မ်ား တည္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မုန္တိုင္ပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ရည္ညႊန္းဖြဲ႕ဆိုပါတယ္။

မဇၥိဳမေဒသ အာေသာက မင္းႀကီးကေတာ့ သူ တည္ခဲ့တဲ့ ဘုရားေစတီ အေဆာက္ အအုံေတြမွာ ျခေသၤ့ ႐ုပ္တစ္မ်ိဳးတင္ မကပဲ အျခား တိရစၧာန္ အာဇာနည္ ၃မ်ိဳး ကိုပါ ထားပါတယ္။ 

ၾကက္ကင္ အသားစိမ္းတြင္ အစာ အဆိပ္သင္႔ေစသည္႔ ဗက္တီးရိီးယားပိုး ေတြ႔ရွိ

ထားဝယ္ေဒသတြင္ ေရာင္းခ်ေနၾကသည့္ ၾကက္ကင္ဆိုင္အခ်ဳိ႕မွ ၾကက္သားအစိမ္း နမူနာမ်ားကို ဓာတ္ခြဲစစ္ေဆးရာ အစာအဆိပ္သင့္ေစသည့္ ဗက္တီးရီးယားပိုးမ်ား ေတြ႔ရွိရေၾကာင္း တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး အစားအေသာက္ႏွင့္ ေဆးဝါးႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲေရး ေကာ္မတီထံမွ သိရသည္။

ၾကက္ကင္ေရာင္းခ်ေနသည့္ ဆိုင္မ်ားမွ ၾကက္သားအစိမ္းတြင္ အစာအဆိပ္သင့္ျခင္းႏွင့္ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာေရာဂါ ျဖစ္ေစသည့္ ဗက္တီးရီးယားမ်ား ေတြ႔ရွိရၿပီး အဆိုပါ ၾကက္သားမ်ားကို အကင္လုပ္စားရန္ မသင့္ေတာ္ဘဲ ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီးမွသာ စားသုံးသင့္ေၾကာင္း အဆိုပါ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒က ဆိုသည္။

“ဒီၾကက္သားေတြကို က်က္ေအာင္ေပါင္းၿပီး ကင္စားမွ စိတ္ခ်ရတယ္” ဟု ယင္းေကာ္မတီ ဥကၠ႒က ေျပာသည္။

ကင္ၿပီးသား ၾကက္သားကင္မ်ားကို နည္းပညာအရ စစ္ေဆးရန္ အခက္အခဲ ရွိၿပီး ၾကက္သားအစိမ္းမ်ား ဓာတ္ခြဲစစ္ေဆးျခင္းကို မၾကာခဏ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ဆိုသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလက ၾကက္သားကင္ ေရာင္းခ်ေနသည့္ ဆိုင္အခ်ဳိ႕မွ ၾကက္သားအစိမ္း နမူနာမ်ားကို ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရွိ တိေမြးကု ဓာတ္ခြဲခန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္စစ္ေဆးခဲ့သည္။

ဓာတ္ခြဲစစ္ေဆးခ်က္အရ ၾကက္သားမ်ားတြင္ ဗက္တီရီးယားပိုးမ်ား ရွိသင့္သည့္ ပမာဏထက္ အနည္းငယ္ ေက်ာ္လြန္ေနသည့္အတြက္ ကင္စားရန္ မသင့္ေၾကာင္း အေျဖထြက္သည္ဟု တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ကုသေရး ဦးစီးဌာန ဦးစီးမွဴးက ေျပာသည္။

ေသနည္း ေလ့က်င့္ခန္း

ဘ၀ျပတ္ေအာင္ အားမထုတ္ႏုိင္ေသးသည့္ သူအတြက္ တမလြန္ ဘ၀ကူးေကာင္းဖို ့ စိတ္တိုင္းက်ျပင္ပါ။ 
.
ည အိပ္ရာ၀င္တိုင္း၊ အိပ္ခါနီး အခ်ိန္မွာ ၊ အာရံု ေလးမ်ိဳးျဖစ္ေစေသာ ....
.
ဒါန အာရုံ၊
သီလ အာရံု၊
သမထ အာရံု၊
၀ိပႆ        နာ   ကုသိုလ္  အာရံု
ေလးမ်ိဳးစလံုး ယူထားပါ ။


၁။ အနီးကပ္ဆံုး ဒါနကုသုိလ္
( ည အိပ္ရာ၀င္တိုင္း ေသာက္ေတာ္ေရလွဴပါ )
.
၂။ သီလ ကုသိုလ္
( ည အိပ္ရာ၀င္တိုင္း ငါးပါး သီလ အသစ္ ခံယူပါ )
.
၃။ သမထ ကုသိုလ္
( ည အိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ တစ္ခုခု ပြားပါ။ သတၱ၀ါမ်ားအား ေမတၱာပို ့ပါ။ )
.
၄။ ၀ိပႆ      နာ    ကုသိုလ္
( ၀ိပႆ       နာ   ရွဳမွတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေစ..။  ၀င္ေလ ထြက္ေလ  ရွဳမွတ္ျခင္း သည္ အေကာင္းဆံုး အိပ္ေဆးျဖစ္ပါသည္။ )

အငွါးမယား စနစ္ေတြ တြင္က်ယ္ လာတဲ့ မဟာရန္ကုန္ၿမိဳ႕က အငွါးမယားလိုက္သူ ေျပာျပခ်က္

အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ ငယ္ရြယ္ ပ်ိဳမ်စ္သည့္ အလွတရား မ်ားအား ပိုင္ဆိုင္ထားသူ အသက္ ၂၂ ႏွစ္ အရြယ္ မိန္းကေလး တစ္ဦး သူ၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ တန္ဖိုးအသင့္အတင့္ ရွိသည့္ မိတ္ကပ္ကို လိမ္းျခယ္ထားၿပီး ၾကက္ေ သြးေရာင္ႏႈတ္ခမ္းနီကို ခပ္စိုစိုကေလး ဆိုးထားသည္။

ေက်ာလယ္ေလာက္အထိ ရွိသည့္ ဆံပင္မွာ ေျဖာင့္စင္းလ်က္။ သူဆင္ယင္ထားေသာ အဝတ္အစားမွာ ျမန္မာ ဆန္ဆန္ ရင္ဖံုး လက္ျပတ္ႏွင့္ စည္းလံုခ်ည္ေလးျဖစ္ သည္။

သို႔ေသာ္ သူ လက္ရွိ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳေနရသည္မွာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးႏွင့္ တရားဝင္ လက္ထပ္ထားျခင္း မရွိဘဲ ရက္ရွည္ၾကာ ေပါင္းသင္းေနရသည့္ အငွားမိန္းမ ဘဝ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုျခင္းကို မည္သူ ယံုႏိုင္ပါ မည္နည္း။

''ကြၽန္မ ဒီအလုပ္ ကို လက္ခံတာ ႏွစ္ႀကိမ္ ရွိၿပီ။ ပထမ လက္ခံတဲ့ လူက အသက္ ၃ဝ ေက်ာ္ပဲ ရွိတယ္။ သူက သေဘာေကာင္းေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုပါ ထပ္လက္ခံလိုက္တာ''ဟု မဇာျခည္(အမည္လႊဲ)က ေျပာ သည္။ သူ လက္ခံသည္ ဆိုသည့္ အလုပ္မွာ အမ်ဳိးသား တစ္ဦးႏွင့္ တိုက္ခန္း တစ္ခန္းတြင္ တစ္လ တန္သည္၊ ႏွစ္လ တန္သည္ အတူေနေပးရသည့္ အငွားမယား ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။

ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ညည့္ ငွက္၊ ေသြးသားေစ်းသယ္၊ ဇယား၊ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာကို အခေၾကး ေငြယူ၍ ေဖ်ာ္ေျဖသူ အစရွိသျဖင့္ ေခၚၾကၿပီး ထိုစကားလံုးမ်ား ထက္ ႏူးညံ့စြာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ စကားမွာ အငွားမယားပင္ ျဖစ္ေလေတာ့ သည္။

လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း သန္႔ရွင္း သပ္ရပ္စြာ ျပင္ဆင္ ထားေသာ ေလးထပ္တိုက္ ခန္း တစ္ခု မွာ မဇာျခည္ တစ္ေယာက္ သူ႔ကို ေခၚ ေဆာင္ထားသူႏွင့္ အတူေနရျခင္းျဖစ္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္၏ အျမင္မွာမူ လင္မယား ဟုပင္ သိထားၾကဟန္ရွိသည္။

မဇာျခည္မွာ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး စလင္းၿမိဳ႕နယ္မွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ လာေရာက္၍ အထည္ခ်ဳပ္ စက္႐ံု တစ္႐ံု တြင္ ေလးႏွစ္ နီးပါး အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အေျခအေန ေၾကာင့္ ဆယ္တန္းအထိသာ ပညာ ဆည္းပူးခဲ့ရၿပီး ညီအစ္မ ဝမ္းကြဲ ၏ အကူအညီျဖင့္ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ရွိ အထည္ခ်ဳပ္ စက္႐ံု တစ္႐ံုတြင္ ပထမဆံုး ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ၎ ရရွိသည့္ လစာကို မိသားစုထံ ျပန္မပို႔ႏိုင္႐ံုသာ မက အေဆာင္လခ၊ ဝမ္းစာႏွင့္ပင္ လံုးလည္ လိုက္ေနေသာေၾကာင့္ အဝတ္အထည္ ကိုပင္ လူတန္းေစ့ ဝတ္ဆင္ႏိုင္ရန္ မနည္း ႐ုန္းကန္ ရသည္ဟု ဆိုသည္။

''အထည္ခ်ဳပ္မွာ လုပ္တုန္းကဆို ဇက္ေၾကာေတြက တက္၊ ခြဲတမ္း မၿပီးရင္ Leader တြက ေအာ္ဟစ္ၿပီး ဆဲေတာ့တာ။ တစ္လကို ဝင္ဝင္ခ်င္း တုန္းက ခုနစ္ေသာင္း၊ ေနာက္ႏွစ္ေတြက်မွ တစ္သိန္း ေလာက္ပဲ ရတာ၊ ပင္ ပန္းသေလာက္ လစာ မရခဲ့ဘူး''ဟု သူ ရပ္တည္ခဲ့ရပံုကို ေျပာျပသည္။

အဆိုပါ စက္႐ံုတြင္ ႐ိုး႐ိုးသားသား လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရာမွ ယခုကဲ့သို႔ ဘဝမ်ိဳးထဲတြင္ က်င္လည္တတ္ရန္ ေခၚေဆာင္ေပးခဲ့သူမွာ အတူအလုပ္ လုပ္ေနသည့္ ဝန္ထမ္းထဲမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ယင္းက ''အလုပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေယာက်္ားနဲ ႔မိန္းမျဖစ္တာ ဘာဆန္းလဲ။ ဒီမွာပဲ ဆက္ၿပီး အလုပ္ လုပ္ေနရင္ ဘာမွျဖစ္မလာ ဘူး။ နင္က ႐ုပ္ လွေတာ့ သူက (ငွားရမ္းသည့္လူ) အတည္ တစ္က်ေတာင္ လက္ထပ္ခ်င္ လက္ထပ္မွာ ဆိုတာနဲ႔ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္သြားတာပါ'' ဟုဆိုသည္။

ႏြား႐ိုင္း ေပးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သင္ခန္းစာ

စပိန္ႏြားရိုင္းသတ္ ကစားသမား အျဖစ္ကေန ႏြားရိုင္းသတ္ပြဲ ဆန္႔က်င္ တိုက္ဖ်က္ေရး သမားျဖစ္သြားတဲ့ ျဖစ္ရပ္။

ႏြားရိုင္းသတ္သမား ဟာ ႏြားရိုင္းကို လွံခ်က္ မ်ားစြာနဲ႔ ထိုးႏွက္ ထားႏိုင္ေပမယ့္  တစ္ခ်ီ မွာေတာ့ ႏြားရိုင္း က ေသခ်ာေပါက္ေ ဝွ႕သတ္ႏိုင္မဲ့ အေျခအေန ကို ဆိုက္ေရာက္ သြားတယ္။

ဒါေပမယ့္...
လွံခ်က္ေတြ နဲ႔ အထိနာေနတဲ့ ႏြား႐ိုင္း က တရား မွ်တမႈကိုေတာင္းဆို သလို မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ စိုက္ၾကည့္တာက လြဲလို႔ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကစားသမား အသက္ ခ်မ္းသာရာ ရသြားတယ္။

သူဟာ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းပဲ ဒီ ကစားသမားဘဝ ကို စြန္႔လြတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သလို ဒီႏြားရိုင္းသတ္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ တိုက္ဖ်က္ေရး လႈပ္ရွားသူ အျဖစ္ပါ ေ ဆာင္ရြက္လာတယ္။

Credit : Kyaw Than

က်ေနာ္တို႔ ဘဝေတြမွာ ဗံုလံု တစ္လွည့္ ငါးပ်ံ တစ္လွည့္ ဆိုသလို ကိုယ့္ လက္ထဲ အသာစီး ရတဲ့ အခြင့္ အေရး ရလာတဲ့ အေျခ အေနေတြ ရန္ဘက္ ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး လက္တုန္႔ျပန္ႏိုင္စရာ အေျခအေနေတြ ရွိလာတတ္ပါတယ္။

မကြ်တ္လြတ္ေသးတဲ႔ ဗိႆ နိုး ဘုရင္မ ပန္ထြာ

ဒီအေၾကာင္းကို သိရွိသူ အင္မတန္ နည္းပါးပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိႆ နိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကေတာ့ သဘာဝလြန္ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ ယေန႔ထိတိုင္ က်န္ရွိေနေသးတဲ႔ က်ိန္စာေတြ၊ ပရေလာကသားေတြ အျပည့္နဲ႔ သဘာဝလြန္ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေလ့လာေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကို စိမ္ေခၚေနပါေတာ့တယ္။

ရန္ကုန္ကေန ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းကို မိုင္ေပါင္း ၃၂၀ ကြာေဝးပါတယ္။ ဘီစီ ၄ရာစု မွာ တည္ေထာင္တဲ႔ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္တြင္းႀကီး ကေန ၁၂ မိုင္ အကြာမွာ တည္ရွိပါတယ္။ မိုးနည္းေ႐ရွား အရပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရန္ပယ္ေခ်ာင္း ကေရ ကို အဓိက အားထားၾကရပါတယ္။ ဒါ့ အျပင္ အျပင္ေသာက္ေတာ္ကန္၊ အတြင္းေသာက္ေတာ္ကန္ စတဲ႔ေရကန္ အခ်ိဳ႕ရွိေသာ္လည္း ယခုအခါ ေရခမ္းေျခာက္ သေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။

ဗိႆႏိုုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲက ေပပင္ေတြက အသီးမသီး မႀကီးထြားပဲ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီ သက္တမ္း ရွိေနၾကပါတယ္။ အျမင့္က လူတစ္ရပ္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ ဆုေတာင္းတစ္ခုပါ။ "ငါလာမွႀကီး၊ ငါလာမွသီး" ဆိုတဲ႔ ဆုေတာင္း အတိုင္း ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲက ေပပင္ေတြက ဘုရင္မ လူျပန္မျဖစ္မခ်င္း မႀကီးထြား၊ အသီးမသီးတာ လို႔ အဆိုရွိပါတယ္။

ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲမွာ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ လို႔ေခၚတဲ႔ ဥယ်ာဥ္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပန္ထြာဘုရင္မ လက္ထက္ေတာ္မွ ယေန႔အထိ အင္ၾကင္းပင္ တစ္ပင္မွ မရွိခဲ႔ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အင္ၾကင္းပန္း အေၾကြေတြကို ယေန႔ထက္တိုင္အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေျမေနရာ တစ္ဝိုက္မွာေတြ႕ေနရဆဲပါ။

ဒီ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ ကို ပန္ထြာဘုရင္မ က ဗိႆႏိုးနတ္မင္းႀကီး ကို ရည္စူးၿပီးလွဴဒါန္းခဲ႔တာပါ။ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ အင္ၾကင္းပင္ မရွိေသာ္လည္း ဗိႆႏိုးနတ္မင္းႀကီး ရဲ႕ အမိန္႔ နဲ႔ အင္ၾကင္းပြင့္ေတြက ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲ က ိုအလိုေလ်ာက္ေရာက္ေနတတ္လို႔ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္လို႔ေခၚတာပါ။ ယခုထိလည္း ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ႔ အင္ၾကင္းပြင့္ေတြေရာက္ေနဆဲပါ။

အထူးသျဖင့္ ပန္ထြာဘုရင္မ တည္ခဲ႔တဲ႔ ေရႊေရာင္ေတာ္ေစတီ မွာ အင္ၾကင္းပန္းေတြကို ဘုရားပန္း လွဴထားတာအျပင္ ဘုရားရင္ျပင္ တစ္ဝိုက္ျပန္႔ႀကဲစြာ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အင္ၾကင္းပန္းေတြ ဘယ္ကလာသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘုရင္မ ပန္ထြာ ရဲ႕ ဝိဥာဥ္သာ သိပါလိမ့္မယ္။

ဒါ့အျပင္ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲမွာ အသားစားခြင့္ မရွိပါဘူး။ စည္းကမ္းေတြ အရမ္းတင္းၾကပ္ပါတယ္။ ဝိနည္း နဲ႔ မညီတဲ႔ ရဟန္းေတြေနခြင့္ မရွိပါဘူး။ ေနခြင့္ မရွိလို႔လည္း ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကို ပဌာန္းဆက္ေၾကာင့္ ၾသဇာေညာင္း တဲ႔ ေတာင္ငူနန္းတြင္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ ရဲ႕ေက်ာင္းတစ္ခုသာ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ ရွိပါတယ္။

ဒါကလည္း ရဟန္းအေယာင္ေဆာင္ထားသူေတြ ရဲ႕ ပရိယာယ္ေၾကာင့္ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ႀကီး ပ်က္စီးၿပီး သေရေခတၱရာျပည့္ရွင္ ဒြတၱေပါင္လက္ေအာက္ေရာက္ရတာကို အညိႈးထားၿပီး သိကၡာ နဲ႔ ဝါစဥ္ႏုေသးတဲ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ပန္ထြာဘုရင္ မဝိဥာဥ္က လက္မခံတာပါ။

ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာန က ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကို ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား တူးေဖာ္ ထိန္းသိမ္းထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ တူးေဖာ္ရာမွာလည္း မကြ်တ္လြတ္ေသးတဲ႔ ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကိုျမင္ခဲ႔ၾကရပါတယ္။ အမွားအယြင္း မလုပ္ရဲၾကပါဘူး။ ေတြ႕ရွိဖူးတဲ႔သူေတြရဲ႕ အဆိုအရ ပန္ထြာဘုရင္မက အသားအေရျဖဴစပ္စပ္ရွိၿပီး အရပ္က ၇ေပ နီးပါးရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

ဒီအခ်က္ကေတာ့ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲက အရပ္ ၇ေပ ရွိတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ရဲ႕ အရိုးစုေနရာကို တူးေဖာ္မိရာကေန ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ အရိုးစု လို႔ ယူဆခဲ႔ရာ က ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔အေၾကာင္းအရာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ 

ဝက္သား စားတာ ေစာခဲ့တယ္

ဒီေန႔ မေျပာျဖစ္တာၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ အေဖနဲ႔ ဖုန္း ရတယ္ ဗ်...
'သား ......ရြာမွာ အလႉ လႉဖို႔ ေငြစု ၿပီးၿပီလား'

'မစုျဖစ္ေသး ပါဘူး အေဖရာ....
သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္း ပါပဲ....
အရင္ဖုန္း ေပ်ာက္သြားလို႔ ေနာက္ထပ္ အသစ္ထြက္တဲ့ iPhone လဲလိုက္တယ္ အေဖ...
အသစ္ထြက္တဲ့ ဖုန္းက အရမ္းမိုက္တယ္ အေဖ ရ.....' ေျပာမိေတာ့....

'သား.... ဝက္သားစား မေစာနဲ႔ ေနာ္...' လို႔ မွာရွာတယ္..

ကၽြန္ေတာ္ ငိုင္သြားတယ္....အေဖဘာမ်ား ေျပာပါလိမ့္.....ေပါ့။

အၿမဲတမ္း ဇာတ္လမ္းေလးေတြနဲ႔ ဆုံးမတတ္တဲ့ အေဖ့ အေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အခု ဇာတ္လမ္းေလး ျပန္ထြက္လာတယ္ဗ်...။အေဖ ဆုံးမခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို ၾကဳိးစားၿပီး တင္ျပေပးပါ့မယ္ ဗ်ာ...။ၾကားဖူးၾကမယ္လို႔လဲ ထင္ပါတယ္။
..........................

'ဝက္သား စားတာ ေစာခဲ့တယ္'

(၁)
'ငါ...ဒီဆိုင္ကို မဝင္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းသားကြာ' ....ဆိုတဲ့ အေတြး ရယ္ ....
ယူက်ဳံးမရတဲ့ ေနာင္တ တစ္ခုရယ္...
ႀကီးမား မွန္ကန္တဲ့ အသိတရားတစ္ခု ရယ္ ...နဲ႔ ဦးစိန္ေမာင္ ပါးျပင္ေပၚ ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခုက
ပူကနဲ စီးဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။

(၂)
'သူငယ္ခ်င္း ဒီေန႔ ဘာဟင္းလဲေဟ့...
ငါေတာ့ ဝက္သားခ်က္တယ္ လွျမင့္ ရ..
စားပါ ဦး...'

'ထုံးစံအတိုင္း ကုလားပဲ ဆံေၾကာ္ ေလးနဲ႔ ဆီဆမ္း၊ဆားျဖဴးေပါ့ စိန္ေမာင္ ရာ...
ေမးစရာ လိုေသးလို႔လား ဟ'

'တစ္ခါ တေလ ေလး ဝက္သားဟင္းေလးဘာေလး ခ်က္စားစမ္းပါဦး သူငယ္ခ်င္းရာ...
မေန႔က ရြာေတာင္ပိုင္းက ဝက္ေပၚလို႔ စားရတာဟ...စားရခဲ တယ္...
ငါေတာင္မွ ငါးပိသာ ဆြဲထားလိုက္ သေဟ့။'

'ဝက္သား စားဖို႔ ေစာပါေသးတယ္ စိန္ေမာင္ ရာ...'

စိန္ေမာင္ တစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ လွျမင့္ အျဖစ္ကို နားမလည္ ပဲ ေၾကာင္စီစီ ၾကည့္ပါေတာ့တယ္။
တစ္ကယ္ဆို အခုခ်ိန္ ဝက္သား ဘာလို႔ မစားသင့္ မွာလဲ....နားမလည္ႏိုင္။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ဒိုးတူေပါင္ဘက္ လႊဆြဲ စားလာၾကတာ ၾကာလွ ေပါ့။ ဒီေကာင္ လွျမင့္ကိုက ကပ္စီး အေတာ္နည္းတဲ့ ေကာင္...။
ကိုယ့္ ဝမ္းကိုေတာင္ မသထာ တဲ့ေကာင္။

အခုရာသီ ရြာမွာ အိမ္သစ္ေဆာက္တဲ့ သူေတြ ေပါေတာ့ သစ္ပင္ကေန သစ္သား ျဖစ္ေအာင္ လႊဆြဲစား ၾကတဲ့ စိန္ေမာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လက္မလည္ေအာင္ အလုပ္ရၾကတယ္ ။
ေငြလည္း ရႊင္ ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။

ဝက္သား ၾကဳိက္တဲ့ စိန္ေမာင္ အတြက္ေတာ့ ေန႔တိုင္း ဝက္သား စားရတဲ့ ရာသီပါပဲ...။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ကပ္စီးကုပ္ၿပီး ေန႔တိုင္း ကုလားပဲ ဆံေၾကာ္နဲ႔ ထမင္းဆီဆမ္း ေန႔တိုင္း ထုပ္လာတဲ့ လွျမင့္ ကို နားမလည္တာေတာ့ အမွန္။

အခု ႏွစ္ေယာက္သား အလုပ္သိမ္း လို႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာလည္း ၾကည့္...
လွျမင့္က သစ္ဆြဲလို႔ ထြက္လာတဲ့ ပကာသားေတြ ၾကဳိးနဲ႔ စည္းၿပီး ရြာထိ ထမ္းျပန္ဦးမယ္...။

'လွျမင့္ အဲဒီ ပကာေတြက ဘာလုပ္ဦး မလို႔လဲ...'

'အိမ္မွာ ထင္းဆိုက္ဖို႔ေပါ့ဟ စိန္ေမာင္ရ'

'ဟာ....အမ်ားႀကီး ကြာ...မင့္အိမ္မွာ မင့္ကလြဲလို႔ ေခြးတစ္ေကာင္ေတာင္ မရွိတဲ့ တစ္ေကာင္ႂကြက္ ပဲဟာ....'

'ငါ ထင္းဆိုက္လို႔ ပိုေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ေပးလိုက္တာေပါ့ကြာ...ကုသိုလ္ေတာင္ရေသး...'

'ၾကဳိးစား...ၾကဳိးစား...လွျမင့္ ေရ.. စိန္ေမာင္တို႔က ေတာ့ ေမာမယ့္ အလုပ္
ေလေတာင္ မခၽြန္ဘူးေဟ့...'

ကၽြႏု္ပ္ အလိမၼာတိုးေသာ ေန႔တစ္ေန႔ (ဦးဖိုးက်ား)

ကၽြႏု္ပ္သည္ ပုသိမ္ျမိဳ႕ ျမန္မာ-ကရင္ အဂၤလိပ္ေက်ာင္းတြင္ ၉ တန္း လား၊ ၁၀ တန္း လား မမွတ္မိ၊ စာသင္ေနစဥ္ စာေမးပဲြျပီး၍ မိမိေနရပ္ ဟသၤာတနယ္၊ နိဗၺာန္ရြာ သို႔ မီးရထားစီး၍ ျပန္ခဲ့သည္။

ရထားေပၚတြင္ ရထားစီး မ်ားစြာ ပါ၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္  

ထိုအခါက မ်ားစြာ စကားေျပာ ခ်င္၏။ ႏႈတ္ေဆာ့၏။ ဘယ္ သူႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာရမည္နည္း ဟု အေပါက္အစ ရွာလ်က္ ရွိ၏။

ကၽြႏု္ပ္ ၏ ေရွ႕တန္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေလာက္တြင္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ခန္႔ ရွိ ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္ကို စုိက္ၾကည့္မိသည္။ အသားၾကမ္း၍ မည္းညိဳ၏။ ေခါင္းတုံးကို မ်က္ႏွာသုတ္ ပ၀ါ ညစ္ထပ္ထပ္ ပတ္ထားသည္။ အက်ီၤ မွာ လယ္ထြန္ အက်ီၤ ျဖစ္၏။

လယ္ထြန္ အက်ီၤဆိုသည္ကား ဖ်င္ၾကမ္းၾကမ္း၊ ရင္ေစ့ပုံ၊ လက္က်ပ္ အိတ္ႏွစ္လုံးတပ္၊ ေရွ႕က ကႏုကမာ ၾကယ္သီးမ်ဳိး သုံးလုံးမွ် ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ၾကယ္သီး တပ္မထားေခ်။ ရင္ဘတ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ ျဖစ္၏။ ပုဆိုးမွာကား ခ်ည္လုံခ်ည္ အၾကမ္း စား အႏြမ္းပင္ ျဖစ္၏။

ထူးျခားေသာ အခ်က္ကား ထုိသူ၏ လက္၀ဲဘက္ လက္ေကာက္၀တ္ တြင္ အတန္ အလုံးၾကီးေသာ မဲၾကိဳးခ်ည္ ပတ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ငါေတာ့ စီးစီးနင္းနင္း စကားေျပာရမယ့္ လူကို ေတြ႕ျပီဟု စကားစလိုက္ပုံကား...................

“ဒီမွာ ဆရာၾကီး၊ ခင္ဗ်ာ့း လက္ထဲက မဲၾကိဳးက ဘာလုပ္တာလဲဗ်ာ့”

“ေၾသာ္ ဒီမဲၾကိဳးလား၊ ဟုိ က်ဳပ္တို႔ ရြာဦးေက်ာင္း ဘုန္းၾကီး ရဲ႕ အိပ္မက္ အရ ခ်ည္ထားရတာဗ်” ဟု ျပဳံးရယ္၍ ေျပာသည္။

“ေၾသာ္ အိပ္မက္ အရလား၊ ေျပာပါဦးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ာ့ ဘုန္းၾကီး အိပ္မက္က”

“ဒီလို ဒီလို၊ ေနာက္လ က က်ဳပ္တို႔ ဘုန္းၾကီး အိပ္မက္ထဲမွာ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ နဲ႔ သိၾကား လိုလို ဘာလိုလို ဆို ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ အဲဒါ ဘုန္းၾကီးဆီကို လာသတဲ့။

ေအာင္မယ္၊ ဘုန္းၾကီးေရွ႕မွာ ထုိင္ေတာင္ မထိုင္ဘူး။ မတ္တတ္ၾကီး ရပ္ေနဆိုပဲဗ်။ သူ႕ဟာက၊ အဲဒါနဲ႔ ဘုန္းၾကီးက ေမးေတာ့ အဲဒီ အ၀တ္ျဖဴ နဲ႔ သိၾကားလို လူ က ေျပာသတဲ့၊ အရွင္ဘုရား ရဲ႕ နယ္ပယ္က ဒကာ၊ ဒကာမေတြကို အခုက စျပီး အနည္းဆုံး သရဏဂုံ သုံးပါး တည္ပါေစတဲ့။ ဘာျပဳလို႔လဲဆိုေတာ့ ေရွ႕လ က ဆုန္ လျပည့္ေန႔က်ရင္ ဘီလူး သဘက္ တစ္ေထာင္ တိတိ က်ဳပ္တို႔ နယ္ကို ၀င္လိမ့္မယ္တဲ့။

၀င္ျပီးေတာ့ သရဏဂုံ မတည္တဲ့ လူေတြကို အူ အသည္း ႏုတ္စားလိမ့္မတဲ့။ သရဏဂုံ တည္တဲ့ လူကိုသာ လႊတ္မတဲ့။ ဒီေတာ့ သရဏဂုံ တည္တဲ့ လူမွန္းသိေအာင္ ဘယ္ဘက္ လက္မွာ မဲၾကိဳးခ်ည္ျပီး မွတ္ထားရမတဲ့။ အဲဒီလို ဘုန္းၾကီးက လူေတြကို သတိေပးဖို႔ ေလွ်ာက္ျပီး ကြယ္သြားေရာတဲ့ဗ်။

အဲဒါ မိုးလင္းေတာ့ ကုလားတက္ေခါက္ျပီး လူေတြကို ေခၚျပီး ဘုန္းၾကီးက ေျပာေဟာ လို႔ မဲၾကိဳး ခ်ည္ၾကရတာဗ်။ မခ်ည္တဲ့ လူေတြ အဲဟိုေရွ႕လ ကဆုန္လေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ကဆုန္ လျပည့္ေန႔ညမွာ ဘီလူး သဘက္ေတြက အူ အသည္း ႏုတ္စားၾကမွာ၊ အဲဒါ က်ဳပ္လည္း ခ်ည္ထားရတာေပါ့” ဟု အားရပါးရ ေျပာျပီး ေဘးကပ္ အိတ္ထဲမွ ေဆးရြက္ေခါက္ ကို ထုတ္၍ ပလုတ္ပေလာင္း ေဆးငံုလုိက္ေလသည္။

ထိုအခါ စကားအလြန္ေျပာခ်င္၍ ႏႈတ္ရြေနေသာ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဒီလူေတာ့ ငါ “ခၽြတ္” လုိက္ရဦးမယ္ ဟု ခပ္ထြားထြား တရားေဟာပုံကား...............

အက်င့္ေကာင္း (၇) ရပ္

(၁) တာ၀န္ယူစိတ္ (Be Proactive)
ျပႆ နာတစ္ခုျဖစ္လာရင္ ငါ ဘာမွားေနသလဲ ဆုိတာက စ စဥ္းစားပါမယ္။ 
ၿပီးမွ က်န္တာေတြကုိ ျဖန္႔ေတြးမယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ေတာ့ လြတ္ေစ၊ သူမ်ား ကုိေတာ့ တရားခံ၊ ဒါမ်ဳိးမလုပ္ဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ တာ၀န္ယူတဲ့စိတ္ပါ။

(၂) ပစ္ကြင္းကုိ ခ်ိန္ပစ္ (Begin with the end in mind)
ငါဘာျဖစ္ခ်င္လဲ၊ ငါ့ရည္မွန္းခ်က္ဘာလဲ ဆုိတာကုိ ပထမဆုံးပုိင္ျဖတ္တယ္။
မစ္႐ွင္ (Mission) စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) အေရးႀကီးတာ အရင္လုပ္ (Put first thing first)
ႀကဳံသလုိ က်ဘမ္းမလုပ္ဘူး၊ အစီအစဥ္႐ွိ႐ွိနဲ႔ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေဆာက္႐ြက္တတ္တယ္။

(၄) သူမနာ ကုိယ္မနာ ဆက္ဆံေရး (Think Win-Win)
ကုိယ္ႏုိင္ေစ သူ႐ႈံးေစ သေဘာမထားပါ၊
ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ဳိး႐ွိေစမဲ့ ၾကားအေျဖကုိ ႏွလုံးသြင္းပါတယ္။

(၅) နားလည္မႈ႐ွိပါ (Seek first to understand, Then to be understood)
ပထမဆုံး သူမ်ားကုိ နားလည္ေအာင္ ႀကဳိးစားပါ။
ကုိယ့္ကုိလဲ သူမ်ားက နားလည္ေအာင္ တံးခါးဖြင့္ထားတယ္။

(၆) လက္တြဲႀကဳိးပမ္း (Synergize)
ငါတေကာမလုပ္ဘူး၊ အမ်ားနဲ႔ လက္တြဲႀကဳိးပမ္းႏုိင္ဘုိ႔ အားထုတ္တယ္။

ခ်စ္သူနွစ္ဦးေပါင္းဖက္ဖုိ႔ ေန႔နံေတြ လိုပါသလား....

ေန႔နံဆိုတာ လူေတြရဲ့စိတ္ကိုေကာင္းေအာင္ဆိုးေအာင္ လုပ္လို႔မွမရတာ။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တည့္တယ္ဆိုတာေရာမတည့္ဘူးဆိုတာေရာ ေန႔နံနဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္.......

♦ခြင့္လြတ္ႏုိင္ရမယ္။
♦နားလည္ေပးႏုိင္ရမယ္။
♦သေဘာထားႀကီးရမယ္။

ဒါဆိုရင္ အဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းလို႔ ရပါတယ္။ ေန႔ေတြနဲ ႔မဆိုင္ပါဘူး။

ေန႔နံ တည့္တယ္ ဆိုျပီး တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္မွဳလည္းမရွိ ၊ ျမတ္ႏုိးမွဳလည္း မရွိ သည္းခံ မွဳ လည္း မရွိဘူး ဆိုရင္ ဘယ္လိုအတူေနၾကမလဲ။

သမၼတ အိုဘားမား ရဲ႕ အိမ္ျဖဴေတာ္ ေနာက္ဆံုးေန႔အေၾကာင္း တစ္ေစ့ တစ္ေစာင္း (႐ုပ္သံ)

ဘားရက္အုိဘားမား ဟာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ရဲ႕ ၄၄ ႀကိမ္ေျမာက္ သမၼတ အျဖစ္ အိမ္ျဖဴေတာ္ထဲမွာ ဇန္န၀ါရီ ၂၀ က သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးရက္ကို အခ်ိန္ ကုန္ဆံုးခဲ့ပါတယ္။

သူဟာ သူ႔ရဲ႕သမၼတေနရာကို ဆက္ခံမယ့္ ေဒၚနယ္ထရမ့္ ကို မနက္ပိုင္းမွာ အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ လက္ခံေတြ႔ဆံုၿပီး ေန႔လယ္ အေစာပိုင္းမွာေတာ့ ကယ္လီဖုိးနီးယား မွာ အခ်ိန္ကုန္ဖုိ႔ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္ အေမရိကန္သမၼတေတြ စီးတဲ့ အဲဖုိ႔စ္ဝမ္း ေလယာဥ္ နဲ႔ သြားခဲ့တယ္လို႔ ဘီဘီစီ သတင္းမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။

မနက္ ၉ နာရီ ၁၅ မိနစ္ – အုိဘားမားဟာ သူ႔ေနရာကို ဆက္ခံမယ့္ သမၼတအသစ္ အတြက္ အိမ္ျဖဴေတာ္ရဲ႕ ဘဲဥပံု ႐ံုးခန္းက သူ႔ရဲ႕ စားပြဲေပၚမွာ စာတစ္ေစာင္ တင္ထားခဲ့ပါတယ္။

မနက္ ၉ နာရီ ၃၀ မိနစ္ – အိမ္ျဖဴေတာ္ အေရွ႕ကို ထြက္လာၿပီး သတင္း သမားေတြ အပါအဝင္ လူေတြ ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ သတင္းသမား တစ္ဦးရဲ႕ “ခင္ဗ်ား ဝမ္းသာ ဝမ္းနည္းျဖစ္ေနလားဆုိတဲ့ အေမးကို ” “ ဒါေပါ့ သိပ္ျဖစ္တာေပါ့ဗ်ာ” လို႔ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။

မနက္ ၉ နာရီ ၄၅ မိနစ္ – အိမ္ျဖဴေတာ္ေရွ႕မွာ သမၼတ ဇနီးေမာင္ႏွံ ဘားရက္ အုိဘားမား နဲ႔ မီရွဲလ္အိုဘားမား တုိ႔ဟာ သမၼတအသစ္ ေဒၚနယ္ထရမ့္ နဲ႔ မယ္လနီရာ တုိ႔ရဲ႕ အလာကို ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကပါတယ္။ ထရမ့္တုိ႔ေရာက္လာခ်ိန္မွာ အိုဘားမား က ထရမ့္ ကို “ေရြးေကာက္ခံ မစၥတာ ပရက္ဆီဒန္႔ ေနေကာင္းရဲ႕လား” လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ေမးျမန္းခဲ့ၿပီး အိမ္ျဖဴေတာ္ေရွ႕မွာ ဓာတ္ပံု အတူ တြဲၿပီး ႐ိုက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။

သူတစ္ပါး အေၾကြးကို ျပန္မဆပ္ရင္ ဘယ္အျပစ္ ျဖစ္ပါသလဲ

အရွင္ဘုရား၊ အခ်ဳိ႕ေသာ လူ႔ေဘာင္မွ လူသားမ်ားမွာ သူတစ္ပါးထံမွ ေခ်းယူ ထားေသာ ပစၥည္း (အထူးျဖင့္ ေငြေၾကး) ကို ျပန္မေပးဘဲ ေနတတ္ၾကပါသည္။ အဲဒီလို ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိး တစ္ေယာက္ နဲ႔ ေလာေလာဆယ္ ႀကဳံေန ရလို႔ စိတ္မခ်မ္း မသာ ျဖစ္ေနရပါသည္ ဘုရား ။ အခ်င္းခ်င္း အေၾကြးယူၿပီး ျပန္မဆပ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ ယခု ဘဝ ေနာင္ ဘဝတြင္ မည္သို႔ေသာ အျပစ္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ေဟာၾကားေပးေတာ္မူပါ ဘုရား။

လဲ့လဲ့ရီ (နယူးေယာက္)
-----------------------

ကတိဟာ လူ အရည္အခ်င္း လူ႔ တန္ဖိုးရဲ႕ ေသာ့ခ်က္ပဲ။ ကတိေၾကာင့္ လူေလးစား ခံရသလို ကတိပ်က္ရင္ အရည္ အခ်င္း ရွိလ်က္ အသိအမွတ္ မျပဳခံရဘဲ ရွိတတ္တယ္။ အခ်ိန္၊ အေႂကြး၊ အလုပ္ - စသည္နဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီး ကတိ အေရးႀကီးတယ္ ..

စပ္တူ မလုပ္ဘူး

အရီဇိုးနားကို ေရာက္ခါစမွာ ဗမာ တ႐ုတ္ တစ္ေယာက္က သူတြဲေနတဲ့ မိတ္ေဆြရင္း ကို " ဒီေကာင္နဲ႔ စီးပြားေရး စပ္တူ လုပ္လို႔ မရဘူး " လို႔ အေတာ္ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ ေျပာတာနဲ႔ 'သူ႔ကို မယုံၾကည္ဘဲ ဘာေၾကာင့္ အေပါင္း အသင္း လုပ္တာလဲ'လို႔ ဘုန္းႀကီးကလည္း မေနႏိုင္ ဝင္ေမးမိတယ္။ ဒီေတာ့ သူက 'စီးပြားေရး အတူလုပ္ရင္ ကတိတည္မွ' တဲ့။ 

သူ႔ အေျပာအရ သူ႔ မိတ္ေဆြမွာ ေကာင္းတာ အခ်ဳိ႕ ရွိေပမယ့္ အခ်ိန္ကို မေလးစားဘူး။ တစ္နာရီ ခ်ိန္းရင္ သုံး နာရီမွ ေရာက္လာတာ မ်ဳိး အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကဳံရသတဲ့။ ေျပာလည္း မၿဖဳံဘူးတဲ့။ လိုရင္းကေတာ့ ကတိမတည္ (သူ႔ရည္းစားနဲ႔သာ အဲဒီလို ျဖစ္ရင္ ျပတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနမွာ)။ မင္းမွာ သစၥာ လူမွာ ကတိဆို မဟုတ္လား။ အထူးသျဖင့္ ဒီဘက္က လူေတြကို အဲဒီလို လုပ္လို႔ မရဘူး။ အဲဒီ မိတ္ေဆြ ဆိုသူဟာ ဒီဘက္မွာ ေနသူ ျဖစ္ရင္ သိသလိုလိုနဲ႔ မသိေသးတဲ့ လူမ်ဳိးပါပဲ။

ကုိယ္ခ်င္းစာ

ရင္းႏွီးလို႔ ဆိုၿပီး ဘာ စာ႐ြက္ စာတမ္းမွ် မရွိဘဲ ေခ်းယူသြားသူ အမ်ားစုဟာ ေခ်းလို႔ ရၿပီးတာနဲ႔ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနသြားေလ့ ရွိတာကို ေတြ႕ရတယ္။ (ဒီလို မဟုတ္တဲ့ လူ အနည္းစုလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္)။ ေျပာတုန္းက ႏွစ္လ အတြင္း။ ကူညီလိုစိတ္နဲ႔ ေခ်းေပးလိုက္သူ ကေတာ့ ယူသြားသူ ေျပာတဲ့ ႏွစ္လ ကို သတိတရ နဲ႔ ေမွ်ာ္ေနတာပဲ။ ကိုယ့္ပစၥည္းပဲေလ။ လူတိုင္း ဒီလိုပဲေနမွာ။ 

ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕ ႏွစ္ႏွစ္ မကလည္း ျဖစ္သြားႏိုင္ၿပီး အခ်ဳိ႕ဆို ရာသက္ပန္ မေပၚ လာ ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ သူတို႔ အနည္းငယ္ အဆင္ေျပသြားတဲ့ အခ်ိန္ 'အဆင္ မေျပတုန္းက ငါတို႔ကို ဘယ္သူမွ အေရးမလုပ္ဘူး' ဆိုတာမ်ဳိးေတာင္ ေျပာတတ္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုက္ဆံ ေခ်းေပးမယ္ႀကံရင္ လူ အခ်ဳိ႕ဟာ အသြင္ သဏၭာန္ သားနားတိုင္း အတြင္းစိတ္ မသားနားဘူး ဆိုတာကို အခုရ ရွိတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို သခၤန္းစာ ယူေပါ့။ အဲဒါ ကိုယ့္ အတြက္ အျမတ္ လို႔ပဲ ႏွလုံးသြင္းလိုက္ပါ။

သနားတတ္တာ၊ အားနာတာ၊ ယုံလြယ္တာ အရင္းခံ နဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတာင္ အေမရိက ကို ေရာက္ၿပီးမွ ဇာတ္တူ သား စားမိလို႔ 'နိဗၺာနႆ      ပစၥေယာ ေဟာတု' လုပ္ လိုက္ရတာ ေလးႀကိမ္ ႀကဳံဖူးတယ္။ ဘုန္းႀကီးသာ မကပါဘူး။ ဘုန္းႀကီး အေတာ္ မ်ားမ်ား ဟို .. ဗမာျပည္မွာ မုဒိမ္းက်င့္ ခံရတဲ့ မိန္းကေလး အခ်ဳိ႕ ရွက္လို႔ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြကို ဖြင့္မေျပာရဲ သလို က်ိတ္ခံေနလိုက္ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲဒီ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ေႂကြးျပန္ မရသူေတြကို ကိုယ္ခ်င္း စာပါတယ္။

သင့္ ရဲ့ လက္ေကာက္ဝတ္ အရစ္ေလးမွ သိႏိုင္တဲ့ သင့္ အေၾကာင္းမ်ား

၁. ပထမဆံုး လမ္းေၾကာင္း
********************
ဒီ လမ္းေၾကာင္းေလးကေတာ့ က်န္းမာေရး လမ္းေၾကာင္းေလးျဖစ္ပါတယ္။ အေရးအပါဆံုး လမ္းေၾကာင္း တစ္ခု လည္းျဖစ္ပါတယ္။ လက္ဖဝါးျပင္ ရဲ့ အနီးစပ္ဆံုး လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုပါ။ ဒီလမ္းေၾကာင္းေလးမွာ
ရွင္းလင္းျပီး နက္နက္ နဲနဲ ေပၚထင္ေနတယ္ ျပတ္ေၾကာင္း၊ ခ်ိန္းၾကိဳးဆက္မ်ား မပါဝင္ရင္ေတာ့ က်န္းမာေရးအလြန္ေကာင္းမြန္မယ္လုိ့ ေဖာ္ျပေနတယ္။ 

လမ္းေၾကာင္းေလးမွာ ျပတ္ရာမ်ား ပါဝင္ေနရင္ေတာ့ မိန္းမ ဆိုရင္ မီးယပ္ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ပြားႏိုင္ျပီး၊ ေယာက်္ားေလး ဆုိရင္ ဆီး၊ ေဟာ္မုန္း၊ ဆီးက်ိတ္၊ ဒါမွမဟုတ္ မ်ိဳးပြားမႈ႕ မွာ ျပႆ       နာမ်ားျဖစ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။

၂. ဒုတိယ လမ္းေၾကာင္း
******************
ဒီ လမ္းေၾကာင္းေလးက ဥစၥာ ဓန လမ္းေၾကာင္းေလးျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီ လမ္းေၾကာင္းေလး မွာ သင့္ ရဲ႔ ခ်မ္းသာျခင္း၊ အဆင္ေျပ သာယာဝေျပာျခင္း၊ ေပ်ာ္ရြင္မႈ႕ေတြကို ေျပာျပေနပါတယ္။ ဒီ လမ္းေၾကာင္းေလး မွာ ကြင္းဆက္မ်ား မပါပဲ တစ္ေျဖာင့္ထည္းျဖစ္ေနမယ္ ဆုိရင္ အခြင့္ အလမ္းမ်ားေပၚမ်ားျပီး အနာဂတ္ အတြက္ေကာင္းမြန္လွပါတယ္။ 

အက္ေၾကာင္းမ်ား၊ ကြင္းဆက္မ်ား ပါဝင္ေနရင္ေတာ့ဘ႑ာေရး အေျခအေန ခက္ခဲႏိုင္တယ္လုိ့ ေျပာျပေနပါတယ္။ ပထမမ်ဥး္ နဲ့ က်ိဳးပဲ့ေနျခင္း မဟုတ္ပဲ ကြဲျပား သီးျခားစြာ တည္ရွိေနရင္ေတာ့ အနာဂတ္မွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားႏုိင္တယ္လုိ့ ဆိုလုိပါတယ္။

၃. တတိယ လမ္းေၾကာင္း
*******************
ဒီ လမ္းေၾကာင္းေလးက ေအာင္ျမင္မႈ႕ လမ္းေၾကာင္းေလးျဖစ္ပါတယ္။ လူအမ်ားစု မွာ အနည္းဆံုးႏွစ္ဦးေတာ့ တတိယ လမ္းေၾကာင္းေလး ပါရွိၾကပါတယ္။ တတိယ လမ္းေၾကာင္းေလး သင့္မွာ ရွိရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ မႈ႔ ေက်ာ္ၾကားမႈ႕ေတြနဲ့ အတူ ၾသဇာ လြမ္းမုိးမႈ႕ၾကီးမ်ားတယ္လုိ့ေျပာျပေနပါတယ္။ သင္က လူတစ္ကာ ရဲ့ ေအာက့္ေမ့ဖြယ္ လူတစ္ဦး ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။

ျပဳစားၿခင္း အတတ္ အပါအ၀င္ ပထမဆံုး ေမွာ္ပညာ သင္တန္းေက်ာင္း ရန္ကုန္တြင္ ဖြင့္လွစ္

အာဖရိကေအာက္လမ္း ဗူးဒူး (Voodoo) ပညာရပ္ႏွင့္ အေရွ႕တိုင္း ႐ုပ္သြင္း နာမ္ထား ပညာရပ္မ်ားကို လူတိုင္း ၏ ေကာင္းက်ဳိး အတြက္ အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ႏွင့္ အႏၱရာယ္ ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ သင္ တန္း ဖြင့္လွစ္ သင္ၾကား ေပးလ်က္ရိွေၾကာင္း Wizardry School of Myanmar ေမွာ္ေက်ာင္းေတာ္  (ျမန္ မာျပည္) မွ ဆရာလင္းညိႇဳ႕တာရာ က News Watch သို႔ ေျပာသည္။

အ႐ုပ္ အပ္စိုက္ျခင္း ဗူးဒူး ပညာရပ္သည္ အမ်ားအားျဖင့္ ေအာက္လမ္း ပညာဟု အယူ စဲြေနျခင္းေၾကာင့္ ဂမၻီရ ေမွာ္ပညာ အမွန္တစ္ကယ္ ရိွေၾကာင္းႏွင့္ အ႐ုပ္ အပ္စိုက္ျခင္းႏွင့္ ဗူးဒူး ဆိုင္ရာ အျခား ပညာ မ်ားသည္ ေကာင္းသည့္ ဘက္တြင္ အသံုးျပဳႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ အဆိုပါ ပညာမ်ားကို လက္ဆင့္ က မ္း သေဘာျဖင့္ သင္တန္း ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

” လူ အမ်ားစုက ဗူးဒူး လို႔ေခၚတဲ့ ပညာရပ္ကိုေအာက္လမ္း ပညာ လို႔ အယူ စဲြေနတယ္။ ဒါက ပညာ ရပ္ တစ္ခုပါ။ ေကာင္းတာ လုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္ႏိုုင္ပါတယ္။ သင္တန္း မွာေတာ့ မေကာင္းတဲ့နည္းလမ္းကို သင္ျပတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ဆိုးက်ဳိးေတြပါ ရွင္းျပတယ္။ လက္ရိွမွာ သင္ေပးေနတာ ကေတာ့ အာဖရိက မ်ဳိးႏြယ္စု ရဲ႕ ဗူးဒူး ပညာရပ္ နဲ႔ အျခား ပညာရပ္ေတြကို သင္ၾကားေပးေနတယ္” ဟု ဆရာလင္းညိႇဳ႕တာရာ က ေျပာသည္။

ဗူးဒူး ပညာရပ္ သည္ မျမင္ရသည့္ ၀ိညာဥ္ မ်ားျဖင့္ စီမံ လုပ္ကိုင္ ရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စီမံမႈ လုပ္ခိ်န္ တြင္ သက္ သတ္လြတ္သာ စားသံုးရန္ သင့္ျပီး အဆိုပါ ပညာျဖင့္ သူတပါး ထိခိိုက္နာက်င္မႈ ကို ႏုတ္ ယူနိုင္စြမ္း ရိွေသာ စီရင္ထံုး ပညာရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၎ကဆက္လက္ေျပာ ၾကားခဲ့သည္။

”သင္တန္း ကို မွတ္ပံုတင္ေတာ့ မတင္ရေသးဘူး။ အေသးစားျဖစ္ေနလို႔။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေဆာင္ရြက္ သြားမွာပါ။ လုပ္တာၾကာပါၿပီ။ လာေရာက္ ပိတ္ပင္ျခင္း၊ တားျမစ္ျခင္း နဲ႔ အျခားျပႆ       နာေတြ မၾကံဳေတြ႕ေသးဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးး လည္း သိတယ္” ဟု ၎ က သင္တန္းဖြင့္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

လူသိနည္းတဲ႔ ဆန္ ရဲ႔ လ်ိွု႔၀ွက္ခ်က္မ်ား

ဆန္ ဆိုတာ စာေရးသူတို႔ အာရွတိုက္သားေတြ အတြက္ေတာ့ အဓိက အစားအစာ တစ္ခုပါ။ ေန႔စဥ္ မပါ မျဖစ္ စားၾကသလို အဆာေျပ မုန္႔ပဲသေရစာေတြမွာလဲ ဆန္ ပါ၀င္တာကိုၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။

 ေရြးခ်ယ္စရာ အစားအေသာက္ မ်ားတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမွာေတာ့ ထမင္းအျပင္ တစ္ၿခား ေရြးခ်ယ္စရာေတြ ရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ ထမင္း ကေတာ့ တဲြဖက္ အေနနဲ႔ စားေနၾကဆဲပါ။ တစ္ခ်ဳိ႔ဆို တစ္ၿခား အစား အေသာက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ စားထားပါေစ ထမင္း စားလိုက္ရမွ ေက်နပ္တဲ့ သူေတြရွိပါတယ္။

ဆန္ေပၚေပါက္ေလာက္တဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းဟာ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေက်ာ္ သက္တမ္း ရွိၿပီလို႔ မွတ္သား ရပါ တယ္။ ေလ့လာခ်က္ေတြ အရေတာ့ တရုတ္ျပည္မွာ ဆန္ကို ပထမဆံုး စိုက္ပ်ဳိးခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၆ ေထာင္ေက်ာ္ သက္တမ္း ရွိေနပါၿပီ။ 

မၾကာေသးမီက ေလ့လာခ်က္ မွာေတာ့ ဆန္မ်ဳိးေစ့ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၉ ေထာင္ေက်ာ္ ကတည္းက ေတြ ႔ ရွိခဲ့ၾကတာပါတဲ့။ အာရွႏိုင္ငံေတြ ကေန တစ္ဆင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဥေရာပ၊ အီဂ်စ္၊ အိႏိၵယ၊ အေမရိက နဲ႔ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံေတြ အထိ ကမာၻ တစ္၀ွမ္း ျပန္႔ႏွံ႔သြားခဲ့ပါတယ္။
  

ဆန္မွာလည္း အမ်ဳိးအစား အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဆန္လံုးရွည္ က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး နဲ႔ အဆီ နည္းပါတယ္။ လူ သိ မ်ားတဲ့ စံပယ္အနံ႔ ထိုင္းဆန္ နဲ႔ အိႏိၵယ၊ ပါကစၥတန္တို႔မွာ စားတဲ့ ဘာ့စ္မာတီ ဆန္ေတြက ဆန္လံုးရွည္ မ်ဳိး၀င္ေတြပါ။ 

အေနေတာ္ ဆန္ေစ့ အမ်ဳိးအစား ကေတာ့ ခ်က္လိုက္တဲ့ အခါ တစ္ၿခားဆန္ေတြထက္ အျမွဳပ္ ပိုထြက္ၿပီး ဆူရွီ တို႔လို ဂ်ပန္ အစားအစာ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အသံုးမ်ားပါတယ္။ ဆန္လံုးေသး အမ်ဳိးအစား ကေတာ့ တျခား ဆန္ေတြထက္ ပိုေစးၿပီး အီတလီ နဲ႔ စပိန္ခ်က္ျပဳတ္နည္းေတြမွာ ထည့္သံုးၾကပါတယ္။